Dla kolekcjonerów
Wyświetlanie 73–84 z 224 wyników
-
Odznaka Strzelecka Piechoty Wehrmachtu do sznura galowego – III Rzesza
60,00 złOdznaka Strzelecka Piechoty Wehrmachtu stanowi część sznura do munduru galowego. W celu pobudzenia zainteresowania żołnierzy strzelectwem, a jednocześnie uznania umiejętności wprawnych strzelców, przyznano serię sznurów strzeleckich w różnych stopniach za umiejętności w strzelaniu z różnych broni. Sznury te, zostały wykonywane były z linek aluminiowych plecionych z płaską blaszką lub odznaką ze stopu metalu o różnej konstrukcji noszoną na prawym ramieniu, trzymaną pod prawym paskiem naramiennym za pomocą małego szarego guzika. Drugi koniec sznura był przeciągnięty przez klatkę piersiową i przymocowany wewnątrz klapy tuniki do drugiego guzika od kołnierza bluzy.
Sznury strzeleckie dla wojska zostały pierwotnie wprowadzone rozporządzeniem z 29 czerwca 1936 r. i miały być noszone przez wszystkie stopnie kwalifikacyjne poniżej oficera. Można je było nosić z mundurem paradnym, meldunkowym, wychodzącym i strażnika, ale nie na płaszczu.
Szybki podgląd -
Odznaka Schnellboot Kriegsmarine II wersja (Schnellboot-Kriegsabzeichen 2. Form) – III Rzesza
55,00 złOdznaka wojenna Schnellboot została podarowana przez Wielkiego Admirała Raedera, Naczelnego Dowódcę Marynarki Wojennej, 30 maja 1941 roku w uznaniu umiejętności żeglarskich i bezwzględnej woli służby w bitwach z angielskimi okrętami wojennymi.
Uprawnieni do otrzymania byli członkowie załogi i ofiary łodzi torpedowych, którzy wyróżnili się dobrym przywództwem i rozmieszczeniem na co najmniej 12 patrolach. Istniały wyjątki w przypadku szczególnie wybitnych indywidualnych czynów lub obrażeń spowodowanych wpływem wroga.
Członkowie załogi Schnellboots, którzy posiadali odznakę wojenną niszczyciela za służbę na Schnellboots, mogli ją wymienić na odznakę wojenną Schnellboot. I odwrotnie, marines, którzy mieli odznakę niszczyciela, a następnie spełnili wymagania dotyczące łodzi motorowych, również mogli otrzymać odznakę łodzi motorowej.Tak się złożyło, że marynarze mogli mieć zarówno odznakę niszczyciela, jak i motorówki. 28 stycznia 1943 r. wprowadzono II wersję odznaki Schnellboot-Kriegsabzeichen. Do wymiany nie doszło. Uderzające różnice to kształt łodzi i fal, które teraz wystają poza krawędź, oraz bardziej wyeksponowana została swastyka.
Oba projekty są autorstwa Peekhaus. Szczególną formą jest odznaka z brylantami, która po raz pierwszy została przyznana w 1942 roku. Tylko 8 nagród jest udokumentowanych.
Szybki podgląd -
GAU – Odznaka Honorowa Sudetów 1938 (GAU-Ehrenzeichen Sudetenland 1938) – III Rzesza
60,00 złSudetenland Gau Medal of Honor został ufundowany przez gauleitera Konrada Henleina. Gau powstała dopiero w 1938 roku po aneksji Sudetów 3 października 1938 roku. Fundacja została wcześniej zgłoszona i zatwierdzona przez kierownictwo NSDAP Rzeszy.
Nadawany był prawdopodobnie zasłużonym działaczom partyjnym okręgu. Dokładne ustalenia nie są znane. Nagrodę przyznał Gauleiter. Podobnie jak w przypadku innych okręgów można przypuszczać, że wydano świadectwo własności, w którym widniał numer członkowski NSDAP. Certyfikat był formalnie pozwoleniem na noszenie. Ponieważ odznaka jest niezwykle rzadka, nie można tego udowodnić. Dobrze znane odznaki honorowe również nie mają numerów maturalnych, jak to zwykle bywa w przypadku innych odznak honorowych Gau. Był noszony po lewej stronie klatki piersiowej pod Żelaznym Krzyżem, jeśli był obecny.
Henlein (6 maja 1898 – 10 maja 1945) był sudeckim niemieckim politykiem nazistowskim. Po pracy na pełen etat w Niemieckim Związku Gimnastycznym, którym kierował od 1931 roku, założył w 1933 roku Sudecki Niemiecki Front Krajowy. Później wyłoniła się z tego Partia Niemców Sudeckich. Poprzez bliskie kontakty z NSDAP wspierano i promowano starania o aneksję. Henlein wywołał powstanie 1 września 12 i 13 września 1938 roku. Po represji zbiegł do Niemiec, gdzie utworzył i dowodził Sudeckim Niemieckim Freikorpsem. Freikorps był już podporządkowany SS. 26 stycznia 1939 wstąpił do NSDAP, a później także do SS. Henlein pełnił funkcję Reichsstatthaltera i gauleitera NSDAP. Do 1945 był posłem narodowosocjalistycznego Reichstagu. Popełnił samobójstwo w amerykańskiej niewoli.
Źródło: J.Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., t. IV, Wikipedia.
Szybki podgląd -
Odznaka floty pełnomorskiej niemieckiej marynarki wojennej (Kriegsmarine Abzeichen der Hochseeflotte) – III Rzesza
60,00 złOdznaka Ciężkiej Floty była głównie przeznaczona dla załóg pancerników i krążowników, ale także innych okrętów uczestniczących w bitwie morskiej. Automatycznie przyznawana była pośmiertnie poległym w boju lub rannym. Marynarzom krążowników i pancerników odznakę przyznawał dowódca zespołu operacyjnego (flotylli) a pozostałym kwatera główna Kriegsmarine. Odznaka została ustanowiona pod kierownictwem Admirała Ericha Raedera, szefa sztabu Kriegsmarine, 30 kwietnia 1941 roku dla biorących udział w operacjach morskich, głownie przeciwko Royal Navy, marynarzy Kriegsmarine. Projekt odznaki opracował a także był jej głównym producentem Adolf Bock z Berlina.Ciekawostką jest fakt nadawania odznaki przed jej oficjalnym ustanowieniem w kwietniu 1941 roku.
Kryteria przyznawania :
– 12 tygodni służby na pancerniku lub krążowniku oraz nienaganna postawa.Kryteria były zaniżane w następujących przypadkach:
– dla poległych lub rannych podczas misji morskiej
– uczestnictwo w misji morskiej zakończonej sukcesem
– uczestnictwo w operacji „Rawalpindi” lub „Jan Mayen”Nosiło się ją standardowo na lewej kieszeni na piersi poniżej Krzyża Żelaznego 1 Klasy jeśli posiadacz odznaki był nim już wcześniej udekorowany.
Szybki podgląd -
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub) – III Rzesza
60,00 złKrzyż Rycerski, właśc. Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (niem. Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes, RK) – niemiecki order, najwyższe odznaczenie wojskowe okresu III Rzeszy. Stanowił rozszerzenie klas Krzyża Żelaznego.
Krzyż Rycerski został ustanowiony na początku II wojny światowej, 1 września 1939, przez Adolfa Hitlera. Początkowo stanowił on jedną klasę Krzyża Żelaznego, między Krzyżem Żelaznym I klasy a Krzyżem Wielkim Krzyża Żelaznego. W toku wojny ustanowiono dalsze cztery klasy Krzyża Rycerskiego: 3 czerwca 1940 Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu, a 28 września 1941 Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami oraz z Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami. Najwyższa klasa, Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego ze Złotymi Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami, została ustanowiona 29 grudnia 1944.
Krzyż Rycerski został ustanowiony w celu wypełnienia luki pomiędzy istniejącymi już wcześniej w historii orderami: Krzyżem Żelaznym a Krzyżem Wielkim Krzyża Żelaznego. Podobnym orderem istniejącym w historii Niemiec był Pour le Mérite nadawany oficerom podczas I wojny światowej, lecz w odróżnieniu od niego, Krzyż Rycerski miał być nadawany żołnierzom wszystkich stopni w celu podkreślenia egalitaryzmu armii (mimo to, większość odznaczonych stanowili oficerowie).
Krzyż Rycerski mógł być nadany co do zasady osobie odznaczonej uprzednio Krzyżem Żelaznym I klasy, następnie też zachowywano porządek nadawania kolejnych klas. Przede wszystkim nadawany był za wyjątkowy akt odwagi w obliczu nieprzyjaciela, mógł być też nadany za całokształt dowodzenia podczas bitwy. Ponadto, w lotnictwie myśliwskim był nadawany za uzyskanie odpowiedniej liczby punktów za zestrzelenie wrogich samolotów (początkowo 20 punktów, punkty zależały m.in. od liczby silników samolotów – do trzech za samolot czterosilnikowy). W marynarce był także nadawany za zatopienie okrętów lub statków o tonażu 100 000 BRT lub czyn wykraczający poza zwykłe obowiązki (np. uratowanie ciężko uszkodzonego okrętu). Podczas wojny szczegółowe kryteria były zaostrzane, lecz zdarzały się też wyjątki od ogólnych zasad.
Krzyż Rycerski dzielił się na pięć klas (od najniższej):
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes)
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub)
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub und Schwertern)
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub, Schwertern und Brillanten)
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego ze Złotymi Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Goldenem Eichenlaub, Schwertern und Brillanten).(źródło: Wikipedia)
Szybki podgląd -
Odznaka Oddziałów Szturmowych NSDAP Breslau – III Rzesza
45,00 złOdznaka ze zlotu bojówek NSDAP we Wrocławiu w 1933 roku. SA (niem. Sturmabteilung) były to oddziały szturmowe NSDAP powstały w 1920 roku jako gwardia nazistów. Te brutalne bojówki zabezpieczały wiece partyjne hitlerowców oraz ochraniały samych „brunatnych” partyjniaków. W 1934 roku liczba szeregowych SA – manów przekroczyła 3.2 mln. Oddziały Szturmowe służyły Hitlerowi za broń przeciw wszystkim oponentom politycznym – socjaldemokratom i komunistom. W dalszej perspektywie szczuto nimi Żydów, Romów i wszystkich tych, który nie pasowali do „wspólnoty narodowej” (Volksgemeinschaft). SA jako zbrojne ramię partii pełniło rolę miecza i tarczy nazistów w Niemczech, zwłaszcza w bijatykach z komunistami.
Ta organizacja paramilitarna miała wielkie znaczenie społeczne, które doskonale wykorzystali hitlerowcy. SA tworzyła wspólnotę ludzi wyznających jedną ideologię – nazizm. Ich wodzem był Adolf Hitler, ikona i jedyny sternik ruchu hitlerowskiego. Dyscyplina i podkreślanie moralnego wymiaru organizacji przyciągały młodych ludzi, którzy mieli problem w życiu. SA odpowiadała na potrzebę tysięcy młodych Niemców – mówiła im: jesteście potrzebni i coś znaczycie! Inicjatywa, mundury, walka, braterstwo i wspólna idea były atrakcyjne dla synów z mieszczańskich rodzin. Ich wrogami stawali się najczęściej młodzi komuniści z rodzin robotniczych (odpowiednikiem SA u komunistów był Roter Frontkämpferbund – RFB).
Wrocław (Breslau), stolica regionu śląskiego (Schlesien), był na początku lat 30-tych metropolią, liczącą 625 tys. mieszkańców. Kryzys ostatnich lata Republiki Weimarskiej widoczny był również w mieście: wysokie bezrobocie we Wrocławiu wynosiło ok. 25%, a na tle ekonomicznego kryzysu, radykalne partie polityczne zyskiwały znacznie na poparciu. Wybuchy przemocy w sporach między zwolennikami różnych partii dominowały co raz bardziej. Już przed dojściem do władzy nazistów w styczniu 1933 roku, życie publiczne w mieście było zakłócane terrorem ze strony nazistowskich bojówek. W tym roku również Kanclerzem Niemiec został Adolf Hitler a Wrocław staje się fortecą partii NSDAP.
źródło: Internet
Szybki podgląd -
Prototypowa Szturmowa Odznaka Piechoty (Infanterie-Sturmabzeichen) – III Rzesza
50,00 złTe odznaki były prototypami i nigdy nie zostały wykonane w dużych ilościach, tylko kilka próbek zostało kiedykolwiek wyprodukowanych. Projekt tej odznaki różni się nieco od odznaki szturmowej piechoty, która została przyjęta przez niemieckie siły zbrojne II wojny światowej. Ta odznaka zawiera błyskawicę, bardziej znaną jako „Blitz” i niemieckiego orła z rozpostartymi skrzydłami.
Odznaka Szturmowa Piechoty, jaką znamy obecnie, została wprowadzona w grudniu 1939 roku. Mogła być przyznawana członkom niezmotoryzowanych jednostek piechoty i jednostek niemieckiej lekkiej piechoty, które brały udział w szturmach piechoty z lekką bronią piechoty na co najmniej trzech oddzielne dni walki na linii frontu 1 stycznia 1940 r. lub później. Kiedy kontrofensywa prowadziła do walki, mogła również mieć zastosowanie. Przyznanie Odznaki Szturmowej Piechoty zostało przyznane na szczeblu dowodzenia pułku.
Szybki podgląd -
Odznaka za rany (Verwundetenabzeichen) 20 lipca 1944 – III Rzesza
55,00 złOdznaka za rany stworzona przez cesarza Wilhelma II w 1918 roku i przyznawano w trzech podstawowych wersjach: złota, srebrna oraz czarna. Odznaka za Rany 20 lipca 1944 została stworzona w sierpniu 1944 dla osób, które ucierpiały w zamachu na Hitlera (zostały ranne lub zabite). Pod hełmem napisane jest: „20 lipca 1944” i pod spodem jest podpis Adolfa Hitlera. 2 września 1944 na ceremonii odznakę przyznano 25 osobom (wliczając Hitlera).
Odznakę za ranę z 20 lipca 1944 r. wydano tylko osobom rannym podczas nieudanego zamachu na życie Adolfa Hitlera w kwaterze głównej Wilczego Szańca w Rastenburgu w Prusach Wschodnich (obecnie Kętrzyn). W chwili wybuchu bomby obecnych było dwudziestu czterech mężczyzn; jeden oficer zginął, a trzech zmarło odniesionych ran w krótkim czasie. Następnie Hitler nakazał przyznanie specjalnej odznaki na ranę upamiętniającą to wydarzenie, ponieważ wierzył, że „los zainterweniował” w jego sprawie.
Odznaka za rany z 20 lipca jest wzorowana na zwykłej odznace za rany, ale hełm jest nieco wyższy i większy; nosi również datę „20 lipca 1944” i faksymile podpisu Hitlera pod hełmem i datą. Odznaki za rany 20 lipca zostały wykonane we wszystkich trzech gatunkach czerni, srebra i złota. Odbiorcy, którzy już wcześniej otrzymali regulaminowe Odznaki za Rany, otrzymali Odznakę za Rany 20 lipca w wyższej klasie.Hitler wręczył ocalałym specjalną odznakę za ranę, a także unikalny dokument nagrody. Pierwsze odbyły się 20 sierpnia 1944 r. podczas uroczystości. Cztery pośmiertne nagrody wręczono żonom laureatów. Chociaż Hitler został ranny w bombardowaniu, nie dał sobie żadnej z tych odznak. Hitler zdobył własną odznakę za rany (czarną) podczas I wojny światowej, 18 maja 1918 r.
Odznaka zastąpiła podstawową Odznakę za Rany 1939 na osobach, którym wręczono Odznakę 20 lipca. Należy jednak zauważyć, że ta odznaka była bardziej osobistym prezentem od Hitlera dla zaangażowanych osób i miała być cenną, jednorazową pamiątką z doniosłego wydarzenia historycznego. Odznaczeni odznaką za ranę z 20 lipca mogli otrzymać odznakę za ranę z 20 lipca na wyższą, jeśli zdobyli wyższe oceny odznaki za rany. Konteradmirał Hans-Erich Voss ostatecznie otrzymał Odznakę za Rany 20 lipca we wszystkich trzech klasach, zdobywając ją w kolorze czarnym 20 lipca 1944 r. i dwukrotnie ulepszając ją za kolejne rany.Szybki podgląd -
Złota Szpanga za walkę wręcz (Nahkampfspange) – III Rzesza
65,00 złSzpanga (niem. Nahkampfspange) to niemiecka odznaka wojskowa z czasów II wojny światowej, ustanowiona 25 listopada 1942 r. za udział w walkach wręcz na bliskim dystansie. Warunkiem odznaczenia był udział w walkach, w których żołnierz „widział białka oczu wroga” („Weiß in den Augen des Feindes sehen”). Przeznaczone głównie dla piechoty, ale inne jednostki Wehrmachtu, Waffen-SS, naziemne jednostki Luftwaffe i spadochroniarze również się kwalifikowały. Złota odznaka była przyznawana za 50 akcji w walce wręcz, srebrna za 25 a brązowa za 15 . Działania liczone były od 1 grudnia 1942 r., przy czym do nagrody wliczana była wcześniejsza długa służba na froncie wschodnim, przy czym 15 nieprzerwanych miesięcy liczyło się jako 15 dni bojowych; 12 miesięcy jako 10 dni; a 8 miesięcy jako 5 dni. Dla tych żołnierzy, którzy otrzymali ciężkie rany, przyznano nagrodę po 10, 20 i 40 akcjach. Złote zapięcie do walki wręcz było często uważane przez niemiecką piechotę za bardziej szanowane niż Krzyż Rycerski Żelaznego Krzyża, a Hitler zastrzegał sobie prawo do osobistego nadania tej klasie. Spośród około 18–20 milionów żołnierzy niemieckiego Wehrmachtu i Waffen-SS 36 400 otrzymało klasę brązową, 9500 klasę srebrną i 631 klasę złotą. Odznaka była noszona nad lewą górną kieszenią munduru, nad jakąkolwiek wstęgą medalową. Noszono tylko jedną odznakę, najwyższego otrzymanego stopnia.
Szybki podgląd -
Tarcza naramienna KRIM (Krimschild) 1941-42 – III Rzesza
45,00 złTarcza Krym – niemieckie naramienne odznaczenie wojskowe nadawane żołnierzom niemieckim i rumuńskim, którzy wzięli udział w działaniach bojowych na Półwyspie Krymskim w okresie od 21 września 1941 do 4 lipca 1942. Odznaczenie bojowe dla zdobywców Krymu, pod nazwą Krimschild (Tarcza Krym), ustanowione zostało rozporządzeniem Adolfa Hitlera z dnia 25 lipca 1942 i był wręczany jako odznaczenie bojowe wszystkim członkom Wehrmachtu, jak i osobom podporządkowanym Wehrmachtowi, którzy chwalebnie brali udział w walkach o Półwysep Krymski na lądzie, w powietrzu i na morzu. Osoba, która miała zostać uhonorowana Tarczą Krym musiała spełniać przynajmniej jeden z następujących warunków:
nieprzerwana obecność przez co najmniej 90 dni na obszarze działań bojowych na Krymie, Odniesienie ran w trakcie walki, potwierdzone otrzymaniem Odznaki za rany,wzięcie udziału w co najmniej jednej z następujących głównych operacji bojowych. Te sztywne kryteria nadawania Krimschild miały zapobiec przyznawaniu tarczy oficerom sztabowym, którzy chcieliby niskim kosztem zdobyć to odznaczenie poprzez odbycie krótkiej oficjalnej wizyty na terenie walk.
Szybki podgląd -
Odznaka Hitlerjugend Niemieckiej Młodzieży Robotniczej (HJ Traditionsabzeichen Deutsche Arbeiter Jugend), pierwszy wzór – III Rzesza
37,00 złPoczątki Hitlerjugend (Hitlerjugend) sięgają marca 1922 roku wraz z utworzeniem Jugendbund der NSDAP, Partii Narodowo-Socjalistycznej Deutsche Arbeiter (Ligi Młodzieży Narodowo-Socjalistycznej Niemieckiej Partii Robotniczej), pod kontrolą SA, Sturmabteilung, (oddział szturmowy / szturmowy). W kwietniu 1924 roku Jugendbund der NSDAP został przemianowany na Grossdeutsche Jugendbewegung (Wielki Niemiecki Ruch Młodzieży), a 4 lipca 1926 roku Grossdeutsche Jugendbewegung został oficjalnie przemianowany na Hitler Jugend Bund der deutsche Arbeiterjugend (Hitlerowska Liga Młodzieży Niemieckiej Młodzieży Robotniczej).
Pierwszą odznaką członkowską HJ tzw. Traditionsabzeichen była okrągła odznaka wprowadzona w 1929 r. W 1933 r. po dojściu Hitlera do władzy wielu młodych ludzi, którzy dorastali w organizacjach młodzieżowych, stało się zagorzałymi przeciwnikami dyktatury narodowosocjalistycznej, wtedy prowadzono drugi wzór odznaki członkowskiej HJ, który był używany przez całą erę Trzeciej Rzeszy. Odznaka członkowska drugiego wzoru była stosowana w formie metalowo-emaliowanej na nakryciach głowy i brązowym mundurze koszulowym oraz w formie tkaniny na koszulkach sportowych itp. Po wprowadzeniu odznaki drugiego wzoru w 1933 r. pierwsza odznaka wzorcowa była nadal noszona jako odznaka członkowska odznaka „tradycje” aż do wprowadzenia Złotej Odznaki Honorowej HJ w czerwcu 1934 r.
źródło: internet
Szybki podgląd -
Odznaka sympatyka NSDAP Przebudzenie Niemiec 1933 (Abzeichen NSDAP Deutschland Erwache 1933) – III Rzesza
37,00 złDeutschland Erwache! był popularnym hasłem partii nazistowskiej, oznaczającym „Przebudzenie Niemiec!”. Data 1933 odnosi się do niemieckich wyborów federalnych w tym roku. Były to ostatnie wolne wybory w zjednoczonych Niemczech aż do 1990 roku. Było to hasło do powstania zarówno dla całych Niemiec jak i zapowiedź wielkich zmian. Wydano również wiele publikacji o tym samym tytule oraz filmy propagandowe.
Narodowo-Socjalistyczna Niemiecka Partia Robotnicza (NSDAP) była partią polityczną założoną w Republice Weimarskiej, której program i ideologię (narodowy socjalizm) wyznaczał radykalny antysemityzm i nacjonalizm oraz odrzucenie demokracji i marksizmu.
Szybki podgląd
Wyświetlanie 73–84 z 224 wyników
