Przypinki
-
Czerwony Krzyż, Służby Medyczne znaczek na pin/ szpilkę
17,00 złMetalowa okrągła przypinka z charakterystycznym czerwonym krzyżem Ratownictwa Medycznego. Średnica 30 mm.
-
Guzik z trupią czaszką do czarnej furażerki M 34 SS – III Rzesza
37,00 złGuzik do czarnych czapek polowych, furażerek używanych przez SS wg wzoru M 34. Umieszczony był na przodzie i jednocześnie pełnił funkcję odznaki. Bardzo rzadki przedmiot.
Źródło: Espenlaub Militaria -
Odznaka Afrika Korps (DAK), Batalion Czołgów Ciężkich, kolor złoty, roz. 31 x 26 mm
23,00 złAfrika Korps (Afrikakorps, pełna nazwa: Deutsches Afrikakorps – DAK) – niemiecki korpus ekspedycyjny utworzony 12 lutego 1941 w celu udzielenia wsparcia siłom włoskim w Afryce Północnej pobitym przez Brytyjczyków w wyniku rozpoczętej 7 grudnia 1940 operacji Compass. Na czele DAK stanął gen. Erwin Rommel.
Odznaka Batalionu Czołgów Ciężkich, kolor złoty, rozmiar 31 x 26 mm. Mocowanie przy pomocy metalowej agrafki.
-
Odznaka członka Hitlerjugend (Hitlerjugend Mitgliedsabzeichen) – III Rzesza
37,00 złHitlerjugend powstała na II Zjeździe Partii Rzeszy 3 i 4 czerwca 1926 roku w Weimarze. Do czasu dojścia NSDAP do władzy w 1933 r. Hitlerjugend była stosunkowo małą organizacją młodzieżową. Na początku członkostwo było dobrowolne. W 1933 roku wszystkie inne organizacje młodzieżowe zostały zdelegalizowane, a HJ stała się jedyną państwową organizacją młodzieżową. 1 grudnia 1936 r. uchwalono „Ustawę o Hitlerjugend”, a 25 marca 1939 r. wprowadzono „obowiązkową służbę młodzieżową”. To sprawiło, że członkostwo w Hitlerjugend było obowiązkowe. Liczba członków wzrosła z około 100 000 w 1932 r. Do 8,7 mln w 1939 r.
Pokazana tutaj odznaka członkowska Hitlerjugend (HJ) była noszona przez wszystkich członków, którzy przeszli okres próbny i „test pippingowy” od około 1929 r. Noszona była na lewej kieszeni na piersi. Ze względu na dużą liczbę odznak znanych jest wielu producentów. Mogą one nieznacznie różnić się wyglądem. Pomimo dużej liczby produkcyjnej nieuszkodzone dobre egzemplarze są stosunkowo rzadkie.
źródło: Internet
-
Odznaka członkowska Deutsches Jungvolk (Deutsches Jungvolk Mitgliedsabzeichen) – III Rzesza
37,00 złOdznaka członkowska Deutsche Jungvolk (DJ) została prawdopodobnie wprowadzona około 1931 roku przez przywódcę Hitlerjugend, Theodora Adriana von Renteln. Po rezygnacji Kurta Grubera objął kierownictwo „Hitlerjugend, Bund deutscher Arbeitsjugend” (od lipca 1926) na krótki czas od października 1931 do 1932 jako 1. Reichsführer HJ. Po rezygnacji Grubera siedzibę HJ przeniesiono z Plauen do Monachium. Deutsches Jungvolk ma swoje korzenie w nacjonalistycznych grupach ruchu Wandervogel. Latem 1930 r. grupy austriackie i niemieckie połączyły się, tworząc „Niemiecką Młodzież, Ligę Młodzieży Wielkich Niemiec”. W 1931 DJ był związany z Hitlerjugend i od tego czasu był częścią Hitlerjugend. Niemiecka młodzież była narodowo-socjalistyczną organizacją młodzieżową zrzeszającą chłopców w wieku od 10 do 14 lat. Znakiem rozpoznawczym niemieckiej młodzieży był singiel „Siegrune”. W wieku 15 lat musiał przejść do Hitlerjugend.
Organizacja była tu również na zasadzie lidera, a członkowie posiadali szeregi. Grupy te nazywały się Jungeschaft, Jungzug, Fähnlein, Jungstamm i Jungbann. Stopnie były analogiczne do tego z dodatkiem „Führer”, np. Jungzugfuhrer, Fähnleinfuhrer lub Jungbannfuhrer jako najwyższy stopień. Członkowie Deutsches Jungvolk, oficjalnie Jungvolkjungen, byli również nazywani „Pimpfe”. Musieli przejść „test szczepień”, w ramach którego należało spełnić określone wymagania. Zaliczona próba została następnie wpisana do księgi występów DJ-a. Następnie można było zdobyć „Odznakę za osiągnięcia” niemieckiej młodzieży. Od 25 marca 1939 r. członkostwo w Deutsches Jungvolk stało się obowiązkowe.
źródło: Internet
-
Odznaka członkowska NSDAP (Mitgliedschaft Abzeichen NSDAP), wczesny wzór – III Rzesza
37,00 złNarodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników (niem. Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei, NSDAP) – niemiecka partia nazistowska. Zastąpiła istniejącą w latach 1919–1920 Niemiecką Partię Robotników (Deutsche Arbeiterpartei, DAP).
W latach 1933–1945 sprawowała w Niemczech totalitarną władzę. Rządy NSDAP charakteryzowały się terrorem politycznym, totalną inwigilacją, likwidacją opozycji i programem podboju Europy. Polityce podboju towarzyszyły ludobójstwa dokonywane w podbitych państwach (zwłaszcza w Polsce, gdzie zamordowano około sześciu milionów obywateli). Kierownictwo partii zostało uznane w procesach norymberskich za organizację przestępczą, a samej partii alianci zakazali działalności 20 września 1945.
Hierarchiczna struktura NSDAP była zbudowana według zasady wodzostwa. Członkowie NSDAP na co dzień nosili odznakę partyjną (ze swastyką), a gdy występowali oficjalnie, obowiązywał ich mundur w specyficznym kolorze jasnobrunatnym. Ludność miejscowa określała ich jako bażant złocisty (Goldfasan, czyli Chrysolophus pictus), a to właśnie z powodu munduru i złocistych odznak wyższych stopni partyjnych. W hierarchii partyjnej było 30 stopni służbowych od kandydata do Reichsleitera. Według etykiety partyjnej członkowie NSDAP byli określani jako towarzysz partyjny (Parteigenosse, Pg).
źródło: Wikipedia
-
Odznaka członkowska NSDAP-N (Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei Nordschleswig) – III Rzesza
37,00 złPartia nazistowska Północnego Szlezwiku, czyli obecnej Danii, która została założona w 1935 roku przez lekarza weterynarii Jensa Møllera – przewodniczącego mniejszości niemieckiej w południowej Jutlandii. Partia powstała na spotkaniu w Kilonii w 1935 roku po rywalizacji kilku grup i formacji partyjnych. Wszystkie zostały rozwiązane i po zebraniu weszły w skład nowej partii NSDAP-N. Fuzja nastąpiła za namową Berlina i uczyniła partię częścią niemieckiej partii macierzystej Rzeszy, podobnie jak inne formacje partii nazistowskiej mniejszości niemieckiej.
Od 1938 r. przywództwo NSDAP-N w mniejszości było niekwestionowane. Mniejszość była politycznie i kulturowo zorganizowana i ustosunkowana zgodnie z niemieckim modelem Rzeszy. Schleswigsche Kameradschaft odpowiadał niemieckiemu SA Rzeszy, a młodzież mniejszości była zorganizowana w Deutsche Jungen- und Mädschenschaft Nordschleswig według tego samego modelu co Hitlerjugend.
Organizacje rynku pracy były również zorganizowane na wzór nazistowski. Ta ideologiczna mobilizacja i sojusz były decydującym warunkiem wstępnym szeroko zakrojonej rekrutacji młodzieży z mniejszości do nazistowskiej służby wojennej. Aż do kapitulacji NSDAP-N była jedynym władcą mniejszości niemieckiej. Małe grupy opozycyjne, np Krąg Hadersleva wyszedł na jaw dopiero po wojnie.
Głównym żądaniem partii było przesunięcie granicy, aby południowa Jutlandia / Nordschleswig ponownie stała się częścią Niemiec. Powstała w ten sposób absurdalna sytuacja, że dwie partie nazistowskie – DNSAP i NSDAP-N stały się dla siebie najgorszymi przeciwnikami. Frits Clausen i duńscy naziści walczyli ze wszystkimi żądaniami rewizji granic, podczas gdy Jens Møller i mniejszość niemiecka, przeciwnie, nieustannie szukali wsparcia w Berlinie i Szlezwiku-Holsztynie dla ruchu granicznego.
Mniejszość niemiecka była ściśle zbudowana przez partię. Mniejszość została podzielona na pięć okręgów partyjnych, odpowiednio Haderslev, Aabenraa, Sønderborg, Tønder i Tinglev. Zostały one następnie ponownie podzielone na Ortsgruppen, a największe z nich ponownie na Zellen. Najmniejszą jednostką był blok. Struktura ta całkowicie odpowiadała strukturze Niemieckiej Partii Nazistowskiej i opierała się na zasadzie przywódcy, tj. że każda jednostka miała jednego kierownika, który był odpowiedzialny tylko na szczycie hierarchii.
Partia odegrała znaczącą rolę w związku z przyjęciem tysięcy niemieckich uchodźców m.in. Prusy Wschodnie, które pod koniec wojny znalazły się w Danii. Mniejszość i partia zorganizowały tzw. Flüchtlings-Hilfswerk, które zakwaterowały dużą liczbę niemieckich uchodźców w prywatnych domach. O utworzenie Flüchtlings-Hilfswerk Nordschleswig i całą organizację pracy dla uchodźców. zwłaszcza Anne Martensen (1896-1945) odegrała decydującą rolę jako przewodnicząca Wohlfartsdienst w Tinglev.
źródło: Internet
-
Odznaka Gdańskiego Związku Obrony Przeciwlotniczej (Abzeichen Danziger Luftschutzbund) – III Rzesza
37,00 złOdznaka Danziger Luftschutzbund (DLB) – Odznaka Gdańskiego Związku Obrony Przeciwlotniczej. W czasie wojny wzrosło znaczenie Związku Ochrony Przeciwlotniczej Rzeszy (RLB). Jej struktury podlegały policji LS. Początki tej formacji w Gdańsku sięgają okresu międzywojennego – już w czerwcu 1933 r. w Wolnym Mieście Gdańsku powołano Gdańskie Towarzystwo Ochrony Przeciwlotniczej (DLB). Było ono formalnie niezależne, ale zorganizowane ściśle na wzór RLB, która istniała już wówczas w Rzeszy Niemieckiej. Początkowo obszar miast Gdańska i Sopotu podzielony był na dziewięć obwodów DLB, jednak z czasem ich liczba rosła (11 w 1939 r.).
Równolegle z rozbudową DLB otwarto także szkoły obrony chemicznej i przeciwlotniczej pod kierunkiem gdańskiego SS. W chwili wybuchu wojny DLB liczyło już 2300 czynnych funkcjonariuszy. Związek szybko też się zjednoczył (jako jedna z pierwszych organizacji w Gdańsku) – już 5 października 1939 roku został włączony do RLB. Po utworzeniu Reichsgau Danzig-Westpreussen odpowiednio utworzono grupę okręgową RLB Danzig-Westpreussen, której kierownictwo znajdowało się w Elisabethwall. Garnizon gdański w strukturach RLB początkowo składał się z dwóch lokalnych grup: „Danzig” – dla Śródmieścia, Schidlitz i Langgarten (7 obwodów) oraz „Langfuhr-Zoppot” – dla Langfuhr, Neufahrwasser, Olivy i Sopotu (5 obwodów). Po integracji Prausta (1 kwietnia 1942 r.) powstała trzecia lokalna grupa RLB „Ziemia Gdańska”.
źródło: opowiadaczehistorii.pl
-
Odznaka Hitlerjugend Niemieckiej Młodzieży Robotniczej (HJ Traditionsabzeichen Deutsche Arbeiter Jugend), pierwszy wzór – III Rzesza
37,00 złPoczątki Hitlerjugend (Hitlerjugend) sięgają marca 1922 roku wraz z utworzeniem Jugendbund der NSDAP, Partii Narodowo-Socjalistycznej Deutsche Arbeiter (Ligi Młodzieży Narodowo-Socjalistycznej Niemieckiej Partii Robotniczej), pod kontrolą SA, Sturmabteilung, (oddział szturmowy / szturmowy). W kwietniu 1924 roku Jugendbund der NSDAP został przemianowany na Grossdeutsche Jugendbewegung (Wielki Niemiecki Ruch Młodzieży), a 4 lipca 1926 roku Grossdeutsche Jugendbewegung został oficjalnie przemianowany na Hitler Jugend Bund der deutsche Arbeiterjugend (Hitlerowska Liga Młodzieży Niemieckiej Młodzieży Robotniczej).
Pierwszą odznaką członkowską HJ tzw. Traditionsabzeichen była okrągła odznaka wprowadzona w 1929 r. W 1933 r. po dojściu Hitlera do władzy wielu młodych ludzi, którzy dorastali w organizacjach młodzieżowych, stało się zagorzałymi przeciwnikami dyktatury narodowosocjalistycznej, wtedy prowadzono drugi wzór odznaki członkowskiej HJ, który był używany przez całą erę Trzeciej Rzeszy. Odznaka członkowska drugiego wzoru była stosowana w formie metalowo-emaliowanej na nakryciach głowy i brązowym mundurze koszulowym oraz w formie tkaniny na koszulkach sportowych itp. Po wprowadzeniu odznaki drugiego wzoru w 1933 r. pierwsza odznaka wzorcowa była nadal noszona jako odznaka członkowska odznaka „tradycje” aż do wprowadzenia Złotej Odznaki Honorowej HJ w czerwcu 1934 r.
źródło: internet
-
Odznaka pamiątkowa 6 niemiecko-japońskiej konferencji naukowej, 1944 – III Rzesza
55,00 złOd czasu wojny rosyjsko-japońskiej w latach 1904/05 Japonia była głównym regionalnym mocarstwem w Azji Wschodniej i rościła sobie prawo do jedynej hegemonii w Azji. Siły lojalne wobec cesarza pchnęły nacjonalistyczne i militarystyczne tendencje w rządzie poprzez terror i morderstwa polityczne. Ich idea „strefy dobrobytu Wielkiej Azji” przewidywała wypędzenie „białych” mocarstw kolonialnych i zjednoczenie wszystkich ludów azjatyckich pod przywództwem Japonii. Japonia próbowała ekspansji w Azji od początku XX wieku i wielokrotnie prowokowała gwałtowne konflikty graniczne z Chinami i Związkiem Radzieckim w Mandżurii.
Od połowy lat 30. Japonia próbowała zbliżyć się politycznie do Rzeszy Niemieckiej. Japonia chciała przekonać nazistowski reżim do wojny przeciwko Związkowi Radzieckiemu, aby móc zrealizować swoje ekspansjonistyczne cele w Azji Wschodniej. 25 listopada 1936 r. z inicjatywy Japonii minister spraw zagranicznych Niemiec Joachim von Ribbentrop i specjalny wysłannik Japonii Mushanokôji Kintomo (1882-1962) podpisali Pakt Antykominternowski, symboliczne porozumienie o wspólnej walce z międzynarodówką komunistyczną. W tajnym protokole dodatkowym zobowiązali się do wzajemnej neutralności na wypadek niesprowokowanej napaści ze strony Związku Sowieckiego i zapewnili, że nie zawrą żadnych traktatów ze Związkiem Sowieckim. Bez wiedzy o tajnym protokole dodatkowym w 1939 roku do porozumienia przystąpiły japońskie państwo satelickie Mandżukuo, Węgry i Hiszpania, a w 1941 Bułgaria, Chorwacja, okupowana Dania, Finlandia, Nankin, Chiny, Rumunia i Słowacja.
Z drugiej strony reżim nazistowski postrzegał Japonię jako mniej ważnego sojusznika w latach trzydziestych XX wieku. Niemiecko-radziecki układ o nieagresji z 22 sierpnia 1939 r., który Japonia postrzegała jako złamanie paktu antykominternowskiego, miał dla Hitlera większe znaczenie ze względu na wojnę z Wielką Brytanią i Francją. Znaczenie Japonii jako sojusznika wojskowego wzrosło dopiero wraz z przygotowaniami do niemieckiej inwazji na Związek Radziecki. Z inicjatywy Hitlera w 1940 r. podpisano pakt trójstronny, który rozszerzył „oś Berlin-Rzym” o Tokio.
Druga wojna światowa w regionie Pacyfiku rozpoczęła się niezapowiedzianym atakiem Cesarstwa Japonii na amerykańską bazę morską w Pearl Harbor 7 grudnia 1941 roku. Dzień później wzajemne wypowiedzenie wojny. 11 grudnia – cztery dni po japońskim ataku – Adolf Hitler, jako sojusznik Cesarstwa Japońskiego, ogłosił wypowiedzenie wojny Stanom Zjednoczonym przez Niemcy.
Jednak wspólne traktaty między Niemcami i Japonią nie mogły wiele zrobić, aby złagodzić presję na drugiego partnera sojuszu. Japonia walczyła w Azji Południowo-Wschodniej i na południowo-zachodnim Pacyfiku, Niemcy w Europie i Afryce Północnej. Po niemieckiej inwazji na Polskę we wrześniu 1939 roku, po ciężkich walkach na granicy mandżurskiej, Japonia i Związek Radziecki podpisały rozejm, który obowiązywał do 1945 roku. Po niemieckiej inwazji na Związek Radziecki w 1941 roku, zdolności Japonii nie były wystarczająco silne, aby otworzyć drugi front w Mandżurii. W ten sposób Józef Stalin mógł użyć syberyjskich oddziałów Armii Czerwonej do obrony Moskwy, co zatrzymało niemiecką ofensywę.
Ostatecznie słaby sojusz niemiecko-japoński niewiele mógł zdziałać przeciwko militarnej przewadze Stanów Zjednoczonych. Wraz z uchwaleniem największego wówczas budżetu wojskowego w 1943 r. Stany Zjednoczone były w stanie odepchnąć japońską armię na Pacyfiku i jednocześnie otworzyć drugi front na kontynencie europejskim, lądując w Normandii 6 czerwca. 1944, który ostatecznie doprowadził do upadku zapoczątkowanego reżimu nazistowskiego. Po bezwarunkowej kapitulacji Niemiec 8.09. W maju 1945 r. działania bojowe koncentrowały się na rejonie Pacyfiku. Dopiero po zrzuceniu amerykańskich bomb atomowych na Hiroszimę i Nagasaki 6 i 9 sierpnia 1945 r., w których zginęło ponad 200 000 ludzi, rząd japoński skapitulował 2 września 1945 r.
Odznaka stanowiła pamiątkę Japońsko- Niemieckiej 6 konferencji naukowej, która odbyła się w Austrii w St. Christopham Arlberg Tirol i otrzymał ja każdy uczestnik zgromadzenia w 1944 roku.
-
Odznaka pamiątkowa Orzeł Narodowy Heer Afrika Korps (DAK Heer Adler) kolor złoty – III Rzesza
45,00 złOdznaka, przypinka pamiątkowa z godłem III Rzeszy.
-
Odznaka pamiątkowa Orzeł Narodowy Heer Afrika Korps (DAK Heer Adler), kolor srebrny – III Rzesza
45,00 złOdznaka, przypinka pamiątkowa z godłem III Rzeszy.
