Dla kolekcjonerów

Wyświetlanie 205–216 z 221 wyników

  • Srebrny Krzyż Zasługi Wojskowej IV klasy z mieczami (1905-1918) (wersja stare srebro) - Królestwo Bawarii

    Srebrny Krzyż Zasługi Wojskowej IV klasy z mieczami (1905-1918) (wersja stare srebro) – Królestwo Bawarii

    70,00 

    Order Zasługi Wojskowej z mieczami (Militär-Verdienstorden Kreuz 4.Klasse mit Schwertern) został ustanowiony 19 lipca 1866 roku przez króla Ludwika II. Order nadawany był za odważne czyny wojenne, które jednak nie spełniały warunków do nadania Orderu Wojskowego Maksa Józefa. Cywile mogli być także uhonorowani, jeśli wnieśli szczególne zasługi dla wojska.

    Order początkowo składał się z 5 klas: Krzyża Wielkiego, Komandorskiego, Kawalerskiego I i II klasy oraz posiadaczy Krzyża Zasługi Wojskowej.

    W 1891 roku wersje z mieczami zostały przekazane na potrzeby wojen 1866 i 1870/71. Orderów trzeba było szukać, a ich zdobycie było płatne. W 1900 roku Krzyż Oficerski został ustanowiony Orderem Zasługi Wojskowej. W 1905 roku emaliowany Krzyż Zasługi Wojskowej jako najniższa klasa Orderu został zastąpiony srebrnym Krzyżem Zasługi Wojskowej w 2 klasach. Stopnie otrzymania odznaki zostały przeprojektowane. Teraz były to następujące klasy: Krzyż Wielki, I klasa z Gwiazdą na Piersi, II klasa z Gwiazdą na Piersi i bez, Krzyż Oficerski, III klasa (poprzednio rycerski I klasy), IV klasa z koroną i bez oraz z mieczami i bez (Rycerz II klasy od 1866 r. został zniesiony) oraz Krzyż Zasługi Wojskowej (srebrny) I i II klasy.

    Klasa IV była wykonana ze srebra. Centralne tarcze wykonane ze złota lub srebra.
    Znanymi producentami byli Gebrüder Hemmerle z Monachium i Jacob Leser ze Straubing.

    Źródło: Internet

    Szybki podgląd
  • Krzyż Zasługi Wojskowej IV klasy z koroną i mieczami (1905-1918) (wersja stare srebro) - Królestwo Bawarii

    Krzyż Zasługi Wojskowej IV klasy z koroną i mieczami (1905-1918) (wersja stare srebro) – Królestwo Bawarii

    70,00 

    Order Zasługi Wojskowej (niem. Militär-Verdienstorden) odznaczenie wojskowe Królestwa Bawarii, nadawane w latach 1866–1918, ufundowane 19 lipca 1866 przez króla Ludwika II Wittelsbacha, nadawany oficerom armii bawarskiej oraz armii innych państw, a także osobom cywilnym, za zasługi wojskowe w czasie pokoju i wojny, jak również za czyny waleczności na polu bitwy, niekwalifikujące się do odznaczenia Orderem Wojskowym Maksymiliana Józefa.

    Odznaczenie początkowo składało się z 5 klas:

    Krzyż Wielki (Großkreuz)
    Wielki Komandor (Großkomtur)
    Komandor (Komtur)
    Kawaler I kl. (Ritter I. Klasse)
    Kawaler II kl. (Ritter II. Klasse)

    oraz Krzyż Zasługi (Verdienstkreuz), przeznaczony dla podoficerów.

    Poszczególne klasy orderu i stopnie Krzyża Zasługi mogły być nadawane z koroną, a za zasługi wojenne – z mieczami.

    Książę Luitpold podarował Krzyż Oficerski jako nagrodę 26 lutego 1900 roku. W 1905 roku zmieniono nazwy pozostałych klas.
    Krzyż Wielki I kl., II kl., 2. kl. z gwiazdą, 3. i 4. kl. Wszystkie klasy mogły zostać także nagrodzone koroną. W 1913 roku nastąpiła kolejna rozbudowa o trzy klasy.

    Od 1916 roku wszystkie klasy oprócz czwartej wykonywane są z pozłacanego srebra. Znanymi producentami byli Jacob Leser, Straubing, Gebr. Hemmerle i Weiss & Cie. z Monachium.

     

    Szybki podgląd
  • Srebrny Krzyż Zasługi Wojskowej IV klasy z koroną i mieczami (1905-1918) - Cesarstwo Niemieckie

    Srebrny Krzyż Zasługi Wojskowej IV klasy z koroną i mieczami (1905-1918) – Królestwo Bawarii

    70,00 

    Order Zasługi Wojskowej (niem. Militär-Verdienstorden) odznaczenie wojskowe Królestwa Bawarii, nadawane w latach 1866–1918, ufundowane 19 lipca 1866 przez króla Ludwika II Wittelsbacha, nadawany oficerom armii bawarskiej oraz armii innych państw, a także osobom cywilnym, za zasługi wojskowe w czasie pokoju i wojny, jak również za czyny waleczności na polu bitwy, niekwalifikujące się do odznaczenia Orderem Wojskowym Maksymiliana Józefa.

    Odznaczenie początkowo składało się z 5 klas:

    Krzyż Wielki (Großkreuz)
    Wielki Komandor (Großkomtur)
    Komandor (Komtur)
    Kawaler I kl. (Ritter I. Klasse)
    Kawaler II kl. (Ritter II. Klasse)

    oraz Krzyż Zasługi (Verdienstkreuz), przeznaczony dla podoficerów.

    Poszczególne klasy orderu i stopnie Krzyża Zasługi mogły być nadawane z koroną, a za zasługi wojenne – z mieczami.

    Książę Luitpold podarował Krzyż Oficerski jako nagrodę 26 lutego 1900 roku. W 1905 roku zmieniono nazwy pozostałych klas.
    Krzyż Wielki I kl., II kl., 2. kl. z gwiazdą, 3. i 4. kl. Wszystkie klasy mogły zostać także nagrodzone koroną. W 1913 roku nastąpiła kolejna rozbudowa o trzy klasy.

    Od 1916 roku wszystkie klasy oprócz czwartej wykonywane są z pozłacanego srebra. Znanymi producentami byli Jacob Leser, Straubing, Gebr. Hemmerle i Weiss & Cie. z Monachium.

     

    Szybki podgląd
  • Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), kolor złoty, do wpięcia lub przyszycia - III Rzesza

    Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), kolor złoty, do wpięcia lub przyszycia – III Rzesza

    37,00 

    Totenkopf – niemieckie słowo oznaczające „trupią głowę” lub „głowę śmierci”, używane w celu opisania wojskowych insygniów przedstawiających czaszkę na tle skrzyżowanych kości. Symbol ten odróżnia się od Jolly Rogera (Bandera Piracka) głównie tym, iż oba piszczele umieszczone są zaraz za czaszką, a nie poniżej niej, choć niektóre bandery pirackie mogły mieć i taki układ. Najważniejsza różnica polega na tym, iż Totenkopf wykorzystywany był na lądzie przez legalne władze, a nie przestępców na morzu.

    Sam symbol kojarzony jest najczęściej z nazistowskimi Niemcami, zwłaszcza z SS i Waffen-SS. Miał kilka charakterystycznych cech.

    Czaszka zwrócona do oglądających lewym półprofilem, podobnie jak na zdjęciach do dowodu osobistego.
    Jest zgodna z ludzką anatomią.
    Piszczele skrzyżowane pod bardzo małym kątem. Odległość między nimi niemal niezauważalna.
    Wyraźne połączenia między poszczególnymi kośćmi mózgoczaszki. Warto podkreślić, że w naturze występują tylko u bardzo młodych ludzi.
    Bardzo wyraźne, zdrowe zęby. Większość innych przedstawień raczej tego nie podkreśla.
    Mózgoczaszka nie zasłania piszczeli.
    Zęby są zaciśnięte. W innych przypadkach są zazwyczaj otwarte.

    We wczesnych latach NSDAP, Julius Schreck, przywódca Stabswache (osobistej gwardii Adolfa Hitlera), przyjął „trupią główkę” za symbol swego oddziału. W 1935 roku Stabswache zostało przemianowane na Schutzstaffel (SS), ale kontynuowało używanie oznaczenia Totenkopf. Podobnie jak było ze swastyką, naziści zaadaptowali szeroko wcześniej używany symbol, który uzyskał przez to bardzo negatywne i złowróżbne znaczenie.

    Trupia czaszka była symbolem niemieckich czołgistów, ale także jednej z pierwszych formacji Waffen-SS 3 Dywizji Pancernej „Totenkopf”. Powodowało to, że często nie respektowano praw kombatanckich niemieckich pancerniaków, biorąc ich czarne mundury z trupią główką za uniformy SS.

    Symbolu „trupiej główki” używało także 54. Skrzydło Bombowców Luftwaffe (Kampfgeschwader 54), nazywane często nawet w oficjalnych dokumentach Totenkopf.

    Był on używany także przez członków specjalnych oddziałów SS (SS-Totenkopfverbände), którzy pełnili służbę wartowniczą w niemieckich obozach koncentracyjnych.

    Współcześnie symbol Totenkopf wykorzystywany jest przez ruchy neonazistowskie i rasistowskie.

    Szybki podgląd
  • Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), kolor srebrny, do wpięcia lub przyszycia - III Rzesza

    Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), kolor srebrny, do wpięcia lub przyszycia – III Rzesza

    37,00 

    Totenkopf – niemieckie słowo oznaczające „trupią głowę” lub „głowę śmierci”, używane w celu opisania wojskowych insygniów przedstawiających czaszkę na tle skrzyżowanych kości. Symbol ten odróżnia się od Jolly Rogera (Bandera Piracka) głównie tym, iż oba piszczele umieszczone są zaraz za czaszką, a nie poniżej niej, choć niektóre bandery pirackie mogły mieć i taki układ. Najważniejsza różnica polega na tym, iż Totenkopf wykorzystywany był na lądzie przez legalne władze, a nie przestępców na morzu.

    Sam symbol kojarzony jest najczęściej z nazistowskimi Niemcami, zwłaszcza z SS i Waffen-SS. Miał kilka charakterystycznych cech.

    Czaszka zwrócona do oglądających lewym półprofilem, podobnie jak na zdjęciach do dowodu osobistego.
    Jest zgodna z ludzką anatomią.
    Piszczele skrzyżowane pod bardzo małym kątem. Odległość między nimi niemal niezauważalna.
    Wyraźne połączenia między poszczególnymi kośćmi mózgoczaszki. Warto podkreślić, że w naturze występują tylko u bardzo młodych ludzi.
    Bardzo wyraźne, zdrowe zęby. Większość innych przedstawień raczej tego nie podkreśla.
    Mózgoczaszka nie zasłania piszczeli.
    Zęby są zaciśnięte. W innych przypadkach są zazwyczaj otwarte.

    We wczesnych latach NSDAP, Julius Schreck, przywódca Stabswache (osobistej gwardii Adolfa Hitlera), przyjął „trupią główkę” za symbol swego oddziału. W 1935 roku Stabswache zostało przemianowane na Schutzstaffel (SS), ale kontynuowało używanie oznaczenia Totenkopf. Podobnie jak było ze swastyką, naziści zaadaptowali szeroko wcześniej używany symbol, który uzyskał przez to bardzo negatywne i złowróżbne znaczenie.

    Trupia czaszka była symbolem niemieckich czołgistów, ale także jednej z pierwszych formacji Waffen-SS 3 Dywizji Pancernej „Totenkopf”. Powodowało to, że często nie respektowano praw kombatanckich niemieckich pancerniaków, biorąc ich czarne mundury z trupią główką za uniformy SS.

    Symbolu „trupiej główki” używało także 54. Skrzydło Bombowców Luftwaffe (Kampfgeschwader 54), nazywane często nawet w oficjalnych dokumentach Totenkopf.

    Był on używany także przez członków specjalnych oddziałów SS (SS-Totenkopfverbände), którzy pełnili służbę wartowniczą w niemieckich obozach koncentracyjnych.

    Współcześnie symbol Totenkopf wykorzystywany jest przez ruchy neonazistowskie i rasistowskie.

    Szybki podgląd
  • Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), stare srebro, do wpięcia lub przyszycia- III Rzesza

    Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), stare srebro, do wpięcia lub przyszycia- III Rzesza

    37,00 

    Totenkopf – niemieckie słowo oznaczające „trupią głowę” lub „głowę śmierci”, używane w celu opisania wojskowych insygniów przedstawiających czaszkę na tle skrzyżowanych kości. Symbol ten odróżnia się od Jolly Rogera (Bandera Piracka) głównie tym, iż oba piszczele umieszczone są zaraz za czaszką, a nie poniżej niej, choć niektóre bandery pirackie mogły mieć i taki układ. Najważniejsza różnica polega na tym, iż Totenkopf wykorzystywany był na lądzie przez legalne władze, a nie przestępców na morzu.

    Sam symbol kojarzony jest najczęściej z nazistowskimi Niemcami, zwłaszcza z SS i Waffen-SS. Miał kilka charakterystycznych cech.

    Czaszka zwrócona do oglądających lewym półprofilem, podobnie jak na zdjęciach do dowodu osobistego.
    Jest zgodna z ludzką anatomią.
    Piszczele skrzyżowane pod bardzo małym kątem. Odległość między nimi niemal niezauważalna.
    Wyraźne połączenia między poszczególnymi kośćmi mózgoczaszki. Warto podkreślić, że w naturze występują tylko u bardzo młodych ludzi.
    Bardzo wyraźne, zdrowe zęby. Większość innych przedstawień raczej tego nie podkreśla.
    Mózgoczaszka nie zasłania piszczeli.
    Zęby są zaciśnięte. W innych przypadkach są zazwyczaj otwarte.

    We wczesnych latach NSDAP, Julius Schreck, przywódca Stabswache (osobistej gwardii Adolfa Hitlera), przyjął „trupią główkę” za symbol swego oddziału. W 1935 roku Stabswache zostało przemianowane na Schutzstaffel (SS), ale kontynuowało używanie oznaczenia Totenkopf. Podobnie jak było ze swastyką, naziści zaadaptowali szeroko wcześniej używany symbol, który uzyskał przez to bardzo negatywne i złowróżbne znaczenie.

    Trupia czaszka była symbolem niemieckich czołgistów, ale także jednej z pierwszych formacji Waffen-SS 3 Dywizji Pancernej „Totenkopf”. Powodowało to, że często nie respektowano praw kombatanckich niemieckich pancerniaków, biorąc ich czarne mundury z trupią główką za uniformy SS.

    Symbolu „trupiej główki” używało także 54. Skrzydło Bombowców Luftwaffe (Kampfgeschwader 54), nazywane często nawet w oficjalnych dokumentach Totenkopf.

    Był on używany także przez członków specjalnych oddziałów SS (SS-Totenkopfverbände), którzy pełnili służbę wartowniczą w niemieckich obozach koncentracyjnych.

    Współcześnie symbol Totenkopf wykorzystywany jest przez ruchy neonazistowskie i rasistowskie.

    Szybki podgląd
  • Wieniec z bączkiem do czapki garnizonowej oficera Wehrmachtu (srebrny) - III Rzesza

    Wieniec z bączkiem do czapki garnizonowej oficera Wehrmachtu (srebrny) – III Rzesza

    55,00 

    Niemieckie srebrne odznaczenie na czapkę oficera Wehrmachtu.

    Szybki podgląd
  • Złoty Medal Orderu Orła Czerwonego III klasy (1854) - Cesarstwo Niemieckie

    Złoty Medal Orderu Orła Czerwonego III klasy (1854) – Cesarstwo Niemieckie

    70,00 

    Królewski Order Orła Czerwonego wyłonił się z książęcego brandenburskiego Orderu Czerwonego Orła. 12 czerwca 1792 roku król Fryderyk Wilhelm II (Wielki) potwierdził ten rozkaz jako nagrodę królewską. W ramach zmian wprowadził pruską koronę królewską zamiast korony książęcej, a na odwrocie litery FWR (Friedrich, Wilhelm, Rex czyli Król). Od tego dnia wprowadzono wiele zmian. W 1810 roku król Fryderyk Wilhelm III założył zakon. Order rozszerzono na klasy III i IV, a dla klas I i II dodano jeszcze liście dębu. W 1848 roku umieszczono miecze dla służby wojskowej. W okresie od 1848 do 1854 roku pojawiły się wersje z fioletowym orłem i fioletowym orłem w medalionie, ale od 1854 roku liliowy kolor orła w medalionie został zastąpiony szkarłatem i to już pozostało. W 1832 r. wstęga została podarowana i wręczona rycerzom III stopnia, którzy służyli wiernie zakonowi przez 10 lat lub dłużej. Korona została dodana 12 czerwca 1892 roku dla specjalnych wyróżnień dla wszystkich klas. zamówienia z fioletowym orłem i fioletowym orłem w medalionie. Od 1854 roku szkarłatny kolor orła w medalionie został zastąpiony szkarłatem.

    Rozszerzenia dla III klasy były zachętą dla posiadaczy odznaczeń III klasy, którzy wcześniej posiadali IV klasę lub posiadali III klasę przez 10 lat. Do służby wojskowej miecze pośrodku i miecze na pierścieniu. Od 1892 r. koronę nadano za zasługi specjalne. W sumie klasa III została przyznana około 2960 razy. Znanym producentem był Johann Wagner & Sohn Berlin. Do 1916 roku krzyże wykonywano ze złota. Następnie wykonano je w kolorze srebrnym lub złoconym.

     

    Szybki podgląd
  • Wieniec do czapki garnizonowej Luftwaffe srebrny- III Rzesza

    Wieniec do czapki garnizonowej Luftwaffe srebrny- III Rzesza

    55,00 

    Niemieckie odznaczenie na czapkę oficera Luftwaffe.

    Szybki podgląd
  • Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), kolor złoty - III Rzesza

    Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), kolor złoty – III Rzesza

    28,00 

    Totenkopf – niemieckie słowo oznaczające „trupią głowę” lub „głowę śmierci”, używane w celu opisania wojskowych insygniów przedstawiających czaszkę na tle skrzyżowanych kości. Symbol ten odróżnia się od Jolly Rogera (Bandera Piracka) głównie tym, iż oba piszczele umieszczone są zaraz za czaszką, a nie poniżej niej, choć niektóre bandery pirackie mogły mieć i taki układ. Najważniejsza różnica polega na tym, iż Totenkopf wykorzystywany był na lądzie przez legalne władze, a nie przestępców na morzu.

    Sam symbol kojarzony jest najczęściej z nazistowskimi Niemcami, zwłaszcza z SS i Waffen-SS. Miał kilka charakterystycznych cech.

    Czaszka zwrócona do oglądających lewym półprofilem, podobnie jak na zdjęciach do dowodu osobistego.
    Jest zgodna z ludzką anatomią.
    Piszczele skrzyżowane pod bardzo małym kątem. Odległość między nimi niemal niezauważalna.
    Wyraźne połączenia między poszczególnymi kośćmi mózgoczaszki. Warto podkreślić, że w naturze występują tylko u bardzo młodych ludzi.
    Bardzo wyraźne, zdrowe zęby. Większość innych przedstawień raczej tego nie podkreśla.
    Mózgoczaszka nie zasłania piszczeli.
    Zęby są zaciśnięte. W innych przypadkach są zazwyczaj otwarte.

    We wczesnych latach NSDAP, Julius Schreck, przywódca Stabswache (osobistej gwardii Adolfa Hitlera), przyjął „trupią główkę” za symbol swego oddziału. W 1935 roku Stabswache zostało przemianowane na Schutzstaffel (SS), ale kontynuowało używanie oznaczenia Totenkopf. Podobnie jak było ze swastyką, naziści zaadaptowali szeroko wcześniej używany symbol, który uzyskał przez to bardzo negatywne i złowróżbne znaczenie.

    Trupia czaszka była symbolem niemieckich czołgistów, ale także jednej z pierwszych formacji Waffen-SS 3 Dywizji Pancernej „Totenkopf”. Powodowało to, że często nie respektowano praw kombatanckich niemieckich pancerniaków, biorąc ich czarne mundury z trupią główką za uniformy SS.

    Symbolu „trupiej główki” używało także 54. Skrzydło Bombowców Luftwaffe (Kampfgeschwader 54), nazywane często nawet w oficjalnych dokumentach Totenkopf.

    Był on używany także przez członków specjalnych oddziałów SS (SS-Totenkopfverbände), którzy pełnili służbę wartowniczą w niemieckich obozach koncentracyjnych.

    Współcześnie symbol Totenkopf wykorzystywany jest przez ruchy neonazistowskie i rasistowskie.

    Szybki podgląd
  • Szpanga szturmowa Luftwaffe (Frontsturmspange der Luftwaffe) stare srebro - III Rzesza

    Szpanga szturmowa Luftwaffe (Frontsturmspange der Luftwaffe) stare srebro – III Rzesza

    50,00 

    Dość rzadka szpanga szturmowa za walkę lotniczą, którą otrzymywali piloci Luftwaffe za zestrzelenie samolotów wroga.

    Szpangi lotnicze zostały podarowane przez Naczelnego Dowódcę Sił Powietrznych Hermanna Göringa 30 stycznia 1941 r. jako widoczny znak i rozpoznanie działań powietrznych na linii frontu. Wszyscy członkowie Luftwaffe, którzy brali udział w działaniach frontowych, operacji liniowych i którzy spełnili wymagania nagrody, zostali nagrodzeni. Frontflugspange została przekazana w 8 wersjach dla odpowiedniego rodzaju zastosowania w 3 etapach.
    Brązową zapinkę przednią przyznano po 20 lotach wroga, srebrną po 60 lotach, a złotą zapinkę przednią po 110 lotach wroga.

    (źródło: Internet)

    Szybki podgląd
  • Srebrna Szpanga Luftwaffe dla pilotów bojowych (Frontflugspange für Schlachtflieger in Silber) stare srebro - III Rzesza

    Srebrna Szpanga SLuftwaffe dla pilotów bojowych (Frontflugspange für Schlachtflieger in Silber) stare srebro – III Rzesza (Kopia)

    50,00 

    Szpanga lotnicza dla pilotów bojowych została podarowana dopiero 12 kwietnia 1944 roku. Została on przyznana personelowi latającemu specjalnych jednostek pilotów bojowych w kolorze złotym, srebrnym i brązowym.

    – Brązową zapinkę przednią przyznano po 20 lotach na terytorium wroga,
    – Srebrną po 60 lotach, a złotą zapinkę przednią po 110 lotach na wroga.
    – Złotą podarowaną 26 czerwca 1942 roku, nadawana była pilotom bojowym po odbyciu co najmniej 400 lotów na linii frontu.

    Do lotów wroga zaliczane są działania, które odbywały się co najmniej 30 km za frontem lub które wiązały się z kontaktem z wrogiem. Później długie czasy lotu, powyżej 12 godzin, liczono czterokrotnie, a powyżej 16 godzin pięciokrotnie. Do 1944 roku rozszerzono liczbę szpang do 8 wersji. Były to: myśliwce, myśliwce nocne krótkiego zasięgu, myśliwce nocne dalekiego zasięgu, samoloty rozpoznawcze, bombowce bojowe i nurkujące, samoloty transportowe i powietrzno-desantowe, samoloty szturmowe i niszczyciele. Głównym producentem jest GH Osang z Drezna. Ale istnieją również wersje dla samolotów szturmowych bez producenta lub z producentem RS & S., Richardem Simmem i Söhne z Gablonz an der Neisse. Ze względu na bardzo krótki termin realizacji produkcji zapięcia te są bardzo rzadkie.

    Szybki podgląd

Wyświetlanie 205–216 z 221 wyników