Odznaki, Przypinki, Szpangi
Wyświetlanie 1–12 z 111 wynikówPosortowane według popularności
-
Odznaka członka Hitlerjugend (Hitlerjugend Mitgliedsabzeichen) – III Rzesza
37,00 złSzybki podglądHitlerjugend powstała na II Zjeździe Partii Rzeszy 3 i 4 czerwca 1926 roku w Weimarze. Do czasu dojścia NSDAP do władzy w 1933 r. Hitlerjugend była stosunkowo małą organizacją młodzieżową. Na początku członkostwo było dobrowolne. W 1933 roku wszystkie inne organizacje młodzieżowe zostały zdelegalizowane, a HJ stała się jedyną państwową organizacją młodzieżową. 1 grudnia 1936 r. uchwalono „Ustawę o Hitlerjugend”, a 25 marca 1939 r. wprowadzono „obowiązkową służbę młodzieżową”. To sprawiło, że członkostwo w Hitlerjugend było obowiązkowe. Liczba członków wzrosła z około 100 000 w 1932 r. Do 8,7 mln w 1939 r.
Pokazana tutaj odznaka członkowska Hitlerjugend (HJ) była noszona przez wszystkich członków, którzy przeszli okres próbny i „test pippingowy” od około 1929 r. Noszona była na lewej kieszeni na piersi. Ze względu na dużą liczbę odznak znanych jest wielu producentów. Mogą one nieznacznie różnić się wyglądem. Pomimo dużej liczby produkcyjnej nieuszkodzone dobre egzemplarze są stosunkowo rzadkie.
źródło: Internet
-
Złota Odznaka Honorowa NSDAP (Goldenes Parteiabzeichen der NSDAP), III Rzesza
60,00 złSzybki podglądZłota odznaka honorowa NSDAP (oficjalna nazwa w języku niemieckim: Goldenes Ehrenzeichen der NSDAP ) lub w skrócie Złota Odznaka partii (w dosłownym tłumaczeniu z skróconą niemieckiego wzoru: Goldenes Parteiabzeichen) – specjalna i prestiżowa odznaka nazistowskiej partii NSDAP. Osoby, które dekorowano tym odznaczeniem należały do elity III Rzeszy.
Były dwa rodzaje Odznak Złotych Partii:
Pierwszy rodzaj przeznaczony był dla starej gwardii (niem. Alter Kämpfer) pionierów i bojowników nazizmu w Niemczech. Tylko pierwszych 100 000 członków (numer wpisu do partii jest wygrawerowany na odwrocie), którzy przyłączyli się do partii nazistowskiej przed 1930 miało prawo ją nosić.
Kolejnymi Odznakami Złotymi Partii z inicjałami „A.H.” wybitymi na rewersie odznaczani byli członkowie NSDAP, którzy cieszyli się specjalnym zaufaniem i uznaniem Adolfa Hitlera. Każdego roku Hitler osobiście nagradzał osoby, które miały w ocenie Führera szczególne zasługi dla partii oraz III Rzeszy.
Złota odznaka honorowa partii nazistowskiej Adolfa Hitlera była oznaczona numerem 1. Wręczył ją Magdzie Goebbels w swoim bunkrze, zanim popełnił samobójstwo. Powiedziała wtedy, że to „największy zaszczyt, jaki może otrzymać Niemka”. Przypisywano jej to, ponieważ była według Hitlera „najwspanialszą matką Rzeszy”.
Odznaka Adolfa Hitlera znaleziona w bunkrze została wystawiona w rosyjskim muzeum i została skradziona podczas wystawy w 2005 roku.
Jedynymi producentami złotej odznaki partii były firmy Joseph Fuess i Deschler & Sohn, oba z siedzibą w Monachium.
źródło: Wikipedia
-
Odznaka Snajperska Liść Dębu na czapkę (Eichenblatt), kolor stare srebro – III Rzesza
20,00 złSzybki podglądOdznaka na czapkę Jägertruppe „Eichenblatt” jegrów niemieckich z roku 1942 nazywana również odznaką strzelca wyborowego (Jäger abzeichen für feldmütze). Mocowana była do czapki górskiej i polowej. Noszona po lewej stronie czapki na wysokości ucha.
Odznaka została wprowadzona dekretem z dnia 2 października 1942 r. dla rozmieszczonych jednostek dywizji Jäger i ich zastępczych jednostek. Jeśli żołnierz został przeniesiony do innej jednostki lub oddziału służby, musiał odznakę oddać.
-
Srebrna odznaka zniszczenia czołgu (Silber Sonderabzeichen für das Niederkämpfen von Panzerkampfwagen durch Einzelkämpfer) – III Rzesza
19,00 złSzybki podglądNiemieckie odznaczenie wojskowe z okresu II wojny światowej przyznawane osobom z Wehrmachtu, które w pojedynkę zniszczyły czołg wroga lub opancerzony pojazd bojowy przy użyciu broni ręcznej. Jednostki przeciwpancerne nie kwalifikowały się do tej nagrody. Został utworzony 9 marca 1942 r., ale mógł być przyznawany za działania sięgające 22 czerwca 1941 r. (początek operacji Barbarossa, niemieckiej inwazji na Związek Radziecki). Przed wprowadzeniem tej nagrody żołnierz otrzymał odznakę generalną za akcję.
18 grudnia 1943 roku OKH wprowadził klasę złota, która uznawała samodzielne zniszczenie pięciu czołgów. Żołnierz mógł zatem mieć cztery srebrne odznaki, które zostałyby zastąpione złotą wersją po zniszczeniu piątego czołgu (do którego później można by dodać oddzielne srebro).
II Warianty odznaki:
Srebro – prezentowane za każdy zniszczony czołg.
Złoto – za pięć zniszczonych czołgów. -
Złota odznaka zniszczenia czołgu (Goldenes Sonderabzeichen für das Niederkämpfen von Panzerkampfwagen durch Einzelkämpfer) – III Rzesza
19,00 złSzybki podglądNiemieckie odznaczenie wojskowe z okresu II wojny światowej przyznawane osobom z Wehrmachtu, które w pojedynkę zniszczyły czołg wroga lub opancerzony pojazd bojowy przy użyciu broni ręcznej. Jednostki przeciwpancerne nie kwalifikowały się do tej nagrody. Został utworzony 9 marca 1942 r., ale mógł być przyznawany za działania sięgające 22 czerwca 1941 r. (początek operacji Barbarossa, niemieckiej inwazji na Związek Radziecki). Przed wprowadzeniem tej nagrody żołnierz otrzymał odznakę generalną za akcję.
18 grudnia 1943 roku OKH wprowadził klasę złota, która uznawała samodzielne zniszczenie pięciu czołgów. Żołnierz mógł zatem mieć cztery srebrne odznaki, które zostałyby zastąpione złotą wersją po zniszczeniu piątego czołgu (do którego później można by dodać oddzielne srebro).
II Warianty odznaki:
Srebro – prezentowane za każdy zniszczony czołg.
Złoto – za pięć zniszczonych czołgów. -
Przypinka do klapy dla czynnych członków lub sponsorów Waffen SS (Anstecknadel für dienende Angehörige oder Geldgeber der Waffen-SS) – III Rzesza
40,00 złSzybki podglądSS było grupą paramilitarną, która początkowo służyła jako osobista ochrona Adolfa Hitlera i innych wielkich nazistów. Założone w 1925 roku i nadal podporządkowane SA, SS rozwinęło się w elitarną siłę o specjalnych zadaniach. Od 1929 za Reichsführera SS Heinricha Himmlera pełniła funkcje policyjne w ramach NSDAP. W 1939 roku liczba członków wynosiła 240 000.
Następnie SS podjęło się takich zadań, jak wymordowanie przywódców SA, a później pilnowanie i administrowanie licznymi utworzonymi obozami koncentracyjnymi.
W procesach norymberskich SS zostało określone jako główne narzędzie terroru politycznego i uznane za organizację przestępczą.Odznaka była noszona przez członków Waffen SS jako przypinka do klapy oraz przez zasłużonych ludzi dla tej organizacji, głównie poprzez wsparcie finansowe.
-
Odznaka Snajperska Liść Dębu na czapkę (Eichenblatt), kolor srebrny – III Rzesza
20,00 złSzybki podglądOdznaka na czapkę Jägertruppe „Eichenblatt” jegrów niemieckich z roku 1942 nazywana również odznaką strzelca wyborowego (Jäger abzeichen für feldmütze). Mocowana była do czapki górskiej i polowej. Noszona po lewej stronie czapki na wysokości ucha.
Odznaka została wprowadzona dekretem z dnia 2 października 1942 r. dla rozmieszczonych jednostek dywizji Jäger i ich zastępczych jednostek. Jeśli żołnierz został przeniesiony do innej jednostki lub oddziału służby, musiał odznakę oddać.
-
Odznaka za rany (Verwundetenabzeichen) stare srebro – III Rzesza
55,00 złSzybki podglądW dniu 3 marca 1918 roku Cesarz Wilhelm II ustanowił po raz pierwszy odznakę (Verwundetenabzeichen) honorującą żołnierzy, którzy w walce odnieśli rany lub zostali okaleczeni.
W dniu 22 maja 1939 roku Hitler wznowił jej nadawanie. Na samym początku nadawano tę odznakę tylko niemieckim ochotnikom, którzy w czasie wojny domowej w Hiszpanii2) walczyli w szeregach Legionu Condor po stronie generała Franco przeciwko oddziałom republikańskim i odnieśli rany.
1 września 1939 roku Hitler podpisał rozporządzenie o wprowadzeniu Verwundetenabzeichen również dla żołnierzy i oficerów Wehrmachtu, którzy w wyniku działań bojowych zostali ranni lub okaleczeni:
Ustanowiona zostaje Odznaka za Rany jako pamiątka dla tych, którzy odnieśli rany lub okaleczenia w walce za Ojczyznę z wrogiem.
Srebrna Odznaka za Rany odlewana była z żeliwa lub mosiądzu. Nadawana była bez względu na liczbę zranień, w momencie kiedy zranienie dotyczyło:
– utraty ramienia lub nogi,
– utraty obu stóp,
– utraty obojga goleni z zachowaniem obu stawów kolanowych,
– uszkodzenia obojga oczu, co w konsekwencji doprowadziło do ograniczenia widzenia,
– utraty jednego oka z uszkodzeniem połowy twarzy,
– okaleczenia twarzy, co w konsekwencji doprowadziło do jej zniekształcenia,
– uszkodzenia kręgosłupa, co w konsekwencji doprowadziło do jego całkowitego usztywnienia, uszkodzenia rdzenia kręgowego, co doprowadziło w konsekwencji do ciężkiego zaburzenia funkcji ruchowych.Odznaka noszona była tylko w stopniu najwyższym. Jest najbardziej rozpoznawalnym wyróżnieniem wojskowym nadawanym w okresie II Wojny Światowej żołnierzom niemieckiego Wehrmachtu.
-
Odznaka Afrika Korps (DAK), Batalion Czołgów Ciężkich, kolor złoty, roz. 31 x 26 mm
23,00 złSzybki podglądAfrika Korps (Afrikakorps, pełna nazwa: Deutsches Afrikakorps – DAK) – niemiecki korpus ekspedycyjny utworzony 12 lutego 1941 w celu udzielenia wsparcia siłom włoskim w Afryce Północnej pobitym przez Brytyjczyków w wyniku rozpoczętej 7 grudnia 1940 operacji Compass. Na czele DAK stanął gen. Erwin Rommel.
Odznaka Batalionu Czołgów Ciężkich, kolor złoty, rozmiar 31 x 26 mm. Mocowanie przy pomocy metalowej agrafki.
-
Odznaka Przewodnika Górskiego Armii Reichswehry i Wojsk Górskich Wehrmachtu (Heeresbergführer)
45,00 złSzybki podglądOdznaka przewodnika górskiego (Bergführera) została ustanowiona 10 sierpnia 1936 r. Wydawana była tylko tym, którzy służyli w oddziałach górskich jako przewodnik górski przez co najmniej rok. Każdego nowego roku znak był przyznawany ponownie po przejściu certyfikacji. Stary znak pozostawał u właściciela bez obowiązku zwrotu. Odznaka noszona była na lewej piersiowej kieszeni tuniki służbowej lub mundurowej, do której była przypinana szpilką z tyłu.
Dla kolekcjonerów – rzadkość, gdyż oryginalne znaki prawie nigdy się nie pojawiają. Według niektórych raportów w latach wojny było około 300 wykwalifikowanych przewodników górskich.
W 1931 roku 22 oficerów, podoficerów i członków załóg, uczestników pierwszego kursu, otrzymało Odznakę Dowódcy Górskiego Armii Reichswehry. Odznaka ta została zachowana przez Wehrmacht. Pierwszy Wojskowy Kurs Przewodnika Górskiego Bundeswehry z 13 oficerami i podoficerami został przeprowadzony w latach 1958/1959 w Górskiej i Zimowej Szkole Bojowej w Mittenwald-Luttensee. Uczestnikom wręczono nowo utworzoną Odznakę Przewodnika Górskiego Armii stworzoną przez Sztab Dowodzenia Armii.
Wojskowi Przewodnicy Górscy to nadal specjalnie wyszkoleni żołnierze, przede wszystkim wojsk górskich, ale także innych jednostek Bundeswehry, którzy być może będą musieli wypełniać rozkazy w górach lub w warunkach zimowych.
Podobnie jak w Wehrmachcie, zdobycie kwalifikacji Wojskowego Przewodnika Górskiego jest również pożądane w Bundeswehrze, a ten poziom kwalifikacji wiąże się z wysoką reputacją.
Heeresbergführerem może być każdy, kto należy do grupy zawodowej oficerów lub podoficerów jako żołnierz tymczasowy lub żołnierz zawodowy. Umiejętności narciarskie, dobra kondycja fizyczna i opanowanie czwartego stopnia trudności w czołówce i w alpejskim terenie skalnym w każdych warunkach pogodowych są warunkiem wstępnym szkolenia na Wojskowego Przewodnika Górskiego.
-
Odznaka za odbycie rejsów bojowych na jednostkach nawodnych (Kriegsmarine) – III Rzesza
55,00 złSzybki podglądOdznaka Ciężkiej Floty była głównie przeznaczona dla załóg pancerników i krążowników, ale także innych okrętów uczestniczących w bitwie morskiej. Automatycznie przyznawana była pośmiertnie poległym w boju lub rannym. Marynarzom krążowników i pancerników odznakę przyznawał dowódca zespołu operacyjnego (flotylli) a pozostałym kwatera główna Kriegsmarine. Odznaka została ustanowiona pod kierownictwem Admirała Ericha Raedera, szefa sztabu Kriegsmarine, 30 kwietnia 1941 roku dla biorących udział w operacjach morskich, głownie przeciwko Royal Navy, marynarzy Kriegsmarine. Projekt odznaki opracował a także był jej głównym producentem Adolf Bock z Berlina.Ciekawostką jest fakt nadawania odznaki przed jej oficjalnym ustanowieniem w kwietniu 1941 roku.
Kryteria przyznawania :
– 12 tygodni służby na pancerniku lub krążowniku oraz nienaganna postawa.Kryteria były zaniżane w następujących przypadkach:
– dla poległych lub rannych podczas misji morskiej
– uczestnictwo w misji morskiej zakończonej sukcesem
– uczestnictwo w operacji „Rawalpindi” lub „Jan Mayen”Nosiło się ją standardowo na lewej kieszeni na piersi poniżej Krzyża Żelaznego 1 Klasy jeśli posiadacz odznaki był nim już wcześniej udekorowany.
-
Odznaka Pancerna Luftwaffe (Panzer Abzeichen der Luftwaffe) – III Rzesza
55,00 złSzybki podgląd3 listopada 1944 r. marszałek Rzeszy Goring ustanowił odznakę pancerną, bardziej znaną jako odznaka pancerna Luftwaffe, aby uhonorować oddziały pancerne dywizji polowych Luftwaffe. Do tego czasu wykwalifikowany personel Luftwaffe otrzymywał odpowiednią odznakę pancerną Heer.
Odznaka szturmowa Luftwaffe przyznawana jest w dwóch wersjach:
Pierwsza wersja składała się ze srebrnego wieńca z liści dębu i latającego orła Luftwaffe z czarnym czołgiem pośrodku. Odznaki te otrzymywali dowódcy czołgów, strzelcy, kierowcy, radiotelegrafiści, ekipy remontowe i ich personel medyczny.
Druga wersja była identyczna z pierwszą, z wyjątkiem tego, że wieniec z liści dębu był czarny. Grenadierzy pancerni, opancerzone jednostki rozpoznawcze i dołączony do nich personel medyczny kwalifikowali się do tej nagrody.
Oba style odznak były przyznanawane za trzy starcia bojowe w trzech różnych dniach. Jak wspomniano powyżej, wersje ze srebrnym wieńcem były przyznawane załogom pancernym, ekipom naprawczym i przydzielonemu personelowi medycznemu, podczas gdy wersja z czarnym wieńcem była przyznawana grenadierom pancernym, opancerzonym jednostkom zwiadowczym i ich personelowi medycznemu.
Odznaka była noszona jako przypinka po lewej stronie klatki piersiowej na służbie i poza nią we wszystkich mundurach Wehrmachtu. Można go było również nosić do wszystkich mundurów partyjnych i państwowych. Zredukowana forma (igła 16 mm) nagrody mogła być noszona na lewej klapie płaszcza dla odzieży cywilnej. Podczas uroczystych okazji dopuszczano odpowiednią miniaturową zawieszkę do łańcuszka od fraka.Pierwotnie był tylko jeden poziom odznaki, dalszy przebieg wojny w końcu sprawił, że konieczne stało się stworzenie wyższych poziomów dla Odznaki Szturmu Pancernego Luftwaffe. Wynikało to z faktu, że coraz więcej członków formacji pancernych przekraczało warunki przyznania Pancernej Odznaki Szturmowej Luftwaffe. Dekretem z 10 listopada 1944 r. Göring ostatecznie zatwierdził ich wprowadzenie. Otrzymana klasyfikacja była następująca: 1 poziom: Odznaka szturmowa Luftwaffe
2 poziom: z numerem misji 25
3 poziom: z numerem misji 50
4 poziom: z numerem misji 75
5 poziom: z numerem misji 100Obliczenia dni operacyjnych można było rozpocząć 11 listopada 1944 r. Według obecnego stanu wiedzy do końca wojny nie przyznano żadnych etapów z liczbą misji. Można jednak zweryfikować indywidualne wpisy Soldbuch dotyczące egzemplarzy z numerem użytkowym.
Wyświetlanie 1–12 z 111 wynikówPosortowane według popularności
