Odznaka floty pełnomorskiej niemieckiej marynarki wojennej (Kriegsmarine Abzeichen der Hochseeflotte) – III Rzesza

Odznaka Ciężkiej Floty była głównie przeznaczona dla załóg pancerników i krążowników, ale także innych okrętów uczestniczących w bitwie morskiej. Automatycznie przyznawana była pośmiertnie poległym w boju lub rannym. Marynarzom krążowników i pancerników odznakę przyznawał dowódca zespołu operacyjnego (flotylli) a pozostałym kwatera główna Kriegsmarine. Odznaka została ustanowiona pod kierownictwem Admirała Ericha Raedera, szefa sztabu Kriegsmarine, 30 kwietnia 1941 roku dla biorących udział w operacjach morskich, głownie przeciwko Royal Navy, marynarzy Kriegsmarine. Projekt odznaki opracował a także był jej głównym producentem Adolf Bock z Berlina.Ciekawostką jest fakt nadawania odznaki przed jej oficjalnym ustanowieniem w kwietniu 1941 roku.

Kryteria przyznawania :
– 12 tygodni służby na pancerniku lub krążowniku oraz nienaganna postawa.

Kryteria były zaniżane w następujących przypadkach:
– dla poległych lub rannych podczas misji morskiej
– uczestnictwo w misji morskiej zakończonej sukcesem
– uczestnictwo w operacji „Rawalpindi” lub „Jan Mayen”

Nosiło się ją standardowo na lewej kieszeni na piersi poniżej Krzyża Żelaznego 1 Klasy jeśli posiadacz odznaki był nim już wcześniej udekorowany.