Dla kolekcjonerów

Wyświetlanie 13–24 z 209 wyników

  • Szpanga do Krzyża Żelaznego I i II Klasy (Wiederholungsspange) - III Rzesza

    Szpanga do Krzyża Żelaznego I i II Klasy (Wiederholungsspange) – III Rzesza

    48,00 

    Po ataku na Polskę w 1939 r. Adolf Hitler odnowił Krzyż Żelazny. Żołnierze odznaczeni Krzyżem Żelaznym podczas I wojny światowej, za akty męstwa kwalifikujące się do ponownego odznaczenia, otrzymywali okucie ponownego nadania (Wiederholungsspange) przedstawiające orła III Rzeszy (w formie dla Wehrmachtu, tj. z głową zwróconą w lewo) opartego na trapezowej belce z datą 1939. Okucie mocowano na wstążce Krzyża II klasy, a także bezpośrednio na Krzyżu I klasy. Jako klasy pośrednie między Żelaznym Krzyżem I klasy a Wielkim Krzyżem Krzyża Żelaznego, wprowadzono podczas wojny pięć klas Krzyża Rycerskiego Krzyża Żelaznego.

    Szybki podgląd
  • Znak Honorowy Polskiego Orderu Wojennego Virtuti Militari V Klasy 1831 Rosja (Powstanie Listopadowe)

    Znak Honorowy Polskiego Orderu Wojennego Virtuti Militari V Klasy 1831 Rosja (Powstanie Listopadowe)(#11)

    40,00 

    Znak Honorowy Polskiego Orderu Wojennego Virtuti Militari V klasy nadawany żołnierzom rosyjskim za udział w tłumieniu Powstania Listopadowego. Po zakończeniu powstania car Rosji Mikołaj I zniósł polski order Virtuti Militari i ustanowił w jego miejsce Polską Odznakę Honorową o wzorze prawie identycznym.

    Wprowadzona rozkazem Mikołaja I z 12 stycznia 1832 roku (31 grudnia 1831 roku starego stylu obowiązującego wtedy w Rosji), degradującym polski Order Virtuti Militari do rangi pamiątkowej odznaki rosyjskiej, nadawanej wszystkim uczestnikom walk z powstańcami listopadowymi. Polski Znak Honorowy był kopią orderu Virtuti Militari, jednak dokonano w nim paru istotnych zmian: krzyż orderowy był nieco mniejszy (miał rozmiary 36 mm x 33 mm dla IV klasy i 34 mm x 30 mm dla V klasy), na rewersie pod hasłem Rex et Patria umieszczono datę 1831, a wstążkę ułożono w tzw. rosyjski pięciokąt.

    Odznaka dzieliła się na V klas. Powszechność nadania miała w zamierzeniu Rosjan zdeprecjonować wartość polskiego orderu. Do czerwca 1835 nadana została 106,5 tysiącom osób. Klasę I nadano 14 osobom, klasę II – 188, klasę III – 1105, klasę IV – 5219, klasę V – ok. 100 tysiącom osób. Później nadano jeszcze około 3000 odznak klasy IV i V.

    Odznaczenie nie zostało włączone do rosyjskiego oficjalnego systemu odznaczeń. W carskiej precedencji miało niższe znaczenie niż wszelkie inne odznaczenia. Było przyznawane żołnierzom rosyjskim (szczególnie tym pacyfikującym niepokoje w Polsce), ale nie przyznawano go osobom o szlacheckim pochodzeniu. Odznaczenie zostało włączone do rosyjskiego oficjalnego systemu odznaczeń w 1857 roku.

    Order Virtuti Militari został wskrzeszony przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej 1 sierpnia 1919 roku.

    Źródło: Wikipedia

    Szybki podgląd
  • Złoty Krzyż Niemiecki (Deutsches Kreuz) - III Rzesza

    Złoty Krzyż Niemiecki (Deutsches Kreuz) – III Rzesza (#9)

    90,00 

    Krzyż Niemiecki (niem. Deutsches Kreuz) – odznaczenie ustanowione przez Adolfa Hitlera, 28 września 1941, jako odznaczenie wyższej rangi niż Krzyż Żelazny I klasy, ale niższej niż Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego. Występował w dwóch odmianach:złotej i srebrnej (co odpowiadało kolorom wieńca laurowego otaczającego swastykę). Złota wersja była znacznie powszechniejsza (około 38 000 nadań), gdyż wiązała się z bezpośrednimi czynami bojowymi, podczas gdy srebrna dotyczyła raczej zasług na polu wsparcia i była nadawana rzadziej (około 2000 razy). Pierwotnie był nagrodą za dzielność, później stał się odznaczeniem za zasłużoną służbę i jako taki, był traktowany jako kontynuacja Krzyża Zasługi Wojennej (Kriegsverdienstkreuz) z mieczami.
    (źródło: Wikipedia)

    Szybki podgląd
  • Przypinka do klapy dla czynnych członków lub sponsorów Waffen SS (Anstecknadel für dienende Angehörige oder Geldgeber der Waffen-SS) - III Rzesza

    Przypinka do klapy dla czynnych członków lub sponsorów Waffen SS (Anstecknadel für dienende Angehörige oder Geldgeber der Waffen-SS) – III Rzesza

    40,00 

    SS było grupą paramilitarną, która początkowo służyła jako osobista ochrona Adolfa Hitlera i innych wielkich nazistów. Założone w 1925 roku i nadal podporządkowane SA, SS rozwinęło się w elitarną siłę o specjalnych zadaniach. Od 1929 za Reichsführera SS Heinricha Himmlera pełniła funkcje policyjne w ramach NSDAP. W 1939 roku liczba członków wynosiła 240 000.

    Następnie SS podjęło się takich zadań, jak wymordowanie przywódców SA, a później pilnowanie i administrowanie licznymi utworzonymi obozami koncentracyjnymi.
    W procesach norymberskich SS zostało określone jako główne narzędzie terroru politycznego i uznane za organizację przestępczą.

    Odznaka była noszona przez członków Waffen SS jako przypinka do klapy oraz przez zasłużonych ludzi dla tej organizacji, głównie poprzez wsparcie finansowe.

    Szybki podgląd
  • Odznaka Snajperska Liść Dębu na czapkę (Eichenblatt), kolor srebrny - III Rzesza

    Odznaka Snajperska Liść Dębu na czapkę (Eichenblatt), kolor srebrny – III Rzesza

    20,00 

    Odznaka na czapkę Jägertruppe „Eichenblatt” jegrów niemieckich z roku 1942 nazywana również odznaką strzelca wyborowego (Jäger abzeichen für feldmütze). Mocowana była do czapki górskiej i polowej. Noszona po lewej stronie czapki na wysokości ucha.

    Odznaka została wprowadzona dekretem z dnia 2 października 1942 r. dla rozmieszczonych jednostek dywizji Jäger i ich zastępczych jednostek. Jeśli żołnierz został przeniesiony do innej jednostki lub oddziału służby, musiał odznakę oddać.

    Szybki podgląd
  • Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub, Schwertern und Brillanten) - III Rzesza

    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego ze Srebrnymi Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub, Schwertern und Brillanten) – III Rzesza (#4)

    70,00 

    Krzyż Rycerski, właśc. Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (niem. Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes, RK) – niemiecki order, najwyższe odznaczenie wojskowe okresu III Rzeszy. Stanowił rozszerzenie klas Krzyża Żelaznego.

    Krzyż Rycerski został ustanowiony na początku II wojny światowej, 1 września 1939, przez Adolfa Hitlera. Początkowo stanowił on jedną klasę Krzyża Żelaznego, między Krzyżem Żelaznym I klasy a Krzyżem Wielkim Krzyża Żelaznego. W toku wojny ustanowiono dalsze cztery klasy Krzyża Rycerskiego: 3 czerwca 1940 Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu, a 28 września 1941 Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami oraz z Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami. Najwyższa klasa, Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego ze Złotymi Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami, została ustanowiona 29 grudnia 1944.

    Krzyż Rycerski został ustanowiony w celu wypełnienia luki pomiędzy istniejącymi już wcześniej w historii orderami: Krzyżem Żelaznym a Krzyżem Wielkim Krzyża Żelaznego. Podobnym orderem istniejącym w historii Niemiec był Pour le Mérite nadawany oficerom podczas I wojny światowej, lecz w odróżnieniu od niego, Krzyż Rycerski miał być nadawany żołnierzom wszystkich stopni w celu podkreślenia egalitaryzmu armii (mimo to, większość odznaczonych stanowili oficerowie).

    Krzyż Rycerski mógł być nadany co do zasady osobie odznaczonej uprzednio Krzyżem Żelaznym I klasy, następnie też zachowywano porządek nadawania kolejnych klas. Przede wszystkim nadawany był za wyjątkowy akt odwagi w obliczu nieprzyjaciela, mógł być też nadany za całokształt dowodzenia podczas bitwy. Ponadto, w lotnictwie myśliwskim był nadawany za uzyskanie odpowiedniej liczby punktów za zestrzelenie wrogich samolotów (początkowo 20 punktów, punkty zależały m.in. od liczby silników samolotów – do trzech za samolot czterosilnikowy). W marynarce był także nadawany za zatopienie okrętów lub statków o tonażu 100 000 BRT lub czyn wykraczający poza zwykłe obowiązki (np. uratowanie ciężko uszkodzonego okrętu). Podczas wojny szczegółowe kryteria były zaostrzane, lecz zdarzały się też wyjątki od ogólnych zasad.

    Krzyż Rycerski dzielił się na pięć klas (od najniższej):

    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes)
    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub)
    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub und Schwertern)
    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub, Schwertern und Brillanten)
    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego ze Złotymi Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Goldenem Eichenlaub, Schwertern und Brillanten).

    (źródło: Wikipedia)

    Szybki podgląd
  • Krzyż Żelazny (Eisernes Kreuz)

    Krzyż Żelazny (Eisernes Kreuz) – Cesarstwo Pruskie 1813-1814 (#1)

    40,00 

    Krzyż Żelazny (niem. Eisernes Kreuz, EK) – pruskie, potem niemieckie odznaczenie wojskowe nadawane za męstwo na polu walki, a także za sukcesy dowódcze. Jego kształt zaczerpnięto z krzyża teutońskiego, będącego symbolem Krzyżaków – zmieniono tylko proporcję, aby krzyż wpisywał się w plan kwadratu lub pola i tak czarny krzyż łaciński z białą obwódką, od tego momentu stał się bardzo ważnym elementem w historii Królestwa Prus, Cesarstwa Niemieckiego i Niemiec ogółem.

    Ustanowione we Wrocławiu 10 marca 1813 r. przez króla Prus Fryderyka Wilhelma III podczas wojen napoleońskich. Monarcha pruski chcąc podtrzymać zapał, jaki wybuchł w społeczeństwie w czasie rozprawy z Francją, postanowił stworzyć nowe odznaczenie – egalitarne, mające zastąpić dotychczasowe elitarne ordery królewskie przeznaczone tylko dla szlachty. Pierwsze odznaczenie zostało wręczone 21 kwietnia 1813 r. Karlowi Augustowi Ferdinandowi von Borcke.

    Kształt orderu zaprojektował znany niemiecki architekt doby neoklasycyzmu, Karl Friedrich Schinkel, na podstawie pisemnego zlecenia i rysunku otrzymanego od króla – krzyż wykonany był z czarnego żeliwa z posrebrzanymi krawędziami. Nazwa i materiał miały nawiązywać do popularnego wówczas określenia – żelaznych czasów. Jego kształt Schinkel zaczerpnął z krzyża teutońskiego, będącego symbolem Krzyżaków – zmieniono tylko proporcję, aby krzyż wpisywał się w plan kwadratu lub pola i tak czarny krzyż łaciński z białą obwódką, od tego momentu stał się bardzo ważnym elementem w historii Królestwa Prus, Cesarstwa Niemieckiego i Niemiec ogółem.

    (źródło: Wikipedia)

    Szybki podgląd
  • Zawieszka patriotyczna ze swastyką, kolor stare srebro - III Rzesza

    Zawieszka patriotyczna ze swastyką, kolor stare srebro – III Rzesza

    35,00 

    Wisiorek ze swastyką z czasów III Rzeszy najczęściej noszony przez kobiety lub dzieci. Zawieszany był na łańcuszku lub rzemyku.

    Szybki podgląd
  • Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), srebro postarzane - III Rzesza

    Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), srebro postarzane – III Rzesza

    35,00 

    Totenkopf – niemieckie słowo oznaczające „trupią głowę” lub „głowę śmierci”, używane w celu opisania wojskowych insygniów przedstawiających czaszkę na tle skrzyżowanych kości. Symbol ten odróżnia się od Jolly Rogera (Bandera Piracka) głównie tym, iż oba piszczele umieszczone są zaraz za czaszką, a nie poniżej niej, choć niektóre bandery pirackie mogły mieć i taki układ. Najważniejsza różnica polega na tym, iż Totenkopf wykorzystywany był na lądzie przez legalne władze, a nie przestępców na morzu.

    Sam symbol kojarzony jest najczęściej z nazistowskimi Niemcami, zwłaszcza z SS i Waffen-SS. Miał kilka charakterystycznych cech.

    Czaszka zwrócona do oglądających lewym półprofilem, podobnie jak na zdjęciach do dowodu osobistego.
    Jest zgodna z ludzką anatomią.
    Piszczele skrzyżowane pod bardzo małym kątem. Odległość między nimi niemal niezauważalna.
    Wyraźne połączenia między poszczególnymi kośćmi mózgoczaszki. Warto podkreślić, że w naturze występują tylko u bardzo młodych ludzi.
    Bardzo wyraźne, zdrowe zęby. Większość innych przedstawień raczej tego nie podkreśla.
    Mózgoczaszka nie zasłania piszczeli.
    Zęby są zaciśnięte. W innych przypadkach są zazwyczaj otwarte.

    We wczesnych latach NSDAP, Julius Schreck, przywódca Stabswache (osobistej gwardii Adolfa Hitlera), przyjął „trupią główkę” za symbol swego oddziału. W 1935 roku Stabswache zostało przemianowane na Schutzstaffel (SS), ale kontynuowało używanie oznaczenia Totenkopf. Podobnie jak było ze swastyką, naziści zaadaptowali szeroko wcześniej używany symbol, który uzyskał przez to bardzo negatywne i złowróżbne znaczenie.

    Trupia czaszka była symbolem niemieckich czołgistów, ale także jednej z pierwszych formacji Waffen-SS 3 Dywizji Pancernej „Totenkopf”. Powodowało to, że często nie respektowano praw kombatanckich niemieckich pancerniaków, biorąc ich czarne mundury z trupią główką za uniformy SS.

    Symbolu „trupiej główki” używało także 54. Skrzydło Bombowców Luftwaffe (Kampfgeschwader 54), nazywane często nawet w oficjalnych dokumentach Totenkopf.

    Był on używany także przez członków specjalnych oddziałów SS (SS-Totenkopfverbände), którzy pełnili służbę wartowniczą w niemieckich obozach koncentracyjnych.

    Współcześnie symbol Totenkopf wykorzystywany jest przez ruchy neonazistowskie i rasistowskie.

    Szybki podgląd
  • Szarotka Strzelców Alpejskich (Edelweissabzeichen) na czapkę górską, 57 x 40 mm

    Szarotka Strzelców Alpejskich (Edelweissabzeichen) na czapkę górską, 57 x 40 mm

    25,00 

    Szarotka Strzelców Alpejskich, kolor srebrny i złoty. Mocowanie na metalowe wąsy oraz dziurki do przyszycia. Rozmiar 57 x 40 mm.

    Oznaka określana powszechnie mianem „Szarotki” (Edelweissabzeichen), wprowadzona w jednostkach strzelców górskich armii niemieckiej 2 maja 1939 r. Była w nich noszona przez żołnierzy wszystkich stopni od szeregowego do generała, a także przez urzędników wojskowych. W związku z faktem, że była to oznaka przynależności do konkretnej formacji (Gebirgsjägereinheiten) prawo jej noszenia nie obowiązywało po służbowym przeniesieniu (nawet, jeśli przeniesiony żołnierz zachowywał prawo do munduru jednostek górskich). Noszono trzy odmiany: dwie na czapki i jedną na rękaw kurtki mundurowej. […]

    Odznakę na czapkę górską (Edelweissabzeichen der Bergmütze) wykonywano w postaci kwiatu szarotki na łodydze z dwoma liśćmi. Łodyżkę i płatki wykańczano na srebrno, a pręciki na złoto. Oznaka posiadała przewiercone otworki umożliwiające jej przyszycie. Umieszczano ją – często na ciemnozielonej sukiennej podkładce – z lewej strony czapki, końcem łodyżki ku przodowi, pod kątem 45°, 20 mm za końcem daszka, 25 mm powyżej dolnej krawędzi czapki. […]

    źródło: muzeumwp.pl

    Szybki podgląd
  • Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes, RK) - III Rzesza

    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes, RK) – III Rzesza (#8)

    53,00 

    Krzyż Rycerski, właśc. Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (niem. Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes, RK) – niemiecki order, najwyższe odznaczenie wojskowe okresu III Rzeszy. Stanowił rozszerzenie klas Krzyża Żelaznego.

    Krzyż Rycerski został ustanowiony na początku II wojny światowej, 1 września 1939, przez Adolfa Hitlera. Początkowo stanowił on jedną klasę Krzyża Żelaznego, między Krzyżem Żelaznym I klasy a Krzyżem Wielkim Krzyża Żelaznego. W toku wojny ustanowiono dalsze cztery klasy Krzyża Rycerskiego: 3 czerwca 1940 Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu, a 28 września 1941 Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami oraz z Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami. Najwyższa klasa, Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego ze Złotymi Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami, została ustanowiona 29 grudnia 1944.

    Krzyż Rycerski został ustanowiony w celu wypełnienia luki pomiędzy istniejącymi już wcześniej w historii orderami: Krzyżem Żelaznym a Krzyżem Wielkim Krzyża Żelaznego. Podobnym orderem istniejącym w historii Niemiec był Pour le Mérite nadawany oficerom podczas I wojny światowej, lecz w odróżnieniu od niego, Krzyż Rycerski miał być nadawany żołnierzom wszystkich stopni w celu podkreślenia egalitaryzmu armii (mimo to, większość odznaczonych stanowili oficerowie).

    Krzyż Rycerski mógł być nadany co do zasady osobie odznaczonej uprzednio Krzyżem Żelaznym I klasy, następnie też zachowywano porządek nadawania kolejnych klas. Przede wszystkim nadawany był za wyjątkowy akt odwagi w obliczu nieprzyjaciela, mógł być też nadany za całokształt dowodzenia podczas bitwy. Ponadto, w lotnictwie myśliwskim był nadawany za uzyskanie odpowiedniej liczby punktów za zestrzelenie wrogich samolotów (początkowo 20 punktów, punkty zależały m.in. od liczby silników samolotów – do trzech za samolot czterosilnikowy). W marynarce był także nadawany za zatopienie okrętów lub statków o tonażu 100 000 BRT lub czyn wykraczający poza zwykłe obowiązki (np. uratowanie ciężko uszkodzonego okrętu). Podczas wojny szczegółowe kryteria były zaostrzane, lecz zdarzały się też wyjątki od ogólnych zasad.

    Krzyż Rycerski dzielił się na pięć klas (od najniższej):

    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes)
    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub)
    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub und Schwertern)
    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub, Schwertern und Brillanten)
    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego ze Złotymi Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Goldenem Eichenlaub, Schwertern und Brillanten).

    (źródło: Wikipedia)

    Szybki podgląd
  • Odznaka członkowska NSDAP (Mitgliedschaft Abzeichen NSDAP), wczesny wzór - III Rzesza

    Odznaka członkowska NSDAP (Mitgliedschaft Abzeichen NSDAP), wczesny wzór – III Rzesza

    37,00 

    Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników (niem. Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei, NSDAP) – niemiecka partia nazistowska. Zastąpiła istniejącą w latach 1919–1920 Niemiecką Partię Robotników (Deutsche Arbeiterpartei, DAP).

    W latach 1933–1945 sprawowała w Niemczech totalitarną władzę. Rządy NSDAP charakteryzowały się terrorem politycznym, totalną inwigilacją, likwidacją opozycji i programem podboju Europy. Polityce podboju towarzyszyły ludobójstwa dokonywane w podbitych państwach (zwłaszcza w Polsce, gdzie zamordowano około sześciu milionów obywateli). Kierownictwo partii zostało uznane w procesach norymberskich za organizację przestępczą, a samej partii alianci zakazali działalności 20 września 1945.

    Hierarchiczna struktura NSDAP była zbudowana według zasady wodzostwa. Członkowie NSDAP na co dzień nosili odznakę partyjną (ze swastyką), a gdy występowali oficjalnie, obowiązywał ich mundur w specyficznym kolorze jasnobrunatnym. Ludność miejscowa określała ich jako bażant złocisty (Goldfasan, czyli Chrysolophus pictus), a to właśnie z powodu munduru i złocistych odznak wyższych stopni partyjnych. W hierarchii partyjnej było 30 stopni służbowych od kandydata do Reichsleitera. Według etykiety partyjnej członkowie NSDAP byli określani jako towarzysz partyjny (Parteigenosse, Pg).

    źródło: Wikipedia

    Szybki podgląd

Wyświetlanie 13–24 z 209 wyników