Dla kolekcjonerów

Wyświetlanie 1–12 z 207 wyników

  • Szarotka Strzelców Alpejskich (Edelweissabzeichen) na czapkę górską, 51 x 38 mm

    Szarotka Strzelców Alpejskich (Edelweissabzeichen) na czapkę górską, 51 x 38 mm

    17,50 

    Szarotka Strzelców Alpejskich, kolor stare srebro i złoty. Mocowanie na metalowe wąsy oraz dziurki do przyszycia. Rozmiar 51 x 38 mm.

    Oznaka określana powszechnie mianem „Szarotki” (Edelweissabzeichen), wprowadzona w jednostkach strzelców górskich armii niemieckiej 2 maja 1939 r. Była w nich noszona przez żołnierzy wszystkich stopni od szeregowego do generała, a także przez urzędników wojskowych. W związku z faktem, że była to oznaka przynależności do konkretnej formacji (Gebirgsjägereinheiten) prawo jej noszenia nie obowiązywało po służbowym przeniesieniu (nawet, jeśli przeniesiony żołnierz zachowywał prawo do munduru jednostek górskich). Noszono trzy odmiany: dwie na czapki i jedną na rękaw kurtki mundurowej. […]

    Odznakę na czapkę górską (Edelweissabzeichen der Bergmütze) wykonywano w postaci kwiatu szarotki na łodydze z dwoma liśćmi. Łodyżkę i płatki wykańczano na srebrno, a pręciki na złoto. Oznaka posiadała przewiercone otworki umożliwiające jej przyszycie. Umieszczano ją – często na ciemnozielonej sukiennej podkładce – z lewej strony czapki, końcem łodyżki ku przodowi, pod kątem 45°, 20 mm za końcem daszka, 25 mm powyżej dolnej krawędzi czapki. […]

    źródło: muzeumwp.pl

    Szybki podgląd
  • Krzyż Żelazny II klasy (III Rzesza)

    Krzyż Żelazny II klasy (Eisernes Kreuz) – III Rzesza (#2)

    40,00 

    Krzyż Żelazny (niem. Eisernes Kreuz, EK) – pruskie, potem niemieckie odznaczenie wojskowe nadawane za męstwo na polu walki, a także za sukcesy dowódcze. Jego kształt zaczerpnięto z krzyża teutońskiego, będącego symbolem Krzyżaków – zmieniono tylko proporcję, aby krzyż wpisywał się w plan kwadratu lub pola i tak czarny krzyż łaciński z białą obwódką, od tego momentu stał się bardzo ważnym elementem w historii Królestwa Prus, Cesarstwa Niemieckiego i Niemiec ogółem. Po ataku na Polskę w 1939 r. Adolf Hitler odnowił Krzyż Żelazny. Zmieniono detale na krzyżu: w awersie zniesiono monarszą koronę i inicjał monarchy, zamiast niego, na przecięciu ramion krzyża dodając swastykę, symbol kierowanego przez NSDAP państwa. W dolnym ramieniu krzyża wstawiono 1939, rok kolejnego przywrócenia odznaczenia. Rewers wersji krzyża z 1939 r. pozbawiono symboliki jaka była na awersie powołanego przez Fryderyka Wilhelma III pierwowzoru, poza datą powołania odznaczenia.Krzyż zawieszony jest na materiałowej wstążce i przyczepiana do munduru za pomocą metalowej agrafki. Kolor krzyża czarno-srebrny.
    (źródło: Wikipedia)

    Szybki podgląd
  • Szarotka (Edelweiss) na pin, kolor stare srebro, rozm. 39 x 36 mm

    Szarotka (Edelweiss) na pin, kolor stare srebro, rozm. 31 x 29 mm

    18,00 

    Ozdobna przypinka w kształcie szarotki alpejskiej, mocowanie na metalową szpilkę z metalowym pinem, kolor srebrny emaliowany miejscami na czarno, rozmiar: 31 x 29 mm.

    Szybki podgląd
  • Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), stare srebro - III Rzesza

    Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), stare srebro – III Rzesza

    35,00 

    Totenkopf – niemieckie słowo oznaczające „trupią głowę” lub „głowę śmierci”, używane w celu opisania wojskowych insygniów przedstawiających czaszkę na tle skrzyżowanych kości. Symbol ten odróżnia się od Jolly Rogera (Bandera Piracka) głównie tym, iż oba piszczele umieszczone są zaraz za czaszką, a nie poniżej niej, choć niektóre bandery pirackie mogły mieć i taki układ. Najważniejsza różnica polega na tym, iż Totenkopf wykorzystywany był na lądzie przez legalne władze, a nie przestępców na morzu.

    Sam symbol kojarzony jest najczęściej z nazistowskimi Niemcami, zwłaszcza z SS i Waffen-SS. Miał kilka charakterystycznych cech.

    Czaszka zwrócona do oglądających lewym półprofilem, podobnie jak na zdjęciach do dowodu osobistego.
    Jest zgodna z ludzką anatomią.
    Piszczele skrzyżowane pod bardzo małym kątem. Odległość między nimi niemal niezauważalna.
    Wyraźne połączenia między poszczególnymi kośćmi mózgoczaszki. Warto podkreślić, że w naturze występują tylko u bardzo młodych ludzi.
    Bardzo wyraźne, zdrowe zęby. Większość innych przedstawień raczej tego nie podkreśla.
    Mózgoczaszka nie zasłania piszczeli.
    Zęby są zaciśnięte. W innych przypadkach są zazwyczaj otwarte.

    We wczesnych latach NSDAP, Julius Schreck, przywódca Stabswache (osobistej gwardii Adolfa Hitlera), przyjął „trupią główkę” za symbol swego oddziału. W 1935 roku Stabswache zostało przemianowane na Schutzstaffel (SS), ale kontynuowało używanie oznaczenia Totenkopf. Podobnie jak było ze swastyką, naziści zaadaptowali szeroko wcześniej używany symbol, który uzyskał przez to bardzo negatywne i złowróżbne znaczenie.

    Trupia czaszka była symbolem niemieckich czołgistów, ale także jednej z pierwszych formacji Waffen-SS 3 Dywizji Pancernej „Totenkopf”. Powodowało to, że często nie respektowano praw kombatanckich niemieckich pancerniaków, biorąc ich czarne mundury z trupią główką za uniformy SS.

    Symbolu „trupiej główki” używało także 54. Skrzydło Bombowców Luftwaffe (Kampfgeschwader 54), nazywane często nawet w oficjalnych dokumentach Totenkopf.

    Był on używany także przez członków specjalnych oddziałów SS (SS-Totenkopfverbände), którzy pełnili służbę wartowniczą w niemieckich obozach koncentracyjnych.

    Współcześnie symbol Totenkopf wykorzystywany jest przez ruchy neonazistowskie i rasistowskie.

    Szybki podgląd
  • Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego ze Złotymi Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Goldenem Eichenlaub, Schwertern und Brillanten)

    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Złotymi Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Goldenem Eichenlaub, Schwertern und Brillanten) – III Rzesza (#3)

    70,00 

    Krzyż Rycerski, właśc. Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (niem. Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes, RK) – niemiecki order, najwyższe odznaczenie wojskowe okresu III Rzeszy. Stanowił rozszerzenie klas Krzyża Żelaznego.

    Krzyż Rycerski został ustanowiony na początku II wojny światowej, 1 września 1939, przez Adolfa Hitlera. Początkowo stanowił on jedną klasę Krzyża Żelaznego, między Krzyżem Żelaznym I klasy a Krzyżem Wielkim Krzyża Żelaznego. W toku wojny ustanowiono dalsze cztery klasy Krzyża Rycerskiego: 3 czerwca 1940 Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu, a 28 września 1941 Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami oraz z Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami. Najwyższa klasa, Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego ze Złotymi Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami, została ustanowiona 29 grudnia 1944.

    Krzyż Rycerski został ustanowiony w celu wypełnienia luki pomiędzy istniejącymi już wcześniej w historii orderami: Krzyżem Żelaznym a Krzyżem Wielkim Krzyża Żelaznego. Podobnym orderem istniejącym w historii Niemiec był Pour le Mérite nadawany oficerom podczas I wojny światowej, lecz w odróżnieniu od niego, Krzyż Rycerski miał być nadawany żołnierzom wszystkich stopni w celu podkreślenia egalitaryzmu armii (mimo to, większość odznaczonych stanowili oficerowie).

    Krzyż Rycerski mógł być nadany co do zasady osobie odznaczonej uprzednio Krzyżem Żelaznym I klasy, następnie też zachowywano porządek nadawania kolejnych klas. Przede wszystkim nadawany był za wyjątkowy akt odwagi w obliczu nieprzyjaciela, mógł być też nadany za całokształt dowodzenia podczas bitwy. Ponadto, w lotnictwie myśliwskim był nadawany za uzyskanie odpowiedniej liczby punktów za zestrzelenie wrogich samolotów (początkowo 20 punktów, punkty zależały m.in. od liczby silników samolotów – do trzech za samolot czterosilnikowy). W marynarce był także nadawany za zatopienie okrętów lub statków o tonażu 100 000 BRT lub czyn wykraczający poza zwykłe obowiązki (np. uratowanie ciężko uszkodzonego okrętu). Podczas wojny szczegółowe kryteria były zaostrzane, lecz zdarzały się też wyjątki od ogólnych zasad.

    Krzyż Rycerski dzielił się na pięć klas (od najniższej):

    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes)
    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub)
    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub und Schwertern)
    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub, Schwertern und Brillanten)
    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego ze Złotymi Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Goldenem Eichenlaub, Schwertern und Brillanten).

    (źródło: Wikipedia)

    Szybki podgląd
  • Odznaka Snajperska Liść Dębu na czapkę (Eichenblatt) - III Rzesza

    Odznaka Snajperska Liść Dębu na czapkę (Eichenblatt), kolor stare srebro – III Rzesza

    20,00 

    Odznaka na czapkę Jägertruppe „Eichenblatt” jegrów niemieckich z roku 1942 nazywana również odznaką strzelca wyborowego (Jäger abzeichen für feldmütze). Mocowana była do czapki górskiej i polowej. Noszona po lewej stronie czapki na wysokości ucha.

    Odznaka została wprowadzona dekretem z dnia 2 października 1942 r. dla rozmieszczonych jednostek dywizji Jäger i ich zastępczych jednostek. Jeśli żołnierz został przeniesiony do innej jednostki lub oddziału służby, musiał odznakę oddać.

    Szybki podgląd
  • Odznaka członka Hitlerjugend (Hitlerjugend Mitgliedsabzeichen) - III Rzesza

    Odznaka członka Hitlerjugend (Hitlerjugend Mitgliedsabzeichen) – III Rzesza

    37,00 

    Hitlerjugend powstała na II Zjeździe Partii Rzeszy 3 i 4 czerwca 1926 roku w Weimarze. Do czasu dojścia NSDAP do władzy w 1933 r. Hitlerjugend była stosunkowo małą organizacją młodzieżową. Na początku członkostwo było dobrowolne. W 1933 roku wszystkie inne organizacje młodzieżowe zostały zdelegalizowane, a HJ stała się jedyną państwową organizacją młodzieżową. 1 grudnia 1936 r. uchwalono „Ustawę o Hitlerjugend”, a 25 marca 1939 r. wprowadzono „obowiązkową służbę młodzieżową”. To sprawiło, że członkostwo w Hitlerjugend było obowiązkowe. Liczba członków wzrosła z około 100 000 w 1932 r. Do 8,7 mln w 1939 r.

    Pokazana tutaj odznaka członkowska Hitlerjugend (HJ) była noszona przez wszystkich członków, którzy przeszli okres próbny i „test pippingowy” od około 1929 r. Noszona była na lewej kieszeni na piersi. Ze względu na dużą liczbę odznak znanych jest wielu producentów. Mogą one nieznacznie różnić się wyglądem. Pomimo dużej liczby produkcyjnej nieuszkodzone dobre egzemplarze są stosunkowo rzadkie.

    źródło: Internet

    Szybki podgląd
  • Srebrna odznaka zniszczenia czołgu (Silber Sonderabzeichen für das Niederkämpfen von Panzerkampfwagen durch Einzelkämpfer) - III Rzesza

    Srebrna odznaka zniszczenia czołgu (Silber Sonderabzeichen für das Niederkämpfen von Panzerkampfwagen durch Einzelkämpfer) – III Rzesza

    19,00 

    Niemieckie odznaczenie wojskowe z okresu II wojny światowej przyznawane osobom z Wehrmachtu, które w pojedynkę zniszczyły czołg wroga lub opancerzony pojazd bojowy przy użyciu broni ręcznej. Jednostki przeciwpancerne nie kwalifikowały się do tej nagrody. Został utworzony 9 marca 1942 r., ale mógł być przyznawany za działania sięgające 22 czerwca 1941 r. (początek operacji Barbarossa, niemieckiej inwazji na Związek Radziecki). Przed wprowadzeniem tej nagrody żołnierz otrzymał odznakę generalną za akcję.

    18 grudnia 1943 roku OKH wprowadził klasę złota, która uznawała samodzielne zniszczenie pięciu czołgów. Żołnierz mógł zatem mieć cztery srebrne odznaki, które zostałyby zastąpione złotą wersją po zniszczeniu piątego czołgu (do którego później można by dodać oddzielne srebro).

    II Warianty odznaki:
    Srebro – prezentowane za każdy zniszczony czołg.
    Złoto – za pięć zniszczonych czołgów.

    Szybki podgląd
  • Szarotka (Edelweiss) przypinka okrągła na pin, kolor stare srebro / złoto, śr. 26 mm

    Szarotka (Edelweiss) przypinka okrągła na pin, kolor stare srebro / złoto, śr. 26 mm

    18,00 

    Przypinka okrągła z rantem z liści dębu i wypukłą szarotką alpejską, mocowanie na metalową szpilkę z pinem, kolor stare srebro, emaliowany, średnica 26mm.

    Szybki podgląd
  • Złota odznaka zniszczenia czołgu (Golden Sonderabzeichen für das Niederkämpfen von Panzerkampfwagen durch Einzelkämpfer) - III Rzesza (Kopia)

    Złota odznaka zniszczenia czołgu (Goldenes Sonderabzeichen für das Niederkämpfen von Panzerkampfwagen durch Einzelkämpfer) – III Rzesza

    19,00 

    Niemieckie odznaczenie wojskowe z okresu II wojny światowej przyznawane osobom z Wehrmachtu, które w pojedynkę zniszczyły czołg wroga lub opancerzony pojazd bojowy przy użyciu broni ręcznej. Jednostki przeciwpancerne nie kwalifikowały się do tej nagrody. Został utworzony 9 marca 1942 r., ale mógł być przyznawany za działania sięgające 22 czerwca 1941 r. (początek operacji Barbarossa, niemieckiej inwazji na Związek Radziecki). Przed wprowadzeniem tej nagrody żołnierz otrzymał odznakę generalną za akcję.

    18 grudnia 1943 roku OKH wprowadził klasę złota, która uznawała samodzielne zniszczenie pięciu czołgów. Żołnierz mógł zatem mieć cztery srebrne odznaki, które zostałyby zastąpione złotą wersją po zniszczeniu piątego czołgu (do którego później można by dodać oddzielne srebro).

    II Warianty odznaki:
    Srebro – prezentowane za każdy zniszczony czołg.
    Złoto – za pięć zniszczonych czołgów.

    Szybki podgląd
  • Order Pour le Mérite (Za zasługę) na wstędze (wersja wypukła) - Cesarstwo Niemieckie i III Rzesza

    Order Pour le Mérite (Za zasługę) na wstędze (wersja wypukła) – Cesarstwo Niemieckie i III Rzesza

    70,00 

    Pour le Mérite (fr. „Za Zasługę”) – najwyższy pruski order wojskowy do 1918 roku oraz wysokie odznaczenie cywilne do chwili obecnej.

    Order Pour le Mérite został ustanowiony przez króla pruskiego Fryderyka II w 1740 r. i nadano go zarówno jako odznaczenie wojskowe jak i cywilne. Król Fryderyk chciał autentycznego, powszechnie uznawanego porządku zasług, aby zapewnić poczucie państwa i ekspansywny program polityczny.

    Rozkaz został wprowadzony nieoficjalnie, bez dokumentacji. Ernst Philippe Collivaux otrzymał zlecenie na produkcję wczesnych krzyży, które były oparte na Order de la Générosité. Jednak korona królewska znajdowała się u góry krzyża. Pierwszym laureatem nagrody w czerwcu 1740 r. był adiutant generalny króla, pułkownik Hans Christof Friedrich von Hacke. Nagrody Pour le Mérite zostały ogłoszone po raz pierwszy podczas kampanii holenderskiej w berlińskiej gazecie w 1787 r.

    Order został nazwany po francusku, ponieważ w tym czasie francuski był wiodącym językiem międzynarodowym i najmodniejszym na dworze Fryderyka.

    Po utworzeniu federalnie zorganizowanego Cesarstwa Niemieckiego odznaczenia pruskie zasadniczo przybrały status odznaczeń cesarskich, mimo że nadal przyznawano odznaczenia wielu innych państw niemieckich. W 1794 r. odznaczono 694 rycerzy. W styczniu 1810 r. król Fryderyk Wilhelm III zadeklarował, że odznaczenie może być przyznane tylko za czynną służbę wojskową. Przed tą datą został przyznany zarówno za cele wojskowe, jak i polityczne. W marcu 1813 r. jako dodatkowe wyróżnienie dodano złote liście dębu, co wskazywało na nadzwyczajne zasługi w walce. Ten zaszczyt był zwykle zarezerwowany dla wysokich rangą urzędników. Do pierwszej wojny światowej liście dębu wskazywały, że dana osoba otrzymała drugą lub wyższą nagrodę Pour le Mérite. Jednak odznaczani byli zazwyczaj wysocy rangą oficerowie. Do 1817 r. nie wolno było już nosić obu odznaczeń jednocześnie. W 1832 r. zdecydowano, że złote litery inskrypcji nie będą już złote, lecz będą inkrustowane metalem. Jednak pierwsze zmiany czcionki z kursywy na antykwę można zobaczyć około 1777/1778 przez złotnika Daniela Baudessona. W 1844 r. do krzyży zakonników, którzy byli członkami od co najmniej 50 lat, można było dodać koronę wieńczącą. W 1842 r. król Fryderyk Wilhelm IV ustanowił odrębną klasę cywilną, Pour le Mérite ds. Nauki i Sztuki. Nagroda obejmowała trzy sekcje: przyrodniczą, humanistyczną i plastyczną.

    W 1866 r. król Prus Wilhelm I (Wilhelm Friedrich Ludwig) dodał Wielki Krzyż z Gwiazdą Wielkiego Krzyża jako stopień orderowy. Wielki Krzyż został przyznany tylko pięciu laureatom, królowi pruskiemu Wilhelmowi I, księciu koronnemu Fryderykowi Wilhelmowi i księciu Fryderykowi Karolowi pruskiemu, carowi Rosji Aleksandrowi II oraz feldmarszałkowi Helmuthowi von Moltke. W 1873 r. wprowadzono liście dębu do Wielkiego Krzyża.

    Nagroda zyskała międzynarodową sławę w czasie I wojny światowej, a jej najsłynniejszymi odbiorcami byli piloci niemieckiego lotnictwa wojskowego. Na początku 1917 r. pilot musiał zniszczyć 17 samolotów wroga, a pod koniec wojny liczba ta wzrosła do 30. Jednym z najsłynniejszych laureatów nagrody był lotny as Manfred von Richthofen, zwany Czerwonym Baronem.

    W 1918 roku, po zakończeniu I wojny światowej, zakończył się państwowy mecenat zakonu. Zniesiono klasę wojskową zakonu; jednak stan cywilny pozostał, a członkowie przywrócili zakon jako odrębną organizację, z nowymi zasadami i nową procedurą nominacji. Wielki Krzyż przyznawany był pięciokrotnie, jak wspomniano powyżej. Jest znacznie większy niż krzyż, ma wymiary 60-67 mm i ma duży centralny medalion z portretem Fryderyka Wielkiego po lewej stronie.

    Krzyż Wielki z Liśćmi Dębu został dwukrotnie odznaczony: następcą tronu pruskiego Fryderyka Wilhelma i księcia pruskiego Fryderyka Karola. Krzyż i Gwiazda zostały wykonane przez nadwornego złotnika Johanna Georga Hossauera, a wyprodukowane przez Sy & Wagner.

    Po przejęciu władzy przez nazistów, Pour le Mérite zaczął być ponownie nadawany jako cywilne odznaczenie państwowe. Do śmierci w 1934 nadawał go Paul von Hindenburg, następnie Adolf Hitler. Pod kierownictwem Hermanna Göringa, który posiadał ten order, Gestapo dokonało przeglądu poprzednio odznaczonych pod kątem ich „poprawności” i czystości rasowej, w efekcie czego odebrano odznaczenie m.in. Käthe Kollwitz.

    Po II wojnie światowej ponownie powstał ruch na rzecz przywrócenia tego orderu i w 1952 Prezydent Niemiec Theodor Heuss przywrócił order Pour le Mérite jako nadawany przez niezależną organizację pod patronatem Prezydenta Niemiec. Jest to obecnie odznaczenie prestiżowe, lecz pozbawione oficjalnego statusu odznaczenia państwowego, który ma np. Order Zasługi Republiki Federalnej Niemiec. Ilość członków jest ograniczona do 40 osób. Z Polaków otrzymali go: Witold Lutosławski (1993), Andrzej Szczypiorski (1995), Magdalena Abakanowicz (1999) i Bronisław Geremek (2002).

    (źródło: Wikipedia i internet)

    Szybki podgląd
  • Złota Odznaka Honorowa NSDAP, III Rzesza

    Złota Odznaka Honorowa NSDAP (Goldenes Parteiabzeichen der NSDAP), III Rzesza

    60,00 

    Złota odznaka honorowa NSDAP (oficjalna nazwa w języku niemieckim: Goldenes Ehrenzeichen der NSDAP ) lub w skrócie Złota Odznaka partii (w dosłownym tłumaczeniu z skróconą niemieckiego wzoru: Goldenes Parteiabzeichen) – specjalna i prestiżowa odznaka nazistowskiej partii NSDAP. Osoby, które dekorowano tym odznaczeniem należały do elity III Rzeszy.

    Były dwa rodzaje Odznak Złotych Partii:

    Pierwszy rodzaj przeznaczony był dla starej gwardii (niem. Alter Kämpfer) pionierów i bojowników nazizmu w Niemczech. Tylko pierwszych 100 000 członków (numer wpisu do partii jest wygrawerowany na odwrocie), którzy przyłączyli się do partii nazistowskiej przed 1930 miało prawo ją nosić.

    Kolejnymi Odznakami Złotymi Partii z inicjałami „A.H.” wybitymi na rewersie odznaczani byli członkowie NSDAP, którzy cieszyli się specjalnym zaufaniem i uznaniem Adolfa Hitlera. Każdego roku Hitler osobiście nagradzał osoby, które miały w ocenie Führera szczególne zasługi dla partii oraz III Rzeszy.

    Złota odznaka honorowa partii nazistowskiej Adolfa Hitlera była oznaczona numerem 1. Wręczył ją Magdzie Goebbels w swoim bunkrze, zanim popełnił samobójstwo. Powiedziała wtedy, że to „największy zaszczyt, jaki może otrzymać Niemka”. Przypisywano jej to, ponieważ była według Hitlera „najwspanialszą matką Rzeszy”.

    Odznaka Adolfa Hitlera znaleziona w bunkrze została wystawiona w rosyjskim muzeum i została skradziona podczas wystawy w 2005 roku.

    Jedynymi producentami złotej odznaki partii były firmy Joseph Fuess i Deschler & Sohn, oba z siedzibą w Monachium.

    źródło: Wikipedia

    Szybki podgląd

Wyświetlanie 1–12 z 207 wyników