Złoty Medal Orderu Orła Czerwonego III klasy (1854) – Cesarstwo Niemieckie

Królewski Order Orła Czerwonego wyłonił się z książęcego brandenburskiego Orderu Czerwonego Orła. 12 czerwca 1792 roku król Fryderyk Wilhelm II (Wielki) potwierdził ten rozkaz jako nagrodę królewską. W ramach zmian wprowadził pruską koronę królewską zamiast korony książęcej, a na odwrocie litery FWR (Friedrich, Wilhelm, Rex czyli Król). Od tego dnia wprowadzono wiele zmian. W 1810 roku król Fryderyk Wilhelm III założył zakon. Order rozszerzono na klasy III i IV, a dla klas I i II dodano jeszcze liście dębu. W 1848 roku umieszczono miecze dla służby wojskowej. W okresie od 1848 do 1854 roku pojawiły się wersje z fioletowym orłem i fioletowym orłem w medalionie, ale od 1854 roku liliowy kolor orła w medalionie został zastąpiony szkarłatem i to już pozostało. W 1832 r. wstęga została podarowana i wręczona rycerzom III stopnia, którzy służyli wiernie zakonowi przez 10 lat lub dłużej. Korona została dodana 12 czerwca 1892 roku dla specjalnych wyróżnień dla wszystkich klas. zamówienia z fioletowym orłem i fioletowym orłem w medalionie. Od 1854 roku szkarłatny kolor orła w medalionie został zastąpiony szkarłatem.

Rozszerzenia dla III klasy były zachętą dla posiadaczy odznaczeń III klasy, którzy wcześniej posiadali IV klasę lub posiadali III klasę przez 10 lat. Do służby wojskowej miecze pośrodku i miecze na pierścieniu. Od 1892 r. koronę nadano za zasługi specjalne. W sumie klasa III została przyznana około 2960 razy. Znanym producentem był Johann Wagner & Sohn Berlin. Do 1916 roku krzyże wykonywano ze złota. Następnie wykonano je w kolorze srebrnym lub złoconym.