Cesarstwo Niemieckie
Wyświetlanie 1–12 z 21 wyników
-
Order Pour le Mérite (Za zasługę) na wstędze (wersja wypukła) – Cesarstwo Niemieckie i III Rzesza
70,00 złPour le Mérite (fr. „Za Zasługę”) – najwyższy pruski order wojskowy do 1918 roku oraz wysokie odznaczenie cywilne do chwili obecnej.
Order Pour le Mérite został ustanowiony przez króla pruskiego Fryderyka II w 1740 r. i nadano go zarówno jako odznaczenie wojskowe jak i cywilne. Król Fryderyk chciał autentycznego, powszechnie uznawanego porządku zasług, aby zapewnić poczucie państwa i ekspansywny program polityczny.
Rozkaz został wprowadzony nieoficjalnie, bez dokumentacji. Ernst Philippe Collivaux otrzymał zlecenie na produkcję wczesnych krzyży, które były oparte na Order de la Générosité. Jednak korona królewska znajdowała się u góry krzyża. Pierwszym laureatem nagrody w czerwcu 1740 r. był adiutant generalny króla, pułkownik Hans Christof Friedrich von Hacke. Nagrody Pour le Mérite zostały ogłoszone po raz pierwszy podczas kampanii holenderskiej w berlińskiej gazecie w 1787 r.
Order został nazwany po francusku, ponieważ w tym czasie francuski był wiodącym językiem międzynarodowym i najmodniejszym na dworze Fryderyka.
Po utworzeniu federalnie zorganizowanego Cesarstwa Niemieckiego odznaczenia pruskie zasadniczo przybrały status odznaczeń cesarskich, mimo że nadal przyznawano odznaczenia wielu innych państw niemieckich. W 1794 r. odznaczono 694 rycerzy. W styczniu 1810 r. król Fryderyk Wilhelm III zadeklarował, że odznaczenie może być przyznane tylko za czynną służbę wojskową. Przed tą datą został przyznany zarówno za cele wojskowe, jak i polityczne. W marcu 1813 r. jako dodatkowe wyróżnienie dodano złote liście dębu, co wskazywało na nadzwyczajne zasługi w walce. Ten zaszczyt był zwykle zarezerwowany dla wysokich rangą urzędników. Do pierwszej wojny światowej liście dębu wskazywały, że dana osoba otrzymała drugą lub wyższą nagrodę Pour le Mérite. Jednak odznaczani byli zazwyczaj wysocy rangą oficerowie. Do 1817 r. nie wolno było już nosić obu odznaczeń jednocześnie. W 1832 r. zdecydowano, że złote litery inskrypcji nie będą już złote, lecz będą inkrustowane metalem. Jednak pierwsze zmiany czcionki z kursywy na antykwę można zobaczyć około 1777/1778 przez złotnika Daniela Baudessona. W 1844 r. do krzyży zakonników, którzy byli członkami od co najmniej 50 lat, można było dodać koronę wieńczącą. W 1842 r. król Fryderyk Wilhelm IV ustanowił odrębną klasę cywilną, Pour le Mérite ds. Nauki i Sztuki. Nagroda obejmowała trzy sekcje: przyrodniczą, humanistyczną i plastyczną.
W 1866 r. król Prus Wilhelm I (Wilhelm Friedrich Ludwig) dodał Wielki Krzyż z Gwiazdą Wielkiego Krzyża jako stopień orderowy. Wielki Krzyż został przyznany tylko pięciu laureatom, królowi pruskiemu Wilhelmowi I, księciu koronnemu Fryderykowi Wilhelmowi i księciu Fryderykowi Karolowi pruskiemu, carowi Rosji Aleksandrowi II oraz feldmarszałkowi Helmuthowi von Moltke. W 1873 r. wprowadzono liście dębu do Wielkiego Krzyża.
Nagroda zyskała międzynarodową sławę w czasie I wojny światowej, a jej najsłynniejszymi odbiorcami byli piloci niemieckiego lotnictwa wojskowego. Na początku 1917 r. pilot musiał zniszczyć 17 samolotów wroga, a pod koniec wojny liczba ta wzrosła do 30. Jednym z najsłynniejszych laureatów nagrody był lotny as Manfred von Richthofen, zwany Czerwonym Baronem.
W 1918 roku, po zakończeniu I wojny światowej, zakończył się państwowy mecenat zakonu. Zniesiono klasę wojskową zakonu; jednak stan cywilny pozostał, a członkowie przywrócili zakon jako odrębną organizację, z nowymi zasadami i nową procedurą nominacji. Wielki Krzyż przyznawany był pięciokrotnie, jak wspomniano powyżej. Jest znacznie większy niż krzyż, ma wymiary 60-67 mm i ma duży centralny medalion z portretem Fryderyka Wielkiego po lewej stronie.
Krzyż Wielki z Liśćmi Dębu został dwukrotnie odznaczony: następcą tronu pruskiego Fryderyka Wilhelma i księcia pruskiego Fryderyka Karola. Krzyż i Gwiazda zostały wykonane przez nadwornego złotnika Johanna Georga Hossauera, a wyprodukowane przez Sy & Wagner.
Po przejęciu władzy przez nazistów, Pour le Mérite zaczął być ponownie nadawany jako cywilne odznaczenie państwowe. Do śmierci w 1934 nadawał go Paul von Hindenburg, następnie Adolf Hitler. Pod kierownictwem Hermanna Göringa, który posiadał ten order, Gestapo dokonało przeglądu poprzednio odznaczonych pod kątem ich „poprawności” i czystości rasowej, w efekcie czego odebrano odznaczenie m.in. Käthe Kollwitz.
Po II wojnie światowej ponownie powstał ruch na rzecz przywrócenia tego orderu i w 1952 Prezydent Niemiec Theodor Heuss przywrócił order Pour le Mérite jako nadawany przez niezależną organizację pod patronatem Prezydenta Niemiec. Jest to obecnie odznaczenie prestiżowe, lecz pozbawione oficjalnego statusu odznaczenia państwowego, który ma np. Order Zasługi Republiki Federalnej Niemiec. Ilość członków jest ograniczona do 40 osób. Z Polaków otrzymali go: Witold Lutosławski (1993), Andrzej Szczypiorski (1995), Magdalena Abakanowicz (1999) i Bronisław Geremek (2002).
(źródło: Wikipedia i internet)
Szybki podgląd -
Krzyż Żelazny II klasy 1914 dla walczących (Eisernes Kreuz 2.Klasse 1914 für Kämpfer)
40,00 złKrzyż Żelazny (niem. Eisernes Kreuz, EK) – pruskie, potem niemieckie odznaczenie wojskowe nadawane za męstwo na polu walki, a także za sukcesy dowódcze. Jego kształt zaczerpnięto z krzyża teutońskiego, będącego symbolem Krzyżaków – zmieniono tylko proporcję, aby krzyż wpisywał się w plan kwadratu lub pola i tak czarny krzyż łaciński z białą obwódką, od tego momentu stał się bardzo ważnym elementem w historii Królestwa Prus, Cesarstwa Niemieckiego i Niemiec ogółem.
Jest jednym z najstarszych niemieckich odznaczeń wojskowych. Został ustanowiony we Wrocławiu 10 marca 1813 roku, przez króla Prus Fryderyka III, na pamiątkę rozpoczęcia wojny wyzwoleńczej Prus spod panowania francuskiego. W 1797 r. Prusy zostały pokonane przez wojska napoleońskie i zostały zmuszone do sojuszu z Francją. Nieudana wyprawa Napoleona na Rosję w 1812 roku i tragiczny odwrót jego armii z Moskwy, stał się okazją do wystąpienia przeciwko Francji. Prusy znalazły się w obozie antyfrancuskim i szykowały się do wojny, celem której było zniszczenie Napoleona i odzyskanie niepodległości.
Nowe odznaczenie zostało zaprojektowane przez znanego architekta Friedricha Schinkle. Był to prosty poczerniany żelazny krzyż, z ciągłym srebrnym paskiem dookoła krawędzi. Materiały z których zostało wykonane odznaczenie oraz nazwa miała nawiązywać do popularnego wówczas określenia – „żelaznych czasów”.
Podczas wojny Żelaznym Krzyżem postanowiono zastąpić inne tradycyjne odznaczenia, jak: Order Orła Czerwonego czy Pour le Merite. W praktyce jednak był on nadawany obok innych odznaczeń i nie przejął ich znaczenia.
Żołnierze bardzo często nosili głównie samą wstążkę krzyża przewiązaną przez środkowy otwór do guzika w mundurze. Tradycja ta przetrwała do drugiej wojny światowej. W Prusach, podobnie jak w innych krajach, istniała długa tradycja przyznawania odznaczeń w kilku stopniach lub klasach. Uzależnione to było od stopnia wojskowego i pochodzenia dekorowanego.
Druga strona Żelaznego Krzyża była pusta, lecz to właśnie ta strona była noszona na wierzchu jako urzędowa przednia strona medalu. Sytuacja ta zmieniła się w 1838 roku, ponieważ posiadacze tego odznaczenia nosili go z nieurzędową stroną na wierzchu. Wobec powyższego zmieniono urzędową stronę na tę z symbolami jako awers a pusta stała się rewersem.
Żelazny Krzyż był nadawany również osobom nie walczącym, lecz wstążka orderowa różniła się od wersji kombatanckiej. Zamiast czarnego pasa otoczonego dwoma węższymi białymi – otrzymywali oni wstążkę z białym pasem po środku otoczonym dwoma węższymi czarnymi. Składało się z 3 klas: Krzyża Wielkiego, I Klasy i II Klasy.
Krzyż zostaje przeprojektowany w 1870 roku po bitwie pod Waterloo dla uczczenia zwycięstwa nad Francją przez Wilhelma I. Drugie odnowienie tego oznaczenia nastąpiło w 1914 roku.
Cesarz i król Wilhelm II ofiarowali Krzyż Żelazny za I wojnę światową 5 sierpnia 1914 r. W przeciwieństwie do krzyży z 1813 i 1870 r., Krzyż Żelazny mógł być nadawany także sprzymierzonym obcokrajowcom. Krzyż Żelazny był „nadawany” do 1924 r. Dotyczyło to m.in. jeńców wojennych i niedokończonych wniosków z wojny. Ostateczny termin składania wniosków wyznaczono na 31 maja 1924 r.
Kształt orderu zaprojektował znany niemiecki architekt doby neoklasycyzmu, Karl Friedrich Schinkel, na podstawie pisemnego zlecenia i rysunku otrzymanego od króla – krzyż wykonany był z czarnego żeliwa z posrebrzanymi krawędziami. Nazwa i materiał miały nawiązywać do popularnego wówczas określenia – żelaznych czasów. Jego kształt Schinkel zaczerpnął z krzyża teutońskiego, będącego symbolem Krzyżaków – zmieniono tylko proporcję, aby krzyż wpisywał się w plan kwadratu lub pola i tak czarny krzyż łaciński z białą obwódką, od tego momentu stał się bardzo ważnym elementem w historii Królestwa Prus, Cesarstwa Niemieckiego i Niemiec ogółem.
(źródło: Wikipedia)Szybki podgląd -
Gwiazda Krzyża Żelaznego 1914 (Blücherstern) – Cesarstwo Niemieckie
85,00 złKrzyż Żelazny (niem. Eisernes Kreuz, EK) – pruskie, potem niemieckie odznaczenie wojskowe nadawane za męstwo na polu walki, a także za sukcesy dowódcze. Jego kształt zaczerpnięto z krzyża teutońskiego, będącego symbolem Krzyżaków – zmieniono tylko proporcję, aby krzyż wpisywał się w plan kwadratu lub pola i tak czarny krzyż łaciński z białą obwódką, od tego momentu stał się bardzo ważnym elementem w historii Królestwa Prus, Cesarstwa Niemieckiego i Niemiec ogółem. Za bitwę pod Waterloo i spektakularne zwycięstwo nad Francuzami, ustanowiono specjalną klasę Żelaznego Krzyża – Gwiazdę Krzyża Żelaznego, którą nadano marszałkowi Blücherowi. Później Gwiazda Żelaznego Krzyża była nadana jeszcze raz – otrzymał ją marszałek Paul von Hindenburg. I nigdy więcej gwiazda nie została nadana. Order Krzyża Żelaznego do dzisiejszego dnia jest uznawany na najbardziej prestiżowe odznaczenie wojenne nie tylko Europy ale i świata.
(źródło: Wikipedia)Szybki podgląd -
Srebrny Królewski Order Krzyża Koronnego I klasy z Mieczami 1916-1918 – Cesarstwo Niemieckie
65,00 złKrólewski Order Koronny I klasy z mieczami (Königlicher Kronen-Orden Kreuz 1. Klasse mit Schwertern 1916 – 1918) w kolorze srebrnym ze złoceniami został nadany dopiero pod koniec I wojny światowej w latach 1916-1918. Częścią nagrody była również odpowiednia ośmioramienna gwiazda piersiowa z mieczami. Do tego czasu wysokie klasy były nadal ze złota.
W czasie I wojny światowej wysokim oficerom wojskowym przyznano łącznie 83 Krzyże I Klasy z Mieczami. Od 1917 do 1918 roku wykonano 52 sztuki z pozłacanego srebra.
Od 1864 roku Królewski Order Koronny mógł być odznaczony mieczami za zasługi dla wroga. Powodem powstania mieczy była wojna w 1864 roku z Danią i idea równouprawnienia z Zakonem Czerwonego Orła. Początkowo obowiązywały również postanowienia Orderu Orła Czerwonego z 16 września 1848 r. 22 kwietnia 1864 r. odnowiono postanowienia Królewskiego Orderu Koronnego. Regulowano między innymi nadawanie mieczy na pierścieniu i kolory wstęg, np. dla wyższych urzędników wojskowych. Pierwsze krzyże z mieczami z lat 1864-1868 miały jeszcze małą koronę królewską w medalionie. Nadano tylko 6 orderów koronnych I klasy z mieczami.
Królewski Order Koronny został podarowany przez króla Wilhelma I 18 października 1861 roku na pamiątkę koronacji. Królewski Order Korony składał się z 4 klas. Krzyże od pierwszej do trzeciej klasy miały ramiona krzyża emaliowane na biało, czwarta klasa nie miała krzyży emaliowanych.
W trakcie przyznawania korona w środkowym medalionie miała różne kształty, które informują o okresie przyznawania. Zgodnie z najnowszymi ustaleniami można teraz przypisać 4 modele i okresy produkcji. Ozdoby mieczy były różne.
Szybki podgląd -
Złoty Krzyż Zasługi Wojskowej III klasy z koroną i mieczami (1914-1918) – Królestwo Bawarii
70,00 złOrder ten został ufundowany przez króla Ludwika II 19 lipca 1866 roku za odważne czyny wojenne, które nie wystarczyły, aby otrzymać Order Maksa Józefa, ale mimo to powinny być honorowane.
Odznaczenie początkowo składało się z 5 klas: Krzyża Wielkiego, Komandora, Kawalera I Klasy, Kawalera II Klasy i Posiadacza Krzyża Zasługi Wojskowej. 26 lutego 1900 roku do Orderu dodano Krzyż Oficerski.
Odznaczenie zajęło pozycję pomiędzy rycerzem I klasy a dowódcą. W 1905 roku książę regent Luitpold zreorganizował zakon i stworzył nowe klasy: Krzyż Wielki, I klasa z Gwiazdą, II klasa z Gwiazdą (Wielki Dowódca), II Klasa (Dowódca), Krzyż Oficerski, III Klasa (Rycerz I Klasy), IV Klasa (Rycerz II Klasy) z koroną i 4. klasa. Krzyż Zasługi Wojskowej dzielił się na I i II klasę. W 1913 roku Krzyż Zasługi Wojskowej został ponownie przeprojektowany.
Order Zasługi Wojskowej III klasy nadawany był od 1914 roku z koroną i bez. Krzyże wykonywano ze złota i pozłacanego srebra. Krzyże pozłacane posiadają srebrne znamiona na krzyżu i mieczach.
Od 1916 roku wszystkie klasy oprócz czwartej wykonywane były z pozłacanego srebra. Na krzyżach wykonanych ze srebra pozłacanego granica dolnego ramienia krzyża jest szersza. Znanymi producentami byli Weiss & Cie, Monachium, Gebrüder Hemmerle, Monachium i Jakob Leser, Straubing. Order Zasługi Wojskowej III klasy z Koroną i Mieczami został nadany 552 razy. Spośród nich 424 były wykonane ze złota. Jednak ze względu na rygorystyczny obowiązek zwrotu zachowało się znacznie mniej krzyży.
Szybki podgląd -
Złoty Medal Orderu Orła Czerwonego III klasy z Koroną i Mieczami (1832) – Cesarstwo Niemieckie
70,00 złKrólewski Order Orła Czerwonego wyłonił się z książęcego brandenburskiego Orderu Czerwonego Orła. 12 czerwca 1792 roku król Fryderyk Wilhelm II (Wielki) potwierdził ten rozkaz jako nagrodę królewską. W ramach zmian wprowadził pruską koronę królewską zamiast korony książęcej, a na odwrocie litery FWR (Friedrich, Wilhelm, Rex czyli Król). Od tego dnia wprowadzono wiele zmian. W 1810 roku król Fryderyk Wilhelm III założył zakon. Order rozszerzono na klasy III i IV, a dla klas I i II dodano jeszcze liście dębu. W 1848 roku umieszczono miecze dla służby wojskowej. W okresie od 1848 do 1854 roku pojawiły się wersje z fioletowym orłem i fioletowym orłem w medalionie, ale od 1854 roku liliowy kolor orła w medalionie został zastąpiony szkarłatem i to już pozostało. W 1832 r. wstęga została podarowana i wręczona rycerzom III stopnia, którzy służyli wiernie zakonowi przez 10 lat lub dłużej. Korona została dodana 12 czerwca 1892 roku dla specjalnych wyróżnień dla wszystkich klas.
Szybki podgląd -
Order Pour le Mérite (Za zasługę) – Cesarstwo Niemieckie i III Rzesza
53,00 złPour le Mérite (fr. „Za Zasługę”) – najwyższy pruski order wojskowy do 1918 roku oraz wysokie odznaczenie cywilne do chwili obecnej.
Order Pour le Mérite został ustanowiony przez króla pruskiego Fryderyka II w 1740 r. i nadano go zarówno jako odznaczenie wojskowe jak i cywilne. Król Fryderyk chciał autentycznego, powszechnie uznawanego porządku zasług, aby zapewnić poczucie państwa i ekspansywny program polityczny.
Rozkaz został wprowadzony nieoficjalnie, bez dokumentacji. Ernst Philippe Collivaux otrzymał zlecenie na produkcję wczesnych krzyży, które były oparte na Order de la Générosité. Jednak korona królewska znajdowała się u góry krzyża. Pierwszym laureatem nagrody w czerwcu 1740 r. był adiutant generalny króla, pułkownik Hans Christof Friedrich von Hacke. Nagrody Pour le Mérite zostały ogłoszone po raz pierwszy podczas kampanii holenderskiej w berlińskiej gazecie w 1787 r.
Order został nazwany po francusku, ponieważ w tym czasie francuski był wiodącym językiem międzynarodowym i najmodniejszym na dworze Fryderyka.
Po utworzeniu federalnie zorganizowanego Cesarstwa Niemieckiego odznaczenia pruskie zasadniczo przybrały status odznaczeń cesarskich, mimo że nadal przyznawano odznaczenia wielu innych państw niemieckich. W 1794 r. odznaczono 694 rycerzy. W styczniu 1810 r. król Fryderyk Wilhelm III zadeklarował, że odznaczenie może być przyznane tylko za czynną służbę wojskową. Przed tą datą został przyznany zarówno za cele wojskowe, jak i polityczne. W marcu 1813 r. jako dodatkowe wyróżnienie dodano złote liście dębu, co wskazywało na nadzwyczajne zasługi w walce. Ten zaszczyt był zwykle zarezerwowany dla wysokich rangą urzędników. Do pierwszej wojny światowej liście dębu wskazywały, że dana osoba otrzymała drugą lub wyższą nagrodę Pour le Mérite. Jednak odznaczani byli zazwyczaj wysocy rangą oficerowie. Do 1817 r. nie wolno było już nosić obu odznaczeń jednocześnie. W 1832 r. zdecydowano, że złote litery inskrypcji nie będą już złote, lecz będą inkrustowane metalem. Jednak pierwsze zmiany czcionki z kursywy na antykwę można zobaczyć około 1777/1778 przez złotnika Daniela Baudessona. W 1844 r. do krzyży zakonników, którzy byli członkami od co najmniej 50 lat, można było dodać koronę wieńczącą. W 1842 r. król Fryderyk Wilhelm IV ustanowił odrębną klasę cywilną, Pour le Mérite ds. Nauki i Sztuki. Nagroda obejmowała trzy sekcje: przyrodniczą, humanistyczną i plastyczną.
W 1866 r. król Prus Wilhelm I (Wilhelm Friedrich Ludwig) dodał Wielki Krzyż z Gwiazdą Wielkiego Krzyża jako stopień orderowy. Wielki Krzyż został przyznany tylko pięciu laureatom, królowi pruskiemu Wilhelmowi I, księciu koronnemu Fryderykowi Wilhelmowi i księciu Fryderykowi Karolowi pruskiemu, carowi Rosji Aleksandrowi II oraz feldmarszałkowi Helmuthowi von Moltke. W 1873 r. wprowadzono liście dębu do Wielkiego Krzyża.
Nagroda zyskała międzynarodową sławę w czasie I wojny światowej, a jej najsłynniejszymi odbiorcami byli piloci niemieckiego lotnictwa wojskowego. Na początku 1917 r. pilot musiał zniszczyć 17 samolotów wroga, a pod koniec wojny liczba ta wzrosła do 30. Jednym z najsłynniejszych laureatów nagrody był lotny as Manfred von Richthofen, zwany Czerwonym Baronem.
W 1918 roku, po zakończeniu I wojny światowej, zakończył się państwowy mecenat zakonu. Zniesiono klasę wojskową zakonu; jednak stan cywilny pozostał, a członkowie przywrócili zakon jako odrębną organizację, z nowymi zasadami i nową procedurą nominacji. Wielki Krzyż przyznawany był pięciokrotnie, jak wspomniano powyżej. Jest znacznie większy niż krzyż, ma wymiary 60-67 mm i ma duży centralny medalion z portretem Fryderyka Wielkiego po lewej stronie.
Krzyż Wielki z Liśćmi Dębu został dwukrotnie odznaczony: następcą tronu pruskiego Fryderyka Wilhelma i księcia pruskiego Fryderyka Karola. Krzyż i Gwiazda zostały wykonane przez nadwornego złotnika Johanna Georga Hossauera, a wyprodukowane przez Sy & Wagner.
Po przejęciu władzy przez nazistów, Pour le Mérite zaczął być ponownie nadawany jako cywilne odznaczenie państwowe. Do śmierci w 1934 nadawał go Paul von Hindenburg, następnie Adolf Hitler. Pod kierownictwem Hermanna Göringa, który posiadał ten order, Gestapo dokonało przeglądu poprzednio odznaczonych pod kątem ich „poprawności” i czystości rasowej, w efekcie czego odebrano odznaczenie m.in. Käthe Kollwitz.
Po II wojnie światowej ponownie powstał ruch na rzecz przywrócenia tego orderu i w 1952 Prezydent Niemiec Theodor Heuss przywrócił order Pour le Mérite jako nadawany przez niezależną organizację pod patronatem Prezydenta Niemiec. Jest to obecnie odznaczenie prestiżowe, lecz pozbawione oficjalnego statusu odznaczenia państwowego, który ma np. Order Zasługi Republiki Federalnej Niemiec. Ilość członków jest ograniczona do 40 osób. Z Polaków otrzymali go: Witold Lutosławski (1993), Andrzej Szczypiorski (1995), Magdalena Abakanowicz (1999) i Bronisław Geremek (2002).
(źródło: Wikipedia i internet)
Szybki podgląd -
Odznaka pamiątkowa wojny pod Sanem 1870/ 1871 – Cesarstwo Pruskie
42,00 złOdznaka Zur Erinnerung an 1870 (Na pamiątkę 1870) – odznaka kombatantów, którzy brali udział w wojnie francusko-pruskiej 1870/1871 i zwycięstwie pod Sedanem. Bitwa pod Sedanem miała miejsce 1 i 2 września 1870 roku podczas wojny francusko-pruskiej. Konsekwencją bitwy była kapitulacja cesarza Napoleona III wraz z jego armią, zwycięstwo Prus i ich sprzymierzeńców w wojnie, chociaż walka była kontynuowana przez nowy rząd francuski. Bitwa została wyróżniona przez Edgara Vincenta D’Abernon jako jedna z 18 bitew decydujących o losach świata.
120-tysięczna francuska Armia „Châlons” – dowodzona przez marszałka Patrice’a Mac-Mahona, w towarzystwie cesarza Francuzów Napoleona III – próbowała przerwać oblężenie Metz. Jednakże pruskie armie „Moza” i 3 Armia – dowodzone przez feldmarszałka Helmuta von Moltke, w towarzystwie pruskiego króla Wilhelma I i pruskiego kanclerza Ottona von Bismarcka – okrążyły wojska Mac-Mahona w Sedanie. Marszałek Patrice Mac-Mahon został ranny podczas starć, a dowództwo zostało przekazane generałowi Auguste-Alexandre Ducrot. Klęska Francji została spowodowana brakiem jednolitego kompetentnego dowództwa, nieudolną taktyką i słabszą artylerią.
2 września 1974 r. obchodzono po raz pierwszy „Der Tag der siegreichen Schlacht bei Sedan im Deutsch-Französischen Krieg 1870/71 als deutscher Nationalfeiertag begangen” – dzień zwycięstwa w bitwie pod Sedanem w wojnie niemiecko-francuskiej 1870-71 jako niemieckie święto narodowe.
Odznaka jest rzadka.
źródło: Internet
Szybki podgląd -
Złoty Królewski Order Krzyża Koronnego II klasy z Mieczami 1869-1916 – Cesarstwo Niemieckie
65,00 złOrder Koronny (3 model, wydanie 2) (niem. Königlicher Kronen-Orden Kreuz 2.Klasse mit Schwertern 1869-1916) został nadany przez króla Wilhelma I 18 października 1861 roku na pamiątkę koronacji. Królewski Order Korony początkowo składał się z 4 klas.
Krzyże od pierwszej do trzeciej klasy miały ramiona krzyża emaliowane na biało, czwarta klasa nie miała krzyży emaliowanych. Klasy I i II zostały odznaczone krzyżem oraz gwiazdą na piersi. W trakcie przyznawania korona w środkowym medalionie miała różne kształty, które informują o okresie przyznawania. Zgodnie z najnowszymi ustaleniami można teraz przypisać 4 modele i okresy produkcji:
– Pierwszy okres przyznawania od 1861 r. do mniej więcej końca 1862 r. ukazywał koronę bardzo wysoką i nieco podobną do korony austriackiej, tak zwaną czapkę biskupią.
– Drugi okres nadawania lub model II z lat 1863-1868 posiadał okrągłą, małą koronę. W 1869 mała korona została zastąpiona dużą koroną.
– Trzecia forma ze złotymi medalionami była przyznawana od 1869 do 1916 roku.– Od 1917 do 1918 roku krzyże i medaliony były pozłacane srebrem i można je zaliczyć do czwartego modelu.
W trakcie ceremonii dokonano wielu dodatków do Orderu Korony. I tak od 1864 r. wszystkim klasom przyznawano także miecze za służbę wojenną. Obchodzącym rocznice otrzymali okrągłe tablice rocznicowe na pierścieniu zespołu. Znane są również nagrody z brylantami. Specjalne formy to krzyże z czerwonym krzyżem lub krzyżem św. Jana na wierzchu. Posiadacze Orderu Czerwonego Orła mogli również otrzymać Bandeau Orderu Czerwonego Orła. Miecze można było przymocować jako miecze do pierścienia na ramieniu krzyża, jako miecze przez środek i ponownie nagradzać przed wrogiem obydwoma mieczami.
Szybki podgląd -
Złota Odznaka za Rany Cesarskiej Marynarki Wojennej 1918 (Verwundetenabzeichen der Marine 1918 in Gold)
55,00 złOdznaka ta została nadana w uznaniu żołnierzy, którzy zostali ranni w walce przez wroga lub którzy zostali inwalidami w wyniku urazu.
24 czerwca 1918 r. Wilhelm II podarował odznakę rannego marynarki wojennej członkom Marynarki Wojennej Cesarstwa. Przypisano trzy poziomy (czarny, srebrny/ matowy biały i złoty/ matowy żółty). Nagroda została przyznana tylko za rannych w walce morskiej.
Posiadacze odznaczenia, którzy odnieśli kolejną ranę w wojsku od 1939 r., otrzymali polecenie wymiany na Odznakę Rannego (1939 r.) w czasie II wojny światowej.
Warunki przyznania nagrody określały m.in.
„Chcę nadać odznakę rannym w służbie ojczyźnie jako szczególne uznanie. Odznaka ma na celu uhonorowanie tych, którzy wykrwawili się za ojczyznę lub którzy stracili zdrowie w strefie działań wojennych na skutek wrogich wpływów i przez to są niezdolni do pracy”.
Odznaka została przyznana w trzech etapach:
– w kolorze czarnym (na jedną i dwie rany)
– w kolorze srebrnym (na trzy i cztery rany)
– w kolorze złotym (dla pięciu i więcej ran)Od 30 stycznia 1936 r. wyższe stopnie mogły być również przyznawane dekretem za rzadsze obrażenia, jeśli uzasadniała to ciężkość obrażeń lub nawet okaleczenie.
Odznakę można było nosić również na odzieży cywilnej. W handlu sprzedawano wówczas wersje wykonane ze srebra, jako miniatury lub krążki śrubowe.Szybki podgląd -
Order Pour le Mérite (Za zasługę) na wstędze (wersja płaska) – Cesarstwo Niemieckie i III Rzesza
65,00 złPour le Mérite (fr. „Za Zasługę”) – najwyższy pruski order wojskowy do 1918 roku oraz wysokie odznaczenie cywilne do chwili obecnej.
Order Pour le Mérite został ustanowiony przez króla pruskiego Fryderyka II w 1740 r. i nadano go zarówno jako odznaczenie wojskowe jak i cywilne. Król Fryderyk chciał autentycznego, powszechnie uznawanego porządku zasług, aby zapewnić poczucie państwa i ekspansywny program polityczny.
Rozkaz został wprowadzony nieoficjalnie, bez dokumentacji. Ernst Philippe Collivaux otrzymał zlecenie na produkcję wczesnych krzyży, które były oparte na Order de la Générosité. Jednak korona królewska znajdowała się u góry krzyża. Pierwszym laureatem nagrody w czerwcu 1740 r. był adiutant generalny króla, pułkownik Hans Christof Friedrich von Hacke. Nagrody Pour le Mérite zostały ogłoszone po raz pierwszy podczas kampanii holenderskiej w berlińskiej gazecie w 1787 r.
Order został nazwany po francusku, ponieważ w tym czasie francuski był wiodącym językiem międzynarodowym i najmodniejszym na dworze Fryderyka.
Po utworzeniu federalnie zorganizowanego Cesarstwa Niemieckiego odznaczenia pruskie zasadniczo przybrały status odznaczeń cesarskich, mimo że nadal przyznawano odznaczenia wielu innych państw niemieckich. W 1794 r. odznaczono 694 rycerzy. W styczniu 1810 r. król Fryderyk Wilhelm III zadeklarował, że odznaczenie może być przyznane tylko za czynną służbę wojskową. Przed tą datą został przyznany zarówno za cele wojskowe, jak i polityczne. W marcu 1813 r. jako dodatkowe wyróżnienie dodano złote liście dębu, co wskazywało na nadzwyczajne zasługi w walce. Ten zaszczyt był zwykle zarezerwowany dla wysokich rangą urzędników. Do pierwszej wojny światowej liście dębu wskazywały, że dana osoba otrzymała drugą lub wyższą nagrodę Pour le Mérite. Jednak odznaczani byli zazwyczaj wysocy rangą oficerowie. Do 1817 r. nie wolno było już nosić obu odznaczeń jednocześnie. W 1832 r. zdecydowano, że złote litery inskrypcji nie będą już złote, lecz będą inkrustowane metalem. Jednak pierwsze zmiany czcionki z kursywy na antykwę można zobaczyć około 1777/1778 przez złotnika Daniela Baudessona. W 1844 r. do krzyży zakonników, którzy byli członkami od co najmniej 50 lat, można było dodać koronę wieńczącą. W 1842 r. król Fryderyk Wilhelm IV ustanowił odrębną klasę cywilną, Pour le Mérite ds. Nauki i Sztuki. Nagroda obejmowała trzy sekcje: przyrodniczą, humanistyczną i plastyczną.
W 1866 r. król Prus Wilhelm I (Wilhelm Friedrich Ludwig) dodał Wielki Krzyż z Gwiazdą Wielkiego Krzyża jako stopień orderowy. Wielki Krzyż został przyznany tylko pięciu laureatom, królowi pruskiemu Wilhelmowi I, księciu koronnemu Fryderykowi Wilhelmowi i księciu Fryderykowi Karolowi pruskiemu, carowi Rosji Aleksandrowi II oraz feldmarszałkowi Helmuthowi von Moltke. W 1873 r. wprowadzono liście dębu do Wielkiego Krzyża.
Nagroda zyskała międzynarodową sławę w czasie I wojny światowej, a jej najsłynniejszymi odbiorcami byli piloci niemieckiego lotnictwa wojskowego. Na początku 1917 r. pilot musiał zniszczyć 17 samolotów wroga, a pod koniec wojny liczba ta wzrosła do 30. Jednym z najsłynniejszych laureatów nagrody był lotny as Manfred von Richthofen, zwany Czerwonym Baronem.
W 1918 roku, po zakończeniu I wojny światowej, zakończył się państwowy mecenat zakonu. Zniesiono klasę wojskową zakonu; jednak stan cywilny pozostał, a członkowie przywrócili zakon jako odrębną organizację, z nowymi zasadami i nową procedurą nominacji. Wielki Krzyż przyznawany był pięciokrotnie, jak wspomniano powyżej. Jest znacznie większy niż krzyż, ma wymiary 60-67 mm i ma duży centralny medalion z portretem Fryderyka Wielkiego po lewej stronie.
Krzyż Wielki z Liśćmi Dębu został dwukrotnie odznaczony: następcą tronu pruskiego Fryderyka Wilhelma i księcia pruskiego Fryderyka Karola. Krzyż i Gwiazda zostały wykonane przez nadwornego złotnika Johanna Georga Hossauera, a wyprodukowane przez Sy & Wagner.
Po przejęciu władzy przez nazistów, Pour le Mérite zaczął być ponownie nadawany jako cywilne odznaczenie państwowe. Do śmierci w 1934 nadawał go Paul von Hindenburg, następnie Adolf Hitler. Pod kierownictwem Hermanna Göringa, który posiadał ten order, Gestapo dokonało przeglądu poprzednio odznaczonych pod kątem ich „poprawności” i czystości rasowej, w efekcie czego odebrano odznaczenie m.in. Käthe Kollwitz.
Po II wojnie światowej ponownie powstał ruch na rzecz przywrócenia tego orderu i w 1952 Prezydent Niemiec Theodor Heuss przywrócił order Pour le Mérite jako nadawany przez niezależną organizację pod patronatem Prezydenta Niemiec. Jest to obecnie odznaczenie prestiżowe, lecz pozbawione oficjalnego statusu odznaczenia państwowego, który ma np. Order Zasługi Republiki Federalnej Niemiec. Ilość członków jest ograniczona do 40 osób. Z Polaków otrzymali go: Witold Lutosławski (1993), Andrzej Szczypiorski (1995), Magdalena Abakanowicz (1999) i Bronisław Geremek (2002).
(źródło: Wikipedia i internet)
Szybki podgląd -
Srebrny Medal Orderu Orła Czerwonego IV klasy (1861-1918) – Cesarstwo Niemieckie
70,00 złKrólewski Order Orła Czerwonego wyłonił się z książęcego brandenburskiego Orderu Czerwonego Orła. 12 czerwca 1792 roku król Fryderyk Wilhelm II (Wielki) potwierdził ten rozkaz jako nagrodę królewską. W ramach zmian wprowadził pruską koronę królewską zamiast korony książęcej, a na odwrocie litery FWR (Friedrich, Wilhelm, Rex czyli Król). Od tego dnia wprowadzono wiele zmian. W 1810 roku król Fryderyk Wilhelm III założył zakon. Order rozszerzono na klasy III i IV, a dla klas I i II dodano jeszcze liście dębu. W 1848 roku umieszczono miecze dla służby wojskowej. W okresie od 1848 do 1854 roku pojawiły się wersje z fioletowym orłem i fioletowym orłem w medalionie, ale od 1854 roku liliowy kolor orła w medalionie został zastąpiony szkarłatem i to już pozostało. W 1832 r. wstęga została podarowana i wręczona rycerzom III stopnia, którzy służyli wiernie zakonowi przez 10 lat lub dłużej.
Szybki podgląd
Wyświetlanie 1–12 z 21 wyników
