Od czasu wojny rosyjsko-japońskiej w latach 1904/05 Japonia była głównym regionalnym mocarstwem w Azji Wschodniej i rościła sobie prawo do jedynej hegemonii w Azji. Siły lojalne wobec cesarza pchnęły nacjonalistyczne i militarystyczne tendencje w rządzie poprzez terror i morderstwa polityczne. Ich idea „strefy dobrobytu Wielkiej Azji” przewidywała wypędzenie „białych” mocarstw kolonialnych i zjednoczenie wszystkich ludów azjatyckich pod przywództwem Japonii. Japonia próbowała ekspansji w Azji od początku XX wieku i wielokrotnie prowokowała gwałtowne konflikty graniczne z Chinami i Związkiem Radzieckim w Mandżurii.
Od połowy lat 30. Japonia próbowała zbliżyć się politycznie do Rzeszy Niemieckiej. Japonia chciała przekonać nazistowski reżim do wojny przeciwko Związkowi Radzieckiemu, aby móc zrealizować swoje ekspansjonistyczne cele w Azji Wschodniej. 25 listopada 1936 r. z inicjatywy Japonii minister spraw zagranicznych Niemiec Joachim von Ribbentrop i specjalny wysłannik Japonii Mushanokôji Kintomo (1882-1962) podpisali Pakt Antykominternowski, symboliczne porozumienie o wspólnej walce z międzynarodówką komunistyczną. W tajnym protokole dodatkowym zobowiązali się do wzajemnej neutralności na wypadek niesprowokowanej napaści ze strony Związku Sowieckiego i zapewnili, że nie zawrą żadnych traktatów ze Związkiem Sowieckim. Bez wiedzy o tajnym protokole dodatkowym w 1939 roku do porozumienia przystąpiły japońskie państwo satelickie Mandżukuo, Węgry i Hiszpania, a w 1941 Bułgaria, Chorwacja, okupowana Dania, Finlandia, Nankin, Chiny, Rumunia i Słowacja.
Z drugiej strony reżim nazistowski postrzegał Japonię jako mniej ważnego sojusznika w latach trzydziestych XX wieku. Niemiecko-radziecki układ o nieagresji z 22 sierpnia 1939 r., który Japonia postrzegała jako złamanie paktu antykominternowskiego, miał dla Hitlera większe znaczenie ze względu na wojnę z Wielką Brytanią i Francją. Znaczenie Japonii jako sojusznika wojskowego wzrosło dopiero wraz z przygotowaniami do niemieckiej inwazji na Związek Radziecki. Z inicjatywy Hitlera w 1940 r. podpisano pakt trójstronny, który rozszerzył „oś Berlin-Rzym” o Tokio.
Druga wojna światowa w regionie Pacyfiku rozpoczęła się niezapowiedzianym atakiem Cesarstwa Japonii na amerykańską bazę morską w Pearl Harbor 7 grudnia 1941 roku. Dzień później wzajemne wypowiedzenie wojny. 11 grudnia – cztery dni po japońskim ataku – Adolf Hitler, jako sojusznik Cesarstwa Japońskiego, ogłosił wypowiedzenie wojny Stanom Zjednoczonym przez Niemcy.
Jednak wspólne traktaty między Niemcami i Japonią nie mogły wiele zrobić, aby złagodzić presję na drugiego partnera sojuszu. Japonia walczyła w Azji Południowo-Wschodniej i na południowo-zachodnim Pacyfiku, Niemcy w Europie i Afryce Północnej. Po niemieckiej inwazji na Polskę we wrześniu 1939 roku, po ciężkich walkach na granicy mandżurskiej, Japonia i Związek Radziecki podpisały rozejm, który obowiązywał do 1945 roku. Po niemieckiej inwazji na Związek Radziecki w 1941 roku, zdolności Japonii nie były wystarczająco silne, aby otworzyć drugi front w Mandżurii. W ten sposób Józef Stalin mógł użyć syberyjskich oddziałów Armii Czerwonej do obrony Moskwy, co zatrzymało niemiecką ofensywę.
Ostatecznie słaby sojusz niemiecko-japoński niewiele mógł zdziałać przeciwko militarnej przewadze Stanów Zjednoczonych. Wraz z uchwaleniem największego wówczas budżetu wojskowego w 1943 r. Stany Zjednoczone były w stanie odepchnąć japońską armię na Pacyfiku i jednocześnie otworzyć drugi front na kontynencie europejskim, lądując w Normandii 6 czerwca. 1944, który ostatecznie doprowadził do upadku zapoczątkowanego reżimu nazistowskiego. Po bezwarunkowej kapitulacji Niemiec 8.09. W maju 1945 r. działania bojowe koncentrowały się na rejonie Pacyfiku. Dopiero po zrzuceniu amerykańskich bomb atomowych na Hiroszimę i Nagasaki 6 i 9 sierpnia 1945 r., w których zginęło ponad 200 000 ludzi, rząd japoński skapitulował 2 września 1945 r.
Odznaka stanowiła pamiątkę Japońsko- Niemieckiej 6 konferencji naukowej, która odbyła się w Austrii w St. Christopham Arlberg Tirol i otrzymał ja każdy uczestnik zgromadzenia w 1944 roku.
