Wermacht
-
Brązowa Szpanga za walkę wręcz (Nahkampfspange) – III Rzesza
65,00 złSzpanga (niem. Nahkampfspange) to niemiecka odznaka wojskowa z czasów II wojny światowej, ustanowiona 25 listopada 1942 r. za udział w walkach wręcz na bliskim dystansie. Warunkiem odznaczenia był udział w walkach, w których żołnierz “widział białka oczu wroga” (“Weiß in den Augen des Feindes sehen”). Przeznaczone głównie dla piechoty, ale inne jednostki Wehrmachtu, Waffen-SS, naziemne jednostki Luftwaffe i spadochroniarze również się kwalifikowały. Złota odznaka była przyznawana za 50 akcji w walce wręcz, srebrna za 25 a brązowa za 15 . Działania liczone były od 1 grudnia 1942 r., przy czym do nagrody wliczana była wcześniejsza długa służba na froncie wschodnim, przy czym 15 nieprzerwanych miesięcy liczyło się jako 15 dni bojowych; 12 miesięcy jako 10 dni; a 8 miesięcy jako 5 dni. Dla tych żołnierzy, którzy otrzymali ciężkie rany, przyznano nagrodę po 10, 20 i 40 akcjach. Złote zapięcie do walki wręcz było często uważane przez niemiecką piechotę za bardziej szanowane niż Krzyż Rycerski Żelaznego Krzyża, a Hitler zastrzegał sobie prawo do osobistego nadania tej klasie. Spośród około 18–20 milionów żołnierzy niemieckiego Wehrmachtu i Waffen-SS 36 400 otrzymało klasę brązową, 9500 klasę srebrną i 631 klasę złotą. Odznaka była noszona nad lewą górną kieszenią munduru, nad jakąkolwiek wstęgą medalową. Noszono tylko jedną odznakę, najwyższego otrzymanego stopnia.
-
Czarna odznaka za rany (Schwarz Verwundetenabzeichen) – III Rzesza
55,00 złW dniu 3 marca 1918 roku Cesarz Wilhelm II ustanowił po raz pierwszy odznakę (Verwundetenabzeichen) honorującą żołnierzy, którzy w walce odnieśli rany lub zostali okaleczeni.
W dniu 22 maja 1939 roku Hitler wznowił jej nadawanie. Na samym początku nadawano tę odznakę tylko niemieckim ochotnikom, którzy w czasie wojny domowej w Hiszpanii2) walczyli w szeregach Legionu Condor po stronie generała Franco przeciwko oddziałom republikańskim i odnieśli rany.
1 września 1939 roku Hitler podpisał rozporządzenie o wprowadzeniu Verwundetenabzeichen również dla żołnierzy i oficerów Wehrmachtu, którzy w wyniku działań bojowych zostali ranni lub okaleczeni:
Ustanowiona zostaje Odznaka za Rany jako pamiątka dla tych, którzy odnieśli rany lub okaleczenia w walce za Ojczyznę z wrogiem.
Czarna Odznaka za Rany odlewana była z żeliwa lub mosiądzu. Przyznawana była w dwóch przypadkach:
– żołnierz został zraniony 1 lub 2 razy podczas walki lub podczas ataku powietrznego
– żołnierz podczas wykonywania rozkazów został ranny w wyniku odmrożeniaMogła być noszona tylko w stopniu najwyższym. Odznaka za Rany jest najbardziej rozpoznawalnym wyróżnieniem wojskowym nadawanym w okresie II Wojny Światowej żołnierzom niemieckiego Wehrmachtu.
-
Klamra z zapięciem do paska Luftwaffe (Koppelschloss Luftwaffe) – III Rzesza
90,00 złKlamra do paska max. 35 mm i grubości 4.5 mm z zapięciem do paska Luftwaffe w kolorze stare srebro, które mocowano zazwyczaj do pasków – pierwotnie wyłącznie skórzanych – za pomocą dwubolcowego gwoździa od spodu. Z drugiej strony zamykano je na haczyk i oczko . Na spodniej stronie klamry paska znajduje się oczko, w które można wsunąć drugi koniec paska za pomocą zaczepu.
Funkcjonariusze nie nosili pasów do mundurów służbowych i wyjściowych. Dla tego pierwszego był skórzany pasek z dwukolcową klamrą. Na parady zakładano pasek wzorowany na opasce polowej (zamiast pudełka krążek zapinany na kółko).
-
Klamra z zapięciem do paska Luftwaffe, srebrna (Koppelschloss Luftwaffe) – III Rzesza
90,00 złKlamra do paska max. 35 mm i grubości 4.5 mm z zapięciem do paska Luftwaffe w kolorze srebrnym, które mocowano zazwyczaj do pasków – pierwotnie wyłącznie skórzanych – za pomocą dwubolcowego gwoździa od spodu. Z drugiej strony zamykano je na haczyk i oczko . Na spodniej stronie klamry paska znajduje się oczko, w które można wsunąć drugi koniec paska za pomocą zaczepu.
Funkcjonariusze nie nosili pasów do mundurów służbowych i wyjściowych. Dla tego pierwszego był skórzany pasek z dwukolcową klamrą. Na parady zakładano pasek wzorowany na opasce polowej (zamiast pudełka krążek zapinany na kółko).
-
Klamra z zapięciem do paska SS i Waffen-SS (Koppelschloss Waffen-SS) – III Rzesza
90,00 złKlamra do paska max. 35 mm i grubości 4.5 mm z zapięciem do paska Wehrmachtu w kolorze stare srebro, które mocowano zazwyczaj do pasków – pierwotnie wyłącznie skórzanych – za pomocą dwubolcowego gwoździa od spodu. Z drugiej strony zamykano je na haczyk i oczko . Na spodniej stronie klamry paska znajduje się oczko, w które można wsunąć drugi koniec paska za pomocą zaczepu.
Meine Ehre heißt Treue! (Mój honor to lojalność!) – to motto narodowosocjalistycznego ruchu Schutzstaffel (SS) wywodzi się od słów Adolfa Hitlera „SS-mani, Twoim honorem jest lojalność!” z 1931 roku. W poszczególnych językach narodowych było to także motto tzw. germańskiego SS , które powstało w czasach germańskich – językowe państwa i regiony okupowane przez Niemcy.
Hasło „Mój honor to lojalność!” widniało na klamrze pasa SS. Klamrę pasa nosił Generał SS i jego jednostki pomocnicze (SS-Verfügungstruppe, SS-Totenkopfverbandes i powstałe z nich później Waffen-SS (Uzbrojone jednostki SS).
Tradycyjne określenia cnót, takie jak „honor” i „lojalność”, „braterstwo”, „posłuszeństwo” itp. zostały zaczerpnięte z języka żołnierskiego i obficie zawarte w ideologii SS. Jednakże SS nadało tym słowom własne znaczenie poprzez specyficznie narodowe socjalistyczne użycie. Termin „lojalność” skierowany był wyłącznie do osoby Adolfa Hitlera i stał się jednoznacznym wyrazem posłuszeństwa w obrębie ideologii SS.
-
Klamra z zapięciem do paska SS i Waffen-SS, srebrna (Koppelschloss Waffen-SS) – III Rzesza
90,00 złKlamra do paska max. 35 mm i grubości 4.5 mm z zapięciem do paska Wehrmachtu w kolorze srebrnym, które mocowano zazwyczaj do pasków – pierwotnie wyłącznie skórzanych – za pomocą dwubolcowego gwoździa od spodu. Z drugiej strony zamykano je na haczyk i oczko . Na spodniej stronie klamry paska znajduje się oczko, w które można wsunąć drugi koniec paska za pomocą zaczepu.
Meine Ehre heißt Treue! (Mój honor to lojalność!) – to motto narodowosocjalistycznego ruchu Schutzstaffel (SS) wywodzi się od słów Adolfa Hitlera „SS-mani, Twoim honorem jest lojalność!” z 1931 roku. W poszczególnych językach narodowych było to także motto tzw. germańskiego SS , które powstało w czasach germańskich – językowe państwa i regiony okupowane przez Niemcy.
Hasło „Mój honor to lojalność!” widniało na klamrze pasa SS. Klamrę pasa nosił Generał SS i jego jednostki pomocnicze (SS-Verfügungstruppe, SS-Totenkopfverbandes i powstałe z nich później Waffen-SS (Uzbrojone jednostki SS).
Tradycyjne określenia cnót, takie jak „honor” i „lojalność”, „braterstwo”, „posłuszeństwo” itp. zostały zaczerpnięte z języka żołnierskiego i obficie zawarte w ideologii SS. Jednakże SS nadało tym słowom własne znaczenie poprzez specyficznie narodowe socjalistyczne użycie. Termin „lojalność” skierowany był wyłącznie do osoby Adolfa Hitlera i stał się jednoznacznym wyrazem posłuszeństwa w obrębie ideologii SS.
-
Klamra z zapięciem do paska Wehrmachtu (Koppelschloss Wehrmacht) – III Rzesza
90,00 złKlamra do paska max. 35 mm i grubości 4.5 mm z zapięciem do paska Wehrmachtu w kolorze stare srebro, które mocowano zazwyczaj do pasków – pierwotnie wyłącznie skórzanych – za pomocą dwubolcowego gwoździa od spodu. Z drugiej strony zamykano je na haczyk i oczko . Na spodniej stronie klamry paska znajduje się oczko, w które można wsunąć drugi koniec paska za pomocą zaczepu.
Wehrmacht nosił klamrę pasa wzorowaną na pruskim wzorze z orłem ze swastyką, inaczej z półwieńcem z liści dębu i napisem GOTT MIT UNS, inne siły powietrzne i marynarka wojenna.
Funkcjonariusze nie nosili pasów do mundurów służbowych i wyjściowych. Dla tego pierwszego był skórzany pasek z dwukolcową klamrą. Na parady zakładano pasek wzorowany na opasce polowej (zamiast pudełka krążek zapinany na kółko). Klamrę taką nosili również członkowie Waffen SS i niektóre formacje partyjne NSDAP.
-
Niemiecki guzik wojskowy tzw. Groszek cyna do czapki śr. 12 mm
4,20 złGroszek niemiecki guzik ogólnowojskowy (replika) kolor cyna/ srebrny śr. 12 mm do czapki z metalowymi wąsami do wpięcia.
-
Niemiecki guzik wojskowy tzw. Groszek cyna śr. 12 mm
3,50 złGroszek niemiecki guzik ogólnowojskowy (replika) kolor cyna/ srebrny śr. 12 mm
-
Niemiecki guzik wojskowy tzw. Groszek cyna śr. 19 mm
3,60 złGroszek niemiecki guzik ogólnowojskowy (replika) kolor cyna/ srebrny śr. 19 mm
-
Odznaka Artylerii Armii Przeciwlotniczej (Heeres-Flak-Abzeichen) – III Rzesza
45,00 złOdznaka Artylerii Armii Przeciwlotniczej to wojskowa odznaka bojowa niemieckiego Wehrmachtu podczas II wojny światowej. 18 lipca 1941 r. insygnia zostały wprowadzone na polecenie Naczelnego Dowództwa Armii (OKH) przez Walthera von Brauchitscha na podstawie insygniów przeciwlotniczych Luftwaffe. Zgodnie z regulaminem przyznawania odznaki mogli otrzymać:
Kompanie przeciwlotnicze i lekkie baterie artylerii przeciwlotniczej armii w przypadku co najmniej pięciu strzałów z dział tego samego plutonu do dowódców plutonów, dowódców dział i załóg dział, o ile brali udział w strzałach.
Ciężkie baterie artylerii przeciwlotniczej armii co najmniej pięć zestrzeliło członków baterii bojowej, o ile byli oni bezpośrednio zaangażowani w zabójstwa.
Wyżsi rangą dowódcy zaangażowanych jednostek. Odznaka została wydana wraz z tytułem własności. -
Odznaka Bojowa Artylerii Przeciwlotniczej (Kampfabzeichen der Flakartillerie) – III Rzesza
50,00 złOdznaka Artylerii Przeciwlotniczej (Kampfabzeichen der Flakartillerie) była odznaką bojową niemieckiego Wehrmachtu w czasie II wojny światowej i została podarowana 10 stycznia 1941 r. przez Naczelnego Dowódcę Luftwaffe Hermanna Göringa. Miał on uhonorować osiągnięcia artylerii przeciwlotniczej Luftwaffe zarówno w odpieraniu nalotów, jak i w walce naziemnej.
Odznakę artylerii przeciwlotniczej mogli otrzymać oficerowie, podoficerowie i żołnierze szeregowi, którzy od początku wojny byli bezpośrednio zaangażowani w walkę z samolotami wroga (5 strzałów). Dotyczyły tego również odziały szperaczy przeciwlotniczych 150 i pociągi szperaczy przeciwlotniczych 60 cm oraz walczących w trzech różnych operacjach bojowych z celami naziemnymi lub morskimi w trudnych warunkach, m.in. zniszczenie poruszających się czołgów lub statków. Ponieważ liderzy oddziałów walczących odegrali kluczową rolę w pomyślnej operacji, więc najmniej 50 procent otrzymało już odznakę.
Dekretem z 7 stycznia 1942 r. członkowie personelu medycznego musieli zwrócić zdobyte odznaki. Ponieważ warunkiem koniecznym było aktywne uczestnictwo w działaniach bojowych, względy prawa międzynarodowego wykluczyły możliwość przyznania odznaki bojowej członkom personelu medycznego, którzy byli chronieni Konwencją Genewską.
