Zapięcie z uszkiem

Wyświetlanie 1–12 z 110 wyników

  • Odznaka członka Hitlerjugend (Hitlerjugend Mitgliedsabzeichen) - III Rzesza

    Odznaka członka Hitlerjugend (Hitlerjugend Mitgliedsabzeichen) – III Rzesza

    37,00 

    Hitlerjugend powstała na II Zjeździe Partii Rzeszy 3 i 4 czerwca 1926 roku w Weimarze. Do czasu dojścia NSDAP do władzy w 1933 r. Hitlerjugend była stosunkowo małą organizacją młodzieżową. Na początku członkostwo było dobrowolne. W 1933 roku wszystkie inne organizacje młodzieżowe zostały zdelegalizowane, a HJ stała się jedyną państwową organizacją młodzieżową. 1 grudnia 1936 r. uchwalono „Ustawę o Hitlerjugend”, a 25 marca 1939 r. wprowadzono „obowiązkową służbę młodzieżową”. To sprawiło, że członkostwo w Hitlerjugend było obowiązkowe. Liczba członków wzrosła z około 100 000 w 1932 r. Do 8,7 mln w 1939 r.

    Pokazana tutaj odznaka członkowska Hitlerjugend (HJ) była noszona przez wszystkich członków, którzy przeszli okres próbny i „test pippingowy” od około 1929 r. Noszona była na lewej kieszeni na piersi. Ze względu na dużą liczbę odznak znanych jest wielu producentów. Mogą one nieznacznie różnić się wyglądem. Pomimo dużej liczby produkcyjnej nieuszkodzone dobre egzemplarze są stosunkowo rzadkie.

    źródło: Internet

    Szybki podgląd
  • Złota Odznaka Honorowa NSDAP, III Rzesza

    Złota Odznaka Honorowa NSDAP (Goldenes Parteiabzeichen der NSDAP), III Rzesza

    60,00 

    Złota odznaka honorowa NSDAP (oficjalna nazwa w języku niemieckim: Goldenes Ehrenzeichen der NSDAP ) lub w skrócie Złota Odznaka partii (w dosłownym tłumaczeniu z skróconą niemieckiego wzoru: Goldenes Parteiabzeichen) – specjalna i prestiżowa odznaka nazistowskiej partii NSDAP. Osoby, które dekorowano tym odznaczeniem należały do elity III Rzeszy.

    Były dwa rodzaje Odznak Złotych Partii:

    Pierwszy rodzaj przeznaczony był dla starej gwardii (niem. Alter Kämpfer) pionierów i bojowników nazizmu w Niemczech. Tylko pierwszych 100 000 członków (numer wpisu do partii jest wygrawerowany na odwrocie), którzy przyłączyli się do partii nazistowskiej przed 1930 miało prawo ją nosić.

    Kolejnymi Odznakami Złotymi Partii z inicjałami „A.H.” wybitymi na rewersie odznaczani byli członkowie NSDAP, którzy cieszyli się specjalnym zaufaniem i uznaniem Adolfa Hitlera. Każdego roku Hitler osobiście nagradzał osoby, które miały w ocenie Führera szczególne zasługi dla partii oraz III Rzeszy.

    Złota odznaka honorowa partii nazistowskiej Adolfa Hitlera była oznaczona numerem 1. Wręczył ją Magdzie Goebbels w swoim bunkrze, zanim popełnił samobójstwo. Powiedziała wtedy, że to „największy zaszczyt, jaki może otrzymać Niemka”. Przypisywano jej to, ponieważ była według Hitlera „najwspanialszą matką Rzeszy”.

    Odznaka Adolfa Hitlera znaleziona w bunkrze została wystawiona w rosyjskim muzeum i została skradziona podczas wystawy w 2005 roku.

    Jedynymi producentami złotej odznaki partii były firmy Joseph Fuess i Deschler & Sohn, oba z siedzibą w Monachium.

    źródło: Wikipedia

    Szybki podgląd
  • Przypinka do klapy dla czynnych członków lub sponsorów Waffen SS (Anstecknadel für dienende Angehörige oder Geldgeber der Waffen-SS) - III Rzesza

    Przypinka do klapy dla czynnych członków lub sponsorów Waffen SS (Anstecknadel für dienende Angehörige oder Geldgeber der Waffen-SS) – III Rzesza

    40,00 

    SS było grupą paramilitarną, która początkowo służyła jako osobista ochrona Adolfa Hitlera i innych wielkich nazistów. Założone w 1925 roku i nadal podporządkowane SA, SS rozwinęło się w elitarną siłę o specjalnych zadaniach. Od 1929 za Reichsführera SS Heinricha Himmlera pełniła funkcje policyjne w ramach NSDAP. W 1939 roku liczba członków wynosiła 240 000.

    Następnie SS podjęło się takich zadań, jak wymordowanie przywódców SA, a później pilnowanie i administrowanie licznymi utworzonymi obozami koncentracyjnymi.
    W procesach norymberskich SS zostało określone jako główne narzędzie terroru politycznego i uznane za organizację przestępczą.

    Odznaka była noszona przez członków Waffen SS jako przypinka do klapy oraz przez zasłużonych ludzi dla tej organizacji, głównie poprzez wsparcie finansowe.

    Szybki podgląd
  • Złoty Krzyż Niemiecki (Deutsches Kreuz) - III Rzesza

    Złoty Krzyż Niemiecki (Deutsches Kreuz) – III Rzesza (#9)

    90,00 

    Krzyż Niemiecki (niem. Deutsches Kreuz) – odznaczenie ustanowione przez Adolfa Hitlera, 28 września 1941, jako odznaczenie wyższej rangi niż Krzyż Żelazny I klasy, ale niższej niż Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego. Występował w dwóch odmianach:złotej i srebrnej (co odpowiadało kolorom wieńca laurowego otaczającego swastykę). Złota wersja była znacznie powszechniejsza (około 38 000 nadań), gdyż wiązała się z bezpośrednimi czynami bojowymi, podczas gdy srebrna dotyczyła raczej zasług na polu wsparcia i była nadawana rzadziej (około 2000 razy). Pierwotnie był nagrodą za dzielność, później stał się odznaczeniem za zasłużoną służbę i jako taki, był traktowany jako kontynuacja Krzyża Zasługi Wojennej (Kriegsverdienstkreuz) z mieczami.
    (źródło: Wikipedia)

    Szybki podgląd
  • Odznaka członkowska NSDAP (Mitgliedschaft Abzeichen NSDAP), wczesny wzór - III Rzesza

    Odznaka członkowska NSDAP (Mitgliedschaft Abzeichen NSDAP), wczesny wzór – III Rzesza

    37,00 

    Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników (niem. Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei, NSDAP) – niemiecka partia nazistowska. Zastąpiła istniejącą w latach 1919–1920 Niemiecką Partię Robotników (Deutsche Arbeiterpartei, DAP).

    W latach 1933–1945 sprawowała w Niemczech totalitarną władzę. Rządy NSDAP charakteryzowały się terrorem politycznym, totalną inwigilacją, likwidacją opozycji i programem podboju Europy. Polityce podboju towarzyszyły ludobójstwa dokonywane w podbitych państwach (zwłaszcza w Polsce, gdzie zamordowano około sześciu milionów obywateli). Kierownictwo partii zostało uznane w procesach norymberskich za organizację przestępczą, a samej partii alianci zakazali działalności 20 września 1945.

    Hierarchiczna struktura NSDAP była zbudowana według zasady wodzostwa. Członkowie NSDAP na co dzień nosili odznakę partyjną (ze swastyką), a gdy występowali oficjalnie, obowiązywał ich mundur w specyficznym kolorze jasnobrunatnym. Ludność miejscowa określała ich jako bażant złocisty (Goldfasan, czyli Chrysolophus pictus), a to właśnie z powodu munduru i złocistych odznak wyższych stopni partyjnych. W hierarchii partyjnej było 30 stopni służbowych od kandydata do Reichsleitera. Według etykiety partyjnej członkowie NSDAP byli określani jako towarzysz partyjny (Parteigenosse, Pg).

    źródło: Wikipedia

    Szybki podgląd
  • Złoty Orzeł Niemiecki do czapki oficerskiej, oficera Wehrmachtu - III Rzesza

    Złoty Orzeł Niemiecki do czapki oficerskiej, oficera Wehrmachtu – III Rzesza

    45,00 

    Orzeł Niemiecki III Rzeszy do czapki oficerskiej noszonych przez oficerów Wehrmachtu.

    Szybki podgląd
  • Odznaka Sympatyka NSDAP, III Rzesza

    Odznaka Sympatyka NSDAP, III Rzesza

    37,00 

    Odznaka używana w oddziałach NSDAP jako poparcie i pełne oddanie ideologii nazistowskiej i poparcie III Rzeszy.

    Szybki podgląd
  • Srebrny Orzeł Niemiecki do czapki oficerskiej, oficera Wehrmachtu - III Rzesza

    Srebrny Orzeł Niemiecki do czapki oficerskiej, oficera Wehrmachtu – III Rzesza

    45,00 

    Orzeł Niemiecki III Rzeszy do czapki oficerskiej noszonych przez oficerów Wehrmachtu.

    Szybki podgląd
  • Odznaka za rany (Verwundetenabzeichen) stare srebro - III Rzesza

    Odznaka za rany (Verwundetenabzeichen) stare srebro – III Rzesza

    55,00 

    W dniu 3 marca 1918 roku Cesarz Wilhelm II ustanowił po raz pierwszy odznakę (Verwundetenabzeichen) honorującą żołnierzy, którzy w walce odnieśli rany lub zostali okaleczeni.

    W dniu 22 maja 1939 roku Hitler wznowił jej nadawanie. Na samym początku nadawano tę odznakę tylko niemieckim ochotnikom, którzy w czasie wojny domowej w Hiszpanii2) walczyli w szeregach Legionu Condor po stronie generała Franco przeciwko oddziałom republikańskim i odnieśli rany.

    1 września 1939 roku Hitler podpisał rozporządzenie o wprowadzeniu Verwundetenabzeichen również dla żołnierzy i oficerów Wehrmachtu, którzy w wyniku działań bojowych zostali ranni lub okaleczeni:

    Ustanowiona zostaje Odznaka za Rany jako pamiątka dla tych, którzy odnieśli rany lub okaleczenia w walce za Ojczyznę z wrogiem.

    Srebrna Odznaka za Rany odlewana była z żeliwa lub mosiądzu. Nadawana była bez względu na liczbę zranień, w momencie kiedy zranienie dotyczyło:

    – utraty ramienia lub nogi,
    – utraty obu stóp,
    – utraty obojga goleni z zachowaniem obu stawów kolanowych,
    – uszkodzenia obojga oczu, co w konsekwencji doprowadziło do ograniczenia widzenia,
    – utraty jednego oka z uszkodzeniem połowy twarzy,
    – okaleczenia twarzy, co w konsekwencji doprowadziło do jej zniekształcenia,
    – uszkodzenia kręgosłupa, co w konsekwencji doprowadziło do jego całkowitego usztywnienia, uszkodzenia rdzenia kręgowego, co doprowadziło w konsekwencji do ciężkiego zaburzenia funkcji ruchowych.

    Odznaka noszona była tylko w stopniu najwyższym. Jest najbardziej rozpoznawalnym wyróżnieniem wojskowym nadawanym w okresie II Wojny Światowej żołnierzom niemieckiego Wehrmachtu.

    Szybki podgląd
  • Odznaka Przewodnika Górskiego Armii Reichswehry i Wojsk Górskich Wehrmachtu (Heeresbergführer)

    Odznaka Przewodnika Górskiego Armii Reichswehry i Wojsk Górskich Wehrmachtu (Heeresbergführer)

    45,00 

    Odznaka przewodnika górskiego (Bergführera) została ustanowiona 10 sierpnia 1936 r. Wydawana była tylko tym, którzy służyli w oddziałach górskich jako przewodnik górski przez co najmniej rok. Każdego nowego roku znak był przyznawany ponownie po przejściu certyfikacji. Stary znak pozostawał u właściciela bez obowiązku zwrotu. Odznaka noszona była na lewej piersiowej kieszeni tuniki służbowej lub mundurowej, do której była przypinana szpilką z tyłu.

    Dla kolekcjonerów – rzadkość, gdyż oryginalne znaki prawie nigdy się nie pojawiają. Według niektórych raportów w latach wojny było około 300 wykwalifikowanych przewodników górskich.

    W 1931 roku 22 oficerów, podoficerów i członków załóg, uczestników pierwszego kursu, otrzymało Odznakę Dowódcy Górskiego Armii Reichswehry. Odznaka ta została zachowana przez Wehrmacht. Pierwszy Wojskowy Kurs Przewodnika Górskiego Bundeswehry z 13 oficerami i podoficerami został przeprowadzony w latach 1958/1959 w Górskiej i Zimowej Szkole Bojowej w Mittenwald-Luttensee. Uczestnikom wręczono nowo utworzoną Odznakę Przewodnika Górskiego Armii stworzoną przez Sztab Dowodzenia Armii.

    Wojskowi Przewodnicy Górscy to nadal specjalnie wyszkoleni żołnierze, przede wszystkim wojsk górskich, ale także innych jednostek Bundeswehry, którzy być może będą musieli wypełniać rozkazy w górach lub w warunkach zimowych.

    Podobnie jak w Wehrmachcie, zdobycie kwalifikacji Wojskowego Przewodnika Górskiego jest również pożądane w Bundeswehrze, a ten poziom kwalifikacji wiąże się z wysoką reputacją.

    Heeresbergführerem może być każdy, kto należy do grupy zawodowej oficerów lub podoficerów jako żołnierz tymczasowy lub żołnierz zawodowy. Umiejętności narciarskie, dobra kondycja fizyczna i opanowanie czwartego stopnia trudności w czołówce i w alpejskim terenie skalnym w każdych warunkach pogodowych są warunkiem wstępnym szkolenia na Wojskowego Przewodnika Górskiego.

    Szybki podgląd
  • Odznaka za służbę na U-Bootach (U-Boot-Kriegsabzeichen) - III Rzesza

    Odznaka za służbę na U-Bootach (U-Boot-Kriegsabzeichen) – III Rzesza

    50,00 

    Odznaka bojowa U-Boot (niem. U-Boot-Kriegsabzeichen) to niemiecka odznaka wojenna przyznawana członkom załogi U-Boota podczas I i II wojny światowej. Odznaka wojenna U-bootów została pierwotnie ustanowiona podczas I wojny światowej, 1 lutego 1918 roku. Została przyznana w celu uznania załóg U-bootów, które ukończyły trzy patrole wojenne. Odznaka noszona była w dolnej lewej części munduru i miała owalny kształt przypominający wieniec z liści laurowych. W poprzek środka leżała łódź podwodna, a niemiecka korona państwowa (Reichskrone) była inkrustowana w górnej części wieńca.

    13 października 1939 r. przywrócono Odznakę Wojenną U-bootów. Był bardzo podobny do oryginalnej odznaki, z wyjątkiem korony cesarskiej zastąpionej niemieckim orłem nad swastyką i użyto bardziej zmodernizowanej łodzi podwodnej skierowanej teraz w lewo. Nowa wersja była najpierw wykonana z brązu metalowego, a później z cynku.Odznaka była przyznawana w dwóch klasach. Najczęściej było to ukończenie dwóch lub więcej patroli wojennych. Chociaż ukończenie dwóch patroli wojennych może wydawać się skromnym wymogiem, typowy rejs wojenny U-Boota często trwał kilka miesięcy. Ukończenie dwóch patroli wojennych było równie niebezpieczne, ponieważ U-Boot musiał znosić ciągłe ataki alianckich samolotów i okrętów wojennych. Drugim przypadkiem przyznania tej odznaki był ranny podczas patrolu lub zabity w akcji.

    Była również odmiana odznaki wojennej łodzi podwodnej z diamentami. Została ustanowiona przez admirała Karla Dönitza po tym, jak otrzymał od wielkiego admirała Ericha Raedera specjalną wersję odznaki wojennej łodzi podwodnej z litego złota, w której wieniec oraz swastyka były inkrustowane diamentami.

    Odznaka była specjalną nagrodą przyznawaną dowódcom U-Bootów, którzy otrzymali Krzyż Rycerski Żelaznego Krzyża z Liśćmi Dębu. Ta wersja została wykonana ze złotej płyty na srebrze. Wyprodukowane przez firmy Schwerin u. Sohn i Gebr. Godet & Co. Był taki sam jak podstawowy wzór, ale z dziewięcioma małymi diamentami inkrustowanymi swastyką. Ta nagroda była bardziej osobistą nagrodą od Dönitza. Około 30 zostało nagrodzonych, w tym oryginał admirałowi Dönitzowi.

    Szybki podgląd
  • Odznaka za odbycie rejsów bojowych na jednostkach nawodnych (Kriegsmarine) - III Rzesza

    Odznaka za odbycie rejsów bojowych na jednostkach nawodnych (Kriegsmarine) – III Rzesza

    55,00 

    Odznaka Ciężkiej Floty była głównie przeznaczona dla załóg pancerników i krążowników, ale także innych okrętów uczestniczących w bitwie morskiej. Automatycznie przyznawana była pośmiertnie poległym w boju lub rannym. Marynarzom krążowników i pancerników odznakę przyznawał dowódca zespołu operacyjnego (flotylli) a pozostałym kwatera główna Kriegsmarine. Odznaka została ustanowiona pod kierownictwem Admirała Ericha Raedera, szefa sztabu Kriegsmarine, 30 kwietnia 1941 roku dla biorących udział w operacjach morskich, głownie przeciwko Royal Navy, marynarzy Kriegsmarine. Projekt odznaki opracował a także był jej głównym producentem Adolf Bock z Berlina.Ciekawostką jest fakt nadawania odznaki przed jej oficjalnym ustanowieniem w kwietniu 1941 roku.

    Kryteria przyznawania :
    – 12 tygodni służby na pancerniku lub krążowniku oraz nienaganna postawa.

    Kryteria były zaniżane w następujących przypadkach:
    – dla poległych lub rannych podczas misji morskiej
    – uczestnictwo w misji morskiej zakończonej sukcesem
    – uczestnictwo w operacji „Rawalpindi” lub „Jan Mayen”

    Nosiło się ją standardowo na lewej kieszeni na piersi poniżej Krzyża Żelaznego 1 Klasy jeśli posiadacz odznaki był nim już wcześniej udekorowany.

    Szybki podgląd

Wyświetlanie 1–12 z 110 wyników