Krzyż Żelazny I klasy 1939 (Eisernes Kreuz 1. Klasse 1939) – III Rzesza

Krzyż Żelazny (niem. Eisernes Kreuz, EK) – pruskie, potem niemieckie odznaczenie wojskowe nadawane za męstwo na polu walki, a także za sukcesy dowódcze. Jego kształt zaczerpnięto z krzyża teutońskiego, będącego symbolem Krzyżaków – zmieniono tylko proporcję, aby krzyż wpisywał się w plan kwadratu lub pola i tak czarny krzyż łaciński z białą obwódką, od tego momentu stał się bardzo ważnym elementem w historii Królestwa Prus, Cesarstwa Niemieckiego i Niemiec ogółem.

Krzyż Żelazny został odnowiony 1 września 1939 roku przez Adolfa Hitlera jako odznaczenie wojenne i rozszerzony o stopień Krzyża Kawalerskiego. Zajął on miejsce pruskiego Pour le Merite. W czasie wojny wprowadzono do Krzyża Rycerskiego różne ulepszenia, takie jak liście dębu, miecze, liście dębu z mieczami, diamenty i złocone liście dębu z mieczami i diamentami.

Krzyż Żelazny w 1939 r. składał się z 4 klas: Krzyża Wielkiego, Krzyża Kawalerskiego (wraz z jego podwyższeniami), klasy I i II.

W przeciwieństwie do pierwotnego odznaczenia pruskiego, Krzyż Żelazny został przyznany w 1939 roku tylko bojownikom. Krzyże podczas produkcji były nieco grubsze, a ramy również wykonano z posrebrzanego metalu nieżelaznego. Krzyże wewnętrzne 1 klasy wykonywano z żelaza lub często czernionego metalu nieżelaznego. Są krzyże z nazwą producenta i bez. Na krzyżu I klasy znajduje się on najczęściej na igle lub podkładce śrubowej, na krzyżu II klasy najczęściej na obrączce lub na oczku.

(źródło: Internet, Wikipedia)