Metal
Wyświetlanie 505–516 z 646 wyników
-
Krzyż Matki Brązowy (Mutterkreuz in Bronze), III Rzesza
45,00 złKrzyż Honorowy Niemieckiej Matki (niem. Ehrenkreuz der Deutschen Mutter), nazwa skrócona Krzyż Matki (Mutterkreuz) został ustanowiony 16 grudnia 1938 r. jako odznaczenie w formie orderu przez NSDAP . Miał on pełnić dla matek podobną funkcję jak Krzyż Żelazny dla żołnierzy, wspólnocie narodowej symbolizując Matkę wielodzietną uhonorowaną za swoje „życie i zdrowie”, zaangażowanie w poród i wychowanie dziecka. Adolf Hitler, w imieniu którego przyznano zaszczyt, opisał macierzyństwo jako „pole bitwy” kobiet. Tylko kilka matek odmówiło nagrody.
Podobnie jak w przypadku zakonu wojskowego, istniały różne stopnie Krzyża Matki. Wartość została podzielona według liczby dzieci: matki z czwórką lub więcej dzieci otrzymały brązowy krzyż matki, dzieci z sześcioma i więcej dziećmi otrzymały srebrny, a ośmiorga i więcej dzieci otrzymało złoty krzyż matki. Składał się z wisiorka w kształcie krzyża ze swastyką pośrodku, otoczonego napisem „Matka Niemka”. Matki miały nosić nagrodę na niebiesko-białej wstążce na szyi lub jako miniaturowy krzyżyk na klapach podczas uroczystych okazji. Aby zachować dostojny charakter zaszczytu, niedopuszczalne było noszenie krzyża matki w życiu codziennym oraz w odzieży roboczej.
Odznaczenie, wzorowane na krzyżu teutońskim (krzyżackim).
Nadawano je w ramach tzw. „Wojny urodzeń” (Geburtenkrieg). Otrzymać go mogły tylko określone kobiety (spełniające m.in. kryteria rasowe). Z góry wykluczone były matki „aspołeczne”, jak również „rasowo” lub „umysłowo małowartościowe”.
Każda posiadaczka Krzyża Matki miała prawo do publicznego pozdrowienia (tzw. salutu rzymskiego) od członków Hitlerjugend, preferencyjnego traktowania w urzędach i pierwszeństwa przy zajmowaniu miejsc w transporcie publicznym.
Z drugiej strony, ludność prześmiewczo nazywała to odznaczenie „orderem króliczym”.Łącznie przyznano ponad 5,5 mln krzyży.
(źródło: Wikipedia)
-
Order Pour le Mérite (Za zasługę) – Cesarstwo Niemieckie i III Rzesza
53,00 złPour le Mérite (fr. „Za Zasługę”) – najwyższy pruski order wojskowy do 1918 roku oraz wysokie odznaczenie cywilne do chwili obecnej.
Order Pour le Mérite został ustanowiony przez króla pruskiego Fryderyka II w 1740 r. i nadano go zarówno jako odznaczenie wojskowe jak i cywilne. Król Fryderyk chciał autentycznego, powszechnie uznawanego porządku zasług, aby zapewnić poczucie państwa i ekspansywny program polityczny.
Rozkaz został wprowadzony nieoficjalnie, bez dokumentacji. Ernst Philippe Collivaux otrzymał zlecenie na produkcję wczesnych krzyży, które były oparte na Order de la Générosité. Jednak korona królewska znajdowała się u góry krzyża. Pierwszym laureatem nagrody w czerwcu 1740 r. był adiutant generalny króla, pułkownik Hans Christof Friedrich von Hacke. Nagrody Pour le Mérite zostały ogłoszone po raz pierwszy podczas kampanii holenderskiej w berlińskiej gazecie w 1787 r.
Order został nazwany po francusku, ponieważ w tym czasie francuski był wiodącym językiem międzynarodowym i najmodniejszym na dworze Fryderyka.
Po utworzeniu federalnie zorganizowanego Cesarstwa Niemieckiego odznaczenia pruskie zasadniczo przybrały status odznaczeń cesarskich, mimo że nadal przyznawano odznaczenia wielu innych państw niemieckich. W 1794 r. odznaczono 694 rycerzy. W styczniu 1810 r. król Fryderyk Wilhelm III zadeklarował, że odznaczenie może być przyznane tylko za czynną służbę wojskową. Przed tą datą został przyznany zarówno za cele wojskowe, jak i polityczne. W marcu 1813 r. jako dodatkowe wyróżnienie dodano złote liście dębu, co wskazywało na nadzwyczajne zasługi w walce. Ten zaszczyt był zwykle zarezerwowany dla wysokich rangą urzędników. Do pierwszej wojny światowej liście dębu wskazywały, że dana osoba otrzymała drugą lub wyższą nagrodę Pour le Mérite. Jednak odznaczani byli zazwyczaj wysocy rangą oficerowie. Do 1817 r. nie wolno było już nosić obu odznaczeń jednocześnie. W 1832 r. zdecydowano, że złote litery inskrypcji nie będą już złote, lecz będą inkrustowane metalem. Jednak pierwsze zmiany czcionki z kursywy na antykwę można zobaczyć około 1777/1778 przez złotnika Daniela Baudessona. W 1844 r. do krzyży zakonników, którzy byli członkami od co najmniej 50 lat, można było dodać koronę wieńczącą. W 1842 r. król Fryderyk Wilhelm IV ustanowił odrębną klasę cywilną, Pour le Mérite ds. Nauki i Sztuki. Nagroda obejmowała trzy sekcje: przyrodniczą, humanistyczną i plastyczną.
W 1866 r. król Prus Wilhelm I (Wilhelm Friedrich Ludwig) dodał Wielki Krzyż z Gwiazdą Wielkiego Krzyża jako stopień orderowy. Wielki Krzyż został przyznany tylko pięciu laureatom, królowi pruskiemu Wilhelmowi I, księciu koronnemu Fryderykowi Wilhelmowi i księciu Fryderykowi Karolowi pruskiemu, carowi Rosji Aleksandrowi II oraz feldmarszałkowi Helmuthowi von Moltke. W 1873 r. wprowadzono liście dębu do Wielkiego Krzyża.
Nagroda zyskała międzynarodową sławę w czasie I wojny światowej, a jej najsłynniejszymi odbiorcami byli piloci niemieckiego lotnictwa wojskowego. Na początku 1917 r. pilot musiał zniszczyć 17 samolotów wroga, a pod koniec wojny liczba ta wzrosła do 30. Jednym z najsłynniejszych laureatów nagrody był lotny as Manfred von Richthofen, zwany Czerwonym Baronem.
W 1918 roku, po zakończeniu I wojny światowej, zakończył się państwowy mecenat zakonu. Zniesiono klasę wojskową zakonu; jednak stan cywilny pozostał, a członkowie przywrócili zakon jako odrębną organizację, z nowymi zasadami i nową procedurą nominacji. Wielki Krzyż przyznawany był pięciokrotnie, jak wspomniano powyżej. Jest znacznie większy niż krzyż, ma wymiary 60-67 mm i ma duży centralny medalion z portretem Fryderyka Wielkiego po lewej stronie.
Krzyż Wielki z Liśćmi Dębu został dwukrotnie odznaczony: następcą tronu pruskiego Fryderyka Wilhelma i księcia pruskiego Fryderyka Karola. Krzyż i Gwiazda zostały wykonane przez nadwornego złotnika Johanna Georga Hossauera, a wyprodukowane przez Sy & Wagner.
Po przejęciu władzy przez nazistów, Pour le Mérite zaczął być ponownie nadawany jako cywilne odznaczenie państwowe. Do śmierci w 1934 nadawał go Paul von Hindenburg, następnie Adolf Hitler. Pod kierownictwem Hermanna Göringa, który posiadał ten order, Gestapo dokonało przeglądu poprzednio odznaczonych pod kątem ich „poprawności” i czystości rasowej, w efekcie czego odebrano odznaczenie m.in. Käthe Kollwitz.
Po II wojnie światowej ponownie powstał ruch na rzecz przywrócenia tego orderu i w 1952 Prezydent Niemiec Theodor Heuss przywrócił order Pour le Mérite jako nadawany przez niezależną organizację pod patronatem Prezydenta Niemiec. Jest to obecnie odznaczenie prestiżowe, lecz pozbawione oficjalnego statusu odznaczenia państwowego, który ma np. Order Zasługi Republiki Federalnej Niemiec. Ilość członków jest ograniczona do 40 osób. Z Polaków otrzymali go: Witold Lutosławski (1993), Andrzej Szczypiorski (1995), Magdalena Abakanowicz (1999) i Bronisław Geremek (2002).
(źródło: Wikipedia i internet)
-
Klamra z zapięciem do paska Wehrmachtu (Koppelschloss Wehrmacht) – III Rzesza
90,00 złKlamra z zapięciem do paska Wehrmachtu w kolorze stare srebro, które mocowano zazwyczaj do pasków – pierwotnie wyłącznie skórzanych – za pomocą dwubolcowego gwoździa od spodu. Z drugiej strony zamykano je na haczyk i oczko . Na spodniej stronie klamry paska znajduje się oczko, w które można wsunąć drugi koniec paska za pomocą zaczepu.
Wehrmacht nosił klamrę pasa wzorowaną na pruskim wzorze z orłem ze swastyką, inaczej z półwieńcem z liści dębu i napisem GOTT MIT UNS, inne siły powietrzne i marynarka wojenna.
Funkcjonariusze nie nosili pasów do mundurów służbowych i wyjściowych. Dla tego pierwszego był skórzany pasek z dwukolcową klamrą. Na parady zakładano pasek wzorowany na opasce polowej (zamiast pudełka krążek zapinany na kółko). Klamrę taką nosili również członkowie Waffen SS i niektóre formacje partyjne NSDAP.
-
Przypinka Wehrmacht/ SS Gott mit uns – III Rzesza
35,00 złPrzypinka Wehrmacht lub SS noszona najczęściej przez sympatyków, w tym również przez kobiety i dzieci w czasach III Rzeszy.
Goot mit uns – Dewiza zaczerpnięta ze Starego Testamentu pojawiła się w historii Niemiec po raz pierwszy w roku 1440 jako dewiza brandenburskiego Orderu Łabędzia z okazji nadania mu statutów. Przy swej proklamacji na „króla w Prusach” Fryderyk I Pruski wybrał ją jako dewizę nowego królestwa. Używana była na sztandarach wojskowych i w detalach umundurowania armii pruskiej i później niemieckiej, zarówno sił zbrojnych Cesarstwa Niemieckiego, Reichswehry w Republice Weimarskiej, jak i Wehrmachtu w III Rzeszy. Widniała także na niektórych pruskich orderach.
Żródło: Wikipedia
-
Złoty Krzyż Zasługi Wojskowej III klasy z koroną i mieczami (1914-1918) – Królestwo Bawarii
70,00 złOrder ten został ufundowany przez króla Ludwika II 19 lipca 1866 roku za odważne czyny wojenne, które nie wystarczyły, aby otrzymać Order Maksa Józefa, ale mimo to powinny być honorowane.
Odznaczenie początkowo składało się z 5 klas: Krzyża Wielkiego, Komandora, Kawalera I Klasy, Kawalera II Klasy i Posiadacza Krzyża Zasługi Wojskowej. 26 lutego 1900 roku do Orderu dodano Krzyż Oficerski.
Odznaczenie zajęło pozycję pomiędzy rycerzem I klasy a dowódcą. W 1905 roku książę regent Luitpold zreorganizował zakon i stworzył nowe klasy: Krzyż Wielki, I klasa z Gwiazdą, II klasa z Gwiazdą (Wielki Dowódca), II Klasa (Dowódca), Krzyż Oficerski, III Klasa (Rycerz I Klasy), IV Klasa (Rycerz II Klasy) z koroną i 4. klasa. Krzyż Zasługi Wojskowej dzielił się na I i II klasę. W 1913 roku Krzyż Zasługi Wojskowej został ponownie przeprojektowany.
Order Zasługi Wojskowej III klasy nadawany był od 1914 roku z koroną i bez. Krzyże wykonywano ze złota i pozłacanego srebra. Krzyże pozłacane posiadają srebrne znamiona na krzyżu i mieczach.
Od 1916 roku wszystkie klasy oprócz czwartej wykonywane były z pozłacanego srebra. Na krzyżach wykonanych ze srebra pozłacanego granica dolnego ramienia krzyża jest szersza. Znanymi producentami byli Weiss & Cie, Monachium, Gebrüder Hemmerle, Monachium i Jakob Leser, Straubing. Order Zasługi Wojskowej III klasy z Koroną i Mieczami został nadany 552 razy. Spośród nich 424 były wykonane ze złota. Jednak ze względu na rygorystyczny obowiązek zwrotu zachowało się znacznie mniej krzyży.
-
Złoty Medal Orderu Orła Czerwonego III klasy z Koroną i Mieczami (1832) – Cesarstwo Niemieckie
70,00 złKrólewski Order Orła Czerwonego wyłonił się z książęcego brandenburskiego Orderu Czerwonego Orła. 12 czerwca 1792 roku król Fryderyk Wilhelm II (Wielki) potwierdził ten rozkaz jako nagrodę królewską. W ramach zmian wprowadził pruską koronę królewską zamiast korony książęcej, a na odwrocie litery FWR (Friedrich, Wilhelm, Rex czyli Król). Od tego dnia wprowadzono wiele zmian. W 1810 roku król Fryderyk Wilhelm III założył zakon. Order rozszerzono na klasy III i IV, a dla klas I i II dodano jeszcze liście dębu. W 1848 roku umieszczono miecze dla służby wojskowej. W okresie od 1848 do 1854 roku pojawiły się wersje z fioletowym orłem i fioletowym orłem w medalionie, ale od 1854 roku liliowy kolor orła w medalionie został zastąpiony szkarłatem i to już pozostało. W 1832 r. wstęga została podarowana i wręczona rycerzom III stopnia, którzy służyli wiernie zakonowi przez 10 lat lub dłużej. Korona została dodana 12 czerwca 1892 roku dla specjalnych wyróżnień dla wszystkich klas.
-
Tarcza naramienna Lappland (Lapplandschild) – III Rzesza
45,00 złTarcza Laponii (niem . Lapplandschild) było niemieckim odznaczeniem wojskowym z czasów II wojny światowej nadawanym personelowi wojskowemu 20. Armii Górskiej generała Franza Böhme, który brał udział w kampanii na dwóch frontach przeciwko nacierającym siłom fińskiej i radzieckiej Armii Czerwonej w Laponii w okresie od listopada 1944 r. do końca wojny w maju 1945 r. Nadano go mężczyznom, którzy „honorowo służyli” przez sześć miesięcy w regionie lub zostali ranni podczas tamtejszych działań. Został zatwierdzony w lutym 1945 roku i był ostatnią oficjalnie ustanowioną niemiecką tarczą kampanii podczas wojny.
Ponieważ tarcza została zatwierdzona i zaprojektowana na krótko przed zakończeniem wojny, pierwsi odbiorcy odnotowali tę nagrodę w swojej wojskowej książeczce płac w marcu 1945 r. Jednak prezentacja tarczy rozpoczęła się dopiero w lipcu 1945 r., po kapitulacji Niemiec, część nagród wpisano do książeczek płac dopiero w sierpniu 1945 r.
Pod koniec wojny, gdy rozbrojone siły niemieckie w Laponii oczekiwały na repatriację, pozostawały pod dowództwem własnych oficerów i posiadały funkcjonującą biurokrację wojskową. Chociaż wydano zezwolenie wcześniej, dopiero w okresie bezpośrednio powojennym wyprodukowano i rozprowadzono tarczę Laponii. Nagrody, produkowane lokalnie, były prymitywne i różniły się stylem i metalem, a większość z nich była wykonana z aluminium lub cynku. Ta powojenna manufaktura może wyjaśniać brak symbolu swastyki w ostatnich produkcjach. Tarcza Laponii nie należała do odznaczeń wojskowych z czasów nazistowskich, dopuszczonych do noszenia przez Republikę Federalną Niemiec w 1957 r.
-
Odznaka Kuratora Śląskiego I klasy 1918 (Schlesisches Bewährungsabzeichen 1 Klasse 1918)
65,00 złOdznaka Śląskiego Kuratora (niem. Schlesisches Bewährungsabzeichen), zwaną także Orłem Śląskim, została nadana 16 czerwca 1918 r z Dowództwa Generalnego VI Korpusu Wojskowego.
Projekt odznaki honorowej wyszedł od wrocławskiego rzeźbiarza prof. Theodora von Gosena. Nadawany był jako widoczny symbol wszystkim bojownikom, którzy brali udział w obronie ojczyzny śląskiej w latach 1918 i 1919. Nagroda ta składała się z 2 klas. 2. Klasa za 3 miesiące służby i 1 klasa na 6 miesięcy służby w tej jednostce. W wyjątkowych przypadkach II stopień mógł być nadawany także osobom cywilnym, jeżeli pełnił służbę obronną i zamieszkiwał na terenie Śląska. I klasy nie nadano ludności cywilnej. Za dekorację odbiorca musiał zapłacić sam. Ceremonia wręczenia nagród miała zakończyć się w 1919 roku.
Jednak wraz z wybuchem III powstania polskiego w 1921 roku nagroda została odnowiona przez Samoobronę Górnego Śląska. W 1921 roku emerytowany generał porucznik Hoefer rozszerzył tę nagrodę o miecze i liście dębu. W sumie powstało 8 różnych poziomów: 2. klasa, 2. klasa z liśćmi dębu, 2. klasa z mieczami, 2. klasa z mieczami i liśćmi dębu, 1. klasa, 1. klasa z liśćmi dębu, 1. klasa z mieczami, 1. klasa. Zajęcia z mieczami i liśćmi dębu.
W 1933 roku „Orzeł Śląski” został uznany za odznaczenie państwowe i może być nadal noszony w Republice Federalnej Niemiec. Dostępne są warianty z czernionego żelaza, czernionego metalu nieżelaznego lub posrebrzanego.
-
Odznaka Dnia Partii Norymberskiej 1929 (Das Nürnberger Parteiabzeichen von 1929 ) – III Rzesza
45,00 złOdznaka Dnia Partii Norymberskiej (niem. Das Nürnberger Parteiabzeichen von 1929 ) była bardzo szanowanym odznaczeniem politycznym Partii Nazistowskiej (NSDAP). Była to już druga odznaka uznawana za narodowe odznaczenie partii.
Odznaka, znana również jako „Odznaka Partii Norymberskiej 1929”, była przyznawana członkom partii nazistowskiej, którzy brali udział w wiecu narodowym w Norymberdze. Specjalną odznakę honorową Partia zarządzeniami z dnia 6 listopada 1936 r. ustanowiła odznaką na IV Reichsparteitage der NSDAP (4. Święto Partii Narodowej) w Norymberdze w dniach 1-4 sierpnia 1929 r. Zezwolenie na noszenie Partii Norymberskiej Odznakę nadał Gauleiter (Starszy Starszy Okręg). Noszenie odznaki mogło zostać wycofane przez Hitlera i szefa Kancelarii Partii Nazistowskiej Martina Bormanna.
Po powstaniu nazistowskich Niemiec odznaka Dnia Partii Norymberskiej przybrała symbol „Starej Gwardii” i była często eksponowana przez wysokich rangą przywódców, w tym Adolfa Hitlera (który zwykle nie nosił nadmiaru nagród NSDAP) w kolejnych Norymberdze wiece. Odznakę należało nosić na lewej piersi munduru.
W listopadzie 1936 r. Hitler wydał nowe „rozkazy” nadawania „Orderów i odznaczeń”. Najważniejsze nagrody NSDAP są wymienione w następującej kolejności:
1. Odznaka Coburga; 2. Odznaka Partii Norymberskiej z 1929 r.; 3. SA Treffen w Brunszwiku 1931; 4. Złota Odznaka Imprezy; 5. Zakon Krwi; następnie odznaki Gau i Złota Odznaka HJ.
Wyświetlanie 505–516 z 646 wyników