Metal

Wyświetlanie 517–528 z 630 wyników

  • Krzyż Oficerski Orderu Zasługi z Ogniem (1905-1918) - Królestwo Bawarskie

    Krzyż Oficerski Orderu Zasługi z Ogniem (1905-1918) – Królestwo Bawarskie (#11)

    65,00 

    Wojskowy Order Zasługi został podarowany przez króla Ludwika II 19 lipca 1866 roku za odważne czyny wojskowe, które nie były wystarczające do przyznania Orderu Maksymiliana Józefa, ale nadal powinny być honorowane. Dewizą orderu było „MERENTI” za zasługi. Odznaczenie początkowo składało się z 5 klas: Krzyż Wielki, Komandorski, Kawalerski I klasy, Kawalerski II Klasy oraz Krzyż Zasługi Wojskowej. W 1900 roku wprowadzono Krzyż Oficerski. Uważano, że skok z Krzyża Kawalerskiego I klasy do Komandora był zbyt wielki, aby mógł uhonorować wiele walecznych czynów.

    Pierwsza forma Krzyża Oficerskiego nie miała płomieni między ramionami krzyża i była przyznawana tylko w latach 1900-1905. Przedstawiona tutaj druga forma z płomieniami była nadawana w latach 1905-1918. Krzyż Oficerski mógł być przyznawany z mieczami lub bez za służbę wojenną. Wyprodukowano pozłacane i posrebrzane okazy. Bracia Hemmerle z Monachium i Jacob Leser ze Straubing są dobrze znani jako producenci. Krzyże posrebrzane noszą cechę probierczą zawartości srebra na odwrocie krzyża lub korony. Nowy projekt krzyży zbiegł się z reorganizacją Zakonu przez księcia regenta Luitpolda w 1905 roku. Nadano nowe klasy: Krzyż Wielki I klasy z Gwiazdą, II Klasa z Gwiazdą (Wielki Komandor), II Klasa (Dowódca), Oficerska Krzyż III kl. (rycerski I kl.), IV kl. (rycerski II kl.) z koroną i IV kl. Krzyż Zasługi Wojskowej podzielono na I i II klasę. Krzyże oficerskie były przyznawane oszczędnie i dlatego są bardzo rzadkie.

    Szybki podgląd
  • Odznaka Służby Pracy Rzeszy RAD na czapkę (RAD Reichsarbeitsdienst Mützenabzeichen) - III Rzesza

    Odznaka Służby Pracy Rzeszy RAD na czapkę dla dowódców (RAD Reichsarbeitsdienst Mützenabzeichen) – III Rzesza

    55,00 

    Odznaka RAD noszona na czapce przez każdego członka w randze dowódcy tego ugrupowania z 1935-1936 roku.

    Służba Pracy Rzeszy (RAD) była organizacją działającą w nazistowskim Cesarstwie Niemieckim. Ustawa o Służbie Pracy Rzeszy została uchwalona 26 czerwca 1935 r i brzmiała: „Wszyscy młodzi Niemcy obojga płci są zobowiązani służyć swemu ludowi w Służbie Pracy Rzeszy.”

    Najpierw młodych mężczyzn (przed służbą wojskową) powoływano na sześciomiesięczną służbę roboczą. Od początku II wojny światowej Służba Pracy Rzeszy została rozszerzona na młode kobiety.

    Służba Pracy Rzeszy była częścią gospodarki i edukacji w nazistowskich Niemczech. Po zamachu z 20 lipca 1944 r. i późniejszym przekazaniu Waffen-SS dowództwa zastępczej armii, członek RAD przechodził 6-tygodniowe podstawowe szkolenie wojskowe z karabinów w celu skrócenia okresu szkolenia żołnierzy. Siedzibą kierownictwa Rzeszy Służby Pracy Rzeszy był Berlin – Grunewald.

    RAD realizował kilka celów. 1. Głównym celem było zdyscyplinowanie młodszego pokolenia, którego bliscy często przez lata pozostawali bez pracy w czasie światowego kryzysu gospodarczego. Po drugie, RAD była próbą wniesienia do wspólnoty narodowej ideologii narodowo-socjalistycznejzastosować w praktyce: „Nie ma lepszego sposobu na przezwyciężenie rozłamów społecznych, nienawiści klasowej i klasowej arogancji, niż aby syn dyrektora fabryki i młody robotnik fabryczny, młody naukowiec i parobek nosili ten sam płaszcz, wykonują tę samą służbę za tę samą cenę jako służbę honorową dla wspólnego narodu i ojczyzny”
    3. Ekonomiczne znaczenie służby pracy było niskie z powodu braku wydajności pracy.
    4. Wreszcie od 1938 r. RAD w coraz większym stopniu przejmował służby pomocnicze dla Wehrmachtu.

    Szybki podgląd
  • Złota Odznaka Sportowa Rzeszy Niemieckiej DRL 1935 (Deutsches Reichssportabzeichen DRL ab 1935 in Gold) - III Rzesza

    Złota Odznaka Sportowa Rzeszy Niemieckiej DRL 1935 (Deutsches Reichssportabzeichen DRL ab 1935 in Gold) – III Rzesza

    55,00 

    DRA (Komitet ds. Ćwiczeń Fizycznych Rzeszy Niemieckiej) wyłonił się w 1917 r. z działającego do tej pory Komitetu Rzeszy ds. Igrzysk Olimpijskich. Zaplanowane w Niemczech igrzyska w 1916 roku nie odbyły się, a w latach 1920 i 1924 niemieccy sportowcy nie zostali wpuszczeni. Wykluczeni w ten sposób sportowcy założyli Komitet Rzeszy ds. Niemieckich Igrzysk Walki i przeprowadzali je co 4 lata.

    W Republice Weimarskiej DRA była organizacją parasolową zajmującą się sportem w Niemczech, chociaż nie wszystkie stowarzyszenia do niej należały. Warunkiem nabycia było 5 ćwiczeń z 5 dziedzin, takich jak pchnięcie kulą, bieganie, skoki itp. Od 1921 r. odznakę mogły nabyć także kobiety. Po przejęciu władzy przez narodowych socjalistów w 1933 r. rozwiązano wszystkie stowarzyszenia sportowe, które nie były na tej samej linii ideologicznej co NSDAP. Obejmowały one robotnicze stowarzyszenia sportowe i kluby sportowe o poglądach lub orientacjach socjaldemokratycznych lub komunistycznych. Przewodniczący DRA, Theodor Lewald, został oskarżony o pochodzenie semickie i zmuszony do rezygnacji. DRA 5 maja 1933 r. DRA rozwiązała się bez uchwały walnego zgromadzenia i w ramach dostosowania przeszła pod opiekę narodowych socjalistów. Komisarz Rzeszy do spraw gimnastyki i sportu, Hans von Tschammer und Osten, który został mianowany w kwietniu, został mianowany przywódcą sportowym Rzeszy 19 lipca. Był teraz odpowiedzialny za wszystkie sporty. 27 lipca 1934 r. powstało Stowarzyszenie Ćwiczeń Fizycznych Rzeszy Niemieckiej (DRL).

    Poprzednia odznaka sportowa DRA została przyjęta, ale została przeprojektowana i dodano swastykę. Litery w środku to teraz DRL. Ponadto nosił nazwę Odznaka Sportowa Rzeszy Niemieckiej. 1 lipca 1937 roku odznaka została uznana za odznakę honorową. Został on przyznany w 3 poziomach brązu, srebra i złota. 21 grudnia 1938 r. dekretem Hitlera przemianowano DRL na NSRL (Stowarzyszenie na rzecz Ćwiczeń Fizycznych Rzeszy Narodowo-Socjalistycznej) i stało się stowarzyszeniem całkowicie kontrolowanym przez NSDAP.

    Odznaki były produkowane przez różnych producentów, takich jak Wernstein-Jena, Steinhauer-Lück itp.

    Źródło: J. Nimmergut, Deutsche Orden und Ehrenzeichen bis 1945, t. IV, 2001.

    Szybki podgląd
  • Odznaka Honorowa Państwowego Związku Rolników Bawarii (Reichsnahrungstand Landesbauernschaft Bayern) - III Rzesza

    Odznaka Honorowa Państwowego Związku Rolników Bawarii (Reichsnahrungstand Landesbauernschaft Bayern) – III Rzesza

    55,00 

    Reichsnahrungstand Landesbauernschaft Bayern – Odznaka Honorowa Państwowego Związku Rolników Bawarii za 40 lat lojalnej służby dla Rzeszy. Bardzo rzadka odznaka.

    Reichsnahrungstand (RNST) była korporacyjną organizacją gospodarki rolnej i polityki rolnej w Rzeszy Niemieckiej w latach 1933-1945, która powstała jako korporacja prawa publicznego (organ samorządowy) z własnym statutem i własnym budżetem , składek i służby cywilnej i istniała do 1948 r. Od 1933 r. siedzibą Reichsnahrungstand był późniejszy Reichsbauernstadt Goslar. Dożynki Rzeszy obchodzono w latach 1933-1937 jako centralne wydarzenie na Bückeberg niedaleko Hamelin.

    Praca RNST koncentrowała się głównie na kontrolowaniu produkcji, dystrybucji i cen produktów rolnych. Ponadto wśród jego zadań znajdowały się sprawy społeczne i kulturalne jego członków.

    Kiedy NSDAP doszła do władzy, wszystkie osoby zajmujące się produkcją i sprzedażą produktów rolnych zostały doprowadzone do szeregu w Reichsnahrungstand pod kierownictwem Reichsbauernführera Walthera Darré, który był jednocześnie szefem Ministerstwa Wyżywienia i Rolnictwa Rzeszy i Rzeszy Urząd Polityki Rolnej. Pod względem organizacyjnym osiągnięto to poprzez podział RNST na gospodarstwa stanowe, okręgowe i lokalne, z których każde było kontrolowane przez (stanowego, dystryktowego lub lokalnego) lidera rolników.

    Instytucjonalnie standaryzacja dotknęła spółdzielnie rolnicze, stowarzyszenia rynkowe i związki zawodowe.

    Narodowi socjaliści stanęli teraz przed zadaniem pozyskania chłopów na terenach południowoniemieckich i katolickich, aby zapewnić im stabilne podstawy i przeprowadzić program krwi i ziemi. Najpierw udało im się zjednoczyć wszystkie znane stowarzyszenia rolników, takie jak Reichslandbund lub wpływowe stowarzyszenie chrześcijańskich stowarzyszeń rolników w Związek Liderów Rzeszy. Wraz z ustawą o prowizorycznej strukturze majątku żywieniowego Rzeszy wszystkie osoby i firmy zajmujące się rolnictwem, rybołówstwem i ogrodnictwem zostały zjednoczone i przymusowo zjednoczone w Izbie Rolniczej. Obszar Rzeszy podzielono na 26 gmin państwowych. Były one podporządkowane okręgowi i hierarchicznie niższe od lokalnej społeczności chłopskiej z odpowiednimi lokalnymi przywódcami chłopskimi.

    Za pomocą tych środków należy również powstrzymać exodus ze wsi. W latach 1933-1939 liczba miejsc pracy w rolnictwie spadła o 440 000 do 1,4 miliona osób. Kolejnym celem była kontrola produkcji, sprzedaży i cen w sektorze rolnym. Do pewnego stopnia reżimowi udało się zwiększyć odsetek samowystarczalności Niemiec z 68 procent w 1928 roku do 83 procent w 1938 roku. Nastąpił również wzrost produkcji, ale także wyższe ceny produktów rolnych w kraju w porównaniu do cen na rynku światowym.

    Szybki podgląd
  • Odznaka Niszczyciel Kriegsmarine (Zerstörer-Kriegsabzeichen) - III Rzesza

    Odznaka Niszczyciel Kriegsmarine (Zerstörer-Kriegsabzeichen) – III Rzesza

    55,00 

    Odznaka Wojenna Niszczyciela została podarowana 4 czerwca 1940 roku przez Wielkiego Admirała Readera jako Naczelnego Wodza Marynarki Wojennej. Odznaka ta została przekazana załogom niszczycieli operujących u wybrzeży Narwiku, które wyróżniły się w bitwie z Anglią, jako wyraz uznania i zachęty dla młodych członków załogi. Odznakę nadawali dowódcy niszczycieli.

    Jako rozszerzenie odznaka była przyznawana również załogom innych niszczycieli, torpedowców i łodzi motorowych, które wyróżniły się specjalnymi osiągnięciami. Zasady przyznawania nagród były kilkakrotnie zmieniane, aby uwzględnić między innymi rany czy przeżycie załogi po zatopieniu przez wroga.

    Warunkiem nadania Odznaki Wojennej Niszczyciela z 11 września 1940 r. były:

    I. Warunki ogólne
    – Godność
    -Dobre przywództwo
    – Brak kary pozbawienia wolności w ciągu ostatnich 6 miesięcy

    II. Warunki specjalne
    a) Udział w trzech starciach lub trzech ofensywnych kompaniach wydobywczych lub dwunastu kompaniach wroga, lub
    b) szczególne wyróżnienie za przejazdy w rejonie operacyjnym lub inne wybitne czyny indywidualne lub
    c) Udział w wybitnym przedsięwzięciu, o którym decyduje Dowódca Floty lub Dowódca Admirał. Załogi niszczycieli rozmieszczonych w Narwiku nie muszą spełniać żadnych specjalnych warunków przyznawania nagród.
    III. Odznaka może być również przyznana:
    a) ocalałym z łodzi utraconej w wyniku działań wroga, lub
    b) w szczególnych przypadkach rannym.

    Liczbę nagród szacuje się na 6000. Projekt pochodzi od rzeźbiarza Paula Casberga z Berlina.

    Szybki podgląd
  • Odznaka Służbowa Ratownictwo Górskie – Policja Pomocnicza (Dienstabzeichen Bergwacht – Hilfspolizei) - III Rzesza

    Odznaka Służbowa Ratownictwo Górskie – Policja Pomocnicza (Dienstabzeichen Bergwacht – Hilfspolizei) – III Rzesza

    60,00 

    Insygnia policji pogotowia górskiego zostały wprowadzone prawdopodobnie około 1942 roku w czasie II wojny światowej. Tłem tego było zaprzysiężenie ratowników górskich na funkcjonariuszy policji pomocniczej po rozpoczęciu wojny. Pod koniec wojny w 1944 r. pogotowie górskie zostało nawet podporządkowane jednostkom wojskowym.

    Ratownictwo górskie było w rzeczywistości organizacją pomocową, ratowniczą i porządkową dla alpejskiego kraju i trudnego terenu. Pierwsze służby ratownictwa górskiego powstały w Niemczech w 1920 r., a wkrótce potem pogotowie górskie pod patronatem Niemieckiego Czerwonego Krzyża. W 1923 r. pogotowie górskie było już podzielone na 3 wydziały: Monachium, Chiemgau i Allgäu.

    W Austrii powstanie pierwszego pogotowia górskiego datuje się na rok 1896. Tam jako pierwszy na świecie powstał Wiedeński Komitet Ratownictwa Alpejskiego (ARAW). W następnych latach w 1898 r. powstało Towarzystwo Ratownictwa Alpejskiego w Innsbrucku, w 1898 r. Komitet Ratownictwa Alpejskiego w Monachium, w 1901 r. w Salzburgu, a w 1902 r. w Grazu. Po przejęciu władzy przez narodowych socjalistów w 1933 r. w ramach proces konformizmu.

    Po aneksji Austrii w 1938 r. tamtejsze stowarzyszenia zostały również włączone do Niemieckiego Górskiego Pogotowia Ratunkowego. W 1939 r. pogotowiu górskiemu powierzono także zadanie ochrony przyrody w kraju alpejskim.

    Nie wiadomo dokładnie, od którego roku pogotowie górskie zostało zaprzysiężone jako pomoc policyjna. Odznaki ofiarowane lub noszone w tym celu są oznaczone odpowiednią nazwą wydziału lub obszaru. Ze względu na krótki czas trwania do końca wojny i nieliczne osoby, które były uprawnione do noszenia tych odznak, są one bardzo rzadkie. Dodatkowo, plakietki są zawsze opatrzone zaczernionym numerem przewoźnika.

    Szybki podgląd
  • Medal Straży Pożarnej 2 stopnia (Reichsfeuerwehr-Ehrenzeichen 2. Stufe) - III Rzesza

    Medal Straży Pożarnej 2 stopnia (Reichsfeuerwehr-Ehrenzeichen 2. Stufe) – III Rzesza

    55,00 

    Medal Straży Pożarnej został podarowany 22 czerwca 1936 roku przez Wilhelma Fricka, ministra spraw wewnętrznych Rzeszy za zasługi w gaszeniu pożarów. Krzyże zostały przekazane w 2 klasach. Do 1938 r. oba krzyże były posrebrzane i różniły się wielkością (I kl. 58,5 mm lub 49 mm i II kl. 43 mm) oraz sposobem noszenia. Krzyż I kl. noszony był jako krzyż wtykowy, II kl. na wstędze. 30 stycznia 1938 r. na rozkaz Adolfa Hitlera przeprojektowano odznakę honorową. Oba stopnie były teraz noszone na wstędze i miały ten sam rozmiar (43 mm). Pierwsza klasa była teraz pozłacana, druga klasa pozostała posrebrzana. I stopień nadawany był członkom zawodowych i ochotniczych straży pożarnych oraz innym osobom szczególnie zasłużonym w dziedzinie gaszenia pożarów lub wyróżniającym się szczególnie odważnym i zdecydowanym zachowaniem w gaszeniu pożarów. Odznaką honorową II klasy honorowano czynnych członków uznanych zawodowych i ochotniczych straży pożarnych, którzy przepracowali 25 lat. I stopień, jako odznaczenie szczególnie cenne, nadawany był tylko czynnym strażakom, którzy z narażeniem życia wielokrotnie i wyjątkowo zasłużyli się w gaszeniu pożarów. Jeśli spełnione są wymagania dotyczące przyznania Medalu Ratownictwa, powinien on zostać przyznany w pierwszej kolejności. Projekt pochodzi od Herberta Knötel d.j. z Berlina. Krzyże wykonywano bez wytwórcy i rzadko z oznaczeniem wytwórcy. Nie było obowiązku zwrotu.

    Źródło: J. Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., t. IV, 2001.

    Szybki podgląd
  • Odznaka Obserwatora / Nawigatora Luftwaffe (Beobachterabzeichen) - III Rzesza

    Odznaka Obserwatora / Nawigatora Luftwaffe (Beobachterabzeichen) – III Rzesza

    55,00 

    Odznaka Obserwatora – Nawigatora (Beobachterabzeichen) była nagrodą Luftwaffe niemieckiego Wehrmachtu, która została podarowana 19 stycznia 1935 roku przez Naczelnego Dowódcę Luftwaffe Hermanna Göringa.

    Odznaka mogła być przyznana aktywnym członkom Luftwaffe najwcześniej po pięciu lotach na wroga, w przypadku rannych, wcześniej lub dwa miesiące po uzyskaniu licencji obserwatora Luftwaffe.

    Nagroda przyznawana była po zakończeniu 2 miesięcznego szkolenia i po uzyskaniu licencji obserwatora Luftwaffe, po odbyciu 5 lotów bojowych
    jako Obserwator/Nawigator lub za odniesienie ran w locie bojowym na stanowisku nawigatora. Oficjalna liczba przyznanych odznak nie jest znana. Można było go było również nadawać członkom innych jednostek Wehrmachtu, o ile przestrzegano obowiązujących przepisów.Nagroda była noszona jako medal na lewej piersi.

    Szybki podgląd
  • Złoty Orzeł Niemiecki do czapki oficerskiej, oficera Luftwaffe

    Złoty Orzeł Niemiecki do czapki oficerskiej, oficera Luftwaffe – III Rzesza

    50,00 

    Orzeł Niemiecki III Rzeszy do czapki oficerskiej noszonej przez oficerów Luftwaffe.

    Szybki podgląd
  • Otwieracz do butelek Lord Vader Star Wars, kolor srebrny, rozmiar: 55 x 60 mm

    Otwieracz do butelek Lord Vader Star Wars, kolor srebrny, rozmiar: 55 x 60 mm

    19,00 

    Otwieracz do butelek w kształcie Lorda Vadera. Kolor srebrny błyszczący. Z tyłu napis Star Wars.

    Szybki podgląd
  • Order Niemiecki I klasy z wieńcem laurowym i mieczami (der Deutsche Orden mit Lorbeerkranz und Schwertern) - III Rzesza

    Order Niemiecki I klasy z wieńcem laurowym i mieczami (der Deutsche Orden mit Lorbeerkranz und Schwertern) – III Rzesza

    290,00 

    Niemiecki Order NSDAP. Od 1943 roku było to najwyższe odznaczenie narodowosocjalistycznej Rzeszy Niemieckiej. W Niemczech odznaka jest jednym z antykonstytucyjnych narzędzi propagandy. Jego produkcja, publiczne posiadanie lub dystrybucja są zabronione.

    Order, podarowany przez Adolfa Hitlera, został po raz pierwszy przyznany pośmiertnie Fritzowi Todtowi 12 lutego 1942 roku. Według Hitlera Order miał uhonorować „najwyższe zasługi […], które Niemiec może zdobyć dla swojego ludu”. Według Hitlera były to osiągnięcia, dla których w pewnych okolicznościach nie można w ogóle ogłosić awansu. Czyny 200 nosicieli Krzyża Rycerskiego nie przeważyły jednorazowego osiągnięcia Fritza Todta. Hitler planował nadanie orderowi charakteru rycerskiego, z kapitułą i z senatem, który miał mieć prawo przyjmowania i wykluczania kawalerów. Nie doszło do tego ze względu na wypadki wojenne i niewielką liczbę odznaczonych.

    Z powodu unikatowości tego odznaczenia nie jest pewne, czy zachował się jakikolwiek oryginał.

    Projekt godła Orderu pochodził od Benno von Aren’a, jedynym producentem była firma Wilhelm Deumer w Lüdenscheid.

    (źródło: Wikipedia)

    Szybki podgląd
  • Medal Honorowy za opiekę nad Ludnością Niemiecką 3 klasy - III Rzesza

    Medal Honorowy za opiekę nad Ludnością Niemiecką 3 klasy – III Rzesza

    50,00 

    Odznaka Opieki Społecznej (niem. Ehrenzeichen für deutsche Volkspflege) była niemiecką Nagrodą Cywilną ustanowioną przez Adolfa Hitlera 1 maja 1939 r. za zasługi w sektorze socjalnym. Odznaka została wydana w trzech klasach i została nagrodzona za szeroki wachlarz usług. Słowa wstępne tego dekretu brzmiały: Za usługi w zakresie opieki, zimowej opieki nad chorymi i rannymi w czasie pokoju i wojny, pogotowia ratunkowego, opieki nad narodowością i opieki nad Niemcami towarzysze krajowi za granicą, przekazuję „Honorową Odznakę za niemieckie dobro publiczne”. Nagroda zajęła miejsce Honorowej Odznaki Niemieckiego Czerwonego Krzyża. Dekret podpisali Hitler, Rudolf Hess, Wilhelm Frick, Franz Seldte, Joseph Goebbels, Joachim von Ribbentrop, Wilhelm Keitel i szef Kancelarii Prezydenta dr. Ottona Meissnera.

    Odznaczenie przyznawano hojnie zaprzyjaźnionym „obcokrajowcom” z którymi Rzesza chciała się zaprzyjaźnić. Takimi odbiorcami byli Mussolini, Olga Księżna Jugosławii i matka Egipskiego króla Farouka.

    (źródło: internet)

    Szybki podgląd

Wyświetlanie 517–528 z 630 wyników