Niemcy
Wyświetlanie 169–180 z 191 wyników
-
Odznaka za Walkę z Bandami, złota (Bandenkampfabzeichen) – III Rzesza
47,00 złOdznaka za Walkę z Bandami (niem. Bandenkampfabzeichen) – niemieckie odznaczenie ustanowione przez Adolfa Hitlera 29 stycznia 1944 (przepisy wykonawcze wydano 30 stycznia 1944), związane początkowo między innymi z walkami przeciwko partyzantom Narodowej Armii Wyzwolenia Jugosławii. Rozkazem z 31 lipca 1942 Reichsführer-SS Heinrich Himmler zakazał używania w oficjalnych dokumentach terminu „partyzant”, nakazując w zamian stosowanie określeń: „bandyta” i „bandy”. Używano ich odtąd w odniesieniu do wszystkich antyniemieckich ruchów partyzanckich i konspiracyjnych działających w okupowanej Europie.
Dla przykładu SS-Obergruppenführer Erich von dem Bach-Zelewski, któremu Himmler powierzył zadanie kierowanie akcjami antypartyzanckimi na tyłach frontu wschodniego, piastował stanowisko „pełnomocnika Reichsführera SS do zwalczania band” (Der Bevollmächtigte des Reichsführer SS für Bandenbekämpfung), a od czerwca 1943 „szefa formacji do walki z bandami” (Der Chef der Bandenbekämpfungsverbände).
„Odznakę za Walkę z Bandami” nadawano w trzech stopniach (brązowym, srebrnym i złotym) żołnierzom biorącym udział w walkach antypartyzanckich – przy czym żołnierzom wojsk lądowych Heer i Waffen-SS przysługiwała odznaka: brązowa (za 20 dni walk), srebrna (za 50 dni walk), złota (za 100 dni walk). Po II wojnie światowej, w 1957 w Niemczech Zachodnich zakazano używania orderu ze swastyką i czaszką, a w 1958 wprowadzono wersję bez swastyki i czaszki.
źródło: wikipedia
Szybki podgląd -
Odznaka za Walkę z Bandami, srebrna (Bandenkampfabzeichen) – III Rzesza
47,00 złOdznaka za Walkę z Bandami (niem. Bandenkampfabzeichen) – niemieckie odznaczenie ustanowione przez Adolfa Hitlera 29 stycznia 1944 (przepisy wykonawcze wydano 30 stycznia 1944), związane początkowo między innymi z walkami przeciwko partyzantom Narodowej Armii Wyzwolenia Jugosławii. Rozkazem z 31 lipca 1942 Reichsführer-SS Heinrich Himmler zakazał używania w oficjalnych dokumentach terminu „partyzant”, nakazując w zamian stosowanie określeń: „bandyta” i „bandy”. Używano ich odtąd w odniesieniu do wszystkich antyniemieckich ruchów partyzanckich i konspiracyjnych działających w okupowanej Europie.
Dla przykładu SS-Obergruppenführer Erich von dem Bach-Zelewski, któremu Himmler powierzył zadanie kierowanie akcjami antypartyzanckimi na tyłach frontu wschodniego, piastował stanowisko „pełnomocnika Reichsführera SS do zwalczania band” (Der Bevollmächtigte des Reichsführer SS für Bandenbekämpfung), a od czerwca 1943 „szefa formacji do walki z bandami” (Der Chef der Bandenbekämpfungsverbände).
„Odznakę za Walkę z Bandami” nadawano w trzech stopniach (brązowym, srebrnym i złotym) żołnierzom biorącym udział w walkach antypartyzanckich – przy czym żołnierzom wojsk lądowych Heer i Waffen-SS przysługiwała odznaka: brązowa (za 20 dni walk), srebrna (za 50 dni walk), złota (za 100 dni walk). Po II wojnie światowej, w 1957 w Niemczech Zachodnich zakazano używania orderu ze swastyką i czaszką, a w 1958 wprowadzono wersję bez swastyki i czaszki.
źródło: wikipedia
Szybki podgląd -
Zapinka medalowa srebrna do taśmy szer. 30 mm
3,00 złZapinka metalowa do taśmy medalowej o średnicy 30 mm zapinana na agrafkę z kontrzapięciem. Kolor srebrny.
Szybki podgląd -
Krzyż Żelazny II klasy 1870 dla walczących (Eisernes Kreuz 2.Klasse 1870 für Kämpfer)
40,00 złKrzyż Żelazny (niem. Eisernes Kreuz, EK) – pruskie, potem niemieckie odznaczenie wojskowe nadawane za męstwo na polu walki, a także za sukcesy dowódcze. Jego kształt zaczerpnięto z krzyża teutońskiego, będącego symbolem Krzyżaków – zmieniono tylko proporcję, aby krzyż wpisywał się w plan kwadratu lub pola i tak czarny krzyż łaciński z białą obwódką, od tego momentu stał się bardzo ważnym elementem w historii Królestwa Prus, Cesarstwa Niemieckiego i Niemiec ogółem.
Jest jednym z najstarszych niemieckich odznaczeń wojskowych. Został ustanowiony we Wrocławiu 10 marca 1813 roku, przez króla Prus Fryderyka III, na pamiątkę rozpoczęcia wojny wyzwoleńczej Prus spod panowania francuskiego. W 1797 r. Prusy zostały pokonane przez wojska napoleońskie i zostały zmuszone do sojuszu z Francją. Nieudana wyprawa Napoleona na Rosję w 1812 roku i tragiczny odwrót jego armii z Moskwy, stał się okazją do wystąpienia przeciwko Francji. Prusy znalazły się w obozie antyfrancuskim i szykowały się do wojny, celem której było zniszczenie Napoleona i odzyskanie niepodległości.
Nowe odznaczenie zostało zaprojektowane przez znanego architekta Friedricha Schinkle. Był to prosty poczerniany żelazny krzyż, z ciągłym srebrnym paskiem dookoła krawędzi. Materiały z których zostało wykonane odznaczenie oraz nazwa miała nawiązywać do popularnego wówczas określenia – „żelaznych czasów”.
Podczas wojny Żelaznym Krzyżem postanowiono zastąpić inne tradycyjne odznaczenia, jak: Order Orła Czerwonego czy Pour le Merite. W praktyce jednak był on nadawany obok innych odznaczeń i nie przejął ich znaczenia.
Żołnierze bardzo często nosili głównie samą wstążkę krzyża przewiązaną przez środkowy otwór do guzika w mundurze. Tradycja ta przetrwała do drugiej wojny światowej. W Prusach, podobnie jak w innych krajach, istniała długa tradycja przyznawania odznaczeń w kilku stopniach lub klasach. Uzależnione to było od stopnia wojskowego i pochodzenia dekorowanego.
Druga strona Żelaznego Krzyża była pusta, lecz to właśnie ta strona była noszona na wierzchu jako urzędowa przednia strona medalu. Sytuacja ta zmieniła się w 1838 roku, ponieważ posiadacze tego odznaczenia nosili go z nieurzędową stroną na wierzchu. Wobec powyższego zmieniono urzędową stronę na tę z symbolami jako awers a pusta stała się rewersem.
Żelazny Krzyż był nadawany również osobom nie walczącym, lecz wstążka orderowa różniła się od wersji kombatanckiej. Zamiast czarnego pasa otoczonego dwoma węższymi białymi – otrzymywali oni wstążkę z białym pasem po środku otoczonym dwoma węższymi czarnymi.
Po bitwie pod Waterloo, Krzyż Żelazny nie był nadawany aż do 1871 roku. 19 lipca 1870 został ponownie wprowadzony do galerii odznaczeń przez króla pruskiego Wilhelma I. Powodem, dla którego został reaktywowany, była wojna francusko – pruska w 1870 roku.
Żelazny Krzyż 1870 zostaje zmieniony, dla uczczenia zwycięstwa nad Francją. Oryginalny awers (po poprawce z 1838 roku), został zachowany lecz został rewersem (drugą stroną). Awers Krzyża Żelaznego 1870 posiadał w górnym ramieniu krzyża koronę, na środku królewski symbol W, a na dolnym ramieniu pojawiła się nowa data – 1870.
Podczas trwania działań wojennych nie wręczono żadnego Krzyża 1870, zrobiono to po zakończeniu wojny. Krzyże zostały wykonane po wojnie i dlatego też brak jest dokładnych danych odnoszących się do liczby nadań. Przyjmuje się szacunkową ilość nadań na 41 770 sztuk, w tym około 3 500 niekombatanckich.
(źródło: Wikipedia, https://www.dws-xip.com/reich/EK/EK.html)
Szybki podgląd -
Złoty Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej z Mieczami (Goldenes Ritterkreuz des Kriegsverdienstkreuzes mit Schwertern) – III Rzesza
80,00 złKrzyż Zasługi Wojennej ustanowiony został w dwóch stopniach przez Adolfa Hitlera 18 października 1939 roku, jako odznaczenie dla osób, których zasługi podczas wojny nie kwalifikowały się do odznaczenia Krzyżem Żelaznym. W rzeczywistości Krzyż Zasługi Wojennej był orderem przyznawanym za zasługi na tyłach frontu, w bazie i w armii rezerwowej lub w ojczyźnie, podczas gdy Krzyż Żelazny był zarezerwowany za zasługi w bezpośrednich działaniach bojowych. Krzyż Zasługi Wojennej wszystkich klas mógł być przyznany wszystkim stopniom Wehrmachtu i Waffen-SS, ale mogą być również przyznawane cywilom. 8 lipca 1944 r. Adolf Hitler podarował Krzyż Złotego Rycerstwa; jednak ta innowacja nie została opublikowana. W 1940 roku liczba stopni zwiększona została do czterech, a w 1944 ostatecznie do pięciu:
– Złoty Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej (Goldenes Ritterkreuz des Kriegsverdienstkreuzes, ustanowiony 8 czerwca 1944)
– Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej (Ritterkreuz des Kriegsverdienstkreuzes, ustanowiony 19 sierpnia 1940)
– Krzyż Zasługi Wojennej I klasy (Kriegsverdienstkreuz 1. Klasse, srebrny)
– Krzyż Zasługi Wojennej II klasy (Kriegsverdienstkreuz 2. Klasse, brązowy)
– Medal Zasługi Wojennej (Kriegsverdienstmedaille, ustanowiony 19 sierpnia 1940)Krzyż (z wyjątkiem Medalu Zasługi Wojennej) nadawano w dwóch wersjach. Krzyż Zasługi Wojennej z Mieczami (Kriegsverdienstkreuz mit Schwertern) przyznawano za szczególne zasługi dokonane w służbie pod ogniem nieprzyjaciela lub zasługi w militarnym prowadzeniu wojny. Krzyż w wersji bez mieczy (Kriegsverdienstkreuz ohne Schwerter) przyznawany był natomiast za szczególne zasługi w wykonywaniu zadań wojennych nie przebiegających pod ogniem nieprzyjaciela.
Medalem Zasługi Wojennej odznaczani byli najczęściej pracownicy fabryk przemysłowych wykonujący więcej sprzętu oraz wyposażenia niż zakładała norma, a także rolnicy, których plony były szczególnie wysokie, aczkolwiek uprawnieni byli do jego otrzymania także żołnierze.
Krzyż II klasy oraz medal noszone był na wstędze w barwach flagi niemieckiej II i III Rzeszy (czarno-biało-czerwonej) na lewej piersi lub na drugiej dziurce guzika kurtki mundurowej. Krzyże rycerskie noszone były na wstędze na szyi, natomiast krzyż I klasy noszony był bez wstęgi na lewej piersi.
Ustanowiony w 1944 roku Złoty Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej przyznany został tylko dwukrotnie – w dniu 20 kwietnia 1945 wersję bez mieczy otrzymali Franz Hahne z firmy Alkett (który był także pierwszym kawalerem Krzyża Rycerskiego Krzyża Zasługi Wojennej) i Karl Otto Saur z Ministerstwa Uzbrojenia.
Jednym z najsłynniejszych kawalerów Krzyża Zasługi Wojennej był William Joyce, członek i jeden z założycieli Brytyjskiej Unii Faszystów.
W 1957 roku odznaczenie uległo denazyfikacji. Zezwolono na jego noszenie weteranom wojennym pod warunkiem usunięcia z niego swastyki. W obecnej kolejności odznaczeń niemieckich znajduje się na siódmym miejscu, poniżej Krzyża Honorowego za I Wojnę Światową, a powyżej pozostałych odznaczeń za II wojnę światową (z wyjątkiem Krzyża Żelaznego 1939, który jest czwarty w starszeństwie niemieckich odznaczeń).
(źródło: Wikipedia)
Szybki podgląd -
Złoty Orzeł Kriegsmarine do czapki lub furażerki marynarskiej – III Rzesza
40,00 złZłoty Orzeł Niemiecki III Rzeszy do czapki lub furażerki marynarza Kriegsmarine. Warto dodać, że orzeł został pokryty ręcznie złotą farbą z drobinkami złota, dokładnie taką jaka była używana w tamtych czasach. Farba ma specyficzny odcień pełnego, bogatego złota.
Szybki podgląd -
Wieniec z kokardą do czapki oficerskiej Kriegsmarine lub Wehrmacht (złoty) – III Rzesza
60,00 złNiemieckie odznaczenie na czapkę oficera lub generała Wehmachtu lub Kriegsmarine. Kokarda została pokryta ręcznie złotą farbą z drobinkami złota, dokładnie taką jaka była używana w tamtych czasach. Farba ma specyficzny odcień pełnego, bogatego złota.
Szybki podgląd -
Srebrny Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej z Mieczami (Silbernes Ritterkreuz des Kriegsverdienstkreuzes mit Schwertern) – III Rzesza
80,00 złKrzyż Zasługi Wojennej ustanowiony został w dwóch stopniach przez Adolfa Hitlera 18 października 1939 roku, jako odznaczenie dla osób, których zasługi podczas wojny nie kwalifikowały się do odznaczenia Krzyżem Żelaznym. W rzeczywistości Krzyż Zasługi Wojennej był orderem przyznawanym za zasługi na tyłach frontu, w bazie i w armii rezerwowej lub w ojczyźnie, podczas gdy Krzyż Żelazny był zarezerwowany za zasługi w bezpośrednich działaniach bojowych. Krzyż Zasługi Wojennej wszystkich klas mógł być przyznany wszystkim stopniom Wehrmachtu i Waffen-SS, ale mogą być również przyznawane cywilom. 8 lipca 1944 r. Adolf Hitler podarował Krzyż Złotego Rycerstwa; jednak ta innowacja nie została opublikowana. W 1940 roku liczba stopni zwiększona została do czterech, a w 1944 ostatecznie do pięciu:
– Złoty Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej (Goldenes Ritterkreuz des Kriegsverdienstkreuzes, ustanowiony 8 czerwca 1944)
– Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej (Ritterkreuz des Kriegsverdienstkreuzes, ustanowiony 19 sierpnia 1940), srebrny
– Krzyż Zasługi Wojennej I klasy (Kriegsverdienstkreuz 1. Klasse, srebrny)
– Krzyż Zasługi Wojennej II klasy (Kriegsverdienstkreuz 2. Klasse, brązowy)
– Medal Zasługi Wojennej (Kriegsverdienstmedaille, ustanowiony 19 sierpnia 1940)Krzyż (z wyjątkiem Medalu Zasługi Wojennej) nadawano w dwóch wersjach. Krzyż Zasługi Wojennej z Mieczami (Kriegsverdienstkreuz mit Schwertern) przyznawano za szczególne zasługi dokonane w służbie pod ogniem nieprzyjaciela lub zasługi w militarnym prowadzeniu wojny. Krzyż w wersji bez mieczy (Kriegsverdienstkreuz ohne Schwerter) przyznawany był natomiast za szczególne zasługi w wykonywaniu zadań wojennych nie przebiegających pod ogniem nieprzyjaciela.
Medalem Zasługi Wojennej odznaczani byli najczęściej pracownicy fabryk przemysłowych wykonujący więcej sprzętu oraz wyposażenia niż zakładała norma, a także rolnicy, których plony były szczególnie wysokie, aczkolwiek uprawnieni byli do jego otrzymania także żołnierze.
Krzyż II klasy oraz medal noszone był na wstędze w barwach flagi niemieckiej II i III Rzeszy (czarno-biało-czerwonej) na lewej piersi lub na drugiej dziurce guzika kurtki mundurowej. Krzyże rycerskie noszone były na wstędze na szyi, natomiast krzyż I klasy noszony był bez wstęgi na lewej piersi.
Ustanowiony w 1944 roku Złoty Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej przyznany został tylko dwukrotnie – w dniu 20 kwietnia 1945 wersję bez mieczy otrzymali Franz Hahne z firmy Alkett (który był także pierwszym kawalerem Krzyża Rycerskiego Krzyża Zasługi Wojennej) i Karl Otto Saur z Ministerstwa Uzbrojenia.
Jednym z najsłynniejszych kawalerów Krzyża Zasługi Wojennej był William Joyce, członek i jeden z założycieli Brytyjskiej Unii Faszystów.
W 1957 roku odznaczenie uległo denazyfikacji. Zezwolono na jego noszenie weteranom wojennym pod warunkiem usunięcia z niego swastyki. W obecnej kolejności odznaczeń niemieckich znajduje się na siódmym miejscu, poniżej Krzyża Honorowego za I Wojnę Światową, a powyżej pozostałych odznaczeń za II wojnę światową (z wyjątkiem Krzyża Żelaznego 1939, który jest czwarty w starszeństwie niemieckich odznaczeń).
(źródło: Wikipedia)
Szybki podgląd -
Srebrny Orzeł Kriegsmarine do czapki lub furażerki marynarskiej – III Rzesza
35,00 złOrzeł Niemiecki III Rzeszy do czapki lub furażerki marynarza Kriegsmarine w kolorze srebrnym.
Szybki podgląd -
Odznaka Pilota Luftwaffe (Flugzeugführerabzeichen) – III Rzesza (Defekt)
35,00 złUWAGA! Odznaka ma uszkodzenie na skrzydle w postaci dziurki około 3 mm, no ale może ktoś tego ptaka przygarnie 🙂 Wszystko widać na zdjęciach.
Odznaka Pilota Luftwaffe to odznaka pilota sił powietrznych niemieckiego Wehrmachtu, podarowana 14 marca 1935 r. przez naczelnego dowódcę sił powietrznych Hermanna Göringa.
Odznakę można było przyznać po pomyślnym ukończeniu szkoły pilotażu i uzbrojenia. Została przyznana wszystkim pilotom jako potwierdzenie wyszkolenia i dlatego nie jest nagrodą za osiągnięcia wojskowe. Odznaka Pilota miała być obrazem nieposkromionej agresji, dzikości i przewagi III Rzeszy nad nieprzyjacielem.
Mogła być również przyznana osobom, które przed wydaniem dekretu zostały wyszkolone na pilotów, jeśli służyły jako piloci w Luftwaffe, a także członkom austriackich sił powietrznych, którzy zostali przejęci przez niemieckie siły powietrzne po aneksji Austrii w 1938 r.
Tak jak większość przedmiotów z okresu III Rzeszy, odznakę pilota produkowano z materiałów różnej jakości. Aluminium, nikiel, pozłacany lub posrebrzany tombak i inne stopy oraz lakierowany cynk. Wszystkie te surowce używane były do produkcji odznaki pilota. W okresie przedwojennym i na początku wojny produkowano wersje z wysokiej jakości surowców niklu,aluminium lub tombaku. Stopniowo jakość surowców coraz bardziej się obniżała i pod koniec wojny bazować jedynie na różnych odmianach cynku. Pod koniec lat 30-tych zaniechano produkcji odznak z aluminium mimo, iż cechowała je wyjątkowa dbałość o szczegóły i precyzja wykonania – bardzo szybko ulegały uszkodzeniom.
Wszystkie wersje odznaki pilota to wersje dwu-częściowe i dwu-nitowe. Kształt i rozmiar nitów różnił się w zależności od producenta i jakości wykonania. O wysokiej jakości wykonania świadczyły małe umieszczone z pedantyczną symetrią nity.Tańsze wersje używały większych często rozpłaszczonych na końcu nitów.
Zapięcie „na agrafkę” występuje we wszystkich oryginalnych odznakach pilota. Wersje lepsze jakościowo cechował beczułkowaty zawias i haczyk uformowany z twardego niełamliwego pręcika.
Niezależnie od jakości wykonania w odznace pilota orzeł był zawsze oksydowany na kolor ciemno-czarny zaś wieniec wykańczano w kolorze srebrnym. Orzeł jest czerniony chemicznie a wieniec chemicznie wykończony na kolor matowo-srebrny przez kolekcjonerów zwany „frosting” czyli zmrożony, oszroniony.
Odznakę noszono na górnej lewej kieszeni munduru poniżej Krzyża Żelaznego 1 Klasy.
Szybki podgląd -
Złoty Krzyż Zasługi Wojskowej III klasy z mieczami (1866 (1891) – 1918)) – Królestwo Bawarii
70,00 złOrder ten został ufundowany przez króla Ludwika II za odważne czyny wojenne, które nie wystarczyły, aby otrzymać Order Maksa Józefa, ale mimo to powinny być honorowane.
Odznaczenie początkowo składało się z 5 klas: Krzyża Wielkiego, Komandora, Kawalera I Klasy, Kawalera II Klasy i Posiadacza Krzyża Zasługi Wojskowej.
26 lutego 1900 roku do Orderu dodano Krzyż Oficerski. Zajął on pozycję pomiędzy Rycerzem I klasy a dowódcą. W 1905 roku książę regent Luitpold zreorganizował zakon. Nowe klasy to teraz: Krzyż Wielki, I klasa z Gwiazdą, II klasa z Gwiazdą, II klasa, III klasa, IV klasa z koroną i IV klasa.
Krzyż Zasługi Wojskowej dzielił się na I i II klasę. W 1913 roku Krzyż Zasługi Wojskowej został ponownie przeprojektowany. Order Zasługi Wojskowej III klasy nadawany był od 1914 roku z koroną i bez. Od 1916 roku wszystkie klasy oprócz czwartej wykonywane są z pozłacanego srebra. Na krzyżach wykonanych ze srebra pozłacanego granica dolnego ramienia krzyża jest szersza.
Źródło: Internet
Szybki podgląd -
Krzyż Zasługi Wojskowej IV klasy z koroną i mieczami (1905-1918) (wersja stare srebro) – Królestwo Bawarii
70,00 złOrder Zasługi Wojskowej (niem. Militär-Verdienstorden) odznaczenie wojskowe Królestwa Bawarii, nadawane w latach 1866–1918, ufundowane 19 lipca 1866 przez króla Ludwika II Wittelsbacha, nadawany oficerom armii bawarskiej oraz armii innych państw, a także osobom cywilnym, za zasługi wojskowe w czasie pokoju i wojny, jak również za czyny waleczności na polu bitwy, niekwalifikujące się do odznaczenia Orderem Wojskowym Maksymiliana Józefa.
Odznaczenie początkowo składało się z 5 klas:
Krzyż Wielki (Großkreuz)
Wielki Komandor (Großkomtur)
Komandor (Komtur)
Kawaler I kl. (Ritter I. Klasse)
Kawaler II kl. (Ritter II. Klasse)oraz Krzyż Zasługi (Verdienstkreuz), przeznaczony dla podoficerów.
Poszczególne klasy orderu i stopnie Krzyża Zasługi mogły być nadawane z koroną, a za zasługi wojenne – z mieczami.
Książę Luitpold podarował Krzyż Oficerski jako nagrodę 26 lutego 1900 roku. W 1905 roku zmieniono nazwy pozostałych klas.
Krzyż Wielki I kl., II kl., 2. kl. z gwiazdą, 3. i 4. kl. Wszystkie klasy mogły zostać także nagrodzone koroną. W 1913 roku nastąpiła kolejna rozbudowa o trzy klasy.Od 1916 roku wszystkie klasy oprócz czwartej wykonywane są z pozłacanego srebra. Znanymi producentami byli Jacob Leser, Straubing, Gebr. Hemmerle i Weiss & Cie. z Monachium.
Szybki podgląd
Wyświetlanie 169–180 z 191 wyników
