Niemcy
Wyświetlanie 133–144 z 191 wyników
-
Złoty Orzeł Niemiecki do czapki oficerskiej, oficera Luftwaffe – III Rzesza
50,00 złOrzeł Niemiecki III Rzeszy do czapki oficerskiej noszonej przez oficerów Luftwaffe.
Szybki podgląd -
Order Niemiecki II klasy, Złoty Krzyż Order Szyi (der Deutsche Orden Halsorden) – III Rzesza
260,00 złNiemiecki Order NSDAP. Od 1943 roku było to najwyższe odznaczenie narodowosocjalistycznej Rzeszy Niemieckiej. W Niemczech odznaka jest jednym z antykonstytucyjnych narzędzi propagandy. Jego produkcja, publiczne posiadanie lub dystrybucja są zabronione.
Order, podarowany przez Adolfa Hitlera, został po raz pierwszy przyznany pośmiertnie Fritzowi Todtowi 12 lutego 1942 roku. Według Hitlera Order miał uhonorować „najwyższe zasługi […], które Niemiec może zdobyć dla swojego ludu”. Według Hitlera były to osiągnięcia, dla których w pewnych okolicznościach nie można w ogóle ogłosić awansu. Czyny 200 nosicieli Krzyża Rycerskiego nie przeważyły jednorazowego osiągnięcia Fritza Todta. Hitler planował nadanie orderowi charakteru rycerskiego, z kapitułą i z senatem, który miał mieć prawo przyjmowania i wykluczania kawalerów. Nie doszło do tego ze względu na wypadki wojenne i niewielką liczbę odznaczonych.
Z powodu unikatowości tego odznaczenia nie jest pewne, czy zachował się jakikolwiek oryginał.
Projekt godła Orderu pochodził od Benno von Aren’a, jedynym producentem była firma Wilhelm Deumer w Lüdenscheid.
(źródło: Wikipedia)
Szybki podgląd -
Medal Honorowy za opiekę nad Ludnością Niemiecką 3 klasy 1939 – III Rzesza
50,00 złOdznaka Opieki Społecznej (niem. Ehrenzeichen für deutsche Volkspflege) była niemiecką Nagrodą Cywilną ustanowioną przez Adolfa Hitlera 1 maja 1939 r. za zasługi w sektorze socjalnym. Odznaka została wydana w trzech klasach i została nagrodzona za szeroki wachlarz usług. Słowa wstępne tego dekretu brzmiały: Za usługi w zakresie opieki, zimowej opieki nad chorymi i rannymi w czasie pokoju i wojny, pogotowia ratunkowego, opieki nad narodowością i opieki nad Niemcami towarzysze krajowi za granicą, przekazuję „Honorową Odznakę za niemieckie dobro publiczne”. Nagroda zajęła miejsce Honorowej Odznaki Niemieckiego Czerwonego Krzyża. Dekret podpisali Hitler, Rudolf Hess, Wilhelm Frick, Franz Seldte, Joseph Goebbels, Joachim von Ribbentrop, Wilhelm Keitel i szef Kancelarii Prezydenta dr. Ottona Meissnera.
Odznaczenie przyznawano hojnie zaprzyjaźnionym „obcokrajowcom” z którymi Rzesza chciała się zaprzyjaźnić. Takimi odbiorcami byli Mussolini, Olga Księżna Jugosławii i matka Egipskiego króla Farouka.
(źródło: internet)
Szybki podgląd -
Krzyż Matki Srebrny (Mutterkreuz in Silber), III Rzesza
40,00 złKrzyż Honorowy Niemieckiej Matki (niem. Ehrenkreuz der Deutschen Mutter), nazwa skrócona Krzyż Matki (Mutterkreuz) został ustanowiony 16 grudnia 1938 r. jako odznaczenie w formie orderu przez NSDAP . Miał on pełnić dla matek podobną funkcję jak Krzyż Żelazny dla żołnierzy, wspólnocie narodowej symbolizując Matkę wielodzietną uhonorowaną za swoje „życie i zdrowie”, zaangażowanie w poród i wychowanie dziecka. Adolf Hitler, w imieniu którego przyznano zaszczyt, opisał macierzyństwo jako „pole bitwy” kobiet. Tylko kilka matek odmówiło nagrody.
Podobnie jak w przypadku zakonu wojskowego, istniały różne stopnie Krzyża Matki. Wartość została podzielona według liczby dzieci: matki z czwórką lub więcej dzieci otrzymały brązowy krzyż matki, dzieci z sześcioma i więcej dziećmi otrzymały srebrny, a ośmiorga i więcej dzieci otrzymało złoty krzyż matki. Składał się z wisiorka w kształcie krzyża ze swastyką pośrodku, otoczonego napisem „Matka Niemka”. Matki miały nosić nagrodę na niebiesko-białej wstążce na szyi lub jako miniaturowy krzyżyk na klapach podczas uroczystych okazji. Aby zachować dostojny charakter zaszczytu, niedopuszczalne było noszenie krzyża matki w życiu codziennym oraz w odzieży roboczej.
Odznaczenie, wzorowane na krzyżu teutońskim (krzyżackim).
Nadawano je w ramach tzw. „Wojny urodzeń” (Geburtenkrieg). Otrzymać go mogły tylko określone kobiety (spełniające m.in. kryteria rasowe). Z góry wykluczone były matki „aspołeczne”, jak również „rasowo” lub „umysłowo małowartościowe”.
Każda posiadaczka Krzyża Matki miała prawo do publicznego pozdrowienia (tzw. salutu rzymskiego) od członków Hitlerjugend, preferencyjnego traktowania w urzędach i pierwszeństwa przy zajmowaniu miejsc w transporcie publicznym.
Z drugiej strony, ludność prześmiewczo nazywała to odznaczenie „orderem króliczym”.Łącznie przyznano ponad 5,5 mln krzyży.
(źródło: Wikipedia)
Szybki podgląd -
Order Pour le Mérite (Za zasługę) na wstędze (wersja płaska) – Cesarstwo Niemieckie i III Rzesza
65,00 złPour le Mérite (fr. „Za Zasługę”) – najwyższy pruski order wojskowy do 1918 roku oraz wysokie odznaczenie cywilne do chwili obecnej.
Order Pour le Mérite został ustanowiony przez króla pruskiego Fryderyka II w 1740 r. i nadano go zarówno jako odznaczenie wojskowe jak i cywilne. Król Fryderyk chciał autentycznego, powszechnie uznawanego porządku zasług, aby zapewnić poczucie państwa i ekspansywny program polityczny.
Rozkaz został wprowadzony nieoficjalnie, bez dokumentacji. Ernst Philippe Collivaux otrzymał zlecenie na produkcję wczesnych krzyży, które były oparte na Order de la Générosité. Jednak korona królewska znajdowała się u góry krzyża. Pierwszym laureatem nagrody w czerwcu 1740 r. był adiutant generalny króla, pułkownik Hans Christof Friedrich von Hacke. Nagrody Pour le Mérite zostały ogłoszone po raz pierwszy podczas kampanii holenderskiej w berlińskiej gazecie w 1787 r.
Order został nazwany po francusku, ponieważ w tym czasie francuski był wiodącym językiem międzynarodowym i najmodniejszym na dworze Fryderyka.
Po utworzeniu federalnie zorganizowanego Cesarstwa Niemieckiego odznaczenia pruskie zasadniczo przybrały status odznaczeń cesarskich, mimo że nadal przyznawano odznaczenia wielu innych państw niemieckich. W 1794 r. odznaczono 694 rycerzy. W styczniu 1810 r. król Fryderyk Wilhelm III zadeklarował, że odznaczenie może być przyznane tylko za czynną służbę wojskową. Przed tą datą został przyznany zarówno za cele wojskowe, jak i polityczne. W marcu 1813 r. jako dodatkowe wyróżnienie dodano złote liście dębu, co wskazywało na nadzwyczajne zasługi w walce. Ten zaszczyt był zwykle zarezerwowany dla wysokich rangą urzędników. Do pierwszej wojny światowej liście dębu wskazywały, że dana osoba otrzymała drugą lub wyższą nagrodę Pour le Mérite. Jednak odznaczani byli zazwyczaj wysocy rangą oficerowie. Do 1817 r. nie wolno było już nosić obu odznaczeń jednocześnie. W 1832 r. zdecydowano, że złote litery inskrypcji nie będą już złote, lecz będą inkrustowane metalem. Jednak pierwsze zmiany czcionki z kursywy na antykwę można zobaczyć około 1777/1778 przez złotnika Daniela Baudessona. W 1844 r. do krzyży zakonników, którzy byli członkami od co najmniej 50 lat, można było dodać koronę wieńczącą. W 1842 r. król Fryderyk Wilhelm IV ustanowił odrębną klasę cywilną, Pour le Mérite ds. Nauki i Sztuki. Nagroda obejmowała trzy sekcje: przyrodniczą, humanistyczną i plastyczną.
W 1866 r. król Prus Wilhelm I (Wilhelm Friedrich Ludwig) dodał Wielki Krzyż z Gwiazdą Wielkiego Krzyża jako stopień orderowy. Wielki Krzyż został przyznany tylko pięciu laureatom, królowi pruskiemu Wilhelmowi I, księciu koronnemu Fryderykowi Wilhelmowi i księciu Fryderykowi Karolowi pruskiemu, carowi Rosji Aleksandrowi II oraz feldmarszałkowi Helmuthowi von Moltke. W 1873 r. wprowadzono liście dębu do Wielkiego Krzyża.
Nagroda zyskała międzynarodową sławę w czasie I wojny światowej, a jej najsłynniejszymi odbiorcami byli piloci niemieckiego lotnictwa wojskowego. Na początku 1917 r. pilot musiał zniszczyć 17 samolotów wroga, a pod koniec wojny liczba ta wzrosła do 30. Jednym z najsłynniejszych laureatów nagrody był lotny as Manfred von Richthofen, zwany Czerwonym Baronem.
W 1918 roku, po zakończeniu I wojny światowej, zakończył się państwowy mecenat zakonu. Zniesiono klasę wojskową zakonu; jednak stan cywilny pozostał, a członkowie przywrócili zakon jako odrębną organizację, z nowymi zasadami i nową procedurą nominacji. Wielki Krzyż przyznawany był pięciokrotnie, jak wspomniano powyżej. Jest znacznie większy niż krzyż, ma wymiary 60-67 mm i ma duży centralny medalion z portretem Fryderyka Wielkiego po lewej stronie.
Krzyż Wielki z Liśćmi Dębu został dwukrotnie odznaczony: następcą tronu pruskiego Fryderyka Wilhelma i księcia pruskiego Fryderyka Karola. Krzyż i Gwiazda zostały wykonane przez nadwornego złotnika Johanna Georga Hossauera, a wyprodukowane przez Sy & Wagner.
Po przejęciu władzy przez nazistów, Pour le Mérite zaczął być ponownie nadawany jako cywilne odznaczenie państwowe. Do śmierci w 1934 nadawał go Paul von Hindenburg, następnie Adolf Hitler. Pod kierownictwem Hermanna Göringa, który posiadał ten order, Gestapo dokonało przeglądu poprzednio odznaczonych pod kątem ich „poprawności” i czystości rasowej, w efekcie czego odebrano odznaczenie m.in. Käthe Kollwitz.
Po II wojnie światowej ponownie powstał ruch na rzecz przywrócenia tego orderu i w 1952 Prezydent Niemiec Theodor Heuss przywrócił order Pour le Mérite jako nadawany przez niezależną organizację pod patronatem Prezydenta Niemiec. Jest to obecnie odznaczenie prestiżowe, lecz pozbawione oficjalnego statusu odznaczenia państwowego, który ma np. Order Zasługi Republiki Federalnej Niemiec. Ilość członków jest ograniczona do 40 osób. Z Polaków otrzymali go: Witold Lutosławski (1993), Andrzej Szczypiorski (1995), Magdalena Abakanowicz (1999) i Bronisław Geremek (2002).
(źródło: Wikipedia i internet)
Szybki podgląd -
Tarcza naramienna Demiańsk 1942 (Demjanschild) – III Rzesza
45,00 złTarcza Demjańska została podarowana dekretem Adolfa Hitlera z 25 kwietnia 1943 roku. Był to pamiątkowy symbol bojowników, którzy przez kilka miesięcy bronili zamkniętego pola bitwy wokół Djemańska. Nadano go wszystkim członkom Wehrmachtu i podległym mu oddziałom, którzy brali udział w obronie. Walka trwała od 8 lutego 1942 do 21 kwietnia 1942. Odbiorcami byli żołnierze, którzy służyli nieprzerwanie co najmniej 60 dni, członkowie Luftwaffe w ponad 50 lotach oraz żołnierze, którzy odnieśli rany lub odmrożenia, którym przyznano odznakę rannego. Termin składania wniosków upłynął 31 grudnia 1943 r. Na wystawionych aktach własności widniał podpis generała piechoty hrabiego Brockdorffa-Ahlefeldta, obrońcy Demjańska. Ponieważ zmarł 9 maja 1943 r., podpis został przesłany faksem.
Do odznaki włączono następujące jednostki: 12., 32., 123. Dywizja Piechoty 2. Korpusu Armii, podległe jej Dywizje Piechoty 30 i 290 oraz 3. Dywizja Pancerna SS Totenkopf. Na tej podstawie przyjmuje się, że liczba nagród, łącznie z nagrodami pośmiertnymi, wynosi około 96 000.Tarczę noszono na lewym górnym ramieniu munduru. Tarcze wykonywano z żelaza, metalu wojennego i metali nieżelaznych. Ze względu na dużą liczbę producentów możliwe są różnice w tłoczeniu i kolorystyce. Kopie posrebrzane nie są egzemplarzami oficjalnie nagradzanymi. Były wykonywane również wersje na szpilce do cywilnego garnituru.
Szybki podgląd -
Szpanga U-Boot Kriegsmarine (U-Boot Frontspange) – III Rzesza
50,00 złSzpanga U-Boot została podarowana 15 maja 1944 roku przez Naczelnego Wodza Marynarki Wojennej Karla Dönitza. 24 listopada 1944 r. odznaka w kolorze srebrnym została przekazana jako najwyższy poziom. Utworzona z pomniejszonej wersji Odznaki Wojennej U-Boota. Był to hołd dla ciągłej ciężkiej pracy załóg U-Bootów przeciwko wrogiej wojnie i statkom handlowym. Ponadto wyeliminowano niesprawiedliwość wobec innych gałęzi zbrojeń, które od dawna posiadały szangii. Szybko wyłoniły się załogi okrętów podwodnych, które przekraczały wymagania dla zwykłej odznaki bojowej okrętu podwodnego.
Dokładny regulamin przyznawania nagród nie jest do dziś znany. Dönitz zastrzegł sobie prawo do zmiany tego w zależności od sytuacji. Warunkiem przyznania odznaczenia było, oprócz nienagannego przywództwa, pomyślny udział w patrolach czy szczególne zasługi w walce. Jednak praktyka przyznawania nagród była oparta na dniach spędzonych na morzu lub zakończonych patrolach. Szpangii nie musiały być zwracane i były również nadawane pośmiertnie i przekazywane pogrążonym w żałobie.
Źródło: J. Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., t. IV, 2001.
Szybki podgląd -
Specjalny złoto-srebrny Krzyż Zasługi za 50 lat wiernej służby publicznej (Treuedienst-Ehrenzeichen für 50 Jahre 1938) – III Rzesza (#20)
65,00 złTa odznaka honorowa została podarowana przez kanclerza Rzeszy Adolfa Hitlera 30 stycznia 1938 roku z okazji 5 rocznicy przejęcia władzy przez narodowych socjalistów. Nagroda składała się z 2 poziomów i poziomu specjalnego:
- I stopień nadawany był urzędnikom państwowym, urzędnikom, kolejarzom i robotnikom po 40 latach wiernej służby w służbie publicznej i był pozłacanym krzyżem.
- II stopień został nadany po 25 latach służby publicznej i był Krzyżem Srebrnym.
- Specjalny poziom został przyznany robotnikom i pracownikom sektora prywatnego za 50 lat wiernej służby i był również srebrnym krzyżem, ale dębowy wieniec między ramionami krzyża jest złocony, a na górnej części znajduje się pozłacana liczba – 50 ramię krzyża.
Na odwrocie napis: – Za wierną pracę (Für treue Arbeit). Oprócz bezpośredniego okresu służby wzięto pod uwagę okresy w Służbie Pracy Rzeszy, studia, służbę i szkolenie wojskowe, uwięzienie bez własnej winy i inne okresy kandydowania itp. Kiedy przyznano wyższy poziom, drugi poziom musiał zostać odrzucony, ale pozostał przy uhonorowanym. 12 sierpnia 1944 r. ponownie rozszerzono Medal Za Lojalność. Złoty liść dębu z numerem 50 na wstędze był ofiarowany na 50 lat. Projekt pochodzi od prof. Richarda Kleina z Monachium. Znanymi producentami byli: W. Deumer, Lüdenscheid, Deschler & Sohn, Monachium, Steinhauer & Lück, Lüdenscheid oraz Wächtler & Lange, Mittweida.
Źródło: J. Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., tom IV, 2001.
Szybki podgląd -
Złoty Królewski Order Krzyża Koronnego II klasy z Mieczami 1869-1916 – Cesarstwo Niemieckie
65,00 złOrder Koronny (3 model, wydanie 2) (niem. Königlicher Kronen-Orden Kreuz 2.Klasse mit Schwertern 1869-1916) został nadany przez króla Wilhelma I 18 października 1861 roku na pamiątkę koronacji. Królewski Order Korony początkowo składał się z 4 klas.
Krzyże od pierwszej do trzeciej klasy miały ramiona krzyża emaliowane na biało, czwarta klasa nie miała krzyży emaliowanych. Klasy I i II zostały odznaczone krzyżem oraz gwiazdą na piersi. W trakcie przyznawania korona w środkowym medalionie miała różne kształty, które informują o okresie przyznawania. Zgodnie z najnowszymi ustaleniami można teraz przypisać 4 modele i okresy produkcji:
– Pierwszy okres przyznawania od 1861 r. do mniej więcej końca 1862 r. ukazywał koronę bardzo wysoką i nieco podobną do korony austriackiej, tak zwaną czapkę biskupią.
– Drugi okres nadawania lub model II z lat 1863-1868 posiadał okrągłą, małą koronę. W 1869 mała korona została zastąpiona dużą koroną.
– Trzecia forma ze złotymi medalionami była przyznawana od 1869 do 1916 roku.– Od 1917 do 1918 roku krzyże i medaliony były pozłacane srebrem i można je zaliczyć do czwartego modelu.
W trakcie ceremonii dokonano wielu dodatków do Orderu Korony. I tak od 1864 r. wszystkim klasom przyznawano także miecze za służbę wojenną. Obchodzącym rocznice otrzymali okrągłe tablice rocznicowe na pierścieniu zespołu. Znane są również nagrody z brylantami. Specjalne formy to krzyże z czerwonym krzyżem lub krzyżem św. Jana na wierzchu. Posiadacze Orderu Czerwonego Orła mogli również otrzymać Bandeau Orderu Czerwonego Orła. Miecze można było przymocować jako miecze do pierścienia na ramieniu krzyża, jako miecze przez środek i ponownie nagradzać przed wrogiem obydwoma mieczami.
Szybki podgląd -
Medal kampanii włosko-niemieckiej w Afryce 1943 (Italienisch-deutsche Feldzugsmedaille für Afrika 1943) – III Rzesza
55,00 złMedal ten został podarowany przez Duce Benito Mussoliniego podczas kampanii afrykańskiej jako nagroda Królestwa Włoch. Deklarację medalu podpisał jednak dopiero 7 stycznia 1943 r. dowódca VII Korpusu Armii Giovanni Magli na Korsyce. Medal ten był również przyznawany alianckim żołnierzom niemieckim. Jedak wypowiedzenie przez Włochy wojny Niemcom 13 października 1943 r. zakazało dalszego noszenia.
Medal zaprojektował Roberto de Marchi. Medale zostały wykonane we Włoszech w 2 wariantach, brązowym i srebrnym. Nie ma pewności co do znaczenia, ponieważ była to nagroda 1-klasowa. Najwięcej srebrnych medali jest w spuściźnie Luftwaffe. Pomimo krótkiego czasu trwania nagrody, istniało wiele różnych ich form i wykonawców. Medale były wykonane z metali nieżelaznych i metali wojennych, które następnie posrebrzano lub brązowiono. Są medale z wytwórcą i bez producenta na prawym lub lewym brzegu. Kształt wież może być również różny. Najbardziej znanym producentem była firma M. Lorioli & Sons w Mediolanie.
Szybki podgląd -
Czarny medal IV stopnia za 4-letnią wierną służbę w SS (SS-Dienstauszeichnung 4. Stufe für 4 Jahre) – III Rzesza
55,00 złOdznaczenia za zasługi dla SS wręczono pierwszy raz 30 stycznia 1938 r., w 5. rocznicę przejęcia władzy przez narodowych socjalistów, kanclerza Adolfa Hitlera. Do nagrody wyznaczone były wszystkie stowarzyszenia oddziałów dyspozycyjnych SS, stowarzyszenia Totenkopf i szkoły SS Junker. W dniu 21 października 1938 r. w drodze rozporządzenia określono wygląd odznaczenia za zasługi.
Nagroda składała się z 4 poziomów.
I stopień przyznawano po 25 latach służby,
II stopień po 12,
III stopień po 8,
IV stopień po 4 latach lojalnej służby.I i II etap to krzyże w kształcie swastyki o wymiarach 37 x 37 mm, złocone lub posrebrzane. Poziomy 3 i 4 są w formie medalowej. Na wstążkach 1. i 2. poziomu znajdują się 2 Runy Zwycięstwa wyhaftowane w odpowiednim kolorze złotym lub srebrnym.
Jak wszystkie odznaczenia służbowe w latach 1933-1945, odznaczenie SS noszono na wstędze chabrowej na lewej piersi lub na belce medalowej, przy czym wstęga II i I stopnia przedstawiała tkane runy w wskazanym kolorze (srebrny lub złoty). Gdy przyznawano wyższą nagrodę za zasługi, niższa miała być odrzucana, ale pozostawała własnością osoby, której ją powierzono.
Do 1945 roku nie wprowadzono żadnych dalszych zmian. Dokładnych numerów nagród nie można już określić, ponieważ była to nagroda masowa. Jednak największą liczbę nagród uzyskano w czwartym i trzecim etapie. Poziom 2 i 1 był noszony w rzadkich przypadkach przez tak zwanych starych wojowników. Odznakę za służbę SS można było również nosić na równi z odznaką za służbę Wehrmachtu.
Źródło: J. Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., t. 4, 2001.
Szybki podgląd -
Odznaka Pilota Wojskowego 1913 (Abzeichen Militär-Flugzeugführer 1913) – Cesarstwo Pruskie
60,00 złOdznaka ta została podarowana przez Wilhelma II w styczniu 1913 roku. Otrzymać ją mogli wszyscy oficerowie, podoficerowie i żołnierze, którzy po pomyślnym przeszkoleniu i zdaniu dwóch egzaminów pilotażowych otrzymali świadectwo przeszkolenia pilota wojskowego wydane przez Inspektorat Lotnictwa Wojskowego i Pojazdów Samochodowych.
Te odznaki były wykonane w różnych wersjach. Materiał składał się ze srebra, posrebrzanego metalu nieżelaznego, posrebrzanego drobnego cynku lub posrebrzanego żelaza. Istnieją wersje wydrążone, jak również płaskie. Ze względu na różną produkcję i materiał, różnice w rozmiarze są od 1 do 3 mm.Wykonano również połówki do przypinania lub na medalierską listwę (rozmiar: 50 x 30 mm). Rzadko spotykane są wzory haftowane metalową nicią.Szybki podgląd
Wyświetlanie 133–144 z 191 wyników
