II Wojna Światowa
Wyświetlanie 109–120 z 175 wyników
-
Brązowa Szpanga za walkę wręcz (Nahkampfspange) – III Rzesza
65,00 złSzpanga (niem. Nahkampfspange) to niemiecka odznaka wojskowa z czasów II wojny światowej, ustanowiona 25 listopada 1942 r. za udział w walkach wręcz na bliskim dystansie. Warunkiem odznaczenia był udział w walkach, w których żołnierz „widział białka oczu wroga” („Weiß in den Augen des Feindes sehen”). Przeznaczone głównie dla piechoty, ale inne jednostki Wehrmachtu, Waffen-SS, naziemne jednostki Luftwaffe i spadochroniarze również się kwalifikowały. Złota odznaka była przyznawana za 50 akcji w walce wręcz, srebrna za 25 a brązowa za 15 . Działania liczone były od 1 grudnia 1942 r., przy czym do nagrody wliczana była wcześniejsza długa służba na froncie wschodnim, przy czym 15 nieprzerwanych miesięcy liczyło się jako 15 dni bojowych; 12 miesięcy jako 10 dni; a 8 miesięcy jako 5 dni. Dla tych żołnierzy, którzy otrzymali ciężkie rany, przyznano nagrodę po 10, 20 i 40 akcjach. Złote zapięcie do walki wręcz było często uważane przez niemiecką piechotę za bardziej szanowane niż Krzyż Rycerski Żelaznego Krzyża, a Hitler zastrzegał sobie prawo do osobistego nadania tej klasie. Spośród około 18–20 milionów żołnierzy niemieckiego Wehrmachtu i Waffen-SS 36 400 otrzymało klasę brązową, 9500 klasę srebrną i 631 klasę złotą. Odznaka była noszona nad lewą górną kieszenią munduru, nad jakąkolwiek wstęgą medalową. Noszono tylko jedną odznakę, najwyższego otrzymanego stopnia.
Szybki podgląd -
Klamra z zapięciem do paska Wehrmachtu (Koppelschloss Wehrmacht) – III Rzesza
90,00 złKlamra z zapięciem do paska Wehrmachtu w kolorze stare srebro, które mocowano zazwyczaj do pasków – pierwotnie wyłącznie skórzanych – za pomocą dwubolcowego gwoździa od spodu. Z drugiej strony zamykano je na haczyk i oczko . Na spodniej stronie klamry paska znajduje się oczko, w które można wsunąć drugi koniec paska za pomocą zaczepu.
Wehrmacht nosił klamrę pasa wzorowaną na pruskim wzorze z orłem ze swastyką, inaczej z półwieńcem z liści dębu i napisem GOTT MIT UNS, inne siły powietrzne i marynarka wojenna.
Funkcjonariusze nie nosili pasów do mundurów służbowych i wyjściowych. Dla tego pierwszego był skórzany pasek z dwukolcową klamrą. Na parady zakładano pasek wzorowany na opasce polowej (zamiast pudełka krążek zapinany na kółko). Klamrę taką nosili również członkowie Waffen SS i niektóre formacje partyjne NSDAP.
Szybki podgląd -
Przypinka Wehrmacht/ SS Gott mit uns – III Rzesza
35,00 złPrzypinka Wehrmacht lub SS noszona najczęściej przez sympatyków, w tym również przez kobiety i dzieci w czasach III Rzeszy.
Goot mit uns – Dewiza zaczerpnięta ze Starego Testamentu pojawiła się w historii Niemiec po raz pierwszy w roku 1440 jako dewiza brandenburskiego Orderu Łabędzia z okazji nadania mu statutów. Przy swej proklamacji na „króla w Prusach” Fryderyk I Pruski wybrał ją jako dewizę nowego królestwa. Używana była na sztandarach wojskowych i w detalach umundurowania armii pruskiej i później niemieckiej, zarówno sił zbrojnych Cesarstwa Niemieckiego, Reichswehry w Republice Weimarskiej, jak i Wehrmachtu w III Rzeszy. Widniała także na niektórych pruskich orderach.
Żródło: Wikipedia
Szybki podgląd -
Tarcza naramienna Lappland (Lapplandschild) – III Rzesza
45,00 złTarcza Laponii (niem . Lapplandschild) było niemieckim odznaczeniem wojskowym z czasów II wojny światowej nadawanym personelowi wojskowemu 20. Armii Górskiej generała Franza Böhme, który brał udział w kampanii na dwóch frontach przeciwko nacierającym siłom fińskiej i radzieckiej Armii Czerwonej w Laponii w okresie od listopada 1944 r. do końca wojny w maju 1945 r. Nadano go mężczyznom, którzy „honorowo służyli” przez sześć miesięcy w regionie lub zostali ranni podczas tamtejszych działań. Został zatwierdzony w lutym 1945 roku i był ostatnią oficjalnie ustanowioną niemiecką tarczą kampanii podczas wojny.
Ponieważ tarcza została zatwierdzona i zaprojektowana na krótko przed zakończeniem wojny, pierwsi odbiorcy odnotowali tę nagrodę w swojej wojskowej książeczce płac w marcu 1945 r. Jednak prezentacja tarczy rozpoczęła się dopiero w lipcu 1945 r., po kapitulacji Niemiec, część nagród wpisano do książeczek płac dopiero w sierpniu 1945 r.
Pod koniec wojny, gdy rozbrojone siły niemieckie w Laponii oczekiwały na repatriację, pozostawały pod dowództwem własnych oficerów i posiadały funkcjonującą biurokrację wojskową. Chociaż wydano zezwolenie wcześniej, dopiero w okresie bezpośrednio powojennym wyprodukowano i rozprowadzono tarczę Laponii. Nagrody, produkowane lokalnie, były prymitywne i różniły się stylem i metalem, a większość z nich była wykonana z aluminium lub cynku. Ta powojenna manufaktura może wyjaśniać brak symbolu swastyki w ostatnich produkcjach. Tarcza Laponii nie należała do odznaczeń wojskowych z czasów nazistowskich, dopuszczonych do noszenia przez Republikę Federalną Niemiec w 1957 r.
Szybki podgląd -
Odznaka Dnia Partii Norymberskiej 1929 (Das Nürnberger Parteiabzeichen von 1929 ) – III Rzesza
45,00 złOdznaka Dnia Partii Norymberskiej (niem. Das Nürnberger Parteiabzeichen von 1929 ) była bardzo szanowanym odznaczeniem politycznym Partii Nazistowskiej (NSDAP). Była to już druga odznaka uznawana za narodowe odznaczenie partii.
Odznaka, znana również jako „Odznaka Partii Norymberskiej 1929”, była przyznawana członkom partii nazistowskiej, którzy brali udział w wiecu narodowym w Norymberdze. Specjalną odznakę honorową Partia zarządzeniami z dnia 6 listopada 1936 r. ustanowiła odznaką na IV Reichsparteitage der NSDAP (4. Święto Partii Narodowej) w Norymberdze w dniach 1-4 sierpnia 1929 r. Zezwolenie na noszenie Partii Norymberskiej Odznakę nadał Gauleiter (Starszy Starszy Okręg). Noszenie odznaki mogło zostać wycofane przez Hitlera i szefa Kancelarii Partii Nazistowskiej Martina Bormanna.
Po powstaniu nazistowskich Niemiec odznaka Dnia Partii Norymberskiej przybrała symbol „Starej Gwardii” i była często eksponowana przez wysokich rangą przywódców, w tym Adolfa Hitlera (który zwykle nie nosił nadmiaru nagród NSDAP) w kolejnych Norymberdze wiece. Odznakę należało nosić na lewej piersi munduru.
W listopadzie 1936 r. Hitler wydał nowe „rozkazy” nadawania „Orderów i odznaczeń”. Najważniejsze nagrody NSDAP są wymienione w następującej kolejności:
1. Odznaka Coburga; 2. Odznaka Partii Norymberskiej z 1929 r.; 3. SA Treffen w Brunszwiku 1931; 4. Złota Odznaka Imprezy; 5. Zakon Krwi; następnie odznaki Gau i Złota Odznaka HJ.Szybki podgląd -
Tarcza naramienna Cholm 1942 (Cholmschild) – III Rzesza
45,00 złTarcza naramienna Cholm powstała 1 lipca 1942 roku na mocy dekretu Adolfa Hitlera. Powodem była obrona kotliny wokół Chołma (na południowy zachód od Demiańska), w której uwięzione były wojska niemieckie. Tam grupa żołnierzy pod dowództwem generała dywizji Theodora Scherera (Kampfgruppe Scherer) walczyła z sowiecką przewagą. Walki trwały od 18 stycznia do 5 maja 1942 r., kiedy to żołnierzom niemieckim po wielokrotnych próbach udało się znieść okrążenie. Tarczę nadano wszystkim żołnierzom, którzy w tym czasie honorowo brali udział w obronie. Kwalifikowali się także członkowie Sił Powietrznych, którzy wylądowali w kotle w celach zaopatrzeniowych. Dostarczenie towaru poprzez upuszczenie go nie było liczone. Aby uzyskać tarczę trzeba było o nią wystąpić i przyznawano jej świadectwo własności. Możliwe były nagrody pośmiertne, w ramach których tarcze wysyłano pogrążonym w żałobie. Liczbę nagród szacuje się na około 5500. Liczba tarcz jest jednak większa, ponieważ żołnierze, którzy byli zobowiązani do samodzielnego wyposażenia, mogli zamówić maksymalnie 5 tarcz i nie wliczało się w to przyznawania tarcz zmarłemu.
Szybki podgląd -
Policja niemiecka, srebrny oficerski orzeł na czapkę 2 wzór – III Rzesza
55,00 złOrdnungspolizei (w skrócie Orpo, czasem OrPo, pol. Policja Porządkowa) – formacja istniejąca w III Rzeszy w latach 1936–1945, podporządkowana bezpośrednio Heinrichowi Himmlerowi, zwierzchnikowi policji w Niemczech (niem. Chef der Deutschen Polizei). Na czele Orpo stał komendant główny (niem. Chef der Ordnungspolizei), zaś centralą Orpo był Główny Urząd Policji Porządkowej (niem. Hauptamt Ordungspolizei).
Szefem Ordnungspolizei był do 31 sierpnia 1943 SS-Oberstgruppenführer i Generaloberst policji Kurt Daluege, następnie do 8 maja 1945 SS-Obergruppenführer i generał policji Alfred Wünnenberg.
Obok Orpo drugim filarem narodowo-socjalistycznej struktury policyjnej była Policja Bezpieczeństwa (niem. Sicherheitspolizei, Sipo), składająca się z policji kryminalnej (niem. Kriminalpolizei, Kripo) i policji politycznej (niem. Gestapo) wraz ze Służbą Bezpieczeństwa (niem. Sicherheitsdienst, SD). 27 września 1939 z połączonych Sipo i SD utworzono RSHA (pol. Główny Urząd Bezpieczeństwa Rzeszy).
Srebrny orzeł do czapki policyjnej był noszony był przez oficerów na czapce z daszkiem wraz z narodową kokardą. Złote orły przyznawane był y w randze wyższej niż oficerska.
Szybki podgląd -
Złoty medal I stopnia za 25-letnią wierną służbę w SS (SS-Dienstauszeichnung 1. Stufe für 25 Jahre) – III Rzesza
65,00 złOdznaczenia za zasługi dla SS wręczono pierwszy raz 30 stycznia 1938 r., w 5. rocznicę przejęcia władzy przez narodowych socjalistów, kanclerza Adolfa Hitlera. Do nagrody wyznaczone były wszystkie stowarzyszenia oddziałów dyspozycyjnych SS, stowarzyszenia Totenkopf i szkoły SS Junker. W dniu 21 października 1938 r. w drodze rozporządzenia określono wygląd odznaczenia za zasługi.
Nagroda składała się z 4 poziomów.
I stopień przyznawano po 25 latach służby,
II stopień po 12,
III stopień po 8,
IV stopień po 4 latach lojalnej służby.I i II etap to krzyże w kształcie swastyki o wymiarach 37 x 37 mm, złocone lub posrebrzane. Poziomy 3 i 4 są w formie medalowej. Na wstążkach 1. i 2. poziomu znajdują się 2 Runy Zwycięstwa wyhaftowane w odpowiednim kolorze złotym lub srebrnym.
Jak wszystkie odznaczenia służbowe w latach 1933-1945, odznaczenie SS noszono na wstędze chabrowej na lewej piersi lub na belce medalowej, przy czym wstęga II i I stopnia przedstawiała tkane runy w wskazanym kolorze (srebrny lub złoty). Gdy przyznawano wyższą nagrodę za zasługi, niższa miała być odrzucana, ale pozostawała własnością osoby, której ją powierzono.
Do 1945 roku nie wprowadzono żadnych dalszych zmian. Dokładnych numerów nagród nie można już określić, ponieważ była to nagroda masowa. Jednak największą liczbę nagród uzyskano w czwartym i trzecim etapie. Poziom 2 i 1 był noszony w rzadkich przypadkach przez tak zwanych starych wojowników. Odznakę za służbę SS można było również nosić na równi z odznaką za służbę Wehrmachtu.
Źródło: J. Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., t. 4, 2001.
Szybki podgląd -
Srebrny Krzyż Zasługi II klasy za 25 lat wiernej służby publicznej (Treuedienst-Ehrenzeichen 2.Stufe für 25 Jahre 1938) – III Rzesza
60,00 złTa odznaka honorowa została podarowana przez kanclerza Rzeszy Adolfa Hitlera 30 stycznia 1938 roku z okazji 5 rocznicy przejęcia władzy przez narodowych socjalistów. Nagroda składała się z 2 poziomów i poziomu specjalnego:
- I stopień nadawany był urzędnikom państwowym, urzędnikom, kolejarzom i robotnikom po 40 latach wiernej służby w służbie publicznej i był pozłacanym krzyżem.
- II stopień został nadany po 25 latach służby publicznej i był Krzyżem Srebrnym.
- Specjalny poziom został przyznany robotnikom i pracownikom sektora prywatnego za 50 lat wiernej służby i był również srebrnym krzyżem, ale dębowy wieniec między ramionami krzyża jest złocony, a na górnej części znajduje się pozłacana liczba – 50 ramię krzyża.
Na odwrocie napis: – Za wierną pracę (Für treue Arbeit). Oprócz bezpośredniego okresu służby wzięto pod uwagę okresy w Służbie Pracy Rzeszy, studia, służbę i szkolenie wojskowe, uwięzienie bez własnej winy i inne okresy kandydowania itp. Kiedy przyznano wyższy poziom, drugi poziom musiał zostać odrzucony, ale pozostał przy uhonorowanym. 12 sierpnia 1944 r. ponownie rozszerzono Medal Za Lojalność. Złoty liść dębu z numerem 50 na wstędze był ofiarowany na 50 lat. Projekt pochodzi od prof. Richarda Kleina z Monachium. Znanymi producentami byli: W. Deumer, Lüdenscheid, Deschler & Sohn, Monachium, Steinhauer & Lück, Lüdenscheid oraz Wächtler & Lange, Mittweida.
Źródło: J. Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., tom IV, 2001.
Szybki podgląd -
Medal 1 klasy za 25 lat usług dla Wehrmachtu (Dienstauszeichnung 1 Klasse für 25 Jahre) – III Rzesza
30,00 złOdznaczenia za zasługi dla Wehrmachtu zostały wprowadzone przez kanclerza Adolfa Hitlera 16 marca 1936 roku z okazji pierwszej rocznicy przywrócenia powszechnego poboru do wojska. Początkowo składał się z 4 klas: 1 i 2 klasa to krzyże, 3 i 4 klasa to medale.
10 marca 1939 r. po 40 latach służby przekazano liście dębowe dla I klasy. Do okresu służby wliczano także czas przepracowany w dawnym Wehrmachcie i uznanych organizacjach ochotniczych (wolne korpusy) do chwili przeniesienia do Reichswehry, a następnie do Wehrmachtu. Przerwy nie były brane pod uwagę. Czasy służby policji państwowej i ochrony można było również liczyć, jeśli dana osoba została przekazana do Wehrmachtu.
Uprawnieni do ich otrzymania byli wszyscy członkowie Wehrmachtu, którzy służyli w Wehrmachcie 16 marca 1935 r. lub później. Od 3 maja 1939 r. odznaczenia za zasługi mogły być nadawane także byłym członkom austriackiego Wehrmachtu.
Podobne przepisy obowiązywały w okresie przed 1935 r.Armia i marynarka wojenna noszą na wstędze godło państwowe Wehrmachtu w odpowiednim kolorze klasy. Luftwaffe nosi na wstążce godło państwowe Luftwaffe w odpowiednim kolorze klasy.
Szybki podgląd -
Gwiazda Krzyża Żelaznego 1939 (Blücherstern 1939) prototyp – III Rzesza
75,00 złGwiazda Wielkiego Krzyża Żelaznego Krzyża (niem . Stern zum Großkreuz des Eisernen Kreuzes) była najwyższym odznaczeniem wojskowym Królestwa Prus i Cesarstwa Niemieckiego. Uznano go za wyższe odznaczenie Wielkiego Krzyża Żelaznego Krzyża.
Była przyznawana najwybitniejszym generałom, którzy dokonywali wyczynów przywódczych z najwyższą korzyścią dla państwa pruskiego, a później niemieckiego. Został on przyznany tylko dwukrotnie, w odstępie stu lat, feldmarszałkowi Gebhardowi von Blücherowi w 1815 roku za udział w zwycięstwie nad Napoleonem w bitwie pod Waterloo oraz feldmarszałkowi Paulowi von Hindenburgowi 25 marca 1918 roku za prowadzenie niemieckiej bitwy w 1918 roku. wiosenna ofensywa. Hindenburg otrzymał Wielki Krzyż Żelaznego Krzyża 9 grudnia 1916r.
Nagroda jest powszechnie znana jako „Gwiazda Blüchera” ( Blücherstern ) od pierwszego odbiorcy.
Opracowano wersję Gwiazdy z czasów drugiej wojny światowej, ale nigdy nie została ona formalnie ustanowiona ani nagrodzona. Po zwycięstwie aliantów w maju 1945 roku armia Stanów Zjednoczonych przejęła jedyny znany prototyp, który był przechowywany w bunkrze. Obecnie jest częścią kolekcji Muzeum Akademii Wojskowej Stanów Zjednoczonych (USMA) w West Point w stanie Nowy Jork.
(źródło: Wikipedia)
Szybki podgląd -
Odznaka Służby Pracy Rzeszy RAD na czapkę dla dowódców (RAD Reichsarbeitsdienst Mützenabzeichen) – III Rzesza
55,00 złOdznaka RAD noszona na czapce przez każdego członka w randze dowódcy tego ugrupowania z 1935-1936 roku.
Służba Pracy Rzeszy (RAD) była organizacją działającą w nazistowskim Cesarstwie Niemieckim. Ustawa o Służbie Pracy Rzeszy została uchwalona 26 czerwca 1935 r i brzmiała: „Wszyscy młodzi Niemcy obojga płci są zobowiązani służyć swemu ludowi w Służbie Pracy Rzeszy.”
Najpierw młodych mężczyzn (przed służbą wojskową) powoływano na sześciomiesięczną służbę roboczą. Od początku II wojny światowej Służba Pracy Rzeszy została rozszerzona na młode kobiety.
Służba Pracy Rzeszy była częścią gospodarki i edukacji w nazistowskich Niemczech. Po zamachu z 20 lipca 1944 r. i późniejszym przekazaniu Waffen-SS dowództwa zastępczej armii, członek RAD przechodził 6-tygodniowe podstawowe szkolenie wojskowe z karabinów w celu skrócenia okresu szkolenia żołnierzy. Siedzibą kierownictwa Rzeszy Służby Pracy Rzeszy był Berlin – Grunewald.
RAD realizował kilka celów. 1. Głównym celem było zdyscyplinowanie młodszego pokolenia, którego bliscy często przez lata pozostawali bez pracy w czasie światowego kryzysu gospodarczego. Po drugie, RAD była próbą wniesienia do wspólnoty narodowej ideologii narodowo-socjalistycznejzastosować w praktyce: „Nie ma lepszego sposobu na przezwyciężenie rozłamów społecznych, nienawiści klasowej i klasowej arogancji, niż aby syn dyrektora fabryki i młody robotnik fabryczny, młody naukowiec i parobek nosili ten sam płaszcz, wykonują tę samą służbę za tę samą cenę jako służbę honorową dla wspólnego narodu i ojczyzny”
3. Ekonomiczne znaczenie służby pracy było niskie z powodu braku wydajności pracy.
4. Wreszcie od 1938 r. RAD w coraz większym stopniu przejmował służby pomocnicze dla Wehrmachtu.Szybki podgląd
Wyświetlanie 109–120 z 175 wyników
