II Wojna Światowa
Wyświetlanie 145–156 z 174 wyników
-
Zawieszka patriotyczna z czaszką, kolor stare srebro – III Rzesza
35,00 złWisiorek z czaszką z czasów III Rzeszy najczęściej noszony przez kobiety lub dzieci. Zawieszany był na łańcuszku lub rzemyku. Wysyłamy razem z rzemykiem.
Szybki podgląd -
Krzyż Honorowy Wojny Światowej dla Bojowników Frontowych 1934 (Ehrenkreuz des 1.Weltkrieges Frontkämpferkreuz 1934) – III Rzesza
55,00 złKrzyż Honorowy Wojny Światowej został nadany 13 lipca 1934 roku na prośbę Prezydenta Rzeszy Paula von Hindenburga. Było to pierwsze odznaczenie państwowe upamiętniające I wojnę światową. Wraz z założeniem zakazano lub zakazano na przykład noszenia wszystkich innych krzyży honorowych podarowanych przez stanowe stowarzyszenia wojowników (nieoficjalnie, ale tolerowane).
Po śmierci Hindenburga (2 sierpnia 1934 roku) od 18 sierpnia Krzyż Honorowy został odznaczony „w imieniu Führera i Kanclerza Rzeszy”, czyli Adolfa Hitlera jako głowy państwa.
Krzyż Honorowy Wojny Światowej nadawany był na życzenie w 3 wersjach:
– Krzyż dla żołnierzy frontowych (z mieczami),
– Krzyż dla uczestników wojny (bez mieczy),
– Krzyż dla ocalałych (wdowy i rodzice)-(bez mieczy).Jednakże można było zażądać tylko jednej wersji. Krzyż został wydany przez administrację miasta, policję lub inne władze państwowe. Krzyż został przyznany w sumie około 10 000 000 razy w trzech typach, dlatego nie jest rzadkością. Jest wielu producentów z różnymi etykietami. Krzyże były na ogół wykonane z żelaza, a później brązowane.
W handlu można było kupić etui z dedykacją „Loyalty to Loyalty” i kopią podpisu Hindenburga na wieczku. Wszystkich Niemców, którzy brali udział w bitwie, potyczce lub wojnie w okopach, uważano za bojowników frontowych. Później krąg odbiorców poszerzył się o Austriaków, Saarę i obszary z nią związane, takie jak Sudety i Memeland. Uhonorowano także obcokrajowców, którzy byli członkami Wehrmachtu.
Źródło: J. Nimmergut, Ordery i odznaczenia niemieckie do 1945, t. IV, 2001.
Szybki podgląd -
Orzeł Niemiecki do czapki oficerskiej, oficera Luftwaffe, naszywka – III Rzesza
29,00 złOrzeł Niemiecki III Rzeszy do czapki oficerskiej noszonej przez oficerów Luftwaffe w formie haftowanej naszywki.
Szybki podgląd -
Zawieszka patriotyczna ze swastyką, kolor srebrny – III Rzesza
35,00 złWisiorek ze swastyką z czasów III Rzeszy najczęściej noszony przez kobiety lub dzieci. Zawieszany był na łańcuszku lub rzemyku.
Szybki podgląd -
Medal Orderu Krwi z 9 listopada 1923 (Typ A) NSDAP (Blutorden Ehrenzeichen vom 9. November 1923 Typ A) – III Rzesza
65,00 złOdznaka honorowa Orderu Krwi uznano za najwyższe odznaczenie NSDAP. Ustanowiona 9 listopada 1923 została podarowana przez przywódcę NSDAP Adolfa Hitlera z okazji 10. rocznicy „Powstania narodowosocjalistycznego 9 listopada 1923”. Istnieją różne opinie na temat dokładnej daty założenia. Sposób noszenia tej jednoklasowej nagrody został już uregulowany dekretem z 11 lutego 1934 r. Warunki przyznania nagrody przewidywały następujących beneficjentów:
1. Członkowie SA, członkowie Bundu Reichskriegsflagge i Oberland, którzy połączyli się w Deutscher Kampfbund, biorący udział w walkach 8/9 listopada 1923 r.
2. Członkowie wymienionych wyżej organizacji, policji i Wehrmachtu, którzy stanęli po stronie puczystów i w rezultacie stracili pracę lub wystąpili o zwolnienie z pracy z powodu swojego stanowiska politycznego, niezależnie od tego, czy walczyli, czy nie.
3. Członkowie wymienionych powyżej stowarzyszeń, którzy zostali wysłani do operacji bojowych, ale nie zostali wysłani, ponieważ zostali zatrzymani przez siły rządowe lub nie mogli dotrzeć do miejsca rozmieszczenia z powodu działania siły wyższej.Odznaczenie wymagało nieprzerwanego członkostwa w NSDAP przed 30 stycznia 1933 r. lub w SA. O odznakę honorową należało się ubiegać, przedstawiając odpowiednie dowody. Odznakę honorową przyznano dyplomem w teczce z nagrodami. Dokumenty odznaczeniowe do 1935 r. opatrzone są podpisem Adolfa Hitlera. Po 1939 r. na dokumentach widniał podpis Skarbnika Rzeszy NSDAP Schwarza. 30 maja 1938 r. wznowiono wręczanie odznaczeń, które już 1 kwietnia 1935 r. zaprzestano, i poszerzono grono odznaczonych. Obejmowało to wszystkich więźniów, którzy odbyli w Republice Weimarskiej wyrok co najmniej 1 roku za walkę w ruchu NSDAP w Niemczech i Austrii. Tłem była między innymi niewielka liczba członków partii NSDAP w 1923 r. wśród biorących udział w puczu. Wielu uczestników należało do byłego Freikorps Oberland lub szkoły piechoty, którzy nie byli w NSDAP lub jako członkowie Wehrmachtu nie mogli być członkami.
Uhonorowani byli uznawani za elitę ruchu narodowosocjalistycznego i otrzymywali preferencyjne traktowanie. Pierwszy okres przyznawania, pokazany tutaj typ A, został przyznany około 1500 razy. Nagrody dla kobiet były niezwykle rzadkie. W sumie znanych jest około 20 nagród. Mógł też być nadany na osobiste życzenie Führera. Odpowiedni numer odznaczenia jest wpisany lub stemplowany na certyfikacie i na odwrocie medalu. Okazy bez numeru identyfikacyjnego są znane i udokumentowane. To nie jest tożsame z numerem członkowskim NSDFAP. Projekt wykonał mistrz złotniczy Josef Fuess w Monachium. Produkcja została przeprowadzona przez firmę Schmidhäussler w Pforzheim.
Medal noszony był na czerwonej wstędze z biało-czarnymi bordiurami, barwami przywróconej przez Hitlera flagi narodowej II Rzeszy Niemieckiej. Wbrew wszelkim tradycjom niemieckim noszono go z prawej strony piersi. Zamiast pełnej odznaki nie noszono baretki, lecz wstążkę medalu upiętą na patce prawej górnej kieszeni kurtki mundurowej w odwróconą krokiewkę (odwróconą literę V) i przeplecioną przez dziurkę od guzika na patce.
Szybki podgląd -
Srebrna Odznaka Wojenna Artylerii Marynarki Wojennej (Kriegsabzeichen für die Marineartillerie in Silber) – III Rzesza
55,00 złOdznaka wojenna dla artylerii morskiej (Kriegsabzeichen für die Marineartillerie) została podarowana 24 czerwca 1941 roku przez Naczelnego Wodza Marynarki Wojennej Wielkiego Admirała Ericha Raedera. Mogła być przyznawana wszystkim stopniom artylerii morskiej i morskich jednostek przeciwlotniczych w uznaniu odpowiedzialnych i skutecznych walk w zakresie obrony przeciwlotniczej na pancernikach. Kwalifikowani byli żołnierze wszystkich stopni, którzy osiągnęli określoną liczbę punktów w tej walce. Punkty przyznawano m.in. za zestrzelenie samolotu bojowego, skuteczne namierzenie samolotu reflektorami przeciwlotniczymi czy zlokalizowanie drogą radiową wrogich jednostek bojowych. W tym celu prowadzono spisy. Były też wyjątki, takie jak wybitne osiągnięcia, służba w dowództwie. Warunkiem przyznania nagrody była godność i dobre zachowanie oraz uzyskanie 8 punktów według następującego systemu:
1. Zestrzelenie wrogiego samolotu przez ciężką, średnią lub lekką baterię przeciwlotniczą – 2 punkty
2. Udział w zabójstwie z użyciem wielu baterii – 1 punkt
3. Pomyślna operacja baterii przeciwlotniczej 150 cm lub plutonu przeciwlotniczego 60 cm, która stworzyła warunki do skutecznej walki baterii przeciwlotniczych lub myśliwców nocnych – ½ punktu
4. Pomyślne działanie radiowych urządzeń pomiarowych, które na podstawie podanej lokalizacji celu jest jednoznacznie przypisane do zestrzelenia wrogiego statku powietrznego przez artylerię przeciwlotniczą w ogniu samolotów i jest tym rejestrowane – 2 punkty
5. Pomyślna operacja sztabów bojowych dowództw grupy lub podgrupy przeciwlotniczej, która umożliwiła zestrzelenie wroga ogniem lotniczym – 2 pkt.Odznaka Wojenna Artylerii Marynarki Wojennej może być również przyznawana niezależnie od powyższych warunków:
– za wybitne osiągnięcia bojowe
– za zasługi dla dowództwa dla oficerów na stanowiskach od dowódców oddziałów w dół, o ile nie zostaną wręczone inne odznaczenia
– zmarli, którzy spełnili lub byli blisko spełnienia powyższych warunków, jeżeli ich śmierć jest wynikiem urazu, wypadku lub choroby odniesionej lub nabytej podczas pełnienia służby.Nagroda była noszona jako medal na lewej piersi.
Szybki podgląd -
Medal kampanii włosko-niemieckiej w Afryce 1943 (Italienisch-deutsche Feldzugsmedaille für Afrika 1943) – III Rzesza
55,00 złMedal ten został podarowany przez Duce Benito Mussoliniego podczas kampanii afrykańskiej jako nagroda Królestwa Włoch. Deklarację medalu podpisał jednak dopiero 7 stycznia 1943 r. dowódca VII Korpusu Armii Giovanni Magli na Korsyce. Medal ten był również przyznawany alianckim żołnierzom niemieckim. Jedak wypowiedzenie przez Włochy wojny Niemcom 13 października 1943 r. zakazało dalszego noszenia.
Medal zaprojektował Roberto de Marchi. Medale zostały wykonane we Włoszech w 2 wariantach, brązowym i srebrnym. Nie ma pewności co do znaczenia, ponieważ była to nagroda 1-klasowa. Najwięcej srebrnych medali jest w spuściźnie Luftwaffe. Pomimo krótkiego czasu trwania nagrody, istniało wiele różnych ich form i wykonawców. Medale były wykonane z metali nieżelaznych i metali wojennych, które następnie posrebrzano lub brązowiono. Są medale z wytwórcą i bez producenta na prawym lub lewym brzegu. Kształt wież może być również różny. Najbardziej znanym producentem była firma M. Lorioli & Sons w Mediolanie.
Szybki podgląd -
Czarny medal IV stopnia za 4-letnią wierną służbę w SS (SS-Dienstauszeichnung 4. Stufe für 4 Jahre) – III Rzesza
55,00 złOdznaczenia za zasługi dla SS wręczono pierwszy raz 30 stycznia 1938 r., w 5. rocznicę przejęcia władzy przez narodowych socjalistów, kanclerza Adolfa Hitlera. Do nagrody wyznaczone były wszystkie stowarzyszenia oddziałów dyspozycyjnych SS, stowarzyszenia Totenkopf i szkoły SS Junker. W dniu 21 października 1938 r. w drodze rozporządzenia określono wygląd odznaczenia za zasługi.
Nagroda składała się z 4 poziomów.
I stopień przyznawano po 25 latach służby,
II stopień po 12,
III stopień po 8,
IV stopień po 4 latach lojalnej służby.I i II etap to krzyże w kształcie swastyki o wymiarach 37 x 37 mm, złocone lub posrebrzane. Poziomy 3 i 4 są w formie medalowej. Na wstążkach 1. i 2. poziomu znajdują się 2 Runy Zwycięstwa wyhaftowane w odpowiednim kolorze złotym lub srebrnym.
Jak wszystkie odznaczenia służbowe w latach 1933-1945, odznaczenie SS noszono na wstędze chabrowej na lewej piersi lub na belce medalowej, przy czym wstęga II i I stopnia przedstawiała tkane runy w wskazanym kolorze (srebrny lub złoty). Gdy przyznawano wyższą nagrodę za zasługi, niższa miała być odrzucana, ale pozostawała własnością osoby, której ją powierzono.
Do 1945 roku nie wprowadzono żadnych dalszych zmian. Dokładnych numerów nagród nie można już określić, ponieważ była to nagroda masowa. Jednak największą liczbę nagród uzyskano w czwartym i trzecim etapie. Poziom 2 i 1 był noszony w rzadkich przypadkach przez tak zwanych starych wojowników. Odznakę za służbę SS można było również nosić na równi z odznaką za służbę Wehrmachtu.
Źródło: J. Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., t. 4, 2001.
Szybki podgląd -
Odznaka za Walkę z Bandami, złota (Bandenkampfabzeichen) – III Rzesza
47,00 złOdznaka za Walkę z Bandami (niem. Bandenkampfabzeichen) – niemieckie odznaczenie ustanowione przez Adolfa Hitlera 29 stycznia 1944 (przepisy wykonawcze wydano 30 stycznia 1944), związane początkowo między innymi z walkami przeciwko partyzantom Narodowej Armii Wyzwolenia Jugosławii. Rozkazem z 31 lipca 1942 Reichsführer-SS Heinrich Himmler zakazał używania w oficjalnych dokumentach terminu „partyzant”, nakazując w zamian stosowanie określeń: „bandyta” i „bandy”. Używano ich odtąd w odniesieniu do wszystkich antyniemieckich ruchów partyzanckich i konspiracyjnych działających w okupowanej Europie.
Dla przykładu SS-Obergruppenführer Erich von dem Bach-Zelewski, któremu Himmler powierzył zadanie kierowanie akcjami antypartyzanckimi na tyłach frontu wschodniego, piastował stanowisko „pełnomocnika Reichsführera SS do zwalczania band” (Der Bevollmächtigte des Reichsführer SS für Bandenbekämpfung), a od czerwca 1943 „szefa formacji do walki z bandami” (Der Chef der Bandenbekämpfungsverbände).
„Odznakę za Walkę z Bandami” nadawano w trzech stopniach (brązowym, srebrnym i złotym) żołnierzom biorącym udział w walkach antypartyzanckich – przy czym żołnierzom wojsk lądowych Heer i Waffen-SS przysługiwała odznaka: brązowa (za 20 dni walk), srebrna (za 50 dni walk), złota (za 100 dni walk). Po II wojnie światowej, w 1957 w Niemczech Zachodnich zakazano używania orderu ze swastyką i czaszką, a w 1958 wprowadzono wersję bez swastyki i czaszki.
źródło: wikipedia
Szybki podgląd -
Odznaka za Walkę z Bandami, srebrna (Bandenkampfabzeichen) – III Rzesza
47,00 złOdznaka za Walkę z Bandami (niem. Bandenkampfabzeichen) – niemieckie odznaczenie ustanowione przez Adolfa Hitlera 29 stycznia 1944 (przepisy wykonawcze wydano 30 stycznia 1944), związane początkowo między innymi z walkami przeciwko partyzantom Narodowej Armii Wyzwolenia Jugosławii. Rozkazem z 31 lipca 1942 Reichsführer-SS Heinrich Himmler zakazał używania w oficjalnych dokumentach terminu „partyzant”, nakazując w zamian stosowanie określeń: „bandyta” i „bandy”. Używano ich odtąd w odniesieniu do wszystkich antyniemieckich ruchów partyzanckich i konspiracyjnych działających w okupowanej Europie.
Dla przykładu SS-Obergruppenführer Erich von dem Bach-Zelewski, któremu Himmler powierzył zadanie kierowanie akcjami antypartyzanckimi na tyłach frontu wschodniego, piastował stanowisko „pełnomocnika Reichsführera SS do zwalczania band” (Der Bevollmächtigte des Reichsführer SS für Bandenbekämpfung), a od czerwca 1943 „szefa formacji do walki z bandami” (Der Chef der Bandenbekämpfungsverbände).
„Odznakę za Walkę z Bandami” nadawano w trzech stopniach (brązowym, srebrnym i złotym) żołnierzom biorącym udział w walkach antypartyzanckich – przy czym żołnierzom wojsk lądowych Heer i Waffen-SS przysługiwała odznaka: brązowa (za 20 dni walk), srebrna (za 50 dni walk), złota (za 100 dni walk). Po II wojnie światowej, w 1957 w Niemczech Zachodnich zakazano używania orderu ze swastyką i czaszką, a w 1958 wprowadzono wersję bez swastyki i czaszki.
źródło: wikipedia
Szybki podgląd -
Złoty Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej z Mieczami (Goldenes Ritterkreuz des Kriegsverdienstkreuzes mit Schwertern) – III Rzesza
80,00 złKrzyż Zasługi Wojennej ustanowiony został w dwóch stopniach przez Adolfa Hitlera 18 października 1939 roku, jako odznaczenie dla osób, których zasługi podczas wojny nie kwalifikowały się do odznaczenia Krzyżem Żelaznym. W rzeczywistości Krzyż Zasługi Wojennej był orderem przyznawanym za zasługi na tyłach frontu, w bazie i w armii rezerwowej lub w ojczyźnie, podczas gdy Krzyż Żelazny był zarezerwowany za zasługi w bezpośrednich działaniach bojowych. Krzyż Zasługi Wojennej wszystkich klas mógł być przyznany wszystkim stopniom Wehrmachtu i Waffen-SS, ale mogą być również przyznawane cywilom. 8 lipca 1944 r. Adolf Hitler podarował Krzyż Złotego Rycerstwa; jednak ta innowacja nie została opublikowana. W 1940 roku liczba stopni zwiększona została do czterech, a w 1944 ostatecznie do pięciu:
– Złoty Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej (Goldenes Ritterkreuz des Kriegsverdienstkreuzes, ustanowiony 8 czerwca 1944)
– Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej (Ritterkreuz des Kriegsverdienstkreuzes, ustanowiony 19 sierpnia 1940)
– Krzyż Zasługi Wojennej I klasy (Kriegsverdienstkreuz 1. Klasse, srebrny)
– Krzyż Zasługi Wojennej II klasy (Kriegsverdienstkreuz 2. Klasse, brązowy)
– Medal Zasługi Wojennej (Kriegsverdienstmedaille, ustanowiony 19 sierpnia 1940)Krzyż (z wyjątkiem Medalu Zasługi Wojennej) nadawano w dwóch wersjach. Krzyż Zasługi Wojennej z Mieczami (Kriegsverdienstkreuz mit Schwertern) przyznawano za szczególne zasługi dokonane w służbie pod ogniem nieprzyjaciela lub zasługi w militarnym prowadzeniu wojny. Krzyż w wersji bez mieczy (Kriegsverdienstkreuz ohne Schwerter) przyznawany był natomiast za szczególne zasługi w wykonywaniu zadań wojennych nie przebiegających pod ogniem nieprzyjaciela.
Medalem Zasługi Wojennej odznaczani byli najczęściej pracownicy fabryk przemysłowych wykonujący więcej sprzętu oraz wyposażenia niż zakładała norma, a także rolnicy, których plony były szczególnie wysokie, aczkolwiek uprawnieni byli do jego otrzymania także żołnierze.
Krzyż II klasy oraz medal noszone był na wstędze w barwach flagi niemieckiej II i III Rzeszy (czarno-biało-czerwonej) na lewej piersi lub na drugiej dziurce guzika kurtki mundurowej. Krzyże rycerskie noszone były na wstędze na szyi, natomiast krzyż I klasy noszony był bez wstęgi na lewej piersi.
Ustanowiony w 1944 roku Złoty Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej przyznany został tylko dwukrotnie – w dniu 20 kwietnia 1945 wersję bez mieczy otrzymali Franz Hahne z firmy Alkett (który był także pierwszym kawalerem Krzyża Rycerskiego Krzyża Zasługi Wojennej) i Karl Otto Saur z Ministerstwa Uzbrojenia.
Jednym z najsłynniejszych kawalerów Krzyża Zasługi Wojennej był William Joyce, członek i jeden z założycieli Brytyjskiej Unii Faszystów.
W 1957 roku odznaczenie uległo denazyfikacji. Zezwolono na jego noszenie weteranom wojennym pod warunkiem usunięcia z niego swastyki. W obecnej kolejności odznaczeń niemieckich znajduje się na siódmym miejscu, poniżej Krzyża Honorowego za I Wojnę Światową, a powyżej pozostałych odznaczeń za II wojnę światową (z wyjątkiem Krzyża Żelaznego 1939, który jest czwarty w starszeństwie niemieckich odznaczeń).
(źródło: Wikipedia)
Szybki podgląd -
Złoty Orzeł Kriegsmarine do czapki lub furażerki marynarskiej – III Rzesza
40,00 złZłoty Orzeł Niemiecki III Rzeszy do czapki lub furażerki marynarza Kriegsmarine. Warto dodać, że orzeł został pokryty ręcznie złotą farbą z drobinkami złota, dokładnie taką jaka była używana w tamtych czasach. Farba ma specyficzny odcień pełnego, bogatego złota.
Szybki podgląd
Wyświetlanie 145–156 z 174 wyników
