Dla kolekcjonerów
Wyświetlanie 133–144 z 219 wyników
-
Odznaka Dnia Partii Norymberskiej 1929 (Das Nürnberger Parteiabzeichen von 1929 ) – III Rzesza
45,00 złOdznaka Dnia Partii Norymberskiej (niem. Das Nürnberger Parteiabzeichen von 1929 ) była bardzo szanowanym odznaczeniem politycznym Partii Nazistowskiej (NSDAP). Była to już druga odznaka uznawana za narodowe odznaczenie partii.
Odznaka, znana również jako „Odznaka Partii Norymberskiej 1929”, była przyznawana członkom partii nazistowskiej, którzy brali udział w wiecu narodowym w Norymberdze. Specjalną odznakę honorową Partia zarządzeniami z dnia 6 listopada 1936 r. ustanowiła odznaką na IV Reichsparteitage der NSDAP (4. Święto Partii Narodowej) w Norymberdze w dniach 1-4 sierpnia 1929 r. Zezwolenie na noszenie Partii Norymberskiej Odznakę nadał Gauleiter (Starszy Starszy Okręg). Noszenie odznaki mogło zostać wycofane przez Hitlera i szefa Kancelarii Partii Nazistowskiej Martina Bormanna.
Po powstaniu nazistowskich Niemiec odznaka Dnia Partii Norymberskiej przybrała symbol „Starej Gwardii” i była często eksponowana przez wysokich rangą przywódców, w tym Adolfa Hitlera (który zwykle nie nosił nadmiaru nagród NSDAP) w kolejnych Norymberdze wiece. Odznakę należało nosić na lewej piersi munduru.
W listopadzie 1936 r. Hitler wydał nowe „rozkazy” nadawania „Orderów i odznaczeń”. Najważniejsze nagrody NSDAP są wymienione w następującej kolejności:
1. Odznaka Coburga; 2. Odznaka Partii Norymberskiej z 1929 r.; 3. SA Treffen w Brunszwiku 1931; 4. Złota Odznaka Imprezy; 5. Zakon Krwi; następnie odznaki Gau i Złota Odznaka HJ.Szybki podgląd -
Tarcza naramienna Cholm 1942 (Cholmschild) – III Rzesza
45,00 złTarcza naramienna Cholm powstała 1 lipca 1942 roku na mocy dekretu Adolfa Hitlera. Powodem była obrona kotliny wokół Chołma (na południowy zachód od Demiańska), w której uwięzione były wojska niemieckie. Tam grupa żołnierzy pod dowództwem generała dywizji Theodora Scherera (Kampfgruppe Scherer) walczyła z sowiecką przewagą. Walki trwały od 18 stycznia do 5 maja 1942 r., kiedy to żołnierzom niemieckim po wielokrotnych próbach udało się znieść okrążenie. Tarczę nadano wszystkim żołnierzom, którzy w tym czasie honorowo brali udział w obronie. Kwalifikowali się także członkowie Sił Powietrznych, którzy wylądowali w kotle w celach zaopatrzeniowych. Dostarczenie towaru poprzez upuszczenie go nie było liczone. Aby uzyskać tarczę trzeba było o nią wystąpić i przyznawano jej świadectwo własności. Możliwe były nagrody pośmiertne, w ramach których tarcze wysyłano pogrążonym w żałobie. Liczbę nagród szacuje się na około 5500. Liczba tarcz jest jednak większa, ponieważ żołnierze, którzy byli zobowiązani do samodzielnego wyposażenia, mogli zamówić maksymalnie 5 tarcz i nie wliczało się w to przyznawania tarcz zmarłemu.
Szybki podgląd -
Policja niemiecka, srebrny oficerski orzeł na czapkę 2 wzór – III Rzesza
55,00 złOrdnungspolizei (w skrócie Orpo, czasem OrPo, pol. Policja Porządkowa) – formacja istniejąca w III Rzeszy w latach 1936–1945, podporządkowana bezpośrednio Heinrichowi Himmlerowi, zwierzchnikowi policji w Niemczech (niem. Chef der Deutschen Polizei). Na czele Orpo stał komendant główny (niem. Chef der Ordnungspolizei), zaś centralą Orpo był Główny Urząd Policji Porządkowej (niem. Hauptamt Ordungspolizei).
Szefem Ordnungspolizei był do 31 sierpnia 1943 SS-Oberstgruppenführer i Generaloberst policji Kurt Daluege, następnie do 8 maja 1945 SS-Obergruppenführer i generał policji Alfred Wünnenberg.
Obok Orpo drugim filarem narodowo-socjalistycznej struktury policyjnej była Policja Bezpieczeństwa (niem. Sicherheitspolizei, Sipo), składająca się z policji kryminalnej (niem. Kriminalpolizei, Kripo) i policji politycznej (niem. Gestapo) wraz ze Służbą Bezpieczeństwa (niem. Sicherheitsdienst, SD). 27 września 1939 z połączonych Sipo i SD utworzono RSHA (pol. Główny Urząd Bezpieczeństwa Rzeszy).
Srebrny orzeł do czapki policyjnej był noszony był przez oficerów na czapce z daszkiem wraz z narodową kokardą. Złote orły przyznawane był y w randze wyższej niż oficerska.
Szybki podgląd -
Złoty medal I stopnia za 25-letnią wierną służbę w SS (SS-Dienstauszeichnung 1. Stufe für 25 Jahre) – III Rzesza
65,00 złOdznaczenia za zasługi dla SS wręczono pierwszy raz 30 stycznia 1938 r., w 5. rocznicę przejęcia władzy przez narodowych socjalistów, kanclerza Adolfa Hitlera. Do nagrody wyznaczone były wszystkie stowarzyszenia oddziałów dyspozycyjnych SS, stowarzyszenia Totenkopf i szkoły SS Junker. W dniu 21 października 1938 r. w drodze rozporządzenia określono wygląd odznaczenia za zasługi.
Nagroda składała się z 4 poziomów.
I stopień przyznawano po 25 latach służby,
II stopień po 12,
III stopień po 8,
IV stopień po 4 latach lojalnej służby.I i II etap to krzyże w kształcie swastyki o wymiarach 37 x 37 mm, złocone lub posrebrzane. Poziomy 3 i 4 są w formie medalowej. Na wstążkach 1. i 2. poziomu znajdują się 2 Runy Zwycięstwa wyhaftowane w odpowiednim kolorze złotym lub srebrnym.
Jak wszystkie odznaczenia służbowe w latach 1933-1945, odznaczenie SS noszono na wstędze chabrowej na lewej piersi lub na belce medalowej, przy czym wstęga II i I stopnia przedstawiała tkane runy w wskazanym kolorze (srebrny lub złoty). Gdy przyznawano wyższą nagrodę za zasługi, niższa miała być odrzucana, ale pozostawała własnością osoby, której ją powierzono.
Do 1945 roku nie wprowadzono żadnych dalszych zmian. Dokładnych numerów nagród nie można już określić, ponieważ była to nagroda masowa. Jednak największą liczbę nagród uzyskano w czwartym i trzecim etapie. Poziom 2 i 1 był noszony w rzadkich przypadkach przez tak zwanych starych wojowników. Odznakę za służbę SS można było również nosić na równi z odznaką za służbę Wehrmachtu.
Źródło: J. Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., t. 4, 2001.
Szybki podgląd -
Srebrny Krzyż Zasługi II klasy za 25 lat wiernej służby publicznej (Treuedienst-Ehrenzeichen 2.Stufe für 25 Jahre 1938) – III Rzesza (#22)
60,00 złTa odznaka honorowa została podarowana przez kanclerza Rzeszy Adolfa Hitlera 30 stycznia 1938 roku z okazji 5 rocznicy przejęcia władzy przez narodowych socjalistów. Nagroda składała się z 2 poziomów i poziomu specjalnego:
- I stopień nadawany był urzędnikom państwowym, urzędnikom, kolejarzom i robotnikom po 40 latach wiernej służby w służbie publicznej i był pozłacanym krzyżem.
- II stopień został nadany po 25 latach służby publicznej i był Krzyżem Srebrnym.
- Specjalny poziom został przyznany robotnikom i pracownikom sektora prywatnego za 50 lat wiernej służby i był również srebrnym krzyżem, ale dębowy wieniec między ramionami krzyża jest złocony, a na górnej części znajduje się pozłacana liczba – 50 ramię krzyża.
Na odwrocie napis: – Za wierną pracę (Für treue Arbeit). Oprócz bezpośredniego okresu służby wzięto pod uwagę okresy w Służbie Pracy Rzeszy, studia, służbę i szkolenie wojskowe, uwięzienie bez własnej winy i inne okresy kandydowania itp. Kiedy przyznano wyższy poziom, drugi poziom musiał zostać odrzucony, ale pozostał przy uhonorowanym. 12 sierpnia 1944 r. ponownie rozszerzono Medal Za Lojalność. Złoty liść dębu z numerem 50 na wstędze był ofiarowany na 50 lat. Projekt pochodzi od prof. Richarda Kleina z Monachium. Znanymi producentami byli: W. Deumer, Lüdenscheid, Deschler & Sohn, Monachium, Steinhauer & Lück, Lüdenscheid oraz Wächtler & Lange, Mittweida.
Źródło: J. Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., tom IV, 2001.
Szybki podgląd -
Krzyż Oficerski Orderu Zasługi z Ogniem (1905-1918) – Królestwo Bawarskie (#11)
65,00 złWojskowy Order Zasługi został podarowany przez króla Ludwika II 19 lipca 1866 roku za odważne czyny wojskowe, które nie były wystarczające do przyznania Orderu Maksymiliana Józefa, ale nadal powinny być honorowane. Dewizą orderu było „MERENTI” za zasługi. Odznaczenie początkowo składało się z 5 klas: Krzyż Wielki, Komandorski, Kawalerski I klasy, Kawalerski II Klasy oraz Krzyż Zasługi Wojskowej. W 1900 roku wprowadzono Krzyż Oficerski. Uważano, że skok z Krzyża Kawalerskiego I klasy do Komandora był zbyt wielki, aby mógł uhonorować wiele walecznych czynów.
Pierwsza forma Krzyża Oficerskiego nie miała płomieni między ramionami krzyża i była przyznawana tylko w latach 1900-1905. Przedstawiona tutaj druga forma z płomieniami była nadawana w latach 1905-1918. Krzyż Oficerski mógł być przyznawany z mieczami lub bez za służbę wojenną. Wyprodukowano pozłacane i posrebrzane okazy. Bracia Hemmerle z Monachium i Jacob Leser ze Straubing są dobrze znani jako producenci. Krzyże posrebrzane noszą cechę probierczą zawartości srebra na odwrocie krzyża lub korony. Nowy projekt krzyży zbiegł się z reorganizacją Zakonu przez księcia regenta Luitpolda w 1905 roku. Nadano nowe klasy: Krzyż Wielki I klasy z Gwiazdą, II Klasa z Gwiazdą (Wielki Komandor), II Klasa (Dowódca), Oficerska Krzyż III kl. (rycerski I kl.), IV kl. (rycerski II kl.) z koroną i IV kl. Krzyż Zasługi Wojskowej podzielono na I i II klasę. Krzyże oficerskie były przyznawane oszczędnie i dlatego są bardzo rzadkie.
Szybki podgląd -
Medal 1 klasy za 25 lat usług dla Wehrmachtu (Dienstauszeichnung 1 Klasse für 25 Jahre) – III Rzesza
30,00 złOdznaczenia za zasługi dla Wehrmachtu zostały wprowadzone przez kanclerza Adolfa Hitlera 16 marca 1936 roku z okazji pierwszej rocznicy przywrócenia powszechnego poboru do wojska. Początkowo składał się z 4 klas: 1 i 2 klasa to krzyże, 3 i 4 klasa to medale.
10 marca 1939 r. po 40 latach służby przekazano liście dębowe dla I klasy. Do okresu służby wliczano także czas przepracowany w dawnym Wehrmachcie i uznanych organizacjach ochotniczych (wolne korpusy) do chwili przeniesienia do Reichswehry, a następnie do Wehrmachtu. Przerwy nie były brane pod uwagę. Czasy służby policji państwowej i ochrony można było również liczyć, jeśli dana osoba została przekazana do Wehrmachtu.
Uprawnieni do ich otrzymania byli wszyscy członkowie Wehrmachtu, którzy służyli w Wehrmachcie 16 marca 1935 r. lub później. Od 3 maja 1939 r. odznaczenia za zasługi mogły być nadawane także byłym członkom austriackiego Wehrmachtu.
Podobne przepisy obowiązywały w okresie przed 1935 r.Armia i marynarka wojenna noszą na wstędze godło państwowe Wehrmachtu w odpowiednim kolorze klasy. Luftwaffe nosi na wstążce godło państwowe Luftwaffe w odpowiednim kolorze klasy.
Szybki podgląd -
Odznaka Służby Pracy Rzeszy RAD na czapkę dla dowódców (RAD Reichsarbeitsdienst Mützenabzeichen) – III Rzesza
55,00 złOdznaka RAD noszona na czapce przez każdego członka w randze dowódcy tego ugrupowania z 1935-1936 roku.
Służba Pracy Rzeszy (RAD) była organizacją działającą w nazistowskim Cesarstwie Niemieckim. Ustawa o Służbie Pracy Rzeszy została uchwalona 26 czerwca 1935 r i brzmiała: „Wszyscy młodzi Niemcy obojga płci są zobowiązani służyć swemu ludowi w Służbie Pracy Rzeszy.”
Najpierw młodych mężczyzn (przed służbą wojskową) powoływano na sześciomiesięczną służbę roboczą. Od początku II wojny światowej Służba Pracy Rzeszy została rozszerzona na młode kobiety.
Służba Pracy Rzeszy była częścią gospodarki i edukacji w nazistowskich Niemczech. Po zamachu z 20 lipca 1944 r. i późniejszym przekazaniu Waffen-SS dowództwa zastępczej armii, członek RAD przechodził 6-tygodniowe podstawowe szkolenie wojskowe z karabinów w celu skrócenia okresu szkolenia żołnierzy. Siedzibą kierownictwa Rzeszy Służby Pracy Rzeszy był Berlin – Grunewald.
RAD realizował kilka celów. 1. Głównym celem było zdyscyplinowanie młodszego pokolenia, którego bliscy często przez lata pozostawali bez pracy w czasie światowego kryzysu gospodarczego. Po drugie, RAD była próbą wniesienia do wspólnoty narodowej ideologii narodowo-socjalistycznejzastosować w praktyce: „Nie ma lepszego sposobu na przezwyciężenie rozłamów społecznych, nienawiści klasowej i klasowej arogancji, niż aby syn dyrektora fabryki i młody robotnik fabryczny, młody naukowiec i parobek nosili ten sam płaszcz, wykonują tę samą służbę za tę samą cenę jako służbę honorową dla wspólnego narodu i ojczyzny”
3. Ekonomiczne znaczenie służby pracy było niskie z powodu braku wydajności pracy.
4. Wreszcie od 1938 r. RAD w coraz większym stopniu przejmował służby pomocnicze dla Wehrmachtu.Szybki podgląd -
Złota Odznaka Sportowa Rzeszy Niemieckiej DRL 1935 (Deutsches Reichssportabzeichen DRL ab 1935 in Gold) – III Rzesza
55,00 złDRA (Komitet ds. Ćwiczeń Fizycznych Rzeszy Niemieckiej) wyłonił się w 1917 r. z działającego do tej pory Komitetu Rzeszy ds. Igrzysk Olimpijskich. Zaplanowane w Niemczech igrzyska w 1916 roku nie odbyły się, a w latach 1920 i 1924 niemieccy sportowcy nie zostali wpuszczeni. Wykluczeni w ten sposób sportowcy założyli Komitet Rzeszy ds. Niemieckich Igrzysk Walki i przeprowadzali je co 4 lata.
W Republice Weimarskiej DRA była organizacją parasolową zajmującą się sportem w Niemczech, chociaż nie wszystkie stowarzyszenia do niej należały. Warunkiem nabycia było 5 ćwiczeń z 5 dziedzin, takich jak pchnięcie kulą, bieganie, skoki itp. Od 1921 r. odznakę mogły nabyć także kobiety. Po przejęciu władzy przez narodowych socjalistów w 1933 r. rozwiązano wszystkie stowarzyszenia sportowe, które nie były na tej samej linii ideologicznej co NSDAP. Obejmowały one robotnicze stowarzyszenia sportowe i kluby sportowe o poglądach lub orientacjach socjaldemokratycznych lub komunistycznych. Przewodniczący DRA, Theodor Lewald, został oskarżony o pochodzenie semickie i zmuszony do rezygnacji. DRA 5 maja 1933 r. DRA rozwiązała się bez uchwały walnego zgromadzenia i w ramach dostosowania przeszła pod opiekę narodowych socjalistów. Komisarz Rzeszy do spraw gimnastyki i sportu, Hans von Tschammer und Osten, który został mianowany w kwietniu, został mianowany przywódcą sportowym Rzeszy 19 lipca. Był teraz odpowiedzialny za wszystkie sporty. 27 lipca 1934 r. powstało Stowarzyszenie Ćwiczeń Fizycznych Rzeszy Niemieckiej (DRL).
Poprzednia odznaka sportowa DRA została przyjęta, ale została przeprojektowana i dodano swastykę. Litery w środku to teraz DRL. Ponadto nosił nazwę Odznaka Sportowa Rzeszy Niemieckiej. 1 lipca 1937 roku odznaka została uznana za odznakę honorową. Został on przyznany w 3 poziomach brązu, srebra i złota. 21 grudnia 1938 r. dekretem Hitlera przemianowano DRL na NSRL (Stowarzyszenie na rzecz Ćwiczeń Fizycznych Rzeszy Narodowo-Socjalistycznej) i stało się stowarzyszeniem całkowicie kontrolowanym przez NSDAP.
Odznaki były produkowane przez różnych producentów, takich jak Wernstein-Jena, Steinhauer-Lück itp.
Źródło: J. Nimmergut, Deutsche Orden und Ehrenzeichen bis 1945, t. IV, 2001.
Szybki podgląd -
Odznaka Niszczyciel Kriegsmarine (Zerstörer-Kriegsabzeichen) – III Rzesza
55,00 złOdznaka Wojenna Niszczyciela została podarowana 4 czerwca 1940 roku przez Wielkiego Admirała Readera jako Naczelnego Wodza Marynarki Wojennej. Odznaka ta została przekazana załogom niszczycieli operujących u wybrzeży Narwiku, które wyróżniły się w bitwie z Anglią, jako wyraz uznania i zachęty dla młodych członków załogi. Odznakę nadawali dowódcy niszczycieli.
Jako rozszerzenie odznaka była przyznawana również załogom innych niszczycieli, torpedowców i łodzi motorowych, które wyróżniły się specjalnymi osiągnięciami. Zasady przyznawania nagród były kilkakrotnie zmieniane, aby uwzględnić między innymi rany czy przeżycie załogi po zatopieniu przez wroga.
Warunkiem nadania Odznaki Wojennej Niszczyciela z 11 września 1940 r. były:
I. Warunki ogólne
– Godność
-Dobre przywództwo
– Brak kary pozbawienia wolności w ciągu ostatnich 6 miesięcyII. Warunki specjalne
a) Udział w trzech starciach lub trzech ofensywnych kompaniach wydobywczych lub dwunastu kompaniach wroga, lub
b) szczególne wyróżnienie za przejazdy w rejonie operacyjnym lub inne wybitne czyny indywidualne lub
c) Udział w wybitnym przedsięwzięciu, o którym decyduje Dowódca Floty lub Dowódca Admirał. Załogi niszczycieli rozmieszczonych w Narwiku nie muszą spełniać żadnych specjalnych warunków przyznawania nagród.
III. Odznaka może być również przyznana:
a) ocalałym z łodzi utraconej w wyniku działań wroga, lub
b) w szczególnych przypadkach rannym.Liczbę nagród szacuje się na 6000. Projekt pochodzi od rzeźbiarza Paula Casberga z Berlina.
Szybki podgląd -
Srebrna Odznaka Sportowa SA III typu (SA-Sportabzeichen in Silber 3.Typ) – III Rzesza
55,00 złOdznaka sportowa SA została podarowana 28 listopada 1933 r. przez szefa sztabu SA Ernsta Röhma mężczyznom uprawiającym sport dla poprawy zdrowia publicznego. 19 stycznia 1939 r. przemianowano ją na SA Wehrabzeichen.
Do 1935 r. zakup odznaki wiązał się z członkostwem w SA. Od 18 lutego 1935 r. odznakę mogły nabywać także osoby niebędące członkami. Musieli mieć od 18 do 35 lat i być zdolnymi do służby wojskowej. Zostawali odznaczani brązem, srebrem lub złotem. Klasyfikacja była prowadzona 3 grupach ćwiczeń lekkoatletycznych. Były to ćwiczenia w sensie wojskowym, takie jak rzucanie do celu granatem ręcznym oraz ćwiczenia terenowe, takie jak orientacja w terenie. W celu uzyskania wyższych poziomów Silver i Gold wymagane było regularne powtarzanie usług.
Z biegiem czasu zmieniał się kształt wytłoczeń odznak. Typ I (1934-35) nosi na odwrocie napis: własność d.Chefs d. System szkolenia, typ II (1935-38), opatrzony napisem: własność d. Na odznace sportowej SA, typ III (1939) widnieje napis: własność najwyższego kierownictwa SA, typ IV posiada napis: RZM. Istnieją plakietki z producentem i numerem rejestracyjnym i bez, szczególnie w dwóch pierwszych typach.
Szybki podgląd -
Odznaka członkowska N.S.D.F.B.St. (Mitgliedsabzeichen des N.S.D.F.B.St.) – III Rzesza
45,00 złTa dość rzadka odznaka została wprowadzona w marcu 1934 r. po przejęciu władzy przez narodowych socjalistów, zrównaniu klubów i stowarzyszeń, a tym samym Stahlhelm, Bund der Frontsoldaten. Nowe oznaczenie brzmiało wówczas Narodowo-Socjalistyczno-Niemiecki-Frontfighters-Bund-Stahlhelm (NSDFBSt.). Organizacja została również rozwiązana 7 listopada 1935r.
Po ogłoszeniu przez kierownictwo Stahlhelmu już w 1933 r., że Stahlhelm i jego podorganizacje podlegają przywódcy Adolfa Hitlera, rozpoczęła się reorganizacja/synchronizacja. Od lipca członkowie poniżej 35 roku życia podlegali SA jako „Wehrstahlhelm”. Członkowie w wieku od 36 do 45 lat zostali „SA Reserve 1”, a członkowie powyżej 45 roku życia zostali „SA Reserve 2”.
W 1934 r. części zostały następnie całkowicie zintegrowane lub przejęte przez SA. Pozostali członkowie tworzyli następnie NSDFBSt od 1934 r. Ze względu na krótki czas jego istnienia i niewielką liczbę członków, którzy nie zostali przyjęci do SA, odznaka nie jest powszechna.
Szybki podgląd
Wyświetlanie 133–144 z 219 wyników
