Zapięcie z uszkiem
Wyświetlanie 85–96 z 114 wyników
-
Złoty Orzeł Niemiecki do czapki oficerskiej, oficera Luftwaffe – III Rzesza
50,00 złOrzeł Niemiecki III Rzeszy do czapki oficerskiej noszonej przez oficerów Luftwaffe.
Szybki podgląd -
Order Niemiecki II klasy, Złoty Krzyż Order Szyi (der Deutsche Orden Halsorden) – III Rzesza
260,00 złNiemiecki Order NSDAP. Od 1943 roku było to najwyższe odznaczenie narodowosocjalistycznej Rzeszy Niemieckiej. W Niemczech odznaka jest jednym z antykonstytucyjnych narzędzi propagandy. Jego produkcja, publiczne posiadanie lub dystrybucja są zabronione.
Order, podarowany przez Adolfa Hitlera, został po raz pierwszy przyznany pośmiertnie Fritzowi Todtowi 12 lutego 1942 roku. Według Hitlera Order miał uhonorować „najwyższe zasługi […], które Niemiec może zdobyć dla swojego ludu”. Według Hitlera były to osiągnięcia, dla których w pewnych okolicznościach nie można w ogóle ogłosić awansu. Czyny 200 nosicieli Krzyża Rycerskiego nie przeważyły jednorazowego osiągnięcia Fritza Todta. Hitler planował nadanie orderowi charakteru rycerskiego, z kapitułą i z senatem, który miał mieć prawo przyjmowania i wykluczania kawalerów. Nie doszło do tego ze względu na wypadki wojenne i niewielką liczbę odznaczonych.
Z powodu unikatowości tego odznaczenia nie jest pewne, czy zachował się jakikolwiek oryginał.
Projekt godła Orderu pochodził od Benno von Aren’a, jedynym producentem była firma Wilhelm Deumer w Lüdenscheid.
(źródło: Wikipedia)
Szybki podgląd -
Brązowa Szpanga za walkę wręcz (Nahkampfspange) – III Rzesza
65,00 złSzpanga (niem. Nahkampfspange) to niemiecka odznaka wojskowa z czasów II wojny światowej, ustanowiona 25 listopada 1942 r. za udział w walkach wręcz na bliskim dystansie. Warunkiem odznaczenia był udział w walkach, w których żołnierz „widział białka oczu wroga” („Weiß in den Augen des Feindes sehen”). Przeznaczone głównie dla piechoty, ale inne jednostki Wehrmachtu, Waffen-SS, naziemne jednostki Luftwaffe i spadochroniarze również się kwalifikowały. Złota odznaka była przyznawana za 50 akcji w walce wręcz, srebrna za 25 a brązowa za 15 . Działania liczone były od 1 grudnia 1942 r., przy czym do nagrody wliczana była wcześniejsza długa służba na froncie wschodnim, przy czym 15 nieprzerwanych miesięcy liczyło się jako 15 dni bojowych; 12 miesięcy jako 10 dni; a 8 miesięcy jako 5 dni. Dla tych żołnierzy, którzy otrzymali ciężkie rany, przyznano nagrodę po 10, 20 i 40 akcjach. Złote zapięcie do walki wręcz było często uważane przez niemiecką piechotę za bardziej szanowane niż Krzyż Rycerski Żelaznego Krzyża, a Hitler zastrzegał sobie prawo do osobistego nadania tej klasie. Spośród około 18–20 milionów żołnierzy niemieckiego Wehrmachtu i Waffen-SS 36 400 otrzymało klasę brązową, 9500 klasę srebrną i 631 klasę złotą. Odznaka była noszona nad lewą górną kieszenią munduru, nad jakąkolwiek wstęgą medalową. Noszono tylko jedną odznakę, najwyższego otrzymanego stopnia.
Szybki podgląd -
Klamra z zapięciem do paska SS i Waffen-SS (Koppelschloss Waffen-SS) – III Rzesza
90,00 złKlamra z zapięciem do paska Wehrmachtu w kolorze stare srebro, które mocowano zazwyczaj do pasków – pierwotnie wyłącznie skórzanych – za pomocą dwubolcowego gwoździa od spodu. Z drugiej strony zamykano je na haczyk i oczko . Na spodniej stronie klamry paska znajduje się oczko, w które można wsunąć drugi koniec paska za pomocą zaczepu.
Meine Ehre heißt Treue! (Mój honor to lojalność!) – to motto narodowosocjalistycznego ruchu Schutzstaffel (SS) wywodzi się od słów Adolfa Hitlera „SS-mani, Twoim honorem jest lojalność!” z 1931 roku. W poszczególnych językach narodowych było to także motto tzw. germańskiego SS , które powstało w czasach germańskich – językowe państwa i regiony okupowane przez Niemcy.
Hasło „Mój honor to lojalność!” widniało na klamrze pasa SS. Klamrę pasa nosił Generał SS i jego jednostki pomocnicze (SS-Verfügungstruppe, SS-Totenkopfverbandes i powstałe z nich później Waffen-SS (Uzbrojone jednostki SS).
Tradycyjne określenia cnót, takie jak „honor” i „lojalność”, „braterstwo”, „posłuszeństwo” itp. zostały zaczerpnięte z języka żołnierskiego i obficie zawarte w ideologii SS. Jednakże SS nadało tym słowom własne znaczenie poprzez specyficznie narodowe socjalistyczne użycie. Termin „lojalność” skierowany był wyłącznie do osoby Adolfa Hitlera i stał się jednoznacznym wyrazem posłuszeństwa w obrębie ideologii SS.
Szybki podgląd -
Odznaka pamiątkowa wojny pod Sanem 1870/ 1871 – Cesarstwo Pruskie
42,00 złOdznaka Zur Erinnerung an 1870 (Na pamiątkę 1870) – odznaka kombatantów, którzy brali udział w wojnie francusko-pruskiej 1870/1871 i zwycięstwie pod Sedanem. Bitwa pod Sedanem miała miejsce 1 i 2 września 1870 roku podczas wojny francusko-pruskiej. Konsekwencją bitwy była kapitulacja cesarza Napoleona III wraz z jego armią, zwycięstwo Prus i ich sprzymierzeńców w wojnie, chociaż walka była kontynuowana przez nowy rząd francuski. Bitwa została wyróżniona przez Edgara Vincenta D’Abernon jako jedna z 18 bitew decydujących o losach świata.
120-tysięczna francuska Armia „Châlons” – dowodzona przez marszałka Patrice’a Mac-Mahona, w towarzystwie cesarza Francuzów Napoleona III – próbowała przerwać oblężenie Metz. Jednakże pruskie armie „Moza” i 3 Armia – dowodzone przez feldmarszałka Helmuta von Moltke, w towarzystwie pruskiego króla Wilhelma I i pruskiego kanclerza Ottona von Bismarcka – okrążyły wojska Mac-Mahona w Sedanie. Marszałek Patrice Mac-Mahon został ranny podczas starć, a dowództwo zostało przekazane generałowi Auguste-Alexandre Ducrot. Klęska Francji została spowodowana brakiem jednolitego kompetentnego dowództwa, nieudolną taktyką i słabszą artylerią.
2 września 1974 r. obchodzono po raz pierwszy „Der Tag der siegreichen Schlacht bei Sedan im Deutsch-Französischen Krieg 1870/71 als deutscher Nationalfeiertag begangen” – dzień zwycięstwa w bitwie pod Sedanem w wojnie niemiecko-francuskiej 1870-71 jako niemieckie święto narodowe.
Odznaka jest rzadka.
źródło: Internet
Szybki podgląd -
Szpanga U-Boot Kriegsmarine (U-Boot Frontspange) – III Rzesza
50,00 złSzpanga U-Boot została podarowana 15 maja 1944 roku przez Naczelnego Wodza Marynarki Wojennej Karla Dönitza. 24 listopada 1944 r. odznaka w kolorze srebrnym została przekazana jako najwyższy poziom. Utworzona z pomniejszonej wersji Odznaki Wojennej U-Boota. Był to hołd dla ciągłej ciężkiej pracy załóg U-Bootów przeciwko wrogiej wojnie i statkom handlowym. Ponadto wyeliminowano niesprawiedliwość wobec innych gałęzi zbrojeń, które od dawna posiadały szangii. Szybko wyłoniły się załogi okrętów podwodnych, które przekraczały wymagania dla zwykłej odznaki bojowej okrętu podwodnego.
Dokładny regulamin przyznawania nagród nie jest do dziś znany. Dönitz zastrzegł sobie prawo do zmiany tego w zależności od sytuacji. Warunkiem przyznania odznaczenia było, oprócz nienagannego przywództwa, pomyślny udział w patrolach czy szczególne zasługi w walce. Jednak praktyka przyznawania nagród była oparta na dniach spędzonych na morzu lub zakończonych patrolach. Szpangii nie musiały być zwracane i były również nadawane pośmiertnie i przekazywane pogrążonym w żałobie.
Źródło: J. Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., t. IV, 2001.
Szybki podgląd -
Gwiazda Krzyża Żelaznego 1939 (Blücherstern 1939) prototyp – III Rzesza
75,00 złGwiazda Wielkiego Krzyża Żelaznego Krzyża (niem . Stern zum Großkreuz des Eisernen Kreuzes) była najwyższym odznaczeniem wojskowym Królestwa Prus i Cesarstwa Niemieckiego. Uznano go za wyższe odznaczenie Wielkiego Krzyża Żelaznego Krzyża.
Była przyznawana najwybitniejszym generałom, którzy dokonywali wyczynów przywódczych z najwyższą korzyścią dla państwa pruskiego, a później niemieckiego. Został on przyznany tylko dwukrotnie, w odstępie stu lat, feldmarszałkowi Gebhardowi von Blücherowi w 1815 roku za udział w zwycięstwie nad Napoleonem w bitwie pod Waterloo oraz feldmarszałkowi Paulowi von Hindenburgowi 25 marca 1918 roku za prowadzenie niemieckiej bitwy w 1918 roku. wiosenna ofensywa. Hindenburg otrzymał Wielki Krzyż Żelaznego Krzyża 9 grudnia 1916r.
Nagroda jest powszechnie znana jako „Gwiazda Blüchera” ( Blücherstern ) od pierwszego odbiorcy.
Opracowano wersję Gwiazdy z czasów drugiej wojny światowej, ale nigdy nie została ona formalnie ustanowiona ani nagrodzona. Po zwycięstwie aliantów w maju 1945 roku armia Stanów Zjednoczonych przejęła jedyny znany prototyp, który był przechowywany w bunkrze. Obecnie jest częścią kolekcji Muzeum Akademii Wojskowej Stanów Zjednoczonych (USMA) w West Point w stanie Nowy Jork.
(źródło: Wikipedia)
Szybki podgląd -
Srebrna Odznaka Niemieckich Sportów Motorowych II stopnia (Deutsches Motorsportabzeichen 2. Stufe Silber) – III Rzesza
55,00 złNiemiecka odznaka sportów motorowych została podarowana dekretem Führera i kanclerza Rzeszy Adolfa Hitlera z 18 lutego 1938 roku. Należało docenić wybitne osiągnięcia i pełne poświęcenia zaangażowanie w prowadzeniu samochodów dla reputacji i prestiżu Niemiec. Jednocześnie nagroda miała być zachętą dla młodych pasjonatów sportów motorowych. Rozporządzenia wykonawcze wydał 1 listopada 1938 roku Adolf Hühnlein, przywódca niemieckiego sportu samochodowego i dowódca korpusu NSKK.
Niemiecka odznaka sportów motorowych była przyznawana w 3 etapach:
3. poziom w żelazie, 2. poziom w srebrze i 1. poziom w złocie.Oprócz godności zawodnika, dla każdego poziomu wymagana była określona liczba punktów konkursowych. Punkty przyznawano za zwycięstwa w wyścigach międzynarodowych i krajowych. W wyścigu międzynarodowym za zwycięstwo było 12 punktów, w biegach przełajowych i długodystansowych 9 punktów. W wyścigach krajowych było mniej punktów 8 lub 7 punktów. W 1939 r. do punktacji wliczano wyścigi na torze trawiastym i żużlowym. Na poszczególne poziomy wymagane było łącznie 50 punktów za żelazo, 100 za srebro i 150 za złoto.
Odznaka została przyznana przez lidera niemieckiego sportu samochodowego na wniosek najwyższego krajowego organu sportowego zajmującego się pojazdami silnikowymi. Wnioski o przyznanie nagrody zostały złożone przez właściwe naczelne władze odpowiedzialne za sportowca. Pierwsza nagroda odbyła się 18 lutego 1939 roku za lata 1933-1938. Jeżeli pasjonat sportów motorowych posiadał już jeden stopień odznaki, mógł ubiegać się o kolejny wyższy stopień, jeśli uzyskał wymaganą liczbę punktów.
Wcześniej noszona odznaka musiała zostać zwrócona do Rejestru Naczelnego Urzędu ds. Sportu. Stopień w złocie był nadawany osobiście przez dowódcę korpusu. Pozostałe stopnie były wysłane. Do nagrody dołączony był certyfikat. Duplikaty można było uzyskać tylko z biura ONS; sprzedaż komercyjna była zabroniona.
Posiadacze niemieckiej odznaki sportów motorowych mogli awansować na wyższe stopnie. W żelazie do Sturmhauptfuhrera, w srebrze do Obersteffelführera i w złocie do Standartenführera.
Szybki podgląd -
Złota Odznaka za Rany Cesarskiej Marynarki Wojennej 1918 (Verwundetenabzeichen der Marine 1918 in Gold)
55,00 złOdznaka ta została nadana w uznaniu żołnierzy, którzy zostali ranni w walce przez wroga lub którzy zostali inwalidami w wyniku urazu.
24 czerwca 1918 r. Wilhelm II podarował odznakę rannego marynarki wojennej członkom Marynarki Wojennej Cesarstwa. Przypisano trzy poziomy (czarny, srebrny/ matowy biały i złoty/ matowy żółty). Nagroda została przyznana tylko za rannych w walce morskiej.
Posiadacze odznaczenia, którzy odnieśli kolejną ranę w wojsku od 1939 r., otrzymali polecenie wymiany na Odznakę Rannego (1939 r.) w czasie II wojny światowej.
Warunki przyznania nagrody określały m.in.
„Chcę nadać odznakę rannym w służbie ojczyźnie jako szczególne uznanie. Odznaka ma na celu uhonorowanie tych, którzy wykrwawili się za ojczyznę lub którzy stracili zdrowie w strefie działań wojennych na skutek wrogich wpływów i przez to są niezdolni do pracy”.
Odznaka została przyznana w trzech etapach:
– w kolorze czarnym (na jedną i dwie rany)
– w kolorze srebrnym (na trzy i cztery rany)
– w kolorze złotym (dla pięciu i więcej ran)Od 30 stycznia 1936 r. wyższe stopnie mogły być również przyznawane dekretem za rzadsze obrażenia, jeśli uzasadniała to ciężkość obrażeń lub nawet okaleczenie.
Odznakę można było nosić również na odzieży cywilnej. W handlu sprzedawano wówczas wersje wykonane ze srebra, jako miniatury lub krążki śrubowe.Szybki podgląd -
Duża srebrna odznaka pilota szybowcowego NSFK (Großes NSFK-Segelfliegerabzeichen in Silber) – III Rzesza
55,00 złNarodowy Socjalistyczny Korpus Lotniczy (NSFK) został utworzony dekretem z 17 kwietnia 1937 r. NSFK jest uważana za następcę prawnego DLV eV, Niemieckiego Stowarzyszenia Sportów Lotniczych i była spółką prawa publicznego i podlegała bezpośrednio ministrowi lotnictwa Rzeszy Hermannowi Göringowi.
Środki były finansowane z budżetu Ministerstwa Lotnictwa Rzeszy, a wszystkie obiekty i budynki były własnością Rzeszy. Jako organizacja paramilitarna NSFK była odpowiedzialna za szkolenie i dalsze kształcenie młodych pilotów. Zostało to odnotowane przez wojskowe urzędy meldunkowe iw zależności od kwalifikacji przewidziano przyjęcie do Sił Powietrznych. Dowódcami korpusów byli generał Luftwaffe Friedrich Christiansen i od 1943 roku generał pułkownik Alfred Keller.
NSFK miał własne mundury i stopnie, które były silnie oparte na SA (Sturmabteilung). Na mocy porozumienia z Przywódcą Młodzieży Rzeszy i NSFK potomstwo było systematycznie rekrutowane, począwszy od młodzieży niemieckiej, poprzez Hitlerjugend, aż po przyjęcie do NSFK. Oprócz szybowania i lotu z napędem odbywały się również szkolenia dla radiooperatorów pokładowych, stewardów i personelu lotniczego.
Testy szybowcowe zostały podzielone na 3 poziomy, test A od 15 roku życia, test B od 16 roku życia i test C od 17 roku życia, każdy z określonymi wymaganiami. Za zdanie egzaminów przyznawano okrągłe, emaliowane na niebiesko odznaki z 1, 2 lub 3 białymi skrzydłami.
Poziom C został dodatkowo podzielony na srebrny, złoty i złoty z brylantami. Wielka odznaka pilota szybowcowego NSFK została wprowadzona jako zamiennik srebrnego poziomu C. Zaplanowano dwie grupy nagród. Ze względu na zaawansowany przebieg wojny przyznano jednak tylko odznaczenia według 2 grupy odznaczeniowej tymczasowego przepisu specjalnego. Beneficjenci musieli wcześniej przejść poziom Srebrny C.
Szybki podgląd -
Srebrna szpanga U-Boot Kriegsmarine (U-Boot Frontspange in Silber) – III Rzesza
50,00 złSzpanga U-Boot została podarowana 15 maja 1944 roku przez Naczelnego Wodza Marynarki Wojennej Karla Dönitza. 24 listopada 1944 r. odznaka w kolorze srebrnym została przekazana jako najwyższy poziom. Utworzona z pomniejszonej wersji Odznaki Wojennej U-Boota. Był to hołd dla ciągłej ciężkiej pracy załóg U-Bootów przeciwko wrogiej wojnie i statkom handlowym. Ponadto wyeliminowano niesprawiedliwość wobec innych gałęzi zbrojeń, które od dawna posiadały szangii. Szybko wyłoniły się załogi okrętów podwodnych, które przekraczały wymagania dla zwykłej odznaki bojowej okrętu podwodnego.
Dokładny regulamin przyznawania nagród nie jest do dziś znany. Dönitz zastrzegł sobie prawo do zmiany tego w zależności od sytuacji. Warunkiem przyznania odznaczenia było, oprócz nienagannego przywództwa, pomyślny udział w patrolach czy szczególne zasługi w walce. Jednak praktyka przyznawania nagród była oparta na dniach spędzonych na morzu lub zakończonych patrolach. Szpangii nie musiały być zwracane i były również nadawane pośmiertnie i przekazywane pogrążonym w żałobie.
Źródło: J. Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., t. IV, 2001.
Szybki podgląd -
Złoty Krzyż Hiszpanii (Goldenes Spanienkreuz mit Schwertern) – III Rzesza (#15)
55,00 złKrzyż Hiszpanii (niem. Spanienkreuz) – niemieckie odznaczenie wojskowe ustanowione przez Adolfa Hitlera 14 kwietnia 1939 roku w celu nagrodzenia żołnierzy walczących w ramach Legionu Condor w hiszpańskiej wojnie domowej.
Krzyż został ustanowiony w trzech klasach – złotej, srebrnej i brązowej, a każda z nich posiada dwie wersje – złota z mieczami i brylantami oraz z mieczami, srebrna z mieczami i bez mieczy, brązowa z mieczami i bez mieczy.
Krzyż z mieczami był nadawany żołnierzom Legionu Condor oraz marynarzom Kriegsmarine uczestniczącym w bezpośrednich walkach. Przy czym:
– Złoty z mieczami i brylantami – nadawany był za szczególne i wzorowe wykonywanie zadań bojowych. Nadano 28 krzyży.
– Złoty z mieczami – za wykazane męstwo i odwagę w walce. Nadano 1126 krzyży.
– Srebrny z mieczami – za udział w walce mającej decydujące znaczenie dla losów wojny. Nadano 8304 krzyże.
– Brązowy z mieczami – za udział w walce. Nadano 8462 krzyże.Krzyż bez mieczy był nadawany żołnierzom, marynarzom i osobom cywilnym, które przez co najmniej trzy miesiące współdziałały z Legionem Condor lub marynarką wojenną na terenie Hiszpanii, lecz nie brały udziału w bezpośrednich walkach. Nadano 327 Srebrnych i 7869 Brązowych Krzyży bez mieczy.
Noszony był bezpośrednio na bluzie na piersi po prawej stronie. Krzyż był nadawany w latach 1939–1940 i łącznie nadano 26 056 krzyży.
Szybki podgląd
Wyświetlanie 85–96 z 114 wyników
