Zapięcie z uszkiem

Wyświetlanie 109–114 z 114 wyników

  • Przypinka sympatyków SS i Wafen SS z trupią czaszką (Totenkopf) - III Rzesza

    Przypinka sympatyków SS i Wafen SS z trupią czaszką (Totenkopf) – III Rzesza

    40,00 

    SS było grupą paramilitarną, która początkowo służyła jako osobista ochrona Adolfa Hitlera i innych wielkich nazistów. Założone w 1925 roku i nadal podporządkowane SA, SS rozwinęło się w elitarną siłę o specjalnych zadaniach. Od 1929 za Reichsführera SS Heinricha Himmlera pełniła funkcje policyjne w ramach NSDAP. W 1939 roku liczba członków wynosiła 240 000.

    Następnie SS podjęło się takich zadań, jak wymordowanie przywódców SA, a później pilnowanie i administrowanie licznymi utworzonymi obozami koncentracyjnymi.
    W procesach norymberskich SS zostało określone jako główne narzędzie terroru politycznego i uznane za organizację przestępczą.

    Odznaka była noszona przez członków Waffen SS jako przypinka do klapy oraz przez zasłużonych ludzi dla tej organizacji, głównie poprzez wsparcie finansowe.

    Szybki podgląd
  • Odznaka Pilota Luftwaffe (Flugzeugführerabzeichen) - III Rzesza (Defekt)

    Odznaka Pilota Luftwaffe (Flugzeugführerabzeichen) – III Rzesza (Defekt)

    35,00 

    UWAGA! Odznaka ma uszkodzenie na skrzydle w postaci dziurki około 3 mm, no ale może ktoś tego ptaka przygarnie 🙂 Wszystko widać na zdjęciach.

    Odznaka Pilota Luftwaffe to odznaka pilota sił powietrznych niemieckiego Wehrmachtu, podarowana 14 marca 1935 r. przez naczelnego dowódcę sił powietrznych Hermanna Göringa.

    Odznakę można było przyznać po pomyślnym ukończeniu szkoły pilotażu i uzbrojenia. Została przyznana wszystkim pilotom jako potwierdzenie wyszkolenia i dlatego nie jest nagrodą za osiągnięcia wojskowe. Odznaka Pilota miała być obrazem nieposkromionej agresji, dzikości i przewagi III Rzeszy nad  nieprzyjacielem.

    Mogła być również przyznana osobom, które przed wydaniem dekretu zostały wyszkolone na pilotów, jeśli służyły jako piloci w Luftwaffe, a także członkom austriackich sił powietrznych, którzy zostali przejęci przez niemieckie siły powietrzne po aneksji Austrii w 1938 r.

    Tak jak większość przedmiotów z okresu III Rzeszy, odznakę pilota produkowano z materiałów różnej jakości. Aluminium, nikiel, pozłacany lub posrebrzany tombak i inne stopy oraz lakierowany cynk. Wszystkie te surowce używane były do produkcji odznaki pilota. W okresie przedwojennym i na początku wojny produkowano wersje z wysokiej jakości surowców niklu,aluminium lub tombaku. Stopniowo jakość surowców coraz bardziej się obniżała i pod koniec wojny bazować jedynie na różnych odmianach cynku. Pod koniec lat 30-tych zaniechano produkcji odznak z aluminium mimo, iż cechowała je wyjątkowa dbałość o szczegóły i precyzja wykonania – bardzo szybko ulegały uszkodzeniom.

    Wszystkie wersje odznaki pilota to wersje dwu-częściowe i dwu-nitowe. Kształt i rozmiar nitów różnił się w zależności od producenta i jakości wykonania. O wysokiej jakości wykonania świadczyły małe umieszczone z pedantyczną symetrią nity.Tańsze wersje używały większych często rozpłaszczonych na końcu nitów.

    Zapięcie „na agrafkę” występuje we wszystkich oryginalnych odznakach pilota. Wersje lepsze jakościowo cechował beczułkowaty zawias i haczyk uformowany z twardego niełamliwego pręcika.

    Niezależnie od jakości wykonania w odznace pilota orzeł był zawsze oksydowany na kolor ciemno-czarny zaś wieniec wykańczano w kolorze srebrnym. Orzeł jest czerniony chemicznie a wieniec chemicznie wykończony na kolor matowo-srebrny przez kolekcjonerów zwany „frosting” czyli zmrożony, oszroniony.

    Odznakę noszono na górnej lewej kieszeni munduru poniżej Krzyża Żelaznego 1 Klasy.

    Szybki podgląd
  • Szpanga szturmowa Luftwaffe (Frontsturmspange der Luftwaffe) stare srebro - III Rzesza

    Szpanga szturmowa Luftwaffe (Frontsturmspange der Luftwaffe) stare srebro – III Rzesza

    50,00 

    Dość rzadka szpanga szturmowa za walkę lotniczą, którą otrzymywali piloci Luftwaffe za zestrzelenie samolotów wroga.

    Szpangi lotnicze zostały podarowane przez Naczelnego Dowódcę Sił Powietrznych Hermanna Göringa 30 stycznia 1941 r. jako widoczny znak i rozpoznanie działań powietrznych na linii frontu. Wszyscy członkowie Luftwaffe, którzy brali udział w działaniach frontowych, operacji liniowych i którzy spełnili wymagania nagrody, zostali nagrodzeni. Frontflugspange została przekazana w 8 wersjach dla odpowiedniego rodzaju zastosowania w 3 etapach.
    Brązową zapinkę przednią przyznano po 20 lotach wroga, srebrną po 60 lotach, a złotą zapinkę przednią po 110 lotach wroga.

    (źródło: Internet)

    Szybki podgląd
  • Srebrna Szpanga Luftwaffe dla pilotów bojowych (Frontflugspange für Schlachtflieger in Silber) stare srebro - III Rzesza

    Srebrna Szpanga SLuftwaffe dla pilotów bojowych (Frontflugspange für Schlachtflieger in Silber) stare srebro – III Rzesza (Kopia)

    50,00 

    Szpanga lotnicza dla pilotów bojowych została podarowana dopiero 12 kwietnia 1944 roku. Została on przyznana personelowi latającemu specjalnych jednostek pilotów bojowych w kolorze złotym, srebrnym i brązowym.

    – Brązową zapinkę przednią przyznano po 20 lotach na terytorium wroga,
    – Srebrną po 60 lotach, a złotą zapinkę przednią po 110 lotach na wroga.
    – Złotą podarowaną 26 czerwca 1942 roku, nadawana była pilotom bojowym po odbyciu co najmniej 400 lotów na linii frontu.

    Do lotów wroga zaliczane są działania, które odbywały się co najmniej 30 km za frontem lub które wiązały się z kontaktem z wrogiem. Później długie czasy lotu, powyżej 12 godzin, liczono czterokrotnie, a powyżej 16 godzin pięciokrotnie. Do 1944 roku rozszerzono liczbę szpang do 8 wersji. Były to: myśliwce, myśliwce nocne krótkiego zasięgu, myśliwce nocne dalekiego zasięgu, samoloty rozpoznawcze, bombowce bojowe i nurkujące, samoloty transportowe i powietrzno-desantowe, samoloty szturmowe i niszczyciele. Głównym producentem jest GH Osang z Drezna. Ale istnieją również wersje dla samolotów szturmowych bez producenta lub z producentem RS & S., Richardem Simmem i Söhne z Gablonz an der Neisse. Ze względu na bardzo krótki termin realizacji produkcji zapięcia te są bardzo rzadkie.

    Szybki podgląd
  • Srebrna Szpanga Luftwaffe dla pilotów bojowych (Frontflugspange für Schlachtflieger in Silber) stare srebro - III Rzesza

    Srebrna Szpanga Luftwaffe dla pilotów bojowych (Frontflugspange für Schlachtflieger in Silber) stare srebro – III Rzesza

    50,00 

    Szpanga lotnicza dla pilotów bojowych została podarowana dopiero 12 kwietnia 1944 roku. Została on przyznana personelowi latającemu specjalnych jednostek pilotów bojowych w kolorze złotym, srebrnym i brązowym.

    – Brązową zapinkę przednią przyznano po 20 lotach na terytorium wroga,
    – Srebrną po 60 lotach, a złotą zapinkę przednią po 110 lotach na wroga.
    – Złotą podarowaną 26 czerwca 1942 roku, nadawana była pilotom bojowym po odbyciu co najmniej 400 lotów na linii frontu.

    Do lotów wroga zaliczane są działania, które odbywały się co najmniej 30 km za frontem lub które wiązały się z kontaktem z wrogiem. Później długie czasy lotu, powyżej 12 godzin, liczono czterokrotnie, a powyżej 16 godzin pięciokrotnie. Do 1944 roku rozszerzono liczbę szpang do 8 wersji. Były to: myśliwce, myśliwce nocne krótkiego zasięgu, myśliwce nocne dalekiego zasięgu, samoloty rozpoznawcze, bombowce bojowe i nurkujące, samoloty transportowe i powietrzno-desantowe, samoloty szturmowe i niszczyciele. Głównym producentem jest GH Osang z Drezna. Ale istnieją również wersje dla samolotów szturmowych bez producenta lub z producentem RS & S., Richardem Simmem i Söhne z Gablonz an der Neisse. Ze względu na bardzo krótki termin realizacji produkcji zapięcia te są bardzo rzadkie.

    Szybki podgląd
  • Odznaka Pamiątkowa Pilota 1935 Luftwaffe (Fliegererinnerungsabzeichen 1935) - III Rzesza

    Odznaka Pamiątkowa Pilota 1935 Luftwaffe (Fliegererinnerungsabzeichen 1935) – III Rzesza

    55,00 

    Odznaka pamiątkowa pilota została podarowana 19 stycznia 1935 roku przez ministra lotnictwa Rzeszy Hermanna Göringa. Odznaka Pamiątkowa Pilota była przyznawana personelowi latającemu Sił Powietrznych, który opuścił Siły Powietrzne z wyróżnieniem, jeśli posiadał odznakę pilota wojskowego (tylko odznaki powojenne) przez kilka lat. Minimalne okresy wynosiły cztery lata dla żołnierzy czynnych do oficera i personelu rezerwy z odznakami pilota wojennego. Inni pracownicy 15 lat. Wyjątki były możliwe w przypadku przejścia na emeryturę z powodu wypadku lub podobnego zdarzenia.

    Odznaka została wykonana z metalu i w formie haftu (tylko dla oficerów) oraz w miniaturze na szpilce. Części zamienne można było uzyskać w Dziale Sprzedaży Luftwaffe w Berlinie. Większość odznak są autorstwa C.E. Juncker, Berlin.  Otrzymane już z wojny odznaki pamiątkowe pilotów można było również wymienić na odznaki noszone wcześniej.

    Szybki podgląd

Wyświetlanie 109–114 z 114 wyników