Metal
Wyświetlanie 445–456 z 647 wyników
-
Odznaka byłych żołnierzy Der Stahlhelm 1918 (Der Stahlhelm, Bund der Frontsoldaten 1918)
35,00 złDer Stahlhelm, Bund der Frontsoldaten, powszechnie znany jako Der Stahlhelm (Stalowy hełm), była niemiecką organizacją byłych żołnierzy z I wojny światowej istniejącą od 1918 do 1935 roku. Wchodziła w skład „Czarnej Reichswehry” i w schyłkowym okresie Republiki Weimarskiej działała jako paramilitarne skrzydło Monarchistycznej Niemieckiej Narodowej Partii Ludowej (DNVP), umieszczane na zebraniach partyjnych na stanowiskach uzbrojonych ochroniarzy (Saalschutz).
Der Stahlhelm zostało założone 25 grudnia 1918 roku w Magdeburgu. Liga była od początku punktem zbornym sił odwetowych i nacjonalistycznych. W organizacji dominował światopogląd zorientowany na poprzedni reżim cesarski i monarchię Hohenzollernów.
Chociaż Der Stahlhelm był oficjalnie podmiotem bezpartyjnym i ponadpartyjnym, po 1929 roku nabrał charakteru antyrepublikańskiego i antydemokratycznego. Jej celem była dyktatura niemiecka, przygotowanie programu odwetowego i ukierunkowanie lokalnej akcji antyparlamentarnej. Ze względów politycznych jej członkowie odróżnili się od partii nazistowskiej (NSDAP) jako „niemieccy faszyści”.
Po przejęciu władzy przez nazistów 30 stycznia 1933 r. nowe władze wezwały do połączenia się z partyjną organizacją paramilitarną Sturmabteilung (SA). Der Stahlhelm nadal starał się zachować dystans wobec nazistów.
W dniu 27 kwietnia 1933 r. Seldte oficjalnie ogłosił Der Stahlhelm podporządkowanym dowództwu Hitlera. Próby integracji Der Stahlhelm przez nazistów zakończyły się sukcesem w 1934 r. W trakcie „dobrowolnego” procesu Gleichschaltung organizacja została przemianowana na Nationalsozialistischer Deutscher frontkämpfer-Bund (Stahlhelm) Narodowo-Socjalistyczna Niemiecka Federacja Kombatantów (NSDFBSt), podczas gdy duże części zostały włączone do SA jako kontyngenty Wehrstahlhelm, Reserve I i Reserve II.
Pozostałe lokalne grupy NSDFBSt zostały ostatecznie rozwiązane dekretem Adolfa Hitlera z 7 listopada 1935 r. Rywal Seldte, Duesterberg, został internowany w obozie koncentracyjnym Dachau w noc długich noży na początku lipca 1934 r., Ale wkrótce potem został zwolniony.
Listopad 1933 przyniósł wprowadzenie przez Der Stahlhelm odznaki za długoletnie członkostwo. Stowarzyszenie wspierało Hitlera w czasie jego walki o władzę i takowa nagroda mogła być noszona. Stworzono kilka wersji odznaki z różnymi datami wstąpienia do organizacji. Daty te biegły od 1918 roku (siedemnastu odbiorców) do 1932r.
Szybki podgląd -
Germańska Brązowa Runa Mocy (Germanische Leistungsrune in Bronze) – III Rzesza
60,00 złPodczas II wojny światowej germańska runa wydajności była nagrodą dla członków Waffen-SS zgodnie z ideologią narodowosocjalistyczną. Została podarowana przez Reichsführera SS Heinricha Himmlera 15 sierpnia 1943 roku i przedstawia Runę Zwycięstwa SS na swastyce.
Ta odznaka została przyznawana była na poziomie brązowym i srebrnym po trzyetapowym teście składającym się z:
– wykonaniu konkretnych zadań,
– sprawdzenia wydajności zespołu,
– przejścia egzaminu ideologicznego (egzamin 2 godz., egzamin ustny)Zgodnie z założeniem odznaka była „zachętą do treningu fizycznego i wojskowego w duchu światopoglądu narodowosocjalistycznego oraz potwierdzeniem dobrowolnego zaangażowania się w germańską wspólnotę losu”.Ponieważ Runa Zwycięstwa, obok swastyki, jest symbolem, który najwyraźniej wskazuje idee narodowosocjalistyczne, używanie tego znaku jest w Niemczech karalne.
Szybki podgląd -
Odznaka Gau dla członków NSDAP od 1925 roku (Gau-Abzeichen für Mitglieder der NSDAP seit 1925) – III Rzesza
60,00 złOkoło 1933 roku niektórzy gauleiterowie podarowali tradycyjną odznakę Gau członkom NSDAP, którzy należeli do partii od 1923 lub 1925 roku. Obejmowały one Gau Saksonii, Gau Bawarii Ostmark, Gau Frankonii, Gau z Halle-Merseburg, Gau z Hesji-Nassau, Gau z Magdeburga-Anhalt i Gau z Meklemburgii-Lubeki.
Odznaka honorowa została po raz pierwszy przyznana w Saksonii. Pozostałe dzielnice wprowadziły odznakę nieco później, opartą na tym samym wzorze. Inni Gaue stworzyły własne tradycje Gau lub dekoracje Gau. Nie są znane dokładniejsze postanowienia dotyczące nagrody.
Warunkiem uzyskania odznaki z rokiem 1923 było członkostwo w NSDAP przed 9 listopada 1923 r. Od ponownego ustanowienia 27 lutego 1925 r. warunkiem uzyskania odznaki z rokiem 1925 jest udokumentowane członkostwo. W Saksonii nagroda odbyła się z kartą nośną podpisaną przez Gauleitera Mutschmanna. Drugi Gaue prawdopodobnie przyjął to podejście.
Odznaka Gau była noszona po lewej stronie klatki piersiowej. Członkowie NSDAP, którzy posiadali Złotą Odznakę Honorową NSDAP, mogli nosić tylko jedną z dwóch odznak. Jednoczesne noszenie kilku odznak Gau lub Złotej Odznaki Honorowej NSDAP było zabronione.
Jako jedyny producent znany jest R. Wächtler & Lange z Mittweida. Istnieją odznaki z pinami dwużyłowymi i jednodrutowymi. Znane są również odznaki z emaliowanymi lub malowanymi swastykami. Dokładne numery nagród nie są znane.
Źródło: J.Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., t. IV.
Szybki podgląd -
GAU – Odznaka Honorowa Sudetów 1938 (GAU-Ehrenzeichen Sudetenland 1938) – III Rzesza
60,00 złSudetenland Gau Medal of Honor został ufundowany przez gauleitera Konrada Henleina. Gau powstała dopiero w 1938 roku po aneksji Sudetów 3 października 1938 roku. Fundacja została wcześniej zgłoszona i zatwierdzona przez kierownictwo NSDAP Rzeszy.
Nadawany był prawdopodobnie zasłużonym działaczom partyjnym okręgu. Dokładne ustalenia nie są znane. Nagrodę przyznał Gauleiter. Podobnie jak w przypadku innych okręgów można przypuszczać, że wydano świadectwo własności, w którym widniał numer członkowski NSDAP. Certyfikat był formalnie pozwoleniem na noszenie. Ponieważ odznaka jest niezwykle rzadka, nie można tego udowodnić. Dobrze znane odznaki honorowe również nie mają numerów maturalnych, jak to zwykle bywa w przypadku innych odznak honorowych Gau. Był noszony po lewej stronie klatki piersiowej pod Żelaznym Krzyżem, jeśli był obecny.
Henlein (6 maja 1898 – 10 maja 1945) był sudeckim niemieckim politykiem nazistowskim. Po pracy na pełen etat w Niemieckim Związku Gimnastycznym, którym kierował od 1931 roku, założył w 1933 roku Sudecki Niemiecki Front Krajowy. Później wyłoniła się z tego Partia Niemców Sudeckich. Poprzez bliskie kontakty z NSDAP wspierano i promowano starania o aneksję. Henlein wywołał powstanie 1 września 12 i 13 września 1938 roku. Po represji zbiegł do Niemiec, gdzie utworzył i dowodził Sudeckim Niemieckim Freikorpsem. Freikorps był już podporządkowany SS. 26 stycznia 1939 wstąpił do NSDAP, a później także do SS. Henlein pełnił funkcję Reichsstatthaltera i gauleitera NSDAP. Do 1945 był posłem narodowosocjalistycznego Reichstagu. Popełnił samobójstwo w amerykańskiej niewoli.
Źródło: J.Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., t. IV, Wikipedia.
Szybki podgląd -
Złoty Odznaka Sportowa Lidera Hitlerjugend (Führer-Sportabzeichen der Hitlerjugend) – III Rzesza
60,00 złOdznaka Młodzieży Hitlerowskiej (ufundowana w 1934 r.) była nagrodą za osiągnięcia sportowe i dobrą wiedzę trenerską. Miało to na celu promowanie wojowniczej postawy młodzieży męskiej wobec obowiązku (wojennego).
„Każdy zdolny, myślący przyszłościowo Hitlerjugend i przywódca Hitlerjugend musi dążyć do zdobycia odznaki Hitlerjugend – tej wysokiej nagrody przyznawanej przez przywódcę Młodzieży Rzeszy”. W szkoleniu ideologicznym Hitlerjugend uczestniczyli co najmniej w ośmiu domowych wieczorach. Dla członków Marynarki Wojennej Hitlerjugend zadania związane ze sportami morskimi zastąpiły warunki do uprawiania sportów terenowych.” (z księgi wyczynowej młodzieży niemieckiej i Hitlerjugend).
Hitler domagał się swoich celów edukacyjnych w sposób propagandowy i obrazowy. W swoim przemówieniu z 14 września 1935 roku zażądał przed 54 000 młodych Hitlerjugend, aby stali się „zwinni jak charty, twardzi jak skóra, twardzi jak stal Kruppa”: „Nic w życiu narodowym nie jest dane za darmo; wszystko musi walczyć i zwyciężać. […] Musisz nauczyć się być twardym, znosić trudności bez załamywania się”.
Odznaka Hitlerjugend przyznawana była w trzech etapach: w żelazie (15 lat), w brązie (16 lat) iw srebrze (17 lat i więcej). Nie było do tego wymagane żadne wysokie indywidualne osiągnięcie, „warunki mógł spełnić każdy Hitlerjugend”.
Po pomyślnym przejściu testów wydajności, Lider Sportu Rzeszy przyznał Złotą odznakę wydajności HJ. W latach 1934-1937 przyznano łącznie 55 277 odznak za osiągnięcia HJ.
Odznaka Lidera Sportowego HJ została podarowana 6 maja 1938 r. przez Przywódcę Młodzieży Rzeszy Baldura von Schiracha. Liderzy HJ powinni być szczególnym wzorem dla młodzieży, a także w coraz większym stopniu spełniać wymagania stawiane jej członkom. Dotyczyło to również sportu. Rozkazem z 18 stycznia 1937 r. ustalono, że wszyscy przywódcy Hitlerjugend i Niemieckiej Młodzieży od Fähnlein i Gefolgschaftsfuhrer wzwyż muszą co roku spełniać warunki Führerzehnkampfes . Odznaka sportowa lidera została przekazana jako zewnętrzny znak osiągnięć. W 1939 roku odznaka została wprowadzona jako ostatni poziom odznaki artystycznej HJ – D. Warunkiem było posiadanie srebrnej odznaki artystycznej HJ. Odznaka sportowa przyznawana była w 2 stopniach w zależności od wieku. Poziom A wydawany był od 7500 punktów, poziom B od 6500 punktów. Odznaka wydawana była na okres 5 lat, podczas których dwukrotnie trzeba było spełnić warunki dziesięcioboju. Pierwsze przyznanie nastąpiło w 1938 r., a następnie corocznie 2 października.
Szybki podgląd -
Brelok / otwieracz do butelek Sokół Millenium Star Wars, kolor czarny oksydowany, rozmiar: 60 x 45 mm
21,00 złBrelok do kluczy na zawieszce w kształcie statku kosmicznego Sokół Millenium, który może służyć jako otwieracz do butelek. Kolor czarny oksydowany błyszczący.
Szybki podgląd -
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub) – III Rzesza
60,00 złKrzyż Rycerski, właśc. Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (niem. Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes, RK) – niemiecki order, najwyższe odznaczenie wojskowe okresu III Rzeszy. Stanowił rozszerzenie klas Krzyża Żelaznego.
Krzyż Rycerski został ustanowiony na początku II wojny światowej, 1 września 1939, przez Adolfa Hitlera. Początkowo stanowił on jedną klasę Krzyża Żelaznego, między Krzyżem Żelaznym I klasy a Krzyżem Wielkim Krzyża Żelaznego. W toku wojny ustanowiono dalsze cztery klasy Krzyża Rycerskiego: 3 czerwca 1940 Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu, a 28 września 1941 Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami oraz z Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami. Najwyższa klasa, Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego ze Złotymi Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami, została ustanowiona 29 grudnia 1944.
Krzyż Rycerski został ustanowiony w celu wypełnienia luki pomiędzy istniejącymi już wcześniej w historii orderami: Krzyżem Żelaznym a Krzyżem Wielkim Krzyża Żelaznego. Podobnym orderem istniejącym w historii Niemiec był Pour le Mérite nadawany oficerom podczas I wojny światowej, lecz w odróżnieniu od niego, Krzyż Rycerski miał być nadawany żołnierzom wszystkich stopni w celu podkreślenia egalitaryzmu armii (mimo to, większość odznaczonych stanowili oficerowie).
Krzyż Rycerski mógł być nadany co do zasady osobie odznaczonej uprzednio Krzyżem Żelaznym I klasy, następnie też zachowywano porządek nadawania kolejnych klas. Przede wszystkim nadawany był za wyjątkowy akt odwagi w obliczu nieprzyjaciela, mógł być też nadany za całokształt dowodzenia podczas bitwy. Ponadto, w lotnictwie myśliwskim był nadawany za uzyskanie odpowiedniej liczby punktów za zestrzelenie wrogich samolotów (początkowo 20 punktów, punkty zależały m.in. od liczby silników samolotów – do trzech za samolot czterosilnikowy). W marynarce był także nadawany za zatopienie okrętów lub statków o tonażu 100 000 BRT lub czyn wykraczający poza zwykłe obowiązki (np. uratowanie ciężko uszkodzonego okrętu). Podczas wojny szczegółowe kryteria były zaostrzane, lecz zdarzały się też wyjątki od ogólnych zasad.
Krzyż Rycerski dzielił się na pięć klas (od najniższej):
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes)
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub)
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub und Schwertern)
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub, Schwertern und Brillanten)
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego ze Złotymi Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Goldenem Eichenlaub, Schwertern und Brillanten).(źródło: Wikipedia)
Szybki podgląd -
Odznaka Szturmowa Wehrmachtu (Sturmabzeichen) za 100 misji – III Rzesza
50,00 złOdznaka Szturmowa (Sturmabzeichen) – nadawana była żołnierzom, którzy uczestniczyli w co najmniej trzech atakach bojowych, na pierwszej linii frontu. Ta ogólna odznaka szturmowa IV poziomu z liczbą misji 100 jest najwyższą formą nagrody i jest niezwykle rzadka. Poziom IV został również nagrodzony numerem użytkowym 75.
Generalna Odznaka Szturmowa została podarowana 1 czerwca 1940 roku przez Naczelnego Wodza Armii, generała pułkownika von Brauchitscha. Przeznaczona była dla tych części armii, które nie kwalifikowały się do otrzymania Odznaki Szturmowej Piechoty lub Pancernej Odznaki Bojowej. Wymagania do nagrody były takie same jak w przypadku Odznaki Szturmowej Piechoty: udział w 3 szturmach na linii frontu, włamywanie się z bronią przez 3 dni. Możliwe była nagroda pośmiertna.
22 czerwca 1943, po aprobacie Hitlera, pułkownik Rudolf Schmundt wprowadził wyższe stopnie z numerami rozmieszczenia 25, 50, 75 i 100. Dni operacyjne liczone były od 1 lipca 1943 roku. Liczono poprzednio osiągnięte 3 dni. Rozporządzenie dla żołnierzy, którzy długo walczyli na froncie na wschodzie lub w Afryce, mówiło, że 25 dni służby można liczyć po 15 miesiącach, 15 dni służby po 12 miesiącach i 10 dni służby po 8 miesiącach.
W przypadku poważnych obrażeń kolejny wyższy poziom mógł być przyznany po 18, 35 lub 60 dniach działania, jeśli poszkodowany nie był już zdolny do działania. Przy przeniesieniu do innej jednostki wolno było nosić tylko jeden rodzaj odznaki szturmowej (odznaka piechoty lub generalna szturmowa). Nagrody dla członków marynarki wojennej lub lotnictwa były możliwe tylko w wyjątkowych przypadkach.
Sturmabzeichen IV stopnia z liczbą „100” może zostać nadana ponownie po zaliczeniu 100 udziałów w akcjach bojowych. Na umundurowaniu w służbie i po za służbą można nosić tylko jedną Sturmabzeichen, odznaki niższego stopnia pozostają jednak na pamiątkę. Odznaka była noszona na lewej stronie kieszeni munduru. OdznAkę można było nosić na wszystkich rodzajach mundurów wojskowych oraz partyjnych. Odznaczone osoby na ubraniach cywilnych mogły tylko nosić wpiętą w lewą klapę marynarki miniaturkę Sturmabzeichen i Sturmabzeichen mit der Einsatzzahl.
Szybki podgląd -
Maryśka znaczek na pin/ szpilkę kolor zielony/ złoty
12,00 złPrzypinka na pin w kształcie liścia pewnej rośliny w kolorze złotym z zieloną emalią, wym. 20 x 20 mm.
Szybki podgląd -
Szturmowiec (Stormtroopers) Star Wars znaczek na pin/ szpilkę kolor srebrny
15,00 złPrzypinka na pin w kształcie głowy Szturmowca z Gwiezdnych Wojen w kolorze srebrnym, wym. 17.2 x 20 mm.
Szybki podgląd -
Krzyż Żelazny I klasy 1939 (Eisernes Kreuz 1. Klasse 1939) – III Rzesza
45,00 złKrzyż Żelazny (niem. Eisernes Kreuz, EK) – pruskie, potem niemieckie odznaczenie wojskowe nadawane za męstwo na polu walki, a także za sukcesy dowódcze. Jego kształt zaczerpnięto z krzyża teutońskiego, będącego symbolem Krzyżaków – zmieniono tylko proporcję, aby krzyż wpisywał się w plan kwadratu lub pola i tak czarny krzyż łaciński z białą obwódką, od tego momentu stał się bardzo ważnym elementem w historii Królestwa Prus, Cesarstwa Niemieckiego i Niemiec ogółem.
Krzyż Żelazny został odnowiony 1 września 1939 roku przez Adolfa Hitlera jako odznaczenie wojenne i rozszerzony o stopień Krzyża Kawalerskiego. Zajął on miejsce pruskiego Pour le Merite. W czasie wojny wprowadzono do Krzyża Rycerskiego różne ulepszenia, takie jak liście dębu, miecze, liście dębu z mieczami, diamenty i złocone liście dębu z mieczami i diamentami.
Krzyż Żelazny w 1939 r. składał się z 4 klas: Krzyża Wielkiego, Krzyża Kawalerskiego (wraz z jego podwyższeniami), klasy I i II.
W przeciwieństwie do pierwotnego odznaczenia pruskiego, Krzyż Żelazny został przyznany w 1939 roku tylko bojownikom. Krzyże podczas produkcji były nieco grubsze, a ramy również wykonano z posrebrzanego metalu nieżelaznego. Krzyże wewnętrzne 1 klasy wykonywano z żelaza lub często czernionego metalu nieżelaznego. Są krzyże z nazwą producenta i bez. Na krzyżu I klasy znajduje się on najczęściej na igle lub podkładce śrubowej, na krzyżu II klasy najczęściej na obrączce lub na oczku.
(źródło: Internet, Wikipedia)
Szybki podgląd -
Srebrny Królewski Order Krzyża Koronnego I klasy z Mieczami 1916-1918 – Cesarstwo Niemieckie
65,00 złKrólewski Order Koronny I klasy z mieczami (Königlicher Kronen-Orden Kreuz 1. Klasse mit Schwertern 1916 – 1918) w kolorze srebrnym ze złoceniami został nadany dopiero pod koniec I wojny światowej w latach 1916-1918. Częścią nagrody była również odpowiednia ośmioramienna gwiazda piersiowa z mieczami. Do tego czasu wysokie klasy były nadal ze złota.
W czasie I wojny światowej wysokim oficerom wojskowym przyznano łącznie 83 Krzyże I Klasy z Mieczami. Od 1917 do 1918 roku wykonano 52 sztuki z pozłacanego srebra.
Od 1864 roku Królewski Order Koronny mógł być odznaczony mieczami za zasługi dla wroga. Powodem powstania mieczy była wojna w 1864 roku z Danią i idea równouprawnienia z Zakonem Czerwonego Orła. Początkowo obowiązywały również postanowienia Orderu Orła Czerwonego z 16 września 1848 r. 22 kwietnia 1864 r. odnowiono postanowienia Królewskiego Orderu Koronnego. Regulowano między innymi nadawanie mieczy na pierścieniu i kolory wstęg, np. dla wyższych urzędników wojskowych. Pierwsze krzyże z mieczami z lat 1864-1868 miały jeszcze małą koronę królewską w medalionie. Nadano tylko 6 orderów koronnych I klasy z mieczami.
Królewski Order Koronny został podarowany przez króla Wilhelma I 18 października 1861 roku na pamiątkę koronacji. Królewski Order Korony składał się z 4 klas. Krzyże od pierwszej do trzeciej klasy miały ramiona krzyża emaliowane na biało, czwarta klasa nie miała krzyży emaliowanych.
W trakcie przyznawania korona w środkowym medalionie miała różne kształty, które informują o okresie przyznawania. Zgodnie z najnowszymi ustaleniami można teraz przypisać 4 modele i okresy produkcji. Ozdoby mieczy były różne.
Szybki podgląd
Wyświetlanie 445–456 z 647 wyników
