Srebrny
Wyświetlanie 169–180 z 243 wyników
-
Srebrna odznaka za rany (Silber Verwundetenabzeichen) – III Rzesza
55,00 złW dniu 3 marca 1918 roku Cesarz Wilhelm II ustanowił po raz pierwszy odznakę (Verwundetenabzeichen) honorującą żołnierzy, którzy w walce odnieśli rany lub zostali okaleczeni.
W dniu 22 maja 1939 roku Hitler wznowił jej nadawanie. Na samym początku nadawano tę odznakę tylko niemieckim ochotnikom, którzy w czasie wojny domowej w Hiszpanii2) walczyli w szeregach Legionu Condor po stronie generała Franco przeciwko oddziałom republikańskim i odnieśli rany.
1 września 1939 roku Hitler podpisał rozporządzenie o wprowadzeniu Verwundetenabzeichen również dla żołnierzy i oficerów Wehrmachtu, którzy w wyniku działań bojowych zostali ranni lub okaleczeni:
Ustanowiona zostaje Odznaka za Rany jako pamiątka dla tych, którzy odnieśli rany lub okaleczenia w walce za Ojczyznę z wrogiem.
Srebrna Odznaka za Rany odlewana była z żeliwa lub mosiądzu. Nadawana była bez względu na liczbę zranień, w momencie kiedy zranienie dotyczyło:
– utraty ramienia lub nogi,
– utraty obu stóp,
– utraty obojga goleni z zachowaniem obu stawów kolanowych,
– uszkodzenia obojga oczu, co w konsekwencji doprowadziło do ograniczenia widzenia,
– utraty jednego oka z uszkodzeniem połowy twarzy,
– okaleczenia twarzy, co w konsekwencji doprowadziło do jej zniekształcenia,
– uszkodzenia kręgosłupa, co w konsekwencji doprowadziło do jego całkowitego usztywnienia, uszkodzenia rdzenia kręgowego, co doprowadziło w konsekwencji do ciężkiego zaburzenia funkcji ruchowych.Odznaka noszona była tylko w stopniu najwyższym. Jest najbardziej rozpoznawalnym wyróżnieniem wojskowym nadawanym w okresie II Wojny Światowej żołnierzom niemieckiego Wehrmachtu.
Szybki podgląd -
Orzeł Niemiecki do czapki oficerskiej, oficera Luftwaffe (stare srebro) – III Rzesza
50,00 złOrzeł Niemiecki III Rzeszy do czapki oficerskiej noszonej przez oficerów Luftwaffe.
Szybki podgląd -
Tarcza naramienna KUBAN (Kubanschild) 1943 – III Rzesza
45,00 złTarcza na ramię była odznaką bojową niemieckiego Wehrmachtu z czasów II wojny światowej. Znak został nadany przez Adolfa Hitlera 20 września 1943 r. i przyznawany niemieckim uczestnikom walk na przyczółku kubańskim (luty-październik 1943). Każdy, kto brał udział w walkach na lądzie, w powietrzu lub na morzu od 1 lutego 1943 r. i spełnił jeden z następujących warunków, otrzymał tarczę kubańską: udział w głównej bitwie, zranienie, nieprzerwane korzystanie z co najmniej 60 dni walk. Te sztywne kryteria nadawania Kubanschild miały zapobiec przyznawaniu tarczy oficerom sztabowym, którzy chcieliby niskim kosztem zdobyć to odznaczenie poprzez odbycie krótkiej oficjalnej wizyty na terenie walk.
Szybki podgląd -
Plansza testowa TV znaczek pin, metal kolor srebrny/ kolorowa emalia, śr. 29 mm
18,00 złZnana doskonale wszystkim Polakom plansza z sygnałem kontrolnym telewizji analogowej przypinka w kolorze srebrnym wypełniona kolorową emalią, śr. 29 mm.
Szybki podgląd -
Kotwica, srebrny znaczek na pin/ szpilkę
13,00 złMetalowa przypinka w kształcie kotwicy, srebrna, błyszcząca na metalowy pin. Rozmiar 25 x 20 mm.
Szybki podgląd -
Samolot myśliwiec F16, srebrny oksydowany, metalowy znaczek na pin/ szpilkę, 25 x 20 mm (#7)
8,00 złStarannie wykonana przypinka w kształcie samolotu myśliwskiego F16 w kolorze srebrnym oksydowanym. Rozmiar 25 x 20 mm. Zapięcie na metalowy pin.
Szybki podgląd -
Tarcza naramienna Narwiku dla sił powietrznych i wojska (Narvikschild für die Luftwaffe und das Heer Narvikschild für die Luftwaffe und das Heer) – III Rzesza
45,00 złTarcza Narwiku została podarowana dekretem z 19 sierpnia 1940 roku przez Adolfa Hitlera. Tarcza została przyznana na pamiątkę wszystkim członkom Wehrmachtu, którzy brali udział w lądowaniu w Narwiku i w późniejszych walkach zgrupowania Narwik i była pierwszą odznaką bojową Wehrmachtu. Tarcze zostały nadawane w dwóch wersjach. Członkowie armii i sił powietrznych byli odznaczani srebrnymi tarczami, natomiast tarcze marynarki wojennej były pozłacane. Aby otrzymać nagrodę, należało złożyć wniosek. Tarcze zostały przyznane przez dowódcę gen. Dietla. Regulamin przyznawania nagród został później doprecyzowany tak, że pod uwagę brano jedynie myśliwców, którzy stacjonowali na terenie pomiędzy 9 kwietnia a 9 czerwca 1940 r. pod dowództwem grupy. Projekt pochodzi od prof. Richarda Kleina z Monachium. Tarczę noszono na lewym ramieniu. Odznaczenia zostały wyprodukowane przez firmę CE Juncker w Berlinie. Do garnituru cywilnego można było nosić to odznaczenie w postaci szpilki firmy Steinhauer & Lück z Lüdenscheid.
Odznaczeń dla wojska nadano około 4920, a dla lotnictwa około 1300. Nagrody mogły być również przyznane pośmiertnie członkom rodziny. Tarcze wykonywano z metalu bojowego.
Szybki podgląd -
Odznaka NSDAP „W jedności siła” ze zjazdu w Norymbergi (1933) – III Rzesza
45,00 złOdznaka ze zjazdu NSDAP (niem. Reichsparteitag) – corocznego wiecu nazistowskiej partii NSDAP, odbywające się w latach 1923–1939 w Norymberdze. Po dojściu Adolfa Hitlera do władzy w 1933 stały się wielkimi propagandowymi wydarzeniami. Pierwszy zjazd NSDAP odbył się w 1923 w Monachium, drugi w 1926 w Weimarze, a od 1927 zaczęto je urządzać w Norymberdze. Miasto to wybrano z kilku pragmatycznych powodów: przede wszystkim znajdowało się w centrum Niemiec, miało odpowiednie warunki do przygotowania tak wielkiego wydarzenia oraz dobrze zorganizowany miejscowy oddział partii, którym kierował gauleiter Julius Streicher.
Sam Hitler mówił o Norymberdze, że to najbardziej niemieckie z niemieckich miast. Później wybór miejsca uzasadniano tym, że w czasach Świętego Cesarstwa Rzymskiego (I Rzesza) miasto zapisało się w tradycji jako ważna siedziba ówczesnych władców. Po 1933 zjazdy zaczęto organizować w okresie jesiennej równonocy pod hasłem Reichsparteitage des deutschen Volkes (Narodowy kongres partii Niemców), który miał symbolizować solidarność między ludźmi a nazistowską partią. Na ponad 11 km² planowano wznieść: stadion, wielkie podium dla przemawiających, pole do defilad i ogromną halę kongresową na 500 tys. osób w kształcie podkowy, którą nazywano „koloseum” (inspirowaną rzymskim Collosseum). Z planów zrealizowano jedynie niewielką część. Wszystko po to, by pomieścić rosnącą z roku na rok liczbę uczestników (w szczytowym momencie było to pół miliona) oraz propagandowo zademonstrować wielkość Niemiec. Początkowo w zjazdach brali udział głównie członkowie partii, później dołączały kolejne organizacje, takie jak: SA, SS czy Reichsarbeitsdienst.
Najważniejszym aspektem zjazdów w Norymberdze było wzmocnienie kultu Hitlera, przedstawianego jako zbawiciela Niemiec, wybranego przez opatrzność. Zgromadzone tłumy słuchały przemówień Führera, składały przysięgi lojalności i maszerowały przed nim. Konieczność nawet 5-godzinnego pozdrawiania maszerujących dwunastkami nazistów był dla Hitlera dużym wysiłkiem fizycznym, w osobistym gronie przyznawał się nawet do zawrotów głowy. Każdy zjazd był starannie wyreżyserowanym przedstawieniem, a niektóre z nich zaprojektował sam Albert Speer, główny architekt Hitlera.
źródło: Wikipedia
Szybki podgląd -
Odznaka przyjaźni niemiecko-brytyjskiej (Ring Für Deutsch – Britisch Freundschaft) – III Rzesza
37,00 złUnikatowa odznaka przyjaźni niemiecko-brytyjskiej. Trwają spory czy taka odznaka istniała kiedykolwiek. Z całą pewnością jest bardzo rzadka.
Szybki podgląd -
Odznaka przynależności do struktury Opferring NSDAP (Opferring der NSDAP), późny wzór – III Rzesza
37,00 złPierścień Ofiar NSDAP (Opferring der NSDAP), znany również jako Pierścień Ofiar NS (NS-Opfering), był instytucją Narodowo-Socjalistycznej Niemieckiej Partii Robotniczej poniżej poziomu Rzeszy, mającą na celu regularne zbieranie datków finansowych.
Pierścień ofiar NSDAP został po raz pierwszy udokumentowany w 1927 roku w powiecie Górna Bawaria-Szwabia. Ponieważ znaczna część regularnych składek członkowskich musiała być płacona kierownictwu Rzeszy, struktury leżące pod spodem były często słabo finansowane. Dochody z kręgu ofiar utrzymywały się natomiast na poziomie lokalnym lub regionalnym, co w konsekwencji doprowadziło do powstania licznych kół ofiar na szczeblu lokalnym, powiatowym i powiatowym. Zgodnie z wolą kierownictwa NSDAP Rzeszy kręgi ofiar miały tworzyć przede wszystkim „zamożni przyjaciele i sympatycy partii”. Jedną z nich był tzw. Freiheitsbewegung NSDAP Opferring – Ruch Wolnościowy NSDAP Krąg Ofiarnych. Lojalni wyznawcy nazizmu nie będący członkami NSDAP zajmowali się akcjami propagandowymi, politycznymi i zbiórkami pieniędzy.
Oprócz finansowania partii na niższym szczeblu, krąg ofiar służył także do rejestrowania osób, które z różnych powodów nie należały do NSDAP oraz odsysania członków nie wykonujących czynnej pracy partyjnej. Zbierano go zwykle poprzez wydawanie znaczków, które naklejano na własne legitymacje członkowskie oraz na legitymacje członkowskie. W rezultacie działalność zbierania na niższych poziomach mogła być dobrze monitorowana przez wyższy poziom.
W 1936 r. działalność kół ofiar została początkowo ograniczona, gdy skarbnik Rzeszy NSDAP Franz Xaver Schwarz zakazał ich ponownego tworzenia lub rozbudowy. Rozkaz Schwarza z marca 1943 r. definitywnie ich zakazał, ponieważ „nie do pogodzenia z reputacją ruchu” było zezwolenie pierścieniowi ofiar „jako instytucji partyjnej na istnienie jako organizacji, której jedynym zadaniem jest zbieranie składek”. Niemniej jednak wiele pierścieni ofiarnych najwyraźniej istniało do końca wojny w 1945 roku.
W okresie denazyfikacji krąg ofiar nie został sklasyfikowany jako organizacja NSDAP. W literaturze dotyczącej narodowego socjalizmu jest on jednak często błędnie uznawany za odrębną strukturę partii (zapewne głównie ze względu na trudną sytuację źródłową). Jednak nigdy nie istniał na poziomie imperialnym.
Kręgi ofiar istniały także w niektórych regionalnych ugrupowaniach NSDAP za granicą. Należy rozróżnić alzacki krąg ofiar, który powstał w Alzacji po niemieckiej okupacji Francji jesienią 1940 r. i był prekursorem przyjęcia NSDAP. Mówi się również, że istniał krąg ofiar Narodowo-Socjalistycznej Ludowej Opieki Społecznej (NSV). Jednak w fachowej literaturze dotyczącej NSI nie ma o tym wzmianki.
źródło: Wikipedia, Odkrywca.pl
Szybki podgląd -
Odznaka honorowa Gausiegera w zawodach zawodowych Rzeszy 1944 (Ehrenzeichen Gausieger im Reichsberufswettkampf 1944) – III Rzesza
60,00 złSrebrna odznaka honorowa pochodzi z ostatniego roku, w którym odbywały się zawody. Od 1940 do 1943 najwyraźniej nie odbywały się żadne zawody. Wdrażanie zawodów zawodowych Rzeszy zostało zapoczątkowane w 1933 r. przez Młodzieżowe Kierownictwo Rzeszy i Niemiecki Front Pracy. Pierwsze zawody odbyły się w 1934 roku. Zostały one przeprowadzone przez Niemiecki Front Pracy i Hitlerjugend początkowo tylko dla młodych ludzi.
Zawody zostały podzielone według poziomów, zawody lokalne, zawody okręgowe, zawody okręgowe i wreszcie zawody ogólnopolskie. Podzielono ją na ok. 20 zawodów szkoleniowych, od 1935 r. dodano uczniów. W 1938 roku dopuszczono do udziału dorosłych. Odznaki przyznawano na 3 poziomach. Brąz dla Kreissiegera, srebro dla Gausiegera i złoto dla Reichssiegera, każdy również rozpoznawalny po górnym zakrzywionym napisie na odznace. W konkursie sprawdzana była praktyka zawodowa, teoria, a także wiedza ideowa. Dziewczęta miały również egzamin z ekonomii domu. Zwycięzcy zyskali uznanie i większe możliwości kariery. Reichssieger były wręczane przez Adolfa Hitlera 1 maja.
Dla Hitlerjugend rywalizacja zawodowa była ważną platformą ideologiczną, reklamową i autoportretową.
Źródło: Wikipedia
Szybki podgląd -
Odznaka SS Jagdkommando (SS Jagdkommando Abzeichen) – III Rzesza
60,00 złBardzo rzadka odznaka przeznaczona członków SS Jagdkommando, która w czasie II Wojny światowej było elitarną jednostką wojskową przeznaczoną do prowadzenia szczególnie niebezpiecznych operacji. Składała się z żołnierzy wyszkolonych w szkodzeniu wrogim partyzantom (wojna partyzancka) i szpiegostwu. SS Jagdkommando wykonywało również misje ratownicze i dalekiego zasięgu. SS Jagdkommando było odpowiednikiem brytyjskich Special Air Service.
W związku z doświadczeniami zimy 1941/1942 na froncie wschodnim sformowano pierwsze prowizoryczne formacje. Pierwszy pełny batalion został sformowany na rozkaz Grupy Armii Centrum z personelu z zimowych szkół bojowych w Orel, Gschatz i szkoły wysokogórskiej w Fulpmes. W 1942 r. w sile batalionu sformowano łącznie dwanaście takich samodzielnych formacji, zwanych też Jagdkommandos. Zostały one później połączone w 1. Dywizję Skijäger.
Brandenburska Dywizja Obrony utworzyła Jagdkommandos jako jednostki dowodzenia do operacji bojowych za liniami wroga. Te były podporządkowane armiom lub korpusom, ale często były wykorzystywane jako rezerwa na wypadek przełamań wroga, co często prowadziło do znacznych strat.
Wehrmacht , SS , SD , Policja Porządkowa i Waffen-SS utworzyły i używały Jagdkommando do walki z partyzantami we Francji, Polsce, Rosji i na Bałkanach. Na przykład 2 września 1944 r. Jagdkommando Schuberta dokonało masakry w Chortiatis w Grecji .
Pod koniec drugiej wojny światowej w Wiedniu stacjonował Jagdkommando Donau, jednostka pływaków bojowych jednostek myśliwskich SS pod dowództwem Otto Skorzenego , która była rozmieszczona na froncie wschodnim i podczas ofensywy w Ardenach. Najbardziej znaną operacją Skorzenego jest uwolnienie z więzienia zdetronizowanego Benito Mussoliniego.
Szybki podgląd
Wyświetlanie 169–180 z 243 wyników
