Srebrny

Wyświetlanie 145–156 z 234 wyników

  • Guzik obciągany materiałem w kolorze srebrnym, śr. 10 mm (16")

    Guzik obciągany materiałem w kolorze srebrnym, śr. 10 mm (16″)

    1,50 

    Guzik obciągany materiałem lama, czyli poliestrową tkaniną z lycrą i przetykana metalową nitką w kolorze srebrnym. Dół guzika stanowi plastikowa foremka z uszkiem. Średnica 10 mm.
    UWAGA! Na foremce podany jest numer proszę na to nie zwracać uwagi, to nie jest rozmiar podany w mm tylko w ligne (międzynarodowa miara guzików).

    Szybki podgląd
  • Srebrny Krzyż Virtuti Militari V Klasy 1792 - Księstwo Warszawskie

    Srebrny Krzyż Virtuti Militari V Klasy 1792 – Księstwo Warszawskie (#18)

    50,00 

    Order Wojenny Virtuti Militari (VM, łac. Męstwu wojskowemu – (cnocie) dzielności żołnierskiej) – najwyższe polskie odznaczenie wojenne, nadawane za wybitne zasługi bojowe.
    Jest jednym z najstarszych orderów wojennych na świecie. Ustanowiony przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego 22 czerwca 1792 dla uczczenia zwycięstwa w bitwie pod Zieleńcami po rozpoczęciu wojny polsko-rosyjskiej przeciwko interwencji Imperium Rosyjskiego i konfederacji targowickiej, a w obronie Konstytucji 3 maja.

    Dewiza orderu brzmi: Honor i Ojczyzna.

    Order był nadawany w okresie Księstwa Warszawskiego. Po utworzeniu tzw. Królestwa Kongresowego order, zachowując swój statut, otrzymał nazwę Order Wojskowy Polski. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku Sejm Ustawodawczy na mocy Ustawy z dnia 1 sierpnia 1919 roku wskrzesił order, nadając mu nazwę Orderu Wojskowego Virtuti Militari. Obecnie order może być nadawany podczas wojny lub 5 lat po jej zakończeniu przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari.

    Łączna liczba odznaczonych wynosi ponad 26 tysięcy.

    Okres 1792–1794

    Król Polski Stanisław August Poniatowski wprowadził Order Wojskowy 22 czerwca 1792 roku, pismem skierowanym do dowódcy wojska koronnego generała lejtnanta ks. Józefa Poniatowskiego, niedługo po rozpoczęciu wojny polsko-rosyjskiej przeciwko konfederacji targowickiej w obronie Konstytucji 3 Maja i po interwencji wojska Rosji cesarzowej Katarzyny II, jednak w tym czasie wprowadził order bez sformalizowanej instytucji, którą myślał stworzyć.

    W raporcie pisanym do króla po zwycięskiej bitwie pod Zieleńcami w dniu 18 czerwca 1792 roku, dowodzący nią książę Józef Poniatowski zażądał szybkiego wprowadzenia nowego orderu wojennego. W raporcie przesłanym królowi wręcz domagał się stworzenia orderu wojennego w szybkim trybie, co pozwoliłoby podnieść morale w wojsku. Myślał już o tym wcześniej, spoglądając ku innym krajom europejskim od lat przyznającym odznaczenia.

    Wręczenie medali nastąpiło 25 czerwca 1792 roku w Ostrogu na Wołyniu, gdzie znajdował się obóz wojsk Rzeczypospolitej. Udekorowano nimi 15 oficerów i żołnierzy biorących udział w bitwie pod Zieleńcami. Miał on wtedy dwie klasy:

    – złotą – dla generałów i oficerów;
    – srebrną – dla podoficerów i szeregowych.

    Między 10 a 28 sierpnia 1792 roku, gdy do Warszawy powrócił ks. Józef Poniatowski, ustanowiono utajniony przed konfederatami targowickimi statut orderu (nigdy nie został opublikowany), opracowany na podstawie statutu austriackiego Orderu Wojskowego Marii Teresy, który nazwano Order Krzyża Wojskowego. Miał dzielić się na pięć klas, z czego trzy pierwsze miały formę orderową, a dwa pozostałe medalową:

    – I klasa – Krzyż Wielki z Gwiazdą,
    – II klasa – Krzyż Komandorski,
    – III klasa – Krzyż Kawalerski,
    – IV klasa – Medal Złoty,
    – V klasa – Medal Srebrny.

    źródło: Wikipedia

    Szybki podgląd
  • Biały gołąb symbol pokoju, metalowy znaczek pin, rozm. 23 x 22 mm

    Biały gołąb symbol pokoju, metalowy znaczek pin, rozm. 23 x 22 mm

    10,00 

    Przypinka metalowa w lecącego białego gołębia z gałązką w dziobie. Symbol pokoju, miłości, wiary oraz szczęścia. Rozmiar 23 x 22 mm.

    Szybki podgląd
  • Odznaka partyjna NSDAP związana z dojściem Adolfa Hitlera do władzy w 1933 (NSDAP-Abzeichen Adolf Hitler 1933) - III Rzesza

    Odznaka partyjna NSDAP związana z dojściem Adolfa Hitlera do władzy w 1933 (NSDAP-Abzeichen Adolf Hitler 1933) – III Rzesza

    37,00 

    Partia NSDAP była jednym z wielu ekstremistycznych prawicowych ugrupowań politycznych, które pojawiły się w Niemczech po I wojnie światowej. Wraz z początkiem wielkiego kryzysu szybko zyskała rozgłos i znaczącą pozycję – w 1932 r. stała się najliczniejszą partią w niemieckim parlamencie.

    Błyskawiczne dojście do władzy NSDAP zaczęło się w 1930 r., kiedy zdobyła ona 107 miejsc w niemieckim parlamencie, Reichstagu. W lipcu 1932 r., osiągnąwszy 230 miejsc, została najliczniejszą partią w Reichstagu. W ostatnich latach Republiki Weimarskiej (1930-1933 r.) rząd sprawował władzę na mocy dekretów, ponieważ nie miał większości w parlamencie. Polityczna i ekonomiczna niepewność oraz niezadowolenie elektoratu ze stanu rzeczy działało na korzyść NSDAP.

    Wskutek masowego poparcia dla nazistów niemiecki prezydent Paul von Hindenburg mianował Hitlera kanclerzem 30 stycznia 1933 r. Zajęcie tego stanowiska przez Hitlera utorowało drogę dla nazistowskiej dyktatury po śmierci Hindenburga w sierpniu 1934 r.

    Hitler był wpływowym i charyzmatycznym mówcą, który – wykorzystując poczucia gniewu i bezsilności ogromnej części wyborców – pozyskał wielu zwolenników wśrod Niemców rozpaczliwie potrzebujących zmiany. Wyborcza propaganda nazistów obiecywała wydostanie kraju z kryzysu. Naziści przyrzekali, że z powrotem ożywią niemieckie wartości kulturowe, uchylą postanowienia traktatu wersalskiego, zażegnają niebezpieczeństwo rzekomego komunistycznego powstania, dadzą Niemcom pracę i przywrócą krajowi jego „należną pozycję” światowej potęgi. Hitler i inni nazistowscy propagandyści z łatwością przekierowali gniew i strach ludności w stronę Żydów, marksistów (komunistów i socjaldemokratów) i tych, których naziści obarczali odpowiedzialnością za podpisanie rozejmu w listopadzie 1918 r. i traktatu wersalskiego oraz ustanowienie republiki parlamentarnej. Hitler i naziści często nazywali tych ostatnich „listopadowymi przestępcami”.

    źródło: encyclopedia.ushmm.org

    Szybki podgląd
  • Czerwony Krzyż, Służby Medyczne znaczek na pin/ szpilkę

    Czerwony Krzyż, Służby Medyczne znaczek na pin/ szpilkę

    17,00 

    Metalowa okrągła przypinka z charakterystycznym czerwonym krzyżem Ratownictwa Medycznego. Średnica 30 mm.

    Szybki podgląd
  • Zaciśnięta Pięść znaczek na pin/ szpilkę, metal kolor czerwony/ srebrny, 20 x 15 mm

    Zaciśnięta Pięść znaczek na pin/ szpilkę, metal kolor czerwony/ srebrny, 20 x 15 mm

    10,00 

    Przypinka na metalowy pin w kształcie zaciśniętej, podniesionej do góry pięść w geście Solidarności. Kolor metalu srebrny wypełniona czerwoną emalią. Rozmiar 20 x 15 mm.

    Szybki podgląd
  • Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), jasne srebro - III Rzesza

    Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), jasne srebro – III Rzesza

    37,00 

    Totenkopf – niemieckie słowo oznaczające „trupią głowę” lub „głowę śmierci”, używane w celu opisania wojskowych insygniów przedstawiających czaszkę na tle skrzyżowanych kości. Symbol ten odróżnia się od Jolly Rogera (Bandera Piracka) głównie tym, iż oba piszczele umieszczone są zaraz za czaszką, a nie poniżej niej, choć niektóre bandery pirackie mogły mieć i taki układ. Najważniejsza różnica polega na tym, iż Totenkopf wykorzystywany był na lądzie przez legalne władze, a nie przestępców na morzu.

    Sam symbol kojarzony jest najczęściej z nazistowskimi Niemcami, zwłaszcza z SS i Waffen-SS. Miał kilka charakterystycznych cech.

    Czaszka zwrócona do oglądających lewym półprofilem, podobnie jak na zdjęciach do dowodu osobistego.
    Jest zgodna z ludzką anatomią.
    Piszczele skrzyżowane pod bardzo małym kątem. Odległość między nimi niemal niezauważalna.
    Wyraźne połączenia między poszczególnymi kośćmi mózgoczaszki. Warto podkreślić, że w naturze występują tylko u bardzo młodych ludzi.
    Bardzo wyraźne, zdrowe zęby. Większość innych przedstawień raczej tego nie podkreśla.
    Mózgoczaszka nie zasłania piszczeli.
    Zęby są zaciśnięte. W innych przypadkach są zazwyczaj otwarte.

    We wczesnych latach NSDAP, Julius Schreck, przywódca Stabswache (osobistej gwardii Adolfa Hitlera), przyjął „trupią główkę” za symbol swego oddziału. W 1935 roku Stabswache zostało przemianowane na Schutzstaffel (SS), ale kontynuowało używanie oznaczenia Totenkopf. Podobnie jak było ze swastyką, naziści zaadaptowali szeroko wcześniej używany symbol, który uzyskał przez to bardzo negatywne i złowróżbne znaczenie.

    Trupia czaszka była symbolem niemieckich czołgistów, ale także jednej z pierwszych formacji Waffen-SS 3 Dywizji Pancernej „Totenkopf”. Powodowało to, że często nie respektowano praw kombatanckich niemieckich pancerniaków, biorąc ich czarne mundury z trupią główką za uniformy SS.

    Symbolu „trupiej główki” używało także 54. Skrzydło Bombowców Luftwaffe (Kampfgeschwader 54), nazywane często nawet w oficjalnych dokumentach Totenkopf.

    Był on używany także przez członków specjalnych oddziałów SS (SS-Totenkopfverbände), którzy pełnili służbę wartowniczą w niemieckich obozach koncentracyjnych.

    Współcześnie symbol Totenkopf wykorzystywany jest przez ruchy neonazistowskie i rasistowskie.

    Szybki podgląd
  • Srebrny Krzyż Niemiecki (Deutsches Kreuz) - III Rzesza

    Srebrny Krzyż Niemiecki (Deutsches Kreuz) – III Rzesza (#10)

    90,00 

    Krzyż Niemiecki (niem. Deutsches Kreuz) – odznaczenie ustanowione przez Adolfa Hitlera, 28 września 1941, jako odznaczenie wyższej rangi niż Krzyż Żelazny I klasy, ale niższej niż Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego. Występował w dwóch odmianach:złotej i srebrnej (co odpowiadało kolorom wieńca laurowego otaczającego swastykę). Złota wersja była znacznie powszechniejsza (około 38 000 nadań), gdyż wiązała się z bezpośrednimi czynami bojowymi, podczas gdy srebrna dotyczyła raczej zasług na polu wsparcia i była nadawana rzadziej (około 2000 razy). Pierwotnie był nagrodą za dzielność, później stał się odznaczeniem za zasłużoną służbę i jako taki, był traktowany jako kontynuacja Krzyża Zasługi Wojennej (Kriegsverdienstkreuz) z mieczami.
    (źródło: Wikipedia)

    Szybki podgląd
  • Odznaka Gdańskiego Związku Obrony Przeciwlotniczej (Abzeichen Danziger Luftschutzbund) - III Rzesza

    Odznaka Gdańskiego Związku Obrony Przeciwlotniczej (Abzeichen Danziger Luftschutzbund) – III Rzesza

    37,00 

    Odznaka Danziger Luftschutzbund (DLB) – Odznaka Gdańskiego Związku Obrony Przeciwlotniczej. W czasie wojny wzrosło znaczenie Związku Ochrony Przeciwlotniczej Rzeszy (RLB). Jej struktury podlegały policji LS. Początki tej formacji w Gdańsku sięgają okresu międzywojennego – już w czerwcu 1933 r. w Wolnym Mieście Gdańsku powołano Gdańskie Towarzystwo Ochrony Przeciwlotniczej (DLB). Było ono formalnie niezależne, ale zorganizowane ściśle na wzór RLB, która istniała już wówczas w Rzeszy Niemieckiej. Początkowo obszar miast Gdańska i Sopotu podzielony był na dziewięć obwodów DLB, jednak z czasem ich liczba rosła (11 w 1939 r.).

    Równolegle z rozbudową DLB otwarto także szkoły obrony chemicznej i przeciwlotniczej pod kierunkiem gdańskiego SS. W chwili wybuchu wojny DLB liczyło już 2300 czynnych funkcjonariuszy. Związek szybko też się zjednoczył (jako jedna z pierwszych organizacji w Gdańsku) – już 5 października 1939 roku został włączony do RLB. Po utworzeniu Reichsgau Danzig-Westpreussen odpowiednio utworzono grupę okręgową RLB Danzig-Westpreussen, której kierownictwo znajdowało się w Elisabethwall. Garnizon gdański w strukturach RLB początkowo składał się z dwóch lokalnych grup: „Danzig” – dla Śródmieścia, Schidlitz i Langgarten (7 obwodów) oraz „Langfuhr-Zoppot” – dla Langfuhr, Neufahrwasser, Olivy i Sopotu (5 obwodów). Po integracji Prausta (1 kwietnia 1942 r.) powstała trzecia lokalna grupa RLB „Ziemia Gdańska”.

    źródło: opowiadaczehistorii.pl

    Szybki podgląd
  • Tarcza Motorowego Oddziału NSKK (Der Schild der NSKK Verkehrserziehungsdienst) - III Rzesza

    Tarcza Naramienna Motorowego Oddziału NSKK (Der Schild der NSKK Verkehrserziehungsdienst) – III Rzesza

    50,00 

    Narodowy Socjalistyczny Korpus Motorowy (NSKK) był następcą starszego Narodowo-Socjalistycznego Korpusu Samochodowego (NSAK), który istniał od momentu powstania 1 kwietnia 1930 r. Legendy o faktycznym powstaniu NSKK sięgają jednak aż do 1922 r. kiedy wydawca Völkischer Beobachter (People’s Observer), Dietrich Eckart, rzekomo kupił ciężarówki, aby SA mogła wykonywać swoje misje i transportować materiały propagandowe. Martin Bormann założył NSAK, który sam był następcą dywizjonów motorowych SA (Kraftfahrstaffeln).

    Hitler uczynił NSAK oficjalną organizacją nazistowską 1 kwietnia 1930 r. NSAK była odpowiedzialna za koordynację użytkowania przekazanych pojazdów silnikowych należących do członków partii, a później rozszerzyła się na szkolenie członków w zakresie umiejętności motoryzacyjnych. Adolf Hühnlein został mianowany dowódcą NSAK, który miał służyć przede wszystkim jako korpus zmotoryzowany Sturmabteilung (SA). Hühnlein stał się „jądrem” organizacji. Nazwę organizacji zmieniono na Narodowo-Socjalistyczny Korpus Motorowy (Nationalsozialistisches Kraftfahrkorps-NSKK), która stała się oficjalna 1 maja 1931 r. Była to zasadniczo organizacja paramilitarna z własnym systemem stopni paramilitarnych i najmniejsza z organizacji NSDAP.

    Pomimo stosunkowo mniejszych rozmiarów, kiedy naziści obchodzili Dzień Braunschweiger SA 18 października 1931 r., NSKK miała do dyspozycji ponad 5000 pojazdów do przemieszczania ludzi i materiałów. Głównym celem Korpusu było kształcenie jego członków w zakresie umiejętności motoryzacyjnych lub tego, co NSKK nazywało „sprawnością w zakresie umiejętności motoryzacyjnych” ( motorische Ertüchtigung ), ale transportował także urzędników NSDAP i SA. W połowie lat trzydziestych NSKK służyło również jako grupa pomocy drogowej, porównywalna do współczesnego American Automobile Association czy British Automobile Association.

    Członkostwo w NSKK nie wymagało żadnej wcześniejszej wiedzy o samochodach. Uważano, że szkolenie w NSKK nadrobi wszelkie wcześniejsze braki w wiedzy. NSKK przestrzegała jednak nazistowskiej doktryny rasowej i sprawdzała swoich członków pod kątem cech aryjskich. Pod kierownictwem policji wielu ludzi NSKK stacjonowało na skrzyżowaniach i szkoliło się w kierowaniu ruchem. 20 lipca 1934 r., trzy tygodnie po wielkiej czystce, jakiej SA doznała podczas Nocy Długich Noży, NSKK została oddzielona i awansowana do niezależnej organizacji NSDAP.

    Od 1935 roku NSKK szkoliło również załogi czołgów i kierowców armii niemieckiej. NSKK miała dwa „mniejsze oddziały” w ramach organizacji znanej jako Motor-Hitler Youth (Motor-Hitlerjugend; Motor-HJ) i Naval NSKK (Marine-NSKK). Oddział Motor-HJ został utworzony przez Lidera Młodzieży Baldura von Schiracha po tym, jak został członkiem NSKK. Eksploatowała 350 własnych pojazdów do celów edukacyjnych i szkoleniowych. Marynarka Wojenna NSKK przeszkoliła mężczyzn w zakresie obsługi i konserwacji łodzi. Podczas Igrzysk Olimpijskich w Berlinie w 1936 r. NSKK przejęła odpowiedzialność za różnorodne zadania transportowe, udowadniając swoją skuteczność w propagandzie politycznej, przewożąc zagranicznych gości na wyznaczone wycieczki.

    Do 1938 roku członkowie NSKK przechodzili szkolenie mechaniczne i operacyjne dotyczące zarówno pojazdów cywilnych, jak i wojskowych. Z czasem szkolenie w szkołach NSKK skupiło się przede wszystkim na zadaniach związanych z wojskiem. Za zasługi dla NSKK i częściowo dzięki ogólnemu sukcesowi NSKK, Hühnlein awansował na stanowisko Reichsleitera NSDAP w 1938 r. Hühnlein był NSKK Korpsführer (dowódcą korpusu) od 1931 r. do śmierci w 1942 r., kiedy Kraus przejął władzę.

    Szybki podgląd
  • Odznaka za rany (Verwundetenabzeichen) 20 lipca 1944 - III Rzesza

    Odznaka za rany (Verwundetenabzeichen) 20 lipca 1944 – III Rzesza

    55,00 

    Odznaka za rany stworzona przez cesarza Wilhelma II w 1918 roku i przyznawano w trzech podstawowych wersjach: złota, srebrna oraz czarna. Odznaka za Rany 20 lipca 1944 została stworzona w sierpniu 1944 dla osób, które ucierpiały w zamachu na Hitlera (zostały ranne lub zabite). Pod hełmem napisane jest: „20 lipca 1944” i pod spodem jest podpis Adolfa Hitlera. 2 września 1944 na ceremonii odznakę przyznano 25 osobom (wliczając Hitlera).

    Odznakę za ranę z 20 lipca 1944 r. wydano tylko osobom rannym podczas nieudanego zamachu na życie Adolfa Hitlera w kwaterze głównej Wilczego Szańca w Rastenburgu w Prusach Wschodnich (obecnie Kętrzyn). W chwili wybuchu bomby obecnych było dwudziestu czterech mężczyzn; jeden oficer zginął, a trzech zmarło odniesionych ran w krótkim czasie. Następnie Hitler nakazał przyznanie specjalnej odznaki na ranę upamiętniającą to wydarzenie, ponieważ wierzył, że „los zainterweniował” w jego sprawie.
    Odznaka za rany z 20 lipca jest wzorowana na zwykłej odznace za rany, ale hełm jest nieco wyższy i większy; nosi również datę „20 lipca 1944” i faksymile podpisu Hitlera pod hełmem i datą. Odznaki za rany 20 lipca zostały wykonane we wszystkich trzech gatunkach czerni, srebra i złota. Odbiorcy, którzy już wcześniej otrzymali regulaminowe Odznaki za Rany, otrzymali Odznakę za Rany 20 lipca w wyższej klasie.

    Hitler wręczył ocalałym specjalną odznakę za ranę, a także unikalny dokument nagrody. Pierwsze odbyły się 20 sierpnia 1944 r. podczas uroczystości. Cztery pośmiertne nagrody wręczono żonom laureatów. Chociaż Hitler został ranny w bombardowaniu, nie dał sobie żadnej z tych odznak. Hitler zdobył własną odznakę za rany (czarną) podczas I wojny światowej, 18 maja 1918 r.
    Odznaka zastąpiła podstawową Odznakę za Rany 1939 na osobach, którym wręczono Odznakę 20 lipca. Należy jednak zauważyć, że ta odznaka była bardziej osobistym prezentem od Hitlera dla zaangażowanych osób i miała być cenną, jednorazową pamiątką z doniosłego wydarzenia historycznego. Odznaczeni odznaką za ranę z 20 lipca mogli otrzymać odznakę za ranę z 20 lipca na wyższą, jeśli zdobyli wyższe oceny odznaki za rany. Konteradmirał Hans-Erich Voss ostatecznie otrzymał Odznakę za Rany 20 lipca we wszystkich trzech klasach, zdobywając ją w kolorze czarnym 20 lipca 1944 r. i dwukrotnie ulepszając ją za kolejne rany.

    Szybki podgląd
  • Telewizor retro znaczek pin, metal kolor srebrny/ kolorowa emalia, roz. 30 x 30 mm

    Telewizor retro znaczek pin, metal kolor srebrny/ kolorowa emalia, roz. 30 x 30 mm

    15,00 

    Świetna przypinka w kształcie telewizora z antenkami oraz sygnałem kontrolnym telewizji analogowej w kolorze srebrnym wypełniona kolorową emalią. Rozmiar 30 x 30mm.

    Szybki podgląd

Wyświetlanie 145–156 z 234 wyników