rekonstrukcja

Wyświetlanie 169–180 z 182 wyników

  • Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), kolor srebrny, do wpięcia lub przyszycia - III Rzesza

    Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), kolor srebrny, do wpięcia lub przyszycia – III Rzesza

    37,00 

    Totenkopf – niemieckie słowo oznaczające „trupią głowę” lub „głowę śmierci”, używane w celu opisania wojskowych insygniów przedstawiających czaszkę na tle skrzyżowanych kości. Symbol ten odróżnia się od Jolly Rogera (Bandera Piracka) głównie tym, iż oba piszczele umieszczone są zaraz za czaszką, a nie poniżej niej, choć niektóre bandery pirackie mogły mieć i taki układ. Najważniejsza różnica polega na tym, iż Totenkopf wykorzystywany był na lądzie przez legalne władze, a nie przestępców na morzu.

    Sam symbol kojarzony jest najczęściej z nazistowskimi Niemcami, zwłaszcza z SS i Waffen-SS. Miał kilka charakterystycznych cech.

    Czaszka zwrócona do oglądających lewym półprofilem, podobnie jak na zdjęciach do dowodu osobistego.
    Jest zgodna z ludzką anatomią.
    Piszczele skrzyżowane pod bardzo małym kątem. Odległość między nimi niemal niezauważalna.
    Wyraźne połączenia między poszczególnymi kośćmi mózgoczaszki. Warto podkreślić, że w naturze występują tylko u bardzo młodych ludzi.
    Bardzo wyraźne, zdrowe zęby. Większość innych przedstawień raczej tego nie podkreśla.
    Mózgoczaszka nie zasłania piszczeli.
    Zęby są zaciśnięte. W innych przypadkach są zazwyczaj otwarte.

    We wczesnych latach NSDAP, Julius Schreck, przywódca Stabswache (osobistej gwardii Adolfa Hitlera), przyjął „trupią główkę” za symbol swego oddziału. W 1935 roku Stabswache zostało przemianowane na Schutzstaffel (SS), ale kontynuowało używanie oznaczenia Totenkopf. Podobnie jak było ze swastyką, naziści zaadaptowali szeroko wcześniej używany symbol, który uzyskał przez to bardzo negatywne i złowróżbne znaczenie.

    Trupia czaszka była symbolem niemieckich czołgistów, ale także jednej z pierwszych formacji Waffen-SS 3 Dywizji Pancernej „Totenkopf”. Powodowało to, że często nie respektowano praw kombatanckich niemieckich pancerniaków, biorąc ich czarne mundury z trupią główką za uniformy SS.

    Symbolu „trupiej główki” używało także 54. Skrzydło Bombowców Luftwaffe (Kampfgeschwader 54), nazywane często nawet w oficjalnych dokumentach Totenkopf.

    Był on używany także przez członków specjalnych oddziałów SS (SS-Totenkopfverbände), którzy pełnili służbę wartowniczą w niemieckich obozach koncentracyjnych.

    Współcześnie symbol Totenkopf wykorzystywany jest przez ruchy neonazistowskie i rasistowskie.

    Szybki podgląd
  • Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), stare srebro, do wpięcia lub przyszycia- III Rzesza

    Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), stare srebro, do wpięcia lub przyszycia- III Rzesza

    37,00 

    Totenkopf – niemieckie słowo oznaczające „trupią głowę” lub „głowę śmierci”, używane w celu opisania wojskowych insygniów przedstawiających czaszkę na tle skrzyżowanych kości. Symbol ten odróżnia się od Jolly Rogera (Bandera Piracka) głównie tym, iż oba piszczele umieszczone są zaraz za czaszką, a nie poniżej niej, choć niektóre bandery pirackie mogły mieć i taki układ. Najważniejsza różnica polega na tym, iż Totenkopf wykorzystywany był na lądzie przez legalne władze, a nie przestępców na morzu.

    Sam symbol kojarzony jest najczęściej z nazistowskimi Niemcami, zwłaszcza z SS i Waffen-SS. Miał kilka charakterystycznych cech.

    Czaszka zwrócona do oglądających lewym półprofilem, podobnie jak na zdjęciach do dowodu osobistego.
    Jest zgodna z ludzką anatomią.
    Piszczele skrzyżowane pod bardzo małym kątem. Odległość między nimi niemal niezauważalna.
    Wyraźne połączenia między poszczególnymi kośćmi mózgoczaszki. Warto podkreślić, że w naturze występują tylko u bardzo młodych ludzi.
    Bardzo wyraźne, zdrowe zęby. Większość innych przedstawień raczej tego nie podkreśla.
    Mózgoczaszka nie zasłania piszczeli.
    Zęby są zaciśnięte. W innych przypadkach są zazwyczaj otwarte.

    We wczesnych latach NSDAP, Julius Schreck, przywódca Stabswache (osobistej gwardii Adolfa Hitlera), przyjął „trupią główkę” za symbol swego oddziału. W 1935 roku Stabswache zostało przemianowane na Schutzstaffel (SS), ale kontynuowało używanie oznaczenia Totenkopf. Podobnie jak było ze swastyką, naziści zaadaptowali szeroko wcześniej używany symbol, który uzyskał przez to bardzo negatywne i złowróżbne znaczenie.

    Trupia czaszka była symbolem niemieckich czołgistów, ale także jednej z pierwszych formacji Waffen-SS 3 Dywizji Pancernej „Totenkopf”. Powodowało to, że często nie respektowano praw kombatanckich niemieckich pancerniaków, biorąc ich czarne mundury z trupią główką za uniformy SS.

    Symbolu „trupiej główki” używało także 54. Skrzydło Bombowców Luftwaffe (Kampfgeschwader 54), nazywane często nawet w oficjalnych dokumentach Totenkopf.

    Był on używany także przez członków specjalnych oddziałów SS (SS-Totenkopfverbände), którzy pełnili służbę wartowniczą w niemieckich obozach koncentracyjnych.

    Współcześnie symbol Totenkopf wykorzystywany jest przez ruchy neonazistowskie i rasistowskie.

    Szybki podgląd
  • Wieniec z bączkiem do czapki garnizonowej oficera Wehrmachtu (srebrny) - III Rzesza

    Wieniec z bączkiem do czapki garnizonowej oficera Wehrmachtu (srebrny) – III Rzesza

    55,00 

    Niemieckie srebrne odznaczenie na czapkę oficera Wehrmachtu.

    Szybki podgląd
  • Złoty Medal Orderu Orła Czerwonego III klasy (1854) - Cesarstwo Niemieckie

    Złoty Medal Orderu Orła Czerwonego III klasy (1854) – Cesarstwo Niemieckie

    70,00 

    Królewski Order Orła Czerwonego wyłonił się z książęcego brandenburskiego Orderu Czerwonego Orła. 12 czerwca 1792 roku król Fryderyk Wilhelm II (Wielki) potwierdził ten rozkaz jako nagrodę królewską. W ramach zmian wprowadził pruską koronę królewską zamiast korony książęcej, a na odwrocie litery FWR (Friedrich, Wilhelm, Rex czyli Król). Od tego dnia wprowadzono wiele zmian. W 1810 roku król Fryderyk Wilhelm III założył zakon. Order rozszerzono na klasy III i IV, a dla klas I i II dodano jeszcze liście dębu. W 1848 roku umieszczono miecze dla służby wojskowej. W okresie od 1848 do 1854 roku pojawiły się wersje z fioletowym orłem i fioletowym orłem w medalionie, ale od 1854 roku liliowy kolor orła w medalionie został zastąpiony szkarłatem i to już pozostało. W 1832 r. wstęga została podarowana i wręczona rycerzom III stopnia, którzy służyli wiernie zakonowi przez 10 lat lub dłużej. Korona została dodana 12 czerwca 1892 roku dla specjalnych wyróżnień dla wszystkich klas. zamówienia z fioletowym orłem i fioletowym orłem w medalionie. Od 1854 roku szkarłatny kolor orła w medalionie został zastąpiony szkarłatem.

    Rozszerzenia dla III klasy były zachętą dla posiadaczy odznaczeń III klasy, którzy wcześniej posiadali IV klasę lub posiadali III klasę przez 10 lat. Do służby wojskowej miecze pośrodku i miecze na pierścieniu. Od 1892 r. koronę nadano za zasługi specjalne. W sumie klasa III została przyznana około 2960 razy. Znanym producentem był Johann Wagner & Sohn Berlin. Do 1916 roku krzyże wykonywano ze złota. Następnie wykonano je w kolorze srebrnym lub złoconym.

     

    Szybki podgląd
  • Wieniec do czapki garnizonowej Luftwaffe srebrny- III Rzesza

    Wieniec do czapki garnizonowej Luftwaffe srebrny- III Rzesza

    55,00 

    Niemieckie odznaczenie na czapkę oficera Luftwaffe.

    Szybki podgląd
  • Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), kolor złoty - III Rzesza

    Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), kolor złoty – III Rzesza

    28,00 

    Totenkopf – niemieckie słowo oznaczające „trupią głowę” lub „głowę śmierci”, używane w celu opisania wojskowych insygniów przedstawiających czaszkę na tle skrzyżowanych kości. Symbol ten odróżnia się od Jolly Rogera (Bandera Piracka) głównie tym, iż oba piszczele umieszczone są zaraz za czaszką, a nie poniżej niej, choć niektóre bandery pirackie mogły mieć i taki układ. Najważniejsza różnica polega na tym, iż Totenkopf wykorzystywany był na lądzie przez legalne władze, a nie przestępców na morzu.

    Sam symbol kojarzony jest najczęściej z nazistowskimi Niemcami, zwłaszcza z SS i Waffen-SS. Miał kilka charakterystycznych cech.

    Czaszka zwrócona do oglądających lewym półprofilem, podobnie jak na zdjęciach do dowodu osobistego.
    Jest zgodna z ludzką anatomią.
    Piszczele skrzyżowane pod bardzo małym kątem. Odległość między nimi niemal niezauważalna.
    Wyraźne połączenia między poszczególnymi kośćmi mózgoczaszki. Warto podkreślić, że w naturze występują tylko u bardzo młodych ludzi.
    Bardzo wyraźne, zdrowe zęby. Większość innych przedstawień raczej tego nie podkreśla.
    Mózgoczaszka nie zasłania piszczeli.
    Zęby są zaciśnięte. W innych przypadkach są zazwyczaj otwarte.

    We wczesnych latach NSDAP, Julius Schreck, przywódca Stabswache (osobistej gwardii Adolfa Hitlera), przyjął „trupią główkę” za symbol swego oddziału. W 1935 roku Stabswache zostało przemianowane na Schutzstaffel (SS), ale kontynuowało używanie oznaczenia Totenkopf. Podobnie jak było ze swastyką, naziści zaadaptowali szeroko wcześniej używany symbol, który uzyskał przez to bardzo negatywne i złowróżbne znaczenie.

    Trupia czaszka była symbolem niemieckich czołgistów, ale także jednej z pierwszych formacji Waffen-SS 3 Dywizji Pancernej „Totenkopf”. Powodowało to, że często nie respektowano praw kombatanckich niemieckich pancerniaków, biorąc ich czarne mundury z trupią główką za uniformy SS.

    Symbolu „trupiej główki” używało także 54. Skrzydło Bombowców Luftwaffe (Kampfgeschwader 54), nazywane często nawet w oficjalnych dokumentach Totenkopf.

    Był on używany także przez członków specjalnych oddziałów SS (SS-Totenkopfverbände), którzy pełnili służbę wartowniczą w niemieckich obozach koncentracyjnych.

    Współcześnie symbol Totenkopf wykorzystywany jest przez ruchy neonazistowskie i rasistowskie.

    Szybki podgląd
  • Szpanga szturmowa Luftwaffe (Frontsturmspange der Luftwaffe) stare srebro - III Rzesza

    Szpanga szturmowa Luftwaffe (Frontsturmspange der Luftwaffe) stare srebro – III Rzesza

    50,00 

    Dość rzadka szpanga szturmowa za walkę lotniczą, którą otrzymywali piloci Luftwaffe za zestrzelenie samolotów wroga.

    Szpangi lotnicze zostały podarowane przez Naczelnego Dowódcę Sił Powietrznych Hermanna Göringa 30 stycznia 1941 r. jako widoczny znak i rozpoznanie działań powietrznych na linii frontu. Wszyscy członkowie Luftwaffe, którzy brali udział w działaniach frontowych, operacji liniowych i którzy spełnili wymagania nagrody, zostali nagrodzeni. Frontflugspange została przekazana w 8 wersjach dla odpowiedniego rodzaju zastosowania w 3 etapach.
    Brązową zapinkę przednią przyznano po 20 lotach wroga, srebrną po 60 lotach, a złotą zapinkę przednią po 110 lotach wroga.

    (źródło: Internet)

    Szybki podgląd
  • Srebrna Szpanga Luftwaffe dla pilotów bojowych (Frontflugspange für Schlachtflieger in Silber) stare srebro - III Rzesza

    Srebrna Szpanga SLuftwaffe dla pilotów bojowych (Frontflugspange für Schlachtflieger in Silber) stare srebro – III Rzesza (Kopia)

    50,00 

    Szpanga lotnicza dla pilotów bojowych została podarowana dopiero 12 kwietnia 1944 roku. Została on przyznana personelowi latającemu specjalnych jednostek pilotów bojowych w kolorze złotym, srebrnym i brązowym.

    – Brązową zapinkę przednią przyznano po 20 lotach na terytorium wroga,
    – Srebrną po 60 lotach, a złotą zapinkę przednią po 110 lotach na wroga.
    – Złotą podarowaną 26 czerwca 1942 roku, nadawana była pilotom bojowym po odbyciu co najmniej 400 lotów na linii frontu.

    Do lotów wroga zaliczane są działania, które odbywały się co najmniej 30 km za frontem lub które wiązały się z kontaktem z wrogiem. Później długie czasy lotu, powyżej 12 godzin, liczono czterokrotnie, a powyżej 16 godzin pięciokrotnie. Do 1944 roku rozszerzono liczbę szpang do 8 wersji. Były to: myśliwce, myśliwce nocne krótkiego zasięgu, myśliwce nocne dalekiego zasięgu, samoloty rozpoznawcze, bombowce bojowe i nurkujące, samoloty transportowe i powietrzno-desantowe, samoloty szturmowe i niszczyciele. Głównym producentem jest GH Osang z Drezna. Ale istnieją również wersje dla samolotów szturmowych bez producenta lub z producentem RS & S., Richardem Simmem i Söhne z Gablonz an der Neisse. Ze względu na bardzo krótki termin realizacji produkcji zapięcia te są bardzo rzadkie.

    Szybki podgląd
  • Guzik wojskowy z godłem USA, kolor złoty śr. 20 mm

    Guzik wojskowy z godłem USA, kolor złoty śr. 20 mm

    3,20 

    Guzik wojsk lądowych Armii Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej (United States of America – USA). Wzór guzika wprowadzono ok. 1902 roku i obowiązuje do dnia dzisiejszego. Kolor złoty, średnica 20 mm.

    Szybki podgląd
  • Odznaka Zjazdu Gau Dystryktu Münsterland z 1934r (Abzeichen des Gau Münsterland-Kongresses von 1934 ) - III Rzesza

    Odznaka Zjazdu Gau Dystryktu Münsterland z 1934r. (Abzeichen des Gau Münsterland-Kongresses von 1934 ) – III Rzesza

    45,00 

    Odznaka Gau dla Dystryktu Münsterland dla uczczenia pamiątkowego zjazdu GAU członków N.S.D.F.B.St. 28 października 1934 w Ratuszu w Münsterze w sławnej Sali Pokoju.

    Szybki podgląd
  • Srebrna Szpanga Luftwaffe dla pilotów bojowych (Frontflugspange für Schlachtflieger in Silber) stare srebro - III Rzesza

    Srebrna Szpanga Luftwaffe dla pilotów bojowych (Frontflugspange für Schlachtflieger in Silber) stare srebro – III Rzesza

    50,00 

    Szpanga lotnicza dla pilotów bojowych została podarowana dopiero 12 kwietnia 1944 roku. Została on przyznana personelowi latającemu specjalnych jednostek pilotów bojowych w kolorze złotym, srebrnym i brązowym.

    – Brązową zapinkę przednią przyznano po 20 lotach na terytorium wroga,
    – Srebrną po 60 lotach, a złotą zapinkę przednią po 110 lotach na wroga.
    – Złotą podarowaną 26 czerwca 1942 roku, nadawana była pilotom bojowym po odbyciu co najmniej 400 lotów na linii frontu.

    Do lotów wroga zaliczane są działania, które odbywały się co najmniej 30 km za frontem lub które wiązały się z kontaktem z wrogiem. Później długie czasy lotu, powyżej 12 godzin, liczono czterokrotnie, a powyżej 16 godzin pięciokrotnie. Do 1944 roku rozszerzono liczbę szpang do 8 wersji. Były to: myśliwce, myśliwce nocne krótkiego zasięgu, myśliwce nocne dalekiego zasięgu, samoloty rozpoznawcze, bombowce bojowe i nurkujące, samoloty transportowe i powietrzno-desantowe, samoloty szturmowe i niszczyciele. Głównym producentem jest GH Osang z Drezna. Ale istnieją również wersje dla samolotów szturmowych bez producenta lub z producentem RS & S., Richardem Simmem i Söhne z Gablonz an der Neisse. Ze względu na bardzo krótki termin realizacji produkcji zapięcia te są bardzo rzadkie.

    Szybki podgląd
  • Srebrny medal II stopnia za 12-letnią wierną służbę w SS

    Srebrny medal II stopnia za 12-letnią wierną służbę w SS (SS-Dienstauszeichnung 2. Stufe für 12 Jahre) – III Rzesza

    65,00 

    Odznaczenia za zasługi dla SS wręczono pierwszy raz 30 stycznia 1938 r., w 5. rocznicę przejęcia władzy przez narodowych socjalistów, kanclerza Adolfa Hitlera. Do nagrody wyznaczone były wszystkie stowarzyszenia oddziałów dyspozycyjnych SS, stowarzyszenia Totenkopf i szkoły SS Junker. W dniu 21 października 1938 r. w drodze rozporządzenia określono wygląd odznaczenia za zasługi.

    Nagroda składała się z 4 poziomów.

    I stopień przyznawano po 25 latach służby,
    II stopień po 12,
    III stopień po 8,
    IV stopień po 4 latach lojalnej służby.

    I i II etap to krzyże w kształcie swastyki o wymiarach 37 x 37 mm, złocone lub posrebrzane. Poziomy 3 i 4 są w formie medalowej. Na wstążkach 1. i 2. poziomu znajdują się 2 Runy Zwycięstwa wyhaftowane w odpowiednim kolorze złotym lub srebrnym.

    Jak wszystkie odznaczenia służbowe w latach 1933-1945, odznaczenie SS noszono na wstędze chabrowej na lewej piersi lub na belce medalowej, przy czym wstęga II i I stopnia przedstawiała tkane runy w wskazanym kolorze (srebrny lub złoty). Gdy przyznawano wyższą nagrodę za zasługi, niższa miała być odrzucana, ale pozostawała własnością osoby, której ją powierzono.

    Do 1945 roku nie wprowadzono żadnych dalszych zmian. Dokładnych numerów nagród nie można już określić, ponieważ była to nagroda masowa. Jednak największą liczbę nagród uzyskano w czwartym i trzecim etapie. Poziom 2 i 1 był noszony w rzadkich przypadkach przez tak zwanych starych wojowników. Odznakę za służbę SS można było również nosić na równi z odznaką za służbę Wehrmachtu.

    Źródło: J. Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., t. 4, 2001.

    Szybki podgląd

Wyświetlanie 169–180 z 182 wyników