odznaka

Wyświetlanie 121–132 z 132 wyników

  • Krzyż Zasługi Wojskowej IV klasy z koroną i mieczami (1905-1918) (wersja stare srebro) - Królestwo Bawarii

    Krzyż Zasługi Wojskowej IV klasy z koroną i mieczami (1905-1918) (wersja stare srebro) – Królestwo Bawarii

    70,00 

    Order Zasługi Wojskowej (niem. Militär-Verdienstorden) odznaczenie wojskowe Królestwa Bawarii, nadawane w latach 1866–1918, ufundowane 19 lipca 1866 przez króla Ludwika II Wittelsbacha, nadawany oficerom armii bawarskiej oraz armii innych państw, a także osobom cywilnym, za zasługi wojskowe w czasie pokoju i wojny, jak również za czyny waleczności na polu bitwy, niekwalifikujące się do odznaczenia Orderem Wojskowym Maksymiliana Józefa.

    Odznaczenie początkowo składało się z 5 klas:

    Krzyż Wielki (Großkreuz)
    Wielki Komandor (Großkomtur)
    Komandor (Komtur)
    Kawaler I kl. (Ritter I. Klasse)
    Kawaler II kl. (Ritter II. Klasse)

    oraz Krzyż Zasługi (Verdienstkreuz), przeznaczony dla podoficerów.

    Poszczególne klasy orderu i stopnie Krzyża Zasługi mogły być nadawane z koroną, a za zasługi wojenne – z mieczami.

    Książę Luitpold podarował Krzyż Oficerski jako nagrodę 26 lutego 1900 roku. W 1905 roku zmieniono nazwy pozostałych klas.
    Krzyż Wielki I kl., II kl., 2. kl. z gwiazdą, 3. i 4. kl. Wszystkie klasy mogły zostać także nagrodzone koroną. W 1913 roku nastąpiła kolejna rozbudowa o trzy klasy.

    Od 1916 roku wszystkie klasy oprócz czwartej wykonywane są z pozłacanego srebra. Znanymi producentami byli Jacob Leser, Straubing, Gebr. Hemmerle i Weiss & Cie. z Monachium.

     

    Szybki podgląd
  • Srebrny Krzyż Zasługi Wojskowej IV klasy z koroną i mieczami (1905-1918) - Cesarstwo Niemieckie

    Srebrny Krzyż Zasługi Wojskowej IV klasy z koroną i mieczami (1905-1918) – Królestwo Bawarii

    70,00 

    Order Zasługi Wojskowej (niem. Militär-Verdienstorden) odznaczenie wojskowe Królestwa Bawarii, nadawane w latach 1866–1918, ufundowane 19 lipca 1866 przez króla Ludwika II Wittelsbacha, nadawany oficerom armii bawarskiej oraz armii innych państw, a także osobom cywilnym, za zasługi wojskowe w czasie pokoju i wojny, jak również za czyny waleczności na polu bitwy, niekwalifikujące się do odznaczenia Orderem Wojskowym Maksymiliana Józefa.

    Odznaczenie początkowo składało się z 5 klas:

    Krzyż Wielki (Großkreuz)
    Wielki Komandor (Großkomtur)
    Komandor (Komtur)
    Kawaler I kl. (Ritter I. Klasse)
    Kawaler II kl. (Ritter II. Klasse)

    oraz Krzyż Zasługi (Verdienstkreuz), przeznaczony dla podoficerów.

    Poszczególne klasy orderu i stopnie Krzyża Zasługi mogły być nadawane z koroną, a za zasługi wojenne – z mieczami.

    Książę Luitpold podarował Krzyż Oficerski jako nagrodę 26 lutego 1900 roku. W 1905 roku zmieniono nazwy pozostałych klas.
    Krzyż Wielki I kl., II kl., 2. kl. z gwiazdą, 3. i 4. kl. Wszystkie klasy mogły zostać także nagrodzone koroną. W 1913 roku nastąpiła kolejna rozbudowa o trzy klasy.

    Od 1916 roku wszystkie klasy oprócz czwartej wykonywane są z pozłacanego srebra. Znanymi producentami byli Jacob Leser, Straubing, Gebr. Hemmerle i Weiss & Cie. z Monachium.

     

    Szybki podgląd
  • Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), kolor złoty, do wpięcia lub przyszycia - III Rzesza

    Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), kolor złoty, do wpięcia lub przyszycia – III Rzesza

    37,00 

    Totenkopf – niemieckie słowo oznaczające „trupią głowę” lub „głowę śmierci”, używane w celu opisania wojskowych insygniów przedstawiających czaszkę na tle skrzyżowanych kości. Symbol ten odróżnia się od Jolly Rogera (Bandera Piracka) głównie tym, iż oba piszczele umieszczone są zaraz za czaszką, a nie poniżej niej, choć niektóre bandery pirackie mogły mieć i taki układ. Najważniejsza różnica polega na tym, iż Totenkopf wykorzystywany był na lądzie przez legalne władze, a nie przestępców na morzu.

    Sam symbol kojarzony jest najczęściej z nazistowskimi Niemcami, zwłaszcza z SS i Waffen-SS. Miał kilka charakterystycznych cech.

    Czaszka zwrócona do oglądających lewym półprofilem, podobnie jak na zdjęciach do dowodu osobistego.
    Jest zgodna z ludzką anatomią.
    Piszczele skrzyżowane pod bardzo małym kątem. Odległość między nimi niemal niezauważalna.
    Wyraźne połączenia między poszczególnymi kośćmi mózgoczaszki. Warto podkreślić, że w naturze występują tylko u bardzo młodych ludzi.
    Bardzo wyraźne, zdrowe zęby. Większość innych przedstawień raczej tego nie podkreśla.
    Mózgoczaszka nie zasłania piszczeli.
    Zęby są zaciśnięte. W innych przypadkach są zazwyczaj otwarte.

    We wczesnych latach NSDAP, Julius Schreck, przywódca Stabswache (osobistej gwardii Adolfa Hitlera), przyjął „trupią główkę” za symbol swego oddziału. W 1935 roku Stabswache zostało przemianowane na Schutzstaffel (SS), ale kontynuowało używanie oznaczenia Totenkopf. Podobnie jak było ze swastyką, naziści zaadaptowali szeroko wcześniej używany symbol, który uzyskał przez to bardzo negatywne i złowróżbne znaczenie.

    Trupia czaszka była symbolem niemieckich czołgistów, ale także jednej z pierwszych formacji Waffen-SS 3 Dywizji Pancernej „Totenkopf”. Powodowało to, że często nie respektowano praw kombatanckich niemieckich pancerniaków, biorąc ich czarne mundury z trupią główką za uniformy SS.

    Symbolu „trupiej główki” używało także 54. Skrzydło Bombowców Luftwaffe (Kampfgeschwader 54), nazywane często nawet w oficjalnych dokumentach Totenkopf.

    Był on używany także przez członków specjalnych oddziałów SS (SS-Totenkopfverbände), którzy pełnili służbę wartowniczą w niemieckich obozach koncentracyjnych.

    Współcześnie symbol Totenkopf wykorzystywany jest przez ruchy neonazistowskie i rasistowskie.

    Szybki podgląd
  • Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), kolor srebrny, do wpięcia lub przyszycia - III Rzesza

    Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), kolor srebrny, do wpięcia lub przyszycia – III Rzesza

    37,00 

    Totenkopf – niemieckie słowo oznaczające „trupią głowę” lub „głowę śmierci”, używane w celu opisania wojskowych insygniów przedstawiających czaszkę na tle skrzyżowanych kości. Symbol ten odróżnia się od Jolly Rogera (Bandera Piracka) głównie tym, iż oba piszczele umieszczone są zaraz za czaszką, a nie poniżej niej, choć niektóre bandery pirackie mogły mieć i taki układ. Najważniejsza różnica polega na tym, iż Totenkopf wykorzystywany był na lądzie przez legalne władze, a nie przestępców na morzu.

    Sam symbol kojarzony jest najczęściej z nazistowskimi Niemcami, zwłaszcza z SS i Waffen-SS. Miał kilka charakterystycznych cech.

    Czaszka zwrócona do oglądających lewym półprofilem, podobnie jak na zdjęciach do dowodu osobistego.
    Jest zgodna z ludzką anatomią.
    Piszczele skrzyżowane pod bardzo małym kątem. Odległość między nimi niemal niezauważalna.
    Wyraźne połączenia między poszczególnymi kośćmi mózgoczaszki. Warto podkreślić, że w naturze występują tylko u bardzo młodych ludzi.
    Bardzo wyraźne, zdrowe zęby. Większość innych przedstawień raczej tego nie podkreśla.
    Mózgoczaszka nie zasłania piszczeli.
    Zęby są zaciśnięte. W innych przypadkach są zazwyczaj otwarte.

    We wczesnych latach NSDAP, Julius Schreck, przywódca Stabswache (osobistej gwardii Adolfa Hitlera), przyjął „trupią główkę” za symbol swego oddziału. W 1935 roku Stabswache zostało przemianowane na Schutzstaffel (SS), ale kontynuowało używanie oznaczenia Totenkopf. Podobnie jak było ze swastyką, naziści zaadaptowali szeroko wcześniej używany symbol, który uzyskał przez to bardzo negatywne i złowróżbne znaczenie.

    Trupia czaszka była symbolem niemieckich czołgistów, ale także jednej z pierwszych formacji Waffen-SS 3 Dywizji Pancernej „Totenkopf”. Powodowało to, że często nie respektowano praw kombatanckich niemieckich pancerniaków, biorąc ich czarne mundury z trupią główką za uniformy SS.

    Symbolu „trupiej główki” używało także 54. Skrzydło Bombowców Luftwaffe (Kampfgeschwader 54), nazywane często nawet w oficjalnych dokumentach Totenkopf.

    Był on używany także przez członków specjalnych oddziałów SS (SS-Totenkopfverbände), którzy pełnili służbę wartowniczą w niemieckich obozach koncentracyjnych.

    Współcześnie symbol Totenkopf wykorzystywany jest przez ruchy neonazistowskie i rasistowskie.

    Szybki podgląd
  • Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), stare srebro, do wpięcia lub przyszycia- III Rzesza

    Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), stare srebro, do wpięcia lub przyszycia- III Rzesza

    37,00 

    Totenkopf – niemieckie słowo oznaczające „trupią głowę” lub „głowę śmierci”, używane w celu opisania wojskowych insygniów przedstawiających czaszkę na tle skrzyżowanych kości. Symbol ten odróżnia się od Jolly Rogera (Bandera Piracka) głównie tym, iż oba piszczele umieszczone są zaraz za czaszką, a nie poniżej niej, choć niektóre bandery pirackie mogły mieć i taki układ. Najważniejsza różnica polega na tym, iż Totenkopf wykorzystywany był na lądzie przez legalne władze, a nie przestępców na morzu.

    Sam symbol kojarzony jest najczęściej z nazistowskimi Niemcami, zwłaszcza z SS i Waffen-SS. Miał kilka charakterystycznych cech.

    Czaszka zwrócona do oglądających lewym półprofilem, podobnie jak na zdjęciach do dowodu osobistego.
    Jest zgodna z ludzką anatomią.
    Piszczele skrzyżowane pod bardzo małym kątem. Odległość między nimi niemal niezauważalna.
    Wyraźne połączenia między poszczególnymi kośćmi mózgoczaszki. Warto podkreślić, że w naturze występują tylko u bardzo młodych ludzi.
    Bardzo wyraźne, zdrowe zęby. Większość innych przedstawień raczej tego nie podkreśla.
    Mózgoczaszka nie zasłania piszczeli.
    Zęby są zaciśnięte. W innych przypadkach są zazwyczaj otwarte.

    We wczesnych latach NSDAP, Julius Schreck, przywódca Stabswache (osobistej gwardii Adolfa Hitlera), przyjął „trupią główkę” za symbol swego oddziału. W 1935 roku Stabswache zostało przemianowane na Schutzstaffel (SS), ale kontynuowało używanie oznaczenia Totenkopf. Podobnie jak było ze swastyką, naziści zaadaptowali szeroko wcześniej używany symbol, który uzyskał przez to bardzo negatywne i złowróżbne znaczenie.

    Trupia czaszka była symbolem niemieckich czołgistów, ale także jednej z pierwszych formacji Waffen-SS 3 Dywizji Pancernej „Totenkopf”. Powodowało to, że często nie respektowano praw kombatanckich niemieckich pancerniaków, biorąc ich czarne mundury z trupią główką za uniformy SS.

    Symbolu „trupiej główki” używało także 54. Skrzydło Bombowców Luftwaffe (Kampfgeschwader 54), nazywane często nawet w oficjalnych dokumentach Totenkopf.

    Był on używany także przez członków specjalnych oddziałów SS (SS-Totenkopfverbände), którzy pełnili służbę wartowniczą w niemieckich obozach koncentracyjnych.

    Współcześnie symbol Totenkopf wykorzystywany jest przez ruchy neonazistowskie i rasistowskie.

    Szybki podgląd
  • Wieniec z bączkiem do czapki garnizonowej oficera Wehrmachtu (srebrny) - III Rzesza

    Wieniec z bączkiem do czapki garnizonowej oficera Wehrmachtu (srebrny) – III Rzesza

    55,00 

    Niemieckie srebrne odznaczenie na czapkę oficera Wehrmachtu.

    Szybki podgląd
  • Złoty Medal Orderu Orła Czerwonego III klasy (1854) - Cesarstwo Niemieckie

    Złoty Medal Orderu Orła Czerwonego III klasy (1854) – Cesarstwo Niemieckie

    70,00 

    Królewski Order Orła Czerwonego wyłonił się z książęcego brandenburskiego Orderu Czerwonego Orła. 12 czerwca 1792 roku król Fryderyk Wilhelm II (Wielki) potwierdził ten rozkaz jako nagrodę królewską. W ramach zmian wprowadził pruską koronę królewską zamiast korony książęcej, a na odwrocie litery FWR (Friedrich, Wilhelm, Rex czyli Król). Od tego dnia wprowadzono wiele zmian. W 1810 roku król Fryderyk Wilhelm III założył zakon. Order rozszerzono na klasy III i IV, a dla klas I i II dodano jeszcze liście dębu. W 1848 roku umieszczono miecze dla służby wojskowej. W okresie od 1848 do 1854 roku pojawiły się wersje z fioletowym orłem i fioletowym orłem w medalionie, ale od 1854 roku liliowy kolor orła w medalionie został zastąpiony szkarłatem i to już pozostało. W 1832 r. wstęga została podarowana i wręczona rycerzom III stopnia, którzy służyli wiernie zakonowi przez 10 lat lub dłużej. Korona została dodana 12 czerwca 1892 roku dla specjalnych wyróżnień dla wszystkich klas. zamówienia z fioletowym orłem i fioletowym orłem w medalionie. Od 1854 roku szkarłatny kolor orła w medalionie został zastąpiony szkarłatem.

    Rozszerzenia dla III klasy były zachętą dla posiadaczy odznaczeń III klasy, którzy wcześniej posiadali IV klasę lub posiadali III klasę przez 10 lat. Do służby wojskowej miecze pośrodku i miecze na pierścieniu. Od 1892 r. koronę nadano za zasługi specjalne. W sumie klasa III została przyznana około 2960 razy. Znanym producentem był Johann Wagner & Sohn Berlin. Do 1916 roku krzyże wykonywano ze złota. Następnie wykonano je w kolorze srebrnym lub złoconym.

     

    Szybki podgląd
  • Wieniec do czapki garnizonowej Luftwaffe srebrny- III Rzesza

    Wieniec do czapki garnizonowej Luftwaffe srebrny- III Rzesza

    55,00 

    Niemieckie odznaczenie na czapkę oficera Luftwaffe.

    Szybki podgląd
  • Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), kolor złoty - III Rzesza

    Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), kolor złoty – III Rzesza

    28,00 

    Totenkopf – niemieckie słowo oznaczające „trupią głowę” lub „głowę śmierci”, używane w celu opisania wojskowych insygniów przedstawiających czaszkę na tle skrzyżowanych kości. Symbol ten odróżnia się od Jolly Rogera (Bandera Piracka) głównie tym, iż oba piszczele umieszczone są zaraz za czaszką, a nie poniżej niej, choć niektóre bandery pirackie mogły mieć i taki układ. Najważniejsza różnica polega na tym, iż Totenkopf wykorzystywany był na lądzie przez legalne władze, a nie przestępców na morzu.

    Sam symbol kojarzony jest najczęściej z nazistowskimi Niemcami, zwłaszcza z SS i Waffen-SS. Miał kilka charakterystycznych cech.

    Czaszka zwrócona do oglądających lewym półprofilem, podobnie jak na zdjęciach do dowodu osobistego.
    Jest zgodna z ludzką anatomią.
    Piszczele skrzyżowane pod bardzo małym kątem. Odległość między nimi niemal niezauważalna.
    Wyraźne połączenia między poszczególnymi kośćmi mózgoczaszki. Warto podkreślić, że w naturze występują tylko u bardzo młodych ludzi.
    Bardzo wyraźne, zdrowe zęby. Większość innych przedstawień raczej tego nie podkreśla.
    Mózgoczaszka nie zasłania piszczeli.
    Zęby są zaciśnięte. W innych przypadkach są zazwyczaj otwarte.

    We wczesnych latach NSDAP, Julius Schreck, przywódca Stabswache (osobistej gwardii Adolfa Hitlera), przyjął „trupią główkę” za symbol swego oddziału. W 1935 roku Stabswache zostało przemianowane na Schutzstaffel (SS), ale kontynuowało używanie oznaczenia Totenkopf. Podobnie jak było ze swastyką, naziści zaadaptowali szeroko wcześniej używany symbol, który uzyskał przez to bardzo negatywne i złowróżbne znaczenie.

    Trupia czaszka była symbolem niemieckich czołgistów, ale także jednej z pierwszych formacji Waffen-SS 3 Dywizji Pancernej „Totenkopf”. Powodowało to, że często nie respektowano praw kombatanckich niemieckich pancerniaków, biorąc ich czarne mundury z trupią główką za uniformy SS.

    Symbolu „trupiej główki” używało także 54. Skrzydło Bombowców Luftwaffe (Kampfgeschwader 54), nazywane często nawet w oficjalnych dokumentach Totenkopf.

    Był on używany także przez członków specjalnych oddziałów SS (SS-Totenkopfverbände), którzy pełnili służbę wartowniczą w niemieckich obozach koncentracyjnych.

    Współcześnie symbol Totenkopf wykorzystywany jest przez ruchy neonazistowskie i rasistowskie.

    Szybki podgląd
  • Odznaka Zjazdu Gau Dystryktu Münsterland z 1934r (Abzeichen des Gau Münsterland-Kongresses von 1934 ) - III Rzesza

    Odznaka Zjazdu Gau Dystryktu Münsterland z 1934r. (Abzeichen des Gau Münsterland-Kongresses von 1934 ) – III Rzesza

    45,00 

    Odznaka Gau dla Dystryktu Münsterland dla uczczenia pamiątkowego zjazdu GAU członków N.S.D.F.B.St. 28 października 1934 w Ratuszu w Münsterze w sławnej Sali Pokoju.

    Szybki podgląd
  • Szarotka (Edelweiss) na magnes, kolor srebrny, rozm. 60 x 60 mm

    Szarotka Alpejska (Edelweiss) na magnes, kolor srebrny, rozm. 60 x 60 mm

    21,00 

    Duża, metalowa szarotka z mocowaniem na magnes. Rozmiar 60 x 60 mm.

    Szarotka alpejska występuje w polskich Tatrach i jest pod ścisłą ochroną. Jest rzadkim gatunkiem, który przetrwał od czasów epoki lodowcowej.

    • Ze względu na białe kwiaty szarotka uważana jest w Szwajcarii za symbol czystości, niewinności.
    • Szarotka w 1907 roku została ustanowiona przez cesarza Franciszka Józefa I odznaką austro-węgierskich wojsk alpejskich (strzelcy górscy),
    • Znajduje się w logo Österreichischer Alpenverein, Deutscher Alpenverein oraz Österreichischer Bergrettungsdienst (austriacka górska służba ratunkowa).
    • W formie korpusówki jest noszona na kołnierzach współczesnych mundurów jednostek podhalańskich Wojska Polskiego.
    • Szarotka znajduje się w herbie Podhala Nowy Targ.
    • Szarotka była symbolem używanym przez niemieckie jednostki górskie Wehrmachtu, a obecnie Bundeswehry, zwane Gebirgsjäger. Szarotek używano w formie naszywki na rękaw kurtki mundurowej oraz metalowego emblematu na czapkę (Gebirgsjägermütze), która w niezmienionej formie stosowana jest do dziś przez niemieckie jednostki górskie. W czasie II wojny światowej, skomponowano piosenkę „Es war ein Edelweiss” („Była sobie szarotka”), która z uwagi na swoją charakterystyczną marszową melodie szybko stała się najpopularniejszą piosenką niemieckich jednostek górskich, jak i jedną z najbardziej znanych wojskowych niemieckich piosenek II wojny światowej.

    źródło: Wikipedia

    Szybki podgląd
  • Odznaka Pamiątkowa Pilota 1935 Luftwaffe (Fliegererinnerungsabzeichen 1935) - III Rzesza

    Odznaka Pamiątkowa Pilota 1935 Luftwaffe (Fliegererinnerungsabzeichen 1935) – III Rzesza

    55,00 

    Odznaka pamiątkowa pilota została podarowana 19 stycznia 1935 roku przez ministra lotnictwa Rzeszy Hermanna Göringa. Odznaka Pamiątkowa Pilota była przyznawana personelowi latającemu Sił Powietrznych, który opuścił Siły Powietrzne z wyróżnieniem, jeśli posiadał odznakę pilota wojskowego (tylko odznaki powojenne) przez kilka lat. Minimalne okresy wynosiły cztery lata dla żołnierzy czynnych do oficera i personelu rezerwy z odznakami pilota wojennego. Inni pracownicy 15 lat. Wyjątki były możliwe w przypadku przejścia na emeryturę z powodu wypadku lub podobnego zdarzenia.

    Odznaka została wykonana z metalu i w formie haftu (tylko dla oficerów) oraz w miniaturze na szpilce. Części zamienne można było uzyskać w Dziale Sprzedaży Luftwaffe w Berlinie. Większość odznak są autorstwa C.E. Juncker, Berlin.  Otrzymane już z wojny odznaki pamiątkowe pilotów można było również wymienić na odznaki noszone wcześniej.

    Szybki podgląd

Wyświetlanie 121–132 z 132 wyników