Zobacz nasze produkty

Wyświetlanie 865–876 z 1049 wyników

  • Odznaka członkowska N.S.D.F.B.St. (Mitgliedsabzeichen des N.S.D.F.B.St.) - III Rzesza

    Odznaka członkowska N.S.D.F.B.St. (Mitgliedsabzeichen des N.S.D.F.B.St.) – III Rzesza

    45,00 

    Ta dość rzadka odznaka została wprowadzona w marcu 1934 r. po przejęciu władzy przez narodowych socjalistów, zrównaniu klubów i stowarzyszeń, a tym samym Stahlhelm, Bund der Frontsoldaten. Nowe oznaczenie brzmiało wówczas Narodowo-Socjalistyczno-Niemiecki-Frontfighters-Bund-Stahlhelm (NSDFBSt.). Organizacja została również rozwiązana 7 listopada 1935r.

    Po ogłoszeniu przez kierownictwo Stahlhelmu już w 1933 r., że Stahlhelm i jego podorganizacje podlegają przywódcy Adolfa Hitlera, rozpoczęła się reorganizacja/synchronizacja. Od lipca członkowie poniżej 35 roku życia podlegali SA jako „Wehrstahlhelm”. Członkowie w wieku od 36 do 45 lat zostali „SA Reserve 1”, a członkowie powyżej 45 roku życia zostali „SA Reserve 2”.

    W 1934 r. części zostały następnie całkowicie zintegrowane lub przejęte przez SA. Pozostali członkowie tworzyli następnie NSDFBSt od 1934 r. Ze względu na krótki czas jego istnienia i niewielką liczbę członków, którzy nie zostali przyjęci do SA, odznaka nie jest powszechna.

    Szybki podgląd
  • Odznaka Służbowa Ratownictwo Górskie – Policja Pomocnicza (Dienstabzeichen Bergwacht – Hilfspolizei) - III Rzesza

    Odznaka Służbowa Ratownictwo Górskie – Policja Pomocnicza (Dienstabzeichen Bergwacht – Hilfspolizei) – III Rzesza

    60,00 

    Insygnia policji pogotowia górskiego zostały wprowadzone prawdopodobnie około 1942 roku w czasie II wojny światowej. Tłem tego było zaprzysiężenie ratowników górskich na funkcjonariuszy policji pomocniczej po rozpoczęciu wojny. Pod koniec wojny w 1944 r. pogotowie górskie zostało nawet podporządkowane jednostkom wojskowym.

    Ratownictwo górskie było w rzeczywistości organizacją pomocową, ratowniczą i porządkową dla alpejskiego kraju i trudnego terenu. Pierwsze służby ratownictwa górskiego powstały w Niemczech w 1920 r., a wkrótce potem pogotowie górskie pod patronatem Niemieckiego Czerwonego Krzyża. W 1923 r. pogotowie górskie było już podzielone na 3 wydziały: Monachium, Chiemgau i Allgäu.

    W Austrii powstanie pierwszego pogotowia górskiego datuje się na rok 1896. Tam jako pierwszy na świecie powstał Wiedeński Komitet Ratownictwa Alpejskiego (ARAW). W następnych latach w 1898 r. powstało Towarzystwo Ratownictwa Alpejskiego w Innsbrucku, w 1898 r. Komitet Ratownictwa Alpejskiego w Monachium, w 1901 r. w Salzburgu, a w 1902 r. w Grazu. Po przejęciu władzy przez narodowych socjalistów w 1933 r. w ramach proces konformizmu.

    Po aneksji Austrii w 1938 r. tamtejsze stowarzyszenia zostały również włączone do Niemieckiego Górskiego Pogotowia Ratunkowego. W 1939 r. pogotowiu górskiemu powierzono także zadanie ochrony przyrody w kraju alpejskim.

    Nie wiadomo dokładnie, od którego roku pogotowie górskie zostało zaprzysiężone jako pomoc policyjna. Odznaki ofiarowane lub noszone w tym celu są oznaczone odpowiednią nazwą wydziału lub obszaru. Ze względu na krótki czas trwania do końca wojny i nieliczne osoby, które były uprawnione do noszenia tych odznak, są one bardzo rzadkie. Dodatkowo, plakietki są zawsze opatrzone zaczernionym numerem przewoźnika.

    Szybki podgląd
  • Medal Straży Pożarnej 2 stopnia (Reichsfeuerwehr-Ehrenzeichen 2. Stufe) - III Rzesza

    Medal Straży Pożarnej 2 stopnia 1936 (Reichsfeuerwehr-Ehrenzeichen 2. Stufe) – III Rzesza

    55,00 

    Medal Straży Pożarnej został podarowany 22 czerwca 1936 roku przez Wilhelma Fricka, ministra spraw wewnętrznych Rzeszy za zasługi w gaszeniu pożarów. Krzyże zostały przekazane w 2 klasach. Do 1938 r. oba krzyże były posrebrzane i różniły się wielkością (I kl. 58,5 mm lub 49 mm i II kl. 43 mm) oraz sposobem noszenia. Krzyż I kl. noszony był jako krzyż wtykowy, II kl. na wstędze. 30 stycznia 1938 r. na rozkaz Adolfa Hitlera przeprojektowano odznakę honorową. Oba stopnie były teraz noszone na wstędze i miały ten sam rozmiar (43 mm). Pierwsza klasa była teraz pozłacana, druga klasa pozostała posrebrzana. I stopień nadawany był członkom zawodowych i ochotniczych straży pożarnych oraz innym osobom szczególnie zasłużonym w dziedzinie gaszenia pożarów lub wyróżniającym się szczególnie odważnym i zdecydowanym zachowaniem w gaszeniu pożarów. Odznaką honorową II klasy honorowano czynnych członków uznanych zawodowych i ochotniczych straży pożarnych, którzy przepracowali 25 lat. I stopień, jako odznaczenie szczególnie cenne, nadawany był tylko czynnym strażakom, którzy z narażeniem życia wielokrotnie i wyjątkowo zasłużyli się w gaszeniu pożarów. Jeśli spełnione są wymagania dotyczące przyznania Medalu Ratownictwa, powinien on zostać przyznany w pierwszej kolejności. Projekt pochodzi od Herberta Knötel d.j. z Berlina. Krzyże wykonywano bez wytwórcy i rzadko z oznaczeniem wytwórcy. Nie było obowiązku zwrotu.

    Źródło: J. Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., t. IV, 2001.

    Szybki podgląd
  • Odznaka Obserwatora / Nawigatora Luftwaffe (Beobachterabzeichen) - III Rzesza

    Odznaka Obserwatora / Nawigatora Luftwaffe (Beobachterabzeichen) – III Rzesza

    55,00 

    Odznaka Obserwatora – Nawigatora (Beobachterabzeichen) była nagrodą Luftwaffe niemieckiego Wehrmachtu, która została podarowana 19 stycznia 1935 roku przez Naczelnego Dowódcę Luftwaffe Hermanna Göringa.

    Odznaka mogła być przyznana aktywnym członkom Luftwaffe najwcześniej po pięciu lotach na wroga, w przypadku rannych, wcześniej lub dwa miesiące po uzyskaniu licencji obserwatora Luftwaffe.

    Nagroda przyznawana była po zakończeniu 2 miesięcznego szkolenia i po uzyskaniu licencji obserwatora Luftwaffe, po odbyciu 5 lotów bojowych
    jako Obserwator/Nawigator lub za odniesienie ran w locie bojowym na stanowisku nawigatora. Oficjalna liczba przyznanych odznak nie jest znana. Można było go było również nadawać członkom innych jednostek Wehrmachtu, o ile przestrzegano obowiązujących przepisów.Nagroda była noszona jako medal na lewej piersi.

    Szybki podgląd
  • Złota odznaka za rany (Gold Verwundetenabzeichen) - III Rzesza

    Złota odznaka za rany (Gold Verwundetenabzeichen) – III Rzesza

    55,00 

    W dniu 3 marca 1918 roku Cesarz Wilhelm II ustanowił po raz pierwszy odznakę (Verwundetenabzeichen) honorującą żołnierzy, którzy w walce odnieśli rany lub zostali okaleczeni.

    W dniu 22 maja 1939 roku Hitler wznowił jej nadawanie. Na samym początku nadawano tę odznakę tylko niemieckim ochotnikom, którzy w czasie wojny domowej w Hiszpanii2) walczyli w szeregach Legionu Condor po stronie generała Franco przeciwko oddziałom republikańskim i odnieśli rany.

    1 września 1939 roku Hitler podpisał rozporządzenie o wprowadzeniu Verwundetenabzeichen również dla żołnierzy i oficerów Wehrmachtu, którzy w wyniku działań bojowych zostali ranni lub okaleczeni:

    Ustanowiona zostaje Odznaka za Rany jako pamiątka dla tych, którzy odnieśli rany lub okaleczenia w walce za Ojczyznę z wrogiem.

    Czarna Odznaka za Rany odlewana była z żeliwa lub mosiądzu. Nadawana była bez względu na liczbę zranień, w momencie kiedy zranienie dotyczyło:

    – utraty obu rąk lub nóg,
    – utraty ręki i stopy lub więcej członków,
    – utraty nogi i ręki,
    – utraty całkowitej wzroku w obu oczach,
    – uszkodzenia rdzenia kręgowego, co doprowadziło w konsekwencji do całkowitego zaburzenia funkcji ruchowych.

    Odznaka noszona była tylko w stopniu najwyższym. Jest najbardziej rozpoznawalnym wyróżnieniem wojskowym nadawanym w okresie II Wojny Światowej żołnierzom niemieckiego Wehrmachtu.

    Szybki podgląd
  • Srebrny Orzeł Niemiecki do czapki oficerskiej, oficera Luftwaffe - III Rzesza

    Srebrny Orzeł Niemiecki do czapki oficerskiej, oficera Luftwaffe – III Rzesza

    50,00 

    Orzeł Niemiecki III Rzeszy do czapki oficerskiej noszonej przez oficerów Luftwaffe.

    Szybki podgląd
  • Złoty Orzeł Niemiecki do czapki oficerskiej, oficera Luftwaffe

    Złoty Orzeł Niemiecki do czapki oficerskiej, oficera Luftwaffe – III Rzesza

    50,00 

    Orzeł Niemiecki III Rzeszy do czapki oficerskiej noszonej przez oficerów Luftwaffe.

    Szybki podgląd
  • Guzik obciągany materiałem w kolorze czerwonym, śr. 20 mm (32")

    Guzik obciągany materiałem w kolorze czerwonym, śr. 20 mm (32″)

    1,70 

    Guzik obciągany materiałem lama, czyli poliestrową tkaniną z lycrą i przetykana metalową nitką w kolorze czerwonym. Dół guzika stanowi metalowa foremka z uszkiem. Średnica 20 mm.
    UWAGA! Na foremce podany jest numer proszę na to nie zwracać uwagi, to nie jest rozmiar podany w mm tylko w ligne (międzynarodowa miara guzików).

    Szybki podgląd
  • Otwieracz do butelek Lord Vader Star Wars, kolor srebrny, rozmiar: 55 x 60 mm

    Otwieracz do butelek Lord Vader Star Wars, kolor srebrny, rozmiar: 55 x 60 mm

    19,00 

    Otwieracz do butelek w kształcie Lorda Vadera. Kolor srebrny błyszczący. Z tyłu napis Star Wars.

    Szybki podgląd
  • Order Niemiecki II klasy, Złoty Krzyż Order Szyi (der Deutsche Orden Halsorden) - III Rzesza

    Order Niemiecki II klasy, Złoty Krzyż Order Szyi (der Deutsche Orden Halsorden) – III Rzesza

    260,00 

    Niemiecki Order NSDAP. Od 1943 roku było to najwyższe odznaczenie narodowosocjalistycznej Rzeszy Niemieckiej. W Niemczech odznaka jest jednym z antykonstytucyjnych narzędzi propagandy. Jego produkcja, publiczne posiadanie lub dystrybucja są zabronione.

    Order, podarowany przez Adolfa Hitlera, został po raz pierwszy przyznany pośmiertnie Fritzowi Todtowi 12 lutego 1942 roku. Według Hitlera Order miał uhonorować „najwyższe zasługi […], które Niemiec może zdobyć dla swojego ludu”. Według Hitlera były to osiągnięcia, dla których w pewnych okolicznościach nie można w ogóle ogłosić awansu. Czyny 200 nosicieli Krzyża Rycerskiego nie przeważyły jednorazowego osiągnięcia Fritza Todta. Hitler planował nadanie orderowi charakteru rycerskiego, z kapitułą i z senatem, który miał mieć prawo przyjmowania i wykluczania kawalerów. Nie doszło do tego ze względu na wypadki wojenne i niewielką liczbę odznaczonych.

    Z powodu unikatowości tego odznaczenia nie jest pewne, czy zachował się jakikolwiek oryginał.

    Projekt godła Orderu pochodził od Benno von Aren’a, jedynym producentem była firma Wilhelm Deumer w Lüdenscheid.

    (źródło: Wikipedia)

    Szybki podgląd
  • Medal Honorowy za opiekę nad Ludnością Niemiecką 3 klasy - III Rzesza

    Medal Honorowy za opiekę nad Ludnością Niemiecką 3 klasy 1939 – III Rzesza

    50,00 

    Odznaka Opieki Społecznej (niem. Ehrenzeichen für deutsche Volkspflege) była niemiecką Nagrodą Cywilną ustanowioną przez Adolfa Hitlera 1 maja 1939 r. za zasługi w sektorze socjalnym. Odznaka została wydana w trzech klasach i została nagrodzona za szeroki wachlarz usług. Słowa wstępne tego dekretu brzmiały: Za usługi w zakresie opieki, zimowej opieki nad chorymi i rannymi w czasie pokoju i wojny, pogotowia ratunkowego, opieki nad narodowością i opieki nad Niemcami towarzysze krajowi za granicą, przekazuję „Honorową Odznakę za niemieckie dobro publiczne”. Nagroda zajęła miejsce Honorowej Odznaki Niemieckiego Czerwonego Krzyża. Dekret podpisali Hitler, Rudolf Hess, Wilhelm Frick, Franz Seldte, Joseph Goebbels, Joachim von Ribbentrop, Wilhelm Keitel i szef Kancelarii Prezydenta dr. Ottona Meissnera.

    Odznaczenie przyznawano hojnie zaprzyjaźnionym „obcokrajowcom” z którymi Rzesza chciała się zaprzyjaźnić. Takimi odbiorcami byli Mussolini, Olga Księżna Jugosławii i matka Egipskiego króla Farouka.

    (źródło: internet)

    Szybki podgląd
  • Krzyż Matki Srebrny (Mutterkreuz in Silber), III Rzesza

    Krzyż Matki Srebrny (Mutterkreuz in Silber), III Rzesza

    40,00 

    Krzyż Honorowy Niemieckiej Matki (niem. Ehrenkreuz der Deutschen Mutter), nazwa skrócona Krzyż Matki (Mutterkreuz) został ustanowiony 16 grudnia 1938 r. jako odznaczenie w formie orderu przez NSDAP . Miał on pełnić dla matek podobną funkcję jak Krzyż Żelazny dla żołnierzy, wspólnocie narodowej symbolizując Matkę wielodzietną uhonorowaną za swoje „życie i zdrowie”, zaangażowanie w poród i wychowanie dziecka. Adolf Hitler, w imieniu którego przyznano zaszczyt, opisał macierzyństwo jako „pole bitwy” kobiet. Tylko kilka matek odmówiło nagrody.

    Podobnie jak w przypadku zakonu wojskowego, istniały różne stopnie Krzyża Matki. Wartość została podzielona według liczby dzieci: matki z czwórką lub więcej dzieci otrzymały brązowy krzyż matki, dzieci z sześcioma i więcej dziećmi otrzymały srebrny, a ośmiorga i więcej dzieci otrzymało złoty krzyż matki. Składał się z wisiorka w kształcie krzyża ze swastyką pośrodku, otoczonego napisem „Matka Niemka”. Matki miały nosić nagrodę na niebiesko-białej wstążce na szyi lub jako miniaturowy krzyżyk na klapach podczas uroczystych okazji. Aby zachować dostojny charakter zaszczytu, niedopuszczalne było noszenie krzyża matki w życiu codziennym oraz w odzieży roboczej.

    Odznaczenie, wzorowane na krzyżu teutońskim (krzyżackim).

    Nadawano je w ramach tzw. „Wojny urodzeń” (Geburtenkrieg). Otrzymać go mogły tylko określone kobiety (spełniające m.in. kryteria rasowe). Z góry wykluczone były matki „aspołeczne”, jak również „rasowo” lub „umysłowo małowartościowe”.

    Każda posiadaczka Krzyża Matki miała prawo do publicznego pozdrowienia (tzw. salutu rzymskiego) od członków Hitlerjugend, preferencyjnego traktowania w urzędach i pierwszeństwa przy zajmowaniu miejsc w transporcie publicznym.
    Z drugiej strony, ludność prześmiewczo nazywała to odznaczenie „orderem króliczym”.

    Łącznie przyznano ponad 5,5 mln krzyży.

    (źródło: Wikipedia)

    Szybki podgląd

Wyświetlanie 865–876 z 1049 wyników