Zobacz nasze produkty

Wyświetlanie 877–888 z 1058 wyników

  • Klamra z zapięciem do paska SS i Waffen-SS (Koppelschloss Waffen-SS) - III Rzesza

    Klamra z zapięciem do paska SS i Waffen-SS (Koppelschloss Waffen-SS) – III Rzesza

    90,00 

    Klamra z zapięciem do paska Wehrmachtu w kolorze stare srebro, które mocowano zazwyczaj do pasków – pierwotnie wyłącznie skórzanych – za pomocą dwubolcowego gwoździa od spodu. Z drugiej strony zamykano je na haczyk i oczko . Na spodniej stronie klamry paska znajduje się oczko, w które można wsunąć drugi koniec paska za pomocą zaczepu.

    Meine Ehre heißt Treue! (Mój honor to lojalność!) – to motto narodowosocjalistycznego ruchu Schutzstaffel (SS) wywodzi się od słów Adolfa Hitlera „SS-mani, Twoim honorem jest lojalność!” z 1931 roku. W poszczególnych językach narodowych było to także motto tzw. germańskiego SS , które powstało w czasach germańskich – językowe państwa i regiony okupowane przez Niemcy.

    Hasło „Mój honor to lojalność!” widniało na klamrze pasa SS. Klamrę pasa nosił Generał SS i jego jednostki pomocnicze (SS-Verfügungstruppe, SS-Totenkopfverbandes i powstałe z nich później Waffen-SS (Uzbrojone jednostki SS).

    Tradycyjne określenia cnót, takie jak „honor” i „lojalność”, „braterstwo”, „posłuszeństwo” itp. zostały zaczerpnięte z języka żołnierskiego i obficie zawarte w ideologii SS. Jednakże SS nadało tym słowom własne znaczenie poprzez specyficznie narodowe socjalistyczne użycie. Termin „lojalność” skierowany był wyłącznie do osoby Adolfa Hitlera i stał się jednoznacznym wyrazem posłuszeństwa w obrębie ideologii SS.

    Szybki podgląd
  • Klamry mocowano zazwyczaj do pasków – pierwotnie wyłącznie skórzanych – za pomocą dwubolcowego gwoździa od spodu. Z drugiej strony zamykano je na haczyk i oczko . Na spodniej stronie klamry paska znajduje się oczko, w które można wsunąć drugi koniec paska za pomocą zaczepu.

    Klamra z zapięciem do paska Wehrmachtu (Koppelschloss Wehrmacht) – III Rzesza

    90,00 

    Klamra z zapięciem do paska Wehrmachtu w kolorze stare srebro, które mocowano zazwyczaj do pasków – pierwotnie wyłącznie skórzanych – za pomocą dwubolcowego gwoździa od spodu. Z drugiej strony zamykano je na haczyk i oczko . Na spodniej stronie klamry paska znajduje się oczko, w które można wsunąć drugi koniec paska za pomocą zaczepu.

    Wehrmacht nosił klamrę pasa wzorowaną na pruskim wzorze z orłem ze swastyką, inaczej z półwieńcem z liści dębu i napisem GOTT MIT UNS, inne siły powietrzne i marynarka wojenna.

    Funkcjonariusze nie nosili pasów do mundurów służbowych i wyjściowych. Dla tego pierwszego był skórzany pasek z dwukolcową klamrą. Na parady zakładano pasek wzorowany na opasce polowej (zamiast pudełka krążek zapinany na kółko). Klamrę taką nosili również członkowie Waffen SS i niektóre formacje partyjne NSDAP.

    Szybki podgląd
  • Odznaka pamiątkowa wojny pod Sanem 1870/ 1871 - Cesarstwo Pruskie

    Odznaka pamiątkowa wojny pod Sanem 1870/ 1871 – Cesarstwo Pruskie

    42,00 

    Odznaka Zur Erinnerung an 1870 (Na pamiątkę 1870) – odznaka kombatantów, którzy brali udział w wojnie francusko-pruskiej 1870/1871 i zwycięstwie pod Sedanem. Bitwa pod Sedanem miała miejsce 1 i 2 września 1870 roku podczas wojny francusko-pruskiej. Konsekwencją bitwy była kapitulacja cesarza Napoleona III wraz z jego armią, zwycięstwo Prus i ich sprzymierzeńców w wojnie, chociaż walka była kontynuowana przez nowy rząd francuski. Bitwa została wyróżniona przez Edgara Vincenta D’Abernon jako jedna z 18 bitew decydujących o losach świata.

    120-tysięczna francuska Armia „Châlons” – dowodzona przez marszałka Patrice’a Mac-Mahona, w towarzystwie cesarza Francuzów Napoleona III – próbowała przerwać oblężenie Metz. Jednakże pruskie armie „Moza” i 3 Armia – dowodzone przez feldmarszałka Helmuta von Moltke, w towarzystwie pruskiego króla Wilhelma I i pruskiego kanclerza Ottona von Bismarcka – okrążyły wojska Mac-Mahona w Sedanie. Marszałek Patrice Mac-Mahon został ranny podczas starć, a dowództwo zostało przekazane generałowi Auguste-Alexandre Ducrot. Klęska Francji została spowodowana brakiem jednolitego kompetentnego dowództwa, nieudolną taktyką i słabszą artylerią.

    2 września 1974 r. obchodzono po raz pierwszy „Der Tag der siegreichen Schlacht bei Sedan im Deutsch-Französischen Krieg 1870/71 als deutscher Nationalfeiertag begangen” – dzień zwycięstwa w bitwie pod Sedanem w wojnie niemiecko-francuskiej 1870-71 jako niemieckie święto narodowe.

    Odznaka jest rzadka.

    źródło: Internet

    Szybki podgląd
  • Koniczyna naszywka materiałowa/ haft kolor zielony roz. 32 x 39 mm

    Koniczynka naszywka materiałowa/ haft kolor zielony roz. 32 x 39 mm

    5,00 

    Naszywka haftowana w kształcie czterolistnej koniczynki. Kolor zielony, rozmiar 32 x 39 mm.

    Szybki podgląd
  • Tarcza naramienna Demiańsk 1942 (Demjanschild) - III Rzesza

    Tarcza naramienna Demiańsk 1942 (Demjanschild) – III Rzesza

    45,00 

    Tarcza Demjańska została podarowana dekretem Adolfa Hitlera z 25 kwietnia 1943 roku. Był to pamiątkowy symbol bojowników, którzy przez kilka miesięcy bronili zamkniętego pola bitwy wokół Djemańska. Nadano go wszystkim członkom Wehrmachtu i podległym mu oddziałom, którzy brali udział w obronie. Walka trwała od 8 lutego 1942 do 21 kwietnia 1942. Odbiorcami byli żołnierze, którzy służyli nieprzerwanie co najmniej 60 dni, członkowie Luftwaffe w ponad 50 lotach oraz żołnierze, którzy odnieśli rany lub odmrożenia, którym przyznano odznakę rannego. Termin składania wniosków upłynął 31 grudnia 1943 r. Na wystawionych aktach własności widniał podpis generała piechoty hrabiego Brockdorffa-Ahlefeldta, obrońcy Demjańska. Ponieważ zmarł 9 maja 1943 r., podpis został przesłany faksem.
    Do odznaki włączono następujące jednostki: 12., 32., 123. Dywizja Piechoty 2. Korpusu Armii, podległe jej Dywizje Piechoty 30 i 290 oraz 3. Dywizja Pancerna SS Totenkopf. Na tej podstawie przyjmuje się, że liczba nagród, łącznie z nagrodami pośmiertnymi, wynosi około 96 000.

    Tarczę noszono na lewym górnym ramieniu munduru. Tarcze wykonywano z żelaza, metalu wojennego i metali nieżelaznych. Ze względu na dużą liczbę producentów możliwe są różnice w tłoczeniu i kolorystyce. Kopie posrebrzane nie są egzemplarzami oficjalnie nagradzanymi. Były wykonywane również wersje na szpilce do cywilnego garnituru.

    Szybki podgląd
  • Guzik obciągany eko skórą w kolorze brązowym, śr. 20 mm (32")

    Guzik obciągany eko skórą w kolorze brązowym, śr. 20 mm (32″). Lepsza niż prawdziwa!

    1,70 

    Guzik obciągany skórą ekologiczną w kolorze brązowym (taki kolor jak mleczna czekolada) o średnicy 20 mm. Dół guzika stanowi metalowa foremka z uszkiem. Świetnie się prezentują.

    Eko skóra to tkanina syntetyczna będąca doskonałą imitacją skóry naturalnej. Jest to tkanina poliestrowa z pokryciem wykonanym z polichlorku winylu. Doskonały materiał, będący idealną alternatywą dla drogich materiałów pochodzenia odzwierzęcego – stąd też ogromna popularność eko skóry w tak zwanej modzie wegańskiej. Materiał bardzo miękki, elastyczny i przyjemny w dotyku. Jego podstawowymi zaletami jest jednak duża odporność na ścieranie i odkształcenia, wysoka trwałość i niepodatność na działanie detergentów, wilgoci oraz słońca.

    Eko skóra jest idealnym materiałem na odzież oraz dodatki i galanterię. Wykonuje się z niej gustownie wyglądające sukienki i spodnie, torebki damskie, rękawiczki i paski. W praktyce jest stosowana wszędzie tam, gdzie można użyć skóry naturalnej. To także doskonały materiał tapicerski, który idealnie nadaje się na pokrycia foteli oraz krzeseł, a nawet siodełek rowerowych czy motocyklowych. Należy jednak pamiętać, że jest to tkanina odzieżowa i ze względu na brak atestów wytrzymałościowych może być stosowana w tapicerstwie jako rozwiązanie tymczasowe, poprawiające wygląd. Jest wiele dziedzin rzemiosła i produkcji gdzie eko skóra jest tworzywem niezastąpionym – wykorzystuje się ją nawet w introligatorstwie na oprawy do książek. Wyjątkowo dobrze wyglądający materiał, który sprawdzi się jako tkanina krawiecka lub materiał do wstawek i aplikacji.

    UWAGA! Na foremce podany jest numer proszę na to nie zwracać uwagi, to nie jest rozmiar podany w mm tylko w ligne (międzynarodowa miara guzików).

    Szybki podgląd
  • Samolot myśliwiec F15, srebrny, metalowy znaczek na pin/ szpilkę, 29 x 18 mm (#12)

    Samolot myśliwiec F15, srebrny, metalowy znaczek na pin/ szpilkę, 29 x 18 mm (#12)

    8,00 

    Starannie wykonana przypinka w kształcie samolotu myśliwskiego F15 w kolorze srebrnym oksydowanym. Rozmiar 29 x 18 mm. Zapięcie na metalowy pin.

    Szybki podgląd
  • Samolot myśliwiec F16, srebrny oksydowany, metalowy znaczek na pin/ szpilkę, 25 x20 mm (#7)

    Samolot myśliwiec F16, srebrny oksydowany, metalowy znaczek na pin/ szpilkę, 25 x 20 mm (#7)

    8,00 

    Starannie wykonana przypinka w kształcie samolotu myśliwskiego F16 w kolorze srebrnym oksydowanym. Rozmiar 25 x 20 mm. Zapięcie na metalowy pin.

    Szybki podgląd
  • Samolot Boeing 787 Dreamliner, złoty metalowy znaczek na pin/ szpilkę, 28 x 30 mm (#2)

    Samolot Boeing 787 Dreamliner, złoty metalowy znaczek na pin/ szpilkę, 28 x 30 mm (#2)

    8,00 

    Szczegółowo wykonana przypinka w kształcie samolotu Boeing 787 Dreamliner. Rozmiar 28 x 30 mm. Zapięcie na metalowy pin.

    Szybki podgląd
  • Szpanga U-Boot Kriegsmarine (U-Boot Frontspange) - III Rzesza

    Szpanga U-Boot Kriegsmarine (U-Boot Frontspange) – III Rzesza

    50,00 

    Szpanga U-Boot została podarowana 15 maja 1944 roku przez Naczelnego Wodza Marynarki Wojennej Karla Dönitza. 24 listopada 1944 r. odznaka w kolorze srebrnym została przekazana jako najwyższy poziom. Utworzona z pomniejszonej wersji Odznaki Wojennej U-Boota. Był to hołd dla ciągłej ciężkiej pracy załóg U-Bootów przeciwko wrogiej wojnie i statkom handlowym. Ponadto wyeliminowano niesprawiedliwość wobec innych gałęzi zbrojeń, które od dawna posiadały szangii. Szybko wyłoniły się załogi okrętów podwodnych, które przekraczały wymagania dla zwykłej odznaki bojowej okrętu podwodnego.

    Dokładny regulamin przyznawania nagród nie jest do dziś znany. Dönitz zastrzegł sobie prawo do zmiany tego w zależności od sytuacji. Warunkiem przyznania odznaczenia było, oprócz nienagannego przywództwa, pomyślny udział w patrolach czy szczególne zasługi w walce. Jednak praktyka przyznawania nagród była oparta na dniach spędzonych na morzu lub zakończonych patrolach. Szpangii nie musiały być zwracane i były również nadawane pośmiertnie i przekazywane pogrążonym w żałobie.

    Źródło: J. Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., t. IV, 2001.

    Szybki podgląd
  • Specjalny złoto-srebrny Krzyż Zasługi za 50 lat wiernej służby publicznej (Treuedienst-Ehrenzeichen für 50 Jahre 1938) - III Rzesza

    Specjalny złoto-srebrny Krzyż Zasługi za 50 lat wiernej służby publicznej (Treuedienst-Ehrenzeichen für 50 Jahre 1938) – III Rzesza (#20)

    65,00 

    Ta odznaka honorowa została podarowana przez kanclerza Rzeszy Adolfa Hitlera 30 stycznia 1938 roku z okazji 5 rocznicy przejęcia władzy przez narodowych socjalistów. Nagroda składała się z 2 poziomów i poziomu specjalnego:

    •  I stopień nadawany był urzędnikom państwowym, urzędnikom, kolejarzom  i robotnikom po 40 latach wiernej służby w służbie publicznej i był pozłacanym krzyżem.
    • II stopień został nadany po 25 latach służby publicznej i był Krzyżem Srebrnym.
    • Specjalny poziom został przyznany robotnikom i pracownikom sektora prywatnego za 50 lat wiernej służby i był również srebrnym krzyżem, ale dębowy wieniec między ramionami krzyża jest złocony, a na górnej części znajduje się pozłacana liczba – 50 ramię krzyża.

    Na odwrocie napis: – Za wierną pracę (Für treue Arbeit). Oprócz bezpośredniego okresu służby wzięto pod uwagę okresy w Służbie Pracy Rzeszy, studia, służbę i szkolenie wojskowe, uwięzienie bez własnej winy i inne okresy kandydowania itp. Kiedy przyznano wyższy poziom, drugi poziom musiał zostać odrzucony, ale pozostał przy uhonorowanym. 12 sierpnia 1944 r. ponownie rozszerzono Medal Za Lojalność. Złoty liść dębu z numerem 50 na wstędze był ofiarowany na 50 lat. Projekt pochodzi od prof. Richarda Kleina z Monachium. Znanymi producentami byli: W. Deumer, Lüdenscheid, Deschler & Sohn, Monachium, Steinhauer & Lück, Lüdenscheid oraz Wächtler & Lange, Mittweida.

    Źródło: J. Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., tom IV, 2001.

    Szybki podgląd
  • Złoty Królewski Order Krzyża Koronnego II klasy z Mieczami 1869-1916 - Cesarstwo Niemieckie

    Złoty Królewski Order Krzyża Koronnego II klasy z Mieczami 1869-1916 – Cesarstwo Niemieckie

    65,00 

    Order Koronny (3 model, wydanie 2) (niem. Königlicher Kronen-Orden Kreuz 2.Klasse mit Schwertern 1869-1916) został nadany przez króla Wilhelma I 18 października 1861 roku na pamiątkę koronacji. Królewski Order Korony początkowo składał się z 4 klas.

    Krzyże od pierwszej do trzeciej klasy miały ramiona krzyża emaliowane na biało, czwarta klasa nie miała krzyży emaliowanych. Klasy I i II zostały odznaczone krzyżem oraz gwiazdą na piersi. W trakcie przyznawania korona w środkowym medalionie miała różne kształty, które informują o okresie przyznawania. Zgodnie z najnowszymi ustaleniami można teraz przypisać 4 modele i okresy produkcji:

    – Pierwszy okres przyznawania od 1861 r. do mniej więcej końca 1862 r. ukazywał koronę bardzo wysoką i nieco podobną do korony austriackiej, tak zwaną czapkę biskupią.
    – Drugi okres nadawania lub model II z lat 1863-1868 posiadał okrągłą, małą koronę. W 1869 mała korona została zastąpiona dużą koroną.
    – Trzecia forma ze złotymi medalionami była przyznawana od 1869 do 1916 roku.

    – Od 1917 do 1918 roku krzyże i medaliony były pozłacane srebrem i można je zaliczyć do czwartego modelu.

    W trakcie ceremonii dokonano wielu dodatków do Orderu Korony. I tak od 1864 r. wszystkim klasom przyznawano także miecze za służbę wojenną. Obchodzącym rocznice otrzymali okrągłe tablice rocznicowe na pierścieniu zespołu. Znane są również nagrody z brylantami. Specjalne formy to krzyże z czerwonym krzyżem lub krzyżem św. Jana na wierzchu. Posiadacze Orderu Czerwonego Orła mogli również otrzymać Bandeau Orderu Czerwonego Orła. Miecze można było przymocować jako miecze do pierścienia na ramieniu krzyża, jako miecze przez środek i ponownie nagradzać przed wrogiem obydwoma mieczami.

    Szybki podgląd

Wyświetlanie 877–888 z 1058 wyników