Zobacz nasze produkty

W dniu 3 marca 1918 roku Cesarz Wilhelm II ustanowił po raz pierwszy odznakę (Verwundetenabzeichen) honorującą żołnierzy, którzy w walce odnieśli rany lub zostali okaleczeni.

W dniu 22 maja 1939 roku Hitler wznowił jej nadawanie. Na samym początku nadawano tę odznakę tylko niemieckim ochotnikom, którzy w czasie wojny domowej w Hiszpanii2) walczyli w szeregach Legionu Condor po stronie generała Franco przeciwko oddziałom republikańskim i odnieśli rany.

1 września 1939 roku Hitler podpisał rozporządzenie o wprowadzeniu Verwundetenabzeichen również dla żołnierzy i oficerów Wehrmachtu, którzy w wyniku działań bojowych zostali ranni lub okaleczeni:

Ustanowiona zostaje Odznaka za Rany jako pamiątka dla tych, którzy odnieśli rany lub okaleczenia w walce za Ojczyznę z wrogiem.

Srebrna Odznaka za Rany odlewana była z żeliwa lub mosiądzu. Nadawana była bez względu na liczbę zranień, w momencie kiedy zranienie dotyczyło:

– utraty ramienia lub nogi,
– utraty obu stóp,
– utraty obojga goleni z zachowaniem obu stawów kolanowych,
– uszkodzenia obojga oczu, co w konsekwencji doprowadziło do ograniczenia widzenia,
– utraty jednego oka z uszkodzeniem połowy twarzy,
– okaleczenia twarzy, co w konsekwencji doprowadziło do jej zniekształcenia,
– uszkodzenia kręgosłupa, co w konsekwencji doprowadziło do jego całkowitego usztywnienia, uszkodzenia rdzenia kręgowego, co doprowadziło w konsekwencji do ciężkiego zaburzenia funkcji ruchowych.

Odznaka noszona była tylko w stopniu najwyższym. Jest najbardziej rozpoznawalnym wyróżnieniem wojskowym nadawanym w okresie II Wojny Światowej żołnierzom niemieckiego Wehrmachtu.