Matowe

Wyświetlanie 409–420 z 536 wyników

  • Srebrna odznaka za służbę na U-Bootach (Silber U-Boot-Kriegsabzeichen) - III Rzesza

    Srebrna odznaka za służbę na U-Bootach (Silber U-Boot-Kriegsabzeichen) – III Rzesza

    50,00 

    Odznaka bojowa U-Boot (niem. U-Boot-Kriegsabzeichen) to niemiecka odznaka wojenna przyznawana członkom załogi U-Boota podczas I i II wojny światowej. Odznaka wojenna U-bootów została pierwotnie ustanowiona podczas I wojny światowej, 1 lutego 1918 roku. Została przyznana w celu uznania załóg U-bootów, które ukończyły trzy patrole wojenne. Odznaka noszona była w dolnej lewej części munduru i miała owalny kształt przypominający wieniec z liści laurowych. W poprzek środka leżała łódź podwodna, a niemiecka korona państwowa (Reichskrone) była inkrustowana w górnej części wieńca.

    13 października 1939 r. przywrócono Odznakę Wojenną U-bootów. Był bardzo podobny do oryginalnej odznaki, z wyjątkiem korony cesarskiej zastąpionej niemieckim orłem nad swastyką i użyto bardziej zmodernizowanej łodzi podwodnej skierowanej teraz w lewo. Nowa wersja była najpierw wykonana z brązu metalowego, a później z cynku. Odznaka była przyznawana w dwóch klasach. Najczęściej było to ukończenie dwóch lub więcej patroli wojennych. Chociaż ukończenie dwóch patroli wojennych może wydawać się skromnym wymogiem, typowy rejs wojenny U-Boota często trwał kilka miesięcy. Ukończenie dwóch patroli wojennych było równie niebezpieczne, ponieważ U-Boot musiał znosić ciągłe ataki alianckich samolotów i okrętów wojennych. Drugim przypadkiem przyznania tej odznaki był ranny podczas patrolu lub zabity w akcji.

    Była również odmiana odznaki wojennej łodzi podwodnej z diamentami. Została ustanowiona przez admirała Karla Dönitza po tym, jak otrzymał od wielkiego admirała Ericha Raedera specjalną wersję odznaki wojennej łodzi podwodnej z litego złota, w której wieniec oraz swastyka były inkrustowane diamentami.

    Odznaka była specjalną nagrodą przyznawaną dowódcom U-Bootów, którzy otrzymali Krzyż Rycerski Żelaznego Krzyża z Liśćmi Dębu. Ta wersja została wykonana ze złotej płyty na srebrze. Wyprodukowane przez firmy Schwerin u. Sohn i Gebr. Godet & Co. Był taki sam jak podstawowy wzór, ale z dziewięcioma małymi diamentami inkrustowanymi swastyką. Ta nagroda była bardziej osobistą nagrodą od Dönitza. Około 30 zostało nagrodzonych, w tym oryginał admirałowi Dönitzowi.

    Odznaka była noszona jako przypinka na płaszczu, niebiesko-białej marynarce, kurtce, płaszczu i niebiesko-białej koszuli na lewej piersi. Można ją również było nosić do wszystkich mundurów partyjnych i państwowych. Skróconą formę (igła 16 mm) nagrody można było nosić na lewej klapie płaszcza odzieży cywilnej. Przy uroczystych okazjach dozwolony był miniaturowy wisior na łańcuszek do fraka
    Szybki podgląd
  • Brelok / otwieracz do butelek Lord Vader Star Wars, kolor brąz antyczny, rozmiar: 55 x 62 mm

    Brelok / otwieracz do butelek Lord Vader Star Wars, kolor brąz antyczny, rozmiar: 55 x 62 mm

    21,00 

    Brelok do kluczy na zawieszce w kształcie Lorda Vadera, który może służyć jako otwieracz do butelek. Kolor stary mosiądz / brąz antyczny, matowy .Z tyłu napis Star Wars.

    Szybki podgląd
  • Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu i mieczami (wersja stare srebro) (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub und Schwertern) - III Rzesza

    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu i mieczami (wersja stare srebro) (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub und Schwertern) – III Rzesza

    60,00 

    Krzyż Rycerski, właśc. Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (niem. Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes, RK) – niemiecki order, najwyższe odznaczenie wojskowe okresu III Rzeszy. Stanowił rozszerzenie klas Krzyża Żelaznego.

    Krzyż Rycerski został ustanowiony na początku II wojny światowej, 1 września 1939, przez Adolfa Hitlera. Początkowo stanowił on jedną klasę Krzyża Żelaznego, między Krzyżem Żelaznym I klasy a Krzyżem Wielkim Krzyża Żelaznego. W toku wojny ustanowiono dalsze cztery klasy Krzyża Rycerskiego: 3 czerwca 1940 Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu, a 28 września 1941 Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami oraz z Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami. Najwyższa klasa, Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego ze Złotymi Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami, została ustanowiona 29 grudnia 1944.

    Krzyż Rycerski został ustanowiony w celu wypełnienia luki pomiędzy istniejącymi już wcześniej w historii orderami: Krzyżem Żelaznym a Krzyżem Wielkim Krzyża Żelaznego. Podobnym orderem istniejącym w historii Niemiec był Pour le Mérite nadawany oficerom podczas I wojny światowej, lecz w odróżnieniu od niego, Krzyż Rycerski miał być nadawany żołnierzom wszystkich stopni w celu podkreślenia egalitaryzmu armii (mimo to, większość odznaczonych stanowili oficerowie).

    Krzyż Rycerski mógł być nadany co do zasady osobie odznaczonej uprzednio Krzyżem Żelaznym I klasy, następnie też zachowywano porządek nadawania kolejnych klas. Przede wszystkim nadawany był za wyjątkowy akt odwagi w obliczu nieprzyjaciela, mógł być też nadany za całokształt dowodzenia podczas bitwy. Ponadto, w lotnictwie myśliwskim był nadawany za uzyskanie odpowiedniej liczby punktów za zestrzelenie wrogich samolotów (początkowo 20 punktów, punkty zależały m.in. od liczby silników samolotów – do trzech za samolot czterosilnikowy). W marynarce był także nadawany za zatopienie okrętów lub statków o tonażu 100 000 BRT lub czyn wykraczający poza zwykłe obowiązki (np. uratowanie ciężko uszkodzonego okrętu). Podczas wojny szczegółowe kryteria były zaostrzane, lecz zdarzały się też wyjątki od ogólnych zasad.

    Krzyż Rycerski dzielił się na pięć klas (od najniższej):

    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes)
    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub)
    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub und Schwertern)
    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub, Schwertern und Brillanten)
    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego ze Złotymi Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Goldenem Eichenlaub, Schwertern und Brillanten).

    (źródło: Wikipedia)

    Szybki podgląd
  • Order Niemiecki I klasy z wieńcem laurowym i mieczami (der Deutsche Orden mit Lorbeerkranz und Schwertern) - III Rzesza

    Order Niemiecki I klasy z wieńcem laurowym i mieczami (der Deutsche Orden mit Lorbeerkranz und Schwertern) – III Rzesza

    290,00 

    Niemiecki Order NSDAP. Od 1943 roku było to najwyższe odznaczenie narodowosocjalistycznej Rzeszy Niemieckiej. W Niemczech odznaka jest jednym z antykonstytucyjnych narzędzi propagandy. Jego produkcja, publiczne posiadanie lub dystrybucja są zabronione.

    Order, podarowany przez Adolfa Hitlera, został po raz pierwszy przyznany pośmiertnie Fritzowi Todtowi 12 lutego 1942 roku. Według Hitlera Order miał uhonorować „najwyższe zasługi […], które Niemiec może zdobyć dla swojego ludu”. Według Hitlera były to osiągnięcia, dla których w pewnych okolicznościach nie można w ogóle ogłosić awansu. Czyny 200 nosicieli Krzyża Rycerskiego nie przeważyły jednorazowego osiągnięcia Fritza Todta. Hitler planował nadanie orderowi charakteru rycerskiego, z kapitułą i z senatem, który miał mieć prawo przyjmowania i wykluczania kawalerów. Nie doszło do tego ze względu na wypadki wojenne i niewielką liczbę odznaczonych.

    Z powodu unikatowości tego odznaczenia nie jest pewne, czy zachował się jakikolwiek oryginał.

    Projekt godła Orderu pochodził od Benno von Aren’a, jedynym producentem była firma Wilhelm Deumer w Lüdenscheid.

    (źródło: Wikipedia)

    Szybki podgląd
  • Guzik drewniany z obrzeżem 4 mm, 4 dziurki, śr. 23 mm, nielakierowany

    Guzik drewniany z obrzeżem 4 mm, 4 dziurki, śr. 23 mm, nielakierowany

    1,10 

    Guzik drewniany z 4 mm rantem, rozmiar 23 mm, kolor naturalne drewno, woskowany bezbarwnie tylko ochronnie, ekologiczne. Można je malować na dowolny kolor.

    Szybki podgląd
  • Krzyż Matki Brązowy (Mutterkreuz in Bronze), III Rzesza

    Krzyż Matki Brązowy (Mutterkreuz in Bronze), III Rzesza

    45,00 

    Krzyż Honorowy Niemieckiej Matki (niem. Ehrenkreuz der Deutschen Mutter), nazwa skrócona Krzyż Matki (Mutterkreuz) został ustanowiony 16 grudnia 1938 r. jako odznaczenie w formie orderu przez NSDAP . Miał on pełnić dla matek podobną funkcję jak Krzyż Żelazny dla żołnierzy, wspólnocie narodowej symbolizując Matkę wielodzietną uhonorowaną za swoje „życie i zdrowie”, zaangażowanie w poród i wychowanie dziecka. Adolf Hitler, w imieniu którego przyznano zaszczyt, opisał macierzyństwo jako „pole bitwy” kobiet. Tylko kilka matek odmówiło nagrody.

    Podobnie jak w przypadku zakonu wojskowego, istniały różne stopnie Krzyża Matki. Wartość została podzielona według liczby dzieci: matki z czwórką lub więcej dzieci otrzymały brązowy krzyż matki, dzieci z sześcioma i więcej dziećmi otrzymały srebrny, a ośmiorga i więcej dzieci otrzymało złoty krzyż matki. Składał się z wisiorka w kształcie krzyża ze swastyką pośrodku, otoczonego napisem „Matka Niemka”. Matki miały nosić nagrodę na niebiesko-białej wstążce na szyi lub jako miniaturowy krzyżyk na klapach podczas uroczystych okazji. Aby zachować dostojny charakter zaszczytu, niedopuszczalne było noszenie krzyża matki w życiu codziennym oraz w odzieży roboczej.

    Odznaczenie, wzorowane na krzyżu teutońskim (krzyżackim).

    Nadawano je w ramach tzw. „Wojny urodzeń” (Geburtenkrieg). Otrzymać go mogły tylko określone kobiety (spełniające m.in. kryteria rasowe). Z góry wykluczone były matki „aspołeczne”, jak również „rasowo” lub „umysłowo małowartościowe”.

    Każda posiadaczka Krzyża Matki miała prawo do publicznego pozdrowienia (tzw. salutu rzymskiego) od członków Hitlerjugend, preferencyjnego traktowania w urzędach i pierwszeństwa przy zajmowaniu miejsc w transporcie publicznym.
    Z drugiej strony, ludność prześmiewczo nazywała to odznaczenie „orderem króliczym”.

    Łącznie przyznano ponad 5,5 mln krzyży.

    (źródło: Wikipedia)

    Szybki podgląd
  • Polski Orzełek Legionowy wz. 1919 napis Poland, na magnes stare srebro

    Polski Orzełek Legionowy wz. 1919 napis Poland, na magnes, stary mosiądz

    8,00 

    Polski Orzełek Legionowy przedwojenny (replika) na magnes napis Poland, kolor stary mosiądz.

    Szybki podgląd
  • Klamry mocowano zazwyczaj do pasków – pierwotnie wyłącznie skórzanych – za pomocą dwubolcowego gwoździa od spodu. Z drugiej strony zamykano je na haczyk i oczko . Na spodniej stronie klamry paska znajduje się oczko, w które można wsunąć drugi koniec paska za pomocą zaczepu.

    Klamra z zapięciem do paska Wehrmachtu (Koppelschloss Wehrmacht) – III Rzesza

    90,00 

    Klamra z zapięciem do paska Wehrmachtu w kolorze stare srebro, które mocowano zazwyczaj do pasków – pierwotnie wyłącznie skórzanych – za pomocą dwubolcowego gwoździa od spodu. Z drugiej strony zamykano je na haczyk i oczko . Na spodniej stronie klamry paska znajduje się oczko, w które można wsunąć drugi koniec paska za pomocą zaczepu.

    Wehrmacht nosił klamrę pasa wzorowaną na pruskim wzorze z orłem ze swastyką, inaczej z półwieńcem z liści dębu i napisem GOTT MIT UNS, inne siły powietrzne i marynarka wojenna.

    Funkcjonariusze nie nosili pasów do mundurów służbowych i wyjściowych. Dla tego pierwszego był skórzany pasek z dwukolcową klamrą. Na parady zakładano pasek wzorowany na opasce polowej (zamiast pudełka krążek zapinany na kółko). Klamrę taką nosili również członkowie Waffen SS i niektóre formacje partyjne NSDAP.

    Szybki podgląd
  • Złoty Krzyż Zasługi Wojskowej III klasy z koroną i mieczami (1914-1918) - Królestwo Bawarii

    Złoty Krzyż Zasługi Wojskowej III klasy z koroną i mieczami (1914-1918) – Królestwo Bawarii

    70,00 

    Order ten został ufundowany przez króla Ludwika II 19 lipca 1866 roku za odważne czyny wojenne, które nie wystarczyły, aby otrzymać Order Maksa Józefa, ale mimo to powinny być honorowane.

    Odznaczenie początkowo składało się z 5 klas: Krzyża Wielkiego, Komandora, Kawalera I Klasy, Kawalera II Klasy i Posiadacza Krzyża Zasługi Wojskowej. 26 lutego 1900 roku do Orderu dodano Krzyż Oficerski.

    Odznaczenie zajęło pozycję pomiędzy rycerzem I klasy a dowódcą. W 1905 roku książę regent Luitpold zreorganizował zakon i stworzył nowe klasy: Krzyż Wielki, I klasa z Gwiazdą, II klasa z Gwiazdą (Wielki Dowódca), II Klasa (Dowódca), Krzyż Oficerski, III Klasa (Rycerz I Klasy), IV Klasa (Rycerz II Klasy) z koroną i 4. klasa. Krzyż Zasługi Wojskowej dzielił się na I i II klasę. W 1913 roku Krzyż Zasługi Wojskowej został ponownie przeprojektowany.

    Order Zasługi Wojskowej III klasy nadawany był od 1914 roku z koroną i bez. Krzyże wykonywano ze złota i pozłacanego srebra. Krzyże pozłacane posiadają srebrne znamiona na krzyżu i mieczach.

    Od 1916 roku wszystkie klasy oprócz czwartej wykonywane były z pozłacanego srebra. Na krzyżach wykonanych ze srebra pozłacanego granica dolnego ramienia krzyża jest szersza. Znanymi producentami byli Weiss & Cie, Monachium, Gebrüder Hemmerle, Monachium i Jakob Leser, Straubing. Order Zasługi Wojskowej III klasy z Koroną i Mieczami został nadany 552 razy. Spośród nich 424 były wykonane ze złota. Jednak ze względu na rygorystyczny obowiązek zwrotu zachowało się znacznie mniej krzyży.

     

    Szybki podgląd
  • Guzik obciągany eko skórą w kolorze czarnym, śr. 15 mm (24″)

    Guzik obciągany eko skórą w kolorze czarnym, śr. 15 mm (24″). Lepsza niż prawdziwa!

    1,50 

    Guzik obciągany skórą ekologiczną w kolorze czarnym o średnicy 15 mm. Dół guzika stanowi metalowa foremka z uszkiem. Świetnie się prezentują.

    Eko skóra to tkanina syntetyczna będąca doskonałą imitacją skóry naturalnej. Jest to tkanina poliestrowa z pokryciem wykonanym z polichlorku winylu. Doskonały materiał, będący idealną alternatywą dla drogich materiałów pochodzenia odzwierzęcego – stąd też ogromna popularność eko skóry w tak zwanej modzie wegańskiej. Materiał bardzo miękki, elastyczny i przyjemny w dotyku. Jego podstawowymi zaletami jest jednak duża odporność na ścieranie i odkształcenia, wysoka trwałość i niepodatność na działanie detergentów, wilgoci oraz słońca.

    Eko skóra jest idealnym materiałem na odzież oraz dodatki i galanterię. Wykonuje się z niej gustownie wyglądające sukienki i spodnie, torebki damskie, rękawiczki i paski. W praktyce jest stosowana wszędzie tam, gdzie można użyć skóry naturalnej. To także doskonały materiał tapicerski, który idealnie nadaje się na pokrycia foteli oraz krzeseł, a nawet siodełek rowerowych czy motocyklowych. Należy jednak pamiętać, że jest to tkanina odzieżowa i ze względu na brak atestów wytrzymałościowych może być stosowana w tapicerstwie jako rozwiązanie tymczasowe, poprawiające wygląd. Jest wiele dziedzin rzemiosła i produkcji gdzie eko skóra jest tworzywem niezastąpionym – wykorzystuje się ją nawet w introligatorstwie na oprawy do książek. Wyjątkowo dobrze wyglądający materiał, który sprawdzi się jako tkanina krawiecka lub materiał do wstawek i aplikacji.

    UWAGA! Na foremce podany jest numer proszę na to nie zwracać uwagi, to nie jest rozmiar podany w mm tylko w ligne (międzynarodowa miara guzików).

    Szybki podgląd
  • Tarcza naramienna Lappland (Lapplandschild) - III Rzesza

    Tarcza naramienna Lappland (Lapplandschild) – III Rzesza

    45,00 

    Tarcza Laponii (niem . Lapplandschild) było niemieckim odznaczeniem wojskowym z czasów II wojny światowej nadawanym personelowi wojskowemu 20. Armii Górskiej generała Franza Böhme, który brał udział w kampanii na dwóch frontach przeciwko nacierającym siłom fińskiej i radzieckiej Armii Czerwonej w Laponii w okresie od listopada 1944 r. do końca wojny w maju 1945 r. Nadano go mężczyznom, którzy „honorowo służyli” przez sześć miesięcy w regionie lub zostali ranni podczas tamtejszych działań. Został zatwierdzony w lutym 1945 roku i był ostatnią oficjalnie ustanowioną niemiecką tarczą kampanii podczas wojny.

    Ponieważ tarcza została zatwierdzona i zaprojektowana na krótko przed zakończeniem wojny, pierwsi odbiorcy odnotowali tę nagrodę w swojej wojskowej książeczce płac w marcu 1945 r. Jednak prezentacja tarczy rozpoczęła się dopiero w lipcu 1945 r., po kapitulacji Niemiec, część nagród wpisano do książeczek płac dopiero w sierpniu 1945 r.

    Pod koniec wojny, gdy rozbrojone siły niemieckie w Laponii oczekiwały na repatriację, pozostawały pod dowództwem własnych oficerów i posiadały funkcjonującą biurokrację wojskową. Chociaż wydano zezwolenie wcześniej, dopiero w okresie bezpośrednio powojennym wyprodukowano i rozprowadzono tarczę Laponii. Nagrody, produkowane lokalnie, były prymitywne i różniły się stylem i metalem, a większość z nich była wykonana z aluminium lub cynku. Ta powojenna manufaktura może wyjaśniać brak symbolu swastyki w ostatnich produkcjach. Tarcza Laponii nie należała do odznaczeń wojskowych z czasów nazistowskich, dopuszczonych do noszenia przez Republikę Federalną Niemiec w 1957 r.

    Szybki podgląd
  • Odznaka Kuratora Śląskiego I klasy 1918 (Schlesisches Bewährungsabzeichen 1 Klasse 1918)

    Odznaka Kuratora Śląskiego I klasy 1918 (Schlesisches Bewährungsabzeichen 1 Klasse 1918)

    65,00 

    Odznaka Śląskiego Kuratora (niem. Schlesisches Bewährungsabzeichen), zwaną także Orłem Śląskim, została nadana 16 czerwca 1918 r z Dowództwa Generalnego VI Korpusu Wojskowego.

    Projekt odznaki honorowej wyszedł od wrocławskiego rzeźbiarza prof. Theodora von Gosena. Nadawany był jako widoczny symbol wszystkim bojownikom, którzy brali udział w obronie ojczyzny śląskiej w latach 1918 i 1919. Nagroda ta składała się z 2 klas. 2. Klasa za 3 miesiące służby i 1 klasa na 6 miesięcy służby w tej jednostce. W wyjątkowych przypadkach II stopień mógł być nadawany także osobom cywilnym, jeżeli pełnił służbę obronną i zamieszkiwał na terenie Śląska. I klasy nie nadano ludności cywilnej. Za dekorację odbiorca musiał zapłacić sam. Ceremonia wręczenia nagród miała zakończyć się w 1919 roku.

    Jednak wraz z wybuchem III powstania polskiego w 1921 roku nagroda została odnowiona przez Samoobronę Górnego Śląska. W 1921 roku emerytowany generał porucznik Hoefer rozszerzył tę nagrodę o miecze i liście dębu. W sumie powstało 8 różnych poziomów: 2. klasa, 2. klasa z liśćmi dębu, 2. klasa z mieczami, 2. klasa z mieczami i liśćmi dębu, 1. klasa, 1. klasa z liśćmi dębu, 1. klasa z mieczami, 1. klasa. Zajęcia z mieczami i liśćmi dębu.

    W 1933 roku „Orzeł Śląski” został uznany za odznaczenie państwowe i może być nadal noszony w Republice Federalnej Niemiec. Dostępne są warianty z czernionego żelaza, czernionego metalu nieżelaznego lub posrebrzanego.

    Szybki podgląd

Wyświetlanie 409–420 z 536 wyników