Matowe

Wyświetlanie 349–360 z 535 wyników

  • Guzik obciągany naturalną skórą w kolorze czarnym, śr. 28 mm (44")

    Guzik obciągany naturalną skórą w kolorze czarnym, śr. 28 mm (44″)

    2,50 

    Guzik obciągany naturalną skórą licową w kolorze czarnym. Dół guzika stanowi metalowa foremka z uszkiem. Średnica 28 mm.
    UWAGA! Na foremce podany jest numer proszę na to nie zwracać uwagi, to nie jest rozmiar podany w mm tylko w ligne (międzynarodowa miara guzików).

    Szybki podgląd
  • Klamra prostokątna retro 33x23 mm, jasny brąz tworzywo, do paska szer. 25 mm

    Klamra prostokątna retro 33×23 mm, jasny brąz tworzywo, do paska szer. 25 mm

    2,10 

    Klamra prostokątna z zaokrąglonymi rogami i prostymi krawędziami z imitacją skóry, rozmiar 33x23m do paska szerokości maksymalnie 25 mm. Wykonana z twardego tworzywa w kolorze jasno brązowym. Klamry są trwałe i doskonale nadają się  do odzieży z dzianiny, płaszczy i kurtek.

    Szybki podgląd
  • Klamra prostokątna z ząbkami 62x35 mm, brązowa tworzywo, do paska szer. 50 mm

    Klamra prostokątna z ząbkami 62×35 mm, brązowa tworzywo, do paska szer. 50 mm

    2,70 

    Klamra prostokątna z zaokrąglonymi rogami i prostymi krawędziami, rozmiar 62x35m do paska szerokości maksymalnie 50 mm. Wykonana z twardego tworzywa w kolorze brązowym. Klamry są trwałe i doskonale nadają się  do odzieży z dzianiny, płaszczy i kurtek. Wewnętrzna strona klamry posiada ząbki do lepszego przytrzymania materiału. Poprzeczna belka na pasek również posiada wypustki, aby pasek się nie przesuwał.

    Szybki podgląd
  • Germańska Brązowa Runa Mocy (Germanische Leistungsrune in Bronze)

    Germańska Brązowa Runa Mocy (Germanische Leistungsrune in Bronze) – III Rzesza

    60,00 

    Podczas II wojny światowej germańska runa wydajności była nagrodą dla członków Waffen-SS zgodnie z ideologią narodowosocjalistyczną. Została podarowana przez Reichsführera SS Heinricha Himmlera 15 sierpnia 1943 roku i przedstawia Runę Zwycięstwa SS na swastyce.

    Ta odznaka została przyznawana była na poziomie brązowym i srebrnym po trzyetapowym teście składającym się z:

    – wykonaniu konkretnych zadań,
    – sprawdzenia wydajności zespołu,
    – przejścia egzaminu ideologicznego (egzamin 2 godz., egzamin ustny)Zgodnie z założeniem odznaka była „zachętą do treningu fizycznego i wojskowego w duchu światopoglądu narodowosocjalistycznego oraz potwierdzeniem dobrowolnego zaangażowania się w germańską wspólnotę losu”.

    Ponieważ Runa Zwycięstwa, obok swastyki, jest symbolem, który najwyraźniej wskazuje idee narodowosocjalistyczne, używanie tego znaku jest w Niemczech karalne.

    Szybki podgląd
  • Odznaka Strzelecka wczesnego wzoru do sznura galowego - III Rzesza

    Odznaka Strzelecka Wyborowego wczesnego wzoru do sznura galowego – III Rzesza

    50,00 

    Sznury naramienne, stanowiące odznakę strzelecką, pojawiły się po raz pierwszy w armii niemieckiej już w 1894 roku. W styczniu 1928 roku wprowadzono w Reichswehrze innego typu oznaki strzelców wyborowych, były to srebrne paski długości 8 cm, naszywane na dole lewego rękawa kurtki (istniały 24 stopnie tej odznaki). System ten funkcjonował także w Wehrmachcie aż do 1936 roku, kiedy to rozkazem z dnia 29 czerwca wprowadzono na ich miejsce tradycyjne sznury strzeleckie. Otrzymywać je mogli żołnierze i podoficerowie za strzelanie z karabinu, lekkich i ciężkich karabinów maszynowych, dział przeciwpancernych, 20 mm dział przeciwlotniczych oraz dział piechoty.

    Noszony na prawym ramieniu sznur był to matowo srebrny warkocz przypinany jednym końcem pod naramiennikiem, drugim do guzika przy zapięciu kurtki (drugi od góry). Koniec przy naramienniku spleciony był w kształcie owalnej podkładki, na którą nakładało się metalową tarczkę, w zależności od posiadanej klasy (było ich 12). Naramienne sznury strzeleckie noszone były do wszystkich rodzajów mundurów, z polowym włącznie.

    Sznury strzeleckie dla wojska zostały pierwotnie wprowadzone rozporządzeniem z 29 czerwca 1936 r. i miały być noszone przez wszystkie stopnie kwalifikacyjne poniżej oficera. Można je było nosić z mundurem paradnym, meldunkowym, wychodzącym i strażnika, ale nie na płaszczu.

    Tarczka jest dość rzadka.

    Szybki podgląd
  • Odznaka Gau dla członków NSDAP od 1925 roku (Gau-Abzeichen für Mitglieder der NSDAP seit 1925) - III Rzesza

    Odznaka Gau dla członków NSDAP od 1925 roku (Gau-Abzeichen für Mitglieder der NSDAP seit 1925) – III Rzesza

    60,00 

    Około 1933 roku niektórzy gauleiterowie podarowali tradycyjną odznakę Gau członkom NSDAP, którzy należeli do partii od 1923 lub 1925 roku. Obejmowały one Gau Saksonii, Gau Bawarii Ostmark, Gau Frankonii, Gau z Halle-Merseburg, Gau z Hesji-Nassau, Gau z Magdeburga-Anhalt i Gau z Meklemburgii-Lubeki.

    Odznaka honorowa została po raz pierwszy przyznana w Saksonii. Pozostałe dzielnice wprowadziły odznakę nieco później, opartą na tym samym wzorze. Inni Gaue stworzyły własne tradycje Gau lub dekoracje Gau. Nie są znane dokładniejsze postanowienia dotyczące nagrody.

    Warunkiem uzyskania odznaki z rokiem 1923 było członkostwo w NSDAP przed 9 listopada 1923 r. Od ponownego ustanowienia 27 lutego 1925 r. warunkiem uzyskania odznaki z rokiem 1925 jest udokumentowane członkostwo. W Saksonii nagroda odbyła się z kartą nośną podpisaną przez Gauleitera Mutschmanna. Drugi Gaue prawdopodobnie przyjął to podejście.

    Odznaka Gau była noszona po lewej stronie klatki piersiowej. Członkowie NSDAP, którzy posiadali Złotą Odznakę Honorową NSDAP, mogli nosić tylko jedną z dwóch odznak. Jednoczesne noszenie kilku odznak Gau lub Złotej Odznaki Honorowej NSDAP było zabronione.

    Jako jedyny producent znany jest R. Wächtler & Lange z Mittweida. Istnieją odznaki z pinami dwużyłowymi i jednodrutowymi. Znane są również odznaki z emaliowanymi lub malowanymi swastykami. Dokładne numery nagród nie są znane.

    Źródło: J.Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., t. IV.

    Szybki podgląd
  • Odznaka Strzelecka Piechoty Wehrmachtu do sznura galowego- III Rzesza

    Odznaka Strzelecka Piechoty Wehrmachtu do sznura galowego – III Rzesza

    60,00 

    Odznaka Strzelecka Piechoty Wehrmachtu stanowi część sznura do munduru galowego. W celu pobudzenia zainteresowania żołnierzy strzelectwem, a jednocześnie uznania umiejętności wprawnych strzelców, przyznano serię sznurów strzeleckich w różnych stopniach za umiejętności w strzelaniu z różnych broni. Sznury te, zostały wykonywane były z  linek aluminiowych plecionych z płaską blaszką lub odznaką ze stopu metalu o różnej konstrukcji noszoną na prawym ramieniu, trzymaną pod prawym paskiem naramiennym za pomocą małego szarego guzika. Drugi koniec sznura był przeciągnięty przez klatkę piersiową i przymocowany wewnątrz klapy tuniki do drugiego guzika od kołnierza bluzy.

    Sznury strzeleckie dla wojska zostały pierwotnie wprowadzone rozporządzeniem z 29 czerwca 1936 r. i miały być noszone przez wszystkie stopnie kwalifikacyjne poniżej oficera. Można je było nosić z mundurem paradnym, meldunkowym, wychodzącym i strażnika, ale nie na płaszczu.

    Szybki podgląd
  • Odznaka Schnellboot Kriegsmarine II wersja (Schnellboot-Kriegsabzeichen 2. Form)

    Odznaka Schnellboot Kriegsmarine II wersja (Schnellboot-Kriegsabzeichen 2. Form) – III Rzesza

    55,00 

    Odznaka wojenna Schnellboot została podarowana przez Wielkiego Admirała Raedera, Naczelnego Dowódcę Marynarki Wojennej, 30 maja 1941 roku w uznaniu umiejętności żeglarskich i bezwzględnej woli służby w bitwach z angielskimi okrętami wojennymi.

    Uprawnieni do otrzymania byli członkowie załogi i ofiary łodzi torpedowych, którzy wyróżnili się dobrym przywództwem i rozmieszczeniem na co najmniej 12 patrolach. Istniały wyjątki w przypadku szczególnie wybitnych indywidualnych czynów lub obrażeń spowodowanych wpływem wroga.
    Członkowie załogi Schnellboots, którzy posiadali odznakę wojenną niszczyciela za służbę na Schnellboots, mogli ją wymienić na odznakę wojenną Schnellboot. I odwrotnie, marines, którzy mieli odznakę niszczyciela, a następnie spełnili wymagania dotyczące łodzi motorowych, również mogli otrzymać odznakę łodzi motorowej.

    Tak się złożyło, że marynarze mogli mieć zarówno odznakę niszczyciela, jak i motorówki. 28 stycznia 1943 r. wprowadzono II wersję odznaki Schnellboot-Kriegsabzeichen. Do wymiany nie doszło. Uderzające różnice to kształt łodzi i fal, które teraz wystają poza krawędź, oraz bardziej wyeksponowana została swastyka.

    Oba projekty są autorstwa Peekhaus. Szczególną formą jest odznaka z brylantami, która po raz pierwszy została przyznana w 1942 roku. Tylko 8 nagród jest udokumentowanych.

    Szybki podgląd
  • Guzik obciągany skajem w kolorze turkusowym, śr. 28 mm (44")

    Guzik obciągany skajem w kolorze turkusowym, śr. 28 mm (44″)

    1,70 

    Guzik obciągany grubym skajem, czyli sztuczną skórą w kolorze ciemnego turkusu. Dół guzika stanowi metalowa foremka z uszkiem. Średnica 28 mm.
    UWAGA! Jeśli na foremce podany jest numer proszę na to nie zwracać uwagi, to nie jest rozmiar podany w mm. 

    Szybki podgląd
  • Odznaka floty pełnomorskiej niemieckiej marynarki wojennej (Kriegsmarine Abzeichen der Hochseeflotte) - III Rzesza

    Odznaka floty pełnomorskiej niemieckiej marynarki wojennej (Kriegsmarine Abzeichen der Hochseeflotte) – III Rzesza

    60,00 

    Odznaka Ciężkiej Floty była głównie przeznaczona dla załóg pancerników i krążowników, ale także innych okrętów uczestniczących w bitwie morskiej. Automatycznie przyznawana była pośmiertnie poległym w boju lub rannym. Marynarzom krążowników i pancerników odznakę przyznawał dowódca zespołu operacyjnego (flotylli) a pozostałym kwatera główna Kriegsmarine. Odznaka została ustanowiona pod kierownictwem Admirała Ericha Raedera, szefa sztabu Kriegsmarine, 30 kwietnia 1941 roku dla biorących udział w operacjach morskich, głownie przeciwko Royal Navy, marynarzy Kriegsmarine. Projekt odznaki opracował a także był jej głównym producentem Adolf Bock z Berlina.Ciekawostką jest fakt nadawania odznaki przed jej oficjalnym ustanowieniem w kwietniu 1941 roku.

    Kryteria przyznawania :
    – 12 tygodni służby na pancerniku lub krążowniku oraz nienaganna postawa.

    Kryteria były zaniżane w następujących przypadkach:
    – dla poległych lub rannych podczas misji morskiej
    – uczestnictwo w misji morskiej zakończonej sukcesem
    – uczestnictwo w operacji „Rawalpindi” lub „Jan Mayen”

    Nosiło się ją standardowo na lewej kieszeni na piersi poniżej Krzyża Żelaznego 1 Klasy jeśli posiadacz odznaki był nim już wcześniej udekorowany.

    Szybki podgląd
  • Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu(Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub) - III Rzesza

    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub) – III Rzesza

    60,00 

    Krzyż Rycerski, właśc. Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (niem. Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes, RK) – niemiecki order, najwyższe odznaczenie wojskowe okresu III Rzeszy. Stanowił rozszerzenie klas Krzyża Żelaznego.

    Krzyż Rycerski został ustanowiony na początku II wojny światowej, 1 września 1939, przez Adolfa Hitlera. Początkowo stanowił on jedną klasę Krzyża Żelaznego, między Krzyżem Żelaznym I klasy a Krzyżem Wielkim Krzyża Żelaznego. W toku wojny ustanowiono dalsze cztery klasy Krzyża Rycerskiego: 3 czerwca 1940 Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu, a 28 września 1941 Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami oraz z Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami. Najwyższa klasa, Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego ze Złotymi Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami, została ustanowiona 29 grudnia 1944.

    Krzyż Rycerski został ustanowiony w celu wypełnienia luki pomiędzy istniejącymi już wcześniej w historii orderami: Krzyżem Żelaznym a Krzyżem Wielkim Krzyża Żelaznego. Podobnym orderem istniejącym w historii Niemiec był Pour le Mérite nadawany oficerom podczas I wojny światowej, lecz w odróżnieniu od niego, Krzyż Rycerski miał być nadawany żołnierzom wszystkich stopni w celu podkreślenia egalitaryzmu armii (mimo to, większość odznaczonych stanowili oficerowie).

    Krzyż Rycerski mógł być nadany co do zasady osobie odznaczonej uprzednio Krzyżem Żelaznym I klasy, następnie też zachowywano porządek nadawania kolejnych klas. Przede wszystkim nadawany był za wyjątkowy akt odwagi w obliczu nieprzyjaciela, mógł być też nadany za całokształt dowodzenia podczas bitwy. Ponadto, w lotnictwie myśliwskim był nadawany za uzyskanie odpowiedniej liczby punktów za zestrzelenie wrogich samolotów (początkowo 20 punktów, punkty zależały m.in. od liczby silników samolotów – do trzech za samolot czterosilnikowy). W marynarce był także nadawany za zatopienie okrętów lub statków o tonażu 100 000 BRT lub czyn wykraczający poza zwykłe obowiązki (np. uratowanie ciężko uszkodzonego okrętu). Podczas wojny szczegółowe kryteria były zaostrzane, lecz zdarzały się też wyjątki od ogólnych zasad.

    Krzyż Rycerski dzielił się na pięć klas (od najniższej):

    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes)
    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub)
    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub und Schwertern)
    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub, Schwertern und Brillanten)
    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego ze Złotymi Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Goldenem Eichenlaub, Schwertern und Brillanten).

    (źródło: Wikipedia)

    Szybki podgląd
  • Odznaka Oddziałów Szturmowych NSDAP Breslau - III Rzesza

    Odznaka Oddziałów Szturmowych NSDAP Breslau – III Rzesza

    45,00 

    Odznaka ze zlotu bojówek NSDAP we Wrocławiu w 1933 roku. SA (niem. Sturmabteilung) były to oddziały szturmowe NSDAP powstały w 1920 roku jako gwardia nazistów. Te brutalne bojówki zabezpieczały wiece partyjne hitlerowców oraz ochraniały samych „brunatnych” partyjniaków. W 1934 roku liczba szeregowych SA – manów przekroczyła 3.2 mln. Oddziały Szturmowe służyły Hitlerowi za broń przeciw wszystkim oponentom politycznym – socjaldemokratom i komunistom. W dalszej perspektywie szczuto nimi Żydów, Romów i wszystkich tych, który nie pasowali do „wspólnoty narodowej” (Volksgemeinschaft). SA jako zbrojne ramię partii pełniło rolę miecza i tarczy nazistów w Niemczech, zwłaszcza w bijatykach z komunistami.

    Ta organizacja paramilitarna miała wielkie znaczenie społeczne, które doskonale wykorzystali hitlerowcy. SA tworzyła wspólnotę ludzi wyznających jedną ideologię – nazizm. Ich wodzem był Adolf Hitler, ikona i jedyny sternik ruchu hitlerowskiego. Dyscyplina i podkreślanie moralnego wymiaru organizacji przyciągały młodych ludzi, którzy mieli problem w życiu. SA odpowiadała na potrzebę tysięcy młodych Niemców – mówiła im: jesteście potrzebni i coś znaczycie! Inicjatywa, mundury, walka, braterstwo i wspólna idea były atrakcyjne dla synów z mieszczańskich rodzin. Ich wrogami stawali się najczęściej młodzi komuniści z rodzin robotniczych (odpowiednikiem SA u komunistów był Roter Frontkämpferbund – RFB).

    Wrocław (Breslau), stolica regionu śląskiego (Schlesien), był na początku lat 30-tych metropolią, liczącą 625 tys. mieszkańców. Kryzys ostatnich lata Republiki Weimarskiej widoczny był również w mieście: wysokie bezrobocie we Wrocławiu wynosiło ok. 25%, a na tle ekonomicznego kryzysu, radykalne partie polityczne zyskiwały znacznie na poparciu. Wybuchy przemocy w sporach między zwolennikami różnych partii dominowały co raz bardziej. Już przed dojściem do władzy nazistów w styczniu 1933 roku, życie publiczne w mieście było zakłócane terrorem ze strony nazistowskich bojówek. W tym roku również Kanclerzem Niemiec został Adolf Hitler a Wrocław staje się fortecą partii NSDAP.

    źródło: Internet

    Szybki podgląd

Wyświetlanie 349–360 z 535 wyników