NSDAP
Wyświetlanie 13–19 z 19 wyników
-
Odznaka NSDAP „W jedności siła” ze zjazdu w Norymbergi (1933) – III Rzesza
45,00 złOdznaka ze zjazdu NSDAP (niem. Reichsparteitag) – corocznego wiecu nazistowskiej partii NSDAP, odbywające się w latach 1923–1939 w Norymberdze. Po dojściu Adolfa Hitlera do władzy w 1933 stały się wielkimi propagandowymi wydarzeniami. Pierwszy zjazd NSDAP odbył się w 1923 w Monachium, drugi w 1926 w Weimarze, a od 1927 zaczęto je urządzać w Norymberdze. Miasto to wybrano z kilku pragmatycznych powodów: przede wszystkim znajdowało się w centrum Niemiec, miało odpowiednie warunki do przygotowania tak wielkiego wydarzenia oraz dobrze zorganizowany miejscowy oddział partii, którym kierował gauleiter Julius Streicher.
Sam Hitler mówił o Norymberdze, że to najbardziej niemieckie z niemieckich miast. Później wybór miejsca uzasadniano tym, że w czasach Świętego Cesarstwa Rzymskiego (I Rzesza) miasto zapisało się w tradycji jako ważna siedziba ówczesnych władców. Po 1933 zjazdy zaczęto organizować w okresie jesiennej równonocy pod hasłem Reichsparteitage des deutschen Volkes (Narodowy kongres partii Niemców), który miał symbolizować solidarność między ludźmi a nazistowską partią. Na ponad 11 km² planowano wznieść: stadion, wielkie podium dla przemawiających, pole do defilad i ogromną halę kongresową na 500 tys. osób w kształcie podkowy, którą nazywano „koloseum” (inspirowaną rzymskim Collosseum). Z planów zrealizowano jedynie niewielką część. Wszystko po to, by pomieścić rosnącą z roku na rok liczbę uczestników (w szczytowym momencie było to pół miliona) oraz propagandowo zademonstrować wielkość Niemiec. Początkowo w zjazdach brali udział głównie członkowie partii, później dołączały kolejne organizacje, takie jak: SA, SS czy Reichsarbeitsdienst.
Najważniejszym aspektem zjazdów w Norymberdze było wzmocnienie kultu Hitlera, przedstawianego jako zbawiciela Niemiec, wybranego przez opatrzność. Zgromadzone tłumy słuchały przemówień Führera, składały przysięgi lojalności i maszerowały przed nim. Konieczność nawet 5-godzinnego pozdrawiania maszerujących dwunastkami nazistów był dla Hitlera dużym wysiłkiem fizycznym, w osobistym gronie przyznawał się nawet do zawrotów głowy. Każdy zjazd był starannie wyreżyserowanym przedstawieniem, a niektóre z nich zaprojektował sam Albert Speer, główny architekt Hitlera.
źródło: Wikipedia
Szybki podgląd -
Brązowa odznaka III stopnia NSDAP za 10 lat służby – III Rzesza
55,00 złNagroda Dienstauszeichnung der NSDAP została przekazana dekretem z 2 kwietnia 1939 r. przez kanclerza Rzeszy Adolfa Hitlera za zasługi dla wszystkich członków partii, niezależnie od tego, czy byli liderami grupy, czy tylko członkami. Fuhrer chciał w ten sposób docenić wieloletnią lojalną pracę w służbie NSDAP. Nie miało znaczenia, czy praca ta miała charakter etatowy, czy wolontariacki. Nagroda za usługi przyznawana była w 3 stopniach. Pierwszy poziom był złotym krzyżem z białymi emaliowanymi ramionami krzyża, drugi poziom był srebrnym krzyżem z niebieskimi emaliowanymi ramionami krzyża, a trzeci poziom to brązowy krzyż bez emalii. Złoto przyznano po 25 latach, srebro po 15 latach, a brąz po 10 latach wiernej służby. Wykonano okazy z lekko zakrzywionymi ramionami krzyża i płaskimi krzyżami.
Nagroda za służbę była noszona na dużej sztabie medalowej. Niezwykłe było to, że kobiety nosiły nagrodę na szyi na wstążce o szerokości 15 mm (tak jak w przypadku Krzyża Matki). Tylko odpowiednie wstążki były noszone na małej sztabce medalowej. Jeśli przyznano wyższy poziom, niższy poziom nie musiał być odrzucany, można go było kontynuować.
źródło: Internet
Szybki podgląd -
Odznaka przynależności do struktury Opferring NSDAP (Opferring der NSDAP), późny wzór – III Rzesza
37,00 złPierścień Ofiar NSDAP (Opferring der NSDAP), znany również jako Pierścień Ofiar NS (NS-Opfering), był instytucją Narodowo-Socjalistycznej Niemieckiej Partii Robotniczej poniżej poziomu Rzeszy, mającą na celu regularne zbieranie datków finansowych.
Pierścień ofiar NSDAP został po raz pierwszy udokumentowany w 1927 roku w powiecie Górna Bawaria-Szwabia. Ponieważ znaczna część regularnych składek członkowskich musiała być płacona kierownictwu Rzeszy, struktury leżące pod spodem były często słabo finansowane. Dochody z kręgu ofiar utrzymywały się natomiast na poziomie lokalnym lub regionalnym, co w konsekwencji doprowadziło do powstania licznych kół ofiar na szczeblu lokalnym, powiatowym i powiatowym. Zgodnie z wolą kierownictwa NSDAP Rzeszy kręgi ofiar miały tworzyć przede wszystkim „zamożni przyjaciele i sympatycy partii”. Jedną z nich był tzw. Freiheitsbewegung NSDAP Opferring – Ruch Wolnościowy NSDAP Krąg Ofiarnych. Lojalni wyznawcy nazizmu nie będący członkami NSDAP zajmowali się akcjami propagandowymi, politycznymi i zbiórkami pieniędzy.
Oprócz finansowania partii na niższym szczeblu, krąg ofiar służył także do rejestrowania osób, które z różnych powodów nie należały do NSDAP oraz odsysania członków nie wykonujących czynnej pracy partyjnej. Zbierano go zwykle poprzez wydawanie znaczków, które naklejano na własne legitymacje członkowskie oraz na legitymacje członkowskie. W rezultacie działalność zbierania na niższych poziomach mogła być dobrze monitorowana przez wyższy poziom.
W 1936 r. działalność kół ofiar została początkowo ograniczona, gdy skarbnik Rzeszy NSDAP Franz Xaver Schwarz zakazał ich ponownego tworzenia lub rozbudowy. Rozkaz Schwarza z marca 1943 r. definitywnie ich zakazał, ponieważ „nie do pogodzenia z reputacją ruchu” było zezwolenie pierścieniowi ofiar „jako instytucji partyjnej na istnienie jako organizacji, której jedynym zadaniem jest zbieranie składek”. Niemniej jednak wiele pierścieni ofiarnych najwyraźniej istniało do końca wojny w 1945 roku.
W okresie denazyfikacji krąg ofiar nie został sklasyfikowany jako organizacja NSDAP. W literaturze dotyczącej narodowego socjalizmu jest on jednak często błędnie uznawany za odrębną strukturę partii (zapewne głównie ze względu na trudną sytuację źródłową). Jednak nigdy nie istniał na poziomie imperialnym.
Kręgi ofiar istniały także w niektórych regionalnych ugrupowaniach NSDAP za granicą. Należy rozróżnić alzacki krąg ofiar, który powstał w Alzacji po niemieckiej okupacji Francji jesienią 1940 r. i był prekursorem przyjęcia NSDAP. Mówi się również, że istniał krąg ofiar Narodowo-Socjalistycznej Ludowej Opieki Społecznej (NSV). Jednak w fachowej literaturze dotyczącej NSI nie ma o tym wzmianki.
źródło: Wikipedia, Odkrywca.pl
Szybki podgląd -
Order Niemiecki I klasy z wieńcem laurowym i mieczami (der Deutsche Orden mit Lorbeerkranz und Schwertern) – III Rzesza
290,00 złNiemiecki Order NSDAP. Od 1943 roku było to najwyższe odznaczenie narodowosocjalistycznej Rzeszy Niemieckiej. W Niemczech odznaka jest jednym z antykonstytucyjnych narzędzi propagandy. Jego produkcja, publiczne posiadanie lub dystrybucja są zabronione.
Order, podarowany przez Adolfa Hitlera, został po raz pierwszy przyznany pośmiertnie Fritzowi Todtowi 12 lutego 1942 roku. Według Hitlera Order miał uhonorować „najwyższe zasługi […], które Niemiec może zdobyć dla swojego ludu”. Według Hitlera były to osiągnięcia, dla których w pewnych okolicznościach nie można w ogóle ogłosić awansu. Czyny 200 nosicieli Krzyża Rycerskiego nie przeważyły jednorazowego osiągnięcia Fritza Todta. Hitler planował nadanie orderowi charakteru rycerskiego, z kapitułą i z senatem, który miał mieć prawo przyjmowania i wykluczania kawalerów. Nie doszło do tego ze względu na wypadki wojenne i niewielką liczbę odznaczonych.
Z powodu unikatowości tego odznaczenia nie jest pewne, czy zachował się jakikolwiek oryginał.
Projekt godła Orderu pochodził od Benno von Aren’a, jedynym producentem była firma Wilhelm Deumer w Lüdenscheid.
(źródło: Wikipedia)
Szybki podgląd -
Odznaka Dnia Partii Norymberskiej 1929 (Das Nürnberger Parteiabzeichen von 1929 ) – III Rzesza
45,00 złOdznaka Dnia Partii Norymberskiej (niem. Das Nürnberger Parteiabzeichen von 1929 ) była bardzo szanowanym odznaczeniem politycznym Partii Nazistowskiej (NSDAP). Była to już druga odznaka uznawana za narodowe odznaczenie partii.
Odznaka, znana również jako „Odznaka Partii Norymberskiej 1929”, była przyznawana członkom partii nazistowskiej, którzy brali udział w wiecu narodowym w Norymberdze. Specjalną odznakę honorową Partia zarządzeniami z dnia 6 listopada 1936 r. ustanowiła odznaką na IV Reichsparteitage der NSDAP (4. Święto Partii Narodowej) w Norymberdze w dniach 1-4 sierpnia 1929 r. Zezwolenie na noszenie Partii Norymberskiej Odznakę nadał Gauleiter (Starszy Starszy Okręg). Noszenie odznaki mogło zostać wycofane przez Hitlera i szefa Kancelarii Partii Nazistowskiej Martina Bormanna.
Po powstaniu nazistowskich Niemiec odznaka Dnia Partii Norymberskiej przybrała symbol „Starej Gwardii” i była często eksponowana przez wysokich rangą przywódców, w tym Adolfa Hitlera (który zwykle nie nosił nadmiaru nagród NSDAP) w kolejnych Norymberdze wiece. Odznakę należało nosić na lewej piersi munduru.
W listopadzie 1936 r. Hitler wydał nowe „rozkazy” nadawania „Orderów i odznaczeń”. Najważniejsze nagrody NSDAP są wymienione w następującej kolejności:
1. Odznaka Coburga; 2. Odznaka Partii Norymberskiej z 1929 r.; 3. SA Treffen w Brunszwiku 1931; 4. Złota Odznaka Imprezy; 5. Zakon Krwi; następnie odznaki Gau i Złota Odznaka HJ.Szybki podgląd -
Order Niemiecki II klasy, Złoty Krzyż Order Szyi (der Deutsche Orden Halsorden) – III Rzesza
260,00 złNiemiecki Order NSDAP. Od 1943 roku było to najwyższe odznaczenie narodowosocjalistycznej Rzeszy Niemieckiej. W Niemczech odznaka jest jednym z antykonstytucyjnych narzędzi propagandy. Jego produkcja, publiczne posiadanie lub dystrybucja są zabronione.
Order, podarowany przez Adolfa Hitlera, został po raz pierwszy przyznany pośmiertnie Fritzowi Todtowi 12 lutego 1942 roku. Według Hitlera Order miał uhonorować „najwyższe zasługi […], które Niemiec może zdobyć dla swojego ludu”. Według Hitlera były to osiągnięcia, dla których w pewnych okolicznościach nie można w ogóle ogłosić awansu. Czyny 200 nosicieli Krzyża Rycerskiego nie przeważyły jednorazowego osiągnięcia Fritza Todta. Hitler planował nadanie orderowi charakteru rycerskiego, z kapitułą i z senatem, który miał mieć prawo przyjmowania i wykluczania kawalerów. Nie doszło do tego ze względu na wypadki wojenne i niewielką liczbę odznaczonych.
Z powodu unikatowości tego odznaczenia nie jest pewne, czy zachował się jakikolwiek oryginał.
Projekt godła Orderu pochodził od Benno von Aren’a, jedynym producentem była firma Wilhelm Deumer w Lüdenscheid.
(źródło: Wikipedia)
Szybki podgląd -
Medal Orderu Krwi z 9 listopada 1923 (Typ A) NSDAP (Blutorden Ehrenzeichen vom 9. November 1923 Typ A) – III Rzesza
65,00 złOdznaka honorowa Orderu Krwi uznano za najwyższe odznaczenie NSDAP. Ustanowiona 9 listopada 1923 została podarowana przez przywódcę NSDAP Adolfa Hitlera z okazji 10. rocznicy „Powstania narodowosocjalistycznego 9 listopada 1923”. Istnieją różne opinie na temat dokładnej daty założenia. Sposób noszenia tej jednoklasowej nagrody został już uregulowany dekretem z 11 lutego 1934 r. Warunki przyznania nagrody przewidywały następujących beneficjentów:
1. Członkowie SA, członkowie Bundu Reichskriegsflagge i Oberland, którzy połączyli się w Deutscher Kampfbund, biorący udział w walkach 8/9 listopada 1923 r.
2. Członkowie wymienionych wyżej organizacji, policji i Wehrmachtu, którzy stanęli po stronie puczystów i w rezultacie stracili pracę lub wystąpili o zwolnienie z pracy z powodu swojego stanowiska politycznego, niezależnie od tego, czy walczyli, czy nie.
3. Członkowie wymienionych powyżej stowarzyszeń, którzy zostali wysłani do operacji bojowych, ale nie zostali wysłani, ponieważ zostali zatrzymani przez siły rządowe lub nie mogli dotrzeć do miejsca rozmieszczenia z powodu działania siły wyższej.Odznaczenie wymagało nieprzerwanego członkostwa w NSDAP przed 30 stycznia 1933 r. lub w SA. O odznakę honorową należało się ubiegać, przedstawiając odpowiednie dowody. Odznakę honorową przyznano dyplomem w teczce z nagrodami. Dokumenty odznaczeniowe do 1935 r. opatrzone są podpisem Adolfa Hitlera. Po 1939 r. na dokumentach widniał podpis Skarbnika Rzeszy NSDAP Schwarza. 30 maja 1938 r. wznowiono wręczanie odznaczeń, które już 1 kwietnia 1935 r. zaprzestano, i poszerzono grono odznaczonych. Obejmowało to wszystkich więźniów, którzy odbyli w Republice Weimarskiej wyrok co najmniej 1 roku za walkę w ruchu NSDAP w Niemczech i Austrii. Tłem była między innymi niewielka liczba członków partii NSDAP w 1923 r. wśród biorących udział w puczu. Wielu uczestników należało do byłego Freikorps Oberland lub szkoły piechoty, którzy nie byli w NSDAP lub jako członkowie Wehrmachtu nie mogli być członkami.
Uhonorowani byli uznawani za elitę ruchu narodowosocjalistycznego i otrzymywali preferencyjne traktowanie. Pierwszy okres przyznawania, pokazany tutaj typ A, został przyznany około 1500 razy. Nagrody dla kobiet były niezwykle rzadkie. W sumie znanych jest około 20 nagród. Mógł też być nadany na osobiste życzenie Führera. Odpowiedni numer odznaczenia jest wpisany lub stemplowany na certyfikacie i na odwrocie medalu. Okazy bez numeru identyfikacyjnego są znane i udokumentowane. To nie jest tożsame z numerem członkowskim NSDFAP. Projekt wykonał mistrz złotniczy Josef Fuess w Monachium. Produkcja została przeprowadzona przez firmę Schmidhäussler w Pforzheim.
Medal noszony był na czerwonej wstędze z biało-czarnymi bordiurami, barwami przywróconej przez Hitlera flagi narodowej II Rzeszy Niemieckiej. Wbrew wszelkim tradycjom niemieckim noszono go z prawej strony piersi. Zamiast pełnej odznaki nie noszono baretki, lecz wstążkę medalu upiętą na patce prawej górnej kieszeni kurtki mundurowej w odwróconą krokiewkę (odwróconą literę V) i przeplecioną przez dziurkę od guzika na patce.
Szybki podgląd
Wyświetlanie 13–19 z 19 wyników
