NFSK

Narodowy Socjalistyczny Korpus Lotniczy (NSFK) został utworzony dekretem z 17 kwietnia 1937 r. NSFK jest uważana za następcę prawnego DLV eV, Niemieckiego Stowarzyszenia Sportów Lotniczych i była spółką prawa publicznego i podlegała bezpośrednio ministrowi lotnictwa Rzeszy Hermannowi Göringowi.

Środki były finansowane z budżetu Ministerstwa Lotnictwa Rzeszy, a wszystkie obiekty i budynki były własnością Rzeszy. Jako organizacja paramilitarna NSFK była odpowiedzialna za szkolenie i dalsze kształcenie młodych pilotów. Zostało to odnotowane przez wojskowe urzędy meldunkowe iw zależności od kwalifikacji przewidziano przyjęcie do Sił Powietrznych. Dowódcami korpusów byli generał Luftwaffe Friedrich Christiansen i od 1943 roku generał pułkownik Alfred Keller.

NSFK miał własne mundury i stopnie, które były silnie oparte na SA (Sturmabteilung). Na mocy porozumienia z Przywódcą Młodzieży Rzeszy i NSFK potomstwo było systematycznie rekrutowane, począwszy od młodzieży niemieckiej, poprzez Hitlerjugend, aż po przyjęcie do NSFK. Oprócz szybowania i lotu z napędem odbywały się również szkolenia dla radiooperatorów pokładowych, stewardów i personelu lotniczego.

Testy szybowcowe zostały podzielone na 3 poziomy, test A od 15 roku życia, test B od 16 roku życia i test C od 17 roku życia, każdy z określonymi wymaganiami. Za zdanie egzaminów przyznawano okrągłe, emaliowane na niebiesko odznaki z 1, 2 lub 3 białymi skrzydłami.

Poziom C został dodatkowo podzielony na srebrny, złoty i złoty z brylantami. Wielka odznaka pilota szybowcowego NSFK została wprowadzona jako zamiennik srebrnego poziomu C. Zaplanowano dwie grupy nagród. Ze względu na zaawansowany przebieg wojny przyznano jednak tylko odznaczenia według 2 grupy odznaczeniowej tymczasowego przepisu specjalnego. Beneficjenci musieli wcześniej przejść poziom Srebrny C.