czołg

Wyświetlanie wszystkich wyników: 4

  • Srebrna odznaka zniszczenia czołgu (Silber Sonderabzeichen für das Niederkämpfen von Panzerkampfwagen durch Einzelkämpfer) - III Rzesza

    Srebrna odznaka zniszczenia czołgu (Silber Sonderabzeichen für das Niederkämpfen von Panzerkampfwagen durch Einzelkämpfer) – III Rzesza

    19,00 

    Niemieckie odznaczenie wojskowe z okresu II wojny światowej przyznawane osobom z Wehrmachtu, które w pojedynkę zniszczyły czołg wroga lub opancerzony pojazd bojowy przy użyciu broni ręcznej. Jednostki przeciwpancerne nie kwalifikowały się do tej nagrody. Został utworzony 9 marca 1942 r., ale mógł być przyznawany za działania sięgające 22 czerwca 1941 r. (początek operacji Barbarossa, niemieckiej inwazji na Związek Radziecki). Przed wprowadzeniem tej nagrody żołnierz otrzymał odznakę generalną za akcję.

    18 grudnia 1943 roku OKH wprowadził klasę złota, która uznawała samodzielne zniszczenie pięciu czołgów. Żołnierz mógł zatem mieć cztery srebrne odznaki, które zostałyby zastąpione złotą wersją po zniszczeniu piątego czołgu (do którego później można by dodać oddzielne srebro).

    II Warianty odznaki:
    Srebro – prezentowane za każdy zniszczony czołg.
    Złoto – za pięć zniszczonych czołgów.

    Szybki podgląd
  • Złota odznaka zniszczenia czołgu (Golden Sonderabzeichen für das Niederkämpfen von Panzerkampfwagen durch Einzelkämpfer) - III Rzesza (Kopia)

    Złota odznaka zniszczenia czołgu (Goldenes Sonderabzeichen für das Niederkämpfen von Panzerkampfwagen durch Einzelkämpfer) – III Rzesza

    19,00 

    Niemieckie odznaczenie wojskowe z okresu II wojny światowej przyznawane osobom z Wehrmachtu, które w pojedynkę zniszczyły czołg wroga lub opancerzony pojazd bojowy przy użyciu broni ręcznej. Jednostki przeciwpancerne nie kwalifikowały się do tej nagrody. Został utworzony 9 marca 1942 r., ale mógł być przyznawany za działania sięgające 22 czerwca 1941 r. (początek operacji Barbarossa, niemieckiej inwazji na Związek Radziecki). Przed wprowadzeniem tej nagrody żołnierz otrzymał odznakę generalną za akcję.

    18 grudnia 1943 roku OKH wprowadził klasę złota, która uznawała samodzielne zniszczenie pięciu czołgów. Żołnierz mógł zatem mieć cztery srebrne odznaki, które zostałyby zastąpione złotą wersją po zniszczeniu piątego czołgu (do którego później można by dodać oddzielne srebro).

    II Warianty odznaki:
    Srebro – prezentowane za każdy zniszczony czołg.
    Złoto – za pięć zniszczonych czołgów.

    Szybki podgląd
  • Odznaka Pancerna Luftwaffe (Panzer Abzeichen der Luftwaffe) - III Rzesza

    Odznaka Pancerna Luftwaffe (Panzer Abzeichen der Luftwaffe) – III Rzesza

    55,00 

    3 listopada 1944 r. marszałek Rzeszy Goring ustanowił odznakę pancerną, bardziej znaną jako odznaka pancerna Luftwaffe, aby uhonorować oddziały pancerne dywizji polowych Luftwaffe. Do tego czasu wykwalifikowany personel Luftwaffe otrzymywał odpowiednią odznakę pancerną Heer.

    Odznaka szturmowa Luftwaffe przyznawana jest w dwóch wersjach:

    Pierwsza wersja składała się ze srebrnego wieńca z liści dębu i latającego orła Luftwaffe z czarnym czołgiem pośrodku. Odznaki te otrzymywali dowódcy czołgów, strzelcy, kierowcy, radiotelegrafiści, ekipy remontowe i ich personel medyczny.

    Druga wersja była identyczna z pierwszą, z wyjątkiem tego, że wieniec z liści dębu był czarny. Grenadierzy pancerni, opancerzone jednostki rozpoznawcze i dołączony do nich personel medyczny kwalifikowali się do tej nagrody.

    Oba style odznak były przyznanawane za trzy starcia bojowe w trzech różnych dniach. Jak wspomniano powyżej, wersje ze srebrnym wieńcem były przyznawane załogom pancernym, ekipom naprawczym i przydzielonemu personelowi medycznemu, podczas gdy wersja z czarnym wieńcem była przyznawana grenadierom pancernym, opancerzonym jednostkom zwiadowczym i ich personelowi medycznemu.

    Odznaka była noszona jako przypinka po lewej stronie klatki piersiowej na służbie i poza nią we wszystkich mundurach Wehrmachtu. Można go było również nosić do wszystkich mundurów partyjnych i państwowych. Zredukowana forma (igła 16 mm) nagrody mogła być noszona na lewej klapie płaszcza dla odzieży cywilnej. Podczas uroczystych okazji dopuszczano odpowiednią miniaturową zawieszkę do łańcuszka od fraka.Pierwotnie był tylko jeden poziom odznaki, dalszy przebieg wojny w końcu sprawił, że konieczne stało się stworzenie wyższych poziomów dla Odznaki Szturmu Pancernego Luftwaffe. Wynikało to z faktu, że coraz więcej członków formacji pancernych przekraczało warunki przyznania Pancernej Odznaki Szturmowej Luftwaffe. Dekretem z 10 listopada 1944 r. Göring ostatecznie zatwierdził ich wprowadzenie. Otrzymana klasyfikacja była następująca:

    1 poziom: Odznaka szturmowa Luftwaffe
    2 poziom: z numerem misji 25
    3 poziom: z numerem misji 50
    4 poziom: z numerem misji 75
    5 poziom: z numerem misji 100

    Obliczenia dni operacyjnych można było rozpocząć 11 listopada 1944 r. Według obecnego stanu wiedzy do końca wojny nie przyznano żadnych etapów z liczbą misji. Można jednak zweryfikować indywidualne wpisy Soldbuch dotyczące egzemplarzy z numerem użytkowym.

    Szybki podgląd
  • Pancerna Odznaka Szturmowa za 25 misji (Panzerkampfabzeichen mit Einsatzzahl 25) - III Rzesza

    Srebrna Pancerna Odznaka Szturmowa za 50 misji (Panzerkampfabzeichen mit Einsatzzahl 50) – III Rzesza

    55,00 

    Odznaka Szturmu Pancernego była nagrodą dla żołnierzy czołgu i ich oddziałów wsparcia w czasie II wojny światowej. Został on podarowany przez Generalobersta Walthera von Brauchitscha 20 grudnia 1939 roku i początkowo nosił nazwę Panzerkampfwagenabzeichen, którą rok później przemianowano i odtąd nosił nazwę Panzerkampfwagenabzeichen.

    Pierwotnie odznaka była w jednym stopniu, dalszy przebieg wojny w końcu sprawił, że konieczne stało się stworzenie wyższych poziomów dla Odznaki Szturmu Pancernego (zarówno w kolorze srebrnym, jak i brązowym). Wynikało to z faktu, że coraz więcej członków wojsk pancernych i podległych im jednostek przekraczało warunki do nadania Odznaki Szturmu Pancernego. Dekretem z 22 czerwca 1943 r. Naczelne Dowództwo Armii ostatecznie zatwierdziło ich wprowadzenie. Otrzymana klasyfikacja była następująca:

    Poziom 1: Odznaka bojowa czołgu
    Poziom 2: Odznaka czołgu szturmowego z numerem misji 25
    Poziom 3: Odznaka czołgu szturmowego z numerem misji 50
    Poziom 4: Odznaka szturmowa czołgu z numerem misji 75
    Poziom 5: Odznaka szturmowa czołgu z liczbą misji 100

    Srebrna odznaka szturmowa pancerna była odtąd zarezerwowana dla załóg czołgów jednostek pancernych, a odznaka szturmowa pancerna z brązu dla załóg pancernych jednostek zwiadowczych. Członkowie jednostek dział szturmowych, jednostek czołgów szturmowych i jednostek niszczycieli czołgów z wydziałów niszczycieli czołgów otrzymywali jedynie odznakę generalnego szturmu.

    Odznaka szturmowa pancerna była noszona jako przypinka po lewej stronie klatki piersiowej, zarówno na służbie, jak i poza nią, we wszystkich mundurach Wehrmachtu. Można go było również nosić do wszystkich mundurów partyjnych i państwowych. Zredukowana forma (igła 16 mm) nagrody mogła być noszona na lewej klapie płaszcza dla odzieży mieszczańskiej. Podczas uroczystych okazji dopuszczano odpowiednią miniaturową zawieszkę do łańcuszka od fraka.

    Szybki podgląd

Wyświetlanie wszystkich wyników: 4