Elementy umundurowania

Wyświetlanie 37–48 z 256 wyników

  • Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), stare srebro - III Rzesza

    Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), stare srebro – III Rzesza

    35,00 

    Totenkopf – niemieckie słowo oznaczające „trupią głowę” lub „głowę śmierci”, używane w celu opisania wojskowych insygniów przedstawiających czaszkę na tle skrzyżowanych kości. Symbol ten odróżnia się od Jolly Rogera (Bandera Piracka) głównie tym, iż oba piszczele umieszczone są zaraz za czaszką, a nie poniżej niej, choć niektóre bandery pirackie mogły mieć i taki układ. Najważniejsza różnica polega na tym, iż Totenkopf wykorzystywany był na lądzie przez legalne władze, a nie przestępców na morzu.

    Sam symbol kojarzony jest najczęściej z nazistowskimi Niemcami, zwłaszcza z SS i Waffen-SS. Miał kilka charakterystycznych cech.

    Czaszka zwrócona do oglądających lewym półprofilem, podobnie jak na zdjęciach do dowodu osobistego.
    Jest zgodna z ludzką anatomią.
    Piszczele skrzyżowane pod bardzo małym kątem. Odległość między nimi niemal niezauważalna.
    Wyraźne połączenia między poszczególnymi kośćmi mózgoczaszki. Warto podkreślić, że w naturze występują tylko u bardzo młodych ludzi.
    Bardzo wyraźne, zdrowe zęby. Większość innych przedstawień raczej tego nie podkreśla.
    Mózgoczaszka nie zasłania piszczeli.
    Zęby są zaciśnięte. W innych przypadkach są zazwyczaj otwarte.

    We wczesnych latach NSDAP, Julius Schreck, przywódca Stabswache (osobistej gwardii Adolfa Hitlera), przyjął „trupią główkę” za symbol swego oddziału. W 1935 roku Stabswache zostało przemianowane na Schutzstaffel (SS), ale kontynuowało używanie oznaczenia Totenkopf. Podobnie jak było ze swastyką, naziści zaadaptowali szeroko wcześniej używany symbol, który uzyskał przez to bardzo negatywne i złowróżbne znaczenie.

    Trupia czaszka była symbolem niemieckich czołgistów, ale także jednej z pierwszych formacji Waffen-SS 3 Dywizji Pancernej „Totenkopf”. Powodowało to, że często nie respektowano praw kombatanckich niemieckich pancerniaków, biorąc ich czarne mundury z trupią główką za uniformy SS.

    Symbolu „trupiej główki” używało także 54. Skrzydło Bombowców Luftwaffe (Kampfgeschwader 54), nazywane często nawet w oficjalnych dokumentach Totenkopf.

    Był on używany także przez członków specjalnych oddziałów SS (SS-Totenkopfverbände), którzy pełnili służbę wartowniczą w niemieckich obozach koncentracyjnych.

    Współcześnie symbol Totenkopf wykorzystywany jest przez ruchy neonazistowskie i rasistowskie.

    Szybki podgląd
  • Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego ze Złotymi Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Goldenem Eichenlaub, Schwertern und Brillanten)

    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Złotymi Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Goldenem Eichenlaub, Schwertern und Brillanten) – III Rzesza

    70,00 

    Krzyż Rycerski, właśc. Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (niem. Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes, RK) – niemiecki order, najwyższe odznaczenie wojskowe okresu III Rzeszy. Stanowił rozszerzenie klas Krzyża Żelaznego.

    Krzyż Rycerski został ustanowiony na początku II wojny światowej, 1 września 1939, przez Adolfa Hitlera. Początkowo stanowił on jedną klasę Krzyża Żelaznego, między Krzyżem Żelaznym I klasy a Krzyżem Wielkim Krzyża Żelaznego. W toku wojny ustanowiono dalsze cztery klasy Krzyża Rycerskiego: 3 czerwca 1940 Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu, a 28 września 1941 Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami oraz z Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami. Najwyższa klasa, Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego ze Złotymi Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami, została ustanowiona 29 grudnia 1944.

    Krzyż Rycerski został ustanowiony w celu wypełnienia luki pomiędzy istniejącymi już wcześniej w historii orderami: Krzyżem Żelaznym a Krzyżem Wielkim Krzyża Żelaznego. Podobnym orderem istniejącym w historii Niemiec był Pour le Mérite nadawany oficerom podczas I wojny światowej, lecz w odróżnieniu od niego, Krzyż Rycerski miał być nadawany żołnierzom wszystkich stopni w celu podkreślenia egalitaryzmu armii (mimo to, większość odznaczonych stanowili oficerowie).

    Krzyż Rycerski mógł być nadany co do zasady osobie odznaczonej uprzednio Krzyżem Żelaznym I klasy, następnie też zachowywano porządek nadawania kolejnych klas. Przede wszystkim nadawany był za wyjątkowy akt odwagi w obliczu nieprzyjaciela, mógł być też nadany za całokształt dowodzenia podczas bitwy. Ponadto, w lotnictwie myśliwskim był nadawany za uzyskanie odpowiedniej liczby punktów za zestrzelenie wrogich samolotów (początkowo 20 punktów, punkty zależały m.in. od liczby silników samolotów – do trzech za samolot czterosilnikowy). W marynarce był także nadawany za zatopienie okrętów lub statków o tonażu 100 000 BRT lub czyn wykraczający poza zwykłe obowiązki (np. uratowanie ciężko uszkodzonego okrętu). Podczas wojny szczegółowe kryteria były zaostrzane, lecz zdarzały się też wyjątki od ogólnych zasad.

    Krzyż Rycerski dzielił się na pięć klas (od najniższej):

    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes)
    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub)
    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub und Schwertern)
    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub, Schwertern und Brillanten)
    Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego ze Złotymi Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Goldenem Eichenlaub, Schwertern und Brillanten).

    (źródło: Wikipedia)

    Szybki podgląd
  • Korpusówka muzyczna do munduru, kolor złoty, do przyszycia

    Korpusówka muzyczna do munduru, kolor złoty, do przyszycia

    9,00 

    Korpusówka do mundurów orkiestr i zespołów muzycznych oraz strojów ludowych, przyszywana do kołnierza bluzy mundurowej, kolor złoto.

    Szybki podgląd
  • Orzełek Strzelecki Legionów Polskich 1914-1917 na metalową śrubę. Orzełek Piłsudskiego

    Orzełek Strzelecki Legionów Polskich 1914-1917 na metalową śrubę. Orzełek Piłsudskiego

    12,00 

    Orzełek Legionowy z literką „S” wzór z roku ok. 1913, mocowanie na metalową śrubę, kolor stary mosiądz.

    Szybki podgląd
  • Odznaka Snajperska Liść Dębu na czapkę (Eichenblatt) - III Rzesza

    Odznaka Snajperska Liść Dębu na czapkę (Eichenblatt), kolor stare srebro – III Rzesza

    20,00 

    Odznaka na czapkę Jägertruppe „Eichenblatt” jegrów niemieckich z roku 1942 nazywana również odznaką strzelca wyborowego (Jäger abzeichen für feldmütze). Mocowana była do czapki górskiej i polowej. Noszona po lewej stronie czapki na wysokości ucha.

    Odznaka została wprowadzona dekretem z dnia 2 października 1942 r. dla rozmieszczonych jednostek dywizji Jäger i ich zastępczych jednostek. Jeśli żołnierz został przeniesiony do innej jednostki lub oddziału służby, musiał odznakę oddać.

    Szybki podgląd
  • Odznaka KOP (Korpus Ochrony Pogranicza) i Straży Granicznej

    Odznaka KOP (Korpus Ochrony Pogranicza) i Straży Granicznej, miniatura

    13,00 

    Odznaka wojskowa KOP (Korpus Ochrony Pogranicza) za Służbę Graniczną z okresu II RP, nadawana w latach 1924 – 1939, miniatura, kolor stary mosiądz, na metalowy pin.

    Szybki podgląd
  • Przypinka górnicza 21 mm na pin, kolor złoty

    Przypinka górnicza 21 mm na pin, kolor złoty

    10,00 

    Przypinka górnicza do przypięcia na metalową szpilkę (pin), śr. 21mm kolor złoty

    Szybki podgląd
  • Odznaka Orzeł Śląski - Herb Piastów Górnośląskich

    Odznaka Orzeł Śląski – Herb województwa śląskiego II Rzeczypospolitej

    18,00 

    Odznaka Orzeł Śląski – Godło województwa śląskiego w okresie II Rzeczpospolitej z charakterystyczną szarfą między skrzydłami. Po wojnie projekt zmieniono i usunięto przepaskę. Od tego czasu już się nie pojawiła w godle herbu województwa śląskiego. Kolor złoty na śrubę.

    Szybki podgląd
  • Odznaka 4 Pułku Piechoty Legionów Polskich 1915-1917

    Odznaka 4 Pułku Piechoty Legionów Polskich 1915-1917

    22,00 

    Odznaka pamiątkowa 4 Pułku Piechoty Legionów Polskich 1915-1917 do bluz mundurowych, mocowanie na metalową śrubkę, kolor srebro.

    Szybki podgląd
  • Odznaka mundurowa 4 Pułku Strzelców Podhalańskich

    Odznaka mundurowa 4 Pułku Strzelców Podhalańskich

    22,00 

    Odznaka pamiątkowa mundurowa (replika) 4 Pułku Strzelców Podhalańskich z roku 1920 do bluz mundurowych, mocowanie na metalową śrubkę, kolor srebro.

    Szybki podgląd
  • Srebrna odznaka zniszczenia czołgu (Silber Sonderabzeichen für das Niederkämpfen von Panzerkampfwagen durch Einzelkämpfer) - III Rzesza

    Srebrna odznaka zniszczenia czołgu (Silber Sonderabzeichen für das Niederkämpfen von Panzerkampfwagen durch Einzelkämpfer) – III Rzesza

    19,00 

    Niemieckie odznaczenie wojskowe z okresu II wojny światowej przyznawane osobom z Wehrmachtu, które w pojedynkę zniszczyły czołg wroga lub opancerzony pojazd bojowy przy użyciu broni ręcznej. Jednostki przeciwpancerne nie kwalifikowały się do tej nagrody. Został utworzony 9 marca 1942 r., ale mógł być przyznawany za działania sięgające 22 czerwca 1941 r. (początek operacji Barbarossa, niemieckiej inwazji na Związek Radziecki). Przed wprowadzeniem tej nagrody żołnierz otrzymał odznakę generalną za akcję.

    18 grudnia 1943 roku OKH wprowadził klasę złota, która uznawała samodzielne zniszczenie pięciu czołgów. Żołnierz mógł zatem mieć cztery srebrne odznaki, które zostałyby zastąpione złotą wersją po zniszczeniu piątego czołgu (do którego później można by dodać oddzielne srebro).

    II Warianty odznaki:
    Srebro – prezentowane za każdy zniszczony czołg.
    Złoto – za pięć zniszczonych czołgów.

    Szybki podgląd
  • Złota odznaka zniszczenia czołgu (Golden Sonderabzeichen für das Niederkämpfen von Panzerkampfwagen durch Einzelkämpfer) - III Rzesza (Kopia)

    Złota odznaka zniszczenia czołgu (Goldenes Sonderabzeichen für das Niederkämpfen von Panzerkampfwagen durch Einzelkämpfer) – III Rzesza

    19,00 

    Niemieckie odznaczenie wojskowe z okresu II wojny światowej przyznawane osobom z Wehrmachtu, które w pojedynkę zniszczyły czołg wroga lub opancerzony pojazd bojowy przy użyciu broni ręcznej. Jednostki przeciwpancerne nie kwalifikowały się do tej nagrody. Został utworzony 9 marca 1942 r., ale mógł być przyznawany za działania sięgające 22 czerwca 1941 r. (początek operacji Barbarossa, niemieckiej inwazji na Związek Radziecki). Przed wprowadzeniem tej nagrody żołnierz otrzymał odznakę generalną za akcję.

    18 grudnia 1943 roku OKH wprowadził klasę złota, która uznawała samodzielne zniszczenie pięciu czołgów. Żołnierz mógł zatem mieć cztery srebrne odznaki, które zostałyby zastąpione złotą wersją po zniszczeniu piątego czołgu (do którego później można by dodać oddzielne srebro).

    II Warianty odznaki:
    Srebro – prezentowane za każdy zniszczony czołg.
    Złoto – za pięć zniszczonych czołgów.

    Szybki podgląd

Wyświetlanie 37–48 z 256 wyników