Odznaki wojskowe
Wyświetlanie 61–72 z 85 wyników
-
Czarny medal IV stopnia za 4-letnią wierną służbę w SS (SS-Dienstauszeichnung 4. Stufe für 4 Jahre) – III Rzesza
55,00 złOdznaczenia za zasługi dla SS wręczono pierwszy raz 30 stycznia 1938 r., w 5. rocznicę przejęcia władzy przez narodowych socjalistów, kanclerza Adolfa Hitlera. Do nagrody wyznaczone były wszystkie stowarzyszenia oddziałów dyspozycyjnych SS, stowarzyszenia Totenkopf i szkoły SS Junker. W dniu 21 października 1938 r. w drodze rozporządzenia określono wygląd odznaczenia za zasługi.
Nagroda składała się z 4 poziomów.
I stopień przyznawano po 25 latach służby,
II stopień po 12,
III stopień po 8,
IV stopień po 4 latach lojalnej służby.I i II etap to krzyże w kształcie swastyki o wymiarach 37 x 37 mm, złocone lub posrebrzane. Poziomy 3 i 4 są w formie medalowej. Na wstążkach 1. i 2. poziomu znajdują się 2 Runy Zwycięstwa wyhaftowane w odpowiednim kolorze złotym lub srebrnym.
Jak wszystkie odznaczenia służbowe w latach 1933-1945, odznaczenie SS noszono na wstędze chabrowej na lewej piersi lub na belce medalowej, przy czym wstęga II i I stopnia przedstawiała tkane runy w wskazanym kolorze (srebrny lub złoty). Gdy przyznawano wyższą nagrodę za zasługi, niższa miała być odrzucana, ale pozostawała własnością osoby, której ją powierzono.
Do 1945 roku nie wprowadzono żadnych dalszych zmian. Dokładnych numerów nagród nie można już określić, ponieważ była to nagroda masowa. Jednak największą liczbę nagród uzyskano w czwartym i trzecim etapie. Poziom 2 i 1 był noszony w rzadkich przypadkach przez tak zwanych starych wojowników. Odznakę za służbę SS można było również nosić na równi z odznaką za służbę Wehrmachtu.
Źródło: J. Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., t. 4, 2001.
Szybki podgląd -
Odznaka Pilota Wojskowego 1913 (Abzeichen Militär-Flugzeugführer 1913) – Cesarstwo Pruskie
60,00 złOdznaka ta została podarowana przez Wilhelma II w styczniu 1913 roku. Otrzymać ją mogli wszyscy oficerowie, podoficerowie i żołnierze, którzy po pomyślnym przeszkoleniu i zdaniu dwóch egzaminów pilotażowych otrzymali świadectwo przeszkolenia pilota wojskowego wydane przez Inspektorat Lotnictwa Wojskowego i Pojazdów Samochodowych.
Te odznaki były wykonane w różnych wersjach. Materiał składał się ze srebra, posrebrzanego metalu nieżelaznego, posrebrzanego drobnego cynku lub posrebrzanego żelaza. Istnieją wersje wydrążone, jak również płaskie. Ze względu na różną produkcję i materiał, różnice w rozmiarze są od 1 do 3 mm.Wykonano również połówki do przypinania lub na medalierską listwę (rozmiar: 50 x 30 mm). Rzadko spotykane są wzory haftowane metalową nicią.Szybki podgląd -
Złota Odznaka za Rany Cesarskiej Marynarki Wojennej 1918 (Verwundetenabzeichen der Marine 1918 in Gold)
55,00 złOdznaka ta została nadana w uznaniu żołnierzy, którzy zostali ranni w walce przez wroga lub którzy zostali inwalidami w wyniku urazu.
24 czerwca 1918 r. Wilhelm II podarował odznakę rannego marynarki wojennej członkom Marynarki Wojennej Cesarstwa. Przypisano trzy poziomy (czarny, srebrny/ matowy biały i złoty/ matowy żółty). Nagroda została przyznana tylko za rannych w walce morskiej.
Posiadacze odznaczenia, którzy odnieśli kolejną ranę w wojsku od 1939 r., otrzymali polecenie wymiany na Odznakę Rannego (1939 r.) w czasie II wojny światowej.
Warunki przyznania nagrody określały m.in.
„Chcę nadać odznakę rannym w służbie ojczyźnie jako szczególne uznanie. Odznaka ma na celu uhonorowanie tych, którzy wykrwawili się za ojczyznę lub którzy stracili zdrowie w strefie działań wojennych na skutek wrogich wpływów i przez to są niezdolni do pracy”.
Odznaka została przyznana w trzech etapach:
– w kolorze czarnym (na jedną i dwie rany)
– w kolorze srebrnym (na trzy i cztery rany)
– w kolorze złotym (dla pięciu i więcej ran)Od 30 stycznia 1936 r. wyższe stopnie mogły być również przyznawane dekretem za rzadsze obrażenia, jeśli uzasadniała to ciężkość obrażeń lub nawet okaleczenie.
Odznakę można było nosić również na odzieży cywilnej. W handlu sprzedawano wówczas wersje wykonane ze srebra, jako miniatury lub krążki śrubowe.Szybki podgląd -
Złoty Krzyż Hiszpanii (Goldenes Spanienkreuz mit Schwertern) – III Rzesza (#15)
55,00 złKrzyż Hiszpanii (niem. Spanienkreuz) – niemieckie odznaczenie wojskowe ustanowione przez Adolfa Hitlera 14 kwietnia 1939 roku w celu nagrodzenia żołnierzy walczących w ramach Legionu Condor w hiszpańskiej wojnie domowej.
Krzyż został ustanowiony w trzech klasach – złotej, srebrnej i brązowej, a każda z nich posiada dwie wersje – złota z mieczami i brylantami oraz z mieczami, srebrna z mieczami i bez mieczy, brązowa z mieczami i bez mieczy.
Krzyż z mieczami był nadawany żołnierzom Legionu Condor oraz marynarzom Kriegsmarine uczestniczącym w bezpośrednich walkach. Przy czym:
– Złoty z mieczami i brylantami – nadawany był za szczególne i wzorowe wykonywanie zadań bojowych. Nadano 28 krzyży.
– Złoty z mieczami – za wykazane męstwo i odwagę w walce. Nadano 1126 krzyży.
– Srebrny z mieczami – za udział w walce mającej decydujące znaczenie dla losów wojny. Nadano 8304 krzyże.
– Brązowy z mieczami – za udział w walce. Nadano 8462 krzyże.Krzyż bez mieczy był nadawany żołnierzom, marynarzom i osobom cywilnym, które przez co najmniej trzy miesiące współdziałały z Legionem Condor lub marynarką wojenną na terenie Hiszpanii, lecz nie brały udziału w bezpośrednich walkach. Nadano 327 Srebrnych i 7869 Brązowych Krzyży bez mieczy.
Noszony był bezpośrednio na bluzie na piersi po prawej stronie. Krzyż był nadawany w latach 1939–1940 i łącznie nadano 26 056 krzyży.
Szybki podgląd -
Srebrny Krzyż Zasługi Wojennej 1 klasy z Mieczami (Silbernes Kriegsverdienstkreuz 1. Klasse mit Schwertern) – III Rzesza
63,00 złKrzyż Zasługi Wojennej ustanowiony został w dwóch stopniach przez Adolfa Hitlera 18 października 1939 roku, jako odznaczenie dla osób, których zasługi podczas wojny nie kwalifikowały się do odznaczenia Krzyżem Żelaznym. W rzeczywistości Krzyż Zasługi Wojennej był orderem przyznawanym za zasługi na tyłach frontu, w bazie i w armii rezerwowej lub w ojczyźnie, podczas gdy Krzyż Żelazny był zarezerwowany za zasługi w bezpośrednich działaniach bojowych. Krzyż Zasługi Wojennej wszystkich klas mógł być przyznany wszystkim stopniom Wehrmachtu i Waffen-SS, ale mogą być również przyznawane cywilom. 8 lipca 1944 r. Adolf Hitler podarował Krzyż Złotego Rycerstwa; jednak ta innowacja nie została opublikowana. W 1940 roku liczba stopni zwiększona została do czterech, a w 1944 ostatecznie do pięciu:
– Złoty Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej (Goldenes Ritterkreuz des Kriegsverdienstkreuzes, ustanowiony 8 czerwca 1944)
– Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej (Ritterkreuz des Kriegsverdienstkreuzes, ustanowiony 19 sierpnia 1940), srebrny
– Krzyż Zasługi Wojennej I klasy (Kriegsverdienstkreuz 1. Klasse, srebrny)
– Krzyż Zasługi Wojennej II klasy (Kriegsverdienstkreuz 2. Klasse, brązowy)
– Medal Zasługi Wojennej (Kriegsverdienstmedaille, ustanowiony 19 sierpnia 1940)Krzyż (z wyjątkiem Medalu Zasługi Wojennej) nadawano w dwóch wersjach. Krzyż Zasługi Wojennej z Mieczami (Kriegsverdienstkreuz mit Schwertern) przyznawano za szczególne zasługi dokonane w służbie pod ogniem nieprzyjaciela lub zasługi w militarnym prowadzeniu wojny. Krzyż w wersji bez mieczy (Kriegsverdienstkreuz ohne Schwerter) przyznawany był natomiast za szczególne zasługi w wykonywaniu zadań wojennych nie przebiegających pod ogniem nieprzyjaciela.
Medalem Zasługi Wojennej odznaczani byli najczęściej pracownicy fabryk przemysłowych wykonujący więcej sprzętu oraz wyposażenia niż zakładała norma, a także rolnicy, których plony były szczególnie wysokie, aczkolwiek uprawnieni byli do jego otrzymania także żołnierze.
Krzyż II klasy oraz medal noszone był na wstędze w barwach flagi niemieckiej II i III Rzeszy (czarno-biało-czerwonej) na lewej piersi lub na drugiej dziurce guzika kurtki mundurowej. Krzyże rycerskie noszone były na wstędze na szyi, natomiast krzyż I klasy noszony był bez wstęgi na lewej piersi.
Ustanowiony w 1944 roku Złoty Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej przyznany został tylko dwukrotnie – w dniu 20 kwietnia 1945 wersję bez mieczy otrzymali Franz Hahne z firmy Alkett (który był także pierwszym kawalerem Krzyża Rycerskiego Krzyża Zasługi Wojennej) i Karl Otto Saur z Ministerstwa Uzbrojenia.
Jednym z najsłynniejszych kawalerów Krzyża Zasługi Wojennej był William Joyce, członek i jeden z założycieli Brytyjskiej Unii Faszystów.
W 1957 roku odznaczenie uległo denazyfikacji. Zezwolono na jego noszenie weteranom wojennym pod warunkiem usunięcia z niego swastyki. W obecnej kolejności odznaczeń niemieckich znajduje się na siódmym miejscu, poniżej Krzyża Honorowego za I Wojnę Światową, a powyżej pozostałych odznaczeń za II wojnę światową (z wyjątkiem Krzyża Żelaznego 1939, który jest czwarty w starszeństwie niemieckich odznaczeń).
(źródło: Wikipedia)
Szybki podgląd -
Srebrny Krzyż Zasługi Wojskowej IV klasy z mieczami (1905-1918) (wersja stare srebro) – Królestwo Bawarii
70,00 złOrder Zasługi Wojskowej z mieczami (Militär-Verdienstorden Kreuz 4.Klasse mit Schwertern) został ustanowiony 19 lipca 1866 roku przez króla Ludwika II. Order nadawany był za odważne czyny wojenne, które jednak nie spełniały warunków do nadania Orderu Wojskowego Maksa Józefa. Cywile mogli być także uhonorowani, jeśli wnieśli szczególne zasługi dla wojska.
Order początkowo składał się z 5 klas: Krzyża Wielkiego, Komandorskiego, Kawalerskiego I i II klasy oraz posiadaczy Krzyża Zasługi Wojskowej.
W 1891 roku wersje z mieczami zostały przekazane na potrzeby wojen 1866 i 1870/71. Orderów trzeba było szukać, a ich zdobycie było płatne. W 1900 roku Krzyż Oficerski został ustanowiony Orderem Zasługi Wojskowej. W 1905 roku emaliowany Krzyż Zasługi Wojskowej jako najniższa klasa Orderu został zastąpiony srebrnym Krzyżem Zasługi Wojskowej w 2 klasach. Stopnie otrzymania odznaki zostały przeprojektowane. Teraz były to następujące klasy: Krzyż Wielki, I klasa z Gwiazdą na Piersi, II klasa z Gwiazdą na Piersi i bez, Krzyż Oficerski, III klasa (poprzednio rycerski I klasy), IV klasa z koroną i bez oraz z mieczami i bez (Rycerz II klasy od 1866 r. został zniesiony) oraz Krzyż Zasługi Wojskowej (srebrny) I i II klasy.
Klasa IV była wykonana ze srebra. Centralne tarcze wykonane ze złota lub srebra.
Znanymi producentami byli Gebrüder Hemmerle z Monachium i Jacob Leser ze Straubing.Źródło: Internet
Szybki podgląd -
Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), stare srebro, do wpięcia lub przyszycia- III Rzesza
37,00 złTotenkopf – niemieckie słowo oznaczające „trupią głowę” lub „głowę śmierci”, używane w celu opisania wojskowych insygniów przedstawiających czaszkę na tle skrzyżowanych kości. Symbol ten odróżnia się od Jolly Rogera (Bandera Piracka) głównie tym, iż oba piszczele umieszczone są zaraz za czaszką, a nie poniżej niej, choć niektóre bandery pirackie mogły mieć i taki układ. Najważniejsza różnica polega na tym, iż Totenkopf wykorzystywany był na lądzie przez legalne władze, a nie przestępców na morzu.
Sam symbol kojarzony jest najczęściej z nazistowskimi Niemcami, zwłaszcza z SS i Waffen-SS. Miał kilka charakterystycznych cech.
Czaszka zwrócona do oglądających lewym półprofilem, podobnie jak na zdjęciach do dowodu osobistego.
Jest zgodna z ludzką anatomią.
Piszczele skrzyżowane pod bardzo małym kątem. Odległość między nimi niemal niezauważalna.
Wyraźne połączenia między poszczególnymi kośćmi mózgoczaszki. Warto podkreślić, że w naturze występują tylko u bardzo młodych ludzi.
Bardzo wyraźne, zdrowe zęby. Większość innych przedstawień raczej tego nie podkreśla.
Mózgoczaszka nie zasłania piszczeli.
Zęby są zaciśnięte. W innych przypadkach są zazwyczaj otwarte.We wczesnych latach NSDAP, Julius Schreck, przywódca Stabswache (osobistej gwardii Adolfa Hitlera), przyjął „trupią główkę” za symbol swego oddziału. W 1935 roku Stabswache zostało przemianowane na Schutzstaffel (SS), ale kontynuowało używanie oznaczenia Totenkopf. Podobnie jak było ze swastyką, naziści zaadaptowali szeroko wcześniej używany symbol, który uzyskał przez to bardzo negatywne i złowróżbne znaczenie.
Trupia czaszka była symbolem niemieckich czołgistów, ale także jednej z pierwszych formacji Waffen-SS 3 Dywizji Pancernej „Totenkopf”. Powodowało to, że często nie respektowano praw kombatanckich niemieckich pancerniaków, biorąc ich czarne mundury z trupią główką za uniformy SS.
Symbolu „trupiej główki” używało także 54. Skrzydło Bombowców Luftwaffe (Kampfgeschwader 54), nazywane często nawet w oficjalnych dokumentach Totenkopf.
Był on używany także przez członków specjalnych oddziałów SS (SS-Totenkopfverbände), którzy pełnili służbę wartowniczą w niemieckich obozach koncentracyjnych.
Współcześnie symbol Totenkopf wykorzystywany jest przez ruchy neonazistowskie i rasistowskie.
Szybki podgląd -
Zawieszka patriotyczna z czaszką, kolor stare srebro – III Rzesza
35,00 złWisiorek z czaszką z czasów III Rzeszy najczęściej noszony przez kobiety lub dzieci. Zawieszany był na łańcuszku lub rzemyku. Wysyłamy razem z rzemykiem.
Szybki podgląd -
Srebrny Medal Orderu Orła Czerwonego IV klasy (1861-1918) – Cesarstwo Niemieckie
70,00 złKrólewski Order Orła Czerwonego wyłonił się z książęcego brandenburskiego Orderu Czerwonego Orła. 12 czerwca 1792 roku król Fryderyk Wilhelm II (Wielki) potwierdził ten rozkaz jako nagrodę królewską. W ramach zmian wprowadził pruską koronę królewską zamiast korony książęcej, a na odwrocie litery FWR (Friedrich, Wilhelm, Rex czyli Król). Od tego dnia wprowadzono wiele zmian. W 1810 roku król Fryderyk Wilhelm III założył zakon. Order rozszerzono na klasy III i IV, a dla klas I i II dodano jeszcze liście dębu. W 1848 roku umieszczono miecze dla służby wojskowej. W okresie od 1848 do 1854 roku pojawiły się wersje z fioletowym orłem i fioletowym orłem w medalionie, ale od 1854 roku liliowy kolor orła w medalionie został zastąpiony szkarłatem i to już pozostało. W 1832 r. wstęga została podarowana i wręczona rycerzom III stopnia, którzy służyli wiernie zakonowi przez 10 lat lub dłużej.
Szybki podgląd -
Medal Purpurowego Serca (Purple Heart) – USA
60,00 złPurpurowe Serce z angielskiego Purple Heart to amerykańskie odznaczenie wojskowe dla rannych. Zostało po raz pierwszy ustanowione przez Jerzego Waszyngtona w 1782 r., autoryzowane 3 lutego 1932 r., odnowione w 1985 r. przez Ronalda Reagana, obecnie funkcjonuje jako szesnaste w hierarchii amerykańskich odznaczeń wojskowych, za Brązową Gwiazdą, a przed Medalem Chwalebnej Służby.
Jest przyznawane w imieniu prezydenta Stanów Zjednoczonych tym, którzy zostali ranni albo zabici w czasie służby wojskowej w Armii Stanów Zjednoczonych lub walcząc u jej boku po 5 kwietnia 1917 r. Może być nadane wielokrotnie.
Jest to jedyne amerykańskie odznaczenie, do którego otrzymania nie potrzeba niczyjej rekomendacji, a które otrzymuje się automatycznie po tym, kiedy żołnierz amerykański zostanie ranny lub zabity, spełniając przy tym którykolwiek z następujących warunków:
– w dowolnej akcji przeciw wrogom USA,
– w dowolnej akcji sił zbrojnych skierowanych przeciwko krajowi wspieranemu przez armię amerykańską,
– w wyniku ataku terrorystycznego skierowanego przeciw USA lub krajom sprzymierzonym z USA,
– w wyniku działań związanych z ustanawianiem przez USA lub ich sprzymierzeńców pokoju w innych krajach,
– w wyniku obrażeń odniesionych w niewoli.Odznaczenie zostaje nadane także żołnierzom postrzelonym przez żołnierza własnej armii, jeżeli:
– stało się to podczas walki (np. przez niedokładne celowanie),
– zostanie się zranionym lub zabitym z rąk żołnierza, który strzelał do kolegi umyślnie.Nie brane pod uwagę są też osoby, które zraniły się same (zarówno umyślnie jak i przypadkowo), lub popełniły samobójstwo. Odznaczenie nadawane jest wyłącznie za rany fizyczne, nie obejmuje uszczerbków na zdrowiu psychicznym spowodowanych uczestnictwem w działaniach wojennych.
Źródło: Wikipedia
Szybki podgląd -
Czarna Odznaka za Rany Cesarskiej Marynarki Wojennej 1918 (Schwarzes Verwundetenabzeichen der Marine 1918)
55,00 złOdznaka ta została nadana w uznaniu żołnierzy, którzy zostali ranni w walce przez wroga lub którzy zostali inwalidami w wyniku urazu.
24 czerwca 1918 r. Wilhelm II podarował odznakę rannego marynarki wojennej członkom Marynarki Wojennej Cesarstwa. Przypisano trzy poziomy (czarny, srebrny/ matowy biały i złoty/ matowy żółty). Nagroda została przyznana tylko za rannych w walce morskiej.
Posiadacze odznaczenia, którzy odnieśli kolejną ranę w wojsku od 1939 r., otrzymali polecenie wymiany na Odznakę Rannego (1939 r.) w czasie II wojny światowej.
Warunki przyznania nagrody określały m.in.
„Chcę nadać odznakę rannym w służbie ojczyźnie jako szczególne uznanie. Odznaka ma na celu uhonorowanie tych, którzy wykrwawili się za ojczyznę lub którzy stracili zdrowie w strefie działań wojennych na skutek wrogich wpływów i przez to są niezdolni do pracy”.
Odznaka została przyznana w trzech etapach:
– w kolorze czarnym (na jedną i dwie rany)
– w kolorze srebrnym (na trzy i cztery rany)
– w kolorze złotym (dla pięciu i więcej ran)Od 30 stycznia 1936 r. wyższe stopnie mogły być również przyznawane dekretem za rzadsze obrażenia, jeśli uzasadniała to ciężkość obrażeń lub nawet okaleczenie.
Odznakę można było nosić również na odzieży cywilnej. W handlu sprzedawano wówczas wersje wykonane ze srebra, jako miniatury lub krążki śrubowe.Szybki podgląd -
Srebrna Odznaka za Rany Cesarskiej Marynarki Wojennej 1918 (Verwundetenabzeichen der Marine 1918 in Silber)
55,00 złOdznaka ta została nadana w uznaniu żołnierzy, którzy zostali ranni w walce przez wroga lub którzy zostali inwalidami w wyniku urazu.
24 czerwca 1918 r. Wilhelm II podarował odznakę rannego marynarki wojennej członkom Marynarki Wojennej Cesarstwa. Przypisano trzy poziomy (czarny, srebrny/ matowy biały i złoty/ matowy żółty). Nagroda została przyznana tylko za rannych w walce morskiej.
Posiadacze odznaczenia, którzy odnieśli kolejną ranę w wojsku od 1939 r., otrzymali polecenie wymiany na Odznakę Rannego (1939 r.) w czasie II wojny światowej.
Warunki przyznania nagrody określały m.in.
„Chcę nadać odznakę rannym w służbie ojczyźnie jako szczególne uznanie. Odznaka ma na celu uhonorowanie tych, którzy wykrwawili się za ojczyznę lub którzy stracili zdrowie w strefie działań wojennych na skutek wrogich wpływów i przez to są niezdolni do pracy”.
Odznaka została przyznana w trzech etapach:
– w kolorze czarnym (na jedną i dwie rany)
– w kolorze srebrnym (na trzy i cztery rany)
– w kolorze złotym (dla pięciu i więcej ran)Od 30 stycznia 1936 r. wyższe stopnie mogły być również przyznawane dekretem za rzadsze obrażenia, jeśli uzasadniała to ciężkość obrażeń lub nawet okaleczenie.
Odznakę można było nosić również na odzieży cywilnej. W handlu sprzedawano wówczas wersje wykonane ze srebra, jako miniatury lub krążki śrubowe.Szybki podgląd
Wyświetlanie 61–72 z 85 wyników
