Odznaki wojskowe

Wyświetlanie 25–36 z 85 wyników

  • Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), kolor srebrny - III Rzesza

    Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), kolor srebrny – III Rzesza

    28,00 

    Totenkopf – niemieckie słowo oznaczające „trupią głowę” lub „głowę śmierci”, używane w celu opisania wojskowych insygniów przedstawiających czaszkę na tle skrzyżowanych kości. Symbol ten odróżnia się od Jolly Rogera (Bandera Piracka) głównie tym, iż oba piszczele umieszczone są zaraz za czaszką, a nie poniżej niej, choć niektóre bandery pirackie mogły mieć i taki układ. Najważniejsza różnica polega na tym, iż Totenkopf wykorzystywany był na lądzie przez legalne władze, a nie przestępców na morzu.

    Sam symbol kojarzony jest najczęściej z nazistowskimi Niemcami, zwłaszcza z SS i Waffen-SS. Miał kilka charakterystycznych cech.

    Czaszka zwrócona do oglądających lewym półprofilem, podobnie jak na zdjęciach do dowodu osobistego.
    Jest zgodna z ludzką anatomią.
    Piszczele skrzyżowane pod bardzo małym kątem. Odległość między nimi niemal niezauważalna.
    Wyraźne połączenia między poszczególnymi kośćmi mózgoczaszki. Warto podkreślić, że w naturze występują tylko u bardzo młodych ludzi.
    Bardzo wyraźne, zdrowe zęby. Większość innych przedstawień raczej tego nie podkreśla.
    Mózgoczaszka nie zasłania piszczeli.
    Zęby są zaciśnięte. W innych przypadkach są zazwyczaj otwarte.

    We wczesnych latach NSDAP, Julius Schreck, przywódca Stabswache (osobistej gwardii Adolfa Hitlera), przyjął „trupią główkę” za symbol swego oddziału. W 1935 roku Stabswache zostało przemianowane na Schutzstaffel (SS), ale kontynuowało używanie oznaczenia Totenkopf. Podobnie jak było ze swastyką, naziści zaadaptowali szeroko wcześniej używany symbol, który uzyskał przez to bardzo negatywne i złowróżbne znaczenie.

    Trupia czaszka była symbolem niemieckich czołgistów, ale także jednej z pierwszych formacji Waffen-SS 3 Dywizji Pancernej „Totenkopf”. Powodowało to, że często nie respektowano praw kombatanckich niemieckich pancerniaków, biorąc ich czarne mundury z trupią główką za uniformy SS.

    Symbolu „trupiej główki” używało także 54. Skrzydło Bombowców Luftwaffe (Kampfgeschwader 54), nazywane często nawet w oficjalnych dokumentach Totenkopf.

    Był on używany także przez członków specjalnych oddziałów SS (SS-Totenkopfverbände), którzy pełnili służbę wartowniczą w niemieckich obozach koncentracyjnych.

    Współcześnie symbol Totenkopf wykorzystywany jest przez ruchy neonazistowskie i rasistowskie.

    Szybki podgląd
  • Szarotka Strzelców Alpejskich (Edelweissabzeichen) na czapkę górską, 53 x 37 mm

    Szarotka Strzelców Alpejskich (Edelweissabzeichen) na czapkę górską, 53 x 37 mm

    25,00 

    Szarotka Strzelców Alpejskich, kolor srebrny i złoty. Mocowanie na metalowe wąsy oraz dziurki do przyszycia. Rozmiar 53 x 37 mm.

    Oznaka określana powszechnie mianem „Szarotki” (Edelweissabzeichen), wprowadzona w jednostkach strzelców górskich armii niemieckiej 2 maja 1939 r. Była w nich noszona przez żołnierzy wszystkich stopni od szeregowego do generała, a także przez urzędników wojskowych. W związku z faktem, że była to oznaka przynależności do konkretnej formacji (Gebirgsjägereinheiten) prawo jej noszenia nie obowiązywało po służbowym przeniesieniu (nawet, jeśli przeniesiony żołnierz zachowywał prawo do munduru jednostek górskich). Noszono trzy odmiany: dwie na czapki i jedną na rękaw kurtki mundurowej. […]

    Odznakę na czapkę górską (Edelweissabzeichen der Bergmütze) wykonywano w postaci kwiatu szarotki na łodydze z dwoma liśćmi. Łodyżkę i płatki wykańczano na srebrno, a pręciki na złoto. Oznaka posiadała przewiercone otworki umożliwiające jej przyszycie. Umieszczano ją – często na ciemnozielonej sukiennej podkładce – z lewej strony czapki, końcem łodyżki ku przodowi, pod kątem 45°, 20 mm za końcem daszka, 25 mm powyżej dolnej krawędzi czapki. […]

    źródło: muzeumwp.pl

    Szybki podgląd
  • Odznaka Afrika Korps (DAK), Batalion Czołgów Ciężkich, kolor złoty, roz. 30 x 36 mm

    Odznaka Afrika Korps (DAK), Batalion Czołgów Ciężkich, kolor złoty, roz. 31 x 26 mm

    23,00 

    Afrika Korps (Afrikakorps, pełna nazwa: Deutsches Afrikakorps – DAK) – niemiecki korpus ekspedycyjny utworzony 12 lutego 1941 w celu udzielenia wsparcia siłom włoskim w Afryce Północnej pobitym przez Brytyjczyków w wyniku rozpoczętej 7 grudnia 1940 operacji Compass. Na czele DAK stanął gen. Erwin Rommel.

    Odznaka Batalionu Czołgów Ciężkich, kolor złoty, rozmiar 31 x 26 mm. Mocowanie przy pomocy metalowej agrafki.

    Szybki podgląd
  • Odznaka pamiątkowa 42 Pułku Piechoty - 1920 - Struga, Dubienka, Mława

    Odznaka pamiątkowa 42 Pułku Piechoty – 1920 – Struga, Dubienka, Mława

    21,00 

    Odznaka pamiątkowa mundurowa (replika) 4 Pułku Piechoty  z roku 1927 do bluz mundurowych, mocowanie na metalową śrubkę, kolor stary mosiądz.

    Szybki podgląd
  • Krzyż Matki (Mutterkreuz) złoty, III Rzesza

    Krzyż Matki Złoty (Mutterkreuz in Gold) złoty, III Rzesza

    40,00 

    Krzyż Honorowy Niemieckiej Matki (niem. Ehrenkreuz der Deutschen Mutter), nazwa skrócona Krzyż Matki (Mutterkreuz) został ustanowiony 16 grudnia 1938 r. jako odznaczenie w formie orderu przez NSDAP . Miał on pełnić dla matek podobną funkcję jak Krzyż Żelazny dla żołnierzy, wspólnocie narodowej symbolizując Matkę wielodzietną uhonorowaną za swoje „życie i zdrowie”, zaangażowanie w poród i wychowanie dziecka. Adolf Hitler, w imieniu którego przyznano zaszczyt, opisał macierzyństwo jako „pole bitwy” kobiet. Tylko kilka matek odmówiło nagrody.

    Podobnie jak w przypadku zakonu wojskowego, istniały różne stopnie Krzyża Matki. Wartość została podzielona według liczby dzieci: matki z czwórką lub więcej dzieci otrzymały brązowy krzyż matki, dzieci z sześcioma i więcej dziećmi otrzymały srebrny, a ośmiorga i więcej dzieci otrzymało złoty krzyż matki. Składał się z wisiorka w kształcie krzyża ze swastyką pośrodku, otoczonego napisem „Matka Niemka”. Matki miały nosić nagrodę na niebiesko-białej wstążce na szyi lub jako miniaturowy krzyżyk na klapach podczas uroczystych okazji. Aby zachować dostojny charakter zaszczytu, niedopuszczalne było noszenie krzyża matki w życiu codziennym oraz w odzieży roboczej.

    Odznaczenie, wzorowane na krzyżu teutońskim (krzyżackim).

    Nadawano je w ramach tzw. „Wojny urodzeń” (Geburtenkrieg). Otrzymać go mogły tylko określone kobiety (spełniające m.in. kryteria rasowe). Z góry wykluczone były matki „aspołeczne”, jak również „rasowo” lub „umysłowo małowartościowe”.

    Każda posiadaczka Krzyża Matki miała prawo do publicznego pozdrowienia (tzw. salutu rzymskiego) od członków Hitlerjugend, preferencyjnego traktowania w urzędach i pierwszeństwa przy zajmowaniu miejsc w transporcie publicznym.
    Z drugiej strony, ludność prześmiewczo nazywała to odznaczenie „orderem króliczym”.

    Łącznie przyznano ponad 5,5 mln krzyży.

    (źródło: Wikipedia)

    Szybki podgląd
  • Srebrna odznaka II stopnia NSDAP za 15 lat służby - III Rzesza

    Srebrna odznaka II stopnia NSDAP za 15 lat służby – III Rzesza

    55,00 

    Nagroda Dienstauszeichnung der NSDAP została przekazana dekretem z 2 kwietnia 1939 r. przez kanclerza Rzeszy Adolfa Hitlera za zasługi dla wszystkich członków partii, niezależnie od tego, czy byli liderami grupy, czy tylko członkami. Fuhrer chciał w ten sposób docenić wieloletnią lojalną pracę w służbie NSDAP. Nie miało znaczenia, czy praca ta miała charakter etatowy, czy wolontariacki. Nagroda za usługi przyznawana była w 3 stopniach. Pierwszy poziom był złotym krzyżem z białymi emaliowanymi ramionami krzyża, drugi poziom był srebrnym krzyżem z niebieskimi emaliowanymi ramionami krzyża, a trzeci poziom to brązowy krzyż bez emalii. Złoto przyznano po 25 latach, srebro po 15 latach, a brąz po 10 latach wiernej służby. Wykonano okazy z lekko zakrzywionymi ramionami krzyża i płaskimi krzyżami.

    Nagroda za służbę była noszona na dużej sztabie medalowej. Niezwykłe było to, że kobiety nosiły nagrodę na szyi na wstążce o szerokości 15 mm (tak jak w przypadku Krzyża Matki). Tylko odpowiednie wstążki były noszone na małej sztabce medalowej. Jeśli przyznano wyższy poziom, niższy poziom nie musiał być odrzucany, można go było kontynuować.

    źródło: Internet

     

    Szybki podgląd
  • Orzeł Polskie Koleje Państwowe duży, na śrubę, kolor złoty

    Orzeł Polskie Koleje Państwowe duży, na śrubę, kolor złoty

    30,00 

    Duży Orzeł Polskich Kolei Państwowych, na śrubkę, kolor złoty.

    Szybki podgląd
  • Srebrny Krzyż Virtuti Militari V Klasy 1792 - Księstwo Warszawskie

    Srebrny Krzyż Virtuti Militari V Klasy 1792 – Księstwo Warszawskie (#18)

    50,00 

    Order Wojenny Virtuti Militari (VM, łac. Męstwu wojskowemu – (cnocie) dzielności żołnierskiej) – najwyższe polskie odznaczenie wojenne, nadawane za wybitne zasługi bojowe.
    Jest jednym z najstarszych orderów wojennych na świecie. Ustanowiony przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego 22 czerwca 1792 dla uczczenia zwycięstwa w bitwie pod Zieleńcami po rozpoczęciu wojny polsko-rosyjskiej przeciwko interwencji Imperium Rosyjskiego i konfederacji targowickiej, a w obronie Konstytucji 3 maja.

    Dewiza orderu brzmi: Honor i Ojczyzna.

    Order był nadawany w okresie Księstwa Warszawskiego. Po utworzeniu tzw. Królestwa Kongresowego order, zachowując swój statut, otrzymał nazwę Order Wojskowy Polski. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku Sejm Ustawodawczy na mocy Ustawy z dnia 1 sierpnia 1919 roku wskrzesił order, nadając mu nazwę Orderu Wojskowego Virtuti Militari. Obecnie order może być nadawany podczas wojny lub 5 lat po jej zakończeniu przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari.

    Łączna liczba odznaczonych wynosi ponad 26 tysięcy.

    Okres 1792–1794

    Król Polski Stanisław August Poniatowski wprowadził Order Wojskowy 22 czerwca 1792 roku, pismem skierowanym do dowódcy wojska koronnego generała lejtnanta ks. Józefa Poniatowskiego, niedługo po rozpoczęciu wojny polsko-rosyjskiej przeciwko konfederacji targowickiej w obronie Konstytucji 3 Maja i po interwencji wojska Rosji cesarzowej Katarzyny II, jednak w tym czasie wprowadził order bez sformalizowanej instytucji, którą myślał stworzyć.

    W raporcie pisanym do króla po zwycięskiej bitwie pod Zieleńcami w dniu 18 czerwca 1792 roku, dowodzący nią książę Józef Poniatowski zażądał szybkiego wprowadzenia nowego orderu wojennego. W raporcie przesłanym królowi wręcz domagał się stworzenia orderu wojennego w szybkim trybie, co pozwoliłoby podnieść morale w wojsku. Myślał już o tym wcześniej, spoglądając ku innym krajom europejskim od lat przyznającym odznaczenia.

    Wręczenie medali nastąpiło 25 czerwca 1792 roku w Ostrogu na Wołyniu, gdzie znajdował się obóz wojsk Rzeczypospolitej. Udekorowano nimi 15 oficerów i żołnierzy biorących udział w bitwie pod Zieleńcami. Miał on wtedy dwie klasy:

    – złotą – dla generałów i oficerów;
    – srebrną – dla podoficerów i szeregowych.

    Między 10 a 28 sierpnia 1792 roku, gdy do Warszawy powrócił ks. Józef Poniatowski, ustanowiono utajniony przed konfederatami targowickimi statut orderu (nigdy nie został opublikowany), opracowany na podstawie statutu austriackiego Orderu Wojskowego Marii Teresy, który nazwano Order Krzyża Wojskowego. Miał dzielić się na pięć klas, z czego trzy pierwsze miały formę orderową, a dwa pozostałe medalową:

    – I klasa – Krzyż Wielki z Gwiazdą,
    – II klasa – Krzyż Komandorski,
    – III klasa – Krzyż Kawalerski,
    – IV klasa – Medal Złoty,
    – V klasa – Medal Srebrny.

    źródło: Wikipedia

    Szybki podgląd
  • Złoty Krzyż Virtuti Militari IV Klasy 1792 - Księstwo Warszawskie

    Złoty Krzyż Virtuti Militari IV Klasy 1792 – Księstwo Warszawskie (#17)

    50,00 

    Order Wojenny Virtuti Militari (VM, łac. Męstwu wojskowemu – (cnocie) dzielności żołnierskiej) – najwyższe polskie odznaczenie wojenne, nadawane za wybitne zasługi bojowe.
    Jest jednym z najstarszych orderów wojennych na świecie. Ustanowiony przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego 22 czerwca 1792 dla uczczenia zwycięstwa w bitwie pod Zieleńcami po rozpoczęciu wojny polsko-rosyjskiej przeciwko interwencji Imperium Rosyjskiego i konfederacji targowickiej, a w obronie Konstytucji 3 maja.

    Dewiza orderu brzmi: Honor i Ojczyzna.

    Order był nadawany w okresie Księstwa Warszawskiego. Po utworzeniu tzw. Królestwa Kongresowego order, zachowując swój statut, otrzymał nazwę Order Wojskowy Polski. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku Sejm Ustawodawczy na mocy Ustawy z dnia 1 sierpnia 1919 roku wskrzesił order, nadając mu nazwę Orderu Wojskowego Virtuti Militari. Obecnie order może być nadawany podczas wojny lub 5 lat po jej zakończeniu przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari.

    Łączna liczba odznaczonych wynosi ponad 26 tysięcy.

    Okres 1792–1794

    Król Polski Stanisław August Poniatowski wprowadził Order Wojskowy 22 czerwca 1792 roku, pismem skierowanym do dowódcy wojska koronnego generała lejtnanta ks. Józefa Poniatowskiego, niedługo po rozpoczęciu wojny polsko-rosyjskiej przeciwko konfederacji targowickiej w obronie Konstytucji 3 Maja i po interwencji wojska Rosji cesarzowej Katarzyny II, jednak w tym czasie wprowadził order bez sformalizowanej instytucji, którą myślał stworzyć.

    W raporcie pisanym do króla po zwycięskiej bitwie pod Zieleńcami w dniu 18 czerwca 1792 roku, dowodzący nią książę Józef Poniatowski zażądał szybkiego wprowadzenia nowego orderu wojennego. W raporcie przesłanym królowi wręcz domagał się stworzenia orderu wojennego w szybkim trybie, co pozwoliłoby podnieść morale w wojsku. Myślał już o tym wcześniej, spoglądając ku innym krajom europejskim od lat przyznającym odznaczenia.

    Wręczenie medali nastąpiło 25 czerwca 1792 roku w Ostrogu na Wołyniu, gdzie znajdował się obóz wojsk Rzeczypospolitej. Udekorowano nimi 15 oficerów i żołnierzy biorących udział w bitwie pod Zieleńcami. Miał on wtedy dwie klasy:

    – złotą – dla generałów i oficerów;
    – srebrną – dla podoficerów i szeregowych.

    Między 10 a 28 sierpnia 1792 roku, gdy do Warszawy powrócił ks. Józef Poniatowski, ustanowiono utajniony przed konfederatami targowickimi statut orderu (nigdy nie został opublikowany), opracowany na podstawie statutu austriackiego Orderu Wojskowego Marii Teresy, który nazwano Order Krzyża Wojskowego. Miał dzielić się na pięć klas, z czego trzy pierwsze miały formę orderową, a dwa pozostałe medalową:

    – I klasa – Krzyż Wielki z Gwiazdą,
    – II klasa – Krzyż Komandorski,
    – III klasa – Krzyż Kawalerski,
    – IV klasa – Medal Złoty,
    – V klasa – Medal Srebrny.

    źródło: Wikipedia

    Szybki podgląd
  • Brązowy Krzyż Hiszpanii (Bronze Spanienkreuz mit Schwertern) - III Rzesza

    Brązowy Krzyż Hiszpanii (Bronze Spanienkreuz mit Schwertern) – III Rzesza (#16)

    55,00 

    Krzyż Hiszpanii (niem. Spanienkreuz) – niemieckie odznaczenie wojskowe ustanowione przez Adolfa Hitlera 14 kwietnia 1939 roku w celu nagrodzenia żołnierzy walczących w ramach Legionu Condor w hiszpańskiej wojnie domowej.

    Krzyż został ustanowiony w trzech klasach – złotej, srebrnej i brązowej, a każda z nich posiada dwie wersje – złota z mieczami i brylantami oraz z mieczami, srebrna z mieczami i bez mieczy, brązowa z mieczami i bez mieczy.

    Krzyż z mieczami był nadawany żołnierzom Legionu Condor oraz marynarzom Kriegsmarine uczestniczącym w bezpośrednich walkach. Przy czym:

    – Złoty z mieczami i brylantami – nadawany był za szczególne i wzorowe wykonywanie zadań bojowych. Nadano 28 krzyży.
    – Złoty z mieczami – za wykazane męstwo i odwagę w walce. Nadano 1126 krzyży.
    – Srebrny z mieczami – za udział w walce mającej decydujące znaczenie dla losów wojny. Nadano 8304 krzyże.
    – Brązowy z mieczami – za udział w walce. Nadano 8462 krzyże.

    Krzyż bez mieczy był nadawany żołnierzom, marynarzom i osobom cywilnym, które przez co najmniej trzy miesiące współdziałały z Legionem Condor lub marynarką wojenną na terenie Hiszpanii, lecz nie brały udziału w bezpośrednich walkach. Nadano 327 Srebrnych i 7869 Brązowych Krzyży bez mieczy.

    Noszony był bezpośrednio na bluzie na piersi po prawej stronie. Krzyż był nadawany w latach 1939–1940 i łącznie nadano 26 056 krzyży.

    Szybki podgląd
  • Złota odznaka I stopnia NSDAP za 25 lat służby - III Rzesza

    Złota odznaka I stopnia NSDAP za 25 lat służby – III Rzesza

    55,00 

    Nagroda Dienstauszeichnung der NSDAP została przekazana dekretem z 2 kwietnia 1939 r. przez kanclerza Rzeszy Adolfa Hitlera za zasługi dla wszystkich członków partii, niezależnie od tego, czy byli liderami grupy, czy tylko członkami. Fuhrer chciał w ten sposób docenić wieloletnią lojalną pracę w służbie NSDAP. Nie miało znaczenia, czy praca ta miała charakter etatowy, czy wolontariacki. Nagroda za usługi przyznawana była w 3 stopniach. Pierwszy poziom był złotym krzyżem z białymi emaliowanymi ramionami krzyża, drugi poziom był srebrnym krzyżem z niebieskimi emaliowanymi ramionami krzyża, a trzeci poziom to brązowy krzyż bez emalii. Złoto przyznano po 25 latach, srebro po 15 latach, a brąz po 10 latach wiernej służby. Wykonano okazy z lekko zakrzywionymi ramionami krzyża i płaskimi krzyżami.

    Nagroda za służbę była noszona na dużej sztabie medalowej. Niezwykłe było to, że kobiety nosiły nagrodę na szyi na wstążce o szerokości 15 mm (tak jak w przypadku Krzyża Matki). Tylko odpowiednie wstążki były noszone na małej sztabce medalowej. Jeśli przyznano wyższy poziom, niższy poziom nie musiał być odrzucany, można go było kontynuować.

    źródło: Internet

     

    Szybki podgląd
  • Gwiazda Krzyża Żelaznego 1914 (Blücherstern) - Cesarstwo Niemieckie

    Gwiazda Krzyża Żelaznego 1914 (Blücherstern) – Cesarstwo Niemieckie

    85,00 

    Krzyż Żelazny (niem. Eisernes Kreuz, EK) – pruskie, potem niemieckie odznaczenie wojskowe nadawane za męstwo na polu walki, a także za sukcesy dowódcze. Jego kształt zaczerpnięto z krzyża teutońskiego, będącego symbolem Krzyżaków – zmieniono tylko proporcję, aby krzyż wpisywał się w plan kwadratu lub pola i tak czarny krzyż łaciński z białą obwódką, od tego momentu stał się bardzo ważnym elementem w historii Królestwa Prus, Cesarstwa Niemieckiego i Niemiec ogółem. Za bitwę pod Waterloo i spektakularne zwycięstwo nad Francuzami, ustanowiono specjalną klasę Żelaznego Krzyża – Gwiazdę Krzyża Żelaznego, którą nadano marszałkowi Blücherowi. Później Gwiazda Żelaznego Krzyża była nadana jeszcze raz –  otrzymał ją marszałek Paul von Hindenburg. I nigdy więcej gwiazda nie została nadana. Order Krzyża Żelaznego do dzisiejszego dnia jest uznawany na najbardziej prestiżowe odznaczenie wojenne nie tylko Europy ale i świata.
    (źródło: Wikipedia)

    Szybki podgląd

Wyświetlanie 25–36 z 85 wyników