Oczko
Wyświetlanie 1–12 z 13 wyników
-
Znak Honorowy Polskiego Orderu Wojennego Virtuti Militari V Klasy 1831 Rosja (Powstanie Listopadowe)(#11)
40,00 złZnak Honorowy Polskiego Orderu Wojennego Virtuti Militari V klasy nadawany żołnierzom rosyjskim za udział w tłumieniu Powstania Listopadowego. Po zakończeniu powstania car Rosji Mikołaj I zniósł polski order Virtuti Militari i ustanowił w jego miejsce Polską Odznakę Honorową o wzorze prawie identycznym.
Wprowadzona rozkazem Mikołaja I z 12 stycznia 1832 roku (31 grudnia 1831 roku starego stylu obowiązującego wtedy w Rosji), degradującym polski Order Virtuti Militari do rangi pamiątkowej odznaki rosyjskiej, nadawanej wszystkim uczestnikom walk z powstańcami listopadowymi. Polski Znak Honorowy był kopią orderu Virtuti Militari, jednak dokonano w nim paru istotnych zmian: krzyż orderowy był nieco mniejszy (miał rozmiary 36 mm x 33 mm dla IV klasy i 34 mm x 30 mm dla V klasy), na rewersie pod hasłem Rex et Patria umieszczono datę 1831, a wstążkę ułożono w tzw. rosyjski pięciokąt.
Odznaka dzieliła się na V klas. Powszechność nadania miała w zamierzeniu Rosjan zdeprecjonować wartość polskiego orderu. Do czerwca 1835 nadana została 106,5 tysiącom osób. Klasę I nadano 14 osobom, klasę II – 188, klasę III – 1105, klasę IV – 5219, klasę V – ok. 100 tysiącom osób. Później nadano jeszcze około 3000 odznak klasy IV i V.
Odznaczenie nie zostało włączone do rosyjskiego oficjalnego systemu odznaczeń. W carskiej precedencji miało niższe znaczenie niż wszelkie inne odznaczenia. Było przyznawane żołnierzom rosyjskim (szczególnie tym pacyfikującym niepokoje w Polsce), ale nie przyznawano go osobom o szlacheckim pochodzeniu. Odznaczenie zostało włączone do rosyjskiego oficjalnego systemu odznaczeń w 1857 roku.
Order Virtuti Militari został wskrzeszony przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej 1 sierpnia 1919 roku.
Źródło: Wikipedia
Szybki podgląd -
Czekan ozdobny z napisem Morskie Oko
29,00 złPamiątka turystyczna w formie czekana wspinaczkowego, napis Morskie Oko, mocowanie – do powieszenia na rzemieniu lub ozdobnym sznurku. Rozmiar: 152 x 85 x 17 mm.
Szybki podgląd -
Zawieszka patriotyczna ze swastyką, kolor stare srebro – III Rzesza
35,00 złWisiorek ze swastyką z czasów III Rzeszy najczęściej noszony przez kobiety lub dzieci. Zawieszany był na łańcuszku lub rzemyku.
Szybki podgląd -
Zawieszka patriotyczna ze swastyką, kolor srebrny – III Rzesza
35,00 złWisiorek ze swastyką z czasów III Rzeszy najczęściej noszony przez kobiety lub dzieci. Zawieszany był na łańcuszku lub rzemyku.
Szybki podgląd -
Medal 1 klasy za 25 lat usług dla Wehrmachtu (Dienstauszeichnung 1 Klasse für 25 Jahre) – III Rzesza
30,00 złOdznaczenia za zasługi dla Wehrmachtu zostały wprowadzone przez kanclerza Adolfa Hitlera 16 marca 1936 roku z okazji pierwszej rocznicy przywrócenia powszechnego poboru do wojska. Początkowo składał się z 4 klas: 1 i 2 klasa to krzyże, 3 i 4 klasa to medale.
10 marca 1939 r. po 40 latach służby przekazano liście dębowe dla I klasy. Do okresu służby wliczano także czas przepracowany w dawnym Wehrmachcie i uznanych organizacjach ochotniczych (wolne korpusy) do chwili przeniesienia do Reichswehry, a następnie do Wehrmachtu. Przerwy nie były brane pod uwagę. Czasy służby policji państwowej i ochrony można było również liczyć, jeśli dana osoba została przekazana do Wehrmachtu.
Uprawnieni do ich otrzymania byli wszyscy członkowie Wehrmachtu, którzy służyli w Wehrmachcie 16 marca 1935 r. lub później. Od 3 maja 1939 r. odznaczenia za zasługi mogły być nadawane także byłym członkom austriackiego Wehrmachtu.
Podobne przepisy obowiązywały w okresie przed 1935 r.Armia i marynarka wojenna noszą na wstędze godło państwowe Wehrmachtu w odpowiednim kolorze klasy. Luftwaffe nosi na wstążce godło państwowe Luftwaffe w odpowiednim kolorze klasy.
Szybki podgląd -
Orzeł III Rzeszy, Wehrmachtu zawieszka patriotyczna, kolor srebrny
35,00 złZawieszka z czasów III Rzeszy z wielkim orłem, najczęściej noszony przez kobiety lub dzieci. Zawieszany był na łańcuszku lub rzemyku.
Szybki podgląd -
Order Królewski Hohenzollernów – Krzyż Kawalerski z Mieczami (1851) – Königlicher Hausorden von Hohenzollern Kreuz der Ritter mit Schwertern (1851)
110,00 złOrder Królewski Hohenzollernów nazywany również Krzyżem Kawalerskim z Mieczami, to odznaczenie związane z rodziną Hohenzollernów, która rządziła w Niemczech. Order został ustanowiony 18 stycznia 1851 roku przez króla Prus Fryderyka Wilhelma IV. Order miał na celu honorowanie zasług wojskowych i cywilnych. Był symbolem honoru i zasług, zarówno na polu bitwy, jak i w służbie cywilnej, i pozostaje cenionym odznaczeniem wśród kolekcjonerów i historyków.
Order Królewski Hohenzollernów składał się z kilku klas:
1. Wielki Krzyż
2. Krzyż Komandorski
3. Krzyż KawalerskiW przypadku szczególnych zasług wojskowych, do orderu dodawano miecze.
Order ten był przyznawany za wybitne zasługi zarówno w dziedzinie wojskowej, jak i cywilnej. Wersja z mieczami była przeznaczona wyłącznie dla zasług wojskowych na czarnej wstędze z białymi paskami po bokach a wersja cywilna na białej wstędze z czarnymi paskami po bokach. Order był noszony na wstążce przypiętej do munduru lub odzieży cywilnej.
Zarys historyczny:
Królewski Order Domu Hohenzollernów został ustanowiony 18 stycznia 1851 roku przez króla Fryderyka Wilhelma IV z okazji 150. rocznicy koronacji Fryderyka I, pierwszego króla Prus. Wywodzący się z Zakonu Domu Książęcego Hohenzollernów z 1841 roku, zakon został podzielony na dwie niezależne gałęzie: Zakon Królewski i Zakon Domu Książęcego Hohenzollernów, z których oba nosiły hasło „Od Skały do Morza”. Podział krzyżowy zakonu, symbolizujący wierność królowi i obronę przed wrogami, oraz podział orłowy, przede wszystkim ze względu na zasługi cywilne, ilustrują różnorodne uznanie zakonu.
Dywizja Krzyżowa Zakonu składała się z kilku klas, w tym Wielkiego Dowódcy, Dowódcy, Rycerza i Posiadacza. W 1864 roku wprowadzono dodatkowy element mieczy za zasługi wojskowe. W 1867 r. wprowadzono nagrodę specjalną Krzyża Św. Jana. Zmiany te odzwierciedlają rosnące znaczenie zakonu w sektorze wojskowym i cywilnym. Orzeł, nadawany przede wszystkim naukowcom i ludności cywilnej, podkreślał rozpiętość Orderu w uznawaniu wybitnych osiągnięć w różnych dziedzinach życia społecznego.
W czasie I wojny światowej Order był coraz częściej postrzegany jako prekursor prestiżowego Pour le Mérite, zwłaszcza Krzyży Rycerskich z Mieczami, które przyznawano zasłużonym oficerom. Produkcja tych pozłacanych srebrnych odznaczeń rozpoczęła się około 1916 roku i szacuje się, że w sumie przyznano około 7000 odznaczeń, a później zaszczyt ten został rozszerzony na podoficerów i szeregowców. Misterny projekt krzyża z pozłacanymi mieczami, emaliowanymi na biało ramionami z czarną obwódką i emaliowanymi na zielono wieńcami z liści laurowych i dębowych, zwieńczonych pruską koroną królewską, ukazuje splendor i wagę tego zakonu.szerzony na podoficerów i szeregowców. Misterny wzór krzyża z pozłacaną literą S.
Nazwa pochodzi od rodowego zamku Zollern (później Hohenzollern) niedaleko Hechingen. Przodkiem jest Friedrich von Zollern, który w 1111 roku został podniesiony do rangi hrabiego przez księcia Szwabii Fryderyka I von Staufena.
W 1227 roku dokonano podziału posiadłości i utworzono 2 linie Hohenzollernów.
Fryderyk IV otrzymał szwabskie majątki rodowe, a Konrad I burgrabia Norymbergi i założył frankońską linię Hohenzollernów.
Z linii Franków wyłonili się późniejsi królowie Prus i cesarze niemieccy.
Linia Szwabii składała się głównie z hrabstw Hohenzollern-Hechingen i Hohenzollern-Sigmaringen. W 1623 roku linia została podniesiona do rangi księcia cesarskiego.
W 1849 roku Karl Anton von Hohenzollern-Sigmaringen abdykował, a posiadłość Szwabii stała się okręgiem administracyjnym Sigmaringen Królestwa Prus.
Najstarszy syn Karola Antona kandydował na króla Hiszpanii w 1870 r., drugi syn został księciem w 1866 r. jako Karol I i królem Rumunii w 1881 r. Hohenzollerni byli królami Rumunii do 1947 roku. Linia Hohenzollernów-Hechingen wygasła w 1869 roku.źródło: Internet
Szybki podgląd -
Zawieszka patriotyczna z czaszką, kolor stare srebro – III Rzesza
35,00 złWisiorek z czaszką z czasów III Rzeszy najczęściej noszony przez kobiety lub dzieci. Zawieszany był na łańcuszku lub rzemyku. Wysyłamy razem z rzemykiem.
Szybki podgląd -
Order Orła Czarnego (1888-1918) – Schwarzer-Adler-Orden Ordenskreuz – Królestwo Pruskie
150,00 złOrder Orła Czarnego powstał z okazji koronacji Fryderyka I 17 stycznia 1701 roku. Motto zakonu brzmi: – SUUM CUIQUE – Każdemu według własnego uznania. Order Orła Czarnego nie był odznaczeniem za zasługi, lecz rycerskim, nadawanym początkowo jedynie osobom pochodzenia królewskiego i mogącym to udowodnić przez pokolenia.
Wraz ze zmianą statutu dokonaną 20 lutego 1848 roku przez króla Fryderyka Wilhelma IV, nadania mogły być udzielane także osobom, które wcześniej nie były szlachcicami. Otrzymali dziedziczny tytuł szlachecki. Książęta pruscy otrzymywali ten Order od urodzenia, ale zakładali go dopiero po potwierdzeniu w pierwszym mundurze. Order istniał tylko jako nagroda jednej klasy. Liczbę rycerzy początkowo ograniczono do 30. W dniu koronacji odznaczono 20 rycerzy.
Gwiazdy porządkowe haftowano do połowy XIX wieku. Pierwsze metalowe gwiazdy porządkowe powstały w 1810 roku. Od 1858 roku gwiazdy wykonywano wyłącznie ze srebra. Kilku rycerzy Zakonu Czarnego Orła było także posiadaczami angielskiego Orderu Podwiązki. Mogłoby to zamknąć gwiazdę w postaci emaliowanego paska. Gwiazdy można również ozdobić diamentami. Dekoracja zamówienia obejmowała także Kollane, łańcuszek medalowy. Początkowo każdy rycerz otrzymywał ten naszyjnik. W okresie przyznawania nagród zapomniano o tym i ponownie rozdano każdemu rycerzowi pod koniec XIX wieku. Noszenie tego medalu było obowiązkowe, a jego naruszenia karane były grzywnami na rzecz sierocińca w Królewcu. Jeżeli rozkaz został naruszony trzykrotnie, medal został unieważniony.
Szybki podgląd -
Srebrny Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej z Mieczami (wersja stare srebro) (Silbernes Ritterkreuz des Kriegsverdienstkreuzes mit Schwertern)- – III Rzesza
80,00 złKrzyż Zasługi Wojennej ustanowiony został w dwóch stopniach przez Adolfa Hitlera 18 października 1939 roku, jako odznaczenie dla osób, których zasługi podczas wojny nie kwalifikowały się do odznaczenia Krzyżem Żelaznym. W rzeczywistości Krzyż Zasługi Wojennej był orderem przyznawanym za zasługi na tyłach frontu, w bazie i w armii rezerwowej lub w ojczyźnie, podczas gdy Krzyż Żelazny był zarezerwowany za zasługi w bezpośrednich działaniach bojowych. Krzyż Zasługi Wojennej wszystkich klas mógł być przyznany wszystkim stopniom Wehrmachtu i Waffen-SS, ale mogą być również przyznawane cywilom. 8 lipca 1944 r. Adolf Hitler podarował Krzyż Złotego Rycerstwa; jednak ta innowacja nie została opublikowana. W 1940 roku liczba stopni zwiększona została do czterech, a w 1944 ostatecznie do pięciu:
– Złoty Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej (Goldenes Ritterkreuz des Kriegsverdienstkreuzes, ustanowiony 8 czerwca 1944)
– Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej (Ritterkreuz des Kriegsverdienstkreuzes, ustanowiony 19 sierpnia 1940), srebrny
– Krzyż Zasługi Wojennej I klasy (Kriegsverdienstkreuz 1. Klasse, srebrny)
– Krzyż Zasługi Wojennej II klasy (Kriegsverdienstkreuz 2. Klasse, brązowy)
– Medal Zasługi Wojennej (Kriegsverdienstmedaille, ustanowiony 19 sierpnia 1940)Krzyż (z wyjątkiem Medalu Zasługi Wojennej) nadawano w dwóch wersjach. Krzyż Zasługi Wojennej z Mieczami (Kriegsverdienstkreuz mit Schwertern) przyznawano za szczególne zasługi dokonane w służbie pod ogniem nieprzyjaciela lub zasługi w militarnym prowadzeniu wojny. Krzyż w wersji bez mieczy (Kriegsverdienstkreuz ohne Schwerter) przyznawany był natomiast za szczególne zasługi w wykonywaniu zadań wojennych nie przebiegających pod ogniem nieprzyjaciela.
Medalem Zasługi Wojennej odznaczani byli najczęściej pracownicy fabryk przemysłowych wykonujący więcej sprzętu oraz wyposażenia niż zakładała norma, a także rolnicy, których plony były szczególnie wysokie, aczkolwiek uprawnieni byli do jego otrzymania także żołnierze.
Krzyż II klasy oraz medal noszone był na wstędze w barwach flagi niemieckiej II i III Rzeszy (czarno-biało-czerwonej) na lewej piersi lub na drugiej dziurce guzika kurtki mundurowej. Krzyże rycerskie noszone były na wstędze na szyi, natomiast krzyż I klasy noszony był bez wstęgi na lewej piersi.
Ustanowiony w 1944 roku Złoty Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej przyznany został tylko dwukrotnie – w dniu 20 kwietnia 1945 wersję bez mieczy otrzymali Franz Hahne z firmy Alkett (który był także pierwszym kawalerem Krzyża Rycerskiego Krzyża Zasługi Wojennej) i Karl Otto Saur z Ministerstwa Uzbrojenia.
Jednym z najsłynniejszych kawalerów Krzyża Zasługi Wojennej był William Joyce, członek i jeden z założycieli Brytyjskiej Unii Faszystów.
W 1957 roku odznaczenie uległo denazyfikacji. Zezwolono na jego noszenie weteranom wojennym pod warunkiem usunięcia z niego swastyki. W obecnej kolejności odznaczeń niemieckich znajduje się na siódmym miejscu, poniżej Krzyża Honorowego za I Wojnę Światową, a powyżej pozostałych odznaczeń za II wojnę światową (z wyjątkiem Krzyża Żelaznego 1939, który jest czwarty w starszeństwie niemieckich odznaczeń).
(źródło: Wikipedia)
Szybki podgląd -
Złoty Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej z Mieczami (Goldenes Ritterkreuz des Kriegsverdienstkreuzes mit Schwertern) – III Rzesza
80,00 złKrzyż Zasługi Wojennej ustanowiony został w dwóch stopniach przez Adolfa Hitlera 18 października 1939 roku, jako odznaczenie dla osób, których zasługi podczas wojny nie kwalifikowały się do odznaczenia Krzyżem Żelaznym. W rzeczywistości Krzyż Zasługi Wojennej był orderem przyznawanym za zasługi na tyłach frontu, w bazie i w armii rezerwowej lub w ojczyźnie, podczas gdy Krzyż Żelazny był zarezerwowany za zasługi w bezpośrednich działaniach bojowych. Krzyż Zasługi Wojennej wszystkich klas mógł być przyznany wszystkim stopniom Wehrmachtu i Waffen-SS, ale mogą być również przyznawane cywilom. 8 lipca 1944 r. Adolf Hitler podarował Krzyż Złotego Rycerstwa; jednak ta innowacja nie została opublikowana. W 1940 roku liczba stopni zwiększona została do czterech, a w 1944 ostatecznie do pięciu:
– Złoty Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej (Goldenes Ritterkreuz des Kriegsverdienstkreuzes, ustanowiony 8 czerwca 1944)
– Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej (Ritterkreuz des Kriegsverdienstkreuzes, ustanowiony 19 sierpnia 1940)
– Krzyż Zasługi Wojennej I klasy (Kriegsverdienstkreuz 1. Klasse, srebrny)
– Krzyż Zasługi Wojennej II klasy (Kriegsverdienstkreuz 2. Klasse, brązowy)
– Medal Zasługi Wojennej (Kriegsverdienstmedaille, ustanowiony 19 sierpnia 1940)Krzyż (z wyjątkiem Medalu Zasługi Wojennej) nadawano w dwóch wersjach. Krzyż Zasługi Wojennej z Mieczami (Kriegsverdienstkreuz mit Schwertern) przyznawano za szczególne zasługi dokonane w służbie pod ogniem nieprzyjaciela lub zasługi w militarnym prowadzeniu wojny. Krzyż w wersji bez mieczy (Kriegsverdienstkreuz ohne Schwerter) przyznawany był natomiast za szczególne zasługi w wykonywaniu zadań wojennych nie przebiegających pod ogniem nieprzyjaciela.
Medalem Zasługi Wojennej odznaczani byli najczęściej pracownicy fabryk przemysłowych wykonujący więcej sprzętu oraz wyposażenia niż zakładała norma, a także rolnicy, których plony były szczególnie wysokie, aczkolwiek uprawnieni byli do jego otrzymania także żołnierze.
Krzyż II klasy oraz medal noszone był na wstędze w barwach flagi niemieckiej II i III Rzeszy (czarno-biało-czerwonej) na lewej piersi lub na drugiej dziurce guzika kurtki mundurowej. Krzyże rycerskie noszone były na wstędze na szyi, natomiast krzyż I klasy noszony był bez wstęgi na lewej piersi.
Ustanowiony w 1944 roku Złoty Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej przyznany został tylko dwukrotnie – w dniu 20 kwietnia 1945 wersję bez mieczy otrzymali Franz Hahne z firmy Alkett (który był także pierwszym kawalerem Krzyża Rycerskiego Krzyża Zasługi Wojennej) i Karl Otto Saur z Ministerstwa Uzbrojenia.
Jednym z najsłynniejszych kawalerów Krzyża Zasługi Wojennej był William Joyce, członek i jeden z założycieli Brytyjskiej Unii Faszystów.
W 1957 roku odznaczenie uległo denazyfikacji. Zezwolono na jego noszenie weteranom wojennym pod warunkiem usunięcia z niego swastyki. W obecnej kolejności odznaczeń niemieckich znajduje się na siódmym miejscu, poniżej Krzyża Honorowego za I Wojnę Światową, a powyżej pozostałych odznaczeń za II wojnę światową (z wyjątkiem Krzyża Żelaznego 1939, który jest czwarty w starszeństwie niemieckich odznaczeń).
(źródło: Wikipedia)
Szybki podgląd -
Order Orła Czerwonego (1861) – Wielki Krzyż (Roter Adler Orden – Großkreuz 1861) – Królestwo Pruskie
150,00 złOrder Czerwonego Orła był pruskim Orderem Zasługi, założonym 17 listopada 1705 roku przez dziedzicznego księcia Brandenburgii-Bayreuth Georga Wilhelma jako Ordre de la sincérité (Order Szczerości i Niezłomności) jako rozkaz dworski rycerski. Od 1792 roku, po przyłączeniu ziem frankońskich Hohenzollernów do Prus, nadawał je król pruski. Order Orła Czerwonego był obecnie drugim po Orderze Orła Czarnego najwyższym odznaczeniem w państwie pruskim. Był on przyznawany aż do rewolucji listopadowej.
Wprowadzono wiele zmian. Prawdopodobnie Order powstał w oparciu o angielski Order Podwiązki, który książę Georg Wilhelma poznał podczas swoich podróży, konkurując z Ordre de la Concorde swojego ojca. Podobnie jak inne protestanckie zakony rycerskie, nie został nazwany na cześć świętego, ale raczej cnoty rycerskiej (podobnie jak w przypadku takich orderów jak: Order Lojalności Domu, Ordre de la Générosité, Order Integralności Niemieckiej). Krzyż zakonu przedstawiał orła czerwonego, herb Marszu Brandenburskiego, którym w 1415 roku został odznaczony frankoński Hohenzollern i którego tytuł margrabiego nosił także Hohenzollern panujący w Bayreuth i Ansbach. Medal nadał Orderowi początkowo nieoficjalną nazwę Orderu Brandenburskiego Orła Czerwonego.
Członkowie zakonu zobowiązali się do stałego przestrzegania statutu zakonu. Dotyczyło to również stałego noszenia krzyża zakonu. Służyło to jednak także autoprezentacji margrabiego, gdyż co roku w dzień św. Jerzego w zamku zakonnym w St. Georgen am See odbywała się kapituła zakonu. Tam także w przeznaczonym do tego celu kościele zakonnym odbyło się nabożeństwo.
Po śmierci Jerzego Wilhelma zakon stopniowo zanikał, aż do odnowienia go w 1734 roku przez Georga Friedricha Karla pod nazwą Wysokiego Książęcego Brandenburskiego Orderu Czerwonego Orła. W 1759 roku wprowadzono dwanaście wielkich krzyży.
Ostatni margrabia brandenburski – Ansbach i Bayreuth, Aleksander, nadał zakonowi w 1776 roku nowe statuty, które ponownie zmniejszyły liczbę rycerzy do trzydziestu. Wielkim krzyżom i rycerzom starego porządku pozwolono nadal nosić swoje insygnia, ale nie byli już uważani za pełnoprawnych członków zakonu.
Kiedy 2 grudnia 1791 roku Aleksander oddał księstwa Prusom, zakon przeszedł także do Prus i 12 czerwca 1792 roku został podniesiony do drugiego stopnia rycerskiego w monarchii przez Fryderyka Wilhelma II. Od tego czasu rycerze Orderu Czarnego Orła noszą zawsze jako ozdobę szyi Krzyż Kawalerski (od 1810 r. Krzyż Kawalerski I klasy), a od 1861 r. Krzyż Wielki Orderu Czerwonego Orła. W 1810 roku zakon został podzielony na trzy klasy. W 1830 roku do drugiej klasy dodano gwiazdę i utworzono czwartą klasę. W tamtym czasie każdy, kto otrzymał trzecią klasę po czwartej, nosił ten medal na wstążce na pierścieniu zakonu. Każdy, kto otrzymał kilka klas Orderu, począwszy od drugiej klasy, nosił na pierścieniu Order z dekoracją liścia dębu. W 1861 roku dodano Wielki Krzyż jako nową klasę najwyższego rzędu. W XIX wieku pisownia brzmiała: Rother Adler-Orden; W traktatach historycznych o odbiorcach stosuje się skrót RAO. Po rewolucji listopadowej i upadku monarchii w 1918 r. Order nie był już nadawany.
Od 1810 r. godłem medalu był rozszerzający się ku górze, emaliowany na biało krzyż św. Jerzego. Medalion na awersie przedstawiał czerwonego orła brandenburskiego z zieloną gałązką laurową w kłach, a na rewersie monogram „FW” pod pruską koroną królewską. Wielki Krzyż podarowany 18 października 1861 r. przez króla Wilhelma I z okazji jego koronacji w Królewcu był krzyżem św. Jana, z czerwonymi orłami w narożnikach krzyża; medalion na awersie przedstawiał monogram WR (Wilhelmus Rex), z motta zakonu SINCERE ET CONSTANTER (szczery i niezłomny). Medalion w klapie zawierał datę 18 października w dębowym wieńcu. 1861 . Wielki Krzyż był noszony na pomarańczowej szarfie z białymi paskami. Za szczególne zasługi do Krzyża Wielkiego dodawano łańcuch.
Niezwykle rzadkie odznaczenie, że prawie nie można ich kupić ani podać ceny. Jeden z nielicznych oryginałów został zlicytowany za kwotę 9300 euro.
Szybki podgląd
Wyświetlanie 1–12 z 13 wyników
