Niemcy
Wyświetlanie 73–84 z 191 wyników
-
Krzyż Żelazny I klasy 1939 (Eisernes Kreuz 1. Klasse 1939) – III Rzesza
45,00 złKrzyż Żelazny (niem. Eisernes Kreuz, EK) – pruskie, potem niemieckie odznaczenie wojskowe nadawane za męstwo na polu walki, a także za sukcesy dowódcze. Jego kształt zaczerpnięto z krzyża teutońskiego, będącego symbolem Krzyżaków – zmieniono tylko proporcję, aby krzyż wpisywał się w plan kwadratu lub pola i tak czarny krzyż łaciński z białą obwódką, od tego momentu stał się bardzo ważnym elementem w historii Królestwa Prus, Cesarstwa Niemieckiego i Niemiec ogółem.
Krzyż Żelazny został odnowiony 1 września 1939 roku przez Adolfa Hitlera jako odznaczenie wojenne i rozszerzony o stopień Krzyża Kawalerskiego. Zajął on miejsce pruskiego Pour le Merite. W czasie wojny wprowadzono do Krzyża Rycerskiego różne ulepszenia, takie jak liście dębu, miecze, liście dębu z mieczami, diamenty i złocone liście dębu z mieczami i diamentami.
Krzyż Żelazny w 1939 r. składał się z 4 klas: Krzyża Wielkiego, Krzyża Kawalerskiego (wraz z jego podwyższeniami), klasy I i II.
W przeciwieństwie do pierwotnego odznaczenia pruskiego, Krzyż Żelazny został przyznany w 1939 roku tylko bojownikom. Krzyże podczas produkcji były nieco grubsze, a ramy również wykonano z posrebrzanego metalu nieżelaznego. Krzyże wewnętrzne 1 klasy wykonywano z żelaza lub często czernionego metalu nieżelaznego. Są krzyże z nazwą producenta i bez. Na krzyżu I klasy znajduje się on najczęściej na igle lub podkładce śrubowej, na krzyżu II klasy najczęściej na obrączce lub na oczku.
(źródło: Internet, Wikipedia)
Szybki podgląd -
Szpanga Luftwaffe za działania frontowe (Frontflugspange für Jäger) stare srebro – III Rzesza
50,00 złSzpangi lotnicze zostały podarowane przez Naczelnego Dowódcę Sił Powietrznych Hermanna Göringa 30 stycznia 1941 r. jako widoczny znak i rozpoznanie działań powietrznych na linii frontu. Wszyscy członkowie Luftwaffe, którzy brali udział w działaniach frontowych, operacji liniowych i którzy spełnili wymagania nagrody, zostali nagrodzeni. Frontflugspange została przekazana w 8 wersjach dla odpowiedniego rodzaju zastosowania w 3 etapach.
Brązową zapinkę przednią przyznano po 20 lotach wroga, srebrną po 60 lotach, a złotą zapinkę przednią po 110 lotach wroga.Szybki podgląd -
Srebrny Królewski Order Krzyża Koronnego I klasy z Mieczami 1916-1918 – Cesarstwo Niemieckie
65,00 złKrólewski Order Koronny I klasy z mieczami (Königlicher Kronen-Orden Kreuz 1. Klasse mit Schwertern 1916 – 1918) w kolorze srebrnym ze złoceniami został nadany dopiero pod koniec I wojny światowej w latach 1916-1918. Częścią nagrody była również odpowiednia ośmioramienna gwiazda piersiowa z mieczami. Do tego czasu wysokie klasy były nadal ze złota.
W czasie I wojny światowej wysokim oficerom wojskowym przyznano łącznie 83 Krzyże I Klasy z Mieczami. Od 1917 do 1918 roku wykonano 52 sztuki z pozłacanego srebra.
Od 1864 roku Królewski Order Koronny mógł być odznaczony mieczami za zasługi dla wroga. Powodem powstania mieczy była wojna w 1864 roku z Danią i idea równouprawnienia z Zakonem Czerwonego Orła. Początkowo obowiązywały również postanowienia Orderu Orła Czerwonego z 16 września 1848 r. 22 kwietnia 1864 r. odnowiono postanowienia Królewskiego Orderu Koronnego. Regulowano między innymi nadawanie mieczy na pierścieniu i kolory wstęg, np. dla wyższych urzędników wojskowych. Pierwsze krzyże z mieczami z lat 1864-1868 miały jeszcze małą koronę królewską w medalionie. Nadano tylko 6 orderów koronnych I klasy z mieczami.
Królewski Order Koronny został podarowany przez króla Wilhelma I 18 października 1861 roku na pamiątkę koronacji. Królewski Order Korony składał się z 4 klas. Krzyże od pierwszej do trzeciej klasy miały ramiona krzyża emaliowane na biało, czwarta klasa nie miała krzyży emaliowanych.
W trakcie przyznawania korona w środkowym medalionie miała różne kształty, które informują o okresie przyznawania. Zgodnie z najnowszymi ustaleniami można teraz przypisać 4 modele i okresy produkcji. Ozdoby mieczy były różne.
Szybki podgląd -
Złoty Krzyż Zasługi I klasy za 40 lat wiernej służby publicznej (Treuedienst-Ehrenzeichen 1.Stufe für 40 Jahre 1938) – III Rzesza
60,00 złTa odznaka honorowa została podarowana przez kanclerza Rzeszy Adolfa Hitlera 30 stycznia 1938 roku z okazji 5 rocznicy przejęcia władzy przez narodowych socjalistów. Nagroda składała się z 2 poziomów i poziomu specjalnego:
- I stopień nadawany był urzędnikom państwowym, urzędnikom, kolejarzom i robotnikom po 40 latach wiernej służby w służbie publicznej i był pozłacanym krzyżem.
- II stopień został nadany po 25 latach służby publicznej i był Krzyżem Srebrnym.
- Specjalny poziom został przyznany robotnikom i pracownikom sektora prywatnego za 50 lat wiernej służby i był również srebrnym krzyżem, ale dębowy wieniec między ramionami krzyża jest złocony, a na górnej części znajduje się pozłacana liczba – 50 ramię krzyża.
Na odwrocie napis: – Za wierną pracę (Für treue Arbeit). Oprócz bezpośredniego okresu służby wzięto pod uwagę okresy w Służbie Pracy Rzeszy, studia, służbę i szkolenie wojskowe, uwięzienie bez własnej winy i inne okresy kandydowania itp. Kiedy przyznano wyższy poziom, drugi poziom musiał zostać odrzucony, ale pozostał przy uhonorowanym. 12 sierpnia 1944 r. ponownie rozszerzono Medal Za Lojalność. Złoty liść dębu z numerem 50 na wstędze był ofiarowany na 50 lat. Projekt pochodzi od prof. Richarda Kleina z Monachium. Znanymi producentami byli: W. Deumer, Lüdenscheid, Deschler & Sohn, Monachium, Steinhauer & Lück, Lüdenscheid oraz Wächtler & Lange, Mittweida.
Źródło: J. Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., tom IV, 2001.
Szybki podgląd -
Odznaka pamiątkowa Orzeł Heer Afrika Korps (DAK Heer Adler) – III Rzesza
45,00 złOdznaka, przypinka pamiątkowa z godłem III Rzeszy.
Szybki podgląd -
Odznaka NSFK dla Pilotów Motorowych II typ (NSFK Flugzeugführerabzeichen Für Motorflugzeuge 2. Form) – III Rzesza
55,00 złOdznakę dla pilotów samolotów z napędem motorowym nadał 12 lipca 1938 roku dowódca NSFK (Narodowo-Socjalistyczny Korpus Lotniczy), gen. Christiansen. Odznaka pilota była nadawana lub wydawana w 3 formach.
Pierwszą formą były haftowane insygnia przedstawiające wznoszący się w lewo samolot z napędem ze śmigłem na wieńcu z liści dębu. U dołu zamyka go symbol NSFK (skrzydlaty mężczyzna z rozpostartymi ramionami, na stopach swastyka, u góry kokarda z napisem NSFK).
Druga forma to metalowa plakietka tego samego wzoru, w większości wydrążona.
Trzecia forma przedstawia orła na wieńcu.
Uprawnieni do noszenia tych odznak byli członkowie NSFK posiadający ważną licencję pilota motorowego oraz krajową licencję sportową pilota motorowego. Odznaki te są bardzo rzadkie, ponieważ szersze szkolenie członków odbywało się na szybowcach. Dokładny czas zmiany poszczególnych formularzy nie jest udokumentowany.
Narodowy Socjalistyczny Korpus Lotniczy (NSFK) został utworzony dekretem z 17 kwietnia 1937 r. NSFK jest uważana za następcę prawnego DLV eV, Niemieckiego Stowarzyszenia Sportów Lotniczych i była spółką prawa publicznego i podlegała bezpośrednio ministrowi lotnictwa Rzeszy Hermannowi Göringowi. Środki były finansowane z budżetu Ministerstwa Lotnictwa Rzeszy, a wszystkie obiekty i budynki były własnością Rzeszy. Jako organizacja paramilitarna NSFK była odpowiedzialna za szkolenie i dalsze kształcenie młodych pilotów. Zostało to odnotowane przez wojskowe urzędy meldunkowe i w zależności od kwalifikacji przewidziano przyjęcie do Sił Powietrznych.
Szybki podgląd -
Srebrna Odznaka Dr Fritz Todt (Wzór 2) – Dr Fritz Todt-Preis in Silber (2.Form) – III Rzesza
60,00 złNagroda Dr Fritza Todta została ufundowana przez Adolfa Hitlera 12 listopada 1943 r. Nagroda została przyznana w 3 stopniach, złotym, srebrnym i stalowym. Uhonorowano osoby za szczególne osiągnięcia wynalazcze, które mają szczególne znaczenie dla społeczności narodowej. W miarę postępu wojny dotyczyło to w szczególności udoskonalania broni, amunicji i sprzętu wojennego lub oszczędzania zasobów, takich jak surowce, praca czy zużycie energii.
Odznakę honorową uhonorowano dyplomem i nagrodą pieniężną. Było to 50 000 marek za złoto, 30 000 RM za srebro i 10 000 RM za stal. Nagroda pieniężna była również przyznana w formie stypendiów naukowych i sprzętu laboratoryjnego itp.
Złota Odznaka Honorowa została przyznana z inicjatywy szefa Niemieckiego Frontu Pracy dr. Roberta Leya i szefa głównego biura technicznego NSDAP, ministra Rzeszy Alberta Speera, przez Adolfa Hitlera.
Stopień srebrny i stalowy zostały przyznane przez Gauleitera na wniosek przewodniczącego Gau Niemieckiego Frontu Pracy i Gauamtsleiter für Technik NSDAP. Dniami wręczenia nagrody były 4 września i 8 lutego, w rocznicę urodzin i śmierci ministra Todta.
Pierwszy wzór odznaki honorowej nosił pełny napis na inskrypcji na awersie: – DR.ING. -/- FRITZ – TODT -/- PREIS – oraz data nadania i numer wygrawerowany na odwrocie.
Wariant 2 pokazany tutaj produkowany był już inną czcionką oraz bez daty i numeru nadania. Został prawdopodobnie wprowadzony pod koniec wojny.
Dokładna data zmiany wzoru nie jest znana. Przyjmuje się, że okazy bez grawerowania są również przedmiotami zakupionymi prywatnie, ale nie zostało to udowodnione. Od kwietnia 1944 r. pula nagród została zmniejszona do 2000 marek na wszystkich poziomach.
Nagroda Dr Fritza Todta jest bardzo rzadką nagrodą.
Od 1933 r. Dr Fritz Todt był generalnym inspektorem dróg i odpowiadał m.in. za budowę autostrady. Od 1940 był ministrem Rzeszy ds. uzbrojenia i amunicji, a tym samym odpowiadał za cały przemysł wojenny. W 1942 roku Dr. Todt zginął w katastrofie lotniczej.
Szybki podgląd -
Odznaka Strzelca Powietrznego z piorunami (Fliegerschützenabzeichens mit Blitzbündel) – III Rzesza
55,00 złOdznaka Strzelca Powietrznego – Radiooperatora (Fliegerschützenabzeichens mit Blitzbündel)
Bojowa odznaka III Rzeszy ustanowiona 26 marca 1936 roku przez Ministra Lotnictwa Rzeszy i Naczelnego Wodza Sił Powietrznych Hermanna Göringa i mogła być nadawana członkom Sił Powietrznych, zwykle radiooperatorom pokładowym, pokładowym mechanikom i strzelcom. Warunkiem było uzyskanie ważnej licencji Sił Powietrznych z przeszkoleniem artyleryjskim.
Istniały dwa rodzaje znaku: z promieniem błyskawicy w szponach orła i bez. Opcja z wiązką piorunów była przyznawana radiooperatorowi, jeśli leciał nieprzerwanie przez dwa miesiące lub zestrzelił co najmniej pięć samolotów wroga lub został ranny w bitwie powietrznej.Odznaczenie bez pioruna przyznawane było strzelcom lub mechanikom lotniczym, jeśli nie posiadali licencji Sił Powietrznych jednak sprawdzili się w co najmniej dziesięciu lotach wroga lub frontu. W przypadku kontuzji możliwe było również wcześniejsze przyznanie nagrody.
Nagroda była noszona jako odznaka po lewej stronie klatki piersiowej.
Szybki podgląd -
Srebrna odznaka za rany (Silber Verwundetenabzeichen) – III Rzesza
55,00 złW dniu 3 marca 1918 roku Cesarz Wilhelm II ustanowił po raz pierwszy odznakę (Verwundetenabzeichen) honorującą żołnierzy, którzy w walce odnieśli rany lub zostali okaleczeni.
W dniu 22 maja 1939 roku Hitler wznowił jej nadawanie. Na samym początku nadawano tę odznakę tylko niemieckim ochotnikom, którzy w czasie wojny domowej w Hiszpanii2) walczyli w szeregach Legionu Condor po stronie generała Franco przeciwko oddziałom republikańskim i odnieśli rany.
1 września 1939 roku Hitler podpisał rozporządzenie o wprowadzeniu Verwundetenabzeichen również dla żołnierzy i oficerów Wehrmachtu, którzy w wyniku działań bojowych zostali ranni lub okaleczeni:
Ustanowiona zostaje Odznaka za Rany jako pamiątka dla tych, którzy odnieśli rany lub okaleczenia w walce za Ojczyznę z wrogiem.
Srebrna Odznaka za Rany odlewana była z żeliwa lub mosiądzu. Nadawana była bez względu na liczbę zranień, w momencie kiedy zranienie dotyczyło:
– utraty ramienia lub nogi,
– utraty obu stóp,
– utraty obojga goleni z zachowaniem obu stawów kolanowych,
– uszkodzenia obojga oczu, co w konsekwencji doprowadziło do ograniczenia widzenia,
– utraty jednego oka z uszkodzeniem połowy twarzy,
– okaleczenia twarzy, co w konsekwencji doprowadziło do jej zniekształcenia,
– uszkodzenia kręgosłupa, co w konsekwencji doprowadziło do jego całkowitego usztywnienia, uszkodzenia rdzenia kręgowego, co doprowadziło w konsekwencji do ciężkiego zaburzenia funkcji ruchowych.Odznaka noszona była tylko w stopniu najwyższym. Jest najbardziej rozpoznawalnym wyróżnieniem wojskowym nadawanym w okresie II Wojny Światowej żołnierzom niemieckiego Wehrmachtu.
Szybki podgląd -
Czarna odznaka za rany (Schwarz Verwundetenabzeichen) – III Rzesza
55,00 złW dniu 3 marca 1918 roku Cesarz Wilhelm II ustanowił po raz pierwszy odznakę (Verwundetenabzeichen) honorującą żołnierzy, którzy w walce odnieśli rany lub zostali okaleczeni.
W dniu 22 maja 1939 roku Hitler wznowił jej nadawanie. Na samym początku nadawano tę odznakę tylko niemieckim ochotnikom, którzy w czasie wojny domowej w Hiszpanii2) walczyli w szeregach Legionu Condor po stronie generała Franco przeciwko oddziałom republikańskim i odnieśli rany.
1 września 1939 roku Hitler podpisał rozporządzenie o wprowadzeniu Verwundetenabzeichen również dla żołnierzy i oficerów Wehrmachtu, którzy w wyniku działań bojowych zostali ranni lub okaleczeni:
Ustanowiona zostaje Odznaka za Rany jako pamiątka dla tych, którzy odnieśli rany lub okaleczenia w walce za Ojczyznę z wrogiem.
Czarna Odznaka za Rany odlewana była z żeliwa lub mosiądzu. Przyznawana była w dwóch przypadkach:
– żołnierz został zraniony 1 lub 2 razy podczas walki lub podczas ataku powietrznego
– żołnierz podczas wykonywania rozkazów został ranny w wyniku odmrożeniaMogła być noszona tylko w stopniu najwyższym. Odznaka za Rany jest najbardziej rozpoznawalnym wyróżnieniem wojskowym nadawanym w okresie II Wojny Światowej żołnierzom niemieckiego Wehrmachtu.
Szybki podgląd -
Orzeł Niemiecki do czapki oficerskiej, oficera Luftwaffe (stare srebro) – III Rzesza
50,00 złOrzeł Niemiecki III Rzeszy do czapki oficerskiej noszonej przez oficerów Luftwaffe.
Szybki podgląd -
Srebrna Szpanga za walkę wręcz (Nahkampfspange) – III Rzesza
65,00 złSzpanga (niem. Nahkampfspange) to niemiecka odznaka wojskowa z czasów II wojny światowej, ustanowiona 25 listopada 1942 r. za udział w walkach wręcz na bliskim dystansie. Warunkiem odznaczenia był udział w walkach, w których żołnierz „widział białka oczu wroga” („Weiß in den Augen des Feindes sehen”). Przeznaczone głównie dla piechoty, ale inne jednostki Wehrmachtu, Waffen-SS, naziemne jednostki Luftwaffe i spadochroniarze również się kwalifikowały. Srebrna odznaka była przyznawana za 25, srebrna za 15 a złota za 50 akcji w walce wręcz. Działania liczone były od 1 grudnia 1942 r., przy czym do nagrody wliczana była wcześniejsza długa służba na froncie wschodnim, przy czym 15 nieprzerwanych miesięcy liczyło się jako 15 dni bojowych; 12 miesięcy jako 10 dni; a 8 miesięcy jako 5 dni. Dla tych żołnierzy, którzy otrzymali ciężkie rany, przyznano nagrodę po 10, 20 i 40 akcjach. Złote zapięcie do walki wręcz było często uważane przez niemiecką piechotę za bardziej szanowane niż Krzyż Rycerski Żelaznego Krzyża, a Hitler zastrzegał sobie prawo do osobistego nadania tej klasie. Spośród około 18–20 milionów żołnierzy niemieckiego Wehrmachtu i Waffen-SS 36 400 otrzymało klasę brązową, 9500 klasę srebrną i 631 klasę złotą. Odznaka była noszona nad lewą górną kieszenią munduru, nad jakąkolwiek wstęgą medalową. Noszono tylko jedną odznakę, najwyższego otrzymanego stopnia.
Szybki podgląd
Wyświetlanie 73–84 z 191 wyników
