Guzik noszony przez urzędników, lekarzy i funkcjonariuszy wszelkiego stopnia Oddziałów Polskiego Czerwonego Krzyża Polskiego Czerwonego Krzyża (PCK) w czasach II Rzeczpospolitej Polskiej od roku 1920, kolor srebrny lekko postarzany, średnica 21mm.
SS było grupą paramilitarną, która początkowo służyła jako osobista ochrona Adolfa Hitlera i innych wielkich nazistów. Założone w 1925 roku i nadal podporządkowane SA, SS rozwinęło się w elitarną siłę o specjalnych zadaniach. Od 1929 za Reichsführera SS Heinricha Himmlera pełniła funkcje policyjne w ramach NSDAP. W 1939 roku liczba członków wynosiła 240 000.
Następnie SS podjęło się takich zadań, jak wymordowanie przywódców SA, a później pilnowanie i administrowanie licznymi utworzonymi obozami koncentracyjnymi.
W procesach norymberskich SS zostało określone jako główne narzędzie terroru politycznego i uznane za organizację przestępczą.
Odznaka była noszona przez członków Waffen SS jako przypinka do klapy oraz przez zasłużonych ludzi dla tej organizacji, głównie poprzez wsparcie finansowe.
Odznaka na czapkę Jägertruppe „Eichenblatt” jegrów niemieckich z roku 1942 nazywana również odznaką strzelca wyborowego (Jäger abzeichen für feldmütze). Mocowana była do czapki górskiej i polowej. Noszona po lewej stronie czapki na wysokości ucha.
Odznaka została wprowadzona dekretem z dnia 2 października 1942 r. dla rozmieszczonych jednostek dywizji Jäger i ich zastępczych jednostek. Jeśli żołnierz został przeniesiony do innej jednostki lub oddziału służby, musiał odznakę oddać.