Srebrny
Wyświetlanie 121–132 z 242 wyników
-
Guzik Polskiego Czerwonego Krzyża (PCK), II RP od 1920r. kolor srebrny śr. 15mm
3,50 złGuzik noszony przez urzędników, lekarzy i funkcjonariuszy wszelkiego stopnia Oddziałów Polskiego Czerwonego Krzyża Polskiego Czerwonego Krzyża (PCK) w czasach II Rzeczpospolitej Polskiej od roku 1920, kolor srebrny lekko postarzany, średnica 15mm.
Szybki podgląd -
Odznaka Góra Straceń Lwów 1918 z inskrypcją kolor srebrny oksydowany
30,00 złOdznaka pamiątkowa G.S. (replika) obrońców Lwowa nadawana żołnierzom z oddziału rotmistrza Abrahama, który stworzył własny oddział na odcinku „Góry Stracenia”, zwany później „Straceńcami”. Walczyli oni z powodzeniem na różnych odcinkach Obrony Lwowa od roku 1918. Odznaka na rewersie posiada inskrypcję: „Lwów 1918 Ojczyzno Święta, bądź pozdrowiona przez tych co z dumą za Ciebie mrą”. Kolor srebrny oksydowany, na śrubkę. Nakrętka w kształcie trupiej czaszki.
Szybki podgląd -
Guzik płaski metalowy błyszczący srebrny, śr. 18 mm
2,50 złGuzik płaski ogólnego zastosowania srebrny o średnicy 18 mm. Głównie do marynarek, strojów ludowych, płaszczy, czapek, itp.
Szybki podgląd -
Odznaka Przewodnika Górskiego Armii Reichswehry i Wojsk Górskich Wehrmachtu (Heeresbergführer)
45,00 złOdznaka przewodnika górskiego (Bergführera) została ustanowiona 10 sierpnia 1936 r. Wydawana była tylko tym, którzy służyli w oddziałach górskich jako przewodnik górski przez co najmniej rok. Każdego nowego roku znak był przyznawany ponownie po przejściu certyfikacji. Stary znak pozostawał u właściciela bez obowiązku zwrotu. Odznaka noszona była na lewej piersiowej kieszeni tuniki służbowej lub mundurowej, do której była przypinana szpilką z tyłu.
Dla kolekcjonerów – rzadkość, gdyż oryginalne znaki prawie nigdy się nie pojawiają. Według niektórych raportów w latach wojny było około 300 wykwalifikowanych przewodników górskich.
W 1931 roku 22 oficerów, podoficerów i członków załóg, uczestników pierwszego kursu, otrzymało Odznakę Dowódcy Górskiego Armii Reichswehry. Odznaka ta została zachowana przez Wehrmacht. Pierwszy Wojskowy Kurs Przewodnika Górskiego Bundeswehry z 13 oficerami i podoficerami został przeprowadzony w latach 1958/1959 w Górskiej i Zimowej Szkole Bojowej w Mittenwald-Luttensee. Uczestnikom wręczono nowo utworzoną Odznakę Przewodnika Górskiego Armii stworzoną przez Sztab Dowodzenia Armii.
Wojskowi Przewodnicy Górscy to nadal specjalnie wyszkoleni żołnierze, przede wszystkim wojsk górskich, ale także innych jednostek Bundeswehry, którzy być może będą musieli wypełniać rozkazy w górach lub w warunkach zimowych.
Podobnie jak w Wehrmachcie, zdobycie kwalifikacji Wojskowego Przewodnika Górskiego jest również pożądane w Bundeswehrze, a ten poziom kwalifikacji wiąże się z wysoką reputacją.
Heeresbergführerem może być każdy, kto należy do grupy zawodowej oficerów lub podoficerów jako żołnierz tymczasowy lub żołnierz zawodowy. Umiejętności narciarskie, dobra kondycja fizyczna i opanowanie czwartego stopnia trudności w czołówce i w alpejskim terenie skalnym w każdych warunkach pogodowych są warunkiem wstępnym szkolenia na Wojskowego Przewodnika Górskiego.
Szybki podgląd -
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu i mieczami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub und Schwertern) – III Rzesza (#5)
60,00 złKrzyż Rycerski, właśc. Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (niem. Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes, RK) – niemiecki order, najwyższe odznaczenie wojskowe okresu III Rzeszy. Stanowił rozszerzenie klas Krzyża Żelaznego.
Krzyż Rycerski został ustanowiony na początku II wojny światowej, 1 września 1939, przez Adolfa Hitlera. Początkowo stanowił on jedną klasę Krzyża Żelaznego, między Krzyżem Żelaznym I klasy a Krzyżem Wielkim Krzyża Żelaznego. W toku wojny ustanowiono dalsze cztery klasy Krzyża Rycerskiego: 3 czerwca 1940 Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu, a 28 września 1941 Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami oraz z Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami. Najwyższa klasa, Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego ze Złotymi Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami, została ustanowiona 29 grudnia 1944.
Krzyż Rycerski został ustanowiony w celu wypełnienia luki pomiędzy istniejącymi już wcześniej w historii orderami: Krzyżem Żelaznym a Krzyżem Wielkim Krzyża Żelaznego. Podobnym orderem istniejącym w historii Niemiec był Pour le Mérite nadawany oficerom podczas I wojny światowej, lecz w odróżnieniu od niego, Krzyż Rycerski miał być nadawany żołnierzom wszystkich stopni w celu podkreślenia egalitaryzmu armii (mimo to, większość odznaczonych stanowili oficerowie).
Krzyż Rycerski mógł być nadany co do zasady osobie odznaczonej uprzednio Krzyżem Żelaznym I klasy, następnie też zachowywano porządek nadawania kolejnych klas. Przede wszystkim nadawany był za wyjątkowy akt odwagi w obliczu nieprzyjaciela, mógł być też nadany za całokształt dowodzenia podczas bitwy. Ponadto, w lotnictwie myśliwskim był nadawany za uzyskanie odpowiedniej liczby punktów za zestrzelenie wrogich samolotów (początkowo 20 punktów, punkty zależały m.in. od liczby silników samolotów – do trzech za samolot czterosilnikowy). W marynarce był także nadawany za zatopienie okrętów lub statków o tonażu 100 000 BRT lub czyn wykraczający poza zwykłe obowiązki (np. uratowanie ciężko uszkodzonego okrętu). Podczas wojny szczegółowe kryteria były zaostrzane, lecz zdarzały się też wyjątki od ogólnych zasad.
Krzyż Rycerski dzielił się na pięć klas (od najniższej):
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes)
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub)
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub und Schwertern)
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub, Schwertern und Brillanten)
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego ze Złotymi Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Goldenem Eichenlaub, Schwertern und Brillanten).(źródło: Wikipedia)
Szybki podgląd -
Odznaka za służbę na U-Bootach (U-Boot-Kriegsabzeichen) – III Rzesza
50,00 złOdznaka bojowa U-Boot (niem. U-Boot-Kriegsabzeichen) to niemiecka odznaka wojenna przyznawana członkom załogi U-Boota podczas I i II wojny światowej. Odznaka wojenna U-bootów została pierwotnie ustanowiona podczas I wojny światowej, 1 lutego 1918 roku. Została przyznana w celu uznania załóg U-bootów, które ukończyły trzy patrole wojenne. Odznaka noszona była w dolnej lewej części munduru i miała owalny kształt przypominający wieniec z liści laurowych. W poprzek środka leżała łódź podwodna, a niemiecka korona państwowa (Reichskrone) była inkrustowana w górnej części wieńca.
13 października 1939 r. przywrócono Odznakę Wojenną U-bootów. Był bardzo podobny do oryginalnej odznaki, z wyjątkiem korony cesarskiej zastąpionej niemieckim orłem nad swastyką i użyto bardziej zmodernizowanej łodzi podwodnej skierowanej teraz w lewo. Nowa wersja była najpierw wykonana z brązu metalowego, a później z cynku.Odznaka była przyznawana w dwóch klasach. Najczęściej było to ukończenie dwóch lub więcej patroli wojennych. Chociaż ukończenie dwóch patroli wojennych może wydawać się skromnym wymogiem, typowy rejs wojenny U-Boota często trwał kilka miesięcy. Ukończenie dwóch patroli wojennych było równie niebezpieczne, ponieważ U-Boot musiał znosić ciągłe ataki alianckich samolotów i okrętów wojennych. Drugim przypadkiem przyznania tej odznaki był ranny podczas patrolu lub zabity w akcji.
Była również odmiana odznaki wojennej łodzi podwodnej z diamentami. Została ustanowiona przez admirała Karla Dönitza po tym, jak otrzymał od wielkiego admirała Ericha Raedera specjalną wersję odznaki wojennej łodzi podwodnej z litego złota, w której wieniec oraz swastyka były inkrustowane diamentami.
Odznaka była specjalną nagrodą przyznawaną dowódcom U-Bootów, którzy otrzymali Krzyż Rycerski Żelaznego Krzyża z Liśćmi Dębu. Ta wersja została wykonana ze złotej płyty na srebrze. Wyprodukowane przez firmy Schwerin u. Sohn i Gebr. Godet & Co. Był taki sam jak podstawowy wzór, ale z dziewięcioma małymi diamentami inkrustowanymi swastyką. Ta nagroda była bardziej osobistą nagrodą od Dönitza. Około 30 zostało nagrodzonych, w tym oryginał admirałowi Dönitzowi.
Szybki podgląd -
Odznaka 4 Pułku Strzelców Wielkopolskich 58 Pułku Piechoty
24,00 złOdznaka pamiątkowa mundurowa (replika) 4 Pułku Strzelców Wielkopolskich z roku 1920 do bluz mundurowych, mocowanie na metalową śrubkę, kolor srebro z emalią.
Okres powstania wielkopolskiego – 4 pułk strzelców wielkopolskich oraz odznaki specjalnej noszonej na kołnierzu w postaci arabskiej „4” pułk i żołnierze pułku byli powszechnie zwani „czwartakami”. Nieoficjalnym patronem pułku był Bolesław Chrobry. Stąd często posługiwano się nazwą 58 Pułk Piechoty Wielkopolskiej Króla Bolesława Chrobrego.18 maja 1929 roku Minister Spraw Wojskowych, Marszałek Polski Józef Piłsudski zatwierdził wzór i regulamin odznaki pamiątkowej 58 pp. Jednoczęściowa – oficerska, wykonana oryginalnie w srebrze, emaliowana, żołnierska bita w tombaku i patynowana. Autorem projektu odznaki był por. Marian Liskowiak. Wykonanie: Wiktor Gontarczyk – Warszawa. (źródło: Wikipedia)
Szybki podgląd -
Koniczynka na szczęście, metalowy znaczek pin, rozm. 25 x 30 mm
10,00 złPrzypinka metalowa w kształcie czterolistnej koniczynki z ogonkiem. Rozmiar 25 x 30 mm.
Szybki podgląd -
Orzeł duży na śrubę, kolor srebrny, rozm. 63 x 37 mm
Promocja! Original price was: 23,00 zł.19,00 złCurrent price is: 19,00 zł.Duża przypinka metalowa na śrubę w kształcie polującego orła w kolorze srebrnym, wym. 63 x 37 mm. Nakrętka w kształcie czaszki z piszczelami.
Szybki podgląd -
Guzik obciągany materiałem w kolorze srebrnym, śr. 28 mm (44″)
2,00 złGuzik obciągany materiałem lama, czyli poliestrową tkaniną z lycrą i przetykana metalową nitką w kolorze srebrnym. Dół guzika stanowi metalowa foremka z uszkiem. Średnica 28 mm.
UWAGA! Na foremce podany jest numer proszę na to nie zwracać uwagi, to nie jest rozmiar podany w mm tylko w ligne (międzynarodowa miara guzików).
Szybki podgląd -
Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), kolor srebrny – III Rzesza
28,00 złTotenkopf – niemieckie słowo oznaczające „trupią głowę” lub „głowę śmierci”, używane w celu opisania wojskowych insygniów przedstawiających czaszkę na tle skrzyżowanych kości. Symbol ten odróżnia się od Jolly Rogera (Bandera Piracka) głównie tym, iż oba piszczele umieszczone są zaraz za czaszką, a nie poniżej niej, choć niektóre bandery pirackie mogły mieć i taki układ. Najważniejsza różnica polega na tym, iż Totenkopf wykorzystywany był na lądzie przez legalne władze, a nie przestępców na morzu.
Sam symbol kojarzony jest najczęściej z nazistowskimi Niemcami, zwłaszcza z SS i Waffen-SS. Miał kilka charakterystycznych cech.
Czaszka zwrócona do oglądających lewym półprofilem, podobnie jak na zdjęciach do dowodu osobistego.
Jest zgodna z ludzką anatomią.
Piszczele skrzyżowane pod bardzo małym kątem. Odległość między nimi niemal niezauważalna.
Wyraźne połączenia między poszczególnymi kośćmi mózgoczaszki. Warto podkreślić, że w naturze występują tylko u bardzo młodych ludzi.
Bardzo wyraźne, zdrowe zęby. Większość innych przedstawień raczej tego nie podkreśla.
Mózgoczaszka nie zasłania piszczeli.
Zęby są zaciśnięte. W innych przypadkach są zazwyczaj otwarte.We wczesnych latach NSDAP, Julius Schreck, przywódca Stabswache (osobistej gwardii Adolfa Hitlera), przyjął „trupią główkę” za symbol swego oddziału. W 1935 roku Stabswache zostało przemianowane na Schutzstaffel (SS), ale kontynuowało używanie oznaczenia Totenkopf. Podobnie jak było ze swastyką, naziści zaadaptowali szeroko wcześniej używany symbol, który uzyskał przez to bardzo negatywne i złowróżbne znaczenie.
Trupia czaszka była symbolem niemieckich czołgistów, ale także jednej z pierwszych formacji Waffen-SS 3 Dywizji Pancernej „Totenkopf”. Powodowało to, że często nie respektowano praw kombatanckich niemieckich pancerniaków, biorąc ich czarne mundury z trupią główką za uniformy SS.
Symbolu „trupiej główki” używało także 54. Skrzydło Bombowców Luftwaffe (Kampfgeschwader 54), nazywane często nawet w oficjalnych dokumentach Totenkopf.
Był on używany także przez członków specjalnych oddziałów SS (SS-Totenkopfverbände), którzy pełnili służbę wartowniczą w niemieckich obozach koncentracyjnych.
Współcześnie symbol Totenkopf wykorzystywany jest przez ruchy neonazistowskie i rasistowskie.
Szybki podgląd -
Szarotka Strzelców Alpejskich (Edelweissabzeichen) na czapkę górską, 53 x 37 mm
25,00 złSzarotka Strzelców Alpejskich, kolor srebrny i złoty. Mocowanie na metalowe wąsy oraz dziurki do przyszycia. Rozmiar 53 x 37 mm.
Oznaka określana powszechnie mianem „Szarotki” (Edelweissabzeichen), wprowadzona w jednostkach strzelców górskich armii niemieckiej 2 maja 1939 r. Była w nich noszona przez żołnierzy wszystkich stopni od szeregowego do generała, a także przez urzędników wojskowych. W związku z faktem, że była to oznaka przynależności do konkretnej formacji (Gebirgsjägereinheiten) prawo jej noszenia nie obowiązywało po służbowym przeniesieniu (nawet, jeśli przeniesiony żołnierz zachowywał prawo do munduru jednostek górskich). Noszono trzy odmiany: dwie na czapki i jedną na rękaw kurtki mundurowej. […]
Odznakę na czapkę górską (Edelweissabzeichen der Bergmütze) wykonywano w postaci kwiatu szarotki na łodydze z dwoma liśćmi. Łodyżkę i płatki wykańczano na srebrno, a pręciki na złoto. Oznaka posiadała przewiercone otworki umożliwiające jej przyszycie. Umieszczano ją – często na ciemnozielonej sukiennej podkładce – z lewej strony czapki, końcem łodyżki ku przodowi, pod kątem 45°, 20 mm za końcem daszka, 25 mm powyżej dolnej krawędzi czapki. […]
źródło: muzeumwp.pl
Szybki podgląd
Wyświetlanie 121–132 z 242 wyników
