Czarny
Wyświetlanie 145–156 z 245 wyników
-
Guzik obciągany eko skórą w kolorze czarnym, śr. 20 mm (32″). Lepsza niż prawdziwa!
1,70 złGuzik obciągany skórą ekologiczną w kolorze czarnym o średnicy 20 mm. Dół guzika stanowi metalowa foremka z uszkiem. Świetnie się prezentują.
Eko skóra to tkanina syntetyczna będąca doskonałą imitacją skóry naturalnej. Jest to tkanina poliestrowa z pokryciem wykonanym z polichlorku winylu. Doskonały materiał, będący idealną alternatywą dla drogich materiałów pochodzenia odzwierzęcego – stąd też ogromna popularność eko skóry w tak zwanej modzie wegańskiej. Materiał bardzo miękki, elastyczny i przyjemny w dotyku. Jego podstawowymi zaletami jest jednak duża odporność na ścieranie i odkształcenia, wysoka trwałość i niepodatność na działanie detergentów, wilgoci oraz słońca.
Eko skóra jest idealnym materiałem na odzież oraz dodatki i galanterię. Wykonuje się z niej gustownie wyglądające sukienki i spodnie, torebki damskie, rękawiczki i paski. W praktyce jest stosowana wszędzie tam, gdzie można użyć skóry naturalnej. To także doskonały materiał tapicerski, który idealnie nadaje się na pokrycia foteli oraz krzeseł, a nawet siodełek rowerowych czy motocyklowych. Należy jednak pamiętać, że jest to tkanina odzieżowa i ze względu na brak atestów wytrzymałościowych może być stosowana w tapicerstwie jako rozwiązanie tymczasowe, poprawiające wygląd. Jest wiele dziedzin rzemiosła i produkcji gdzie eko skóra jest tworzywem niezastąpionym – wykorzystuje się ją nawet w introligatorstwie na oprawy do książek. Wyjątkowo dobrze wyglądający materiał, który sprawdzi się jako tkanina krawiecka lub materiał do wstawek i aplikacji.
UWAGA! Na foremce podany jest numer proszę na to nie zwracać uwagi, to nie jest rozmiar podany w mm tylko w ligne (międzynarodowa miara guzików).
Szybki podgląd -
Srebrny Krzyż Virtuti Militari V Klasy 1792 – Księstwo Warszawskie (#18)
50,00 złOrder Wojenny Virtuti Militari (VM, łac. Męstwu wojskowemu – (cnocie) dzielności żołnierskiej) – najwyższe polskie odznaczenie wojenne, nadawane za wybitne zasługi bojowe.
Jest jednym z najstarszych orderów wojennych na świecie. Ustanowiony przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego 22 czerwca 1792 dla uczczenia zwycięstwa w bitwie pod Zieleńcami po rozpoczęciu wojny polsko-rosyjskiej przeciwko interwencji Imperium Rosyjskiego i konfederacji targowickiej, a w obronie Konstytucji 3 maja.Dewiza orderu brzmi: Honor i Ojczyzna.
Order był nadawany w okresie Księstwa Warszawskiego. Po utworzeniu tzw. Królestwa Kongresowego order, zachowując swój statut, otrzymał nazwę Order Wojskowy Polski. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku Sejm Ustawodawczy na mocy Ustawy z dnia 1 sierpnia 1919 roku wskrzesił order, nadając mu nazwę Orderu Wojskowego Virtuti Militari. Obecnie order może być nadawany podczas wojny lub 5 lat po jej zakończeniu przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Łączna liczba odznaczonych wynosi ponad 26 tysięcy.
Okres 1792–1794
Król Polski Stanisław August Poniatowski wprowadził Order Wojskowy 22 czerwca 1792 roku, pismem skierowanym do dowódcy wojska koronnego generała lejtnanta ks. Józefa Poniatowskiego, niedługo po rozpoczęciu wojny polsko-rosyjskiej przeciwko konfederacji targowickiej w obronie Konstytucji 3 Maja i po interwencji wojska Rosji cesarzowej Katarzyny II, jednak w tym czasie wprowadził order bez sformalizowanej instytucji, którą myślał stworzyć.
W raporcie pisanym do króla po zwycięskiej bitwie pod Zieleńcami w dniu 18 czerwca 1792 roku, dowodzący nią książę Józef Poniatowski zażądał szybkiego wprowadzenia nowego orderu wojennego. W raporcie przesłanym królowi wręcz domagał się stworzenia orderu wojennego w szybkim trybie, co pozwoliłoby podnieść morale w wojsku. Myślał już o tym wcześniej, spoglądając ku innym krajom europejskim od lat przyznającym odznaczenia.
Wręczenie medali nastąpiło 25 czerwca 1792 roku w Ostrogu na Wołyniu, gdzie znajdował się obóz wojsk Rzeczypospolitej. Udekorowano nimi 15 oficerów i żołnierzy biorących udział w bitwie pod Zieleńcami. Miał on wtedy dwie klasy:
– złotą – dla generałów i oficerów;
– srebrną – dla podoficerów i szeregowych.Między 10 a 28 sierpnia 1792 roku, gdy do Warszawy powrócił ks. Józef Poniatowski, ustanowiono utajniony przed konfederatami targowickimi statut orderu (nigdy nie został opublikowany), opracowany na podstawie statutu austriackiego Orderu Wojskowego Marii Teresy, który nazwano Order Krzyża Wojskowego. Miał dzielić się na pięć klas, z czego trzy pierwsze miały formę orderową, a dwa pozostałe medalową:
– I klasa – Krzyż Wielki z Gwiazdą,
– II klasa – Krzyż Komandorski,
– III klasa – Krzyż Kawalerski,
– IV klasa – Medal Złoty,
– V klasa – Medal Srebrny.źródło: Wikipedia
Szybki podgląd -
Odznaka partyjna NSDAP związana z dojściem Adolfa Hitlera do władzy w 1933 (NSDAP-Abzeichen Adolf Hitler 1933) – III Rzesza
37,00 złPartia NSDAP była jednym z wielu ekstremistycznych prawicowych ugrupowań politycznych, które pojawiły się w Niemczech po I wojnie światowej. Wraz z początkiem wielkiego kryzysu szybko zyskała rozgłos i znaczącą pozycję – w 1932 r. stała się najliczniejszą partią w niemieckim parlamencie.
Błyskawiczne dojście do władzy NSDAP zaczęło się w 1930 r., kiedy zdobyła ona 107 miejsc w niemieckim parlamencie, Reichstagu. W lipcu 1932 r., osiągnąwszy 230 miejsc, została najliczniejszą partią w Reichstagu. W ostatnich latach Republiki Weimarskiej (1930-1933 r.) rząd sprawował władzę na mocy dekretów, ponieważ nie miał większości w parlamencie. Polityczna i ekonomiczna niepewność oraz niezadowolenie elektoratu ze stanu rzeczy działało na korzyść NSDAP.
Wskutek masowego poparcia dla nazistów niemiecki prezydent Paul von Hindenburg mianował Hitlera kanclerzem 30 stycznia 1933 r. Zajęcie tego stanowiska przez Hitlera utorowało drogę dla nazistowskiej dyktatury po śmierci Hindenburga w sierpniu 1934 r.
Hitler był wpływowym i charyzmatycznym mówcą, który – wykorzystując poczucia gniewu i bezsilności ogromnej części wyborców – pozyskał wielu zwolenników wśrod Niemców rozpaczliwie potrzebujących zmiany. Wyborcza propaganda nazistów obiecywała wydostanie kraju z kryzysu. Naziści przyrzekali, że z powrotem ożywią niemieckie wartości kulturowe, uchylą postanowienia traktatu wersalskiego, zażegnają niebezpieczeństwo rzekomego komunistycznego powstania, dadzą Niemcom pracę i przywrócą krajowi jego „należną pozycję” światowej potęgi. Hitler i inni nazistowscy propagandyści z łatwością przekierowali gniew i strach ludności w stronę Żydów, marksistów (komunistów i socjaldemokratów) i tych, których naziści obarczali odpowiedzialnością za podpisanie rozejmu w listopadzie 1918 r. i traktatu wersalskiego oraz ustanowienie republiki parlamentarnej. Hitler i naziści często nazywali tych ostatnich „listopadowymi przestępcami”.
źródło: encyclopedia.ushmm.org
Szybki podgląd -
Tarcza Naramienna Motorowego Oddziału NSKK (Der Schild der NSKK Verkehrserziehungsdienst) – III Rzesza
50,00 złNarodowy Socjalistyczny Korpus Motorowy (NSKK) był następcą starszego Narodowo-Socjalistycznego Korpusu Samochodowego (NSAK), który istniał od momentu powstania 1 kwietnia 1930 r. Legendy o faktycznym powstaniu NSKK sięgają jednak aż do 1922 r. kiedy wydawca Völkischer Beobachter (People’s Observer), Dietrich Eckart, rzekomo kupił ciężarówki, aby SA mogła wykonywać swoje misje i transportować materiały propagandowe. Martin Bormann założył NSAK, który sam był następcą dywizjonów motorowych SA (Kraftfahrstaffeln).
Hitler uczynił NSAK oficjalną organizacją nazistowską 1 kwietnia 1930 r. NSAK była odpowiedzialna za koordynację użytkowania przekazanych pojazdów silnikowych należących do członków partii, a później rozszerzyła się na szkolenie członków w zakresie umiejętności motoryzacyjnych. Adolf Hühnlein został mianowany dowódcą NSAK, który miał służyć przede wszystkim jako korpus zmotoryzowany Sturmabteilung (SA). Hühnlein stał się „jądrem” organizacji. Nazwę organizacji zmieniono na Narodowo-Socjalistyczny Korpus Motorowy (Nationalsozialistisches Kraftfahrkorps-NSKK), która stała się oficjalna 1 maja 1931 r. Była to zasadniczo organizacja paramilitarna z własnym systemem stopni paramilitarnych i najmniejsza z organizacji NSDAP.
Pomimo stosunkowo mniejszych rozmiarów, kiedy naziści obchodzili Dzień Braunschweiger SA 18 października 1931 r., NSKK miała do dyspozycji ponad 5000 pojazdów do przemieszczania ludzi i materiałów. Głównym celem Korpusu było kształcenie jego członków w zakresie umiejętności motoryzacyjnych lub tego, co NSKK nazywało „sprawnością w zakresie umiejętności motoryzacyjnych” ( motorische Ertüchtigung ), ale transportował także urzędników NSDAP i SA. W połowie lat trzydziestych NSKK służyło również jako grupa pomocy drogowej, porównywalna do współczesnego American Automobile Association czy British Automobile Association.
Członkostwo w NSKK nie wymagało żadnej wcześniejszej wiedzy o samochodach. Uważano, że szkolenie w NSKK nadrobi wszelkie wcześniejsze braki w wiedzy. NSKK przestrzegała jednak nazistowskiej doktryny rasowej i sprawdzała swoich członków pod kątem cech aryjskich. Pod kierownictwem policji wielu ludzi NSKK stacjonowało na skrzyżowaniach i szkoliło się w kierowaniu ruchem. 20 lipca 1934 r., trzy tygodnie po wielkiej czystce, jakiej SA doznała podczas Nocy Długich Noży, NSKK została oddzielona i awansowana do niezależnej organizacji NSDAP.
Od 1935 roku NSKK szkoliło również załogi czołgów i kierowców armii niemieckiej. NSKK miała dwa „mniejsze oddziały” w ramach organizacji znanej jako Motor-Hitler Youth (Motor-Hitlerjugend; Motor-HJ) i Naval NSKK (Marine-NSKK). Oddział Motor-HJ został utworzony przez Lidera Młodzieży Baldura von Schiracha po tym, jak został członkiem NSKK. Eksploatowała 350 własnych pojazdów do celów edukacyjnych i szkoleniowych. Marynarka Wojenna NSKK przeszkoliła mężczyzn w zakresie obsługi i konserwacji łodzi. Podczas Igrzysk Olimpijskich w Berlinie w 1936 r. NSKK przejęła odpowiedzialność za różnorodne zadania transportowe, udowadniając swoją skuteczność w propagandzie politycznej, przewożąc zagranicznych gości na wyznaczone wycieczki.
Do 1938 roku członkowie NSKK przechodzili szkolenie mechaniczne i operacyjne dotyczące zarówno pojazdów cywilnych, jak i wojskowych. Z czasem szkolenie w szkołach NSKK skupiło się przede wszystkim na zadaniach związanych z wojskiem. Za zasługi dla NSKK i częściowo dzięki ogólnemu sukcesowi NSKK, Hühnlein awansował na stanowisko Reichsleitera NSDAP w 1938 r. Hühnlein był NSKK Korpsführer (dowódcą korpusu) od 1931 r. do śmierci w 1942 r., kiedy Kraus przejął władzę.
Szybki podgląd -
Gwiazda Krzyża Żelaznego 1914 (Blücherstern) – Cesarstwo Niemieckie
85,00 złKrzyż Żelazny (niem. Eisernes Kreuz, EK) – pruskie, potem niemieckie odznaczenie wojskowe nadawane za męstwo na polu walki, a także za sukcesy dowódcze. Jego kształt zaczerpnięto z krzyża teutońskiego, będącego symbolem Krzyżaków – zmieniono tylko proporcję, aby krzyż wpisywał się w plan kwadratu lub pola i tak czarny krzyż łaciński z białą obwódką, od tego momentu stał się bardzo ważnym elementem w historii Królestwa Prus, Cesarstwa Niemieckiego i Niemiec ogółem. Za bitwę pod Waterloo i spektakularne zwycięstwo nad Francuzami, ustanowiono specjalną klasę Żelaznego Krzyża – Gwiazdę Krzyża Żelaznego, którą nadano marszałkowi Blücherowi. Później Gwiazda Żelaznego Krzyża była nadana jeszcze raz – otrzymał ją marszałek Paul von Hindenburg. I nigdy więcej gwiazda nie została nadana. Order Krzyża Żelaznego do dzisiejszego dnia jest uznawany na najbardziej prestiżowe odznaczenie wojenne nie tylko Europy ale i świata.
(źródło: Wikipedia)Szybki podgląd -
Srebrny Krzyż Niemiecki (Deutsches Kreuz) – III Rzesza (#10)
90,00 złKrzyż Niemiecki (niem. Deutsches Kreuz) – odznaczenie ustanowione przez Adolfa Hitlera, 28 września 1941, jako odznaczenie wyższej rangi niż Krzyż Żelazny I klasy, ale niższej niż Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego. Występował w dwóch odmianach:złotej i srebrnej (co odpowiadało kolorom wieńca laurowego otaczającego swastykę). Złota wersja była znacznie powszechniejsza (około 38 000 nadań), gdyż wiązała się z bezpośrednimi czynami bojowymi, podczas gdy srebrna dotyczyła raczej zasług na polu wsparcia i była nadawana rzadziej (około 2000 razy). Pierwotnie był nagrodą za dzielność, później stał się odznaczeniem za zasłużoną służbę i jako taki, był traktowany jako kontynuacja Krzyża Zasługi Wojennej (Kriegsverdienstkreuz) z mieczami.
(źródło: Wikipedia)Szybki podgląd -
Guzik obciągany naturalną skórą w kolorze czarnym, śr. 28 mm (44″)
2,50 złGuzik obciągany naturalną skórą licową w kolorze czarnym. Dół guzika stanowi metalowa foremka z uszkiem. Średnica 28 mm.
UWAGA! Na foremce podany jest numer proszę na to nie zwracać uwagi, to nie jest rozmiar podany w mm tylko w ligne (międzynarodowa miara guzików).
Szybki podgląd -
Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 (Medaille „Winterschlacht im Osten 1941/42) – III Rzesza
55,00 złMedal Zimowy z bitwę na Wschodzie (Medal Wschodni) – niemieckie odznaczenie wojskowe, nadawane żołnierzom Wehrmachtu i ich sprzymierzeńcom, którzy zasłużyli się w walkach na froncie wschodnim w czasie mroźnej, rosyjskiej zimy na przełomie lat 1941/1942. Medal Winterschlacht im Osten 1941/42, znany również jako Ostmedaille, został nadany dekretem kanclerza Rzeszy Hitlera z dnia 26 maja 1942 r. Miał on wyrażać wspaniałe wyniki żołnierzy pierwszej linii w zimowej bitwie na wschodzie z bolszewickim wrogiem. Decydujący był okres od 15 listopada 1941 do 14 kwietnia 1942 roku. Wyznaczony obszar znajdował się na wschód od obszarów Wehrmachtu na Ukrainie i Ostlandii oraz na wschód od granicy fińsko-rosyjskiej. Odznaczenie to przyznawano nie tylko członkom Wehrmachtu, ale także zagranicznym członkom Wehrmachtu, a później także zagranicznym ochotnikom z okupowanych terenów wschodnich oraz kobietom i robotnikom fabrycznym. Warunkiem było między innymi 14 dni udziału w walkach w rejonie, 30 lotów nieprzyjaciela, rany lub odmrożenia czy 60 dni próby w innej misji w tym czasie i we wspomnianym rejonie wschodnim. Możliwe było również przyznanie nagrody poległym i zaginionym. Medal został następnie wysłany do pogrążonych w żałobie.
Początkowo Adolf Hitler ogłosił konkurs na wykonanie projektu Medalu za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942. Jednakże żaden z 96 projektów, zgłoszonych przez wybitnych profesorów, nie odpowiadał wyobrażeniom Führera. Ostatecznie medal zaprojektował SS-Unterscharführer Ernst Krause, członek komórki odpowiedzialnej w Waffen-SS za propagandę i korespondent wojenny przy 1 Dywizji SS Leibstandarte Adolf Hitler. W 1942 dwudziestodwuletni Krause zaprezentował swoje prace na wielkiej niemieckiej wystawie sztuki. Wtedy to właśnie młody artysta zwrócił na siebie uwagę Hitlera obrazem, przedstawiającym grupę członków dywizji LSSAH odznaczonych Krzyżami Rycerskimi.
Przy oficjalnych okazjach medal mógł być noszony zawieszony na wstążce lub jako jeden z wielu – w grupie innych odznaczeń. Na co dzień osoba odznaczona Ostmedaille mogła nosić wstążkę medalu przeciągniętą przez drugą dziurkę na guzik kurtki munduru albo prezentować wstążkę odznaczenia na klamrze orderowej, nad kieszenią po lewej stronie klatki piersiowej.
Szybki podgląd -
Telewizor retro znaczek pin, metal kolor srebrny/ kolorowa emalia, roz. 30 x 30 mm
15,00 złŚwietna przypinka w kształcie telewizora z antenkami oraz sygnałem kontrolnym telewizji analogowej w kolorze srebrnym wypełniona kolorową emalią. Rozmiar 30 x 30mm.
Szybki podgląd -
Guzik jasnozłoty z herbem i czarnym rantem w stylu marynarskim, tworzywo sztuczne, śr. 13 mm (20″)
1,50 złŁadnej urody guzik z szerokim, czarnym rantem oraz herbem i skrzyżowanymi kotwicami. Świetnie się prezentuje i jest elegancki. Pasuje do marynarek i płaszczy. Kolor jasno złoty, średnica 13 mm. Z tyłu uszko do przyszycia.
Szybki podgląd -
Guzik płaszczowy płaski z rantem, tworzywo sztuczne, śr. 25 mm (40″), kolor czarno-biały marmurek
1,70 złKlasyczny guzik, głównie płaszczowy, który nigdy nie wychodzi z mody. Wykonany z tworzywa sztucznego w kolorze czarnym z jasnymi białymi smugami. Całość tworzy efekt marmurkowy. Błyszczący z 4 dziurkami do przyszycia.
Szybki podgląd -
Odznaka Hitlerjugend Niemieckiej Młodzieży Robotniczej (HJ Traditionsabzeichen Deutsche Arbeiter Jugend), pierwszy wzór – III Rzesza
37,00 złPoczątki Hitlerjugend (Hitlerjugend) sięgają marca 1922 roku wraz z utworzeniem Jugendbund der NSDAP, Partii Narodowo-Socjalistycznej Deutsche Arbeiter (Ligi Młodzieży Narodowo-Socjalistycznej Niemieckiej Partii Robotniczej), pod kontrolą SA, Sturmabteilung, (oddział szturmowy / szturmowy). W kwietniu 1924 roku Jugendbund der NSDAP został przemianowany na Grossdeutsche Jugendbewegung (Wielki Niemiecki Ruch Młodzieży), a 4 lipca 1926 roku Grossdeutsche Jugendbewegung został oficjalnie przemianowany na Hitler Jugend Bund der deutsche Arbeiterjugend (Hitlerowska Liga Młodzieży Niemieckiej Młodzieży Robotniczej).
Pierwszą odznaką członkowską HJ tzw. Traditionsabzeichen była okrągła odznaka wprowadzona w 1929 r. W 1933 r. po dojściu Hitlera do władzy wielu młodych ludzi, którzy dorastali w organizacjach młodzieżowych, stało się zagorzałymi przeciwnikami dyktatury narodowosocjalistycznej, wtedy prowadzono drugi wzór odznaki członkowskiej HJ, który był używany przez całą erę Trzeciej Rzeszy. Odznaka członkowska drugiego wzoru była stosowana w formie metalowo-emaliowanej na nakryciach głowy i brązowym mundurze koszulowym oraz w formie tkaniny na koszulkach sportowych itp. Po wprowadzeniu odznaki drugiego wzoru w 1933 r. pierwsza odznaka wzorcowa była nadal noszona jako odznaka członkowska odznaka „tradycje” aż do wprowadzenia Złotej Odznaki Honorowej HJ w czerwcu 1934 r.
źródło: internet
Szybki podgląd
Wyświetlanie 145–156 z 245 wyników
