Metal

Wyświetlanie 565–576 z 641 wyników

  • Polski guzik kolejowy z orłem wzór 1928 kolor stary mosiądz śr. 16 mm wąs

    Polski guzik kolejowy z orłem wzór 1928 kolor stary mosiądz śr. 16 mm na wąsy

    4,20 

    Polski przedwojenny guzik kolejowy do zastosowań ogólnokolejowych kolor stary mosiądz, śr. 16 mm. Mocowanie na wąsy.

    Szybki podgląd
  • Srebrny Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej z Mieczami (wersja stare srebro) (Silbernes Ritterkreuz des Kriegsverdienstkreuzes mit Schwertern)- - III Rzesza

    Srebrny Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej z Mieczami (wersja stare srebro) (Silbernes Ritterkreuz des Kriegsverdienstkreuzes mit Schwertern)- – III Rzesza

    80,00 

    Krzyż Zasługi Wojennej ustanowiony został w dwóch stopniach przez Adolfa Hitlera 18 października 1939 roku, jako odznaczenie dla osób, których zasługi podczas wojny nie kwalifikowały się do odznaczenia Krzyżem Żelaznym. W rzeczywistości Krzyż Zasługi Wojennej był orderem przyznawanym za zasługi na tyłach frontu, w bazie i w armii rezerwowej lub w ojczyźnie, podczas gdy Krzyż Żelazny był zarezerwowany za zasługi w bezpośrednich działaniach bojowych. Krzyż Zasługi Wojennej wszystkich klas mógł być przyznany wszystkim stopniom Wehrmachtu i Waffen-SS, ale mogą być również przyznawane cywilom. 8 lipca 1944 r. Adolf Hitler podarował Krzyż Złotego Rycerstwa; jednak ta innowacja nie została opublikowana. W 1940 roku liczba stopni zwiększona została do czterech, a w 1944 ostatecznie do pięciu:

    – Złoty Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej (Goldenes Ritterkreuz des Kriegsverdienstkreuzes, ustanowiony 8 czerwca 1944)
    – Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej (Ritterkreuz des Kriegsverdienstkreuzes, ustanowiony 19 sierpnia 1940), srebrny
    – Krzyż Zasługi Wojennej I klasy (Kriegsverdienstkreuz 1. Klasse, srebrny)
    – Krzyż Zasługi Wojennej II klasy (Kriegsverdienstkreuz 2. Klasse, brązowy)
    – Medal Zasługi Wojennej (Kriegsverdienstmedaille, ustanowiony 19 sierpnia 1940)

    Krzyż (z wyjątkiem Medalu Zasługi Wojennej) nadawano w dwóch wersjach. Krzyż Zasługi Wojennej z Mieczami (Kriegsverdienstkreuz mit Schwertern) przyznawano za szczególne zasługi dokonane w służbie pod ogniem nieprzyjaciela lub zasługi w militarnym prowadzeniu wojny. Krzyż w wersji bez mieczy (Kriegsverdienstkreuz ohne Schwerter) przyznawany był natomiast za szczególne zasługi w wykonywaniu zadań wojennych nie przebiegających pod ogniem nieprzyjaciela.

    Medalem Zasługi Wojennej odznaczani byli najczęściej pracownicy fabryk przemysłowych wykonujący więcej sprzętu oraz wyposażenia niż zakładała norma, a także rolnicy, których plony były szczególnie wysokie, aczkolwiek uprawnieni byli do jego otrzymania także żołnierze.

    Krzyż II klasy oraz medal noszone był na wstędze w barwach flagi niemieckiej II i III Rzeszy (czarno-biało-czerwonej) na lewej piersi lub na drugiej dziurce guzika kurtki mundurowej. Krzyże rycerskie noszone były na wstędze na szyi, natomiast krzyż I klasy noszony był bez wstęgi na lewej piersi.

    Ustanowiony w 1944 roku Złoty Krzyż Rycerski Krzyża Zasługi Wojennej przyznany został tylko dwukrotnie – w dniu 20 kwietnia 1945 wersję bez mieczy otrzymali Franz Hahne z firmy Alkett (który był także pierwszym kawalerem Krzyża Rycerskiego Krzyża Zasługi Wojennej) i Karl Otto Saur z Ministerstwa Uzbrojenia.

    Jednym z najsłynniejszych kawalerów Krzyża Zasługi Wojennej był William Joyce, członek i jeden z założycieli Brytyjskiej Unii Faszystów.

    W 1957 roku odznaczenie uległo denazyfikacji. Zezwolono na jego noszenie weteranom wojennym pod warunkiem usunięcia z niego swastyki. W obecnej kolejności odznaczeń niemieckich znajduje się na siódmym miejscu, poniżej Krzyża Honorowego za I Wojnę Światową, a powyżej pozostałych odznaczeń za II wojnę światową (z wyjątkiem Krzyża Żelaznego 1939, który jest czwarty w starszeństwie niemieckich odznaczeń).

    (źródło: Wikipedia)

    Szybki podgląd
  • Klamra z zapięciem do paska Luftwaffe (Koppelschloss Luftwaffe) - III Rzesza

    Klamra z zapięciem do paska Luftwaffe (Koppelschloss Luftwaffe) – III Rzesza

    90,00 

    Klamra z zapięciem do paska Luftwaffe w kolorze stare srebro, które mocowano zazwyczaj do pasków – pierwotnie wyłącznie skórzanych – za pomocą dwubolcowego gwoździa od spodu. Z drugiej strony zamykano je na haczyk i oczko . Na spodniej stronie klamry paska znajduje się oczko, w które można wsunąć drugi koniec paska za pomocą zaczepu.

    Funkcjonariusze nie nosili pasów do mundurów służbowych i wyjściowych. Dla tego pierwszego był skórzany pasek z dwukolcową klamrą. Na parady zakładano pasek wzorowany na opasce polowej (zamiast pudełka krążek zapinany na kółko).

    Szybki podgląd
  • Przypinka sympatyków SS i Wafen SS z trupią czaszką (Totenkopf) - III Rzesza

    Przypinka sympatyków SS i Wafen SS z trupią czaszką (Totenkopf) – III Rzesza

    40,00 

    SS było grupą paramilitarną, która początkowo służyła jako osobista ochrona Adolfa Hitlera i innych wielkich nazistów. Założone w 1925 roku i nadal podporządkowane SA, SS rozwinęło się w elitarną siłę o specjalnych zadaniach. Od 1929 za Reichsführera SS Heinricha Himmlera pełniła funkcje policyjne w ramach NSDAP. W 1939 roku liczba członków wynosiła 240 000.

    Następnie SS podjęło się takich zadań, jak wymordowanie przywódców SA, a później pilnowanie i administrowanie licznymi utworzonymi obozami koncentracyjnymi.
    W procesach norymberskich SS zostało określone jako główne narzędzie terroru politycznego i uznane za organizację przestępczą.

    Odznaka była noszona przez członków Waffen SS jako przypinka do klapy oraz przez zasłużonych ludzi dla tej organizacji, głównie poprzez wsparcie finansowe.

    Szybki podgląd
  • Srebrny Orzeł Kriegsmarine do czapki lub furażerki marynarskiej (wersja stare srebro) - III Rzesza

    Srebrny Orzeł Kriegsmarine do czapki lub furażerki marynarskiej (wersja stare srebro) – III Rzesza

    35,00 

    Orzeł Niemiecki III Rzeszy do czapki lub furażerki marynarza Kriegsmarine w kolorze stare srebro.

     

    Szybki podgląd
  • Złota Odznaka Spadochroniarza Luftwaffe (Golden Fallschirmschützenabzeichen der Luftwaffe) - III Rzesza

    Złota Odznaka Spadochroniarza Luftwaffe (Golden Fallschirmschützenabzeichen der Luftwaffe) – III Rzesza

    60,00 

    Odznaka Spadochroniarza Luftwaffe (Fallschirmschützenabzeichen der Luftwaffe) została podarowana 5 listopada 1936 roku przez Naczelnego Dowódcę Sił Powietrznych Niemiec Hermanna Göringa i była nadawana oficerom, podoficerom i szeregowcom Wehrmachtu po pomyślnym ukończeniu kursu spadochronowego. Wyjątkiem byli oficerowie i podoficerowie, którzy pracowali jako nauczyciele w szkole spadochronowej. Otrzymali oni odznakę spadochroniarza natychmiast po pomyślnym ukończeniu szkolenia spadochronowego, ponieważ opanowali już szkolenie strzeleckie.

    Odznaka Spadochroniarza została przyznana za udany kurs skoczków w jednej ze szkół spadochronowych Sił Powietrznych. Trwało to początkowo dwa miesiące i zostało skrócone w czasie wojny. Odznakę Spadochroniarza Sił Powietrznych nadano wraz z dowodem nabycia, tzw. licencją spadochroniarza, po sześciu udanych skokach. Certyfikat i odznaka były bezpośrednio powiązane z zależnym od stopnia dodatkiem spadochroniarza w wysokości od 65 do 120 marek miesięcznie. Aby otrzymać licencję i zasiłek, dany członek Wehrmachtu musiał zademonstrować minimalną liczbę sześciu skoków rocznie. Odznaka była noszona jako wielki honor.

    Odznaka była noszona jako przypinka na lewej piersi.

    Szybki podgląd
  • Srebrny Krzyż Zasługi Wojskowej IV klasy z mieczami (1905-1918) (wersja stare srebro) - Królestwo Bawarii

    Srebrny Krzyż Zasługi Wojskowej IV klasy z mieczami (1905-1918) (wersja stare srebro) – Królestwo Bawarii

    70,00 

    Order Zasługi Wojskowej z mieczami (Militär-Verdienstorden Kreuz 4.Klasse mit Schwertern) został ustanowiony 19 lipca 1866 roku przez króla Ludwika II. Order nadawany był za odważne czyny wojenne, które jednak nie spełniały warunków do nadania Orderu Wojskowego Maksa Józefa. Cywile mogli być także uhonorowani, jeśli wnieśli szczególne zasługi dla wojska.

    Order początkowo składał się z 5 klas: Krzyża Wielkiego, Komandorskiego, Kawalerskiego I i II klasy oraz posiadaczy Krzyża Zasługi Wojskowej.

    W 1891 roku wersje z mieczami zostały przekazane na potrzeby wojen 1866 i 1870/71. Orderów trzeba było szukać, a ich zdobycie było płatne. W 1900 roku Krzyż Oficerski został ustanowiony Orderem Zasługi Wojskowej. W 1905 roku emaliowany Krzyż Zasługi Wojskowej jako najniższa klasa Orderu został zastąpiony srebrnym Krzyżem Zasługi Wojskowej w 2 klasach. Stopnie otrzymania odznaki zostały przeprojektowane. Teraz były to następujące klasy: Krzyż Wielki, I klasa z Gwiazdą na Piersi, II klasa z Gwiazdą na Piersi i bez, Krzyż Oficerski, III klasa (poprzednio rycerski I klasy), IV klasa z koroną i bez oraz z mieczami i bez (Rycerz II klasy od 1866 r. został zniesiony) oraz Krzyż Zasługi Wojskowej (srebrny) I i II klasy.

    Klasa IV była wykonana ze srebra. Centralne tarcze wykonane ze złota lub srebra.
    Znanymi producentami byli Gebrüder Hemmerle z Monachium i Jacob Leser ze Straubing.

    Źródło: Internet

    Szybki podgląd
  • Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), stare srebro, do wpięcia lub przyszycia- III Rzesza

    Czaszka Wafen SS i SS (Totenkopf), stare srebro, do wpięcia lub przyszycia- III Rzesza

    37,00 

    Totenkopf – niemieckie słowo oznaczające „trupią głowę” lub „głowę śmierci”, używane w celu opisania wojskowych insygniów przedstawiających czaszkę na tle skrzyżowanych kości. Symbol ten odróżnia się od Jolly Rogera (Bandera Piracka) głównie tym, iż oba piszczele umieszczone są zaraz za czaszką, a nie poniżej niej, choć niektóre bandery pirackie mogły mieć i taki układ. Najważniejsza różnica polega na tym, iż Totenkopf wykorzystywany był na lądzie przez legalne władze, a nie przestępców na morzu.

    Sam symbol kojarzony jest najczęściej z nazistowskimi Niemcami, zwłaszcza z SS i Waffen-SS. Miał kilka charakterystycznych cech.

    Czaszka zwrócona do oglądających lewym półprofilem, podobnie jak na zdjęciach do dowodu osobistego.
    Jest zgodna z ludzką anatomią.
    Piszczele skrzyżowane pod bardzo małym kątem. Odległość między nimi niemal niezauważalna.
    Wyraźne połączenia między poszczególnymi kośćmi mózgoczaszki. Warto podkreślić, że w naturze występują tylko u bardzo młodych ludzi.
    Bardzo wyraźne, zdrowe zęby. Większość innych przedstawień raczej tego nie podkreśla.
    Mózgoczaszka nie zasłania piszczeli.
    Zęby są zaciśnięte. W innych przypadkach są zazwyczaj otwarte.

    We wczesnych latach NSDAP, Julius Schreck, przywódca Stabswache (osobistej gwardii Adolfa Hitlera), przyjął „trupią główkę” za symbol swego oddziału. W 1935 roku Stabswache zostało przemianowane na Schutzstaffel (SS), ale kontynuowało używanie oznaczenia Totenkopf. Podobnie jak było ze swastyką, naziści zaadaptowali szeroko wcześniej używany symbol, który uzyskał przez to bardzo negatywne i złowróżbne znaczenie.

    Trupia czaszka była symbolem niemieckich czołgistów, ale także jednej z pierwszych formacji Waffen-SS 3 Dywizji Pancernej „Totenkopf”. Powodowało to, że często nie respektowano praw kombatanckich niemieckich pancerniaków, biorąc ich czarne mundury z trupią główką za uniformy SS.

    Symbolu „trupiej główki” używało także 54. Skrzydło Bombowców Luftwaffe (Kampfgeschwader 54), nazywane często nawet w oficjalnych dokumentach Totenkopf.

    Był on używany także przez członków specjalnych oddziałów SS (SS-Totenkopfverbände), którzy pełnili służbę wartowniczą w niemieckich obozach koncentracyjnych.

    Współcześnie symbol Totenkopf wykorzystywany jest przez ruchy neonazistowskie i rasistowskie.

    Szybki podgląd
  • Zawieszka patriotyczna z czaszką, kolor stare srebro - III Rzesza

    Zawieszka patriotyczna z czaszką, kolor stare srebro – III Rzesza

    35,00 

    Wisiorek z czaszką z czasów III Rzeszy najczęściej noszony przez kobiety lub dzieci. Zawieszany był na łańcuszku lub rzemyku. Wysyłamy razem z rzemykiem.

    Szybki podgląd
  • Srebrny Medal Orderu Orła Czerwonego IV klasy

    Srebrny Medal Orderu Orła Czerwonego IV klasy (1861-1918) – Cesarstwo Niemieckie

    70,00 

    Królewski Order Orła Czerwonego wyłonił się z książęcego brandenburskiego Orderu Czerwonego Orła. 12 czerwca 1792 roku król Fryderyk Wilhelm II (Wielki) potwierdził ten rozkaz jako nagrodę królewską. W ramach zmian wprowadził pruską koronę królewską zamiast korony książęcej, a na odwrocie litery FWR (Friedrich, Wilhelm, Rex czyli Król). Od tego dnia wprowadzono wiele zmian. W 1810 roku król Fryderyk Wilhelm III założył zakon. Order rozszerzono na klasy III i IV, a dla klas I i II dodano jeszcze liście dębu. W 1848 roku umieszczono miecze dla służby wojskowej. W okresie od 1848 do 1854 roku pojawiły się wersje z fioletowym orłem i fioletowym orłem w medalionie, ale od 1854 roku liliowy kolor orła w medalionie został zastąpiony szkarłatem i to już pozostało. W 1832 r. wstęga została podarowana i wręczona rycerzom III stopnia, którzy służyli wiernie zakonowi przez 10 lat lub dłużej.

     

    Szybki podgląd
  • Krzyż Honorowy Wojny Światowej dla Bojowników Frontowych 1934

    Krzyż Honorowy Wojny Światowej dla Bojowników Frontowych 1934 (Ehrenkreuz des 1.Weltkrieges Frontkämpferkreuz 1934) – III Rzesza

    55,00 

    Krzyż Honorowy Wojny Światowej został nadany 13 lipca 1934 roku na prośbę Prezydenta Rzeszy Paula von Hindenburga. Było to pierwsze odznaczenie państwowe upamiętniające I wojnę światową. Wraz z założeniem zakazano lub zakazano na przykład noszenia wszystkich innych krzyży honorowych podarowanych przez stanowe stowarzyszenia wojowników (nieoficjalnie, ale tolerowane).

    Po śmierci Hindenburga (2 sierpnia 1934 roku) od 18 sierpnia Krzyż Honorowy został odznaczony „w imieniu Führera i Kanclerza Rzeszy”, czyli Adolfa Hitlera jako głowy państwa.

    Krzyż Honorowy Wojny Światowej nadawany był na życzenie w 3 wersjach:
    – Krzyż dla żołnierzy frontowych (z mieczami),
    – Krzyż dla uczestników wojny (bez mieczy),
    – Krzyż dla ocalałych (wdowy i rodzice)-(bez mieczy).

    Jednakże można było zażądać tylko jednej wersji. Krzyż został wydany przez administrację miasta, policję lub inne władze państwowe. Krzyż został przyznany w sumie około 10 000 000 razy w trzech typach, dlatego nie jest rzadkością. Jest wielu producentów z różnymi etykietami. Krzyże były na ogół wykonane z żelaza, a później brązowane.

    W handlu można było kupić etui z dedykacją „Loyalty to Loyalty” i kopią podpisu Hindenburga na wieczku. Wszystkich Niemców, którzy brali udział w bitwie, potyczce lub wojnie w okopach, uważano za bojowników frontowych. Później krąg odbiorców poszerzył się o Austriaków, Saarę i obszary z nią związane, takie jak Sudety i Memeland. Uhonorowano także obcokrajowców, którzy byli członkami Wehrmachtu.

    Źródło: J. Nimmergut, Ordery i odznaczenia niemieckie do 1945, t. IV, 2001.

    Szybki podgląd
  • Korpusówka Straż Pożarna na śrubę, kolor stary mosiądz (lewa)

    Korpusówka Straż Pożarna na śrubę, kolor stary mosiądz (lewa)

    17,00 

    Korpusówka Straży Pożarnej do bluz mundurowych, mocowanie na metalową śrubę wraz z nakrętką, kolor stary mosiądz.
    UWAGA: Lewa strona kołnierza – patrząc na mundur z przodu.

    Szybki podgląd

Wyświetlanie 565–576 z 641 wyników