1914-1918

Wyświetlanie 13–21 z 21 wyników

  • Górniczy guzik historyczny, kolor złoty śr. 19 mm

    Górniczy guzik historyczny, kolor złoty śr. 19 mm

    3,50 

    Guzik górniczy, kolor błyszczący złoty, śr. 19 mm

    Szybki podgląd
  • Odznaka Góra Straceń Lwów 1918 z inskrypcją kolor srebrny oksydowany

    Odznaka Góra Straceń Lwów 1918 z inskrypcją kolor srebrny oksydowany

    30,00 

    Odznaka pamiątkowa G.S. (replika) obrońców Lwowa nadawana żołnierzom z oddziału rotmistrza Abrahama, który stworzył własny oddział na odcinku „Góry Stracenia”, zwany później „Straceńcami”. Walczyli oni z powodzeniem na różnych odcinkach Obrony Lwowa od roku 1918. Odznaka na rewersie posiada inskrypcję: „Lwów 1918 Ojczyzno Święta, bądź pozdrowiona przez tych co z dumą za Ciebie mrą”. Kolor srebrny oksydowany, na śrubkę. Nakrętka w kształcie trupiej czaszki.

    Szybki podgląd
  • Guzik wojskowy z godłem USA, kolor złoty śr. 15 mm

    Guzik wojskowy z godłem USA, kolor złoty śr. 15 mm

    3,10 

    Guzik wojsk lądowych Armii Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej (United States of America – USA). Wzór guzika wprowadzono ok. 1902 roku i obowiązuje do dnia dzisiejszego. Kolor złoty, średnica 15 mm.

    Szybki podgląd
  • Polski przedwojenny guzik P.K.P. jasno złoty 21 mm

    Polski przedwojenny guzik P.K.P. jasno złoty 21 mm

    3,60 

    Polski przedwojenny guzik kolejowy P.K.P. do zastosowań ogólnokolejowych kolor jasno złoty śr. 21 mm

    Szybki podgląd
  • Odznaka byłych żołnierzy Der Stahlhelm 1918 (Der Stahlhelm, Bund der Frontsoldaten 1918)

    Odznaka byłych żołnierzy Der Stahlhelm 1918 (Der Stahlhelm, Bund der Frontsoldaten 1918)

    35,00 

    Der Stahlhelm, Bund der Frontsoldaten, powszechnie znany jako Der Stahlhelm (Stalowy hełm), była niemiecką organizacją byłych żołnierzy z I wojny światowej istniejącą od 1918 do 1935 roku. Wchodziła w skład „Czarnej Reichswehry” i w schyłkowym okresie Republiki Weimarskiej działała jako paramilitarne skrzydło Monarchistycznej Niemieckiej Narodowej Partii Ludowej (DNVP), umieszczane na zebraniach partyjnych na stanowiskach uzbrojonych ochroniarzy (Saalschutz).

    Der Stahlhelm zostało założone 25 grudnia 1918 roku w Magdeburgu. Liga była od początku punktem zbornym sił odwetowych i nacjonalistycznych. W organizacji dominował światopogląd zorientowany na poprzedni reżim cesarski i monarchię Hohenzollernów.

    Chociaż Der Stahlhelm był oficjalnie podmiotem bezpartyjnym i ponadpartyjnym, po 1929 roku nabrał charakteru antyrepublikańskiego i antydemokratycznego. Jej celem była dyktatura niemiecka, przygotowanie programu odwetowego i ukierunkowanie lokalnej akcji antyparlamentarnej. Ze względów politycznych jej członkowie odróżnili się od partii nazistowskiej (NSDAP) jako „niemieccy faszyści”.

    Po przejęciu władzy przez nazistów 30 stycznia 1933 r. nowe władze wezwały do połączenia się z partyjną organizacją paramilitarną Sturmabteilung (SA). Der Stahlhelm nadal starał się zachować dystans wobec nazistów.

    W dniu 27 kwietnia 1933 r. Seldte oficjalnie ogłosił Der Stahlhelm podporządkowanym dowództwu Hitlera. Próby integracji Der Stahlhelm przez nazistów zakończyły się sukcesem w 1934 r. W trakcie „dobrowolnego” procesu Gleichschaltung organizacja została przemianowana na Nationalsozialistischer Deutscher frontkämpfer-Bund (Stahlhelm) Narodowo-Socjalistyczna Niemiecka Federacja Kombatantów (NSDFBSt), podczas gdy duże części zostały włączone do SA jako kontyngenty Wehrstahlhelm, Reserve I i Reserve II.

    Pozostałe lokalne grupy NSDFBSt zostały ostatecznie rozwiązane dekretem Adolfa Hitlera z 7 listopada 1935 r. Rywal Seldte, Duesterberg, został internowany w obozie koncentracyjnym Dachau w noc długich noży na początku lipca 1934 r., Ale wkrótce potem został zwolniony.

    Listopad 1933 przyniósł wprowadzenie przez Der Stahlhelm odznaki za długoletnie członkostwo. Stowarzyszenie wspierało Hitlera w czasie jego walki o władzę i takowa nagroda mogła być noszona. Stworzono kilka wersji odznaki z różnymi datami wstąpienia do organizacji. Daty te biegły od 1918 roku (siedemnastu odbiorców) do 1932r.

    Szybki podgląd
  • Złota Odznaka za Rany Cesarskiej Marynarki Wojennej 1918 (Verwundetenabzeichen der Marine 1918 in Gold)

    Złota Odznaka za Rany Cesarskiej Marynarki Wojennej 1918 (Verwundetenabzeichen der Marine 1918 in Gold)

    55,00 

    Odznaka ta została nadana w uznaniu żołnierzy, którzy zostali ranni w walce przez wroga lub którzy zostali inwalidami w wyniku urazu.

    24 czerwca 1918 r. Wilhelm II podarował odznakę rannego marynarki wojennej członkom Marynarki Wojennej Cesarstwa. Przypisano trzy poziomy (czarny, srebrny/ matowy biały i złoty/ matowy żółty). Nagroda została przyznana tylko za rannych w walce morskiej.

    Posiadacze odznaczenia, którzy odnieśli kolejną ranę w wojsku od 1939 r., otrzymali polecenie wymiany na Odznakę Rannego (1939 r.) w czasie II wojny światowej.

    Warunki przyznania nagrody określały m.in.

    „Chcę nadać odznakę rannym w służbie ojczyźnie jako szczególne uznanie. Odznaka ma na celu uhonorowanie tych, którzy wykrwawili się za ojczyznę lub którzy stracili zdrowie w strefie działań wojennych na skutek wrogich wpływów i przez to są niezdolni do pracy”.

    Odznaka została przyznana w trzech etapach:

    – w kolorze czarnym (na jedną i dwie rany)
    – w kolorze srebrnym (na trzy i cztery rany)
    – w kolorze złotym (dla pięciu i więcej ran)

    Od 30 stycznia 1936 r. wyższe stopnie mogły być również przyznawane dekretem za rzadsze obrażenia, jeśli uzasadniała to ciężkość obrażeń lub nawet okaleczenie.
    Odznakę można było nosić również na odzieży cywilnej. W handlu sprzedawano wówczas wersje wykonane ze srebra, jako miniatury lub krążki śrubowe.

    Szybki podgląd
  • Czarna Odznaka za Rany Cesarskiej Marynarki Wojennej 1918 (Schwarzes Verwundetenabzeichen der Marine 1918)

    Czarna Odznaka za Rany Cesarskiej Marynarki Wojennej 1918 (Schwarzes Verwundetenabzeichen der Marine 1918)

    55,00 

    Odznaka ta została nadana w uznaniu żołnierzy, którzy zostali ranni w walce przez wroga lub którzy zostali inwalidami w wyniku urazu.

    24 czerwca 1918 r. Wilhelm II podarował odznakę rannego marynarki wojennej członkom Marynarki Wojennej Cesarstwa. Przypisano trzy poziomy (czarny, srebrny/ matowy biały i złoty/ matowy żółty). Nagroda została przyznana tylko za rannych w walce morskiej.

    Posiadacze odznaczenia, którzy odnieśli kolejną ranę w wojsku od 1939 r., otrzymali polecenie wymiany na Odznakę Rannego (1939 r.) w czasie II wojny światowej.

    Warunki przyznania nagrody określały m.in.

    „Chcę nadać odznakę rannym w służbie ojczyźnie jako szczególne uznanie. Odznaka ma na celu uhonorowanie tych, którzy wykrwawili się za ojczyznę lub którzy stracili zdrowie w strefie działań wojennych na skutek wrogich wpływów i przez to są niezdolni do pracy”.

    Odznaka została przyznana w trzech etapach:

    – w kolorze czarnym (na jedną i dwie rany)
    – w kolorze srebrnym (na trzy i cztery rany)
    – w kolorze złotym (dla pięciu i więcej ran)

    Od 30 stycznia 1936 r. wyższe stopnie mogły być również przyznawane dekretem za rzadsze obrażenia, jeśli uzasadniała to ciężkość obrażeń lub nawet okaleczenie.
    Odznakę można było nosić również na odzieży cywilnej. W handlu sprzedawano wówczas wersje wykonane ze srebra, jako miniatury lub krążki śrubowe.

    Szybki podgląd
  • Srebrna Odznaka za Rany Cesarskiej Marynarki Wojennej 1918 (Verwundetenabzeichen der Marine 1918 in Silber)

    Srebrna Odznaka za Rany Cesarskiej Marynarki Wojennej 1918 (Verwundetenabzeichen der Marine 1918 in Silber)

    55,00 

    Odznaka ta została nadana w uznaniu żołnierzy, którzy zostali ranni w walce przez wroga lub którzy zostali inwalidami w wyniku urazu.

    24 czerwca 1918 r. Wilhelm II podarował odznakę rannego marynarki wojennej członkom Marynarki Wojennej Cesarstwa. Przypisano trzy poziomy (czarny, srebrny/ matowy biały i złoty/ matowy żółty). Nagroda została przyznana tylko za rannych w walce morskiej.

    Posiadacze odznaczenia, którzy odnieśli kolejną ranę w wojsku od 1939 r., otrzymali polecenie wymiany na Odznakę Rannego (1939 r.) w czasie II wojny światowej.

    Warunki przyznania nagrody określały m.in.

    „Chcę nadać odznakę rannym w służbie ojczyźnie jako szczególne uznanie. Odznaka ma na celu uhonorowanie tych, którzy wykrwawili się za ojczyznę lub którzy stracili zdrowie w strefie działań wojennych na skutek wrogich wpływów i przez to są niezdolni do pracy”.

    Odznaka została przyznana w trzech etapach:

    – w kolorze czarnym (na jedną i dwie rany)
    – w kolorze srebrnym (na trzy i cztery rany)
    – w kolorze złotym (dla pięciu i więcej ran)

    Od 30 stycznia 1936 r. wyższe stopnie mogły być również przyznawane dekretem za rzadsze obrażenia, jeśli uzasadniała to ciężkość obrażeń lub nawet okaleczenie.
    Odznakę można było nosić również na odzieży cywilnej. W handlu sprzedawano wówczas wersje wykonane ze srebra, jako miniatury lub krążki śrubowe.

    Szybki podgląd
  • Guzik wojskowy z godłem USA, kolor złoty śr. 20 mm

    Guzik wojskowy z godłem USA, kolor złoty śr. 20 mm

    3,20 

    Guzik wojsk lądowych Armii Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej (United States of America – USA). Wzór guzika wprowadzono ok. 1902 roku i obowiązuje do dnia dzisiejszego. Kolor złoty, średnica 20 mm.

    Szybki podgląd

Wyświetlanie 13–21 z 21 wyników