Złoty

Order Niemiecki – najwyższe odznaczenie III Rzeszy za zasługi wojenne lub cywilne, nadawane w latach 1942–1945. Order został ustanowiony latem roku 1942 przez führera i kanclerza III Rzeszy, zwanej teraz Rzeszą Wielkoniemiecką, Adolfa Hitlera, w celu nagradzania obywateli niemieckich za wybitne zasługi dla państwa i partii narodowosocjalistycznej NSDAP. Bodźcem do stworzenia odznaczenia były mające miejsce w 1942 roku zgony dwóch bliskich współpracowników Hitlera, Fritza Todta (w lutym) i Reinharda Heydricha (w czerwcu). Zaczęto go po cichu nazywać „orderem umrzyków”, gdyż z jedenastu zanotowanych nosicieli odznaczenia aż siedmiu otrzymało je post mortem. Ostatnimi udekorowanymi byli gauleiter Wrocławia Karl Hanke, odznaczony 12 dni przed śmiercią Hitlera oraz ostatni przywódca Hitlerjugend (Reichsjugendführer) Arthur Axmann, który do końca wytrwał w Führerbunker u boku Hitlera i otrzymał order 2 dni przed samobójstwem swego wodza.

Zaprojektowany prawdopodobnie przez samego Hitlera order miał być nadawany w dwóch klasach, jako dekoracja na szyję i jako oznaka noszona na agrafie na piersi, nie wiadomo jednak czy ową drugą klasę ktoś kiedykolwiek otrzymał. Awers dekoracji I klasy to emaliowany na czarno tzw. Krzyż Ruperta (typ Żelaznego Krzyża), ale z węższymi zakończeniami ramion i ze złotymi bordiurami, z odznaką partyjną NSDAP w medalionie środkowym oraz ze złotymi orłami herbu państwowego III Rzeszy między ramionami krzyża. Rewers był nieemaliowany.Hitler planował nadanie orderowi charakteru rycerskiego, z kapitułą i z senatem, który miał mieć prawo przyjmowania i wykluczania kawalerów. Nie doszło do tego ze względu na wypadki wojenne i niewielką liczbę odznaczonych.Z powodu unikatowości tego odznaczenia nie jest pewne, czy zachował się jakikolwiek oryginał. Na rynku numizmatycznym kursuje wiele kopii, wykonanych po 1945 z oryginalnych matryc.

(źródło: Wikipedia)