Wehrmacht

Wyświetlanie wszystkich wyników: 9

  • Złoty Orzeł Niemiecki do czapki oficerskiej, oficera Wehrmachtu - III Rzesza

    Złoty Orzeł Niemiecki do czapki oficerskiej, oficera Wehrmachtu – III Rzesza

    45,00 

    Orzeł Niemiecki III Rzeszy do czapki oficerskiej noszonych przez oficerów Wehrmachtu.

    Szybki podgląd
  • Srebrny Orzeł Niemiecki do czapki oficerskiej, oficera Wehrmachtu - III Rzesza

    Srebrny Orzeł Niemiecki do czapki oficerskiej, oficera Wehrmachtu – III Rzesza

    45,00 

    Orzeł Niemiecki III Rzeszy do czapki oficerskiej noszonych przez oficerów Wehrmachtu.

    Szybki podgląd
  • Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 (Medaille „Winterschlacht im Osten 1941/42) - III Rzesza

    Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 (Medaille „Winterschlacht im Osten 1941/42) – III Rzesza

    55,00 

    Medal Zimowy z bitwę na Wschodzie (Medal Wschodni) – niemieckie odznaczenie wojskowe, nadawane żołnierzom Wehrmachtu i ich sprzymierzeńcom, którzy zasłużyli się w walkach na froncie wschodnim w czasie mroźnej, rosyjskiej zimy na przełomie lat 1941/1942. Medal Winterschlacht im Osten 1941/42, znany również jako Ostmedaille, został nadany dekretem kanclerza Rzeszy Hitlera z dnia 26 maja 1942 r. Miał on wyrażać wspaniałe wyniki żołnierzy pierwszej linii w zimowej bitwie na wschodzie z bolszewickim wrogiem. Decydujący był okres od 15 listopada 1941 do 14 kwietnia 1942 roku. Wyznaczony obszar znajdował się na wschód od obszarów Wehrmachtu na Ukrainie i Ostlandii oraz na wschód od granicy fińsko-rosyjskiej. Odznaczenie to przyznawano nie tylko członkom Wehrmachtu, ale także zagranicznym członkom Wehrmachtu, a później także zagranicznym ochotnikom z okupowanych terenów wschodnich oraz kobietom i robotnikom fabrycznym. Warunkiem było między innymi 14 dni udziału w walkach w rejonie, 30 lotów nieprzyjaciela, rany lub odmrożenia czy 60 dni próby w innej misji w tym czasie i we wspomnianym rejonie wschodnim. Możliwe było również przyznanie nagrody poległym i zaginionym. Medal został następnie wysłany do pogrążonych w żałobie.

    Początkowo Adolf Hitler ogłosił konkurs na wykonanie projektu Medalu za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942. Jednakże żaden z 96 projektów, zgłoszonych przez wybitnych profesorów, nie odpowiadał wyobrażeniom Führera. Ostatecznie medal zaprojektował SS-Unterscharführer Ernst Krause, członek komórki odpowiedzialnej w Waffen-SS za propagandę i korespondent wojenny przy 1 Dywizji SS Leibstandarte Adolf Hitler. W 1942 dwudziestodwuletni Krause zaprezentował swoje prace na wielkiej niemieckiej wystawie sztuki. Wtedy to właśnie młody artysta zwrócił na siebie uwagę Hitlera obrazem, przedstawiającym grupę członków dywizji LSSAH odznaczonych Krzyżami Rycerskimi.

    Przy oficjalnych okazjach medal mógł być noszony zawieszony na wstążce lub jako jeden z wielu – w grupie innych odznaczeń. Na co dzień osoba odznaczona Ostmedaille mogła nosić wstążkę medalu przeciągniętą przez drugą dziurkę na guzik kurtki munduru albo prezentować wstążkę odznaczenia na klamrze orderowej, nad kieszenią po lewej stronie klatki piersiowej.

    Szybki podgląd
  • Odznaka pamiątkowa Orzeł Afrika Korps (DAK Adler) - III Rzesza

    Odznaka pamiątkowa Orzeł Heer Afrika Korps (DAK Heer Adler) – III Rzesza

    45,00 

    Odznaka, przypinka pamiątkowa z godłem III Rzeszy.

    Szybki podgląd
  • Medal Błękitnej Dywizji (Blauen Division Medaille) - III Rzesza

    Medal Błękitnej Dywizji (Blauen Division Medaille) – III Rzesza

    55,00 

    Medal Błękitnej Dywizji – pełna, oficjalna nazwa: Medal Pamiątkowy dla Hiszpańskich Ochotników za Walkę z Bolszewizmem (Erinnerungsmedaille für die Spanischen Freiwilligen im Kampf gegen den Bolschewismus) – pamiątkowe odznaczenie III Rzeszy; ustanowione 3 stycznia 1944 i nadawane hiszpańskim ochotnikom, członkom Błękitnej Dywizji, walczącej u boku Niemców na froncie wschodnim II wojny światowej.

    Błękitna Dywizja (hiszp. La División Azul, niem. Blaue Division) lub 250 hiszpańska dywizja ochotnicza – formacja wojskowa z okresu II wojny światowej, złożona z hiszpańskich frankistów, którzy walczyli u boku armii niemieckiej na froncie wschodnim przeciwko Armii Czerwonej w okresie od 20 lipca 1941 do 20 października 1943. Oficjalna nazwa hiszpańska formacji brzmiała Division Española de Voluntarios (Hiszpańska Dywizja Ochotnicza), w języku niemieckim 250 Infanterie Division (spanische) (250 Dywizja Piechoty (hiszpańska)). Jej odpowiednikiem lotniczym była Błękitna Eskadra. Dywizja była formowana przez Wehrmacht.

    Po niemieckim ataku na Związek Sowiecki 22 czerwca 1941 roku w Hiszpanii odbyły się wielkie wiece pod hasłem: „Rosja jest winna!” (czyli hiszpańska wojna domowa). W jakim stopniu wiece te odbywały się spontanicznie, czy też były inicjowane przez zainteresowane strony, nie można dziś z całą pewnością stwierdzić. Pewne jest, że rząd wykorzystał entuzjazm zwłaszcza młodych falangistów, by jeszcze tego samego dnia zwrócić się do niemieckiego posła z propozycją dobrowolnych stowarzyszeń na rzecz „walki z komunizmem”.

    Po krótkich negocjacjach postanowiono wysłać ochotniczą dywizję piechoty, złożoną z kadr armii i ochotników z całej Hiszpanii. Ta División Española de Voluntarios składała się z czterech pułków piechoty (nazwanych na cześć ich dowódców Pimentela, Vierny, Esparza i Rodrigo) oraz jednego pułku artylerii i liczyła 640 oficerów, 2272 podoficerów i 14 780 szeregowców.

    Prasie podkreślano ochotniczy charakter jednostki, ale w rzeczywistości wszystkie ważne stanowiska zajmowali członkowie armii, którzy byli regularnie wymieniani. Oprócz motywów antykomunistycznych ważną rolę w dobrowolnej rejestracji, zwłaszcza wśród oficerów, odgrywała poprawa ich możliwości zawodowych.

    Źródło: Wikipedia

    Szybki podgląd
  • Odznaka Obserwatora / Nawigatora Luftwaffe (Beobachterabzeichen) - III Rzesza

    Odznaka Obserwatora / Nawigatora Luftwaffe (Beobachterabzeichen) – III Rzesza

    55,00 

    Odznaka Obserwatora – Nawigatora (Beobachterabzeichen) była nagrodą Luftwaffe niemieckiego Wehrmachtu, która została podarowana 19 stycznia 1935 roku przez Naczelnego Dowódcę Luftwaffe Hermanna Göringa.

    Odznaka mogła być przyznana aktywnym członkom Luftwaffe najwcześniej po pięciu lotach na wroga, w przypadku rannych, wcześniej lub dwa miesiące po uzyskaniu licencji obserwatora Luftwaffe.

    Nagroda przyznawana była po zakończeniu 2 miesięcznego szkolenia i po uzyskaniu licencji obserwatora Luftwaffe, po odbyciu 5 lotów bojowych
    jako Obserwator/Nawigator lub za odniesienie ran w locie bojowym na stanowisku nawigatora. Oficjalna liczba przyznanych odznak nie jest znana. Można było go było również nadawać członkom innych jednostek Wehrmachtu, o ile przestrzegano obowiązujących przepisów.Nagroda była noszona jako medal na lewej piersi.

    Szybki podgląd
  • Medal 1 klasy za 25 lat usług dla Wehrmachtu (Dienstauszeichnung 1 Klasse für 25 Jahre) - III Rzesza

    Medal 1 klasy za 25 lat usług dla Wehrmachtu (Dienstauszeichnung 1 Klasse für 25 Jahre) – III Rzesza

    30,00 

    Odznaczenia za zasługi dla Wehrmachtu zostały wprowadzone przez kanclerza Adolfa Hitlera 16 marca 1936 roku z okazji pierwszej rocznicy przywrócenia powszechnego poboru do wojska. Początkowo składał się z 4 klas: 1 i 2 klasa to krzyże, 3 i 4 klasa to medale.

    10 marca 1939 r. po 40 latach służby przekazano liście dębowe dla I klasy. Do okresu służby wliczano także czas przepracowany w dawnym Wehrmachcie i uznanych organizacjach ochotniczych (wolne korpusy) do chwili przeniesienia do Reichswehry, a następnie do Wehrmachtu. Przerwy nie były brane pod uwagę. Czasy służby policji państwowej i ochrony można było również liczyć, jeśli dana osoba została przekazana do Wehrmachtu.

    Uprawnieni do ich otrzymania byli wszyscy członkowie Wehrmachtu, którzy służyli w Wehrmachcie 16 marca 1935 r. lub później. Od 3 maja 1939 r. odznaczenia za zasługi mogły być nadawane także byłym członkom austriackiego Wehrmachtu.
    Podobne przepisy obowiązywały w okresie przed 1935 r.

    Armia i marynarka wojenna noszą na wstędze godło państwowe Wehrmachtu w odpowiednim kolorze klasy. Luftwaffe nosi na wstążce godło państwowe Luftwaffe w odpowiednim kolorze klasy.

    Szybki podgląd
  • Wieniec z bączkiem do czapki garnizonowej oficera Wehrmachtu (srebrny) - III Rzesza

    Wieniec z bączkiem do czapki garnizonowej oficera Wehrmachtu (srebrny) – III Rzesza

    55,00 

    Niemieckie srebrne odznaczenie na czapkę oficera Wehrmachtu.

    Szybki podgląd
  • Odznaka Pamiątkowa Pilota 1935 Luftwaffe (Fliegererinnerungsabzeichen 1935) - III Rzesza

    Odznaka Pamiątkowa Pilota 1935 Luftwaffe (Fliegererinnerungsabzeichen 1935) – III Rzesza

    55,00 

    Odznaka pamiątkowa pilota została podarowana 19 stycznia 1935 roku przez ministra lotnictwa Rzeszy Hermanna Göringa. Odznaka Pamiątkowa Pilota była przyznawana personelowi latającemu Sił Powietrznych, który opuścił Siły Powietrzne z wyróżnieniem, jeśli posiadał odznakę pilota wojskowego (tylko odznaki powojenne) przez kilka lat. Minimalne okresy wynosiły cztery lata dla żołnierzy czynnych do oficera i personelu rezerwy z odznakami pilota wojennego. Inni pracownicy 15 lat. Wyjątki były możliwe w przypadku przejścia na emeryturę z powodu wypadku lub podobnego zdarzenia.

    Odznaka została wykonana z metalu i w formie haftu (tylko dla oficerów) oraz w miniaturze na szpilce. Części zamienne można było uzyskać w Dziale Sprzedaży Luftwaffe w Berlinie. Większość odznak są autorstwa C.E. Juncker, Berlin.  Otrzymane już z wojny odznaki pamiątkowe pilotów można było również wymienić na odznaki noszone wcześniej.

    Szybki podgląd

Wyświetlanie wszystkich wyników: 9