Orzeł

Wyświetlanie 1–12 z 15 wyników

  • Orzełek znaczek na pin/ szpilkę kolor stary mosiądz, 22 x 14 mm

    Orzełek znaczek na pin/ szpilkę kolor stary mosiądz, 22 x 14 mm

    5,00 

    Przypinka metalowa na pin w kształcie polującego orła. Kolor stary mosiądz, wym. 22 x 14 mm.

    Szybki podgląd
  • Orzeł Straż Pożarna do rogatywki na śrubę kolor stary mosiądz

    Orzeł Straż Pożarna do rogatywki na śrubę kolor stary mosiądz

    19,00 

    Orzeł Straży Pożarnej do rogatywki, mocowanie na metalową śrubę wraz z nakrętką, kolor stary mosiądz.

    Szybki podgląd
  • Orzeł znaczek na pin/ szpilkę kolor srebrny

    Orzeł znaczek na pin/ szpilkę kolor srebrny

    8,00 

    Przypinka metalowa na pin w kształcie polującego orła w kolorze srebrnym, wym. 27 x 33 mm.

    Szybki podgląd
  • Orzeł znaczek na pin/ szpilkę kolor złoty

    Orzeł znaczek na pin/ szpilkę kolor złoty

    8,00 

    Przypinka metalowa na pin w kształcie polującego orła w kolorze złotym, wym. 27 x 33 mm.

    Szybki podgląd
  • Orzeł duży na śrubę, kolor srebrny, rozm. 63 x 37 mm

    Orzeł duży na śrubę, kolor srebrny, rozm. 63 x 37 mm

    Promocja! 19,00 

    Duża przypinka metalowa na śrubę w kształcie polującego orła w kolorze srebrnym, wym. 63 x 37 mm. Nakrętka w kształcie czaszki z piszczelami.

    Szybki podgląd
  • Orzeł III Rzeszy, Wehrmachtu zawieszka patriotyczna, kolor stare srebro

    Orzeł III Rzeszy, Wehrmachtu zawieszka patriotyczna, kolor stare srebro

    35,00 

    Zawieszka z czasów III Rzeszy z wielkim orłem, najczęściej noszony przez kobiety lub dzieci. Zawieszany był na łańcuszku lub rzemyku.

    Szybki podgląd
  • Odznaka Spadochroniarza Luftwaffe (Fallschirmschützenabzeichen der Luftwaffe) - III Rzesza

    Odznaka Spadochroniarza Luftwaffe (Fallschirmschützenabzeichen der Luftwaffe) – III Rzesza

    55,00 

    Odznaka Spadochroniarza Luftwaffe (Fallschirmschützenabzeichen der Luftwaffe) została podarowana 5 listopada 1936 roku przez Naczelnego Dowódcę Sił Powietrznych Niemiec Hermanna Göringa i była nadawana oficerom, podoficerom i szeregowcom Wehrmachtu po pomyślnym ukończeniu kursu spadochronowego. Wyjątkiem byli oficerowie i podoficerowie, którzy pracowali jako nauczyciele w szkole spadochronowej. Otrzymali oni odznakę spadochroniarza natychmiast po pomyślnym ukończeniu szkolenia spadochronowego, ponieważ opanowali już szkolenie strzeleckie.

    Odznaka Spadochroniarza została przyznana za udany kurs skoczków w jednej ze szkół spadochronowych Sił Powietrznych. Trwało to początkowo dwa miesiące i zostało skrócone w czasie wojny. Odznakę Spadochroniarza Sił Powietrznych nadano wraz z dowodem nabycia, tzw. licencją spadochroniarza, po sześciu udanych skokach. Certyfikat i odznaka były bezpośrednio powiązane z zależnym od stopnia dodatkiem spadochroniarza w wysokości od 65 do 120 marek miesięcznie. Aby otrzymać licencję i zasiłek, dany członek Wehrmachtu musiał zademonstrować minimalną liczbę sześciu skoków rocznie. Odznaka była noszona jako wielki honor.

    Odznaka była noszona jako przypinka na lewej piersi.

    Szybki podgląd
  • Korpusówka Straż Pożarna na śrubę, kolor stary mosiądz (prawa)

    Korpusówka Straż Pożarna na śrubę, kolor stary mosiądz (prawa)

    17,00 

    Korpusówka Straży Pożarnej do bluz mundurowych, mocowanie na metalową śrubę wraz z nakrętką, kolor stary mosiądz.
    UWAGA: Prawa strona kołnierza – patrząc na mundur z przodu.

    Szybki podgląd
  • Odznaka pamiątkowa Orzeł Afrika Korps (DAK Adler) - III Rzesza

    Odznaka pamiątkowa Orzeł Heer Afrika Korps (DAK Heer Adler) – III Rzesza

    45,00 

    Odznaka, przypinka pamiątkowa z godłem III Rzeszy.

    Szybki podgląd
  • Odznaka Pilota Szybowca Luftwaffe (Segelflugzeugführerabzeichen) - III Rzesza

    Odznaka Pilota Szybowca Luftwaffe (Segelflugzeugführerabzeichen) – III Rzesza

    55,00 

    Odznaka Pilota Szybowcowego została podarowana 16 grudnia 1940 roku przez Ministra Lotnictwa Rzeszy i Naczelnego Wodza Luftwaffe Hermanna Göringa i mogła być nadawana członkom Sił Powietrznych, którzy wykazali się i wyróżnili po uzyskaniu odznaki „L” – licencja pilota szybowcowego.

    Pierwotny pomysł stworzenia odznaki aktywności dla pilotów szybowcowych wyszedł z 7. Flieger-Division (jednostki powietrznodesantowej) pod dowództwem generała broni Richarda Putziera. Ministerstwo Lotnictwa Rzeszy, kierowane przez feldmarszałka Erharda Milcha, zwróciło się następnie do 7. Dywizji Lotniczej o przedstawienie kilku projektów, co faktycznie się wydarzyło. Po zatwierdzeniu przez Göringa projektu przez grafika Wilhelma Ernsta Peekhausa, firma C.E. Junker z Berlina zaoferował pierwszą próbkę i dopiero nieco później jesienią 1940 roku rozpoczęto produkcję odznaki pilota szybowcowego, którą następnie podarowano 16 grudnia 1940 roku.

    Odznakę Pilota Szybowcowego Sił Powietrznych mogli nadawać tylko żołnierze czynni zawodowo, nawet jeśli przebywali na urlopie i mogli wykazać się odpowiednim stażem i uzyskaniem licencji pilota szybowcowego L. To samo dotyczyło urzędników służby cywilnej oraz członków korpusu inżynieryjnego i morskiego, gdy byli żołnierzami na urlopie. Jeżeli beneficjent posiadał odznakę pilota szybowcowego (lub inną odznakę Luftwaffe) przez co najmniej cztery lata i opuścił Luftwaffe z honorem, w zamian otrzymywał odznakę pamiątkową pilota.

    W pierwszych latach jego powstania odznaka pilota szybowcowego mogła być noszona jedynie jako wojskowa odznaka honorowa z mundurem Wehrmachtu (Siły Powietrzne) lub mundurem Narodowosocjalistycznego Korpusu Lotniczego jako przypinka po lewej stronie skrzynia, pod którą może być odznaczony Żelaznym Krzyżem. Można go było nosić na równi z odznaką pilota z okresu wojny światowej 1914/18. Jednak noszenie odznaki pilota szybowcowego razem z jakąkolwiek inną odznaką działalności Luftwaffe, z wyjątkiem odznaki spadochroniarza Luftwaffe, było zabronione. Ponadto noszenie odznaki w stroju cywilnym, nawet w miniaturze, było zabronione pod groźbą kary. Oprócz metalowej plakietki istniała również wersja haftowana, która została wycofana 8 maja 1942 r. i nie była już wydawana. Od 29 listopada 1943 roku odznakę można było nosić na wszystkich mundurach partyjnych NSDAP.

    Jest to jedna z najrzadszych odznak działalności Luftwaffe.

    Szybki podgląd
  • Odznaka Obserwatora / Nawigatora Luftwaffe (Beobachterabzeichen) - III Rzesza

    Odznaka Obserwatora / Nawigatora Luftwaffe (Beobachterabzeichen) – III Rzesza

    55,00 

    Odznaka Obserwatora – Nawigatora (Beobachterabzeichen) była nagrodą Luftwaffe niemieckiego Wehrmachtu, która została podarowana 19 stycznia 1935 roku przez Naczelnego Dowódcę Luftwaffe Hermanna Göringa.

    Odznaka mogła być przyznana aktywnym członkom Luftwaffe najwcześniej po pięciu lotach na wroga, w przypadku rannych, wcześniej lub dwa miesiące po uzyskaniu licencji obserwatora Luftwaffe.

    Nagroda przyznawana była po zakończeniu 2 miesięcznego szkolenia i po uzyskaniu licencji obserwatora Luftwaffe, po odbyciu 5 lotów bojowych
    jako Obserwator/Nawigator lub za odniesienie ran w locie bojowym na stanowisku nawigatora. Oficjalna liczba przyznanych odznak nie jest znana. Można było go było również nadawać członkom innych jednostek Wehrmachtu, o ile przestrzegano obowiązujących przepisów.Nagroda była noszona jako medal na lewej piersi.

    Szybki podgląd
  • Duża srebrna odznaka pilota szybowcowego NSFK (Großes NSFK-Segelfliegerabzeichen in Silber) - III Rzesza

    Duża srebrna odznaka pilota szybowcowego NSFK (Großes NSFK-Segelfliegerabzeichen in Silber) – III Rzesza

    55,00 

    Narodowy Socjalistyczny Korpus Lotniczy (NSFK) został utworzony dekretem z 17 kwietnia 1937 r. NSFK jest uważana za następcę prawnego DLV eV, Niemieckiego Stowarzyszenia Sportów Lotniczych i była spółką prawa publicznego i podlegała bezpośrednio ministrowi lotnictwa Rzeszy Hermannowi Göringowi.

    Środki były finansowane z budżetu Ministerstwa Lotnictwa Rzeszy, a wszystkie obiekty i budynki były własnością Rzeszy. Jako organizacja paramilitarna NSFK była odpowiedzialna za szkolenie i dalsze kształcenie młodych pilotów. Zostało to odnotowane przez wojskowe urzędy meldunkowe iw zależności od kwalifikacji przewidziano przyjęcie do Sił Powietrznych. Dowódcami korpusów byli generał Luftwaffe Friedrich Christiansen i od 1943 roku generał pułkownik Alfred Keller.

    NSFK miał własne mundury i stopnie, które były silnie oparte na SA (Sturmabteilung). Na mocy porozumienia z Przywódcą Młodzieży Rzeszy i NSFK potomstwo było systematycznie rekrutowane, począwszy od młodzieży niemieckiej, poprzez Hitlerjugend, aż po przyjęcie do NSFK. Oprócz szybowania i lotu z napędem odbywały się również szkolenia dla radiooperatorów pokładowych, stewardów i personelu lotniczego.

    Testy szybowcowe zostały podzielone na 3 poziomy, test A od 15 roku życia, test B od 16 roku życia i test C od 17 roku życia, każdy z określonymi wymaganiami. Za zdanie egzaminów przyznawano okrągłe, emaliowane na niebiesko odznaki z 1, 2 lub 3 białymi skrzydłami.

    Poziom C został dodatkowo podzielony na srebrny, złoty i złoty z brylantami. Wielka odznaka pilota szybowcowego NSFK została wprowadzona jako zamiennik srebrnego poziomu C. Zaplanowano dwie grupy nagród. Ze względu na zaawansowany przebieg wojny przyznano jednak tylko odznaczenia według 2 grupy odznaczeniowej tymczasowego przepisu specjalnego. Beneficjenci musieli wcześniej przejść poziom Srebrny C.

    Szybki podgląd

Wyświetlanie 1–12 z 15 wyników