niemcy

Partia nazistowska Północnego Szlezwiku, czyli obecnej Danii, która została założona w 1935 roku przez lekarza weterynarii Jensa Møllera – przewodniczącego mniejszości niemieckiej w południowej Jutlandii. Partia powstała na spotkaniu w Kilonii w 1935 roku po rywalizacji kilku grup i formacji partyjnych. Wszystkie zostały rozwiązane i po zebraniu weszły w skład nowej partii NSDAP-N. Fuzja nastąpiła za namową Berlina i uczyniła partię częścią niemieckiej partii macierzystej Rzeszy, podobnie jak inne formacje partii nazistowskiej mniejszości niemieckiej.

Od 1938 r. przywództwo NSDAP-N w mniejszości było niekwestionowane. Mniejszość była politycznie i kulturowo zorganizowana i ustosunkowana zgodnie z niemieckim modelem Rzeszy. Schleswigsche Kameradschaft odpowiadał niemieckiemu SA Rzeszy, a młodzież mniejszości była zorganizowana w Deutsche Jungen- und Mädschenschaft Nordschleswig według tego samego modelu co Hitlerjugend.

Organizacje rynku pracy były również zorganizowane na wzór nazistowski. Ta ideologiczna mobilizacja i sojusz były decydującym warunkiem wstępnym szeroko zakrojonej rekrutacji młodzieży z mniejszości do nazistowskiej służby wojennej. Aż do kapitulacji NSDAP-N była jedynym władcą mniejszości niemieckiej. Małe grupy opozycyjne, np Krąg Hadersleva wyszedł na jaw dopiero po wojnie.

Głównym żądaniem partii było przesunięcie granicy, aby południowa Jutlandia / Nordschleswig ponownie stała się częścią Niemiec. Powstała w ten sposób absurdalna sytuacja, że ​​dwie partie nazistowskie – DNSAP i NSDAP-N stały się dla siebie najgorszymi przeciwnikami. Frits Clausen i duńscy naziści walczyli ze wszystkimi żądaniami rewizji granic, podczas gdy Jens Møller i mniejszość niemiecka, przeciwnie, nieustannie szukali wsparcia w Berlinie i Szlezwiku-Holsztynie dla ruchu granicznego.

Mniejszość niemiecka była ściśle zbudowana przez partię. Mniejszość została podzielona na pięć okręgów partyjnych, odpowiednio Haderslev, Aabenraa, Sønderborg, Tønder i Tinglev. Zostały one następnie ponownie podzielone na Ortsgruppen, a największe z nich ponownie na Zellen. Najmniejszą jednostką był blok. Struktura ta całkowicie odpowiadała strukturze Niemieckiej Partii Nazistowskiej i opierała się na zasadzie przywódcy, tj. że każda jednostka miała jednego kierownika, który był odpowiedzialny tylko na szczycie hierarchii.

Partia odegrała znaczącą rolę w związku z przyjęciem tysięcy niemieckich uchodźców m.in. Prusy Wschodnie, które pod koniec wojny znalazły się w Danii. Mniejszość i partia zorganizowały tzw. Flüchtlings-Hilfswerk, które zakwaterowały dużą liczbę niemieckich uchodźców w prywatnych domach. O utworzenie Flüchtlings-Hilfswerk Nordschleswig i całą organizację pracy dla uchodźców. zwłaszcza Anne Martensen (1896-1945) odegrała decydującą rolę jako przewodnicząca Wohlfartsdienst w Tinglev.

źródło: Internet

Partia NSDAP była jednym z wielu ekstremistycznych prawicowych ugrupowań politycznych, które pojawiły się w Niemczech po I wojnie światowej. Wraz z początkiem wielkiego kryzysu szybko zyskała rozgłos i znaczącą pozycję – w 1932 r. stała się najliczniejszą partią w niemieckim parlamencie.

Błyskawiczne dojście do władzy NSDAP zaczęło się w 1930 r., kiedy zdobyła ona 107 miejsc w niemieckim parlamencie, Reichstagu. W lipcu 1932 r., osiągnąwszy 230 miejsc, została najliczniejszą partią w Reichstagu. W ostatnich latach Republiki Weimarskiej (1930-1933 r.) rząd sprawował władzę na mocy dekretów, ponieważ nie miał większości w parlamencie. Polityczna i ekonomiczna niepewność oraz niezadowolenie elektoratu ze stanu rzeczy działało na korzyść NSDAP.

Wskutek masowego poparcia dla nazistów niemiecki prezydent Paul von Hindenburg mianował Hitlera kanclerzem 30 stycznia 1933 r. Zajęcie tego stanowiska przez Hitlera utorowało drogę dla nazistowskiej dyktatury po śmierci Hindenburga w sierpniu 1934 r.

Hitler był wpływowym i charyzmatycznym mówcą, który – wykorzystując poczucia gniewu i bezsilności ogromnej części wyborców – pozyskał wielu zwolenników wśrod Niemców rozpaczliwie potrzebujących zmiany. Wyborcza propaganda nazistów obiecywała wydostanie kraju z kryzysu. Naziści przyrzekali, że z powrotem ożywią niemieckie wartości kulturowe, uchylą postanowienia traktatu wersalskiego, zażegnają niebezpieczeństwo rzekomego komunistycznego powstania, dadzą Niemcom pracę i przywrócą krajowi jego „należną pozycję” światowej potęgi. Hitler i inni nazistowscy propagandyści z łatwością przekierowali gniew i strach ludności w stronę Żydów, marksistów (komunistów i socjaldemokratów) i tych, których naziści obarczali odpowiedzialnością za podpisanie rozejmu w listopadzie 1918 r. i traktatu wersalskiego oraz ustanowienie republiki parlamentarnej. Hitler i naziści często nazywali tych ostatnich „listopadowymi przestępcami”.

źródło: encyclopedia.ushmm.org

Odznaka partyjna NSDAP dla obcokrajowców należy do grupy odznak honorowych NSDAP. Została stworzona przez Adolfa Hitlera dla wybranej przez siebie grupy ludzi i była rzadko przyznawana w czasach narodowego socjalizmu.

Najwyraźniej według własnego uznania Hitler dał cudzoziemcom specjalną wersję odznaki partii NSDAP zamiast Złotej Odznaki Honorowej. Jak dotąd nie znaleziono dekretu nadawczego dla tej odznaki, a także nie jest pewne, kiedy miały miejsce faktyczne nadania. Nie ma też rejestru. Wydaje się, że odbiorcami byli wybitni sympatycy NSDAP, którzy będąc obcokrajowcami, nie mogli wstąpić do partii, ale bardzo wspierali jej działania.

Partia NSDAP była jednym z wielu ekstremistycznych prawicowych ugrupowań politycznych, które pojawiły się w Niemczech po I wojnie światowej. Wraz z początkiem wielkiego kryzysu szybko zyskała rozgłos i znaczącą pozycję – w 1932 r. stała się najliczniejszą partią w niemieckim parlamencie.

Odznaka jest bardzo rzadka.