Kriegsmarine
Wyświetlanie 1–12 z 14 wyników
-
Odznaka Schnellboot Kriegsmarine II wersja (Schnellboot-Kriegsabzeichen 2. Form) – III Rzesza
55,00 złOdznaka wojenna Schnellboot została podarowana przez Wielkiego Admirała Raedera, Naczelnego Dowódcę Marynarki Wojennej, 30 maja 1941 roku w uznaniu umiejętności żeglarskich i bezwzględnej woli służby w bitwach z angielskimi okrętami wojennymi.
Uprawnieni do otrzymania byli członkowie załogi i ofiary łodzi torpedowych, którzy wyróżnili się dobrym przywództwem i rozmieszczeniem na co najmniej 12 patrolach. Istniały wyjątki w przypadku szczególnie wybitnych indywidualnych czynów lub obrażeń spowodowanych wpływem wroga.
Członkowie załogi Schnellboots, którzy posiadali odznakę wojenną niszczyciela za służbę na Schnellboots, mogli ją wymienić na odznakę wojenną Schnellboot. I odwrotnie, marines, którzy mieli odznakę niszczyciela, a następnie spełnili wymagania dotyczące łodzi motorowych, również mogli otrzymać odznakę łodzi motorowej.Tak się złożyło, że marynarze mogli mieć zarówno odznakę niszczyciela, jak i motorówki. 28 stycznia 1943 r. wprowadzono II wersję odznaki Schnellboot-Kriegsabzeichen. Do wymiany nie doszło. Uderzające różnice to kształt łodzi i fal, które teraz wystają poza krawędź, oraz bardziej wyeksponowana została swastyka.
Oba projekty są autorstwa Peekhaus. Szczególną formą jest odznaka z brylantami, która po raz pierwszy została przyznana w 1942 roku. Tylko 8 nagród jest udokumentowanych.
Szybki podgląd -
Srebrna Odznaka Kriegsmarine Łamacz Blokad (Kriegsabzeichen – Blockadebrecher in Silber) – III Rzesza
55,00 złOdznakę dla łamaczy blokad nadał 1 kwietnia 1941 roku kanclerz Rzeszy Adolf Hitler. Należało uhonorować członków załóg statków pełnomorskich, którzy po wybuchu wojny, dzięki zdecydowanemu działaniu na wodach neutralnych za granicą i na morzach świata, zdołali przedrzeć się przez nieprzyjacielską blokadę i powrócić do ojczyzny.
Oprócz dobrego zachowania i godności, warunkiem wstępnym było przebicie się przez blokadę, zniszczenie statku, jeśli wróg zagroził jego zdobyciem, specjalne działanie w jednym z dwóch wyżej wymienionych wydarzeń, przetrwanie jako członek załogi na zaginionym statku oraz, w wyjątkowych przypadkach będąc rannym.
Odznaka była bezzwrotna. Na odznaczeniu znajdowało się świadectwo/świadectwo własnościowe oraz wpis do książeczki żeglarskiej. Rozmiar i podpisy na dokumentach zmieniały się ze względu na różne obowiązki władz lub Naczelnego Dowództwa Marynarki Wojennej. Nagrodę wręczał Minister Transportu Rzeszy dr. Dorpmüller, komisarz Rzeszy ds. Żeglugi Morskiej lub Naczelny Dowódca Marynarki Wojennej.
Odznakę zaprojektował Otto Placzek z Berlina. Od 1942 r. nagrodę nadawał Naczelny Wódz Marynarki Wojennej, gdyż odznaczenie to zostało rozszerzone również na Marynarkę Wojenną. Regulamin przyznawania nagród był szczegółowy i wyczerpujący oraz regulował wyjątki dla nie-Niemców, rannych itp.
Szybki podgląd -
Odznaka Kriegsmarine dla Krążowników Pomocniczych (Kriegsabzeichen für Hilfskreuzer) – III Rzesza
55,00 złOdznaka dla krążowników pomocniczych została podarowana 24 kwietnia 1941 roku przez Naczelnego Wodza Marynarki Wojennej Wielkiego Admirała Raedera, aby docenić wykorzystanie krążowników pomocniczych w walce z Anglią i na pełnym morzu.
Uprawnieni do ich otrzymania byli członkami załóg krążowników pomocniczych, w tym żołnierze, którzy zginęli w kontakcie z wrogiem. Warunkiem było nienaganne przywództwo i udział w co najmniej jednej dalekiej podróży na pomocniczym krążowniku. Odznakę nadawał dowódca statku.
W marynarce wojennej było 12 krążowników pomocniczych. Były to: Hansa, Thor, Coronel, Atlantyda, Baran, Byk, Michel, Pingwin, Orion, Kormoran i Kometa. Projekt pochodzi od Wilhelma Peekhausa z Berlina. Poza Schwerinem jako producenci znani są Berlin, Friedrich Orth i Rudolf Souval z Wiednia.
Istnieją również odznaki bez producenta. Specjalny kształt z diamentami nie został oficjalnie podarowany i został przyznany tylko raz. Istnieje kilka okazów wykonanych z litego srebra, o których wiadomo, że kosztują około 2000 euro.
Źródło: J. Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., t. IV, 2001.
Szybki podgląd -
Odznaka Sapera Kriegsmarine (Minensucher-Kriegsabzeichen) – III Rzesza
55,00 złTa odznaka wojenna została podarowana 31 sierpnia 1940 roku przez Naczelnego Dowódcę Marynarki Wojennej, Wielkiego Admirała Raedera, w uznaniu ubogiej, ciężkiej i niebezpiecznej służby załóg jednostek trałowania min, polowania na okręty podwodne i ochrony.
Nagrodą mogli być wszyscy członkowie załogi, którzy spełnili następujące wymagania: oprócz dobrego i nienagannego zachowania (brak aresztowań w ciągu ostatnich 6 miesięcy), udział w co najmniej 3 walkach. Tą odznaką wojenną honorowano także wybitne indywidualne czyny lub udział w misji specjalnej. Decyzję o tym podjął dowódca floty. Liczbę odznaczeń szacuje się na około 4400.
Do znanych producentów należą (WH) Walter & Henlein, Gablonz, (R.K.) Rudolf Karneth, Gablonz czy Schwerin, Berlin.
Szybki podgląd -
Odznaka Niszczyciel Kriegsmarine (Zerstörer-Kriegsabzeichen) – III Rzesza
55,00 złOdznaka Wojenna Niszczyciela została podarowana 4 czerwca 1940 roku przez Wielkiego Admirała Readera jako Naczelnego Wodza Marynarki Wojennej. Odznaka ta została przekazana załogom niszczycieli operujących u wybrzeży Narwiku, które wyróżniły się w bitwie z Anglią, jako wyraz uznania i zachęty dla młodych członków załogi. Odznakę nadawali dowódcy niszczycieli.
Jako rozszerzenie odznaka była przyznawana również załogom innych niszczycieli, torpedowców i łodzi motorowych, które wyróżniły się specjalnymi osiągnięciami. Zasady przyznawania nagród były kilkakrotnie zmieniane, aby uwzględnić między innymi rany czy przeżycie załogi po zatopieniu przez wroga.
Warunkiem nadania Odznaki Wojennej Niszczyciela z 11 września 1940 r. były:
I. Warunki ogólne
– Godność
-Dobre przywództwo
– Brak kary pozbawienia wolności w ciągu ostatnich 6 miesięcyII. Warunki specjalne
a) Udział w trzech starciach lub trzech ofensywnych kompaniach wydobywczych lub dwunastu kompaniach wroga, lub
b) szczególne wyróżnienie za przejazdy w rejonie operacyjnym lub inne wybitne czyny indywidualne lub
c) Udział w wybitnym przedsięwzięciu, o którym decyduje Dowódca Floty lub Dowódca Admirał. Załogi niszczycieli rozmieszczonych w Narwiku nie muszą spełniać żadnych specjalnych warunków przyznawania nagród.
III. Odznaka może być również przyznana:
a) ocalałym z łodzi utraconej w wyniku działań wroga, lub
b) w szczególnych przypadkach rannym.Liczbę nagród szacuje się na 6000. Projekt pochodzi od rzeźbiarza Paula Casberga z Berlina.
Szybki podgląd -
Szpanga U-Boot Kriegsmarine (U-Boot Frontspange) – III Rzesza
50,00 złSzpanga U-Boot została podarowana 15 maja 1944 roku przez Naczelnego Wodza Marynarki Wojennej Karla Dönitza. 24 listopada 1944 r. odznaka w kolorze srebrnym została przekazana jako najwyższy poziom. Utworzona z pomniejszonej wersji Odznaki Wojennej U-Boota. Był to hołd dla ciągłej ciężkiej pracy załóg U-Bootów przeciwko wrogiej wojnie i statkom handlowym. Ponadto wyeliminowano niesprawiedliwość wobec innych gałęzi zbrojeń, które od dawna posiadały szangii. Szybko wyłoniły się załogi okrętów podwodnych, które przekraczały wymagania dla zwykłej odznaki bojowej okrętu podwodnego.
Dokładny regulamin przyznawania nagród nie jest do dziś znany. Dönitz zastrzegł sobie prawo do zmiany tego w zależności od sytuacji. Warunkiem przyznania odznaczenia było, oprócz nienagannego przywództwa, pomyślny udział w patrolach czy szczególne zasługi w walce. Jednak praktyka przyznawania nagród była oparta na dniach spędzonych na morzu lub zakończonych patrolach. Szpangii nie musiały być zwracane i były również nadawane pośmiertnie i przekazywane pogrążonym w żałobie.
Źródło: J. Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., t. IV, 2001.
Szybki podgląd -
Złota Odznaka za Rany Cesarskiej Marynarki Wojennej 1918 (Verwundetenabzeichen der Marine 1918 in Gold)
55,00 złOdznaka ta została nadana w uznaniu żołnierzy, którzy zostali ranni w walce przez wroga lub którzy zostali inwalidami w wyniku urazu.
24 czerwca 1918 r. Wilhelm II podarował odznakę rannego marynarki wojennej członkom Marynarki Wojennej Cesarstwa. Przypisano trzy poziomy (czarny, srebrny/ matowy biały i złoty/ matowy żółty). Nagroda została przyznana tylko za rannych w walce morskiej.
Posiadacze odznaczenia, którzy odnieśli kolejną ranę w wojsku od 1939 r., otrzymali polecenie wymiany na Odznakę Rannego (1939 r.) w czasie II wojny światowej.
Warunki przyznania nagrody określały m.in.
„Chcę nadać odznakę rannym w służbie ojczyźnie jako szczególne uznanie. Odznaka ma na celu uhonorowanie tych, którzy wykrwawili się za ojczyznę lub którzy stracili zdrowie w strefie działań wojennych na skutek wrogich wpływów i przez to są niezdolni do pracy”.
Odznaka została przyznana w trzech etapach:
– w kolorze czarnym (na jedną i dwie rany)
– w kolorze srebrnym (na trzy i cztery rany)
– w kolorze złotym (dla pięciu i więcej ran)Od 30 stycznia 1936 r. wyższe stopnie mogły być również przyznawane dekretem za rzadsze obrażenia, jeśli uzasadniała to ciężkość obrażeń lub nawet okaleczenie.
Odznakę można było nosić również na odzieży cywilnej. W handlu sprzedawano wówczas wersje wykonane ze srebra, jako miniatury lub krążki śrubowe.Szybki podgląd -
Srebrna szpanga U-Boot Kriegsmarine (U-Boot Frontspange in Silber) – III Rzesza
50,00 złSzpanga U-Boot została podarowana 15 maja 1944 roku przez Naczelnego Wodza Marynarki Wojennej Karla Dönitza. 24 listopada 1944 r. odznaka w kolorze srebrnym została przekazana jako najwyższy poziom. Utworzona z pomniejszonej wersji Odznaki Wojennej U-Boota. Był to hołd dla ciągłej ciężkiej pracy załóg U-Bootów przeciwko wrogiej wojnie i statkom handlowym. Ponadto wyeliminowano niesprawiedliwość wobec innych gałęzi zbrojeń, które od dawna posiadały szangii. Szybko wyłoniły się załogi okrętów podwodnych, które przekraczały wymagania dla zwykłej odznaki bojowej okrętu podwodnego.
Dokładny regulamin przyznawania nagród nie jest do dziś znany. Dönitz zastrzegł sobie prawo do zmiany tego w zależności od sytuacji. Warunkiem przyznania odznaczenia było, oprócz nienagannego przywództwa, pomyślny udział w patrolach czy szczególne zasługi w walce. Jednak praktyka przyznawania nagród była oparta na dniach spędzonych na morzu lub zakończonych patrolach. Szpangii nie musiały być zwracane i były również nadawane pośmiertnie i przekazywane pogrążonym w żałobie.
Źródło: J. Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., t. IV, 2001.
Szybki podgląd -
Srebrna Odznaka Wojenna Artylerii Marynarki Wojennej (Kriegsabzeichen für die Marineartillerie in Silber) – III Rzesza
55,00 złOdznaka wojenna dla artylerii morskiej (Kriegsabzeichen für die Marineartillerie) została podarowana 24 czerwca 1941 roku przez Naczelnego Wodza Marynarki Wojennej Wielkiego Admirała Ericha Raedera. Mogła być przyznawana wszystkim stopniom artylerii morskiej i morskich jednostek przeciwlotniczych w uznaniu odpowiedzialnych i skutecznych walk w zakresie obrony przeciwlotniczej na pancernikach. Kwalifikowani byli żołnierze wszystkich stopni, którzy osiągnęli określoną liczbę punktów w tej walce. Punkty przyznawano m.in. za zestrzelenie samolotu bojowego, skuteczne namierzenie samolotu reflektorami przeciwlotniczymi czy zlokalizowanie drogą radiową wrogich jednostek bojowych. W tym celu prowadzono spisy. Były też wyjątki, takie jak wybitne osiągnięcia, służba w dowództwie. Warunkiem przyznania nagrody była godność i dobre zachowanie oraz uzyskanie 8 punktów według następującego systemu:
1. Zestrzelenie wrogiego samolotu przez ciężką, średnią lub lekką baterię przeciwlotniczą – 2 punkty
2. Udział w zabójstwie z użyciem wielu baterii – 1 punkt
3. Pomyślna operacja baterii przeciwlotniczej 150 cm lub plutonu przeciwlotniczego 60 cm, która stworzyła warunki do skutecznej walki baterii przeciwlotniczych lub myśliwców nocnych – ½ punktu
4. Pomyślne działanie radiowych urządzeń pomiarowych, które na podstawie podanej lokalizacji celu jest jednoznacznie przypisane do zestrzelenia wrogiego statku powietrznego przez artylerię przeciwlotniczą w ogniu samolotów i jest tym rejestrowane – 2 punkty
5. Pomyślna operacja sztabów bojowych dowództw grupy lub podgrupy przeciwlotniczej, która umożliwiła zestrzelenie wroga ogniem lotniczym – 2 pkt.Odznaka Wojenna Artylerii Marynarki Wojennej może być również przyznawana niezależnie od powyższych warunków:
– za wybitne osiągnięcia bojowe
– za zasługi dla dowództwa dla oficerów na stanowiskach od dowódców oddziałów w dół, o ile nie zostaną wręczone inne odznaczenia
– zmarli, którzy spełnili lub byli blisko spełnienia powyższych warunków, jeżeli ich śmierć jest wynikiem urazu, wypadku lub choroby odniesionej lub nabytej podczas pełnienia służby.Nagroda była noszona jako medal na lewej piersi.
Szybki podgląd -
Czarna Odznaka za Rany Cesarskiej Marynarki Wojennej 1918 (Schwarzes Verwundetenabzeichen der Marine 1918)
55,00 złOdznaka ta została nadana w uznaniu żołnierzy, którzy zostali ranni w walce przez wroga lub którzy zostali inwalidami w wyniku urazu.
24 czerwca 1918 r. Wilhelm II podarował odznakę rannego marynarki wojennej członkom Marynarki Wojennej Cesarstwa. Przypisano trzy poziomy (czarny, srebrny/ matowy biały i złoty/ matowy żółty). Nagroda została przyznana tylko za rannych w walce morskiej.
Posiadacze odznaczenia, którzy odnieśli kolejną ranę w wojsku od 1939 r., otrzymali polecenie wymiany na Odznakę Rannego (1939 r.) w czasie II wojny światowej.
Warunki przyznania nagrody określały m.in.
„Chcę nadać odznakę rannym w służbie ojczyźnie jako szczególne uznanie. Odznaka ma na celu uhonorowanie tych, którzy wykrwawili się za ojczyznę lub którzy stracili zdrowie w strefie działań wojennych na skutek wrogich wpływów i przez to są niezdolni do pracy”.
Odznaka została przyznana w trzech etapach:
– w kolorze czarnym (na jedną i dwie rany)
– w kolorze srebrnym (na trzy i cztery rany)
– w kolorze złotym (dla pięciu i więcej ran)Od 30 stycznia 1936 r. wyższe stopnie mogły być również przyznawane dekretem za rzadsze obrażenia, jeśli uzasadniała to ciężkość obrażeń lub nawet okaleczenie.
Odznakę można było nosić również na odzieży cywilnej. W handlu sprzedawano wówczas wersje wykonane ze srebra, jako miniatury lub krążki śrubowe.Szybki podgląd -
Srebrna Odznaka za Rany Cesarskiej Marynarki Wojennej 1918 (Verwundetenabzeichen der Marine 1918 in Silber)
55,00 złOdznaka ta została nadana w uznaniu żołnierzy, którzy zostali ranni w walce przez wroga lub którzy zostali inwalidami w wyniku urazu.
24 czerwca 1918 r. Wilhelm II podarował odznakę rannego marynarki wojennej członkom Marynarki Wojennej Cesarstwa. Przypisano trzy poziomy (czarny, srebrny/ matowy biały i złoty/ matowy żółty). Nagroda została przyznana tylko za rannych w walce morskiej.
Posiadacze odznaczenia, którzy odnieśli kolejną ranę w wojsku od 1939 r., otrzymali polecenie wymiany na Odznakę Rannego (1939 r.) w czasie II wojny światowej.
Warunki przyznania nagrody określały m.in.
„Chcę nadać odznakę rannym w służbie ojczyźnie jako szczególne uznanie. Odznaka ma na celu uhonorowanie tych, którzy wykrwawili się za ojczyznę lub którzy stracili zdrowie w strefie działań wojennych na skutek wrogich wpływów i przez to są niezdolni do pracy”.
Odznaka została przyznana w trzech etapach:
– w kolorze czarnym (na jedną i dwie rany)
– w kolorze srebrnym (na trzy i cztery rany)
– w kolorze złotym (dla pięciu i więcej ran)Od 30 stycznia 1936 r. wyższe stopnie mogły być również przyznawane dekretem za rzadsze obrażenia, jeśli uzasadniała to ciężkość obrażeń lub nawet okaleczenie.
Odznakę można było nosić również na odzieży cywilnej. W handlu sprzedawano wówczas wersje wykonane ze srebra, jako miniatury lub krążki śrubowe.Szybki podgląd -
Złoty Orzeł Kriegsmarine do czapki lub furażerki marynarskiej – III Rzesza
40,00 złZłoty Orzeł Niemiecki III Rzeszy do czapki lub furażerki marynarza Kriegsmarine. Warto dodać, że orzeł został pokryty ręcznie złotą farbą z drobinkami złota, dokładnie taką jaka była używana w tamtych czasach. Farba ma specyficzny odcień pełnego, bogatego złota.
Szybki podgląd
Wyświetlanie 1–12 z 14 wyników
